Transpireerende
BINNENLAND
HAAR DEN
Nieuws uit Imdië.
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 6 AUGUSTUS 1930
HET ADRES VAN
„DE VRIJE LUISTERVINK".
NAMEN IN TWEE KALFSLEDEREN
BANDEN.
Dr. F. Westerling, bestuurslid van de ver
eeniging „De Vrije Luistervink" heeft voor
de A.V.R..O-microfoon eenige mededeelin-
gen gedaan over de adresbeweging aan de
Koningin.
Nog steeds stroomen de adhaesiebetuigin-
gen bij den penningmeester der vereeniging
binnen, zei hij. Ben bepaald getal durfde
spr. nog niet noemen, aangezien de binnen
gekomen betuigingen nog lang niet alle ge
registreerd zijn. Deze bezigheid, welke geheel
en al door vrijwilligers, A.V.R.O.-enthousias
ten, wordt gedaan is een buitengewoon werk.
En ook met het oog hierop en in verband
met den datum, waarop men H. M. dit adres
hoopt aan te bieden, heeft de vereeniging
gemeend, een dag te moeten vaststellen,
waarop de adhaesie-hetuigingen „binnen"
moeten zijn. Men heeft daarvoor genomen
Maandag 11 Augustus.
De namen van alle inzenders worden ver
meld in een fraai boekwerk, bestaande uit
geschept oud-Hollandsch papier en in kalfs
leder gebonden. Op iedere pagina kunnen
vijf kolom namen van 60 regels hoog wor
den geschreven. Gezien het buitengewoon
groote aantal namen, is het zeer waarschijn
lijk, dat twee banden gebruikt moeten wor
den. De voorpagina hiervan wordt door een
der leden der vereeniging gecalligrafeerd.
DOODELIJK MIJNONGELUK.
Maandagmorgen is op de Dominate Mijn
te Kerkrade een dertigjarige meester-houwer
F. Sonnenschein, wonende te Bleyerheide, op
de 380 M. vrdieping naar beneden gevallen
en dood opgenomen. De man was gehuwd en
laat een kind achter.
DE OVERNEMING VAN HET
ZOUTBAD „SODALITAS"
HONGAARSCHE DELEGATIE NAAR
DEN HAAG.
Ten vervolge op het bericht van eenige da
gen geleden, dat een bod is binnengekomen
tot overneming van het Elisabeth Salzbad te
Boedapest, waarbij tevens de positie van obli
gatiehouders geregeld zou worden, kan aldus
het Haagsche Correspondentiebureau worden
medegedeeld, dat de leider der uit drie hee-
ren bestaande delegatie uit Hongarije heeft
verklaard, dat de delegatie als een condito
sine qua non geëischt heeft niet alleen met
den heer Leenes, resp. het Trustkantoor, resp.
Burgers en Co.'s Bank, te willen onderhande
len, doch slechts tevens met de commissie uit
de obligatiehouders, hetgeen door den heer
Leenes onmiddellijk is aanvaard.
Men heeft namelijk bij de overneming van
het bad en de regeling van de Sodalitas-aan-
gelegenheid alleen dan belang, wanneer deze
regeling in onderling overleg tusschen de be
trokken partijen, in het bijzonder obligatie
houders tot stand komt. In verband hierme
de heeft de delegatie zich bij jhr. mr. J. M.
M. van Asch van Wijck, voorzitter der com
missie uit obligatiehouders, vervoegd met het
doel dezen haar voorstellen uiteen te zetten.
Deze deelde mede, eerstdaags de commissie
te zullen bijeenroepen om de gedane voorstel
len te bespreken. Desgevraagd deelde de
voorzitter der commissie nog mede wel be
reid te zijn te verklaren, dat naar zijn per
soonlijken indruk men hier te doen heeft met
een serieus aanbod.
S.D.A.P.-MEETING TE BERGEN OP ZOOM
VERBODEN.
