FEMINA
Het woord is aan...
DE TREK NAAR BUITEN.
MENU.
REISHOED JES.
;i
HAARLEM'S
DAGBLAD
DONDERDAG
5 JUNI 1930
Een eenvoudig
Zomer-ensemble.
En hier, jeugdig mevrouwtje, is nu het
'eenvoudige, aardige zomerensenible, waar
naar U al dien tijd gezocht heeft, zonder het
te weten misschien, maar dat U toch miste.
Want luistert eens hier, dit echte, zomersche
jurkje met aparte bolero (manteltje) is spe
ciaal ontworpen voor het slanke jonge
meisje en (dus) natuurlijk ook voor het
slange jonge vrouwtje. De nauwsluitende
jurk is aan de taille eenvoudig ingehaald.
Het namaak-jabot-je aan de punt van de
hals is van een half-eirkel-vornüg lapje ge
maakt, tenvijl de korte mouwtjes van het
z.g. cape-model zijn. De tot onder de heupen
nauw vallende rok is van onderen ruim. Dat
bijbehoorende manteltje met lange mouwen,
kraagje met plooitjes, een groote strik van
voren en manchetjes aan de mouwen met
eenige rijen stiksels, vormt met de japon
een alleraardigst geheel. In lichtgeel zijden
crêpe met een heel klein bruin patroontje
bedrukt, zal het uitmuntend staan bij een
bruine hoed. tasch en schoenen. Wanneer
men dit ensemble echter maakt van shan
tung, linnen of piqué, dan kan men de cape-
mouwtjes weglaten en de arongaten afboren.
U zult misschien met wat argwaan naar de
hooge hakken van de jongedame op het
plaatje gekeken hebben. Inderdaad, de
nieuwste modellen voor de zomerdracht ver-
toonen over het algemeen weer een vrij
steile, hooge hak, evenwel met dit verschil
ten opzichte van vroegere zeer-hooge-hak-
ken-modes, dat het loopen erop zeer wel
mogelijk is, aangezien de hak toch stevig is
gebouwd en een behoorlijk „loopvlak" heeft.
Buitendien zijn er natuurlijk altijd weer de
echte wandelschoenen met platte hak voor
sportieve dracht, en de schoenen met
middelmatig hooge hak voor bij mantelpak
of sportcustume, met een riem met gesp ovei
de wreef .gesloten. De riean is vrij breed en
In dat geval dikwijls van krokodil, waarvan
dan ook de appliqués op den beigen of grijzen
schoen zijn.
RECEPT.
Schotsche Rib. Neem op 6 eieren 6
dunne sneetjes oud brood zonder korst en
boter. Maak in de koekenpan wat boter
lichtbruin en bak er de sneetjes brood aan
twee kanten lichtbruin in. Op elk sneetje
breekt men vervolgens voorzichtig een ei en
bakt dat tot het wit gestold is, op een zacht
vuur. Ten slotte op een verwarmden schotel
leggen en met peper en zout presenteeren.
RABARBER.
Rabarber kan bar zuur zijn en massa's
suiker verslinden. Ben goede methode is
daarom, de in stukjes gesneden rabarber-
Btelen met veel water op te zetten, tot het
vatcr warm begint te wprden. Dan, voordat
de rabarber stuk gaat, giet men ze af. Hier
door bereikt men, dat een deel van het zuur
dat in het water is getrokken, weggeworpen
wordt. Daarna kookt men de rabarber op
de gewone manier tot moes, ze fijn roerend
en desnoods nabindend met wat aardappel
meel of maize na.
Opgewektheid.
Men kan niet altijd zijn goed humeur be
houden.
Als 's morgens het ontbijt, moet klaar ge
maakt worden, de kinderen worden aange
kleed, de melkboer ongeduldig te bellen staat,
moet. worden geholpen en er juist een bood
schap komt, dat het dagmeisje ziek is en U
niet op haar hulp kunt rekenen.... als tot
overmaat van smart Uw jongste uit de kin
derstoel valt, en Uw oudste, uit hulpvaardig
heid de theepot over de tafel gooit, als man
lief moppert dat er papieren weg zijn, die
gisterenavond nog op zijn bureau lagen en
Uw groote kinderen U er aan herinneren,
<tat ze naar school moeten....
