BEKENTENISSEN VAN EEN TOEWAN BAROE
De vroolijke kant
x»t. -..i/- i'uü. Eon jaar later, in
18.0 verschijnt ..Maria Stuart" en in 1801
..Die Jungfrau von Orleans", dat hij een ..ro
mantische tragedie" noemt. Inderdaad zal
de invloed der opbloeiende Duitsche roman
tiek niet vreemd geweest zijn aan het ont
staan van het werk.
Nog twee jaar later ontstaat ..Die Braut
von Messina", een drama van het noodlot,
het eenige tooneelwerk, waarin hij een koor
aanwendt.
Een jaar voor zijn dood geeft hij nog het
machtige ..Wilhelm Teil". Het werk veroor
zaakte in het onderdrukte Duitschland een
algemeen enthousiasme en kan als wegberei
der genoemd worden van den vrijheidsstrijd
van 1813.
Het is het laatste voltooide werk van den
dichter geweest. De rheumatiekziekte. waar
aan hij leed. wierp hem op hnt. ziekbed en
felle aanvallen sloopten zijn lichaam. Zijn
geest bleef productief en nog kwamen vele
gedichten en het ontwerp voor een nieuw
drama van zijn hand. Hij mocht het echter
niet voltooien.
9 Mei 1805 ontsliep de algemeen geliefde
dichter zacht en kalm, in den ouderdom van
45 jaar. Duitschland verloor in hem zijn
grootsten dramatischen dichter, de wereld
een der grootste geesten, die haar voorgelicht
en den weg gewezen hebben.
Op verschillende plaatsen zijn standbeel
den voor hem opgericht.
Snel en langzaam verkeer
De postvluchten van Nederland naar Indië
en terug hebben overal een onverdeelde aan
dacht getrokken. Er is echter slechts weinig
gesproken en geschreven over de postvluch*
ten, die in Nederlandsch»Indië plaats heb
ben. Dit is opmerkelijk, omdat het succes
hiervan zeer groot is geweest, vooral wat de
publieke belangstelling betreft, maar ook
bezien uit het standpunt van het nuttig
effect.
Behalve over een uitgebreid spoorwegnet
beschikt Java ook over vele goede en druk
bereden autowegen. Toch maakt het klimaat
het reizen per trein of auto weinig aange*
naam. zoodat. er alleszins aanleiding bestond
om het met luchtverbindingen te probeeren.
De voorbereiding en uitvoering daarvan be
rusten bij de Kon. Ned. Indische Luchtvaart
Maatschappij, in de wandeling der „Knilmij"
genoemd, die thans tusschen de voornaam
ste plaatsen op Java geregeld dagelijksche
passagiersviuchten houdt.
De daarvoor gebruikte vliegtuigen zijn bijna
alle Fokkermachines van het type F VII; de
groote blauwe eendekkers zijn opvallende
verschijningen in de lucht.
De eerste passagiersviuchten werden ge
houden tusschen BandoengBatavia en
BataviaSemarang. De doortrekking van de
lijn Batavia—Semarang tot Soerabaja had
pas in de tweede helft van 1929 plaats, om
dat het vliegterrein in Soerabaja, voroal wat
den toestand van den grond 'betreft, te voren
niet voldoende was.
In den loop van 1929 kwam ook een ver
binding (twee maal per week) van Batavia
naar Palembang en terug, tot stand. Ge*
durende de laatste weken werd ook een serie
proefvluchten van Batavia naar Singapore
ondernomen.
Om het succes van de pogingen der boven
genoemde Luchtvaartmaatschappij toe te
lichten, is het voldoende te memoreeren,
dat twee maal per dag een vlucht Bandoeng-
Batavia en terug plaats heeft-, één maal per
dag BataviaSoerabaja en twee maal per
week BataviaPalembang; beide laatste
diensten ook terug. Alle diensten slaagde
ten volle in het afgeloopen jaar
De tochten per vliegmachine over Java
worden begunstigd door de omstandigheid,
dat de draaikolken in de lucht in het alge
meen minder schijnen te zijd dan in Europa.
Het passagiersvervoer is dan ook steeds stij
gende. Het vervoer is nog vrij kostbaar, maar
daar staat tegenover dat de hotelkosten ver
meden kunnen worden.
I)e zakenmenschen vertrekken morgens
half zeven van het vliegterrein te Bandoeng
zijn drie kwartier later op Tjililltan bij Ba
tavia en arriveeren dan met een auto van de
maatschappij tegen kwart over acht bij hun
zaken, 's Middags één uur kunnen zij met
he- retourvliegtuig weer -naar Bandoeng.
