BRIEVENBUS
Aan Allen!
Brieven aan de Redactie van de
Kmdcr-Afdeeling moeten gezonden
worden aan Mevrouw BLOMBERG
—ZEEMAN, Marnixstraat 20.
ZANGVOGELTJE. Ik zal nu
maar geduldig op je eigen raadsel
wachten. Hoe gaat 't nu met de edele
zwemkunst? Moet de bus er nog
steeds bij te pas komen? Zwem je
alle dagen?
W. L. Je moet maar denken:
hierna beter. Door vallen en opstaan
leeren we loopen. 't Is voor de pa-
tienten in Meer en Bosch zeker een
groote vreugde, als jullie daar komen
musiceeren. Ga je 1 Juli nog naar
't Concertgebouw? Wat zul je ge
nieten. Die mappen zullen zeker de
netheid bevorderen.
DE KLEINE VIOLIST. Zijn jul
lie klaar gekomen met den Juni-
wedstrijd. Ik heb al heel aardige in
zendingen ontvangen. De kleintjes
hebben al verscheidene inzendingen
gestuurd.
LATHYRUS. Is de verkoudheid
nu over? Was Viooltje ook niet goed
in orde, dat ik niets van haar hoor
de? Je mocht haar best helpen met
't wedstrijdwerk. Ik zou je raden aan
de firma C. nog eens om inlichtin
gen te vragen, 't Duurt nu wel wat
heel lang. Zijn er al poesjes gehaald?
WENDA. Je raadsel is goed.
DANSERESJE. Prettig, dat 't
jullie in je nieuwe huis zoo goed be
valt. Wat ben je met Hemelvaarts
dag prettig uit geweest. Ben je nog
op Gym? De verbrande plekken zijn
zeker aan 't vervellen gegaan. De
Pinksterdagen waren ook prettig
voor je. Zijn jullie Zondag nog met
de boot uitgeweest? Hoe gaat 't met
zwemmen?
DE OUDE WOUDLOOPER. Dat
was nog eens een gezellige ouder-
wetsche brief. Ik dacht wel, dat je
met 't boek in je nopjes zou zijn. 't
Is een reuze leuk verhaal, 't Doet me
genoegen jongen, dat 't op de H. B.
S. zoo van een leien dakje gaat. Nu
maar extra hard blokken om dat
leelljke vijfje weg te werken. Wat
krijg je al gauw vacantie Je schrijft
me nog maar eens den uitslag. Ik zal
er de courant in ieder geval op na
zien. Die Kingsford Smith is een
mannetjesputter hè? Nu volgen er
vast meer.
KORSTJESKNAGER. Zit jij alle
dagen in 't water? Maar dan toch
zeker geen korstjes te knagen. En-
iin, 't zou een middel wezen om ze
zacht te krijgen. Ben je vandaag
naar Alkmaar geweest? Hoe was 't
op de Kaasmarkt? En heb Je in Ber
gen je heerlijk vermaakt in den
speeltuin? Dat zal me een dagje ge
weest zijn.
VOGELKOOPSTERTJE. 't Was
zeker wel een moeilijk afscheid. Heb
ben jullie uit Engeland al bericht
gehad? Heb je 't heele schip mogen
bekijken? Interessant hè? Je raad
sels zijn goed.
MARINIER. Als 't mooi weer is.
Is zoo'n boottochtje nog heerlijker
dan een treinreis. Dat wachten voor
die brug was zeker minder gezellig.
Je raadsel is goed.
STUURMAN DRIE. Je bent al
een kranibus in 't raadsels oplossen.
Hoe kwam 't zoo. dat je Zondag twee
keer naar Zandvoort ging? Geluk
kig maar, dat je voor die bui thuis
was. Je zult vast wel een plezierige
vacantie hebben op het huis Ter Za-
nen.
CROCUS. Leuk, dat moeder Je
prijs ook heeft gelezen. Wat zal de
tuin er nu fleurig uitzien met al
die ontluikende bloemen, Hoe gaat
't met je salamander? Heb je ook
nog stekeltjes gevangen?
