DE PROFEET VAN WALLSTREET.
ROGER W. BABSON EN DE BEURS.
ONBEKENDE GROOTHEDEN IN EEN FILMSTUDIO.
(Bijzondere correspondentie.)
New-York. Mei
abson was right" „Babson heeft
gelijk gehad", dat waren de woor
den, ale men in geheel Amerika
kon hooren in de tragische Oc
tober- en Novemberdagen van 't vo
rig jaar, toen duizenden speculanten door de
enorme koersverliezen in één dag arm wer
den. In alle banken en makelaarskantoren
hoorde men den naam Babson, Ja, Babson
had gelijk gekregen, immers hij had al
maanden te voren, toen de hausse nog
voortduurde, zijn waarschuwende stem la
ten hooren en gewaarschuwd tegen de onver
mijdelijke reactie. Destijds werd hij als ver
rader aan de Amerikaansahe samenleving,
als twijfelaar aan de Aimerikaansohe pros-
periteit en stabiliteit voorgesteld. Evenals de
profeten in het oude testament werd ook hij
eerst bespot en uitgelachen, doch later over
matig geprezen. In een van de groote ma
kelaars kantoren aan den Broadway ver
klaarde een oude speculant mij zelfs, dat
Babson de „smartest" man was in geheel de
Vereeniigde Staten. Zoo gemakkelijk raken
de uitersten elkaar hier. ,3e right with Bab
son", luidt thans de groote reclameleuze
van een groot Nerw-Yorks dagblad, dat de
medewerking van Babson aankondigt. Hoe
stellig het publiek thans aan de voorspellin
gen van dezen profeet gelooft, blijkt uit de
omstandigheid, dat hetzelfde blad. dat zich
vroeger door den vermaarden professor en
prosperiteitsapostel Irving Fisher liet bedie
nen, tot den meer pessimistischen Babson
overging.
Doch wie Is Babson? Wat beteekent hij
voor de Vereenigde Staten en de overige we
reld? Babson is een Amerika ansch econo
mist van hoog aanzien, statisticus, docent in
economie, uitgever van economische en fi-
nancieele tijdschriften, vakbladen en tabel
len. Bovendien heeft Babson zitting in den
raad van beheer van verschillende groote
maatschappijen. Kortom, hij is een man
van een veelzijdigheid, gelijk alleen de Ver-
eenlgde Staten haar kennen. Maar zijn voor
naamsten roem verwierf hij als uitgever van
dagelij ksche en wekelijksche beursbrieven,
die een oplage van eenige milloenen hebben
en in iedere commercieele onderneming zijn
te vinden. Hier analyseert en critiseert Bab
son de verschillende Amerika a nsche maat
schappijen en geeft zijn meening over de
financieele structuur van iedere firma. Dik
wijls beveelt hij aan en dikwijls waar
schuwt hij, wanneer daar aanleiding toe be
staat. Het doel van deze brieven is, ieder,
die zich er voor interesseert, practisohe in
lichtingen en raadgevingen inzake finan
cieele vraagstukken te geven. Dat is een be
zigheid, die in het bijzonder in de Ver-
eenigde Staten, waar het bij het beleggen
van kapitaal zoo uiterst moeilijk is, het kaf
van het koren te onderscheiden, zeer be
langrijk moet heeten, die weliswaar door
duizenden uitgeoefend, maar door zeer velen
als dekmantel voor zwendel wordt ge
bruikt, die er op is gericht, het goed-geloo-
vige publiek zijn geld te ontfutselen. In te
genstelling met andere verwante statisti
sche bedrijven heeft Babson zich van het be
gin af tot taak gesteld, uitsluitend de koo-
pers van effecten te vertegenwoordigen.
Daardoor was hij ook in de gelegenheid,
behalve zijn onafhankelijkheid en onpartij
digheid ook zijn gezonde economische theo
rieën toe te passen en <k>k op de proef te
stellen. Gedurende de geheele aandeelen-
hausse wees Babson er terecht op. dat de
aandeelenprijs van het dividend afhankelijk
is en niet van een tijdelijke speculatieve
vraag. Een meening, die onopgemerkt bleef
en waaraan maar weinigen geloof hechtten.