Bij de langere vlucht BataviaSoerabaja
wordt de treinreis van veertien uur door de
brandend heete vlakten van Midden Java
vermeden. Vroeger duurde die treinreis twee
dagen; toen moest men in Djocja overnach
ten. Thans is, mede uit concurrentie-over-
wegyigen, door, de beide Indische Spoorweg*
maatschappij S.S. en N.I.S. de ééndaagsclie
expresse BataviaBandoengSoerabaja en
terug ingelegd Ook over deze laatste
prestatie moet men niet te gering denken.
Dc afgelegde afstand komt in vogelvlucht
bijna overeen met den afstand Amsterdam
Milaan. Het lijkt mij twijfelachtig of men,
's morgens om zes uur uit Amsterdam ver
trekkende, reeds te tien uur 's avonds Milaan
bereiken zal.
Men weet op het oogenblik nog niet, hoe
de dienst BataviaSingapore in de praktijk
zal voldoen. Het succes van de lijn Batavia*
Palembang, waarbij de vlucht over zee en
onbegaanbaar oerboseii gaat, heelt echter
bewezen, dat het overvliegen van zulke
trajecten geen onoverkomelijke moeilijk
heden biec:. Daardoor Juist kan het verkeex
met vliegtuigen voor den Archipel in de toe
komst nog van zooveel belang worden. De
afstanden tusschen dc verschillende eilan
den zijn namelijk zoo, dat deze zonder te
hooge eischen aan het rendement «aer
motoren te stellen, in korten tijd overgevlo
gen kunnen worden. Vele kleine buitenposten
moeten thans zeer lang wachten eer de maü'.
per K.L.M.-boot aangevoerd is. Dat zou pee
vliegtuig veel sneller kunnen gebeuren. Ter
vergelijking moet men bedenken, dat de
sneldienst der K. P. M. en de groote man
booten der „Nederland" en „Lloyd" over
SingaporeBatavia anderhalven dag varen,
terwijl bij de thans gehouden proefvluchten
hetzelfde traject in zeven uur wordt afge
legd.
Een uitbreiding der luchtverbindingen
naar de buitenbezittingen behoort dus zeker
niet tot de onmogelijkheden; er wordt zelfs
reeds over gedacht, hoe daartoe te komen.
Grappig is het wanneer men daarbij be
denkt. op welke wijze thans vaak de berich-
richten in die buitenbezittingen worden over
gebracht. Het bericht wordt van past tot post
door Ioopers overgebracht. In Borneo kan-het
weken duren, eer het de kust bereikt. Het.
komt nog voor dat een brief aan den achter
kant is '.chtge'.akt; in het lak wordt óf een
witte alleen óf een wit- en zwarte veer
vastgelegd. In het eerste geval behoeven de
dragers den brief slechts per dag te loopen;
in het laatste moet. wanneer de brief een
bepaalden post bereikt; direct een looper
naar den volgenden post vertrekken, onver
schillig of het dag of nacht is.
Ik heb mij laten vertellen, dat het op
deze wijze aanduiden van de snelheid, waar
mee de brief vervoerd moet worden, vele
eeuwen terug ook ln Europa bestaan moet
hebben. Komen de vliegverbindingen met de
buitenbezittingen dus tot stand, dan ls de
sprong uit de mlddeleeuwsche toestanden
naar de ul.ra-moderne dus wel heel plot
seling.
Natuurlijke krachtbronnen.
He: is een bekend feit, dat de natuurlijke
krachten in den vorm van steenkool, die in
den Archipel verborgen liggen. niet heel
«reet zijn en in elk geval voorkomen in
ptreken, die op het oogenblik althans voor
een meer Intense industrialisatie niet in
aanmerking komen. Op Java. het dichtst
bevolkte eiland, worden in het geheel geen
lagen aangetroffen. Ook de krachtbronnen
in den vorm van water zijn niet groo:. Wei
is de hoeveelheid water op Java zeer over
vloedig, maar voor cie bevloeiïng der rijst,
velden is het verbruik ook zeer intens. In
ieder geval hebben nauwbeurige becijferin
gen aangetoond, dat de hoeveelheid water
krachtsenergie, die mogelijkerwijze in elee
triciteit omgezet kan worden, aan betrekke
lijk lage grenzen gebonden is. Zoodoende ls
men er toe gekomen om na te gaan, of de
vulcanische energie ook practisch bruikbaar
gemaakt zou kunnen worden. Het idee daar
toe is niet nieuw en naar ik meen voor het
eerst door prins Conti in Italië op de fuma-
role-velden o.a. van Lardarello en Castelnu-
ovo in praktijk gebracht.
Ook in Amerika werden door E. T. Allan
en Arthur L. Day proeven bij de Geysers
van het Sonoma=district in Californië geno
men.