A. B. C. Ja, dat was wel een
kranige bemanning van de Southern
Cross. Ze hebben 't heusch niet zoo
gemakkelijk gehad. Denk eens aan
in den nacht te moeten vliegen door
een dikke mist. 't Was wel prachtig,
dat ze een radio-zender en ontvan
ger aan boord hadden. Zoo kon er
voortdurend contact zijn met den
vasten wal. Wou jij zoo graag piloot
worden? wie weet, wat de toekomst
brengen zal.
WIM TEN H. Heb jij het opper
hoofd der Ossaga-Indianen nog ge
zien? Weet Je. dat hij den bijnaam
heeft van Witte-paard-adelaar? Ik
kan me best begrijpen, dat je dol
graag eens met hem praten wou.
Van dit opperhoofd heb ik wel ge
lezen. dat hij eens een wilden witten
hengst heeft gevangen. Hij heeft ook
yeel gedaan om den vrede tusschen
blanken en roodhuiden tot stand te
brengen.
MADELIEFJE. Kom, zet je tan
den op elkaar en zie de toekomst wat
vroolijker. Er zijn heusch erger din
gen dan een mislukt examen. Ik ben
ook eens voor een examen gezakt. En
toen fluisterde een lieve dame mij
in: ziekte en zonde zijn erger. Dat
was toen waar en dat blijft altijd
waar. Is 't niet zoo?
BALLENBREISTERTJE. Heb je
lekker bij je vriendinnetje gegeten?
Wie had die fouten in je brief on
derstreept! Er was een heele dikke
bij, hè? Ik lean me begrijpen, dat je
vriendin blij was met die mooie bal.
Prettig, dat 't gedierte zoo flink
groeit. Ze hebben 't zeker ook best
bij je.
KRIELKIP. Ik denk, dat je
best een opstel over je bezoek aan
Schiphol kon maken. Is 't niet zoo?
Had je wel mee durven vliegen?
Zoo'n krielkip had zich best kunnen
verschuilen.
EPEN AART JE. Wat ben je fijn
gauw jarig. En dan weer zoo gauw
naar Urk. Ik ben benieuwd te hoo-
ren, hoe je het daar vondt. Ga je
van dit jaar van school af? En wat
dan?
ZINNIA. Als je op verjaarsvisite
moet, schiet het briefje er bij in.
Dat begrijp ik best. Wanneer ga je
met de klas naar den Haag en Sche-
veningen? Dat zal nog eens een pret
tig dagje worden. Je raadsels zijn
goed
HET ZAANDAMMERTJE. Laat
die bieten maar een paar maandjes
doorgroeien. De tomaten zullen ze
ker eerder goed zijn. Heb je Zondag
ook nog last van de bui gehad op
Zandvoort? Zwem je nu los? Wat
heb jij genoten in 't Haagje. Was 't
niet druk op de pier?
ZWARTKIJKERTJE. Wat een
grappig postpapier heb je. 'k Zou er
maar een beetje zuinig op wezen.
Ik ben ook al tevreden met een vel
letje uit een schrift. Ben je weer
een mooi boek aan 't lezen?
PRIMULA. Hoe gaat 't nu met
broertje? Kan hij zoo slecht tegen
de warmte? Wat zal jullie tuin er nu
prachtig uitzien. De geraniums zijn
nu zeker ook opengesprongen. Wat
kan die moeder van jou knap stek
ken. Een echte tuinvrouw hoor!
ROZENKNOPJE. De zomer is
dezer dagen pas begonnen. Je zult
nog wel eens meer keertjes naar
Zandvoort gaan. Hartelijk gefelici
teerd met je nieuwe neefje. Maakt
de kleine Frans het goed? Woont
hij dicht bij je?
WILLEM v. d. L. Jij zult heusch
wel een prettige vacantie tegemoet
gaan. Je vriend Wim G. beziet de
kwestie van een ander standpunt
dan je ouders en ik. Dat is best te
begrijpen. Wat zou je nu voor veran
dering wenschen? Jongen, bezint eer
je begint. Wat gedaan wordt, wordt
heusch gedaan voor Jouw bestwil.
Wat gaan je ouders een prachtige
reis maken. Ik zou best mee willen.
Mijn dank voor die mooie kaart van
Zwolle.
ZEVENSTER. Wat hebben Jullie
"t goed getroffen op je schoolreisje.
