KLENE's KAUWGOM
H.D. VERTELLINGEN
STADSNIEUWS
BONTMANTELS
SCHILDERWERK
GERRY RICKEBERG
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG 3 JULI 1930
(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden).
Een Russisch verhaal,
d o o r E. HARD.
De Weegschaal.
Bij vele verbruiksvereenigingen, beste bur
ners, ontbreekt het aan gewichten.
Waren zijn er voldoende, verkoopers zijn
er, een juffrouw voor de kas zelfs een ka
ter, die naast de kas zit en ook weegscha
len zijn er.
Alleen zijn er geen gewichten!
Maar de leden van het personeel, die iets
«limmer zijn dan de anderen, laten zich door
deze crisis niet van de wijs brengen. Zij heb
ben een oplossing gevonden.
Laat u zich de geschiedenis maar vertellen
zij is waar.
In een winkel was maar één enkel gewicht
van drie pond. En daar drukte men alle
klanten op het hart: „Neemt u toch drie
pond, de mosterd ls uitstekend!"
„Waar heb ik drie pond mosterd voor noo*
dig? Moet ik het trottoir er soms mee ver
ven? Ik heb maar een half pond noodig!
En tien pond spijkers!"
„Tien pond? Neemt u liever drie pond!
"Waar hebt u zooveel spijkers voor noodig? U
gaat toch geen huis bouwen!"
Beleedigd verliet de kooper de zaak en
ging naar de naburige.
Toen men echter een nieuwe leider had
aangesteld, maakte hij dadelijk orde.
Hij leende bij den bakker voor een half uur
gewichten en maakte voor zijn zaak zooveel
verschillende gewichten, dat ze nauwelijks
ondergebracht konden worden.
Een half pond: een eenheidsworst, gewik
keld in een stuk papier. Driekwart pond: een
worst, in twee stukken papier gewikkeld. Een
pond: de bril van den chef. Twee pond: zijn
jas. Drie pond: Leo Tolstoi's volledige wer
ken. derde deel
Het gewicht van zeven pond verving de ka
ter en een poed (veertig pond) de zoon van
de caissière, genaamd was ja.
En van dat oogenblik af ging alles als ge
smeerd. De koopers wenden zeer snel aan
dit systeem.
ZU kwamen binnen en vroegen doodge
woon: „Geeft u mij een halven kater kristal
suiker, twee brillen caramels en een Leo Tol
stoi zeep!"
De zaak ging vlot. Zelfs van het andere
einde van de stad kwamen lieden, om te zien
hoe men twee katten en een worst (in twee
pakpapieren) meel vroeg.
Maar op zekeren dag verscheen er iemand
Jn de zaak, die niet bereid was zich in eenige
orde te voegen. Zijn gezicht was boos en
eigenwijs. Eerst keek hij naar de weegschaal,
daarna naar den verkooper, trok de lippen
tot een sarcastisch glimlachje en zeide toen:
„Geeft u mij drle-en-een-halve poed meel!"
De chef werd verlegen.
„Hoeveel?" vroeg hij bedrukt.
„Drie-en-een-half poed!" antwoordde de
klant stellig en hij keek schuin naar de weeg
schaal. „Ik heb het toch duidelijk gezegd!"
„Neemt u een poed!" stelde de chef hem
met Innemende stem voor. „Een Wasja!"
„Wat kletst u daar?" vroeg de ander som
ber. „Wat voor een Wasja? Ik heb drie-en-
een-half poed meel noodig! Wilt u zoo vrien
delijk zijn?"
„Dus: drie Wasja's, twee katers en twee
Leo Tolstois? ziet u.
„Wat wilt u toch eigenlijk van mij? Waar
om beleedlgt u uw klanten?" vroeg de zon
derlinge kooper, beleedigd. „Men komt bij u
Inkoopen doen en u zegt hier allerlei onbe
hoorlijke woorden! Ik zal direct de polit
De hemel weet, waar deze ernstige discus
sie toe zou hebben geleid, indien niet plot
seling de caissière Anna Pawlonp, het besluit
had genomen, zich voor de goede zaak op te
offeren.