De proeven in Nederlandsch-Indië wer
den genomen in het solfatare-veld der
Kawah Kamodjan een karter-ruine, die sinds
1600 geen ingrijpende veranderingen onder
ging, maar die een zeer heftige krater-
werking vertoond. In de Kawah Kamodjan
grenzen heete modderbronnen, geysers waar
uit het kokende water opspuit, en spleten,
waar stoom uitspuit, dicht aan elkaar.
Het betreden van de kratervlakte geeft een
overweldigenden indruk. Men moet eerst
door de vlakte van Garoet» waarvan de
Westkant omgord is door een langen kam
van -vulkanen. Eerst rijdt men langs den voet
van den Goentoer, uit wiens krater een
dunne leva-streep (overblijfsel der ultbars*
ting van 1830) zich tot aan den voet van
den berg uitstrekt. Vervolgens rijdt- men
recht op de Papendajan aan, wier krater, die
zeer actief is, open ligt naar de Garoetsche
vlakte. Tenslotte gaat men de stelle helling
der Kawah Manoek op, naar het Hacks
Radium hotel, prachtig midden in het oer
woud gelegen. Hier wordt men steeds vrien*
delijk verwelkomd door den eigenaar, die
vol trots zijn aanleg laat zien.
Vlaik achter het hotel ontspringen in een
kloof zoowel warme als koude bronnen, zoo
dat men op elk oogenblik van den dag warme
en koude baden kan gebruiken.
Bovendien is er een aantal badkamers,
waar men heete modderbaden kan gebrui
ken. De modder wordt in blikken van de
Kawah Kamodjau gedragen en heeft een
temperatuur van bijna 65 graden. Ze neet
radiumhoudend te zijn en geneeskrachtig
voor alle denkbare ziekten te werken.
Van het hotel af bereikt men in anderhalf
uur te paard de kratervlakte, waarbij dc
weg door de beroemde Engelsche vlakte
voert. Deze is zoo genoemd doordat zij sterk
aan de tuinen van de oude Engelsche bui
tens herinnert.
Groote grasvlakten met hier cn daar
prachtige groepen lóofboomen, die door 'mm
bronzen kleur sterk aan eiken doen
denken.
Vervolgens rijdt men door het oerwoud *n
bereikt dan vrij plotseling den krater, hoe
wel het geloei der ontwijken''e gassen reeds
eerder de nabijheid aankondigde. In den
krater zelf is het lawaai zóó intens, dat
eken met elkaar onmogelijk is. Aan tlle
kanten sist en kookt het. Steekt men ergens
zijn stok in den grond, dan is de punt
gloeiend en onmiddellijk begint de stoom op
te stijgen. Een permanente woning van den
vulkanologischen dienst staat naast den
krater en de mantri van den dienst is direct
bereid om de noodige inlichtingen re geven
en als gids te dienen naar de verschillende
hoorplaatsen.
Merkwaardig ls het om te zien dat het
oerwoud zich tot onmiddellijk naast de heete
bronnen uitstrekt. Het aantal boringen, dat
verricht werd, is groot en het resultaat heeft
aangetoond, dat de energie-voorraad ln de
toekomst loonend voor exploitatie zal zijn.
De eerste boring werd in 1925 verricht en
reeds op 19 meier diepte werd een krachtige
spuiter aangeboord, maar de gassen namen
spoedig een anderen loop, zoodat geen vol
doende druk werd verkregen.
Bij de volgende boring had men herhaal
delijk last van sterke gas-explosles, maar bij
een diepte van 63 Meter kon men het boor
gat afsluiten.-Langen tijd stroomde het gas
onder een druk van 2 12 atmosfeer en een
temperatuur van 123 graden C. uit de boor-
pijp. In 1928 steeg de gasdruk echter en
"•eneens de temperatuur. Naar berekening
's de hoeveelheid electricltelt, die uit dezen
spuiter gewonnen zou kunnen worden niet
minder dan 900 K.W. per uur.
De daarop volgende boring bracht tot op
123 M. geen resultaat, maar toen de buizen
verwijderd werden, had een hevige ontplof
fing plaats; gedurende langen tijd spoot een
20 Meter hooge kokend heete waterstraal uit
het boorgat. Na een maand hield dit ten
gevolge eener aardbeving op.
Een volgende boring bracht resultaat op
128 Meter. Uit de buis stroomt het gas thans
met een druk van 5 atmosfeer en een tem
peratuur van 140 gr. C.
Aan den kop is men er in geslaagd, de
buizen horizontaal te verlengen, zoodat het
gas nu ook in die richting uitstroomt. Houdt
men den hoed voor de opening, dan wordt
die onmiddellijk tientallen meters ver weg
geblazen.
