BUITENLAND
HAARDEN
DE ONDERHANDELINGEN MET GANDHI.
PARIJSCHE BRIEVEN.
GROOTSCHE PLANNEN IN VOORBEREIDING,
Nieuws uit Indië.
UIT DE PERS.
HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 28 JULI 1930
Optimisme in Engeland.
Een conflict in de Amerikaansche republikeinsche partij.
Hoover dwingt den voorzitter van het
centraal comité tot aftreden.
Litwinof over Rusland's buitenlandsche
politiek.
HET BELANGRIJKSTE NIEUWS.
Het nieuws uit Indië blijft spaarzaam toe
vloeien. Omtrent de resultaten van de onder
handelingen van Gandhi met de Hindoe
leiders wordt het stilzwijgen bewaard. Toch
acht men van Engelsche zijde de voor
uitzichten om tot overeenstemming te komen,
tamelijk gunstig. Men neemt aan, dat Ghandi
eenlge waarborgen van den Vice-konïng wil
hebben, betreffende het inwilligen van zijn
wenschen op het gebied der grondwet-her
ziening, alvorens te beslissen of hij al dan
niet zal deelnemen aan de Engelsch-Indfsche
Conferentie. De kranten, die nauw samen
werken met het Al-Indisch Nationaal Congres
bepleiten een versterking van het lijdelijk
verzet en van de burgerlijke ongehoorzaam
heids-campagne. Ook de boycot wordt voort
gezet, onverschillig hoe het resultaat der on
derhandelingen zal zijn.
Volgens een bericht uit New-York is er een
ernstig conflict ontstaan in het centraal
comité van de Republikeinsche Partij. Presi
dent Hoover heeft thans ingegrepen, en den
voorzitter van het centraal comité, Claudius
H. Huston, er toe gebracht als zoodanig af
te treden.
Als opvolger Is bestemd de Senator Simeon
D. Fess. Op 7 Augustus a.s. vindt een ver
gadering van het centraal comité plaats, waar
Huston officieel zal aftreden en Fess waar
schijnlijk als voorzitter zal worden gekozen.
Voordat deze beslissing genomen werd had
den op het Witte Huis verscheidene confe
renties plaats tusschen President Hoover en
Huston en tusschen Hoover en andere leiders
der Republikeinsche Partij. Naar verluidt zou
Hoover Huston gedwongen hebben, als voor
zitter af te treden en hem voor het alter
natief hebben gesteld, ander geroyeerd te
worden.
Nadere berichten ontbreken echter nog. De
eigenlijke 'aanleiding tot hét conflict is niet
bekend.
u. .uu wordt gemeld, dat de nieuw
benoemde Volkscommissaris van Buitenland-
sche Zaken. Litwinof, den vertegenwoordigers
van de buitenlandsche pers te Moskou een
overzicht heeft gegeven vande buitenland
sche politiek der Sovjet-Uni.
Litwinof verklaarde, dat zijn benoeming tot
Volkscommissaris geen verandering in de bui
tenlandsche politiek zou brengen. In een land
waarin de arbeiders door de dictatuur van het
proletariaat tezamen met de boeren ove)r
de macht beschikken, wordt de buitenland
sche poilitiek door hun wil bepaald.
In de verdediging van wat verkregen is
door de revolutie, zonder storing of inmenging
van buiten en zonder interventie van mili
tairen aard door kapitalistische staten ziet
Sovjet-Rusland zijn voornaamste taak. Het
eerste doel is op het oogenblik de socialisti
sche opbouw. Men moet daarbij bedenken, dat
Sovjet-Rusland zich in een uitzonderings
positie bevindt, doordat het als eenige socia
listische staat door kapitalistische mogend
heden is omgeven. Dit, feit mag niet over het
hoofd worden gezien. De Sovjet-Unie wenscht
vreedzame betrekkingen met alle andere sta
ten. Men mag echter niet vergeten, dat zekere
kapitalistische groepen een anti-Sovjet-pro-
paganda voeren om de economische betrek
kingen van vreemde staten met de Sovjet-
Urie te verstoren. Liwfnof sprak als zijn over
tuiging uit, dat al deze pogingen in zekere
mate zouden mislukken. De anti-Sovjet-pro-
paganda zou ook het buitenland schade doen,
doordat belemmering van den invoer van
Russische goederen de Russische koopkracht
zou doen verminderen, waardoor Rusland
weer minder orders aan het buitenland zou
kunnen geven.