„Iwan Danilowitsj", zeide zij tot den chef,
„wanneer u wilt, zal ik op de weegschaal
gaan zitten ,ik weeg precies drle-en-een half
poed Die meneer moet hier geen schandaal
voor niets maken!"
En zij ging zitten op de weegschaal.
De situatie was gered. De merkwaardige
kooper droeg zijn 3 1/2 poed caissière-meel
naar huls en de caislère werd van dezen dag
af het voorwerp van bijzondere waardeering.
Des nachts kon de chef van opwinding
geen oog dicht doen. Hij wentelde in zijn
bed van de eene zijde op de andere en dacht
voortdurend na: En wanneer hij morgen te
rugkomt? Wanneer hij b.v. vijf poed zal vra
gen? Wat dan?
Daar herinnerde hij zich plotseling dat de
caissière van de bakkerij er naast dik en
groot is, een dik gebreid wollen vest draagt
en zware rubberschoenen.
„Stellig weegt zij vijf poed!" dacht hij vol
nijd. Ik zal trachten haar naar onze zaak te
lokken!
Daarna droomde hij, dat er een arme
vrouw in de zaak kwam, die wenschte 140
poed waschblauw. En hij, de chef, loopt alle
consumptiezaken af, om voor een half uur
caissières, verkoopers, loopjongens, kinderen
en katten te leenen
En dje allen legt hij op de weegschaal
Moeilijk is het heden ten dage, burgers,
winkelchef te zijn
HET KAMPEEREN AAN HET
BLOEMENDAALSCHE STRAND.
HET AANVRAGEN VAN
VERGUNNING.
Een onzer lezers stuurde ons een brief,
waaruit ons bleek dat er een misverstand be
staat omtrent de wijze waarop de vergun
ning tot het kampeeren moet worden aan
gevraagd. De inzender was namelijk van
meening, dat de gegadigden een kaart moes
ten aanvragen aan het bestuur van de Kam-
peerdersvereeniging „Licht en Vrijheid",
Oranjestraat 163. Hij had zich tot dit adres
gewend, waar hem te verstaan werd gegeven,
dat hij pas een kaart kon krijgen, wanneer
hij zich als lid liet inschrijven. Dit weigerde
hij, omdat hij van meening Is, dat iemand
niet gedwongen kan worden om lid te wor
den van een organisatie, met wier principe
hij zich niet kan vereenigen.
Tot zoover deze inzender.
We hebben, om dit misverstand uit den
weg t8 ruimen, nog eens aan den Commissa
ris van Politie te Blosmendaal gevraagd, hoe
de belanghebbenden moeten handelen om te
kunnen kampeeren. De menschen, die geen
lid van deze vereeniging zijn en daartoe na
tuurlijk ook niet kunnen worden gedwongen,
hebben niets anders te doen dan zich te
vervoegen, aan den politiepost aan het einde
van den Zeeweg, waar zij permissie kunnen
krijgen, als de politie meent dat daartegen
geen bezwaren bestaan. Als er aan één of
ander getwijfeld wordt, dan wordt door de
politie eerst een onderzoek ingesteld.
Het aanvragen van de hierboven genoem
de kaarten berust alleen op een afspraak
tusschen de politie en het bestuur der kam-
peerdersvereehiging. Het is namelijk voor
het werk der politie gemakkelijk, als zij via
het bestuur de aanvragen ontvangt, want
dan is dat voor de politie het bewijs, dat het
in orde is. Die menschen hebben namelijk
beloofd, zich aan de ordemaatregelen van
het bestuur te onderwerpen. Ds commissaris
hoopt dat ook -zij, die geen lid van de ver-
eeniging willen worden, zich toch aan deze
regelen zullen willen houden, in het belang
van een behoorlijke orde op het kampeer
terrein. Maar, nog eens, men behoeft geen lid.
van die organisatie te zijn.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. per regel.
WEILL ZOON
Boniwerkers en Dameskleedermakers
Barteljorisslraat 26-28
ZOMERPRIJZEN.