Niets begrijpelijker dan dat ge radeloos
uw hoofd in de handen steunt en kreunt van
akeligheid en wanhoop. Maar wat helpt dat?
Moet ge nu bij 't geschrei uwer kleuters nog
het gejammer van u-zelf voegen?
Probeer den toestand onder de oogen te
Zien en.... onder den duim te krijgen!
Tracht orde te brengen in den meer dan
Veeselij ken chaos. Bied het hoofd aan de
situatiecn ge hebt 't reeds gewonnen,
?e zult er bóven komen te staan Als ge dc
ioede eigenschap aankweekt een toestand,
hoe benard, hoe onaangenaam ook, vrijmoe-
<k? onder de oogen te zien, krijgt ge ook meer
en meer de gave van handelend optreden.
Ge leert vlug denken, ontwarren, onder
scheiden. Laat de grootsten uwer kinderen,
zooveel het mogelijk is, U hierbij helpen.
Zet ze allen aan het werk. Laat hen vroeg
leeren voor zichzelf te zorgen en zoo de tijd
het toelaat, ook nog gedeeltelijk voor hun
kleinere broertjes en zusjes.
Het verlicht U bij het moeilijke werk van
huisvrouw on moeder en Uw opgewektheid
ml het op deze manier langer uithouden.
Men kan het nu eenmaal niet volmaakt
hebben op de wereld, maar we kunnen wel
haas blijven over ons goed humeur.
Behoud Uw opgewektheid en het goede
Van 't leven is aan U.
Over het steriliseeren
van groenten.
Neen, huisvrouwtje-met-een-schrale-beurs,
haal nu niet de schouders op en zeg niet. dat
groenten „wecken" of steriliseeren voor U
nog te duur is en dat ge eerst moet wachten,
tot de beurs wat beter gevuld is. om U de
dure weck-inrichting aan te schaffen
Heusch, men kan wel dansen, al is het niet
met de bruid en men kan wel steriliseeren
en van de lekkere groenten genieten, als ze
versch niet meer of slechts peperduur te
koop zijn, zonder dure installaties Wie niet
(financieel) sterk is moet slim zijn, en ge-
bruike dus in plaats van een duur toestel den
waschketel, of zelfs een gewone groote pan
of emmer, om water in aan de kook te
brengen, en in plaats van dure glazen in-
maakpotten gebruikt men gewone leege jam
potjes, natuurlijk met volledige binnendek-
sel en gaven gummi-ring. Men vult de potjes
met de schoongemaakte groenten (slinkt ze
weinig, dan rauw in de potjes, anders even
opkoken, dan kan er meer in de potjes) tot
een paar vingers onder den rand, waarna
men er zooveel warm water op giet, dat
alles goed onderstaat, en er wat zout bij
doet. Dan doet men de potjes dicht, met
gummi-ring en binnendeksei, maar laat. de
schroefdeksel losgeschroefd. Zoo zet men ze
in een pan met water; in een wasciiketel zet
met ze op een treefje. Dan ruim 112 uur
laten koken. Dit is het steriliseeren, waar
door eventueel verderfwekkende bacteriën
enz. vernietigd worden. Dan neemt men de
potjes uit het water, schroeft echter eerst de
jampotdeksels goed dicht, en bedek ze met
een doek om springen te voorkomen. Alles
koud laten worden. In den eersten tijd na
den inmaak kijkt men dc potjes eiken dag
na, later kan dat eens in de week gebeuren.
Hoe men de kleuters
bezighoudt.
EEN PRULLEMANDJE.
Verleden week maakten wij een klein
mandje, dat als naaimandje voor Moeder
dienst moest doen. Nu zullen wij vader eens
verrassen en wel met een prullemandje voor
zijn bureau. Zoo'n klein prullemandje, uit
karton in een aardig stofje opgetrokken,
staat werkelijk heel gezellig op een schrijf
tafel. Evenals het naaimandje Is dit hand
werkje niet bepaald voor de kleuters, maar
meer voor de grootere meisjes een aardige
bezigheid.