Naar het Volk mededeelt hebben B. en W.
van Bergen op Zoom geweigerd toestemming
te verleenen voor een meeting op het Geer-
truidapleln, georganiseerd door de S.D-A.P.
tegen de vlootwet. Thans zal de propaganda
schriftelijk gevoerd worden.
DE MOORDZAAK ODEM VOOR
DEN HOOGEN RAAD.
SCHENDING VAN VERSCHILLENDE
WETSARTIKELEN.
De Hooge Raad heeft Dinsdag behandeld
de zaak tegen den gewezen tramstationchef
te Hoogeveen W. K. van der M., door het Hof
te 's-Gravenhage in hooger beroep veroor
deeld tot 20 jaar gevangenisstraf wegens
doodslag op mevrouw P. aan het Bezuiden -
hout te 's-Gravenhage en poging tot dood
slag op hare huishoudster.
Verdediger van requirant, mr. J. H. G.
Bekker te 's-Gravenhage, lichtte naar wij in
de N. R. C. lezen de volgende cassatiemidde
len toe:
1. Schending, althans verkeerde toepassing,
van de artikelen: 926, 338, 339, 340. 342, 343,
358, 359, 422, 423 Wetb. van Strafvordering,
vermits de feiten in 's Hofs arrest vermeld
geen reden geven, noch kunnen geven tot de
beslissing, dat verdachte opzettelijk heeft
gedood, zijnde in ieder geval 's Hofs beslis
sing, dat bü het toebrengen van de snijwon-
den ieder ander oogmerk uitgesloten is, on
juist en door niets gestaafd, terwijl boven
dien het Hof zich begeeft buiten de grenzen
der telastelegging door te oordeelen over
ieder ander oogmerk aan verdachte.
Schending althans verkeerde toepassing
van de genoemde artikelen, vermits het Hof
tot het bewijs doet medewerken de verkla
ring van getuige Bentem: „dat hij heeft
waargenomen, dat dit stukje huid volkomen
paste in de plaats, waar aan het eerste lid
van den rechterwijsvinger van den verdach
te de opperhuid was geschonden, zijnde dit
geen feit, hetwelk deze getuige heeft waar
genomen of ondervonden, immers, gelijk uit
het proces-verbaal van 's Hofs terechtzitting
bovendien uitdrukkelijk blijkt, een deskun-
dige-verklaring.
Schending, althans verkeerde toepassing
der genoemde artikelen door tot bewijs te
bezigen de verklaring van den getuige-des-
kundige dr. Kuyer: „dat hij getuige Deven-
der in het R.-K. ziekenhuis te 's-Gravenhage
heeft behandeld voor haar „op 5 September
1929 toegebrachte verwondingen", zijnde dit
niet een feit, hetwelk deze getuige heeft waar
genomen of ondervonden, voor zoover be
treft de omstandigheid, dat de verwondin
gen waren toegebracht op 5 Sept. 1929 en
zijnde dit geen geoorloofde deskundige-ver-
klaring, omdat zij niet met redenen is om
kleed.
4. Schending, althans verkeerde toepassing
van de artikelen voornoemd door een onder
zoek in te stellen naar en verd. vrij te spre
ken ook van het laatste deel van de telaste
legging onder I, welk deel niet aan 's Hofs
oordeel was onderworpen, nu het Hof een
vorig deel der telastelegging bewezen ver
klaarde en verdachte te dier zake veroordeeld
PRO SENECTUTE IN 1929.
Het jaarverslag over 1929 van de vereeni*
ging „Pro Senectute" maakt gewag van te
vredenheid, zoo niet meer. Het achtste tehuis
der vereeniging wordt opgericht in Den Haag
uit een schenking van mevrouw R. R. Salo-
rnonsonSanders. Het zal een „neutraal
tehuis" zijn, waar Joden en Rotterdammers
de voorkeur krijgen.
Nog werd in 1929 de mogelijkheid geopend
dat binnen afzienbaren tijd ook een tehuis in
Zutphen zal kunnen worden geopend.