PROVINCIALE STATEN VAN
NOORD-HOLLAND.
VERVOLG VAN WOENSDAG
Financiering van het wegenplan
aangenomen. Er kan nu iets
goeds komen.
Konden wij aan het eind van ons verslag
Woensdag nog de twee belangrijkste beslui
ten vermelden, het late uur noodzaakte ons
het vervolg van de discusies tot heden uit te
stellen. De heer Kooiman heeft zijn beant
woording van de opmerkingen betreffende
het Wegenfonds, aldus vervolgd:
Het verzoek van den heer Van Lennep om de
voordracht terug te nemen konden Ged. Sta
ten niet inwilligen.
Den heer Spier zegt spr. toe, dat aan de
voetpaden op royale wijze gedacht zal wor
den.
Jaarlijks zullen de Staten mededeeling ont
vangen van de bedragen die besteed zijn.
Spr. vraagt tenslotte de Staten zich bij de
financieele regeling neer te leggen.
De heer Van Lennep zegt zich hier
mee niet te kunnen vereenigen.
Het voorstel van de heeren Guépin c.s. om
uit het voorstel van Ged. Staten te schrap
pen punt 2, bevattende de overheveling van
f 2 milliioen uit het reserve-fonds naar het
Wegenfonds, komt niet in stemming, doch er
wordt gestemd over elk lid van het voor
stel van Ged. Staten afzonderlijk.
Punt 1 betreffende de jaarlijksche storting
van f 250.00G gedurende 52 jaar, wordt zon
der hoofdelijke stemming aangenomen.
Punt 2 wordt aangenomen met 48 tegen 11
stemmen.
Punt 3 betreffende een post voor rijwielpa
den wordt aangenomen z.h.s.
De voordracht in zijn geheel wordt even
eens aangenomen.
Ontslag Smit Kleine.
Aan de orde is vervolgens het voorstel van
Gedeputeerde Staten om aam den heer F. A.
Smit Kleine met Ingang van 15 Juni 1930 op
zijn aanvrage eervol ontslag te verleenen als
lid der directie van het P.E.N., onder behoud
tot 1 Juni 1938 van een jaarlijksche uitkee-
rlng van f 12,240, onder eenige voorwaarden.
De heer dr. Abrahams kan met het
voorstel mee gaan .Hij vraagt echter het
ontslag alleen te verleenen indien de heer
Smit Kleine instemt met de voorwaarde,
dat hij niet zal advlseeren in electrische za
ken, overeenkomstig den wensch van den
Raad van Toezicht.
Ten tweede gelooft spr. niet, dat het doen
lijk is een combinatie van directies voor de
provinciale bedrijven te maken.
Mr. Bruch (Ged. Staten) zegt, dat de
voorwaarde zoo nauw aan het besluit verbon
den is. dat uit de formuleering daarvan de
mogelijkheid op verlies van de uitkeering
reeds blijkt. Wat de combinatie van functies
betreft, Ged. Staten zouden het betreuren,
indien niet gebruik gemaakt kon worden van
de buitengewone diensten van den heer Van
Oldenborgh.
De voordracht wordt z.h.s. aangenomen.
Begrootingen bedrijven.
De rekeningen en begrootingen van het
Wegenfonds en de Provinciale bedrijven wor
den goedgekeurd.
Chauffeurs en de leges.
Bij het voorstel van-Ged. Staten om af-
wijzend te beschikken op een verzoek van
de Nederlandsche Unie van Chauffeurs om
vrijstelling van betaling van provinciale leges
stelt de heer Prins voor het verzoek in te
willigen.
Zijn voorstel wordt verworpen met 3514
stemmen. Het voorstel van Ged. Staten wordt
aangenomen.
Overige punten.
De overige agenda-punten worden, zonder
hoofdelijke stemming en zonder discussie
aangenomen.
Subsidie Hendrick de Keyser.