Wij snijden weer een bodem uit van dun
karton en wel een zeshoek, waarvan de
zijden 5 c.M. bedragen. Het wordt dus een
heel klein prullemandje, maar zelf kunt U
het natuurlijk gemakkelijk vergrooten. Daar
na knipt men van de stof twee lapjes, die
iets grooter zijn dan het kartonnen bodem
pje. Drie zijden worden dichtgenaaid, het
kartonnetje schuift men er in en men naait
de overige zijden dicht. Het is dus weer ge
heel hetzelfde werk als het naaimandje.
Nu volgt de opstaande rand.
Zes rechthoekjes van 5 bij 10 c.M. snijden
wij van karton. Van de stof knippen we een
lapje ran 32 bij 25 c.M. In de lengte slaan
wij nu het lapje dubbel en op de bekende
manier schuiven wij dan de kartonnetjes
er in. Wij naaien dus één zijkant vast en op
een aistand van 10 c-M. van den dubbel
gevouwen kant afgerekend wordt het lapje
dichtgenaaid. De kartonnetjes worden één
voor één Ingeschoven en worden direct met
een stlksteekje vastgelegd. De 21/2 c.M-, die
overblijven, dienen meer voor een schuif.
De schuif wordt ingehaald, de bodem er op
gelegd en het prullenmand]e is klaar.
Ook Moeder kan het prullemandje wel ge
bruiken en bij het speelgoed der kinderen
zou het eveneens dienst kunnen doen.
Het modelletje is in de Tijdingzaal van ons
blad te bezichtigen.
W. R.
Aluminium keukengerei in het
dagelijksch gebruik.
De tegenzin, die men tien en meer jaren
terug tegen aluminium keukengereedschap,
pannen enz koesterde is thans wel voor een
groot deel verdwenen en in vele keukens
vindt men tegenwoordig aluminium pannen
waterketels melkkokers enz. Die een vrij
eenvoudig onderhoud eischen waaraan men
zich echter wel moet houden omdat het alu
minium anders aangetast en daardoor leelijk
wordt. Men onderscheidt twee soorten van
aluminium, namelijk het glimmende gepo
lijste is in de meerderheid en dat mag
alleen met kokend water afgewasschen en
overgoten worden, om vervolgens met een
zachte doek te worden gedroogd. Houdt voor
al soda, bleekpoeder 'chloorkalk), zeepsop
en zuren (azijn, citroensap enz.) en loog
verre van uw aluminium potten en pannen.
Het gepolijste aluminium kan men van bui
ten poetsen met een zachte poetspommade
of met een mengsel van gelijke deelen sla
olie en spiritus ,öie men stevig dooreen ge
schud heeft. Wil men het erg fraai maken,
dan polijst men het. na deze kunstbewerking
met fijn. wit krijt. Men houdt het aluminium
dus het langste mooi schoon en glimmend,
als men het zoo min mogelijk met zout. soda.
zuur enz. in aanraking brengt. Geschuurd
aluminium wordt, om het op te knappen, niet
gepoetst, maar geschuurd.
De Kinderen
Tommie wordt geplaagd door een diepen
afkeer van de school en op zekeren morgen
informeert hij vriendelijk bij moeder: „Zeg,
is er niet een ziekte waarvoor ik thuis moet
blijven en waarvoor ik geen drankje hoef
te slikken?"
Jan (7 jaar) speelt, roovertje. Hij loopt
wankelend in het rond, als iemand die
door vele kogels getroffen is, en op het punt
is om dood neer te vallen.
Zijn vriendje interpelleert hein aldus
Waarom val je nou niet dood? Het duurt
zoo lang!"
Jan: „Ik kan niet. Ik heb mijn nieuwe
broek aan. Ik mag niet doodvallen".
4 Jaar: „Mammie dragen engeltjes geen
kleertjes?"
Mammie: ,.'k Geloof het niet hoor!"
4 Jaar„Maar waar laten ze dan hun zak
doekjes?"