Babsons laatste opzienwekkende onderne
ming was de stichting van een Personal
Service Policy, die te vergelijken is met een
verzekering en die vermoedelijk in geheel de
wereld haar weerga niet vindt. Deze verze
kering is gebaseerd op drie typisch Ame-
rikaansohe gedachten:
1. Het beginsel der centralisatie diende op
alle andere belangrijke gebieden te worden
toegepast en niet b.v. uitsluitend in de wa
ter- en electriciteitsvoorziening. Er bestaat
geen oorzaak, waardoor de verschillende per
soonlijke dienstprestaties niet beter en snel
ler van een centraal punt uit verricht zou
den kunnen worden. 2. Werksparende metho
den dienden thans ook voor geestelijken ar
beid te worden gevolgd. Hoe meer lasten wij
aan een machine kunnen overdragen, des te
meer vrijheid hebben wij voor de hoogere ac
tiviteiten van geest en ziel. 3. Succes hangt
niet zoozeer af van bekwaamheden als van
daden. Alle succesrijke mannen hebben ech
ter, ofschoon zij op andere gebieden van
elkaar afwijken, dezen karaktertrek gemeen,
dat zij zichzelf overwinnen doen, hetgeen
zij eigenlijk niet wilden doen. Dat is het
groote geheim van iedere succesrijke car
rière.
Op deze drie regelen is de Personal Service
Policy gebaseerd. De eigenaar krijgt iedere
maand Inlichtingen, raadgevingen en
waarschuwingen die op Babsons twaalf rege
len voor het succes betrekking hebben. Wie
niet per ommegaande mededeelt, dat de
raadgevingen werden ten uitvoer gebracht,
ontvangt nogmaals een waarschuwing. De
twaalf wetten een voor elke maand
zijn evenals de jaargetijden, verdeeld in vier
groepen. De „financieele" groep omvat: voor
bereiding en uitvoering van een begrooting,
beroepskeuze, regelmatig geld verdienen en
sparen. De „physieke" groep omvat: gym
nastische oefeningen en ontspanning, licha
melijk onderzoek, tandverzorging. In de „al
ge meene" groep zijn de lectuur van gespecia
liseerde boeken, systematisch reizen en alge
meen inspireerenrie bezigheden als vereisch-
ten voor succes ingedeeld. De .intellectueele"
groep beoogt: belangstelling voor kunst, mu
ziek en andere cultureele belaftgen, kerk en
weldadigheid, vriendschap en corresponden
tie.
Voor den Europeaan mogen de doelstellin
gen van een dergelijke verzekering en haar
grondslagen eenigsz ns naief en bijna be
lachelijk schijnen, doch in de Vereenigde
Staten, waar bijna alle handenarbeid geme
chaniseerd is, is de stap naar geestelijke
mechaniseering, voor zoover zij niet reeds
aanwezig is, op een systematisch# basis
maar al te natuurlijk.
Toen ik Mr. Babson vroeg, of het mogelijk
was een verzekering zoo te maken, dat de
verzekerden werkelijk het voorgeschreven
programma volgen verklaarde hij mij glim
lachend, dat ook hij zichzelf deze vragen
eens had gesteld, toen hij zijn eerste, toen
nog kleine statistische organisatie stichtte.
Sindsdien heeft hij beseft, dat niets onmo
gelijk is. Babson is de typische succesrijke
Amerikaan, dien iedere mislukking tot groo-
tere daden aanspoort. In zijn opleidingswerk
specialiseert hij zloh in economische en fi
nancieele vraagstukken. Zo kwam het, dat-
hij twee groote economische onderwijs
instellingen in Florida en Massachusetts
stichtte, die beide den naam Babson Park
dragen. Juist omdat beide plaatsen ver van
New-York, het financieele centrum, zijn ver
wijderd, is zijn oordeelvermogen helder en
onafhankelijk. Babson is volgens Amerikaan-
sche begrippen een ideale combinatie van
idealisme en business. In Europa zou hij
waarschijnlijk onmogelijk zijn, in Amerika
echter is hij een profeet en volksopvoeder,
dien de geloovigen bijzonder gewillig vol
gen nadat zij eenmaal de doelmatigheid
daarvan hebben leeren kennen.
(Nadruk verboden.)
VAN BEROEMDE SCHILDERS.