Opzienbarende mededeelingen heeft Litwi
nof niet gedaan. Zijn uiteenzetting onder
scheidt zich echter van vorige exposé's door
een min of meer milden toon en een soort
van onderdanige vriendschappelijkheid. Het
komt ons voor dat op het oogenblik zeer be
langrijke berichten uit Rusland niet ver
wacht kunnen worden. Het jongste partij
congres heeft den politieken toestand voor-
loopig bestendigd. Stalin schijnt nog even
zeker van zijn uitzonderlijke positie te zijn
als vroeger. Geruchten als zou hij „om ge
zondheidsredenen" gedwongen zijn, om zich
„terug te trekken" werden nimmer bewaar
heid
Met groote belangstelling mag men intus-
schen de ontwikkeling der gebeurtenissen
blijven afwachten. Vooral de toekomst van
het economische schema, dat de Russische
machthebbers voor de huidige periode hebben
vastgesteld verdient de volledige aandacht.
L. A.
Overeenkomst over de
noodverordening
BERLIJN, 26 Juli (WB.) De besprekin
gen gedurende eenige dagen gevoerd door de
rijksregeering over het ontwerp van de
nieuwe noodverordening zijn teneinde ge
voerd; zij hebben geleid tot volledige over
eenstemming.
Vervolgens werd 'beraadslaagd over de
quaestie van een nieuwe regeling der pen=
sioenen; nog in Aug. zal een desbetreffend
ontwerp aan den Rijksraad worden voorge
legd.
Tenslotte bedankte de rijkskanselier de
ministers en ambtenaren, die juist in den
laatsten tijd veel arbeid hebben moeten
verzetten, voor hun medewerking.
Henderson moet rust nemen.
Ten gevolge van groote vermoeidheid, ver
oorzaakt door de drukke werkzaamheden op
de Haagsche en de Geneefsche conferentie
van verleden jaar is Henderson, de Britsche
minister van Buitenlandsche zaken, van tijd
tot tijd onwel geweest. De onderhandelingen
met Egypte en andere offiCieele beslommerin
gen van de laatste maand hebben het hem
onmogelijk gemaakt de zoo noodzakelijke rust
te nemen. Henderson is derhalve heden uit
Londen vertrokken naar een herstellings=
oord in de provincie, waar hij gedurende drie
weken een kuur zal volgen. Hij zal evenwel
in dagelijksch contact blijven met-het mini
sterie van Buitenlandsche Zaken. Vervolgens
zal Henderson zich naar Genève begeven
voor de vergadering van den Volkenbond.
HET ONGELUK TE KOBLENZ.
DE BEGRAFENIS VAN DE SLACHT
OFFERS.
De slachtoffers van de ramp op de brug
zijn ter aarde besteld. De bevolking toonde
door een geweldige opkomst haar deelneming.
Door de straten, waar overal de vlaggen half
stok waren uitgestoken, bewoog zich een
groote menigte naar de Kerik van het Hart
van Jezus, waar dr. Bornewasser, de bisschop
van Trier, een mis las. De vertegenwoordigers
van de overheid, de kerkelijke autoriteiten
namen met de nabestaanden van de slacht
offers en zeer vele rouwdragenden aan
het requiem deel. Tevens begaven duizenden
zich naar de kazerne van de telegrafisten
waar in de gymnastiekzaal negentien lijken
van slachtoffers neergelegd waren.
De ministers von Guérard en Hirtzlefer en
staatssecretaris Schmidt legden uit naam
van de rijksregeering en de Pruisische re
geering kransen neder. Ook de stad Koblenz
had door het neerleggen van kransen uiting
gegeven aan haar deelneming.
SCHIP VERGAAN.
NEW-YORK, 25 Juli (Reuter.) Een
schip dat passagiers en post vervoerde op
het meer Joja tuschen Yoral en Pitoloso, is
vergaan. Drie leden der bemanning slaagde
er in den oever van het meer te bereiken,
doch men verkeert in het onzekere omtrent
het lot der overige opvarenden.
Caïro leek op een "bezette stad in oorlogstijd. Bij een gevecht tusschen de politie en de aan
hangers der. Wafd-partij, werden 17. personen gedood en ruim 200min of meer. ernstig
-getoond.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regeL
Fa. GEBRs. BRAKEL
Sophiaplein 6-12 Tel. 10533
VACANTIE-OORDEN.
