A.V.R.O-BETOOGING IN DEN HAAG.
De Wet van het Bridge-spel
HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 8 SEPTEMBER 1930
TWEEDE BLAD
Honderd vijftig duizend enthousiasten
op Houtrust.
Een motie aan de Koningin.
Hoe de meisjes uit Wintersioijk
Het vertrek uit Haarlem.
Het vertrek van de A.V.R.O.-enthousiasten
Viel juist samen met dat van de leden van
„Zang en Vriendschap" naar Keulen, zoodat
het aan het Station te Haarlem Zaterdag
middag half twee een drukte was van be
lang. Er stond op het perron een bord, waar
op het vertrek van den extra-trein was aan
gegeven, maar dat bord werd eenige malen
verplaatst zoodat de schare zich nu eens aan
de eene zijde van het perron bevond en dan
weer aan de andere, totdat zij eigenlijk zoo'n
beetje in het midden, of heen en weer loo
pend bleef.
De Zang en Vriendschappers moesten naar
den anderen kant en de Jumbo van hun
trein, die geweldig aandeed aan het Haar-
lemmermeerperronnetje kreeg het boven
dien op zijn veiligheidsklep, zoodat het sta
tion daverde en alle menschen een hevige
schrikbeweging maakten toen het begon.
Daarenboven rolden nog ettelijke treinen
langs, die alle voor den A.V.R.O.-trein wer
den aangezien, maar al die drukte belette
niet, dat het A. V. R. O.-vuur hoog oplaaide.
Hoe kon het ook anders. Stadgenooten, die
wij kennen als de ingetogenste lieden had
den A. V. R. O.-vlaggen op den hoed gesto
ken of aan een wandelstok gebonden en
hieven deze hóóg, anderen hadden pochet
tes in de A. V. R. O.-kleuren of zelfs dassen
en vesten in het blauw-wit, dat dezen dag
wel de nationale kleur leek. Zoo wachtte
men den trein met de Amsterdammers,
vlaggezwaaiend, in opgewekte stemming.
En toen de trein binnenrolde barstte het
los, het gejuich en hoera-geroep. Reeds van
verre was te zien, dat de Amsterdammers
een zelfde enthousiasme bezielde, overal
wapperden de A. V. R. O.-vlaggen uit de ra
men, in, de coupés waren ze uitgespannen,
het binnenrijden van den trein bracht een
wolk van blauw en wit mee. Tegen tweeën
reed de lange trein het station uit. Maar
daarmee was de demonstratie-geest nog niet
uitgeput. Integendeel, het begon pas. Over
wegen, blokhuizen, stations, wat ook gepas
seerd werd, zou den A.V.R.O.-groet ont
vangen. Menschen langs den weg, boeren in
het land, spoorwegarbeiders, stationschefs,
alles wuifde den vlagge-trein hartelijk toe.
Velen deden het jaet de A. V. R. O.-vlag. De
A. V. R. O.-vlag wapperde op de huizon en
op schuren, midden in het land en aan den
weg.
Reeds deze tocht was een opgewekte de
monstratie van sympathie.
Volte in Den Haag
Het station Den Haag was overvol. Want
er kwamen méér extra-treinen binnen dan
die met 500 Haarlemmers en duizenden Am-
sterdamsche betoogers. Er waren er veertien
uit alle deelen van het land, het wemelde
van A.V.R.O. blauw en wit, en den klim-
menden leeuw.
In gesloten colonnes trokken de betoo
gers door de straten, lange stoeten, die
door de rustige wijze van betoogen indruk
maakten. Filmoperateurs klommen op taxi's
om het schouwspel vast te leggen, langs den
kant bleven de menschen staan.
Het weer leek aanvankelijk in Den Haag
niet zoo mooi, als het in Haarlem geweest
was. Maar later scheurde de betrokken
lucht open, het -werd een heerlijke Septem
berdag, de temperatuur was ideaal, en geen
druppel regen heeft de openluchtmeeting
verstoord.