Eenig, dat jullie er ook gelogeerd
hebben. Ja, ik ben ook eens een va
cantie in die omgeving geweest, 't
Is er fijn. Die Pyramide van Auster-
litz is een heele klim. Maarn is ook
mooi, hè? Je vindt het zeker erg
prettig, dat de Amerikaansche tante
ook nog een week bij jullie komt lo-
geeren.
WENDA. Je raadsel is goed.
BLOEMENFEE. Wanneer ga Je
naar Lunteren? En met hoeveel pad-
vindstertjes? Wat zul je daar genie
ten! De omgeving is er zoo prachtig.
Ben je al aan de nachtpon begon
nen? Hoe is de laatste repetitie ge
gaan'' Wat zielig, dat zusje zulke
pijnlijke oogjes heeft. Is er nu wat
aan gedaan?
PAPAVERTJE. Ik wensch je
Zondag op je bootreisje heel veel ge
noegen en vooral mooi weer. Wat ge
zellig. dat er een poppenkast op de
boot is. Nu gaat de reis natuurlijk
tweemaal zoo vlug. Dat goochelen
lijkt me ook leuk. Probeer de kunst
maar af te kijken.
POESENMOEDERTJE. Jij verlangt
natuurlijk erg naar 3 Juli. Jullie
gaan in IJmuIden zeker de sluizen
bekijken en de vischhal. Staan jullie
met zijn beidjes op de schoolfoto?
GOUDELSJE. Dus je schrijf-cij-
fer heb ik wel goed geraden. Ik vind
het heeiemaal niet erg, als Je eens
een weekje overslaat. Hartelijk gefe
liciteerd met vaders verjaardag. Ik
hoop, dat het voor jé allen een ge
zellig dagje zal wezen.
GOUDSBLOEM. Gelukkig, dat
de vlek er met wrijven is uitgegaan,
't Was zeker wel stil, toen de groot
ouders vertrokken waren. Logeer je
ook wel eens bij je tante in den
Haarlemmermeer
KERSTROOSJE. Oma is vast
ook blij, als je eens een dagje komt.
In dezen tijd is 't heerlijk om op een
boerderij te wonen. Logeer je er ook
wel eens? Zijn er ook veel beesten?
NEVADA. Jij wou 's zomers ze
ker wel naar Zandvoort verhuizen.
Maar zoo erg verbrand zijn, lijkt me
minder plezierig. Moet je nog alle
dagen proeven maken op school?
Schrijft Jolian netjes in zijn nieuwe
taalschrift?
BABBELKOUSJE. Jij was Zon
dag al een vroege badgast. Nu zul
je 't fietsen wel meester zijn. En hoe
gaat 't met zwemmen? Heeft
Zeeuwsch Boerinnetje het diploma
nog gehaald?
ZEEUWSCH BOERINNETJE.
Ik ben zoo benieuwd naar je volgend
briefje. Moest je ook van den toren
springen? Naar welke Mulo ga je?
Wat gaan jullie nog een heerlijk
schoolreisje maken. Daar moet heel
wat afgewerkt worden op één dag.
Ik ken dat boek niet.
FREESIA. Ik wil graag geloo-
ven, dat dat heerlijke middagje zoo
om was. Je kunt je wedstrijdwerk
nog best klaar krijgen. Dinsdag be
hoef ik het pas te hebben, 't Doet
me plezier, dat het bij jou van een
leien dakje ging. Ik wensch je
yooral mooi weer op je school
reisje
MONTBRETIAWat gezellig, dat
de beide vriendinnen mee gaan met
't schoolreisje. Dat zal vast een reu
ze dagje worden. Fijn, dat de kui
kentjes zoo flink groeien. Mag jij
ze ook wel eens voeren?
MAGNOLIA. Ben je nog nooit
in Alkmaar geweest? Vooral op Vrij
dag, als er markt is, is er heel wat te
zien. In den speeltuin zul je ook ge-
nieten.De volgende week schrijf je m#
er zeker een grooten brief over.
W. BLOMBERG—ZEEMAN
Marnixstraat 20
Knipperdolletje.
door
W. B.—Z.
HOOFDSTUK V
8)
Op de Duinhoeve.
Mies zat nog te ontbijten, toen
Gijsje al op de ruiten tikte. Vlug
werkte Mies de laatste reepjes brood
naar binnen.