IN HET OBER-WALLIS.
BELALP R1EDERALP
EGGISHORN.
In het aan bergtoppen, meren en eeuwigen
sneeuw zoo overrijk en onvergelijkelijk voor
ziene Zwitserland zijn er vele bergen, die
men zou kunnen uitteekenen en schilderen,
ze echter nooit tot in den ziel kan doen door
dringen, al is het penseel in staat, nog zulke
mooie kleuren te vermengen. Matterhorn en
Cornergrat. Saasfee, de Bemina, de groote
en kleine Scheidegg in het Berner-Oberland
behooren daartoe. Doch ook het gebied van
Aletsch.
Van de machtige toppen van de Fin-
steraarhorngroep af neemt de Aletschglet-
scher een oppervlakte in van 11.510 H.A.,
verspilt zijn kracht bij de Konkordiaplatz in
de onafzienbare ijsvlakte, waar clubhutten
en Pavilion als zwarte puntjes, de meestbe-
roemde vierduizender dwergen schijnen; in
een prachtigen bocht loopt hij tusschen de
Fiescherhörner en het Aletschhorn, tusschen
Belalp en Rlederfurka uit in het dal, voedt
het Majelenmeer en de waterleidingen van
den Riederberg, om te eindigen bij de 30 K.M.
van het Jungfraujoch verwijderde laatste hut
ten van het verlaten dorpje Aletsch. Schijn
baar alleen uit schuim bestaande, stort de
massa zich door donkere kloven, neemt
enorm zware blokken als kiezelsteenen mede,
vreet in de rotswanden in en werpt zich
woest in het dal der Rhöne. Geen ander
sneeuwveld evenaart hem in grootte en ro
mantiek In het bereik der Alpenwereld.
Dood en leven, opbouwing en vernietiging,
schrik en betoovering zij gaan hier hand
aan hand.
Temidden der bergbloemen wandelt men
gemakkelijk van den Riederalp over den
Bettmeralp naar het hotel Jungfrau. De
uren vliegen voorbij, men merkt het nauwe
lijks. In de mooiste weiden spiegelt het
Bettmermeer.
Op dezen tocht geniet het oog van het diepe
land van de Rhóne, van de zijdalen van het
Wallis en de Walliser reuzen, voortzetting
vindend in den Dom en het Weisshorn.
Van het hotel Jugfrau en het Marjelen-
meer, openbaren zich gehe.el andere con
trasten tot in het hart van het Gomserdal,
op de onmetelijke ijsvelden van het Fiescher-
dal en eindelijk op het Marjelenmeer zelf.
Het meer ligt in de nabijheid der sneeuw
velden van den Aletsch, geen boom in zijn
nabijheid, geen hut, zelfs geen armzalige
schuilplaats voor de herten. Zelfs in Augus
tus vriest het meer nog iederen nacht dicht
en ontdooit weder onder de verwarmende
stralen der zon en wordt tot op den bodem
gentiaanblauw. zooals geen ander meer in
de bergen dit heeft. Steeds weer komt uit de
met bloemen bezaaide weiden de gletscher
te voorschijn tot aan het Hürnli, hooger tot
Eggishom en in het sprookjesachtige Aletsch-
bosch, naar Zehnbachen en Belalp en Lus-
genalp; het is een merkwaardig schouwspel,
wanneer eind Juli de sennerinnen dwars over
het ijsveld met hun vee naar Aletsch gaan.
Meestal zijn het twee vrouwen, een voorop,
de andere achteraan, daartosschen de
kudden runderen, schapen, geiten, en even
als de menschen, de kloven ontwijkend, en
zonder veel geschreeuw eenvoudig over den
kortsten weg, over den harden ijsweg geleid
worden.
DE ROMANTIEK VAN GOMS.
Men denkt aan donker getinte dorpen,
waaruit wit en luchtig de kerktoren uitsteekt,
aan zindelijke kamers en licht geschilderde
kozijnen.
Verlaten dorpen én gehuchten getuigen,
hoe vele jongelui naar de Walliser Koloniën
van Zuid Amerika trekken. Reeds voor meer
dan 1000 jaren verlieten de inwoners van
Goms in scharen hun heimat en trokken
naar het Pommat en Eschental, naar Bosco,
Büden, Lichtenstein, Vorarlberg en Tirol. In
Bosco. Alagna en Gressonay spreekt men
nog Almelisch, zooals in het Ober-Wallis. In
vele hutten is het brood schaarsch. De bevol
king gaat langzaam doch zeker achteruit en
sedert de spoorweg tot stand is gekomen,
heeft de uittocht nog toegenomen.