Om drie uur was bij het Houtrust-terrein,
ln het Zuid-Westen van de stad nog betrek
kelijk stil. Er was veel politie, te voet en te
paard, geleid door tal van inspecteurs en de
colonnes van betoogers werden in deze rui
me wijk vrij gemakkelijk verwerkt. Helaas
is dit later niet het geval geweest, toen de
autobussen arriveerden. Op de regeling door
de Haagsche politie viel wel wat aan te mer
ken, daar zij het gewone verkeer liet door
gaan of er niets aan de hand was, waardoor
tal van deelnemers, die met autobussen ge
komen waren, te laat op het terrein kwa
men.
Dit was ook het geval met een deel van
de Haarlemsche betoogers, die eerst lang na
het aanvangsuur him doel bereikten.
De autobussen en luxe auto's uit Haar
lem, een zestigtal ongeveer, vertrokken van
de Spanjaardslaan, waar de opstelling plaats
had. De politie zorgde in de stad voor een
goede regeling, ook toen de Amsterdamsche
stoet, die onafzienbaar lang was en waarin
alleen 75 autobussen meereden, in onze stad
kwam. Het enthousiasme was onbeschrijfe
lijk. Voorop in den Amsterdamschen stoet
reden de heer W. Vogt en Baron Tindal,
A. V. R. O.-vrienden langs den weg juich
ten hen toe. En ook hier was het niets dan
blauw en wit en geroep A.V.R.O., A.V.R.O.
Op Houtrust.
Officieel zou de betooging te half vier be
ginnen, doch toen was het Houtrust-terrein
nog voor de helft zoo vol niet als het wor
den zou. En. nochtans maakte de reeds aan
wezige menigte indruk op wie het terrein
betrad.
Er waren op grootsche wijze maatregelen
voor de ontvangst der duizenden getroffen.
Een voorbeeld: Langs het terrein was 500 m.
waterleidingbuis aangelegd met 80 kranen
om de dorstigen te laven. Een maatregel,
die zijn nut overduidelijk bewees en die,
wanneer het een warme dag was geweest,
jan nog grooter waarde zou zijn gebleken.
voor den dag kwamen.
Maar men behoefde geen water alleen te
drinken. Wie na afloop de bergen leege
fleschjes heeft zien liggen heeft er eenig
denkbeeld van hoeveel limonade, hoeveel
bier en wat een spuitwater dezen middag
gedronken is. Vijf en dertig tenten stonden
langs een zijde van het veld! Men ventte
A.V.R.O.-reepen en A.V.R.O.-sigaren, A.V.R.O.
bananen en A.V.R.O.-broodjes. Handige lie
den brachten A.V.R.O.-rosetjes en speldjes
aan den man, de blauw-witte vlaggetjes
gingen grif weg en de vereeniging „De
Vrije Luistervink" had gezorgd dat ieder
haar weekblad „Vrij Nederland" in handen
kreeg.
Midden op het terrein stond een groote
muziektent, waarin Nico Treep en zijn or
kest hadden plaats genomen. Daarnaast een
podium, waarop de microfoon was aange
bracht, die de redevoeringen zou broadcas-
ten door twaalf groote luidsprekers, opge
steld in groepen van zes op hooge stalen
torens ter weerszijden van het spreekge
stoelte. En zoo hard was' het geluid, dat
door deze hoorns schalde, dat het opsloeg
tegen de hooge tribunes langs de verste
korte zijde van het veld en terugkaatste op
het teirrein, zoodat elke volzin zijn echo
had. Er was dan ook geen plaats te beden
ken op de uitgestrekte grasweide, of op de
tribunes, waar he,t gesprokene niet woord
voor woord te verstaan was. De installatie
was van Philips.
Voor op het terrein was een verhevenheid
getimmerd, waarop de Amsterdamsche Or-
kestvereeniging onder Frans van Diepen
beek speelde, in een hoek 'aan de andere
zijde van het veld zat op een plankier een
Haagsch fanfare-korps en in de vaste mu
ziektent tusschen de tribunes troonde het
Haagsche Luirtervinkenorkest. Bovendien
werkte de Rotterdamsche Philharmonie nog
mede, zoodat vijf muziekkorpsen hebben bij
gedragen tot de opluistering van de meeting.