Het aantal candidaten voor de tehuizen
bedroeg 1 Januari 1929 699. Er hebben zich
aangemeld van 1 Jan. tot en met 31 Decem
ber 179 candidaten, tezamen 878 hiervan
werden geplaatst, bedankten of werden af
gevoerd 233, zoodat op 1 Januari 1930 over
bleven 645 candidaten.
De gemiddelde leeftijd van de bewoners van
al de tehuizen was op 1 Januari 1930 72 2 3
jaar, die van de bewoners van het tehuis
te Amsterdam zelfs 74 jaar. De gemiddelde
pensionprijs van ongeveer f 800 per jaar kon
teruggebracht worden tot pl.m. f 790.
Het kapitaal der vereeniging ging in den
loop van het jaar van f 641.766.81 vooruit tot
f 760-874.54. Het Steunfonds voor onbemiddel-
den groeide van f 26.901,03 tot f 28.451.66.
Het ledental daalde van 2946 tot 2921. De
exploitatierekening wijst een nadeelig saldo
aan van f 1815.76.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Ct». p«r regel.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
MEUBELEN
Levering direct aan particulieren, Dressoir, tafel, 2 fauteuils, 4 stoelen moquette, theemeubel, spiegel,
2 schilderijen, samen f 118. Q. A. Buftct met bolle deuren 1 62.50
Huis-, Salon-, Slaapkamermeubelen. Bedden, Dekens, enz.
Alles MET DRIE JAAR SCHRIFTELIJKE GARANTIE. PRIMA AFWERKING.
r;£D. MEUBEL-INDUSTRIE „NEMI". Modelkamer» voor Haarlem: KONINGINNt-Wt-L* 18
Vandaag heet en droog,
morgen misschien
koel en nat!
Daarom, ook in den
zomer nooit zonder
Aspirin-tabletten.
I Aspirin
[eenigop de wereld
Lel op oranje band en Bayorkruit. Prijs 75 cts.\
GEYSENDORFER
GEREPATRIEERD.
De reis naar Japan.
HU HEEFT NU VAC ANTI E.
Het Persbureau Vaz Dias heeft een onder
houd gehad met Geysendorfer, den piloot
van Van Lear Black, die met Scholte Zondag
per s.s. „Rotterdam" uit New-York gekomen
is.
„Hoe was het reisje naar Japan", vroegen
wij, „vertel er eens iets van".
„De reis was verdraaid aardig, maar er
valt niets bijzonders van te vertellen".
We keken een beetje ongeloovig. Maar zoo
zijnde K.L.M.-vliegers, of ze nu in dienst zijn
van de K.L.M. of van den Amerikaanschen
krantenkoning Van Lear Black. In het bui
tenland wordt weken van te voren aange
kondigd, dat piloot die of die daar of daar
naar toe zal vliegen, meestal stort het toe
stel kort na den start of dicht voor het eind
doel neer, maar Geysendorfer en Scholte
vliegen zonder veel drukte naar Japan, ste
ken dan over naar San Francisco, doorkrui
sen in alle mogelijke richtingen de Vereenig-
de Statenen „beleven dan niets bijzon
ders".
„Ja", zegt Geysendorfer, „in de lucht is nu
eenmaal niet veel te beleven, vooral niet als
alles goed gaat. En bij ons ging het uitste
kend. Het was dan ook een fijne reis. Het
ging eerst over Spanje en langs de kust van
Noord-Afrika. Daar hebben wij verduiveld
slecht weer gehad. En toen kwamen wij bij
Bagdad op de Indië-route. „Welbekend ter
rein dus".
