1mJwüc(&Ó CïmmOtac/wii
STADSNIEUWS
N.V. DE KENNEMER BANKVEREENIGING
DE WEG TOT HET HART
HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 5 MEI 1930
DE HULDIGING VAN DEN HEER
P. KALBFLEISCH.
AMBTENAAR, WAAR DE GEMEENTE
TROTSCH OP IS.
Ter aanvulling op wat wij Zaterdag wegens
het vroege uur van verschijnen van ons blad
slechts in het kort konden meedeelen van de
huldiging van den heer P, Kaibfleisch, refe
rendaris, chef der afdeeling Onderwijs en
Verkiezingen der gomeentc-secretarie ter ge
legenheid van zijn 50-jarig jubileum in ge
meentelijken dienst, strekke het volgende.
De gemeente-secrctarise Mr. Th. A. Wesstra
zelde als eerste spreker ongeveer het vol
gende:
Er is een reden van bijzonderen aard om
u te huldigen, want zeer velen zijn er, die
r.ooit aan een Jubileum als dit toekomen. Het
behoeft ons niet te verwonderen dat uw 50-
jarige werkzaamheid niet nagelaten heeft in
brceden kring bewondering te wekken.
Spreker releveerde eenige details uit het
leven van den heer Kaibfleisch. Hij herin
nerde aan diens jeugd in het weeshuis te
Veere, die niet zoo makkelijk was als die van
de tegenwoordige jongelui, docli waaraan ook
goede herinneringen verbonden zijn, getuige
de aanwezigheid van de weesmoeder van den
jubilaris bij deze plechtigheid.
De ambtenaren van nu kunnen aan den
heer Kaibfleisch een voorbeeld nemen, want
niet ieder kan zeggen op een dag als deze:
„Dat is inet Gods hulp mijn eigen werk ge
weest". Gij droeg den maarschalksstaf op 13-
jarlgen leeftijd reeds in uw ransel en te I-laar
Jem hebt gij hem met eere gehanteerd.
Komende tot den Haarlemschen tijd van
den jubilaris die drie kwart van zijn dienst
tijd in beslag neemt memoreerde Mr. Wesstra
ae groote uitbreiding van de afdeeling On
derwijs en Verkiezingen waaraan de heer
Kaibfleisch zich altijd wist aan te passen. Op
hem was niet van toepassing wat een wrang
humorist eens gezegd heeft over het werken
van ambtenaren. Ilem staat slechts voor
oogen, dat werk dat af moet ook afgemaakt
worde. Daarom was met de ambtenaren de
heer Kaibfleisch zoo'n groote steun voor
spreker.
Streng waart gij voor uzelf cn streng voor
anderen. Mr. Wesstra roemde de stylistische
eigenschappen van den heer Kaibfleisch, zijn
taal-, wets- en feitenkennis Dit alles stem
pelt u tot een ambtenaar, waarmee de ge
meente Haarlem zich terecht kan geluk
wenschcn. In het bijzonder vestigde spr, nog
de aandacht op den arbeid van den heer
Kaibfleisch als auteur. Zijn commentaar op
de kieswet maakte zelfs een minister tot de
zijne.
De gemeente-secretaris zei tenslotte te ho
pen. dat tot den tijd dat de heer Kaibfleisch
moet heengaan hij opgewekt zal verder
werken.
Als plaatsvervanger van den burgemeester,
die ultstedlg was vervulde Mr. Wesstra de
aangename plicht om den jubilaris mede te
deelcn, dat het de Koninging behaagd heeft
hem te benoemen tot Ridder in de Orde van
Oranje Nassau
(Luid en langdurig applaus).
Spreker wensohte den jubileerenden amb
tenaar geluk hiermede en vestigde er de aan
dacht op, dat dit een unicum is in de geschie
denis van de Haarlemsche secretarie. Het
cereteeken in klein formaat speldde Mr.
Wesstra daarna den heer Kaibfleisch op de
borst. De aanwezigen hieven drie hoera's
aan.
De wethouder van Onderwijs, de heer W.
Roodenburg was de tweede spreker. Deze
herinnerde er aan, dat de weg van 50 jaar
niet altijd even gemakkelijk was, de weg van
jongsten bediende in de kleine secretarie te
Veere tot chef van een afdeeling in de vijfde
plaats des lands. Dit was een mooi weg, doch
een van veel inspanning. Vele wijzigingen in
het kiesstelsel heeft de jubilaris bijgewoond,
hij is. doorkneed ook in onderwijszaken, de
vraagbaak van iedereen geworden.