Hetgeen van niet te onderschatten belang
was tijdens het wachten van de eerst geko-
menen, die er om ongeveer één uur al wa
ren, op de deelnemers „uit de provincie". Het
was de populaire A.V.R.O.-omroeper Guus
Weitzel, die ook hier zijn taak vervulde en
de nummers aankondigde.
Nog een voorbeeld van de Amerikaansche
afmetingen en verhoudingen: Het parkeer
terrein bood plaats voor 6000 auto's en de
fietsenstalling voor 5000 rijwielen. Allerlei
hulpgebouwen voor toiletten enz. waren ter
zijde van het middenveld getimmerd.
Een vrijwillige hulpbrigade van 30 man
hield de wacht op het veld als ongevallen-
dienst. Dat dit niet overbodig was is her
haalde malen gebleken, toen dames en kin
deren flauw gevallen waren. Ook was er
een standplaats van den Gemeentelijken
Geneeskundigen dienst, die een ziekenauto
op het terrein had gestationneerd.
En door de hekken van „Houtrust" bleef
het menschen stroomen. Sommigen kwa
men niet de trom voorop, anderen zingend,
allen met de vlaggen. De A. V. R. O.-vlaggen
vulden het veld met ee,n blauw-witten nevel.
De kleinste kinderen droegen deze kleuren,
maar ook oude lieden hadden ze op den
hoed gestoken of om den arm gebonden of
op den rug gespeld! Wel bleek, hoe de liefde
voor de omroepvereeniging schier geen gren
zen scheen te kennen. Menschen, die ove
rigens geen spontaneïteit toonen zag men
hier zingen en juichen.
Er waren meisjes, die zich in costumes ge
heel in de A. V. R. O.-kleuren hadden ge
stoken en zoo een groep vormden als op een
gemaskerd bal. Bijvoorbeeld die uit Zeeland
en die uit Winterswijk. Streken en plaatsen
voorwaar, die niet naast de deur liggen.
Welk een opoffering moeten velen zich ge
troost hebben om naar Den Haag te gaan!
Want de meesten waren geen lieden, die er
uitzagen om in hun particuliere auto te zijn
gekomen.
Er werd een soort demonstratie-tocht ge
houden langs de groote tribunes voor genoo-
digden, door groepen, die opschriften mee
droegen. Zoo zagen wij die uit Zwolle, met
een groot doek, waarop geschilderd was:
„Geen dag zonder A.V.R.O.", „Wij -blijven
protesteeren tegen politiek begeeren", een
groep Drente met „Ook in het Drentsche
land houdt de A.V.R.O. stand", de groep Go-
rinchem met „A.VR.O.-recht is Radio-vrede"
en vele andere, tot een groote praalwagen
toe, met het bekende nummer 128.000. Er
waren hoornblazers, die fanfares bliezen en
lieden, die zich voor een tribune opstelden
en spelden: A,-V,-R,-0,: AVRO, En dan
werd de yell door allen overgenomen, dat
het schalde langs de banken.
In de loge voor de genoodigden zagen wij
vele Kamerleden: mr. G, A. Boon, mr. P. J.
Oud, mevrouw Van Itallievan Embden,
mej. Joh. Westertnan, dr. I. H. J. Vos, de
heer De Savornin Lohman.
Van den Radioraad waren er de secretaris
de heer Weber en mevrouw Boon.
Het werd nu langzamerhand al wat later
en nog kwamen steeds nieuwe stroomen be
toogers het veld op. Van tijd tot tijd werden
er per luidspreker mededeelingen over ge
daan.
Tien minuten voor vijven kondigde de om
roeper aan, dat de kop van den auto-stoet
uit Amsterdam gearriveerd was. Die had er
van Haarlem dus ongeveer 2s/2 uur over ge
daan Het eind was er om 6 uur nog niet. En
gelijk met Amsterdam kwamen Haarlem
en het gewest Noord-Holland, Utrecht, Gel
derland en een gedeelte van Groningen.