„Inderdaad, daar viel heelemaal niets bij
zonders te beleven. Bij Bangkok zijn we weer
van de Indië-route afgegaan. Het ging toen
over Hanoi, Hongkong en Sjanghai naar
Seoul op Korea. Nergens hebben we eenige
moeilijkheid gehad. Integendeel, zoowel van
de Fransche autoriteiten te Hanoi als van
de Engelschen te Hongkong en de Chinee-
schen te Sjanghai en later van de Japanners
ondervonden we de grootst mogelijke mede
werking. Alleen de vliegvelden in China zijn
bar slecht, armelijk. Maar in Japan vonden
we de zaak in orde. Ten eerste de hartelijke,
officieele ontvangst, bereid door de Aeroclub
te Tokio en eenige autoriteiten. Een paar
duizend Japansche kinderen, met Japansche
en Amerikaansohe vlaggetjes, juichten ons
toe. En de vliegvelden in Japan zijn geper-
fectionneerd. Men doet er zeer veel voor de
luchtvaart en deze mag zich dan ook in
groote belangstelling verheugen. Er zijn
groote Japansche bladen, die eigen vliegtui
gen bezitten, zoowel voor expeditie als voor
het snel vervoeren van reporters, persfoto
grafen, enz. Het Japansche dagblad „Asahi"
bezit zelfs twintig eigen vliegtuigen".
Zoover zijn we hier nog niet. denken wij
met iets als afgunst. „We hebben de reis
heel prettig gemaakt", vervolgt Geysendorfer.
„Haast hadden we niet, en waar iets te zien
was, bleven we één of meer dagen. En onze
trouwe Fokker-machine, de „Maryland Free
States", heeft zich van begin tot einde uit
stekend gehouden, zonder ook maar het
minste mankementje. En voor de drie nieuwe
Wright Whirlwindmotoren geldt hetzelfde.
Te Osaka hebben we de G.-A.A.D.Z. gede
monteerd, en met z'n allen zijn we naar San
Francisco gegaan per boot, waar de machine
weer gereed werd gemaakt om naar Balti
more te vliegen. Vandaar hebben we met Mr.
Van Lear Black nog twee maanden in de
Vereenigde Staten gevlogen. De „Maryland
Free States" komt met eenige dagen weer
hier terug, om door de Fokker-fabrieken in
orde te worden gemaakt, voor de volgende
vluchten".
„Wat zijn dan Mr. Van Lear's nieuwe plan
nen?"
„Voorlooplg nog niets. Eerst kregen we een
paar maandjes verlof. Ik ben juist mijn kof
fers aan het pakken om naar huis te gaan,
naar Kopenhagen. Ik heb m'n vrouw in ze
ven maanden niet gezien, en zoo alles bij
elkaar ben ik nu meer dan twee jaar achter
elkaar in de weer geweest. Een beetje vacan-
tie is nu niet onwelkom. En over eenige
maanden komt Mr. Van Lear Black weer
naar Europa, en beginnen we opnieuw".
We konden begrijpen, dat „Geys" naar de
Deensche hoofdstad verlangde. En daarom
hielden we hem niet langer op en wensch-
ten hem een prettige vacantie. Want die
heeft hij zeker wel verdiend.
BEGRAFENIS VAN DEN
VERONGELUKTEN BRAND.
WACHT.
MET CORPSEER.
De brandwacht W. van Rooyen, die in den
nacht van Donderdag op Vrijdag bij het
uitrukken naar een brand in de St. Pieters:
halsteeg op het Frederiksplein te Amster*
dam van den manschappenwagen is geval
len en aan de gevolgen van dit ongeluk is
overleden is Maandag met corpseer naar zijn
laatste rustplaats gebracht
Wij lezen hierover in het Hbld.:
De belangstelling van het publiek was zeer
groot.
Voorop liep het Brandweermuziekkorps,
met omfloerst vaandel en omfloerste trom
mels, dat treurmarschen speelde. Voor en
achter den lijkwagen gingen detachementen
manschappen onder commando van brand
meesters.
Een schat van kransen en bloemstukken
was aan de lijkkoets gehecht; op de kist lagen
de uitrustingsstukken van Van Rooyen.
Tegen het middaguur passeerde de stoet
de hoofdmarkt van de Nieuwe Achtergracht..
Ook daar was het, hoewel de regen voort
durend neergutste, zwart van belangstellen
den.