Het is spr. een voorrreclit, don heer Kaib
fleisch geluk te wenschen en de hoop uit te
spreken dat de gemeente nog eenige jaren
kan profiteeren van zijn werkkracht. Met de
beste wenschen voor de toekomst besloot de
heer Roodenburg
Volgende spreker was de heer H. A. van
A b s. hoofdcommies der 8e afdeeling, de
oudste ambtenaar in dienstjaren, die er aan
herinnerde, dat de heer Kaibfleisch de oud
ste ambtenaar is ter secretarie. De gemeente
zoolang en zoo te dienen is een voorrecht, dat
slechts weinig ambtenaren beschoren is. Deze
spreker vestigde er ook de aandacht op, dat
de heer Kaibfleisch de eerste was, die een
cursus te Haarlem opende in gemeente
administratie Spr. zelf heeft na het eindigen
van die cursus persoonlijk nog les van den
heer Kaibfleisch ontvangen. Voor de pleeg
moeder van den jubilaris, die ook sprekers
pleegmoeder was, bood spr. de beste wenschen
aan.
Namens de ambtenaren schonk de heer
Van Abs een schilderij van da Groote Kerk,
vergezeld van een gecaliigrafeerd album.
Vervolgens sprak de heer C. B. M. S c ga a r,
hoofdcommies, plaatsvervangend chef der
afdeeling Onderwijs, die van zijn vreugde
over deze huldiging getuigde. Ook hij sprak
van de waardeering die de ambtenaren voor
hun chef koesteren.
Ook sprak de oud-burgemeester van Haar
lem Jhr. Mr. J. W. G. Boreelvan Hoge-
1 an den, de eenige aanwezige, die indertijd
meegewerkt heeft tot de benoeming van den
heer Kaibfleisch, en die een vertrouwen in
hem stelde, dat nooit beschaamd is. Hij stel
de de buitengewone verdienste van den re
ferendaris voor de gemeente Haarlem in het
licht.
Alvorens de jubilaris zelf aan het woord
kwam sprak de heer Kluizenaar, oud
medeleerling van den heer Kaibfleisch te
Veere. Hij haalde oude herinneringen op, die
af en toe een hartelijken lach door de oude
Raadszaal deden klinken.
De heer Kaibfleisch heeft tenslotte,
zeer onder den indruk woorden van dank ge
sproken. Hij grondde zijn toespraak op het
woord van Salomo, „Het eind van de dingen
is beter dan het begin."
Groote blijdschap en dankbaarheid vervul
len spreker over den afgelegden levensweg.
Een tevreden ambtenaar is hij. Vijftig jaar
was ik in publieken dienst van drie gemeen
ten, zonder onderbreking.
Reeds veertig jaar geleden verlangde spre
ker in Haarlem, de bloemenstad te wonen.
Zes burgemeesters heeft spr. tot superieuren
ghad, met alle andere overleden ambtena
ren gedenkt hij hen in weemoed. In het bij
zonder herdacht hij de samenwerking met
Jhr. Boreel van Hcgelanden.
Ook onder zes secretarissen heeft de heer
Kaibfleisch gewerkt, waarvan er eveneens
vier overleden zijn.
Zeven achtste van den lof door Mr. Wes
stra hem gebracht wil de heer Kaibfleisch
overdragen op de ambtenaren der 5e afdee
ling, die hij zeer dankbaar is.
Spr. dankte de wethouders van Onderwijs
Mr. Th iel, den heer Loosjes, Mr. Bruoh en den
heer Roodenburg voor hun medewerking.
Spreker is buitengewoon getroffen door de
symboliek in het geschenk van de gemeente,
een bord met het opschrift „Woeker met tiw
tijd".
Samenwerking met den gemeenteraad, met
mede-ambtenaren die hij dankte voor het
geschenk, gaf den heer Kaibfleisch nog reden
tot het uitspreken van zijn dankbaarheid,
die hij ook betoonde jegens de Koningin voor
de Koninklijke onderscheiding.