Zooals boven reeds vermeld, ls het resul
taat der boringen nog niet practisch bruik
baar gemaakt. Er is slechts aangetoond, dat
groote energie-voorraden oo deze wiize
verkregen kunnen worden. Deze krater ligt
eel' - in een weinig bevolkte streek, zoodat
'e electriciteit over grooten afstand ver
voerd zou moeten worden, waardoor op dit
oogenblik de evnV»«t«HeVost#>n nov te hoog
zouden zijn. Men mag echter verwachten,
dr.t de proeven binnen -denbaren tijd
elders herhaald zullen worden.
In het overzicht betreffende de aantallen
huwelijken en echtscheidingen, in het ressort
Bandoeng in den loop van 1929 resp. geslo
ten en uitgesproken wordt vermeld, dat het
aantal huwelijken 32.000 bedroeg en dat der
echtscheidingen 28.000. Blijkbaar wisselt dus
bijna elke man eu elke vrouw eenmaal per
jaar van echtgenoot! Dat zal ook wel zoo
ongeveer uitkomen, want mijn kokkie is aan
den negenden man toe. Dezer dagen zal dc
plechtige verbintenis plaats hebben!
Het groote aantal echtscheidingen is een
gevolg van het feit, dat de echtscheiding
voor den Inlander al heel gemakkelijk is.
Voor 2 50 zijn zij van elkaar af!
De reden is in een groot aantal gevallen
het kinderloos blijven van het echtpaar.
Men moet echter niet meenen, dat een
meer innige verhouding, waarbij ook een
gevoel van liefde opreedt, niet voorkomt.
Ik wil daarom een geval vertellen, dat wij
van nabij meemaakten.
Een onzer ongetrouwde vrienden fungeer
de hier min of meer als slachtoffer. Hij was
namelijk in het vorstelijk bezit van een
Djongos met den leeftijd van 18 jaar. die op
zekeren dag bezoek kreeg van zijn vader, die
lang en ernstig met hem praatte, hem er
op wees, dat het niet goed is om alleen te
blijven en hem in één adem vertelde, reeds
een vrouw voor hem te hebben uitgezocht,
die echter vrij duur was. 65 guldep.
De Djongos ging dus naar zijn baas, trok
zijn allerdroevigst gezicht, vertelde, dat hij
graag trouwen wilde en bracht voorzichtig
het geldelijk bezwaar op het tapijt.
Vol mededoogen streek onze vriend de
hand over het hart en daar hij ook eens de
sensatie wilde hebben, een vrouw te koopen,
verschafte hij de benoodigde 65 gulden.
Met een opgewekt hart vertrok zijn Djon
gos naar 't dorp zijner aanstaande en kwam
eenige dagen daarop met zijn twaalfjarig
vrouwtje terug, maar nam tevens de mama
daarvan en een uitgezochte collectie broers
mee! Het huwelijk, alhoewel gesloten, was
nog niet echt. De jonggehuwden leerden
elkaar eerst kennen ln het bijzijn der mama,
doch na eenige maanden verscheen pa weer
en kondigde aan. dat het tijd was dat zij
echt trouwden. Dat echt trouwen bestaat
daarin, dat de jonggehuwden drie dagen
achtereen niet gestoord mogen worden. Op
den vierden dag wordt aan alle kennissen en
bekenden een bericht van het huwelijk ge
zonden; een feest wordt georganiseerd. Onze
vriend, een verstokt vrijgezel, vond het geval
wat pijnlijk, maar zag toch met belangstel
ling, hoe de vrienden van heinde en ver kwa
men om hun gelukwenschen aan te bieden.
De vader, de moeder en de broertjes ver
trokken en vrede en rust heerschten in het
gezin. Weldra kwam de mededeeling, dat een
gezinsvermeerdering te wachten was. Spoe
dig kwamen nu de broertjes weer opdagen,
evenals de mama en de papa, die allen vol
trots het bericht hoorden en terug reisden
naar hun kampong, om daar een groot feest
voor te bereiden. Korten tijd daarna ver
trok het vrouwtje tot groote opluchting van
onzen vrijgezel voor eenigen tijd naar haar
ouderlijk huis.
De Djongos ging natuurlijk mee om zijn
vrouwtje te begeleiden en keerde eenige da
gen daarna terug. H!j was zeer bedroefd. Na
eenige uren zijn snikken ingehouden te heb
ben. zette hij een groote keel on en vertelde
onder één tranenvloed, dat hij het niet erg
vond om zijn vader en zijn moeder te mis
sen. zijn geboortedorp, maar zijn geliefde
vrouwmaar verder kwam hij niet.