Toen Holbein in dienst van Hendrik den
achtste van Engeland aan een schilderij
werkte, dat hem zeer enthousiast maakte,
liet zich een lord bij hem aandienen. Hol
bein liet hem door een bediende weten, dat
het bezoek van den adellijken heer hem een
anderen keer aangenamer zou zijn. Toen de
lord evenwel hoorde, dat de schilder thuis
was, drong hij ten slotte in het atelier van
den schilder. Dat ergerde Holbein zoodanig,
dat hij na een korte woordenwisseling den
lord eenvoudig van de trappen gooide.
De zeer beleedigde lord bracht de zaak
voor den koning en eischte voldoening, daar
een man als hij zich niet behoefde te laten
welgevallen door een of anderen brutalen
schilder te deur te worden uitgegooid,
„Mijn waarde heer", zoo antwoordde hem
de koning, „ik kan een dozijn lieden van de
straat halen en ze tot lord maken, maar uit
een dozijn lords niet een enkelen Holbein".
Rubens deed een wandeling. Deze gele
genheid wilden eenige leerlingen benutten
om achter het geheim van zijn schildertech
niek en van zijn manier van werken t-e ko
men. Ze slopen dus het atelier binnen. Bij
het doorsnuffelen van de werkplaats van
den kunstenaar viel een der leerlingen wel
zoo ongelukkig op een half-voltooid werk
van den meester, dat de arm van Magdalena
en de kin van Maria, waarmede de schilder
kort te voren bezig was geweest-, werden uit
geveegd. Men beraadslaagde wat te doen,
toen men eindelijk aan een der leerlingen
het toevertrouwde het werk weer in orde te
maken.
Den volgenden dag bekeek Rubens, in te
genwoordigheid van zijn leerlingen, het
schilderij en kwam tot- het resultaat-: ,3e
arm en het hoofd zijn niet het slechtste wat
,ik heb gemaakt". De leerling, die het had
klaar gespeeld was Anton van Dijk.
Salvatore Rosa was niet alleen een beroemd
schilder, maar ook een goede dichter en pia
nist. Eens werd hij door een vriend bezocht,
toen hij bezig was op een oude, ontstemde
piano te tokkelen. „Hoe kan men op zulk
een hakbord spelen", vroeg de bezoeker zich
verwonderd af. „Zoo erg is het niet", ant
woordde Salvatore Rosa. „Dat oude ding is
nog minstens 1000 duc&ten waard", waarop
de vriend antwoordde: „Ik gun het Je van
harte, maar als je er een kooper voor krijgt,
dan mag je blij wezen". Rosa, lachte .Dui
zend ducaten en geen cent minder. Je zult
zien. ik houd woord".
En hij deed het. Voor Iets meer dan 1000
ducaten verkocht hij de oude rammelkast,
op het deksel waarvan hij een van zijn
mooiste landschappen had geschilderd, aan
een kunstliefhebber.
RAMSAY MACDONALD EN DE
PERS.
(Van onzen Londenschen correspondent)
Bij de opening van het perscongres van
het Brltsche Rijk, dat deze week te 'Londen
is geopend, heeft de Britsche Premier,
Macdonald, onthuld, dat hij in de politiek
ging omdat hij in de journalistiek mislukte.
Dit is tegen de aanvaarde orde der dfngen-
Journalistiek leidt niet alleen naar alles:
het leidt in de eerste plaats naar politiek.
Gansche vluchten of scholen politici in de
wereld, die hun opvoeding voor dat bedrijf
van menschelijke (volgens sommigen on-
menschelijke) activiteit in de journalistiek
kregen, kunnen dat getuigen. MacDonald,
die een exceptioneel man is. is ook hierin
exceptioneel. Hij vertelde aan de persver
tegenwoordigers van „The Empire", dat een
professor te Oxford indertijd journalistieke
gaven in hem had meenen te ontdekken.
Aldus aangemoedigd toog MacDonald naar
den hoofdredacteur van de Daily Tele
graph, die hem voorstelde dan maar eens
een artikel te schrijven over „De Versprei
ding van Influenza over Midden-Europa".
Het artikel werd geweigerd. „Mijn kennis
van influenza of de stijl, waarin ik die ken
nis uitdrukte, moeten onvoldoende zijn ge
weest". zeide MacDonald tot zijn schater
lachend gehoor. En de teleurstelling dreef
hem in de politiek.
EEN ELECTRISCHE VIOOL.
De radiolamp zal. naar alle waarschijn
lijkheid, in de toekomst grooten invloed gaan
uitoefenen op de ontwikkeling der muziek
instrumenten.