Spreker had nooit gedacht, dat hij het
weesjongensbuisje nog eens met een ridder
kruis zou mogen sieren Hij voelt zich geluk
kig belde als symbool aan zijn kindereh te
mogen voorhouden.
De huldiging was na deze toespraak ten
einde.
De aangeboden pasteltcekenlng is vervaar
digd door den Haarlemschen kunstschilder
Van Tilburg, die ook de afbeeldingen van het
stadhuis te Veere en van den ingang van de
kamer van den heer Kaibfleisch ten stad-
huize toekende in het album, dat gecaliigra
feerd werd door den heer Luitingh
(Zie ook elders in dit nummer).
JUBILEUM BIJ „DE SIERKAN"
Dezer dagen vierde de heer B. Gras zijn
25-jarig jubileum als wijkknecht bij de N V.
„De Sierkan". Van de directie ontving hij
gelukwenschen en een enveloppe met inhoud.
Het perconeel zal hem te zijnen huize hul
digen op 9 Mei a.s.
DE NIEUWE CENTRALE VAN HET F. E. N.
Ten behoeve van de nieuwe centrale van
het P. E. N., die gebouwd zal worden nabij
de Velser spoorbrug, zal binnenkort een
schakelhuis worden gebouwd van 50.000 Volt.
Tevens zal begonnen worden met den bouw
van een machine, pompen en ketelhuis.
HET WINKELWERKTIJDEN-
BESLUIT.
HET AANTAL LEDEN DER
WERKNEMERSORGANISATIES.
Wij ontvingen het volgend communiqué:
De samenwerkende organisaties van werk
nemers in het winkelbedrijf kwamen Vrij
dag 2 dezer in een gecombineerde besturen-
vergadering bijeen, ter bespreking van het
enquête-rapport van de Middenstandscen
trale.
Met genoegen namen de besturen er ken
nis van dat een groote groep winkeliers,
waaronder bijna 200 werkzaam met per
soneel, blijkens deze enquête in principe geen
bezwaar had tegen een verplichte sluiting.
Bovendien maakten de door de Midden
stands Centrale gepubliceerde ledencijfers
van de drie organisaties een punt van be
spreking uit, en de indruk, welke naar bui
ten wordt gevestigd, dat deze drie organisa
ties hier ter stede zoo goed als geen invloed
zouden hebben bij het winkelpersoneel.
De besturen wenschen echter nadrukkelijk
vast te stellen, dat deze cijfers onjuist zijn
en in geen enkel opzicht met de werkelijk
heid overeenstemmen.
Zij herinneren er aan, dat de drie organi
saties (naar aanleiding van de vraag in de
enquête-lijsten, waarin aan de werkgevers
een opgave werd verzocht hoeveel van hun
personeelleden in de diverse organisaties
waren georganiseerd) aan hun leden het pa
rool hebben gegeven, om. indien hun deze
vraag zou worden gesteld, deze niet te be
antwoorden. De besturen stonden en staan
thans nog op het standpunt, dat een derge
lijke vraag niet tot de bevoegdheid behoort
van de Middenstands Centrale.
De invloed van de gezamenlijke organi
saties onder de winkelbedienden is van dien
aard, dat zfj zich zonder eenigen schroom
kunnen en mogen beschouwen als de verte
genwoordigsters van de bedienden, werk
zaam in het winkelbedrijf.
VISCHIIAXDEL M. DE BOK EN CO.
Aan de Zantrvoortschelaan no. 34 heeft de
heer M. Bok, een moderne, geheel naar de
eischen des tijds ingerichte zaak in versche
en gebakken visch geopend. Reeds dadelijk
wordt men getroffen door de fraaie lijn, die
het exterieur tot een werkelijk monumen
taal geheel maakt. Maar ook het innerlijk
van den winkel getuigt van goeden smaak.
De wanden zijn zoo goed als geheel in wit ge
houden. hier en daar onderbroken door een
enkel blauw tegeltje. Vloer en toonbank zijn
vervaardigd van graniet, evenals de practi-
sche vlschkoelbakken, waarvan éen voor ri
vier-, de andere voor zeevisch is bestemd.
Vermelding verdienen de étalages met hun
fraaie uitstalling en de uitstekende electri-
sche verlichting. De verbouwing van dit per
ceel geschiedde door den aannemer Helle
mans; architect was de heer Brand.