(Uit Children's Tuny Sayings)!
Keukengeheimen.
Macaroni met kaas en tomaten.
Men heeft hiervoor noodig, ongeveer een
half pond macaroni, een half busje tomaten-
purée en 1 ons geraspte kaas, wat zout en
een flink kluitje roomboter.
Kook eerst de gewasschen en door midden
gebroken macaroni goed gaar, plm. 20 mi
nuten en laat deze dan even in een vergiet
uitlekken.
Daarna even apart de boter smelten, de
kaas en tomaten en de uitgelekte macaroni
vlug even op het vuur door elkaar roeren
tot de massa draderig wordt. Men kan dit
gerecht zóó opdienen of in een vuurvaste
schotel doen, even bestrooien met wat
paneermeel en in den oven laten bruin
worden. Vooral warm opdienen, daar de kaas
anders weer stolt.
Zoo af en toe vooral in de vacanties
worden de kinderen op tooneel onthaald.
Maar in de tooneelwereld gaat men blijkbaar
niet van het standpunt uit, dat alleen het
beste goed genoeg is voor onze kinderen.
Flauwe of sentimenteele verhaaltjes, zonder
eenig begrip van „tooneel" in dialoog om
gezet, worden er gegeven. En er treden
acteurs in op, die bij het tooneel voor vol
wassenen nog geen knecht-rolletje te spelen
zouden krijgen. Natuurlijk zijn er uitzonde
ringen, maar werkelijk mooi kindertooneel
heb ik toch nog nooit gezien.
De kinderen zijn gauw tevreden. Een
middag uit met vriendjes en vriendinnetjes
is op zich zelf al een feest. Tegenover het
stuk staan ze zonder critiek en ze gieren van
het lachen om de grapjes.
't Is heerlijk als kinderen lachen. Maar als
je ziet w&ar ze om lachen, dan zinkt je toch
wel even den moed in de schoenen. Daar
lacht en applaudisseert een nieuwe gene
ratie, die al even veel pret heeft in als
meisjes verkleede jongens (de schrikwekken
de voorboden van den komieken acteur in
't damesjurkje, met sokophouders, enz.) in
zoutelooze grappen en ongemotiveerde val
partijen als zijn ouders en voorouders. Naar
lijn in het stuk, naar een climax, een geheel,
wie vraagt er naar?
Is dit het kind opvoeden tot liefde voor
het tooneel? Waarom wordt het kind voor
gezet. waar elk waar tooneelliefhebber van
gruwt?
Misschien hebben we niets beters.
't Gaat met het kinder-tooneel als met
het tooneel voor volwassenen: misschien
hebben we niets beters. Maar houdt dan
tenminste het kind verre van het tooneel.
Go kunt het thans ook laten lachen om
grappige verhalen, grappige vertelsels, maar
maak het niet wijs, dat ge het nu „tooneel"
gaat laten zien. Ze kunnen best nog wat
wachten, tot ze oud genoeg zijn om mee te
gaan naar Vondel, naar Shakespeare. Laat
ze zoo kennis maken met het tooneel; ze
zullen het stuk misschien nog niet begrijpen,
maar ze zullen een schoon e, nieuwe wereld
zien..
Toch is het natuurlijk ook weer inconse
quent ze mee te nemen naar stukkon, waar
van we vooruit weten, dat ze ze niet begrij
pen zullen. Maar wat dan''
Er zijn wel menschen ook in ons land
die weten wat het kind en wat het tooneel
toekomt. Ze zouden wel goede voorstellingen
willen geven. Maar het ontbreekt hen aan
zooveel. Ook aan geld. Want het kinder
tooneel zal „geld" kosten. Een paar zooveelste
rangs acteurs in een armelijke omgeving
kunnen de kinderen het wonder niet bren
gen. En er moet den kinderen een wonder
gebracht worden. Wij hebben eerste klas
acteurs r.oodig. een goeden regisseur, een
rustige, vriendelijke omgeving, muziek die
één is met de handeling, een fijnvoelend
componist, een acteur, die de kinderziel be
grijpt.