Door een geweldig gehuil gingen verdere on
getwijfeld kostelijke mededeelfngen verloren.
Drie dagen duurde deze ongetemde smart.
Toen verscheen de broer van het vrouwtje
op het tooneel en nestelde zich behaaglijk
bij den Djongos op de achtergalerij met de
mededeeling, dat de vrouw hem gezonden
had om hem voor eventueels misstappen te
behoeden.
Dit minderde de smaj-t eenigszins, hoewel
bij het tafeldienen, tot grootï ergernis van
onzen vrijgezel, de tranen nog rijkelijk vloei
den!
Teneinde hem nu nog verder te trooster,
leerde hij den bediende op de achtergalerij
„zwarte Pieten". Het gevolg Is, dat heel zijn
personeel van rs morgens vroeg tot 's avonds
elf uur dit nobele kaartspel beoefent en d<?
bediening er niet beter op geworden isl
Onze vrijgezel troost zich echter met de
gedachte, dat de baby voorloopig nog in het
geboortedorp der vrouw blijft, maar ziet met
een bezwaard hart den dag tegemoet, waar
op het in triomf bij hem zijn intrek zal doen.
E. A. K.
ONBEKENDE KONINGEN.
HOE MEN MAJESTEIT WORDT!
Onbekende koningen?! Ja, men vindt ze
ook. Koningen, die niet in de Almanach dc
Gotha staan, van wie, eigenlijk, niemand
heeft gehoord en die toch bestaan. Souve-
reine heerschers in hun land, gebieders over
dood en leven van hun onderdanen Zulke
onbekende koningen leefden en leven nog op
deze aarde, in een betrekkelijk groot aantal
en om ze te vinden behoeft men niet naar
het allerdonkersle Afrika te gaan, naar de
zwarte stamhoofden.
De naamlooze heerschers zijn waschechte
Europeanen of Amerikanen, avonturiers in
grooten stijl, die in vreemde, exotische lan
den hun geluk zoeken en het daar inderdaad
ook vinden. Ze gingen uit om buit. hoopten,
rijk beladen, met verscheiden schatten terug
te keeren, doch in plaats hiervan veroverden
ze een geheel land met al zijn rijkdommen,
werden de stichters van nieuwe dynastiën.
Ongeveer zeventig jaar geleden leed een
Schotsch avonturier. Mac Henderson, in de
nabijheid van de Malaisc'ne eilanden schip
breuk. De geheele bezetting kwam bij de
schipbreuk om het leven. Henderson werd
gered en de inboorlingen van het eiland Co-
cos moesten den prijs van dit geluk betalen.
De eilandbewoners voerden een idyllisch
leven, nog onberoerd door de verscheidene
zegeningen der beschaving. Maar met. de
komst van Henderson veranderde zich even
wel alles. De avonturier wist het vertrouwen
van deze natuurkinderen te winnen en eer
nog een Jaar was verloopen, werd hij tot ko
ning van net eiland gekozen.
Nu begon een geregelde heerschappij. Mac
Henderson, die bij zijn kroning den naam
van Sydney I kreeg, liet zich „majesteit"
noemen cn maakte zijn nieuwe onderdanen
met de vorderingen van de beschaving be
kend. HU ging ook op bult uit en organiseer
de een „modern" leger. Weldra had de dynas
tie van Sydney I vasten voet. Na een regee
ring van vUf jaar nam Sydney de dochter
van een Maleisch stamhoofd tot vrouw en
weldra werd een erfgenaam van den troon
geboren. Deze erfgenaam en troopopvolger
studeerde te Londen en te Oxford en toen
Sydney stierf besteeg hU den troon zUns va
ders. Zoo gelukte het dus den avonturier een
dynastie, zU het dan ook een onbekende, te
stichten.
Doch ook een kleermakersleerling kan het
geluk hebben dc stichter van een dynastie te
worden. De Italiaan Paolo Solaroll was een
eenvoudige klccrmakersleerling te Piemont.
Op een dag nam hij een groot besluit. Hij
ging naar Indic, naar Sardhan.
Men schreef toen 1855. Paolo kwam in
Sardhan en werd daar hof-kleermaker van
den Mcharadja. Paolo was nu gelukkig. Maar
hij wilde nog hooger op. Hij besloot, voor zich
zelf een prachtig generaais-uniform te ma
ken. De uniform beviel den Maharadja bij
zonder goed. Daar hij veel van Paolo hield
benoemde hU hem kortweg tot generaal. Nu
was het lot van den kleermaker-generaal be
slist. Hij trouwde met de dochter van den
Maharadja en toen deze stierf kwam hU aan
de regeering. Paolo was evenwel een voor
zichtig man. HU wist dat hU zUn kroon niet
lang zou behouden. HU verkocht zyn gebied
voor 30 millioen francs, keerde met zUn ge
malin naar Italië terug en leefde daar het
leven van een grooten meneer. Veertig jaar
geleden is hU te Goghera (provincie Pavia)
gestorven. Nog tegenwoordig weet het volk
te vertellen van den kleermaker-generaal-
Maharadja
Slechts enkelen weten misschien, dat we
midden in Europa een konlnkrUk hebben dat.
om zoo te zeggen, in het verborgene bloeit.