Ernen is een heerlijk dorp, een lieflijk
plekje.
Er is een mooie, oeroude kerk, waarin
Mattaus Schinner nog celebreerde, op het
raadhuis. Het geboortehuis van Kardinaal
Matthaus Schinner in Mühlebach werd bij
het verbouwen sterk veranderd. Goed be
waard gebleven zijn echter de kerken in
Münster en in Oberwald.
SAAS FEE.
Nergens in. Zwitserland reikt de sneeuw
grens zoo hoog, nergens liggen bosschen, ak
kers en weiden zoo ftoog als in het Monte
Rosa-massief. Toppen van 3200 M. b.d.z.
worden in Augustus sneeuwvrij. Bij Zermatt
en in Saas Fee groeien op 2300 M. nog Sybe-
rische pijnboomen en lariksen. De pijnboom
donker en afgekeerd, de lariks licht en vroo-
lijk. Van een der reuzen aan den Hanig bij
Saas Fee zond men ter gelegenheid der Rijks
tentoonstelling een schijf van een boom,
waaraan 875 jaarringen werden geteld.
Wanneer wij den kapellenweg gepasseerd
zijn en het Bödeli van Saas Fee beneden ons
hebben, dan staat men verwonderd van de
sneeuw- en ijsmassa en de grootsche natuur
rondom ons. Voor ons uit zien wij het Alla-
linhorn en den Alphubel; aan den rechter
kant Taschhorn, Nadelhorn en Lenzspitze.
Uit de gletschers storten de beken naar
beneden, zoo dichtbij en toch zoo ver, dat
geen geluid tot ons doordringt. In heilige
stilte en rust, in de geur der bloemen en
hooi ligt het dorp; niets van autogetoeter en
trein, alleen bergen, bergen en de mensch in
zijn oorspronkelijkheid en zijn bescheiden
heid.
ZE RM AT II.
Een berg zonder zijns gelijke is het Mat
terhorn, de Mont Cervin die het dorp zijn
karakter verleent. Heerlijk stijgt hij voor
onze oógen ten hemel, lacht in den vroegen
morgen, straalt als een Adonis in den mid
daggloed en droomt, zoodra de nacht hem
tooit met een kroon van sterren. Trots de
oude gidsen welke hem beklommen, toen
noch touwladders, noch touwen de beklim
ming vergemakkelijkten, trots hoop en vast
vertrouwen der jeugd, die de berg eenmaal
wilde overwinnen, was hij te kort geschoten,
hij de weerprofeet van het dal.
's Avonds geldt de laatste blik den berg,
's morgens de eerste.
Men opent de luiken, daar staat hij, slank
Een gewijzigd stadsbeeld.
(Van onzen Parljschen correspondent.)
Kort geleden, aan een intiem dinejtje, aan
geboden door Mr. Ie Comte de Castellane,
den nieuw gekozen voorzitter van den Pa rij-
schen gemeenteraad, heb ik het voorrecht
gehad als directe tafelburen den Prefect van
Politie, den heer Chiappe, en den Prefect
van de Seine, den heer Renard te hebben. En
natuurlijk is het gesprek gekomen op de
stad Parijs en op de vele moeilijke proble
men waarvoor deze drie bewindslieden moe
ten trachten een oplossing te vinden.
Beter nog dan in een interview, waarin de
ondervraagde natuurlijk elk woord wikt en
weegt, hadden we zoo de/i gelegenheid om
eens allergenoeglijkst te praten over deze
buitengewoon interessante onderwerpen, zoo
als stadsuitbreiding, verkeerswezen en hy
giëne, welke in een millioenenstad als Parijs
altijd weer opnieuw bestudeerd dienen te
worden, wijl de stad en de banlieu zich dage
lijks uitbreidt. En zoo, „tusschen koffie en
peer", vernamen we de nieuwste plannen,
welke door den prefect van de Seine zijn uit
gewerkt en waaraan thans door de betrok
ken commissie met ijver wordt gewerkt.
Het is aan geen twijfel onderhevig of de
groote verkeersmoeilijkheden in het centrum
van Parijs worden voor een groot deel ver
oorzaakt door het feit, dat men het belang
rijkste station, de Gare-Saint Lazare, in het
hartje van de stad vindt. Vier millioen
banlieue-bewoners arriveeren of vertrekken
hier per dag en daarbij komen dan nog de
tallooze internationale treinen. Zoo is Saint
Lazare een enorm hotel-centrum geworden.