Zoo werd dezer dagen melding gemaakt
van een viool, die door middel van radio-
lampen geluid voortbrengt. Hierbij heeft
men gebruik gemaakt van het zoogenaamde
genereeren, een verschijnsel, dat lederen
luisteraar welbekend is. Door een bepaalde
schakeling toe te passen, verkrijgt men bij
zonder zuivere tonen.
Deze viool heeft geen klankkast, maar
alleen vier snaren, die op de gewone wijze
bevestigd zijn. Met behulp van versterkers en
transformatoren brengt deze viool wanneer
zij bespeeld wordt, een veel sterker en veel
zuiverder geluid voort dan dat bij een ge
wone viool het geval is.
Ook andere muziekinstrumenten, het or
gel incluis, kunnen op deze wijze bespeeld
worden. De opvallende helderheid en schoon
heid van het geluid moet inderdaad verras
send zijn,
ENGELSCHE HOTELS.
Een Engelsch tijdschrift neemt een artikel
op. waarin geklaagd wordt over de hotels in
Groot-Brittannië. Amerikaansche toeristen,
zoo zegt de schrijver van dat artikel, beste
den 11 pond in Frankrijk, tegen één pond in
Engeland en hij wijst eenige oorzaken voor
dit verschijnsel aan. Behalve dat er in het
buitenland niet genoeg reclame wordt ge
maakt voor Engeland's natuurschoon, moet
de oorzaak van het betrekkelijk gering toe
ristenbezoek worden gezocht in het feit, dat
er buiten Londen in Engeland zoo weinig
werkelijk goede hotels zijn. In den laats ten
tijd is hierin wel eenige verbetering gekomen
en doen de hotels meer hun best. om vreem
delingen te trekken, maar toch zijn er nog
tal van kleinere hotels, waar de reiziger zelfs
geen warm maal kan krijgen.
De schrijver verbleef nog onlangs in een
hotel te Birmingham, waar de slaapkamers
slecht, gemeubileerd waren en alles er even
somber en naargeestig uitzag.
In Manchester schijnt het ook zoo te zijn.
Een zakenman, die in een hotel ln die stad
zijn tenten had opgeslagen, vond de bedie
ning in zijn hotel zóó slecht, dat hij besloot,
zijn maaltijden ergens anders te gaan ge
bruiken. Toen hij zijn rekening vroeg, na een
verblijf van eenige dagen, bleek, dat de lun
ches en diners, die hij in zijn hotel niet ge
bruikt had. tóch in rekening waren gebracht-.
De schrijver raadt den Britschen hoteliers
buiten Londen aan, eens bij het buitenland
in de leer te gaan.
HET PAARD.
Dertig jaar geleden, toen de automobiel in
haar opkomst was. werd er al voorspeld, dat
het paard spoedig tot het verleden zou be-
hooren. In Engeland, althans, is deze voor
spelling niet uitgekomen. Daar worden nog
steeds 1.732.000 paarden voor transportdoel
einden gebruikt. Daar zijn de eigenlijke rij
paarden dus niet onder begrepen.
Het paard heeft- het moeten afleggen te
gen den auto. de electrische tram en de mo
torbussen. Maar voor het vervoeren van
vrachten verkiezen nog tal van firma's
„paard en wagen" boven de vrachtauto's om
dat het paard goedkdoper te houden is en
ook betrouwbaarder als trekkracht. Een
vrachtvervoermiddel met motor duurt over 't
algemeen niet langer dan drie jaar; een goed
trekpaard kan minstens acht of negen jaar
zijn werk doen. Paarden zijn stoere dieren en
als zij een goede verzorging genieten, zijn zij
zelden ziek. Daarentegen vraagt een vracht
auto vaak veel reparatie.
Hier en daar maken de boeren wel gebruik
van tractors, maar niet overal is de grond
daarvoor geschikt en op vele plaatsen is het
paard nog steeds de beste vriend van den
boer.
RADIO-AUTO.