Waarom geven wij het den kinderen niet?
Het is er niet.
We kunnen het wonder niet voor hen
laten leven. Hoe dikwijls beleven we het won
der in den „menschenschouwburg"? Niet
dikwijls. Maar toch wel een enkelen keer.
En voor dien enkelen, heerlijken keer moe
ten we de kinderen ontvankelijk houden,
hen niet in hun jeugd a! bederven, door
minderwaardige voorstellingen. Laat ze dan
maar wachten. Het is toch niet noodzakelijk,
dat ze naar den schouwburg gaan.
En als ze toch eens per ongeluk bij zoo'n
voorstelling belanden, maak hen dan niet
wijs, dat dit „tooneel" is.
BEP OTTEN.
Heeft U wel eens opgemerkt, dat koks in
hotels en restaurant altijd de groenten,
aardappelen enz. precies gaar koken, maar
ook niets meer dan dat? Dat. heeft een goede
reden. Zij weten namelijk, dat zoogenaam
de „doodgekookte" groenten veel minder
voedingswaarde hebben en bovendien daar
door aan smaak en kleur enz. inboeten.
Onze tijd kenmerkt zich door een neiging
in de menschen om naar buiten te gaan.
GrooLendeels zal dit we! toe te schrijven zijn
aan de meer gemakkelijke en snelle manier
waarop men zich tegenwoordig verplaatsen
kan, hoewel er aan den anderen kant ook
wat voor te zeggen Is, dat de drang naar het
buitenleven dc vervolmaking van de ver
keersmiddelen met zich meegebracht heeft.
Wie zich op een zonnigen dag op
een grooten verkeersweg waagt als voet
ganger. moet wel tot de slotsom komen, dat
er vrijwel niemand meer in zijn eigen huis
kan zijn. Onafzienbare rijen auto's, elnde-
looze scharen fietsers trekken den hcelen
dag langs de wegen, en daar het geen too-
neéiwegen zijn, waarlangs steeds dezelfde
paar personen defileeren. moet het totaal
aantal menschen wel verbazend groot zijn.
's Morgens ln de vroegte begint dat al, en
hoewel er enkele uren zijn. waarop het wat
mindert, zooals van half een tot half drie.
wanneer de meesten aan den maaltijd zijn,
na dien tijd verdubbelt het weer en het duurt
tot laat in den lichten avond.
Natuurlijk zijn er op zoo'n dag nog heel
wat thuisblijvers, de zieken en gebrekkigen
uitgezonderd. Dat zijn de menschen, die om
een of andere reden een afkeer hebben van
de drukte en het geroezemoes van zoo'n
feestdag. „Wie gaat er nu op zoo'n dag voor
zijn plezier uit", hoorden wij laatst iemand
zeggen, die uit den aard van zijn beroep toch
een zoo gebonden leven heeft, als slechts
weinigen. Voor hem was die eindclooze
stroom een beeld van verwarring, van ben
zinestank en stof, en van weinig genieten.
Toen kan dit een volkomen vergissing
blijken tu zijn: juist op zulke daken kan een
fiets- of autotocht zoo prettig zijn, omdat er
zoovelen zijn. die genieten, en omdat dit
zooveel fleurigheid geeft aan de toch al zoo
feestelijke natuur. De menschen zijn opge
wekt, zij zijn geneigd tot grapjes en zelfs
brompotten kunnen den lachlust nog op
wekken, ieder ziet er zomersch gekleed uit
en de vreugde om het mooie zomerweer is
algemeen.
Eén ding moet men echter in die dagen
niet zoeken, tenminste zeker niet in onze
drukbevolkte streken: rustig genieten van
het natuurschoon. Al die menschen welke
op zoo'n feestdag er op uit trekken, zoeken
ontspanning en niets anders. In die lange
files van vervoermiddelen mogen dan al heel
wat menschen zijn, die van natuurschoon
houden, wanneer zij het op dat moment
zoeken, zullen zij teleurgesteld thuiskomen.