Toen de stoet naderde, kwam de wacht naar
buiten en trad aan. De commandant, de heer
Gordijn, stond voor het gebouw.
De deuren van de wacht waven geopend,
de lichten van de auto's met rouwfloers om
hangen, waren ontstoken, de alarmschellen
luidden
Even hield de stoet halt, nog drie kransen
werden aangehecht; een van de chefs en het
personeel van de brandweer, een van de
buurtbewoners der Nieuwe Achtergracht en
een van de Groningsche brandweer.
Te ruim één uur bereikte de stoet de Nieuwe
Oosterbegraafplaats; honderden hadden zich
rond om de groeve geschaard.
Aanwezig waren oa de commanadnt, de
heer Gordijn; de hoofdbrandmeester, de heer
Hartdorff en vrijwel alle leden van het corps,
voor zoover de dienst dit gedoogde.
De muziek speelde een treurmarsch van
Beethoven en daarna, terwijl de kist daalde,
het koraal: „Jesu, weise Zuversicht".
De heer Gordijn sprak enkele woorden
namens het corps.
Nog spraken vertegenwoordigers van het
Groningsche brandweercorps, van de organi
satie van welke Van Rooijen lid was en van
de buurtbewoners.
Een zoon dankte voor de groote eer aan
de nagedachtenis van zijn vader bewezen.
Tot afscheid speelde de muziek nogmaals
een koraal
DUITSCHLAND VREEST DEN
NEDERLANDSCHEN BOYCOT.
DE UITBANNING REEDS IN
PRACTIJK GEBRACHT.
Het Reichsverband der Deutschen Industrie
en de Deutsche Industrie- und Handelstag
hebben dringende vertoogen tot de Rüksre-
geering gericht om te protesteeren tegen de
opzegging van het Duitsch=Finsche Handels^
verdrag en het dulden van particuliere over*
eenkomsten, die de goede trouw van het
Duitsche Rijk in gevaar brengen.
Gewaarschuwd wordt tegen de boycot in
Nederland, die echter voorbarig genoemd
wordt, omdat de inhoud der overeenkomst
met Finland nog niet definitief bekend was.
De kistenleverancier van de Coöp. Roer-
mondsche Eiermijn heeft naar de Msb.
meldt, de levering eener nieuwe stookinrich
ting voor zijn fabriek aan de Duitsche in
dustrie onthouden, uit solidariteit met den
Nederlandschen landbouw in zijn strijd tegen
de Duitsche tariefsverhoogingen.
DE UITWIJZING VAN EEN
OOSTENRIJKER.
ONGERECHTVAARDIGD OPTREDEN
VAN DE POLITIE?
Het Volk deelt mede, dat de politie te
Eindhoven aldaar heeft gearresteerd een ont
slagen Oostenrijksch werkman van Philips,
die, thans in Oostenrijk vertoevende, een
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Fa. GEBRs. BRAKEL
SOPHIAPLEIN 6-12 TEL. 10S3
vacantie-bezoek bracht aan zijn evenee*
ontslagen broer, die nog te Eindhoven werk
en woont. Reden van het ontslag was gewee;
ruzie met den kostbaas. Er bestonden vei
moedens v,an een communistischen aansla
door den Oostenrijker, o.a. omdat een steac
grafische brief was gevonden, waarop ee:
horloge was geteekend, hetgeen men meenai
dat een helsche machine kon voorstellen.
Naar aanleiding daarvan werd ook de
Eindhoven wonende broer gearresteerd. Wt
gens gebrek aan bewijs is hij later losgelate:
de ander is als zijnde zonder middelen va;
bestaan, over de grens gezet.
Volgens het Volk is hier gebruik gemaafc
van een politiespion.
Door middel van de s.d.-Kamerfractie
nog nader op de zaak terug gekomen woi/
den.
SANATORIUM VAN HET
MINAHASSA-COMITé.
AANKOOP VAN EEN TERREIN.