„Die Gij3 is er vroeg bij," zei Mies,
terwijl ze vlug naar de deur liep om
't vrouwtje binnen te laten.
,.'k Ben wel wat erg vroeg, hè,
maar gisteren lag er een briefje bij
me thuis, dat 'k ook nog waschgoed
moest halen bij den burgemeester."
„Dan ben je ln de route," zei
grootmoeder. „Haast je nu maar
niet, Gijs. Het werk blijft hier wel
voor je liggen."
„Heeft mevrouw Matje niet te sla
pen?" vroeg Gijsje.
„Nu mijn kleindochter er is. vond
ik 't samen wel zoo gezellig."
„Dat kan 'k me Indenken. Eigen is
eigen."
Mies was nu kant en klaar. Groot
moeder deed vlug de kast open en
haalde uit een trommeltje twee
melkreepen.
„Geef die maar aan je Knipper
dolletje, Mies."
„Dank u oma. En ik zal zeggen,
dat U ook eens gauw komt."
„Als de rheumatiek over Is. De
groeten voor vrouw Veris."
,,'k Zal 't doen, oma."
Vroolijk babbelend liep Mies naast
Gijsje den dorpsweg af. Altijd maar
rechtuit. Schoorl door en dan op
Groet aan.
„Is 't dicht bij de kerk?" vroeg ze
aan Gijs.
„Nog wel een stief kwartierke."
„Een boerenkwartierke?" vroeg
Mies lachend. Ze wist van oma, dat
een boeren kwartleke wel voor een
half uur gold.
..Een menschenkwartierke" lachte
Gijsje.
Gijsje vertelde nu van haar doch
ter die in Kamperduin, getrouwd
was en toch zoo'n lief kindje had ge
kregen. Zoo lief bestaat er geen op.
dé heele wereld," besloot Gijsje ëfi
ze zei het zoo ernstig en met zooveel
overtuiging, dat Mies ervan verze
kerd was, dat Gijs de waarheid;
sprak.
„Mag ik 't eens zien, Gijs?"
„Dat kan gebeuren. Misschien,
eens op een Zondag?"
„'k Zal eens vragen aan oma. Ik
kan alle dagen, hè?"
„Ja maar op Zondag is 't net een
engeltje."
„Hoe zoo, C is?"
„Dan heeft 't een wit jurkje aan
met rose strikjes. Dat heeft ze van
een mevrouw uit Alkmaar gekregen.
Als ze dat aan heeft, dan is 't net
een engeltje," beweerde Gijs weer.
Mies dacht erover, dat 't dan toch
wel heel .prettig zou zijn om op Zon
dag eens naar dat lieve kindje te
gaan kijken.
„Je moet er met den autobus heen
hè?"
„Ja, of Je moet een flets hebben."
„Vader vond beter, dat ik die thuis
liet."
„Daar had hij gelijk in. met wie
moet je hier fietsen?"
„Dan maar met de bus," zei Mies.
„Daar ligt de Duinhoeve," riep
Gijs.
*„Wat een mooie oprijlaan."
„Dat ls hier ook fijn spul."
„Ik zie hem," riep Mies blij en ze
keek naar een jongen, die op de re
genton zeepbellen zat te blazen.
„Zoo is dat 'm? We zullen maar
eerst even de blouses bij vrouw. Veris
afgeven. Veel tijd heb 'k niet. Er
moet bij je grootmoeder nog heel
wat gedaan worden."
„Oma zei; je hoefde Je niet haas
ten."
„Nou ja, maar.
Gijs kon haar zin niet voltooien,
want vrouw Veris kwam juist van de
deel.
Nu Mies haar zag, herkende ze
haar. Ze had tegen oma eens gezegd:
die boerin heeft splegel-oogen. Zoo
helder, zoo diep waren ze.
„Dat 's de kleindochter van me
vrouw Willes," stelde Gijsje voor,
terwijl ze meteen 't abuis van de
blouses vertelde.
Mies keek de boerin maar steeds
aan. Wat een mooie, lieve oogen had
zij. Als je daar altijd naar keek, zou
je een prettig gevoel krijgen. Wat
lachten die oogen. 't Was net, of er
allemaal vroolijkheid achter zat.
„Vertel nu maar eens van je Knip
perdolletje," zei Gijsje tegen Mies.