De drukte buiten aan het Stadhouders-
plein en de Larixlaan was nu onbeschrïjfe-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
HAARDEN
Fa. GEBRs. BRAKEL
SOPHIAPLEIN 6-12 TEL. 10533
lijk. Golven van emotie gingen door de me
nigte bij het zien komen van zooveel nieuwe
betoogers. Velen hadden zich in het gras
neergezet, wij zagen er zelfs, die een vouw-
stoetje hadden meegebracht-. Zoo gaf de on
afzienbare menigte van hen, die stonden,
van de tribune gezien dus nog niet eens een
volledigen indruk van het aantal dat bijpen
was.
Er werden schattingen gedaan: 30.000,
50.000, 100,000, 200.000. Het liep nogal uiteen.
Het was ook niet te schatten. Wij hebben
echter later een opgave ontvangen van de
Haagsche politie, volgens welke het aantal
op 150.000 gesteld werd.
Voor wie het niet gezien heeft is het moei
lijk om zich daar een voorstelling van te
vormen. Laten wij daarom een vergelijking
trekken. Het Stadion pleegt bij een wedstrijd
HollandBelgië 32.000 menschen te bevat
ten, En welk een massale indruk maakt dit
aantal niet? Welnu, bijna vijfmaal zooveel
vormde een aantal, zooals de Hofstad wel
licht nooit bij elkaar heeft gezien.
Er cirkelde een blauwe K.L.M.-machine
over het terrein. Dit wekte bij ons één oogen-
blik de blijde gedachte, dat het conflict met
de vliegers zou zijn opgelost, doch het bleek,
dat de „kist" bestuurd werd door den heer
Aler, chef van den vliegtechnischen dienst.
Tegen den onderkant van de vleugels was
de A.V.R.O.-vlag duidelijk zichtbaar.
Er waren tal van momenten, waarop de
vroolïjkheid algemeen was. Zoo bijvoorbeeld
toen mevrouw Vogt zoek bleek te zijn en per
microfoon werd opgeroepen. En algemeen
was de bewondering voor de pienterheid van
het ongetje uit Oudebiltzijl (waar de betoo
gers al niet vandaan kwamen), dat naar de
microfoon gegaan was om zijn ouders te
kunnen doen oproepen.
Een belangrijk bericht was nog, dat aan
den Moerdijk 184 autobussen gesignaleerd
waren, alle met de A.V.R.O.-vlag.
Redevoeringen.
Het was al over vijven toen dr. F. Wes
terling de eigenlijke betooging opende
met een korte toespraak. Daverend applaus
en luide toejuichingen volgden op zijn ope
ningsrede.
Het orkest van Nico Treep speelde, een
krans werd aangeboden aan het Haagsche
comité en daarna sprak de A.VR.O.-voorzit
ter, dr. H. M o 1 h u y s e n.
Dr. Molhuysen begon met te zeggen, dat
een vreemdeling zich over deze bijeenkomst
zou verwonderen. Deze vreemdeling zou ge
zegd hebben: Wel moet de verontwaardiging
groot zijn tegen degenen die den moker in
de hand namen. En tienmaal zoo groot moet
zijn de genegenheid voor de oorspronkelijke
bouwmeesters.
Ons volk, aldus spr komt steeds op voor
dengene, dien onrecht gedaan is. Dr. Mol
huysen wilde nog eens uitdrukkelijk verkla
ren, dat de A.VR.O. zich steeds stipt gehou
den heeft aan haar statuten, daarom vindt
hij het zoo inbedroevend, als men tracht de
A.VR.O. voor te stellen als politieke tegen
stander. Is het de schuld van de A.VR.O.,
dat het haar aangedane onrecht heeft weer
klank gevonden in de harten van 10.000den
Nederlanders?
Spr. vond het niet moeilijk om aan te too
nen. dat de A.V.R.O. altijd het goede gewild
heeft, omdat zij altijd voor het forum der
publieke opinie gewerkt heeft.