Op den openingsdag heeft het den heer
Bok niet aan belangstelling ontbroken. De
vele bloemstukken die de étalages sierden,
waren daar de bewijzen van. Deze zaak kan
een aanwinst voor de Zandvoortschelaan en
omliggende buurten genoemd worden.
REVUE: „DOE JE OOK MEE?"
Wegens het succes en om aan de vele
aanvragen te voldoen zal de revue: „Doe je
ook mee?" welke op Zaterdag 26 April voor
het eerst werd opgevoerd, door" de ontspan-
ningsvereeniging „Ons Genoegen", opnieuw
gegeven worden op Zondag 11 Mei in den
Schouwburg Jansweg.
De Haarlemsche soubrette mej. Jopie
Keizer zal haar medewerking verlcenen.
HERINGA EN WUTHRICH.
In de Vrijdagmiddag gehouden aandeel
houdersvergadering van de N.V. technische
maatschappij Heringa en Wüthrlch werd het
dividend over 1928, na ruime afschrijvingen,
vastgesteld op 8 pet.
De heer N. J. Hoeflake werd als commis
saris herkozen.
MOTORDIENST.
Van het Vrijwillig Landstormkorps Motor-
dienst. zullen deelnemen aan een gecompri-
meerden cursus bij den Motordienst de na
volgende verlofsofficieren:
Van 510 Mei, luit.-kol. W. Zweerts de
Jong, majoor J. v. As, kapiteins G. H. Brüg-
gemann cn G J. B. v. Hove.
Van 12—17 Mei, luit.-kol. Dr. J. C. Erin-
gaard, Mr. Bn. A. van Heeckeren v. Keil, ma
joor L. J. P. Geldens en kapitein P. M. Nieu-
wenhuis.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 CU. per regel.
HOUTPLEIN 8 TELEFOON 13829 U„) ALLE BANKZAKEN
(Adv. Ingez. Med.)
Zoowel te New-York a'^ te Am
sterdam slappe ongeanimeerde
markten. Daling van tarweprij-
zen, van koper, tin, ijzer en staal.
Flauwe stemming op de rubber
en suikermarkt. De economi
sche toestand in Indië achteruit
gaande. De jaarvergadering der
Margarine-Unie. Nog geen emis
sie van Philips. Slechte weer
berichten uit de tabakslanden.
Nieuwe uitgiften van obligaties.
Verdere discontoverlagingen.
In sommige kringen aan de Amsterdam-
sche beurs maakt men zich zelf wijs dat de
nog altijd afnemende zaken mogen worden
beschouwd als een vooruitgeworpen schaduw
van de „naderende" vacantiemaanden. In
werkelijkheid is het echter de groote onze
kerheid ten aanzien van de ontwikkeling der
economische verhoudingen, welke het pu
bliek van den beurshandel terughoudt. De
rubrieken, waarvoor ons publiek zich door
gaans interesseert en waar een gezonde, op
betrouwbare gegevens gebaseerde handel
mogelijk is, blijven verwaarloosd en zien de
koersen der aandeelen voortdurend afzrok-
kelen. En alleen in enkele fondsen, waar
onder allereerst de bekende Küchenmei-
ster-waarden, gaat nog iets van beteekenis
om, naar aanleiding van de jongste berich
ten over de aaneensluiting in de filmindus
trie. De koersbeweging in deze fondsen be
rust echter nog voor het meerendeel op ver
wachtingen, omdat er nog geen jaarversla
gen zijn, waarin men een aanwijzing heeft
voor de positie dezer ondernemingen. En
het is steeds een kleine groep speculanten,
welke zich zonder zulke gegevens op het
slappe koord dfer beursspeculatie waagt. Dat
er in de bladen aan dit soort fondsen weer
meer aandacht gewijd wordt is een bewijs,
hoe weinig er van de gewone beursrubrieken
te zeggen valt. Men kan niet elke week of
eiken dag herhalen, dat de koersen enkele