Daarbij is het voorstel van Gedeputeerde
Staten om aan de vereeniging „Hendrick de
Keyser" te Amsterdam voor den aankoop van
het perceel Spaarne 25 te Haarlem een bij
drage van f 1000 toe te kennen, onder voor
waarde, dat het Rijk en de gemeente Haar
lem onderscheidenlijk f 100 en f 2000 be
schikbaar stellen.
Andere subsidies.
Voorts de voorstellen tot subsidïeering van
de restauratie van torens te Edam en Scha-
gen en tot subsidie-verleening aan de Alg.
Nederlandsche Vereeniging voor Vreemde
lingenverkeer te 's-Gravenhage aan het Ne-
derlandsch Schoolmuseum en de Vereeniging
tot Bevordering van het onderwijs in han
denarbeid.
De opcenten op de hoofdsom der be
lasting op de gebouwde eigendommen wordt
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN k 60 Ct«. per reSeï.
Nederlandsch Fabrikaat, prima kwaliteit, 5 tabletten 5 cents
bepaald op 20 pet, die op de ongebouwde
eveneens.
De zitting wordt daarna gesloten.
Over licht geluid en ruimte.
Nabetrachting.
Tijdens de duisternis gedurende de on
weersbui van Woensdagmorgen werd in de
zaal de indirecte verlichting ontstoken, die
in de kroonlijst vin het plafond verborgen is
en waarvan het schijnsel door weerkaatsing
tegen de geheel witte koepel-zoldering in de
zaal valt. Niettegenstaande den groeten af
stand van de lichtbron tot de plaats waar
het licht noodig is, namelijk de schrijftafels,
en het indirecte karakter .van de verlichting,
voldeed deze uitstekend. Alleen zouden wij
nog wel eens willen beoordeelen, hoe het licht
's avonds is, als het volslagen donker is in
de zaal. Zal dan ook de verlichting in deze
paleis-zaal beter zij n: dan de accoustiek? Wat
deze laatste betreft, het ging Woensdag,
meenden wij, Iets beter dan Dinsdag, hoe dat
kwam konden wij niet ontdekken. Het eenige
verschil met den anderen dag was, dat er een
raam open stond. En dat het niet zoo vjarm.
was. Maar daaraan zal het wel niet gelegen
hebben.
Laten wij hopen, dat voor de geluldskaat-
sing nog een even gelukkige oplossing ge
vonden wordt als voor de verlichting. Dan
blijft in de weelderige en statige Statenzaal
nog slechts wat meer ruimte te wenschen
over. Want, zooals opgemerkt wordt, nu zit
ten de leden er als schooljongens in de
banken. Als Provinciale Staten een rumoe
rig college waren zou dat misschien niet an
ders dan gunstig kunnen werken. Maar nu
heeft het slechts tot gevolg, dat men zich
beklaagt over te weinig bewegingsvrijheid en
te kleine lessenaars. En dat, als er een glas
water omvalt een heele fractie bedreigd
wordt
25-JARIG JUBILEUM.
Mej. M. Brinkhuysen hoopt 8 Juli a.s. den
dag te herdenken dat zij 25 jaar in dienst
is bij de familie Zinkweg, Wouwermanstraat
89 te Haarlem.
PERSONALIA
Tot lid van het bestuur van de Vereenfg-
de Groote en Kleine Polders onder Zuid-
Schalkwijk is gekozen de heer G. Vrolijk te
Haarlem.
Aan de Zeevaartschool te Vlissingen is
geslaagd voor het examen assistent-machi
nist, de heer K. Kievit, alhier.
GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.
Terug te bekomen bij: Leewis, Staring-
straat 23, armbandhorloge: Bur. v. Politie,
Smedestraat, bonjjoekje; idem, idem, cein
tuur; Martens, Arnoldystraat 16, geld;
Booms, Jacob ij nestraat 27, hekje; v. Straa-
ten. Spaanschevaartstraat 68. hoed; v. d.
Laan, Rlvfervischmarkt 13, kammetje;
Bijster, Wilhelminastraat' 18 boven, kwitan
tie; Kennel Fauna, wit-grijze kat, gebracht
door Schreuder, Ruysdaelstraafc 10 rood;
oranje kat, gebracht door Beets, Wilson-
plein 15; wit-grijze kat, gebracht door v.