(Van onzen Londenschen correspondent)
De komst van den radio-auto is aange
kondigd. Er zijn natuurlijk al radio-auto's;
maar die zijn voor het hachelijk werk der
politie, die misdadigers wil opsporen. Wat
aan radio-geluid in die auto's binnenvalt is
belangrijk maar niet vermakelijk of ont
spannend. Het is Morse in plaats van mu
ziek. En-natuurlijk gaan bij auto-uitstapjes
ook wel radio-ontvangtoestellen mee. voor
extra genoegen bij picniccen. De mensch
van dezen tijd is gulzig in vermaak en ont
spanning. Het fluweelig gras, het zilveren
loover. de azuren wijdte van het uitspansel,
met en benevens de belegde broodjes of de
koude kip zijn hem niet genoeg. De keu-
velkunst is niet wat ze is geweest. Daarom
moet er al picnïccend muziek zijn, door mid
del van een radio-ontvanger of een gramo-
phoon. Maar een ontvangtoestel in een
auto maakt van den auto nog geen radio-
auto. Dat is het motorvoertuig, waaraan de
ethergeluiden des vermaaks onafscheidelijk
zijn verbonden. Met den radio-auto kan de
muziek,het voorlichtend woord, het nieuws
u ook al rijdend bezighouden. Zulk een auto
heeft Engeland al. Misschien heeft Neder
land er ook al een..Vermaak en noviteit
planten zich welhaast zoo snel voort als de
ethergolven.
Het ontvangtoestel gaat schuil achter het
instrumentenbord. De knoppen en schake
laars voor het afstemmen op de stations
uwer keuze liggen binnen het bereik van
uw hand. Dat is de hand die stuurt. Let.
wel!
Die hand lean het Inwendige van den wa
gen met lieflijke klanken vullen, aangeno
men dat ge niet luistert naar het etherisch
dispuut, dat naar wij vernemen uw
lucht vervult en dat niet zoo lieflijk is. De
antenne van de radioauto gaat schuil in
de kap; en de luidspreker kunt ge uiteraard
plaatsen waar ge wilt, onder de zetels of
boven uw hoofd of tegenover u. Voor een
extra 25 tot 40 pond sterling verkoopt men
u hier de radio-auto.
Maar kan zulk een koop worden aange
raden? De mogelijkheid is groot dat de be
stuurder. al rijdend, al luistervinkend, te
zeer in de klanken des vermaaks wordt ge
vangen. De uitkomst kan slechts zljr. dat
de wanklanken van een voetganger in
doodsstrijd de „ontvangst" finaal bederft.
Zelfs Indien het programma dat men al rij
dend meezuigt bekoring mist. blijft het ge
vaarlijk voor lijf en leden van hen die zich
op den dag voortbewegen. Radio-program-
ma's zijn soms slaapwekkend. En een sla
pend auto-bestuurder maakt ongelukken.
Neen. de radio-auto is geen aantrekkelijke
„propositie".
GEVERFDE TANDEN.
De kans is groot dat de uitdrukking „zoo
wit als sneeuw" binnenkort een verwijt
wordt, wanneer zij althans betrekking heeft
op de tanden van een vrouw. Men zal er
mee willen zeggen, dat de eigenaresse ervan
niet met de mode meegaat.
Want er wordt verondersteld, dat de da
mes ook hun tanden zullen gaan schilderen,
evenals zij dat thans met hun nagels doen.
De verzorging van onze tanden ls, zooals
vele van ons tot hun schade ondervinden,
altijd een teere kwestie en wanneer het
verven van de tanden werkelijk in de mode
mocht komen, zullen de tandartsen nog wel
een woordje mee te spreken krijgen.
Toch zullen zij slechts gedeeltelijk ln hun
recht zijn. Niet zoo heel lang geleden is cr
nog op het feit gewezen, dat er vijf en twin
tig kleuren in kunsttanden bestaan en dut
is. alleen als variëteit op de kleur wit. toch
heel wat. En als er dan wel dergelijke proef
nemingen met kunsttanden worden genomen,
waarom zou het dan met echte tanden niet
geoorloofd zijn?
ver het algemeen is een filmstudie
niet bepaald een openbare wandel-
gelegenheid. Er wordt immer streng
opgelet, dat geen onbevoegden zich
toegang verschaffen tot de ge
bieden der cinematografie en men kan veilig
aannemen, dat. er in de studios alleen maar
menschen komen, dié er iets te maken heb
ben.
Daar zit echter Juist de kneep. Want er
is een categorie van personen, die niets met
de filmindustrie te maken hebben en die
toch toegang tot de studio® hebben.