punten zijn teruggegaan en het publiek uit
de markt blijft. Tenslotte probeert de dag-
handel aan de beurs eenige beweging te
forceeren, want stilstand is ook in den ef
fectenhandel achteruitgang, Men zal zich
herinneren dat we bij het uitbreken der
beurscrisis in het najaar van 1929 het op
timisme van velen niet konden deelen, wijl
we het verschijnsel der algemeene over
productie van bedenkelijken aard achtten
en om die reden ook het krachtige koers-
herstel te New-York, dat in de maand April
plaats vond, ongemotiveerd vonden. De vaste
stemming te New-York en de van daar ge
seinde hoogere koersen hebben ook op de
Europeesche beurzen het publiek tot nieu-we
zaken aangespoord. Maar nu New-York het
weer laat zitten en een flauwe stemming
daar doorgaans de overhand heeft, kruipt
men ook hier weer in zijn schulp. Ook in de
afgeloopen week zijn de graanprijzen te Chi
cago opnieuw gedaald en tegelijkertijd zijn
in den ijzer- en staalhandel de prijzen ver
laagd, terwijl voor koper een nieuwe prijsda
ling gevreesd wordt, in verband met de ver
dere verlaging van den prijs te Londen. Ge
ruchten over oneenigheid in het kartel heb
ben daarbij de markt beïnvloed. De eene
producent wil verder verlagen, de ander wil
den prijs ophouden, leege kisten maken twis
ten en de Anaconda is reeds begonnen met
het weekloon harer arbeiders te verlagen. Op
de Londensche tinmarkt noteert het witte
metaal thans het laagst sinds 1922, nJ. 155,
een prijs, waarop vele mpijen geen winst
meer maken. De tinvoorraden zijn tot 35.000
ton gestegen en grooter dan sinds 1923 het
geval was. De Steeltrust publiceert over het
eerste kwartaal van 1930 een netto-ontvangst-
cijfer van 48 millioen tegen 56 millioen
in het laatste kwartaal van 1929 en 60 mil
lioen in het eerste kwartaal van 1929. De
automobielfabrieken hebben in het. eerste
trimester van het loopende jaar belangrijk
minder verdiend, alleen de electriciteitsbe-
drijven vormen een uitzondering, docli hier
waren het geruchten over regeeringsmaatre-
gelen van controle en regeling, welke de
willige stemming hebben doen omslaan.
Zoo is New-York reeds dagen achtereen
lusteloos en met lagere koersen afgekomen.
De vraag of het laagtepunt der malaise
bereikt is, kan dus nog altijd niet beves
tigend worden beantwoord en hier ligt
de voornaamste reden, waarom ook de Am-
sterdamsche beurs week aan week een on
geanimeerd verloop heeft met afbrokke
lende koersen. Het volgende staatje geeft in
teressante verschillen te zien.
beurscrisis
hi.
boers
1929
1930
1 Mel
American Bemberg
15
23
18
Am. Car Foundry
75
80
54 1-4
American Smelting
63
78
68 l 4
Am. Tel. Si Tel.
202
273
248 1 4
Anaconda
70
80
59 18
Bethlehem Steel
79
109
97 7 8
Cities Service
22
44
40 7 8
General Motors
36
53
46 3,4
Radio Corp.
28
68
62 3 <8
Kon. Petroleum
49
56
54 1 8
U. S. Rubber
22
35
28 3 8
U. S. Steel
131
197
178
North American
69
130
120
Fokker Aircraft
16
34
26 I '2
Atchison Topeka
200
241
219 i;2
Baltimore Ohio
105
122
112
Chesapeake Ohio
160
241
211
Chic. Rock Island
101
124
108 1 4
Gew. Erie
42
63
48
Missouri Kansas
28
66
53 1/4
Norfolk Western
193
260
235
South. Rw.
113
134
102 1/4
Union Pacific
200
238
219
Wabash gew.