Aneta seint uit Buitenzorg:
Het hoofd van den Dienst der Volksgezond-
heid in Ned.-Indië is gemachtigd tot aan
koop van een terrein voor de oprichting van
een sanatorium voor longlijders in de Mina-
hassa, groot 45.000 M2„ gelegen onder Noon-
gan, in de omgeving van Langoan, tegen den
prijs van 5.064.42, ton laste van de door
het Minahassa-comité in Nederland ter be
schikking van de Indische regeering gestelde
fondsen.
DE MOORD OP COMMANDANT
DE RUITER.
MOORDENAAR VOOR HET GERECHT,
Aneta seint uit Medan:
De Kerapatan Besar (inheemsche recht
bank) te Kabandjahe (Karo-hoogvlakte)
heeft Maandag de behandeling begonnen
van de zaak tegen den Batak Sekan, den
moordenaar van den detachementscomman
dant der veldpolitie De Ruiter. Hij ontkende
met voorbedachten rade te hebben gehandeld
en de daad tevoren met zijn beide metgezel
len te hebben besproken.
OP BEZUINIGING AANGEDRONGEN.
Bij de behandeling in tweeden termijn van
de begrootingsafdeeling voor financiën is in
den Volksraad van vele zijden op bezuiniging
aangedrongen.
BERUCHTE COMMUNISTEN GEVANGEN
GEZET.
Maandag zijn van Singapore naar Batavia
vervoerd, drie beruchte communisten die na
de, verzetpoging in het jaar 1926 naar h;t
buitenland zijn uitgeweken en sedert aldaar
hebben vertoefd meldt Aneta.
Het zijn Mohamedali .afkomstig uit Tange-
rang en de van Sumatra's Westkust afkom
stige communisten Djamalheedin en hadji
Machmoed.
Het drietal voerde ook te Singapore com
munistische actie in samenwerking met een;
Chineesche communistische organisatie al
daar, is daarop door de Straits-autoriteiten
gearresteerd en uit de Straits Settlements
verwijderd. De arrestanten werden na aan.
komst opgesloten in de gevangenis op Struis-
wijk.
DE ZAAK SOEKARNO c.s.
Aneta seint uit Bandoeng d.d. 4 Aug. De
Landraad alhier zal den 18den Aug. de zaak
tegen de vier in verband met de in Decem
ber gehouden huiszoekingen gearresteerde
leiders der P.N.I. in behandeling nemen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
oksels en voeten
behandele men met Purolpoeder. Dit is het meest
afdoende middel daarvoor. Het kost 45 en 60 ct.
per bus en is evenals Purol, verkrijgbaar bij
Apoth. en Drogisten.
FEUILLETON
IN „DE WITTE ZWAAN"
Uit het Duitsch
van RUDOLF HERZOG.
11)
HOOFDSTUK VI.
Ik besterf het, ik besterf het. kreunde de
waardige kerkedienaar, terwijl hij de deur
uitging en van de straat hoorden de achter-
blijvenden zijn schaterend gelach nog klin-
ken.
Met moeite wfst de provisor zijn gezicht
weer in een ernstige plooi te krijgen en
slaagde hij erin tm loopjongen een terecht
wijzing te geven en hem te bevelen de apo
theek uit te gaan. Heinrich was kort na het
het incident ook met zijn werk klaar; hij
wenschte den provisor goedenavond en ging
naar zijn kamer, want hij had zijn vrijen
avond.
Toen hij over de binnenplaats liep, hoorde
hij uit de huisknechtsresidentie een vreemd
soortig getoeter komen. Mtata.... mtata....
mtataklonk het in verschillende toon
aarden door den stillen avond. Heinrich
bleef eventjes stilstaan en kwam toen nader
bij.
Theodoor Winter, alias Dores, zat op tafel
en blies op zijn clarinet. Hij had zijn gezicht
naar den muur gekeerd, waaraan een blad
muziek als een soort proclamatie bevestigd
was met een punaise. Dores zat in elkaar ge
hurkt, met bolle wangen en met een sombe
ren ernst als was hij een boeteling, die som
bere plechtigheden verrichtte. En steeds maar
door blies hij de eeuwige melodie; mtata....
mtatamtata
Toen Heinrich hem zachtjes op den
schouder tikte, viel hij van schrik bijna van
de tael; zoozeer was hij met hart en ziel bij
zijn muzikale studie.