Een bekroning, een hoogtepunt van de
reeks actiedaden is thans deze grootsch op
gezette en grootsch geslaagde bijeenkomst
op Houtrust. Maar hier wordt niet de laatste
actie opgevoerd van het spel van Recht en
Onrecht.
Zouden al die tienduizenden om mij heen
vier maanden lang kunnen strijden tegen
een hersenschimmig leed? (Daverend geroep:
Neen)
Een poging om onder deskundige voor
lichting van aanzienlijke buitenlanders het
Omroepvraagstuk tot een mogelijke oplos
sing te brengen werd terstond verijdeld door
dat het departement van P. T. T. de deur
dichtwierp zeggende„Wij willen u niet ont
vangen". (Gefluit).
Dr. Molhuysen zeide voorts, dat de A.V.R.O.
nog niet wil behooren tot de Japanners van
Europa, dat zij namelijk geen harikiri wil
plegen, zoodra er haar iets in het leven te
gen staat.
Spr. zou niet gaarne met „ja" antwoorden
op de vraag of wij hier nu als onverzoenlij-
ken staan. Maar hij vraagt rekening te hou
den met het bestaan van de A.VR.O. En dat
heeft hij in het zend tij dbesluit van 15 Mei
absoluut gemist. Spr. vraagt of er één in
Nederland is, die nog zou willen volhouden,
dat het op zijde schuiven van de A.VR.O.
geruischloos is kunnen geschieden. (Geroep:
Neen)
Er behoeft geen vrees te bestaan, dat het
omroepvraagstuk de belangstelling van het
Pr. F. Westerling opent de betooging.
publiek zal uitputten. Want dagelijks dient
het zich weer in onze huiskamers aan.
In het bijzonder sprak dr. Molhuysen zijn
verheugenis uit over het enthousiasme van
de jeugd.
De A.V.R.O. is bereid tot samenwerken met
andere omroepvereenlgingen. Maar zij is
nimmer bereid om die samenwerking te hel
pen opbouwen op het onrecht, dat 15 Mei
aan ons is voltrokken.
Wanneer de minister van Waterstaat hier
aanwezig zou zijn geweest, dan zou, zoo denk
ik, over hem geslopen zijn het gevoel van
twijfel of zijn beslissing op 15 Mei wel juist
is geweest.
Moge de regeering dan den indruk ont
vangen, dat hier aanwezig zijn geweest tien
duizenden rustige burgers, die door onrecht
tot een beheerschte opstandigheid zijn ge
bracht. En die hebben willen getuigen van
hun vastberadenheid om te blijven strijden
voor het goed recht van de A.VR.O. op een
eigen zendinstrument, de geheele week, be
sloot spr.
De rede van dr. Molhuysen werd herhaal
delijk door ovaties en bijvalsuitroepen onder
broken.
Toen mr. J. H. van Doorne aan het
woord zou komen, laaide het enthousiasme
zoo hoog op, dat hij zijn rede onderbreken
moest wegens de muziek en den zang.
Nadat stilte spoedig verkregen was begon
hij zijn rede. Hij vestigde er de aandacht op,
dat waar wij overal elders vrijheid in genie
ten, deze ons in de radio ontnomen is. De
eenige wet, die voorschrijft dat bij haar toe
passing de billijkheid betracht moet worden,
is aanleiding geweest tot- grove onbillijkheid,
tot krenking van het rechtsgevoel. Een mas
saal protest daartegen, zooals daarvan het
gevolg is geweest, kan in de geschiedenis
niet worden aangewezen. Dat wij geen dwin
gelandij dulden daarvan getuigen de 460.000
adhaesiebetuigingen aan het A.VR.O.-peti-
tionnement.
Daar ginds aan de overzijde vraagt men
zich reeds af: ..Hebben wij wijs gehandeld
zoovele rustige burgers zóó tegen ons in te
nemen?"