Eden, Ternatestraat 6: zwart-witte kat, go-
bracht door v. d. Weijde, Ravelingsteeg 8;
Postkantoor, Plein, linnengoed; v. Bour-
gonje, Rijksstraatweg 73, médaille; Heems
kerk, Kadijk 12, Heemstede, kindermantel;
Helder, Cederstraat 20, overgordijnen; De
Groot, Gen. Joubertstraat 19 rd„ kinderpor-
temonnaie met inhoud; Knegt, Teylerplein
27, portemonnaie; Sprik, Santpoorterplein
22, sleutels; v. Schagen, Oudeweg 3 A rood,
schooltasch met inhoud v. Dijk, Anthonie-
straat 65, sjaal; Veldt, Marnfxstraat 47,
vliegende Hollander; Kion, Kampervest 7,
rijwielbelastingmerk.
JUNI WARM EN DROOG.
De maand Juni neemt volgens mededee
ling van het Kon. Ned. Meteorologisch In
stituut v/at temperatuur betreft in de reeks
sinds 1888 de derde plaats in. Behalve, dat
de afgeloopen maand dus een der warmste
v/as, was hij ook zeer droog, de gemiddelde
regenval was 29 m.M, tegen normaal 68.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cta. per regel.
VRAAGT VOOR UW BINNEN- EN BUITEN
FIRMA J. HEYDANUS Zn
KONINGSTRAAT 25 PARKLAAN 60 rd
Tel. 11361 van 8—12 en 1^—5. Zaterd. 8-1
(Reeds in een deel van de vorige oplage JC
opgenomen.)
KOOPJES!
EEN AUTO VOOR f 32, EEN
BILJART VOOR f 6!
Het is al meer geschreven: de handel in
auto's is stuk! Vooral dat 2de handsch-wagens
betreft. De couranten staan vol met gelegen
heidskoopjes; voor een paar honderd gulden
kan men soms auto-bezitter zijn. De een geeft
de schuld van deze inzinking der markt aan
de beursverliezen, waardoor veel automobilis-i
ten weer tot de loopende gemeente zijn terug*}
gekeerd, de ander wijt het aan de overpro
ductie van nieuwe auto's en de tegenzin van
auto-handelaars om oude wagens in te ruilen,
terwijl een derde verzekert, dat het komt
door het afbetalingssysteem, de menschen
hebben te hoog gemikt en de auto moet, na
korte vreugd, noodgedwongen verkocht wor*
den om aan de financieele verplichtingen te
voldoen.
Wellicht hebben alle oorzaak-zoekers ge
deeltelijk gelijk!
De marktprijs van oude auto's daalt in-
tusschen nog steeds, eigenlijk is van een
prijs niet meer te spreken.
Maar het laag te-record as ongetwijfeld
Dinsdag op een verkooping hier ter stede ge-;
haald. Twee en dertig gulden voor een auto!
Op den kijkdag had de auto veel belang
stelling getrokken. De „Alva" maakt op het
oog een redelijken indruk. Een leek die van,
de ingewanden van zoo'n rij-machine geen,
verstand heeft, kon de illusie hebben, dat
hij maar wat benzine en olie te koopen had„
om zoo met den wagen naar huis te rijden.
De verkooper had wel het juiste moment ge
kozen om zijn wagen op de veiling te gooien.;
In den zomer als het kwik in den thermo
meter naar de 100 kruipt, kan geen liefheb
berij verondersteld worden voor een kachel.
Maar met een ijsmachine of een auto is het
anders! Vele vacantie-genioters zouden zich
Immers gelukkig prijzen, als zij hun eigen
wagen mochten sturen!