Dat 7.it zoo. Een filmster heeft het meestal
erg druk Zij werkt, wanneer ze tenminste
aan een film bezig is. meestal van vroeg tot
laat en heeft derhalve geen tijd omin-
koopen te doen en verschillende winkels te
bezoeken. Temeer niet, omdat de meeste stu
dios ver buiten het mercantile centrum van
Hollywood liggen.
En toch kan de filmster, die voor alles toch
vrouw ls. het niet stellen zonder contact rret
de verschillende winkels. Daarom heeft. men.
heel simpel, gezegd; als de filmsterren niet
naar de winkels komen, dan komen de win
kels wel naar de filmsterren. Dat wil zeggen:
verschillende Hollywoodsche zaken hebben
een of meer speciale reizigers en verkoop
sters voor de studios.
Er ls bijvoorbeeld een heel gewoon en on
opvallend meisje, dat men af en toe in de
studio ziet verschijnen. Altijd heeft zij een
pakje bij zich, een klein pakje in bruin pa
pier. Het ziet er uit als een pakje boterham
men, maar de inhoud ls gewoonlijk variee-
rend van 100 tot 300.000 dollars. Juweelen!
Het eenvoudige meisje vertegenwoordigt een
eer grootste Juweiierszaken van Hollywood.
Zij wandelt door de studios alsof zij een toe
vallige bezoekster ware, maar de Ingewijden
weten wel. dat haar gang Marion Davies,
Norma Shearer of een andere ster geldt, die
eenige juweelen noodlg heeft.
Men moet niet denken, dat het meisje zoo
af en toe maar eens komt hooren „of er mis
schien nog iets noodig is", Integendeel: zU
verschijnt alleen op verzcek en haar firma
stuurt haar gaarne, omdat zij smaak heeft,
verstand van Juweelen enomdat ze niet
opvalt. Want niemand zou vermoeden, dat
dit eenvoudige meisje zoo'n schat aan kost
baarheden met zich droeg.
Zoo loopt er ook in de studios vaak een
Jong advocaat rond. Geen groot man, die
fameuze echtscheidingen behandelt, maar
Iemand, die het gewone studiopersoneel be
dient. Waarvan? Van rechtskundig advies.
De Jongeman was Jaren geleden ook filmac
teur. maar kon geen carrière maken. Tijdens
allerlei gesprekken ln de studio bleek echter,
dat rijn kennis der wetten heel gemakkelijk
was voor verschillende menschen. die hem
advies vroegen. Tenslotte werd het zoo. dat
hij dagen lang niet? anders te doen had. dan
rechtskundige kwesties ontwarren. Hij heeft
nu een kantoor met vele bedienden, maar zet
de zaak op de oude wijze voort.
Er is een kleermaker ln Hollywood. die
nooit ln zijn zaak te vinden is. maar altijd
!n een of andere studio. Hij maakt ongeveer
zestig percent van de kleeren. die de man
nelijke stars dragen en dankt zijn goede
klanten vooral aan het feit. dat hij steeds
met zijn coupeur naar de studios komt. Dat
bespaart den stars tijd en het passen ge
schiedt meestal in de pauzes tusschcn ver
schillende scènes.
Op dezelfde wijze werkt- een groote heeren
modezaak. die een speciale dassenverkooper
voor de studios heeft, terwijl vijf barbiers
de heeren acteurs snel even scheren in een
hoekje van de studio. De masseur van een
bekende voetbalclub gaf er zijn baantje aan,
toen hij merkte in de studios veel meer te
kunnen verdienen, door de vrije oogenbllk-
ken der sterren te benutten voor een korte
maar stevige massage. Er is een pedicure,
die tot de trouwe gasten behoort, want zelfs
filmhelden en heldinnen hebben wol eens
last van eksteroogen.
De lijst ls welhaast eindeloos. Allerlei ar
tikelen worden in do Metro Goldwyn Mayer
studios aan den man gebracht op een hoffe
lijke en aangename wijze. En zoo hebben al
deze verkoopers. reizigers, masseurs, barbiers
etc. een zekere bekendheid gekregen, zoodat
het aantal klanten voortdurend toeneemt.
Service! Tijd is geld! Quite American.
'S PROFESSORS HUIS.
(Van onzen Londenschen correspondent)
Engeland heeft een zonderling professor,
wiens zonderlingheid aan den dag treedt.