40
66
51
Laagste koers
Gelijk we de vorige week opmerkten, zijn
er tal van bedrijven, welke ook in het
nieuwe jaar den invloed der malaise nau
welijks hebben ondervonden. Maar daarnaast
zijn er vele, die dit jaar op beduidend klei
nere winsten moeten rekenen. De nauwe sa
menhang van ons economisch leven met dat
van Nederlandscli-Indié, kan voor ons land
thans niet anders beteekenen, dan dat op
sterk verminderde inkomsten zal moeten
worden gerekend. De voorzitter der Han
delsvereniging te Medan heeft onlangs over
den economischen toestand in Nederiandsch-
ïndlë eenige belangwekkende opmerkingen
gemaakt, waaruit geen andere conclusie kan
worden getrokken dan dat de koopkracht der
Indische bevolking geleidelijk vermindert
wegens de scherpe prijsdaling der koloniale
producten, waarmede de prijsdaling der im
portgoederen geen gelijken tred heeft ge
houden. Eenzelfde waarschuwende stem
klinkt ook uit het verslag der Internationale
Crediet- en Handelsvereniging „Rotterdam"
dat voor de eerste maanden van 1930 reeds
een scherpen achteruitgang van haar han-
delsomzet constateerde. Ondanks alle maat
regelen, welke reeds genomen zijn om den
rubber-, den suiker- en den theeprljs te doen
stijgen, toonen deze meestal nog een neiging
tot dalen, omdat de koopers niet van plan
zijn het gelag te betalen. Men krijgt meer en
meer den indruk, dat er van de productie
beperkingen weinig of niets zal terecht ko-
nwn, dat de invloed daarvan op den markt
prijs uiterst klein zal blijven en de produ
centen den bitteren beker der overproductie
tot den bodem toe zullen moeten ledigen. De
„umwertung aller Werte", welke we thans
meemaken als pendant op een gelijksoortige
beweging in andere richting in de oorlogs
jaren, brengt ons tenslotte weer naar het be
ginpunt eener nieuwe welvaartsperiode, maar
maakt vele slachtoffers cn beteekent voor
de beurs een miserabele tijd.
Daar waren deze week enkele dingen die
de aandacht van de malaise afleidden. Aller
eerst de jaarvergadering der Margarine-Unie
met de optimistische uitlatLngen van Mr. Pa
rijn over de resultaten der eerste drie maan
den en de naaste vooruitzichten. Dat onders
hands 2 millioen nieuwe aandeelen Unie
lever zullen worden geplaatst a 300 pet., wek
te geen groot enthousiasme, omdat aandeel
houders daarbij geen claim zullen touchee
ren. Het bonusje van l/16e aandeel blijft ook
beneden de verwachtingen. Maar na een paar
flauwe dagen fleurde de hoek in deze aan
deelen toch wat op. Philips zal weer eenzelfde
dividend uitkeeren als over 1928 21 pet.) en
heeft totdusver over een nieuwe emissie nog
niets medegedeeld. Men rekent aan de beurs
echter vast op een claim. Zeer flauw waren
ook deze week weer Tabaks-aandeelen, op
grond van zeer slechte berichten over het
nieuwe gewas. Deze kunnen echter ook ver
band houden met den wensch om voor de
nog komende veilingen hooge prijzen te be
dingen. De mpijen. kunnen overigens over
de totdusver behaalde prijzen tevreden zijn.
dank zij de waarlijk onzinnige prijzen, welke
een groep grootfabrikanten voor de door hen
begeerde tabak gelieft te betalen. Een ge
lukkige omstandigheid voor den beurshandel
is de ruime geldmarkt, welke ook deze week
tal van nieuwe' obligatie-uitgiften heeft ge
bracht. In verband met de maandwisse-
ling, liep Prolongatie van 21/2 tot 3 3/4
pet. op.
LETTING A
FEUILLETON
Naar het Engclsch. door
J. VAN DER SLUYS.
32)
Hilary voelde zich als lamgeslagen; ae
miste de kracht om de woorden te spre
ken die ze had behoor en te zeggen. Tony's
stem had zoo ernstig geklonken, zoo beslist,
dat de angst het meisje haast den adem be
nam. Als ze hem de waarheid vertelde, zou
hij dan niet voor goed met haar breken? Er
gens in haar onderbewustzijn was de intuï
tieve vrees geweest dat haar rijkdom een
verwijdering tusschen haar en Tony, die
haar zoo onuitsprekelijk lief geworden was,
zou kunnen veroorzaken en nu wist ze dat
haar voorgevoel haar niet bedrogen had.
Wéér rilde ze en Tony keek Haar opnieuw
met een bezorgden blik aan. hoewel er toch
ook een ondeugende glinstering in zijn oogen
was. „Ik geloof dat Je rilt van opwinding", zei
hij; „anders moet je het werkelijk koud
hebben. Je handen zijn ook al koud. arme
liefste! Kom dichter bij het vuur en dan zal
ik je nog eens van het begin af aan vertellen
hoe vreeselljk veel ik van je houd."