Zou men een aardrijkskundige vragen waar
het koninkrUk Tavolara ligt. dan is de kans
zeer groot, dat hU daarop geen antwoord
weet te geven. En toch ligt Tavolara midden
in de beschaafde wereld. Niet ver van de
Oostkust van Sardinië steekt een klein
eilandje boven de zee uit, dat sinds tachtig
jaar een eigen dynastie bezit. Wel is waar
heeft het eilandje slechts 800 bewoners, die
herders en visschers zUn. maar hun koning
is souvereln en zelfs Italië eerbiedigt de rech
ten van het regeerende huis.
Belangwekkend is nu de geschiedenis van
deze dynastie. Voor honderd en tien laar
ging een zekere Giuseppe Barthelomi van
Corsica naar dit toenmaals onbewoonde
eiland. Eenige herders en visschers volgden
hem en het eilandje had weldra 200 bewo
ners. In dien rijd heerschte op Tavolara een
aartsvaderlUk regiem. Om het toenmalige
hoofd van de familie Barthelomi schaarden
zich de bewoners en gehoorzaamden, zonder
verzet, aan al zijn schikkingen en bevelen.
Tachtig jaar geleden vond Carlos, de zoon
van Giuseppe den rijd gekomen om van het
eiland een konlnkrUk te maken. HU noemde
zich Carlo I en de toenmalige koning van
Sardinië, Carlo Albert, verleende hem den
titel van „majesteit". Twee jaar geleden was
Tavolara het tooneel van een gewichtige ge
beurtenis. Koning Paul I was gestorven en
zUn zoon Paul II besteeg, onder het gejubel
der bevolking den troon van zyn voorouders.
Het was toen voor het eerst dat de. Europec-
sche pers kennis nam van dit koninkryk.
Er zyn evenwel niet alleen onbekende heer
schers, doch ook onbekende landen. Aan het
einde van de vorige eeuw zochten de Fran-
schen, op de gezamenlijke landkaarten, te
vergeefs. naar een republiek. En ofschoon
men wel een president kende van deze repu
bliek, de republiek zelf kon niet worden ge
vonden, noch op de kaart, noch in werke-
lykheid.
Nog tegenwoordig loopen in FrankrUk oude
heeren rond, die onderscheidingen van deze
nooit bestaande republiek bezitten. Deze on
derscheidingen waren hun verleend door me
neer Julius Gros, den president, tegen beta
ling van groote en kleine bedragen. Jules
Gros. die de stoute bewering deed, dat zUn
republiek in de nabUheid van Fransch-
Guyana lag, bracht het zelfs zoo ver, dat hU
met den keizer van Brazilië rijdens diens ver
blijf te ParUs, diplomatieke betrekkingen on
derhield. Jules Gros leefde als president van
deze niet bestaande republiek, als een vroo-
lijk Fransje en eerst, nadat hij was gestor
ven kwam men tot de ontdekking dat de re
publiek Gouani slechts in zijn fantasie be
stond. De groot-industrieel Garmot uit Guya
na wilde wel eens wat meer van deze legen
darische republiek weten. Hij rustte dus een
expeditie uit. ging op zoek cn vond, na lang
zoeken, in plaats van Gouani een moerasge
bied met een aantal inwoners van zes lo-
straften, die uit de strafkolonie waren ge
vlucht.
DE GESCHIEDENIS VAN EEN
POSTZEGEL.
Kort- geleden had In Duitschland een pro
ces plaats, in verband met een diefstal van
twee roode en twee blauwe Mauritluszegels.
Door dit proces werd de wereld weer op
merkzaam gemaakt op de kostbare Mauri
tluszegels.
Aan een eigenaardig voorval danken de eer
ste Mauritluszegels hun ontstaan. Ongeveer
in het midden der vorige eeuw leefde te Port
Louis, de hoofdstad van het aan de Oost
kust van Zuld-Afrika gelegen eiland Mauri
tius, een klokkenmaker, Bernard genaamd,
die tevens een uitstekende graveur was.
Deze man kreeg op zekeren dag het was
in het begin van het Jaar 1846 van den
postmeester van het eiland, de opdracht een
plaat te graveeren voor de nieuwe in te voe
ren postzegels.