Goeden avond, Dores. Klaar met het
werk?
Hè, dag meneer Pfalzdorf. Dat is nou
nog ereis aardig van u om bij me binnen te
komen.
En met een sprong was de huisknecht van
de tafel, pakte den eenigen in het vertrek
aanwezigen stoel, veegde dien met 'n slip van
zijn jas af en noodigde Heinrich^ uit om
plaats te nemen. Maar Heinrich, dïe er naar
verlangde om zooveel mogelijk van zijn vrijen
avond te genieten, bedankte.
Neen. hoor, ik wilde je niet storen. Maar
wat speelde je eigenlijk?
Heinrich liep naar den muur om fn het
schemerlicht het blad muziek te bekijken.
Het is een wals, meneer Pfalzdorf,
haastte Dores hem in te lichten.
Een wals? Het klinkt anders erg een
tonig.
Dores werd een beetje verlegen.
Ja, ziet u, zei hij na een pauze en
krabde zich achter het oor. Zooals ik u al
eens verteld heb. blaas ik de zoogenaamde
tweede klarinet; die speelt de begeleiding en
dat fs dan meestal: mtata.... mtata...,
Altijd? Of het een wals, een marsch of
een koraal is? informeerde Heinrich lachend.
Altijd! Alleen het tempo is verschillend.
En dat is juist de moeilijkheid, voegde hij er
ernstig bij. Het tempo kan alles in de war
sturen: zoowel in de danszaal als in het
orkest.
Heinrich knikte en lachte en Dores lachte
mee.
Nu, goeden avond, Dores. Studeer verder
maar prettig.
Blijft u nog een beetje, meneer Pfalz
dorf; het is zoo prettig als u er bent
Vanavond niet. Ik wilde 'n uurtje uit
gaan.
U bent vrij!, schreeuwde Dores enthou
siast en pakte Heinrich bij den arm. Maar
dat ïs kolassaai. Dan gaat u mee naar „De
Jager'
De Jager? Wat is dat?
Hebt u dat niet onthouden?, vroeg
Dores een beetje verontwaardigd. De Jager
bij de Rijnbrug. Eigenlijk heet het „De Drie
Jagers". Ons stamcafé!
Stam-café? Van wie?
De beide violisten en ik. Keurig-nette
heeren allebei. U hoeft u heusch niet te
schamen om mee te gaan.
Me schamen? Hoe kom je er bij? Wacht
maar een oogenblikje; dan ga ik me even
een beetje opknappen en m'n handen
wasschen.
Bij deze woorden keek Dores tersluiks naar
zijn knuisten en moffelde ze snel weg in zijn
diepe zakken. Heinrich was nauwelijks de
deur uit of hij boog zich over zijn waschkom
en bewerkt zijn vingers met een borstel. Daar
na haalde hij het halfhempje te voorschijn,
dat hij verleden Zondag had aangehad, bond
een das om, trok een scheiding in zijn haar
en smeerde wat kosmetfek aan zijn snor. Ten
slotte borstelde hij zich van top tot teen
zorgvuldig af. Hij wilde juist de binnenplaats
opgaan, toen hem plotseling inviel dat hij
een gewichtig attribuut van zijn toilet ver
geten had.
Hij ging weer naar binnen, vond terstond
wat hij zocht en stapte deftig met een wan
delstok naar buiten en verliet met zijn vriend
Pfalzdorf het territorium van „De Witte
Zwaan". Toen ze een klein eindje geloopen
hadden en Heinrich zijn metgezel wat wilde
vragen, wachtte hem een groote verrassing.