Een mooi vergezicht, een mooie weg door het
bosch, dat alles kunnen zij genieten, maar
een rustig verwerken van wat zij zien, is
buitengesloten rrrrt, de bosch weg ligt al
weer achter hen en het landschap is totaal
veranderd. En zelfs wanneer zij ervoor zou
den halt houden, aan blijft de drukte vaa
hel omringende verkeer toch een sloorn»
voor een zuiver genot.
Die trek naar builen is dus groot tegen
woordig. maar is het eigenlijk wel een drang
naar d* natuur. Kan men het niet veeleer
een zucht tot verplaatsing noemen? Nu ja,
er worden wel schoonheden in het bond
schap bewonderd, maar het gaat te haastig,
dan dat hec wal dieper onder de oppervlakte
kan komen. Zoo gezien zoo vergeten.
Gaan de stadsmenschen en ook zij. die in
de ruimere buitenwijken wonen, ln de vrije
uren die zij hebben werkelijk ln de mooie
natuur genieten?
Velen zeggen dan: wij wonen hier in zoo'n
drukbezochte .-treek, dat er van rustig ge
nieten nooit sprake zijn kan Maar dat is
toch dwaasheid Het is waar dat wij het
natuurschoon niet op den Rijksstraatweg in
Haarlem-Noord en ook niet op den Heeren-
weg moeten gaan zoeken, net zoo min op
den Zeeweg en op den Amsterdamscheu
straatweg.
Maar komt u in de lange lichte avond
uren weieens ln Bloemendaal op de stille
wegen, of wandelt u welcens langs de zande
rij cn de kolk; en weet u wel hoe vredig en
mooi de Leldschevaartweg bij avond is en
de omgeving van Woestduln.- Waar zijn al
die „natuurliefhebbers" van de feestdagen
's avonds, nu het zoo lang licht blijft en de
meesten toch dan vrijen tijd hebben. Zijn
zij thuis of loopen zij in de stadsstraten? Om
acht uur sluiten de winkels en het is licht
tot tegen tienen, is er dan niet tijd genoeg
om naar buiten te fietsen, te loopen of te
rijden en ongestoord te genieten.
Wij beklagen ons weieens, dat wij op zoo'n
smalle kuststrook wonen, waarvan alleen de
duinenrij natuurschoon bezit; maar eigen
lijk is dat schandelijk ondankbaar, want is
het Spaarne geen prachtig stukje natuur
schoon, en valt er niets te genieten aan de
Liede, en waarom zoeken zoo weinigen al
het moois in de Haarlemmermeer op?
Nog eens, die zoogenaamde trek naar
buiten van ons menschen van dezen tijd, is
eigenlijk niet veel meer dan een zucht naar
ontspanning, iets waaraan wij in het haas
tige leven wel degelijk behoefte hebben.
Maar laten wij ons niet paaien met de ge
dachte dat wij zulke natuurliefhebbers zijn.
Laten wij ons er veel meer eens op gaan toe
leggen. dat te worden, door ln onze vrije
uren niet in de warme hulskamers of ln de
stoffige straten te blijven, maar de schoon
heid te zoeken in dc natuur van onze on
middellijke omgeving: er zullen er velen
onder ons zijn, die de helft nog niet kennen
van al het moois dat onze stad omringt.
E. E. J—P.
Spinaziesoep,
Gestoofde paling,
Kropsla,
Aardappelen,
Zwitsersche taart.
Neem voor de soep:
4 ons spinazie,
1 L. bouillon van vleesch of bouillonblokjes,
boter en bloem,
1 eidooier,
1 d.L. room.
Zoek- de spinazie uit, wasch ze eenige
malen en kook ze met het aanhangende
water gaar. Wrijl; ze door een paardeharen
zeef.
Roer boter en bloem glad in de pan, voeg
er den bouillon bij en daarna de gezeefde
spinazie. Klop de eidooier iflet de room los
in de soepterrine, veeg er al roerende de soep
voorzichtig bij, zoodat ze niet kan schiften.
Stoof de paling door ze in een vuurvasten
schotel te leggen, hierop wat water te gie
ten, een paar kluitjes 'boter en citroensap.