Spr vestigde er de aandacht op, dat de
beslissing verschoven is tot na de verkiezin
gen. Doch wij roepen uit: „Wij zullen niet
vergeten". En indien het onrecht niet volle
dig wordt hersteld voor dien tijd, dan zal
over drie jaar bij de verkiezingen door het
land van Noord tot Zuid en Oost tot West
klinken: Wij zullen niet vergeten! en wij zijn
u en uw politiek geknoei en gekuip moe, moe
en meer dan moe!
De derde en laatste spreker was de heer
W Vogt, directeur van het Omroepbedrijf.
Deze begon als volgt:
Waarde millionnairs en kapitalisten met
tonnen, tienduizenden en op zijn minst dui
zenden kapitaal! (groote vroolïjkheid). Wil
men gelooven wat onze tegenstanders zeggen,
dan moeten wij vandaag allen te zamen een
schatrijke familie vormen. Wij zijn immers
de omroep der kapitalisten, groot-werkge
vers en reactionnaire bezittende klasse. (Ge
lach).
Spr. kwam er tegen op. dat de A.V.R.O. een
bedrijf is, dat zaken op het gebied van cul
tuur, kunst, wetenschap, religie verbreidt op
een wijze, zooals elders bier, boter of lange
turven worden gedistribueerd.
Omdat de A.VRO. niet de banier ontplooit
van een bepaalde cultuurstrooming roepen
de vertegenwoordigers van de groepsstroo-
mingen: „Staakt dat goede werk, want gij
doet iets, dat wij niet mogen nalaten zon
der ons aanzien en onzen invloed in gevaar
te brengen".
Dat is de kern van het omroepvraagstuk in
sprekers oog en.
Spr. trekt een vergelijking met de Zuider-
zee-Tentoonstelling. Hij zou den minister
van Waterstaat een nieuwen tip kunnen ge
ven voor een tentoonstelling binnen zijn
ambtscirkel, van iets dat dreigt te sterven:
het stervend recht, de stervende billijkheid,
de stervende plicht tot waardeering van
schoone zaken, die uit het volk zijn gewon
nen, ondanks tegenwerking van de regeering.
De heer Vogt ging de geschiedenis van den
omroep na en concludeerde, dat de A.V R.O.
gekomen is tot de zuiver doorzichtige kristal
lisatie van het democratisch beginsel. Dit
sluit uit, dat de A.VR.O. geen andere ver-
eeniging naast zich zou dulden, maar zij
roept tevens uit: Plaats voor de A.V.R.O.,
waarop zij blijkens haar aanhang aanspraak
heeft. Spr. herhaalt, dat de A.VR.O. er op
aandringt, dat weggenomen worde al dat
gene dat haar in haar gezonde groei-drift
kan belemmeren. Daarbij kwam de heer Vogt
tot de conclusie van den vorigen spreker:
een eigen zender de geheele week.
Ook deze redevoering werd herhaaldelijk
toegejuicht.
Motie aan de Koningin.
Dr. Westerling sprak hierop een slot
woord, waarin hij de volgende motie voorlas:
„Vele tienduizenden leden van de A.VR.O."....
Hier werd de spreker onderbroken door
het geroep: „Meer dan honderdduizend".
Dr. Westerling hervatte:
„Meer dan honderdduizend leden van de
A.V.R.O., vereenigd op den landdag op 6
September 1930 op Houtrust in Den Haag,
wenden zich eerbiedig tot Uwe Majesteit,
omdat hun rechtsgevoel is gekrenkt door de
wijze, waarop de wet op de verdeeling van
den zendtijd is toegepast.
Naar hun meening is het een eisch van bil
lijkheid, dat ieder Nederlander de geheele
week een nationaal algemeen programma
moet kunnen beluisteren, dat niemand kan
kwetsen en dat ons volk vereent.
Zij wenschen, dat geen zendtijd van dit al-
AGENDA
Heden:
MAANDAG 8 SEPTEMBER
Schouwburg Jansweg: „De voddenraper
van Parijs", 8 uur.
Palace: „De Vier Jantjes". Tooneel Wulff
and Jerome. 7 en 9.15 uur.
Luxor Theater: „Kapitein Satan" en ,I>e
belastingontduiker". Tooneel: Mister Braun.