Het is professor Bernard Ashmole. die ar
cheologie doceert aan de universiteit te
Londen. Zijn vak belet hem niet er op het
gebied van architectuur hoogst moderne op
vattingen op na houden. Hij heeft zich een
woning laten bouwen in het dorp Amers-
ham, een lieflijk dorp. Het huls moest een
eigen watertoren hebben. De plaatselijke
autoriteiten verzetten zich tegen den bouw
van dezen toren. De professor kon het best
met den druk van de plaatselijke water
leiding doen. Neen, zeide de geleerde, datr
kon hij niet. Hij had den watertoren noodig
voor zijn eigen zwembassin en voor een
fontein. Geen wet of verordening kon den
professor in zijn drijven tegenhouden. De
plaatselijke autoriteiten moesten hem zijn
zin geven. De eischen der landelijke schoon
heid die der autoriteiten ter harte ging
werden door Engelsche wetten slecht ge
diend. Nu ontsiert volgons de vroede va
deren der gemeente die toren de aan
trekkelijkheid van Amerham en deszelfs
horizontaal silhouet. De toren is een
„landmark" en 7 kilometer ver te zien.
„High and Over" heet het huls. En het is
een curieus bouwwerk. Onvriendelijke men
schen meenen dat de professor „ze ziet vlie
gen". Het is een onvriendelijke gedachte.
Maar wat kan men verwachten van de vox
populi. die hoort, of van een volksoog dat
ziet dat het huis van den professor een
arrangement in glas, steen en staal Is van
een vliegtoestel? De neus is het studeerver
trek. dat in een der vleugels wordt voort
gezet. En andere vleugel is of bevat de
mooie kamer, die In Engeland in heeren
huizen de „drawing room" en in nederige
huizen de ..parlour" heet. Het dak van de
architectonische Fokker (het is 'n een-dek
ker en ik veroorloof mijn nationalen trots
aan de woning van den professor den naam
van onzen eminenten vliegtuigbouwer te
verbinden) is plat en heeft weliswaar geen
landingsterreinen voor vliegtuigen maar wel
voor tennisballen. Duidelijker gezegd, er zijn
vijf tennisbanen op. Ook de fontein, die
zich zoo dwingend heeft doen gelden in de
kwestie van den toren, past daar tot ver
maak en verfrlsschlng van de tennisspelers
en -speelsters. De eischen van het leven op
vasten grond hebben verder tot de meest
absurde dingen geleid. De garage is door
een tunnel met de „fuscllage" verbonden..
Voor het decoratieve effect Is de woning
omringd van twintig „monumenten". Het
verhaal vertelt niet of deze monumenten
afkomstig zijn van opgravingen in Grieken
land. Egypte of de Gobl-woestijn. Maar de
voorspelling dat dit het geval is. lijkt niet
te riskant met de gedachten bij *s profes
sors studiegebied. De architect van het huis
ls een Jonge revolutlonnair. hetgeen na het
bovenstaande waarschijnlijk geen onthul
ling voor u is. Men weet verder te vertellen
dat de aannemer, die het waagde dit
monster van bestek en tcckeningon vooc
uitvoering onder handen te nemen halver
wege de taak waanzinnig werd en het leven
er bij inschoot.
„TAMPICO".
Een der boeken, die in de laatste jaren be
hoorden tot de allermeest gelezene. althans
ln Amerika, de roman Tampico van Joseph
Hergesholmer is door Metro Goldwyn Mayer
ter verfilming aangekocht. Tampico is oen
romantisch melodrama, dat zich afspeelt op
de Mexicaansche olievelden en in de nacht
kroegen van de stad. die dien naam draagt.
Het tooneelstuk. dat uit den roman ge
trokken werd verscheen in 1926 en had
maanden en maandenlang enorm succes.
Hergeshelmer is een der bekendste Ameri
kaansche schrijvers. Van hem werd o.a. in
ons land vertaald de roman: de drie zwarte
penny's,
GAAT GRETA GARBO „THAIS"
SPELEN?
Greta Garbo is op het oogenb'.ik bezig aan
een studie betreffende de figuur van Thais,
bekend door de opera van dien naam en het
bock van Anatole France. Het ls niet onmo
gelijk en zelfs waarschijnlijk, dat zij in een
harer nieuwe films de rol van Thais zal gaan
spelen. t
GEEN BLOEMEN IN
„THE CIRCUS".
(Van onzen Londenschen correspondent).