Tientallen naar een auto-verlangenden ver
drongen zich dan ook om den wagen. Hoe»
veel zou er geboden worden? Er stonden er
met glinsterende oogen, die zich-zelf al zagen
rijden op de Veluwe, misschien wel naar Parijs
of Rome
Een gegadigde opende het portier en ging
in de auto zitten. Hij toeterde, zette de rich»
tingwijzers aan en constateerde met roeke-fco
loos optimisme: „alles is in orde". gt'
Eenige mannen met blauwe kielen kwa-ge
men ook eens poolshoogte nemen. Doe toren vc
die den patiënt de pols voelden. Zij rammel-gp
den aan het stuurwiel, keken bedenkelijk,^
maakten de motor-kast open en keken toenge
nog bedenkelijker. Een hunner zei: „een hope-jj.,
loos geval, een zuiger is door e^n cylinder^;
geslagen en de magneet zit in «en andere
auto". dr
De andere blauwkiel zei: „hij is voor deEtj
sloop, voor het auto-kerkhof". bij
De adspirant-automobilisten trokken nu
ook bedenkelijke gezichten. Weg vacantie-
illusies als automobilist! &o.
Een hunner gaf het nog niet op. Zou zoo|u
zei hij tegen een vriend er niets meer,.v
van te maken zijn? Kijk eens wat een goe-lc:
de bandenjij;
Als zoo antwoordde deblauwkiel u de,u
auto koopt en ik mag hem,braken, dan ga ifya
van 't jaar met vacantie, want dan is ersn
nog wel een stuiver aan tè verdienen eer hijSiC
weer in staat is om te rijden! >y
Maar hoe het zij, toen de auto Dinsdag in
veiling kwam, was er veel belangstelling.»—
Zuivere belangstelling, geen kooplust, al was
er een gulden plok te verdienen voor den 1
hoogsten bieder. De belangstellenden waren
blijkbaar menschen, die eerst van plan ge-g
weest waren een kansje te wagen om den,
auto te koopen, namelijk toen zij nog ver
onderstelden, dat je met het ding kon rijden.....
Zij wilden nu alleen zien hoe het met den|i:
auto, waarmee zij zich al een beetje verbon«p
den gevoeldeji, zou afloopenJ
Op 10 gulden werd de auto ingezet. Metj i
guldentjes ging het bod naar boven tot 30' l
gulden. Toen werd de wagen op 2 gulden f
afgemijnd, zoodat hij in totaal 32 gulden op-P
bracht.
De afslager was zoo nobel geweest om te
zeggen: menschen denk er om, ik garandeergi
niét dat je met dit ding kunt rijden!
Even te voren was een biljart met queu;
in veiling gekomen.
Daarvoor was ook zoo goed als geen ko<
lust. Een opkooper werd eigenaar voor
gulden
Er zijn veel liefhebbers van het biljartspel,
maar de meestcn zijn niet zóó ruim behuisd,
dat er een biljartkamer af kan. Bovendien
zorgt de belasting, die voor biljarts extra
zwaar laat betalen, er wel voor, dat het ge-g
tal menschen dat er een biljartkamer op na
houdt klein blijft. J
Maar als je anders voor 38 gulden eenat
eigen auto en een eigen biljart kunt hebben,e
danJt
bi
FEUILLETON
HET RAADSEL VAN DE DACIA
door
G. PANSTINGL.
40)
„Laat ons liever zeggen de eerste klasse,
Senor Rodiguez. Ze zal het hier werkelijk
niet slecht hebben en u kunt volkomen ge*
rust zijn.
„Laat ons niet te lang erover praten,
Senor Mendez, en het verschil deelen".
Pedro werd langzamerhand, een meester
in het declen van verschillen.
„Accoord. Hoe denkt u over een kleine
vooruitbetaling?"
„Ik betaal een derde gedeelte vooruit, een
derde gedeelte morgenmiddag, wanneer ik
met haar aan boord kom en het laatste deel
betaalt mijn compagnon in Buenos Aires u
uit bij aflevering". t
Pedro betaalde het 'bedrag en beiden
scheidden als goede vrienden.
„Ik hoop, dat u zich bij verdere zaken
ook van de La Plata bedienen zult, Senor
Rodriguez".
En Pedro antwoordde minzaam:
„Ik zal uw schip in het oog houden, Senor
Mendez".