Toen hU aan het werk wilde beginnen
kwam hU tot de ontdekking, dat hU vergeten
had naar de woorden te vragen, welke in
den linkerhoek zouden staan. HU ging dus
op weg naar den postambtenaar om hem
naar de woorden te vragen. Toen hU bU het
postkantoor kwam. viel zUn blik op de voor
den „post office". En toen was hU van mee
ning dat dit wel de Juiste tekst zou zUn, ging
weer naar huls en maakte de plaat. Zoo komt
het dat op de postzegels in plaats van „post
paid" (porto betaald) stond te lezen „post
office". Er werden oranjekleurige 1 penny en
een blauwe 2 penny-postzegels vervaardigd.
Toen men de fout zag, men had van eik
ongeveer 500 vervaardigd haastte men
zich de fout weer goed te maken en na eeni
ge maanden volgde een tweede oplage, waar
van de postzegels de Juiste woorden droegen.
Van de belde eerste Mauritiuspostzegeh zijn
nog maar enkele exemplaren over. Dc blauw-
Mauritius wordt door den leek als dc zeld-
naamste postzegel beschouwd wordt. De
meest zeldzaamste postzegel ovrnwl is een
postzegel van Brrtseh Guyana, die slechts in
een exemplaar voorkomt.
TAFT WREEKT ZICH.
Kort geleden stierf, zooals men zich zal
herinneren, William Howard Taft, de vroegere
president van de Vereenlgde Staten.
Ter gelegenheid van zyn overlijden vertel
den de Amerikaansche bladen allerlei anec-
deten. ware en verzonnen geschiedenissen van
den geestlgen man.
Op een van zUn reizen naar Europa had
Taft. lang voor zUn verkiezing tot president
van de Unie kennis gemaakt met den Engei-
schen admiraal terd Beresford. die zich zoo
amuseerde met de ongedwongen, slagvaar
dlge geestigheid var. Taft. tijdens de reis
naar Europa, dat hU uitnoodigde hem te be
zoeken en te aineeren.
„Ik kan tot rr.ijr. spijt", zeide Taft. „uwe
uitnoodiging nie: aannemen, daar ik op
dergelijke invitaties niet ben voorbereid en
daarom ook geen rokcostuum by my heb
„Ach, wat", zeide dc admiraal, „dan komt
u maar in een gewoon pak. Komen moei u,
in ieder geval".
Inderdaad verscheen Taft op den yast-
eestolden avond in een eenvoudig colbert.
Ofschoon de gastheer hem hartelijk be
groette. zag Taft weldra, dat de overige gas
ten verontwaardigd waren dat hU ln zulk
een costuum was gekomen en zich op een
afstand van hem hielden.
Taft deed alsof hU niets merkte, maar hU
besloot dit trotsche gezelschap eens de
waarheid te zeggen en er flink van langs
te geven. Nauwe.ijks was het diner geemdigd
en het dessert opgediend of Taft verhief
zich voor het houden van een kleine toe»
spraak.
„Dames en heeren". zeide hU. Het is my
niet verborgen gebleven, dat mUn costuuin
bij allen, met uitzondering van myn waar.
den geeerden gastheer, groote verontwaar
diging heeft verwekt. En. ik moet zeggen, u
heeft volkomen gelUk- Ook Ik was liever in
rok verschenen, maar stelt u mUn pech voor.
Den geheelen voormiddag heb :k alle kleeder-
verh uurkan toren afgeloopen om een dorge-
lUk k'.eedlngstuk te krijgen. Doch zonder
succes. Overal betreurde men het mU niet
te kunnen heipen, steeds met de bewering:
„lord Beresford geeft, nJ. vandaag, ecu
groote partU".
DE DETECTIVE ALS
PSYCHOLOOG.
Er zijn vele menschen vooral dames
die een winkel naar binnen gaan zonder te
weten wat ze moeten koopen. Ja. dikwerf
weten zc zelfs niet of ze inderdaad iets
zullen koopen. Dat geldt vooral voor hen.
dlc graag in groote magazUnen wandelen
om den boel eens aan te alen. Misschien koo
pen ze dan Iets en misschien ook niet. Er
zUn vele menschen vooral mannen die
in een restaurant gaan en niet weten of ze
wat zullen eten of alleen wat drinken. Ze
willen er nog eens over na denken of zU a
la carte of een diner zullen bestellen óf een
glas bier of een kop koffie zuilen drinken.