En met dit laatste hebben we reeds alle
moeilijkheden, om hierin verandering te bren
gen, aangegeven. Anderen reeds, jaren gele
den hebben voorgesteld om Saint Lazare al
leen en uitsluitend, aan te wijzen voor
buurtverkeer en de internationale treinen om
te leggen over een ceintuurbaan, maar dade
lijk ondervond men van invloedrijke kringen,
die de eigenaars van de groote hotels in be
scherming namen, zoo'n tegenwerking, dat
het bij plannen bleef. Totdat het dan einde
lijk gelukt is om niet alleen twee bijzonder
energieke prefecten te vinden, .maar ook twee
chefs die in alles samenwerkten en die te
zamen het hoofd durfden bieden aan allen,
die slechts particulier belang zagen en die
het algemeen belang daaraan wilden opoffe
ren.
Na uitvoerige besprekingen met d,en heer
Dautry, Directeur-Generaal van de Staats
spoorwegen, zijn de prefecten overeengeko
men om dan toch de Gare St. Lazare uit
sluitend te reserveeren voor het buurtver
keer en alle groote treinen van het noorden
naar de Gare Montparnasse te voeren. Hier
door wordt het centrum aanzienlijk ontlast.
Maar dit besluit is niet zoo eenvoudig ais
het er aanvankelijk uitziet, want de Gare
Montparnasse zelf is ten eerste veel te klein
en ten tweede zelf reeds een groote sta-in.
den-weg in het zuidelijk stadsplan. Daar nu
alle transatlantische treinen daar moeten
aankomen is men verplicht het bestaande
station totaal af te breken en verder, aan.
zienlijk vergroot, weer op te bouwen. Het
nieuwe station zal komen aan den boulevard
Vaugirard. Tevens is besloten om een ander
station in het centrum van de stad; de Gare
du Champ de Mars, totaal te doen verdv/ij.
nen en behalve de noodzakelijke verbree.
ding van groote toegangswegen, worden de
aldus vrijgekomen terreinen geheel als par.
ken en squares ingericht. De afschuwelijke
Gare des Invalides, die zoo heelemaal hei
aspect bederft, zal eveneens met den grond
gelijk worden gemaakt.
De groote viaducten, die over de boule-
vard gaan, en daar donkere spelonken vor
men, komen zoo ook te vervallen. Daar waar;
zij toch noodig zouden zijn, wil men ze ver-
vangen door ondergrondsche passages.
Een groot lang onopgelost probleem in Pa.
rijs is altijd geweest de verbinding tusschen
den linker- en rechter oever van de Seine .Er
zijn wel de tallooze bruggen, maar deze heb.
ben dat eigenaardige, dat ze zonder onder,
scheid te smal zijn en dat er ongeveer geen
enkele is die recht tegenover een verkeers
weg uitkomst, hetgeen met een modern ver
keer vooral een onmogelijkheid wordt. Nu ij
men bezig om op den linkeroever de rue da
Bac te verbreeden en de Pont du Carousel
wordt verbreed tot op 40 Meter. Het plan
teert al van Napoleon III, maar nimmer
heeft men de noodige gelden kunnen vindea
om tot oneigening van deze groote huizen
groepen over te gaan. Een breede verkeers.
weg nu, die direct dwars door de Tuilerieën,
den grooten boulevard met den boulevard
St. Germain zou verbinden, is natuurlijk
een aanzienlijke verbetering. Wel stuit men
natuurlijk ook hier weer op vele bezwaren
ontmoet men vele tegenstanders, maar mei
het dagelijks toenemende verkeer moet er
nu wel iets op worden gevonden. Soms
men wel iets moeten opofferen, maar
anderzijds houden de ontwerpers van deze
grootsche plannen, die zoo weer het stads
beeld willen veranderen, toch ook rekening
het het aesthetische, door het aanleggen van
parken en plantsoenen, waar zulks maa;
eenigszins mogelijk is.