Den volgenden middag om twee uur leverde
Pedro Gerry op de La Plata af. Dit keer
had ze zich tamelijk erg Fransch beschilderd.
Ze had een middelmatig grooten handkoffer
bij zich, en Senor Mendez zou zeer verbaasd
geweest zijn. Indien hij den inhoud van dezen
koffer gezien had.
Daar hij echter geen verdenking koester
de, wees hij Gerry haar hut en deze begon
zich te instaileeren.
Pedro betaalde het tweede gedeelte en
verliet het schip.
Van Amsterdam reisde hij naar IJmuiden
oni de sluizen van het Noordzeekanaal in
oogenschouw te nemen.
Gerry was een bescheiden passagier zon
der veel noten op haar zang. Ze verzocht
Mendez haar het avondeten in haar hut te
laten brengen wat hem aangenamer was.
daar hij het prefereerde zijn maaltijden op de
gewone, ongebonden manier met zijn offi
cieren te gebruiken.
Toen het schip om half acht het anker
lichtte, kwam Gerry op het dek, keek een
tijdje naar het eentonige landschap van het
Noordzeekanaal en verklaarde, dat zij nog
vermoeid was van de reis en zich voor den
nacht terug wilde trekken. Mendez was in
zijn schik, want zijn Fransch was zeer ge
brekkig.
Gerry ging naar beneden, legde zich op
haar coutohet en nam zich voor ocn half
twaalf wakker te worden. Ze wist, dat ze
zich op zichzélf kon verlaten.
Om drie minuten voor half twaalf werd
ze wakker, opende haar koffer en trok
haar gewone jongensfkleeren aan. Toen
gespte ze een leeren riem om haar middel,
waar verschillende dingen aanhingen en
overtuigde zich door een langen bilk door
het patrijspoortje, dat ze reeds in volle zee
waren, en wacht'te.
De phosphoresce e re nde wijzers van haar
armbandhorloge stonden op middernacht.
Ze hoorde buiten geluid en voetstappen.
„De hondenwacht komt op", mompelde
ze.
Dat was de wacht van middernacht* tot
vier uur in den morgen. Ze liet nog een
kwartier verstrijken en sloop toen als een
schaduw naar buiten. Ze was onzichtbaar,
want ze had gelaat er. handen zwart ge
maakt.
Flat op den grond liggend kronkelde ze
zich als een slang naar het luik op het
achterdek. Wat een geluk! Het zware
deksel van het luik was gedeeltelijk ver
schoven. Ze bond aa:i den rand een touw
vast en gleed behendig naar beneden. Toen
ging ze naar het kot. trok dep ijzeren grendel
eruit en stak hem bij zich
Zacht en voorzichtig wekte ze de vier
meisjes, die het niet waagden 'geluid te
geven.
„Ja wij verstaan allen Duitisoh. Ik heet
Josephine en kom uit Graz. Anna hier, is
uit Weenen. Pir;ska is uit Boedapest, maar
spreekt heel goed Fransch en Duitech. Zie
is van zeer 'goeden huize. Ludmilla is een
Tsjechische. Ze spreekt niet goed Du'tsch,
maar verstaat het wel. Wie bent u?"
„Dat doet er niet toe. Ik ben gekomen,
om jullie te redden. Kalm! Geen geluid,
alsjeblieft. Daarmee kun je op zijn hoogst
alles verraden. En je behoeft niet bang te
zijn. De zaak gelukt stellig, indien we alle
maal samenwerken. Binnen drie uur zullen
we hulp in overvloed hebben. Maar wij moe
ten dit schip overrompelen".
„Daar zijn we toch nooit toe in staat".
„Met een beetje handigheid gaat alles. Men
moet slechts willen".
De rustige stem boezemde de meisjes
vertrouwen en moed in.
Nog twintig minuten fluisterde Gerry met
de meisjes en toen waren het veranderde
wezens. Niet meer de gebroken schepsels,
maar helpsters, die brandden van verlangen
om mee te doen en zich te bevrijden. Voor»
dat ze uit het kot slopen, trok Piroska Gerry
aan haar mouw en' vroeg fluisterend in het
Fransch:
„Hebt <u een automatisch pistool voor
me?"