Wanneer Eros, het beeld van Eros. dat de
fontein van Gilbert op Piccadilly Circus be
kroont, terugkeert naar zijn officieel stand
punt, zal hij cr de bloemenvel-koopsters en
haar bloemen niet meer zien. De bestuurlijke
autoriteiten in Westminsters hebben aan de
„girls" (dat is voor het gemak, er zijn ver
scheidene grootmoeders bij' vergunning ge
weigerd naar haar oude standplaats terug
te keeren. Wat Eros werd vergund moest
aan de „girls" worden onthouden. Het
schijnt dat er geen ruimte voor haar is op
dat eiland in de verkeerszee, waar fontein
en bgeld zich verheffen- Klaarblijkelijk
wordt Eros cr nu alleen een baken of een
becldhouwkundige boei, waar de verkeers-
deining omheen spoelt.
Londenaars hebben met diep verdriet de
beslissing van de autoriteiten vernomen. Dc
bloemen rond de fontein, en de „girls", die
Flora's kinderen op zonnige dagen in het
frissche water dompelen vormden een van
dc „continentale" bezienswaardigheden van
de stad, wier monotone grijsheid, wier ge
brek aan kleur en geur (frissche geur)
drukkend wordt gevoeld. IV beeldhouwer
Gilbert zelf heeft zich indertijd den kring
van bloemen en verkoopsters rond zijn
kunstwerkje verbeeld.
Soms in den Zomer werd de fontein als
een zonnewijzer van bloemen. Want de
vrouwen gingen met haar kleurige waar
rond om in de schaduw te blijven.
Nu heet hot dat met den verkeerrmalle-
molen van Piccadilly Circus, met Eros als
spil. niemand meer zou beproeven het
eiland te bereiken om bloemen te koopon.
Indien men het wel zou beproeven zouden
er ongelukken van komen. Het zijn goede
redenen om een einde te maken aan wat
Londen alsnog aan schilderachtigheid be
zit. Maar het is toch wel jammer dat dit
centrum van Londen zijn aantrekkelijke
decoratie heeft verloren.
DE IJVERAAR VOOR EEN
„BRIGHTER LONDON".
(Van onzen Londenschen correspondent).
Minister Lansbury, de gemoedelijke, opge
wekte grijsaard die als hoofd van het de
partement van Openbare Werken de kans
tracht waar te nemen Londen een vroolijker
stad te maken, heeft althans een van zijn
plannen voorlooplg moeten opgeven. De
„boulevard-café'sV die hij al in de verbeel
ding lanes den hoofdwandelweg van Hyde
Park had gezien, komen er niet. Dat ls een
teleurstelling voor hem. Maar hij blijft visies
zien van wat Londen zou kunnen zijn. Illj
gelooft dat het publiek vroeg of laat niet
alleen om café's met terrassen zal vragen
maar om allerlei andere aangename dingen
van openbaar leven die racn overal in de
steden van het Vasteland aantreft en in
Londen niet. Lansbury fulmineert tegen
dezen toestand. „Wat bieden onze parken
aan ontspanning en vermaak?", vraagt hij
misprijzend; „zoo nu en dan eens een troep-
Je follies en verder wat schetterende blaas
muziek.'1
Hij hoopt den tijd te beleven dat de parken
de tooneelen zullen worden voor blij- en
treurspelen. Zelfs in dat zwaar verguisde
Rusland had hij betere openlucht-ontspan
ning gezien dan men ln Engeland verschaft.
Lansbury is er zeker van dat het publick het
niet veel langer zal verdragen. Is er iets gc-
noeglljkers denkbaar, vraagt hij. dan voor
een café te zitten met een kopje koffie en
de menschen voorbij te zien gaan? En als
men anderen drank wil drinken, is het dan
niet veel frlsscher en gezonder indien men
het doet ln de open lucht ln plaats van in
die bedompte met dranklucht bezwangerde
bar-ruim ten der „public houses"?
De minister wil ook een einde gemaakt
zien aan het sluiten der parken bij avond
Hij gelooft niet aan de voorstellingen dier
alarmisten, die hem vertellen dat dit de mis
dadigheid in de hand /al werken De uitge
strekte Hampstead-heide kan 's nachts niet
gesloten worden; toch hoort men niets van
misdadigheid in die uitgestrekte velden
waar honderdduizenden menschen omheen
wonen. Hoe on-Engclach zijn de opvattingen
van dezen man!