Hilary voelde zich machteloos in de groote.
sterke armen die haar omvatten en haar
naar den groeten leuningstoel naast 't vuur
brachten en hoewel ze nog eens probeerde
aan Tony de waarheid te vertellen, kon ze
do woorden niet over haar lippen krijgen.
„Jij lafaard. JU lafaard!" zei een stem in haar
hart. maar een andere stem elschte onstui
mig het ongestoorde geluk van het oogen-
blik op cn zoo liet zij zich gaan, zonder ver
zet en. genoot van het nieuwe, zoete geluk.
Maar op den achtergrond doemde als een
donkere schaduw de zekerheid op, dat Tony
toch spoedig de waarheid zou hooren. En dat
als dat oogen blik kwam. het uur van ver
gelding voor haar zwakheid van nu, slaan
zou.
HOOFDSTUK XVIII.
„IK HEB EEN RIJKE VRIENDIN".
„Maar u kunt onmogelijk meenen wat u
daar zegt. Zoo iets klinkt ongelooflijk, als
een sprookje; dergelijke dingen gebeuren
niet in Iffet werkelijke leven!"
..Dan vormt dit geval een uitzondering' En
ik meen ieder woord van wat ik zeg. Ziet u
ikik heb een rijke vriendin; die
„Een rijke vriendin die zoo'n eenzaam gele
gen huis als dit wil koopen? O! juffrouw Do
naldson het klinkt haast al te mooi om waar
te zijn."
Juffrouw Drivers stond midden in de som
bere ontvangkamer en keek Hilary aan met
oogen die voor een oogenblik hun bittere uit
drukking verloren hadden.
„O, om uit deze beklemmende eenzaam
heid weg te komen!" riep zij, „niemand weet
wat dat voor mij beteekent voor ons allen,
och. maar het gebeurt toch immers nooit."
haar stem kreeg weer de oude wanhopige
klank. „Wij behooren niet tot de soort men-
schen. die ook eens boffen in het leven."
„Toch wel", hield Hilary vol. „En er zijn
menschen die het hier heelenianl niet een
zaam vinden, die de helde schitterend vin
den en van de stilte houden. Ik mijn
vriendin, de rijke vriendin over wie ik net
spreek, kent menschen. die heel veel van de
uitgestrekte heide houden cn van de stilte en
zelf houdt ze er ook van. Als u met mijn
vriendin tot overeenstemming zou komen,
kunt u misschien wel weer in Londen gaan
wonen, niet waar?"
„Ja". In het antwoord klonk een onder
drukte snik. „Als wij een behoorlijken prijs
voor dit huis kunnen maken, zouden wij er
in Londen kunnen komen en wij zouden
het- allemaal heerlijk vinden. We zitten
hier, te dicht op elkaar cn zien te veel van
elkander, we werken op eikaars zenuwen,
maar cn hier keek juffrouw Drivers Hi
lary nieuwsgierig aan. „Ik begrijp niet hoe
uw vriendin zoo'n huis kan koopen en waar
om u er zich zooveel moeite voor geeft."
Een ondeelbaar oogenblik voelde Hilary zich
een beetje verward, maar ze beheerschte zich
direct weer. „Ziet u, ik vind den omtrek hier
zoo onbeschrijfelijk mooi", zei ze. „Toen ik
mijn tante hier kwam bezoeken, werd ik di
rect door de schoonheid van het gezicht van
de heide getroffen. En ik wel ik ver
telde mijn vriendin er van en zoo gebeur
de het", eindigde zij met een onhandige
wending, die jufrouw Drivers, verdiept als zij
was in haar eigen gedachten, gelukkig niet
merkte.
„Er kan toch niets definitiefs besloten wor
den v óór uw vriendin zelf hier is geweest",
zei ze, „dat spreekt vanzelf. En tien tegen
een, als zij het gezien heeft, zij er niets meer
van wil weten. Ik zou voorlooplg dan ook
maar geen luchtkasteelen bouwen."
Hilary glimlachte een beetje raadselachtig.
Juist kwam Helen Drivers de kanier binnen
en de oudere zuster kwam onmiddellijk met
het groote nieuws voor den dag.
„Juffrouw Donaldson heeft 'n bom in oils
midden laten vallen. Toen zij klaar was
met pakken, kwam ze me vragen of wij dit
huis zouden willen verkoopen."