HENRY A. TH. LESTURGEON,
volmaakt van gestalte, de hellingen nog
zonder kleur. Wanneer men dezen berg ziet,
kan men de bekoring niet weerstaan, men
moet er bovenop. Er zij,n echter menschen,
die weer afreizen, omdat zij tegen de betoo
vering niet bestand zijn. Is het te verwon
deren dat de Zermatters, in schoonheid ge
boren en in schoonheid groot geworden, lie
den van goeden smaak zijn? Hun kapellen
op de weiden zijn sieraden van architectoni
sche kleine kunst, „Maria zum Schnee" aan
het Schwarzmeer met de drie vensters aan
de lengtezijde, is een meesterstuk van boer-
sche kunst.
En nu eerst de Gornergrat. Hoe zal men
over hem spreken, waar zijns gelijke vinden,
wanneer die niet bestaat? In dezen tuin van
sneeuwvelden is het Matterhorn niet meer
alleenheerscher. In zijn rug verheft zich de
Dent d' Hereis, rechts daarvan de Dent
Blanche. Obergabelhorn en de trotsche groep
regeerend, het Weisshorn. Het schijnt een
zeldzaamheid, dat te midden dezer sneeuw
en ijsvelden en toppen, nog dalen, blauwe
meren, dorpjes en steden liggen, en dat daar
nog menschen wonen, die nooit op een hoo-
gen berg geweest zijn. Met de wisselende
belichting verandert het panorama ieder
uur.
MOOIE UITKOMSTEN BIJ DE K.N.I.L.M.
BATAVIA, 25 Juli Aneta. De K.N.I.L.M.
vervoerde in de eerste helft van 1930 8.037
passagiers, 52.272 K.G. vrachtgoederen en
3.305 K.G. post tegen 6577 passagiers 17.740
K.G. post en 755 K.G. vrachtgoederen in de
overeenkomstige periode van 1929. Eerst
daags zal in totaal 1 millioen K.M. zijn ge
vlogen met 100 pCt. dienstregelmaat.
ONTEVREDEN KOELIES
MEDAN, 25 Juli (Aneta) Vier en twintig
Chineesche koelies van de onderneming
„Helvetia" van de te Amsterdam gevestigde
N.V. Deli-Maatschappij op 3>Tpaal van Me-
dan gelegen, in het landschap Soekapiri,
trokken naar Médari, waar zij zich bij
arbeidsinspectie beklaagden over een loon-
kwestie. De arbeidsinspectie vond de klach
ten echter volkomen ongegrond, hetgeen aan'
de koelies werd meegedeeld. Deze weigerden
daarop naar de onderneming terug te kee-
ren, waarop zij door de veldpolitie zijn terufj
gebracht en het werk hebben hervat.
KORPORAAL NEERGESTOKEN.
KOTA RADJA, 25 Juli, (Aneta.) Een
Atjeher, afkmstig van Langa heeft een Am-
bonnees korporaal neergestoken. De dader
werd door de politie gepakt. Hij verklaarde
den dood te zoeken, doch voordien een mili
tair te hebben willen dooden. De korporaal,
die er levensgevaarlijk aan toe is, werd op
genomen in het St. Jacobsziekenhuis.
DE K. R. O. EN HET ALGEMEEN
PROGRAMMA
De „Katholieke Radiogids" schrijft over
het algemeen programma en de Keurings
commissie:
„Het ware o. i. heel wat doelmatiger ge
weest voor den goeden gang van zaken als
de commissie alvorens sommige draconische
maatregelen te nemen zich eerst eens ver
gewist had van de bedoelingen van den mi
nister, en ook, dat men niet te voren he»
idee had gehad, dat de omroepen slechts
dwongen medewerkten.
Dat is zoo niet. Integendeel.
De K. R. O. was zonder twijfel niet voor
een algemeen programma in welken vorm
ook, doch eenmaal aangenomen dat de over
heid het voorschreef, wil zij gaarne alles ia
het werk stellen om het algemeen program
ma zoo goed mogelijk uit te voeren.
Dit voorop gesteld is de methode, die nu
gevolgd wordt, en waarin men zich met de
allerkleinste kleinigheden gaat bemoeien
(men zou b.v. niet mogen omroepen, noch
mogen drukken in den Gids: dat de Neder-
landsche Omroep, Algemeen Programma,
verzorgd wordt door K.R.O. N.C.R.V., A.V.R.0.
of V.A.R.A.), de weg, die niet alleen tot moei
lijkheden leidt, maar ook tot verbittering'"
De Krakatau, in straat Soenda, geeft thans weer een 'onrustbarende demonstratie
groote werkzaamheid. Op één dag noteerde men onlangs 880 erupties.