„Vertel jij 't maar," deed Mies
verlegen.
Gijs begon, maar al spoedig meng
de Mies zich ook in 't gesprek.
„Ik zal eens vragen, of zijn zusje
hem Knipperdolletje noemde. Wij
zeggen Maarten, 't Is wel een stum-
perd. Lezen en schrijven hebben ze
hem niet kunnen leeren. Hij wordt
dezen zomer al twaalf jaar," vertel
de vrouw Veris.
Samen wandelden ze nu naar den
regenton. Maarten was vol aandacht
voor de zeepbellen, die sierlijk de
lucht ingingen.
„Knipperdolletje!" riep vrouw Ve
ris opeens.
De jongen keerde zijn gezicht naar
haar toe- Zijn oogen lachten en tuur
den toen tusschen de vruchtboomen.
't Was of hij iets zocht.
„Heet je Knipperdolletje?" vroeg
nu vrouw Veris.
„Ja. Kipperdolletje," herhaalde hij.
„Hij heeft moeite met de letter
n," zei vrouw Veris zacht tegen Mies.
„Noemde zus je zoo?" vroeg de
boerin verder.
„Ja, zus."
,.Waar is zus, nu?" ging ze verder.
„Weg!" zei hij en opeens boog hij 't
hoofd over de regenton en snikte.
Vrouw Veris sloeg haar arm om
zijn schokkende schouders en zei
lieve woordjes tot hem. Toen streek
ze hem over 't roode stoppelhaar en
't scheen Mies toe, of er ook tranen
In hoar oogen stonden.
„Stil maar. knipperdolletje, hij
krijgt een lekkere pannekoek van
moeder."
Ze liep vlug naar de deel. Maarten
keek op. Hij volgde haar nu. Weg
was 't verdriet. Hij wist al, hoe lek
ker de pannekoeken van zijn nieu
we pleegmoeder smaakten.
„Hij is toch gevoeliger, dan lk
dacht." zei vrouw Veris, toen Maar
ten bezig was met mond en handen
de pannekoek naar binnen te werken
Toen 't bord leeg was, gaf Mies hem
de melkreepen. Hij keek blij van
Mies naar vrouw Veris en zei toen:.
Dank.
.(Wordt .vervolgd).
BIJVOEGSEL'
JUNI 1930
No. 184
'k Kan me zoo voorstellen, dat de
kinderen, die Artis bezocht hebben
en bovendien een kijkje genomen
hebben in 't Aquarium, den wensch
uiten: 'k wou, dat 'k ook een Aqua
rium had. Er zijn genoeg Rubrieker
itjes, die een aquarium bezitten, maar
in den regel is 't maar een kleintje
En toch is 't zoo'n kunst niet, om
zelf een flink aquarium te maken.
Laat ik je een paar wenken geven.
Je neemt voor den bodem een plank
van krimpvrij hout, die 40 c.M. lang,
25 c.M. breed en 21/2 c.M. dik is.
Alle maten moeten nauwkeurig ge
nomen worden. Eikenhout is beter
dan vurenhout, want dat krimpt.
Aan de 4 kanten worden nu hoekjes
uitgezaagd, 21/2 c-M. aan weerskan
ten van de punt af en 1 c.M. diep,
rechthoekig in 't hout. Maar eerst
maar potloodlijnen, voor je aan 't
zagen gaat. Nu 4 latten nemen als
stijlen. Iedere lat is 28 c.M. lang en
2 1/2 c.M. dik. Met koperen of ijzeren
lioutschroeven worden die latten
vastgezet. Nu 8 latten gaan zagen,
4 voor de lengte en 4 voor de breed
te-zijden. Deze latten moeten pre
cies tusschen de stijlen passen. Ze
zijn 35 c M, lang, 2 c.M. breed en 1
c.M. dik. Rondom het blad brengen
we tusschen de pooten met deze 4
latten een standaard aan, die 2 c.M.
hoog is. Met de andere 4 maken we
een lijst boven om de pooten. Is dit
zaakje goed vastgeschroefd, dan
kunnen de stijlen niet meer uitwij
ken. Voor het dekstuk hebben we
weer 4 latten noodig. Twee zijn 47
c-M. 1. en 3 1/2 cM. breed. Twee an
dere 32 c.M. lang en 3 1/2 c.M. breed.