Want Dores, met het air van een man van
de wereld, haalde een pince-nez uit zijn zak,
zette die op zijn neus en keek zijn jongen
vriend door de briileglazen aan alsof hij niet
anders gewoon was. Een pince-nez was voor
Dores het toppunt van alle wereldsche groot
heid en voornaamheid.
Heinrich was zóó verbluft dat hij het eer
ste oogenblik geen woorden kon vinden.
Toen zij bij de Rijnbrug waren gekomen,
wees Dores Heinrich zijn stam-café. Het was
een echte Rijnlandsche bierkneip, een lange
pijpela, laaggezolderd met zwart-berookte
wanden en zoldering. Vier groote lampen
hingen aan de balken en verlichtten de wit
geschuurde tafeltjes, waaraan de stamgasten
breed-uit. zaten en licht bier uit groote gla
zen met deksels dronken. Vooraan naast de
deur was het buffet, waarop een pas-aange
slagen vat bier stond en waarop voorts di
verse soorten kaas, worst in groote verschei
denheid, haring in gezouten en gemarineer-
den toestand, hooge glazen met hard-ge-
kookte eieren en ingelegde zure augurken en
komkommers geëtaleerd waren. Een kraak
zindelijke vleezige waardin troonde achter 't
buffet; de waard bediende met een witte
schort voor de gasten. Zoowel hij als zijn
vrouw namen al inschenkend en bedienend
ijverig deel aan de luide en levendige con
versatie der stamgasten. Er hing een rook in
de lage gelagkamer, dien men snijden kon!
Dores scheen hier kind in huis te zijn. Hij
knikte de waardin vriendschappelijk toe,
drukte een dikken koetsier in het voorbij
gaan hartelijk de hand, wisselde groeten met
de diverse gasten en zette koers naar het
achtereinde van de zaal, waar twee mannen
zwijgend aan een tafeltje bij elkaar zaten.
Goeden avond, heeren. zei Dores.
De twee mannen keken van hun glazen op
en beantwoordden zijn groet.
Mag ik u mijn vriend, meneer Pfalzdorf
voorstellen? ging Dores deftig voort.
De twee. die al weer bezig waren in hun
glazen te staren, keken opnieuw en knikten.
Meneer Meinard, musicus, stelde Dores
den oudsten van de twee voor, een man van
een jaar of vijfig met een grijzenden baard.
Aangenaam, bromde de musicus kort.
En meneer Roman, kunstschilder.
Dores maakte een handgebaar in de rich
ting van den anderen, een flinke kerel van
ongeveer vijf-en-dertig, met energieke trek
ken.
Op het oogenblik stucadoorsknecht, vulde
de schilder aan met een grimmigen lach.
Dores deed alsof hij deze mededeeling, die
den indruk die de voorstelling bij Heinrich
wellicht afbreuk deed, niet gehoord had en
nodoigde zijn jongen vriend uit om plaats te
nemen.
Twee licht, bestelde hij.
Het bier kwam en de mannen dronken
elkaar toe.
Daarop trad weer een stilte in. Dores ech
ter, die zijn jongen vriend graag in een zoo
gunstig mogelijk licht wilde stellen, verbrak
spoedig het stilzwijgen. Hij kuchte, nam een
slok uit zijn bierpul, kuchte nog eens en
sprak:
Meneer Pfalzdorf speelt uitstekend viool.
Wil hij met ons meespelen? informeerde
de musicus.
Daar ziet hij niet naar uit, meende de
schilder.
Meespelen niet, zei Dores. Maar hij
zal graag naar ons luisteren. Zijn vader was
dirigent bij de opera.
Zoo, gromde de man met den grijzen
baard. Zeker in Kyritz aan de Knattor? Of
in Buxtehude!
In Hannover, zei Heinrich bescheiden.
Wat! riep de musicus en staarde Hein
rich aan. In Hannover? Daar ben ik ook
geweest. Hoe heette uw vader dan''
Net zoo als ik, zei Heinrich lachend.
Ik heb uw naam straks niet goed ver
staan, neemt u me niet kwalijk!
(Wordt vervolgd),