„Dit huis verkoopen?" Helen Drivers gilde
de woorden haast uit. „Dit huis verkoopen
en dan hier vandaan gaan bedoel je? Och
licmcl, lk heb soms het gevoel alsof lk mijn
ziel zou willen verkoopen om hier vandaan te
komen."
„Je ziel kun je wel houden", verklaarde de
oudere juffrouw Drivers droog. „Juffrouw
Donaldson heeft een rijke vriendin, die een
eenzaam huis op de hei wil koopen. Ik heb al
gezegd dat die danie het huis eerst- maar
eens moet zien en als ze dat gedaan heeft
zal de koop wel afspringen".
„Dat moet u niet zeggen", bemoedigde
Hilary. „Voor ik naar Grantley terugga, moet
ik nog in Londen zijn en dan zal ik meneer.,
ik bedoel den advocaat van mijn vriendin
vragen om u zoo gauw mogelijk te schrijven.
U hoeft niet zoo pessimistisch te zijn over
den afloop van de onderhandelingen. Som
mige menschen vinden het hier heusch
zeldzaam mooi."
Hilary liep naar het venster en keek uit
over het heuvelachtige eenzame heideland
schap, dat zich baadde in een gloed van zon
onder een wolkenloozen hemel.
„Een heeleboel menschen hebben behoefte
aan stilte", ging Hilary voort. Ik ken een
vrouw in Londen, die heel hard moet wer
ken voor haar brood; ze zit den heelen dag
op een druk kantoor en zij is zoo vermoeid
van het rumoer in de zaak en op straat; ze
vertelde me vaak hoe ze naar rust en een
zaamheid verlangde. Ze heeft een zit-
slaapkamer in het pension waar mijn moe
der en ik woonden, met alleen een klein
raampje dat op de daken van de aanlig
gende huizen uitkijkt. Als ze zoo'n uitzicht
had, zou dat het paradijs voor haar beteeke
nen."
„U kunt begrijpen hoe menschen voelen,
die het arm en ellendig hebben", viel Helen
Drivers abrupt uit, „maar iemand die heel
rijk is kan zich daar nooit indenken. Als uw
vriendin rijk is, cn haar leven lang rijk is
geweest zal ze dat nooit kunnen begrijpen."
„Iemand die heel rijk Is &al het nooit kun
nen begrijpen." Die woorden klonken in Hila
ry's hoofd na toen ze van „Heidezicht" naar
het huis op den viersprong terug ging. Als
dat maar waar was, wat was zij dan blij
dat zij jaren lang de beteekenis van armoede
had ieeren kennen! De jaren in dat ar
moedige pension, de jaren waarin zij en haar
moeder slechts met de grootste moeite in hun
onderhoud hadden kunnen voorzien, hadden
haar een kant van het leven leeren kennen,
die, als zij steeds door luxe omringd was ge
weest, voor altijd een gesloten boek zou zijn
gebleven. Arme Juffrouw Blair met haar af
getobd gezicht en haar zielige pogingen om
wat gezelligheid in haar naargeestig zolder
kamertje te brengen, wat zou zij genieten van
dit schitterende landschap! Als Mr. Brent al
les nu maar net zoo zag als zij! „Maar ten
slotte" peinsde Hilary toen ze de laan afliep,
„tenslotte is het geld van mij en ik kan er
mee doen wat ik wil!"
Ze zag een groote auto staan voor de deur
van het witte huis en toen ze thuiskwam en
het atelier binnenstapte, stond mevrouw
Redburn van een stoel bij den haard op en
begroette haar.
„Hoe gaat het u", klonk het ongewoon be
minnelijk. „Ik kwam meneer Dunbar vragen
of hij nog ieUs aan zijn schilderij kon veran
deren; mijn man Is er verrukt over; maar liij
vindt, dat ik een ander collier had moeten
omhebben. Hij wil dat dat nog veranderd
wordt."
„Die verandering is gemakkelijk aan te
brengen" sprak Tony kortaf. De opgebla
zen mevrouw Redburn verveelde hem gru
welijk en hij was dolblij toen Hilary binnen
kwam. De schittering in zijn oogen ont
ging de bezoekster evenmin als de zachte
blos die op Hilary's gezicht kwam en ze keek
met een veelbcteekenend glimlachje van den
een naar de ander.
(Wordt vervolgd), k