Aan de einden worden deze latten
onder een hoek van 45 gr. gesneden.
Deze lijst moet 3 1/2 c.M. uitsteken
en al weer met schroeven worden
vastgezet. Onderaan op den bodem
komt een dergelijke lijst, Nu nog
voor de stevigheid wat dunne latjes
bevestigd tusschen onder- en bo-
venlijst. Voor je de ruiten gaat inzet
ten, moet het hout gemenied wor
den,. Van binnen moeten we 't hout
verven om rotting te voorkomen. De
ruiten moeten van dun spiegelglas
zijn Twee stuks van 36 1/2 bij 25 en
twee stuks van 211/2 bij 25.
Je vraagt, of een schilder de stop
verf voor je klaar wil maken, want
dat is een lastig werkje voor een leek
De stopverf moet vooral stevig in
hoeken en naden gedrukt worden.
Ga nu je aquarium vullen. De ruiten
worden door den waterdruk op maat
gedrukt. Zet nu van binnen een paar
latten tegen alle vier ruiten. Laat
het aquarium dan weer leeg loopen,
droog het goed af en schilder het
van binnen met vuurlak. Schroef-
gaatjes maak je met stopverf dicht,
oneffenheden schuur je met schuur-
linnen.
Als je een aquarium koopt, let er
dan op, of 't geraamte van hout,
ijzer of zink is. Geheel glazen aqua
riums springen gauwer. De houten
lekken daarentegen nog al eens,
wanneer ze in langen tijd niet ge
bruikt zijn en 't hout gekrompen is.
Wat je zelf maakt is niet alleen voor-
deeliger. maar ook vaak solider.
W. B Z.
Hendrik had eens ln zijn slaap,
Met zijn .zus een avontuur!
Zusje, ach, dat arme schaap,
Was heel koud, want het was guur!
Op kalkoenen ging hij jagen!
Vier zag hij er op een tak.
Heerlijk maal voor menschen-magen,
Hoe krijg ik dat in m'n zak?
„Wacht", denkt Hendrik nu op eens,
,,'k Haal een opgezet kalkoen*
En ik waggel dan wijdbeens,
Net als een kalkoen kan doen!"
En zoo ging hij dan ter jacht,
Ach, je weet, 't was maar een droom,
Uren zat hij zoo op wacht,
Hield zich schuil achter een boom....
Maar tot schieten kwam het niet,
Want. de dag brak aan!
't Schoolwerk lag al in 't verschiet,
Henkje moest weer op gaan staan...-!
Het was zijn moeders naamdag. In
Italië viert men niet de verjaarda
gen maar de dagen waarop men zijn
doopnaam gekregen heeft. En zoo was
het de herinneringsdag voor zijn
moeder. De avond bracht natuur
lijk wat drukte. Er kwam bezoek en
omdat het zulk mooi weer was ging
men buiten zitten en dat had weer
als gevolg dat de kring hoe langer
hoe grooter werd. Er kwamen oudere
buren en menschen ook uit andere
straten die allemaal bleven en mee
praten en lachten. En ook kwamen
er groote Jongens en meisjes en op
eens kwamIrma Voletta met
haar broer. Die waren zeer ln tel om
dat zij zoo prachtig dansen konden.
Nauwelijks waren zij gezeten of
daar riep men reeds:
- Hé, Irma, hé Tonio, dansen
hoor!
De jongelui lachten en stonden op.
Zij wilden wel een dans beginnen
maar zij wachtten nog even en keken
aarzelend rond.
Muziek, muziek, werd er geroe
pen, want men begreep dat het meis
je en haar broer daarop rekenden.
Maar.er was geen muzlok! Som
migen stelden voor dan maar da
maat met de handen te klappen, an
deren wilden liever zingen maar één
man was er. die uitriep, dat het toch
te gek was dat nu niemand wat mu
ziek kon maken. Hij woonde te ver
weg, maar als het moest zou hij zijn
mandoline wel gaan halen....
Laten wij Berto gaan vragen
met zijn orgeltje, riep opeens een
andere jongen.