Een contrast met hen vormen de lieden, die
naar een slation gaan. Niemand gaat naar ecu
station met de gedachte: „Ik weet nog niet
of ik naar Rome of naar Zaandam zal gaan,
naar BerlUn of naar Breslau. Degene die naar
het station gaat om een reis te ondernemen,
weet zoo goed als zeker waarheen hU wil
gaan. HIJ. die op reis wil. kykt misschien nog
even op de borden ln de hall van het station
na hoe laat zUn trein gaat. maar dan gaat
hy vastbesloten naar het loket en vraagt
rijn kaart. De detective Madonno te Turijn
is een goede zielkundige. Hij kent het hier
boven beschreven onderscheid tusschen
dengenc, die vastbesloten ls en den andere,
die geen besluit kan nemen. En op zekeren
dag had hy gelegenheid zUn kennis op het
gebied van de allerdaagsche psychologie te
gebruiken. HU zag op het station te Turijn
een man, wiens gedragingen hem opvielen.
De onbekende ging van het cene bord naar
het andere en bestudeerde de dienstregeling.
Toen ging hU naar het loket A. Ging van
dit loket weg en ging naar loket B. Ook dit
verliet hy en richtte zUn schreden naar loket
C. De psychologisch aangelegde detective
begon opmerkzaam te worden. Die man,
dacht hU. is besluiteloos. HU gaat naar het
station en weet niet, waarheen hU wil. Ma
donno dacht: „ik zal het er maar eens op
wagen". HU gaat naar den man on arres
teert hem op goed geluk. HU neemt den
elegant gekleoden onbekende mede naar hot
bureau van politie en Madonno blijkt uoed
te hebben gezien. HU had een goede vangst
gedaan. De gearresteerde bleek de beruchte
inbreker van beroep Bastata Ferrario te zijn,
dief, inbreker, valschc munter, die sinds
vier jaar door de Itallaansche crimineele
politie was gezocht, Ferrario had zich "ier
jaar lang in FrankrUk opgehouden en was
eenige dagen te voren, door heimwee ge
dreven, naar Italië teruggekeerd. Hij was
zeer verbaasd cn wilde we-ten hoe Madonno
hem had herkend. Ferrario was van roeentng,
dat hij zich goed had vermomd en hU ver
moedde, dat verraders de politic hadden ge
waarschuwd.
WEGEN VAN STAAL.
Het geweldig en steeds toenemend verkeer
op de groote wegen kost den wegenbouwers
veel hoofdbreken. Het is verwonderlyk hoe
spoedig zelfs wegen van beton van vele dui
men dik niet tegen 't verkeer bestand blijken
cn gaten gaan vertoonen.
Met een geheel nieuw denkbeeld op het ge
bied van wegenbouw wordt thans op den
King's Road, in Chelsea, een proef geno
men. Een gedeelte van den weg is hier van
staal gemaakt, n 1. een netwerk van taal staal
waarvan de openingen zyn opgevuld met be
ton.
Deze weg moet volkomen veilig zUn. daar
de voertuigen er niet op slippen; de wielen
laken n.l. niet het beton, maar het metalen
„rooster". Verwacht wordt dat een op deze
wijze gemaakte weg het twee maal zoo "ang
zal uithouden als welk ander wegdek ook.
Het :s dus niet onmogelijk dat de toekomst
thans is aan den stalen weg.
De Hoteldirecteur: „Ik begrijp niet waarom
u klaagt over ons tennisveld. Het is een bil
jart gelUk".
De vecleischende speler: „Ja. maar ik wou
liever dat er geen zakken in zaten"
..Maggie", zei de voorzichtice Schot, „ik heb
een zakboekje gekocht en ben bezig er al je
deugden in op te schrijven Ik heb er al tien.
Als het dozUn vol komt, zal ik Je dc Groote
Vraag doen
„Wel. Jack. dat is aardig", zei het meisje.
„Ik wensch er Je geluk mee. Ik ben bezig
jouw ondeugden op te schrijven, en ik heb er
al negentien. Als dc twintig vol zijn, neem ik
den smid."
De struikroover: „Sau Je der niet faur
focle om mUn honderd piek te geife faur dat
siekehuis waar je vanavond in sal legge as Je
ze niet gelft?"
Een Itallaansche astronoom zegt. dat er
vyftlgmaal zooveel sterren zijn als tef ''never
verondersteld werd Dit wordt bevert'gd door
vele Amerikaansche boksers, die het eenoc-
een hebben gehad rijn landgenoot Primo
Camera te ontmoeten.
De Engelsche actrice Miss Tallulah Bank-
head heeft verklaard, dat alle vrouwen som-
tUds verlangen naar den vrede en veiligheid
van het huweiyk The Passing Show teekent
hierbij aan. dat dit verlangen zich voorname
lijk bU gehuwde vrouwen manifesteert.