Gerry draalde. eZ har er tiwee meegenomen
Maar kon ze deze ongelukkige één er van
toevertrouwen? Een onberaden, door haat in
gegeven schot en het plan mislukte.
Maar Piroska vervolgde:
„Vertrouwt u me rustig het wapen toe.
Ik ben de dochter van een hooggeplaatst
Honigaarsc.il officier. Ik weet met een pistool
om te gaan en ben zelfs als heel goed schut
ter bekend. Ik heb te Monaco vele prijzen
behaald en ik geef u mijn woord van eer.
dat ik slechts in liet uiterste geval schieten
zal. Ik weet wat er op het spel staan".
Gerry drukte haar het wapen in de hand.
Daarna klommen ze allen aan het touw
naar boven en bereikten het achterdek.
Gerry en Piroska slopen naar voren. Dc
andere drie meisjes moesten wachten.
Halverwege liet Gerry Piroska achter en
kroop alleen verder. In de (kaarteilkamer
brandde licht.
Garry gluurde voorzichtig naar binnen.
Daar stond de tweede stuurman, die feite
lijk op de brug had moeten zijn. In zijn
rechterhand hield hij een borrel en bestu
deerde oiidert-usschen een kaart, <die voor hem
lag. De man had de brug stellig meer wegens
den borrel dan wegens de kaart verlaten. Hij
zou er wel spoedig weer heengaan.
N,a een minuut draaide hij het licht uit en
trad naar buiten. Een oogenblik keerde hij
Gerry zijn rug toe. Daar suisde een met
lood gevulde gummislang op zijn hoofd neer
en hij zonk ineen. Gerry legde zijn armen
op zijn rug en bevestigde de handboeien
om zijn polsen. Ze sneed een stuk van zijn
jas af en stopte dat in zijn mond.
Toen ging ze Piroska halen.
„Loop voorzichtig achter me aan".
Op handen en voeten tropen se naar 4e
commandobrug. De matroos aan het stuurig,
lette onafgebroken op het kompas en dea°e
route. Ia
Weer een slag met de guimmislang ener
Gerry duwde hem weg en greep snel naarU1
de spaken van het wiel. jj
„Hier Piroska, neem het stuur. Dat wat jej0l
hier ziet is een kompas. Je moet er steedsjjj
op letten, dat...." el
„Ik heb op het PLattenmeer dikwijls aann(
het. stuur.gestaan". j
„Dat is prachtig. Houdt de richting W.Z.W.J0
kom echter in hemelsnaam niet aan de tele-[Q,
graaf". er
Piroska knikte. Ze was een goede steun0(
voor Gerry. >c
Gerry knevelde den matroos op dezelfde)
manier als ze het met den tweeden stuur-j^
man gedaan had. Toen snelde ze naar hptu
voorschip. Daar moest de laatste man zijne
die zich nog op het dek bevond. Namolükjjj
de man die op uitkijk stond. Juist daarjij
was hij ook. Reeds stond ze achter hem ena,
wilde haar arm voor' den slag opheffen, toen2l1
hij zich eensklaps omdraaide. [r.
Een sprong, en ze had hem In een wor-ls
genden jiu-jitsu greep omklemd. Ieder ge-(n
luid moest onderdrukt worden. Ze perste2r
haar arm tegen zijn keel en drukte haartgj
dicht. De man schopte en wilde haar arm[
van zijn keel rukken. Maar zijn krachten be-J0
gaven hem. HIJ zonk ineen. la
Ze liet hem op den grond vallen en haasttejn
zich hem te binden. 6>
Toen staarde ze naar den horizion. Op het&j
oogenblik dreigde geen gevaar.
Ze ging terug naar de drie meisjes. Teie
samen droegen ze de gevangenen naar deL
Laadruimte op het achterschip en lieten henjQ
aan een touw naar beneden. je
l
.(Wordt vervolgd.).