Het was alsof Vlncento een steek
kreeg. Daar schoot het door zijn
brein: 't orgeltje van Berto? Maar
de wijsjes die daarop stonden kende
hij immers ook. En voor hij het wist
greep hij onder zijn kie'.tje en een
seconde later parelden zijn heldere
flulttoontjes door de straat.
Een daverend gejuich van de groo
te re Jongens en meisjes steeg op en
ook de oudere menschen klapten
lachend en blij in de handen.
Leve Vincentohij zorgt
voor muziek, riep men van alle kan
ten.
Irma en Tonio waren bU het hoo-
ren van de eerste tonen al opge
sprongen en luchtig als elfjes
dansten zij al rond, hun echte mooie
Itallaansche volksdansen. De kring
werd nu nog grooter dan hij reeds
was en moeders naamfeest werd op
die manier met recht een feest. Het
halve stadje Ansanto nam er aan.
deel
Maar de meeste oudere aanwezi
gen luisterden meer naar het fluit
spel van Vincento dan zij naar het
dansen keken. Och, dat dansen had
den zij al zoo dikwijls gezien en in
hun jeugd hadden zij het ook zelf
wel gedaan, maar muziek maken
zooals die kleine aap van een Vin
cento dat deed, zie, dat was wel heel
buitengewoon.
En Vincento zelf? Hij vertoefde in
een droomwereld. Dat hij zoo plot
seling zat te spelen voor een_ kring
van wel honderd toehoorders, met
zijn eigen vader en moeder er bij,
dat was zoo tooverachtig, dat hij
bang was dat hij droomde. Maar het
hinderde hem niets- De fluit was
hem net zoo vertrouwd als een vin
ger van zijn hand en hij had er zijn
gedachten niet eens by noodig om
de eenvoudige wijsjes van het orgel
te spelen. Ja zelfs deed hij ook nu
weer wat hij anders stilletjes in het
bosch deed. Hij maakte zelfs wijsjes,
net zoo veel als hij wilde....
En door al de drukte kwam het dat
niemand zag hoe er aan het einde
van het straatje, vlak bij het hoekjo
een donkere gedaante was versche
nen die scherp op het groepje feest
vierders tuurde. Het was de pastoor
van Ansanto, die op het geluid van
de fluit naderbij gekomen was. Ook
voor hem was het een verrassing dat
er in net kleine stadje zulk een voor
treffelijk fluitspeler woonde, maar
wie schetst zijn verbazing toen hij
merkte dat het de kleine Vincento
Paolinl was, die de muziek maakte.
Het ventje is nauwelijks elf jaar,
dacht de priester, die zalf een groot
musicus was. Wie zou hem zulk
spelen hebben geleerd? Daar moet ik
meer van weten
En even stil als hij gekomen was
verdween hij weer. Maar den vol
genden ochtend om acht uur reeds
gaf de koster bij Vincento's moeder
de boodschap af dat haar zoontje
even aan de pastorie moest komen
met zijn fluit. En zoo kwam het dat
de pastoor ontdekte, dat Vincento
van niemand iets geleerd had maar
alles heel in zijn eentje gedaan had,
De goede man was werkelijk ten
zeerste verbaasd en gul bood hij aan
om den jongen muzieklessen te ge
ven. die hem nog verder zouden
brengen in de edele kunst. Van dien
tijd af stapte onze fluitist twee-,
drie maal per week naar zijn leeraar
en even zoovele malen hadder. zij
samen een heerlijk uurtje. Want Vin
cento had nog nooit zulke prachtige
muziek gehoord als die de priester
maakte en deze had nog nooit zulk
een vlijtigen vluggen leerling gelrad.
Binnen twee jaar speelde Vincento
al op het orgel cn nog een jaar la
ter speelde hij samen met zijn leer
aar ook op de plano.
En aan iedereen, die het maar hoo-
ren wilde, vertelde de goede leeraar
dat hU een Jongen had, die pas veer
tien jaar was en drie instrumenten.
heel moeilijke bespeelde: fluit,
orgel en plano.
In drie jaar heeft hij meer ge
leerd dan een ander in twintig, riep
hij dan trotsch uit!
En zoo was het ook werkelijk.
Vincento ls nu een groote Jongen
van bijna twintig jaar, maar ln ge
heel Italië kent men hem reeds want
hij speelt overal en ook componeert
hij zelf prachtige muziek. Hij gaat