Strooi er wat paneermeel over en stoof ze
dichtgedekt. gedurende een half uur in een
warmen oven, ze zoo nu en dan bedruipende.
Neem voor de taart:
1 ons amandelen.
1 ons bloem,
1 ons boter.
1 ons suiker,
1 ei.
geraspte schil van 1/2 citroen.
1/2 pond abrikozenjam.
Roer de boter tot room, voeg hierbij de
suiker, de citroenschil, de bloem en het ei.
Wasch de amandelen in koud water, droog
ze voorzichtig af en maal of hak ze fijn met
de schil eromheen.
Laat het deeg gedurende vierentwintig uur
rusten en rol het dan uit op een met bloem
bestrooide tafel of aanrecht. Maak van het
deeg een plak voor den bodem van den be
boterden springvorm, maak er daarna een
opstaand randje omheen, dat er stevig wordt
opgedrukt en vul de taart op met de abriko
zenjam.
Leg hïeroverheen reepen van de rest van
het deeg, bestrijk ze met geklopt cl en bak
de taart gedurende een uur in eer. tamelijk
heeten oven.
Omkijken.
Het wordt ons als kind geleerd: wc mogen
niet omkijken, dat is niet netjes. En omdat
een mensch uiteraard nieuwsgierig is, zien
we dikwijls hoe kinderen zoo steelsgcwijze
kunnen omkijken op Straat naar iets of
iemand, dat hun ongewoon voorkomt.
Waarschijnlijk zijn de volwassenen er niet
minder nieuwsgierig om, maar zij hebben
zich, als zij goedgemanierd zijn tenminste
geoefend in zelfbeheersching en zij kijken
niet om.
Hebt ge met Iemand staan praten, en hebt
ge eenmaal afscheid genomen, loop dan
weg zonder omkijken: hoe menigmaal zien
we het echter, dat een der twee omkijkt,
wanneer hij of zij een twintigtal passen van
den ander verwijderd is. Dat is een hatelijke
manier van doen: het doet eraan denken
alsof men nog een laats ten nieuwsgierigen
of zelfs onvrlendelijken blik op den ander
wil werpen, Iets anders is het natuurlijk, om
nog eon laatste maal om te kijken, opdat er
nog een enkele groet, een zwaaien met arm
of hoed, gewisseld kan worden. Dan heeft
het een vroolijke, familiare betoekenis; maar
het steelsgewljze omkijken kan een waar
schuwing in zich sluiten, zooiets als: weest
op uw hoede, ik wil er. achter je rug om,
nog eens het mijne van hebben.
Kijk in het leven ook niet al te veel achter
om, richt de oogen vooruit in de toekomst
en tenminste op alle dingen van den dag,
en niet op wat achter den rug ls. Tob niet
over iets dat afgcloopen is. en waaraan niets
meer valt te veranderen, het geeft niets en
het maakt moedeloos, zoodat de energie er
door verslapt.
Menschen die veel bereikt hebben in het
leven, hebben zich niet blind gestaard op het
verleden, maar zij hebben vooruit gekeken
en zonder omkijken hun voordeel gedaan
met de ondervindingen uit het verleden, zon
der ze noodeloos te betreuren.
En komt dan tenslotte de dag. dat de
jeugd voorbij is, en de ouderdom voor de
deur staat, kijk dan niet om naar die voor
bijgegane jeugd, die niet meer terug te halen
is, maar naar de schoonheid en de genoegens
van den ouderdom, die cr wel degelijk zijn.
als wij maar de moeite willen doen, ze op
te zoeken.
E. E. J~P.
Verder toonen wij u een reishoedje van
beige vilt. gegarneerd met een reep van de
zelfde stof, als waarvan de sjaal gemaakt is
Men verkrijgt daardoor een zeer bekoorlijk
geheel.
Als tweede prentje ziet U een reismantel
van een meisje, welke hoog gesloten wordt
met een kraag, waarvan de einden slippen
vormen, die om den hals bU wijze van das
gestrikt kunnen worden. De muts is van de
zelfde stof als de mantel en gegarneerd met
een eenvoudig zwart bandfluweel.