8 uur.
Rembrandt Theater: „Trouw met mijn
vrouw." Tooneel: Bianca and Henry Liver-
more. 7 en 9.15 uur.
DINSDAG 9 SEPTEMBER
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
BARTEL JORIS STRAAT 16 - TEL. No. 10756
Apex Klop-Veeg-Stofzuigers f 175
gemeen programma zal worden afgenomen
ten bate van partijuitzendingen, die ons volk
verdeelen.
Zij wenden zich daarom vol hoop en ver
trouwen tot Uwe Majesteit, die hei symbool
zijt van de eenheid van ons volk. in de over
tuiging, dat Uwe Majesteit wel aandacht zal
willen schenken aan deze verlangens van een
zoo groot deel van Uw volk".
„Wie Is daar voor?" vroeg dr. Westerling.
Nog nimmer zullen zooveel handen en
vlaggen zoo spontaan in de hoogte gegaan
zijn als op dit oogenblik. Besloten was dus
de motie aan de Koningin te sturen. De mu
ziek zette onmiddellijk daarop het Wilhel
mus in, dat door velen werd meegezongen
en met ontbloot hoofd aangehoord.
Er volgden nog eenige mededeelingen. de
voorzitter van het Haagsche comité, de heer
J. M. de Graaf bracht dank aan het- hoofd
bestuur en de politie en aan allen, die geko
men waren, en daarop ging de betooging. die
kalm en waardig was geweest te 7 uur uit
een.
Het duurde echter nog lang eer de men
schen de residentie verlaten hadden. Nog
laat in den avond zag men bussen met A. V.
R. O.-vlaggen rijden.
Aan het station te Haarlem was het af
scheid van de Amsterdammers allerharte
lijkst. Er werd gezongen en gewuifd en eerst
toen de Amsterdamsche trein vertrokken
was gingen ook de Haarlemmers hulstoe,
door de straten nog uitdragende hun sym
pathie voor hun omroepvereeniging.
Langs de wegen waarlangs de autostoet
de stad zou binnenkomen hadden zich weer
velen opgesteld en ook hier was de begroe
ting hartelijk.
De protest-dag is In alle opzichten ge
slaagd.
Oekase van de Portland-Club.
Bridge, het kaartspel dat ook hier te lande
vele en enthousiaste beoefenaren telt, is van
Britschen oorsprong. En sinds vele jaren en
dagen is het de eerwaardige Portland Club
te Londen die in wezen voor haar leden en
practisch voor geheel het Vereenigd Konink
rijk, vaststelt volgens welke regelen dit spel
zal worden gespeeld.
In de rest van de wereld heerscht op dit
punt groote, en in de oogen der Engelschen
betreurenswaardige, anarchie, die goeddeels
is voortgekomen uit den zeer geringen eer
bied, dien de vrijgevochten Amerikanen voor
de traditie van deze en welke andere club te
Londen ook, toonen. Wij Nederlanders zijn
ook een vrijgevochten volk en waarom zou
den wij het op het punt van bridge dus ook
niet zijn. Het gevolg ls, dat elk denkbeeld dat
uit. Amerika overwaait-, hier dankbaar wordt
aanvaard door sommigen, genegeerd, door
anderen, al naar gelang zij het al dan niet
aantrekkelijk vinden. Langs dezen weg is de
toestand geschapen dat menschen, die eens
toevallig met elkaar aan tafel gaan zitten om
een partijtje bridge te spelen, niet alleen
eerst moeten overleggen of zij „Auction" dan
wel „contract" zullen spelen, ln welk geval in
steeds hooger mate het laatste geprefereerd
wordt-, maar ook elke speler of speelster aan
den partner dient te vragen welke conven
ties deze eventueel huldigt. Als men hiervan
wederzijds niet op de hoogte ls, kunnen de
rampzaligste misstanden ontstaan. Gij, die
dit nobele spel beoefent, waarde lezer of
lezeres, weet wel wat wij bedoelen. En of
schoon wij op dit moment helaas niet aan
een kaarttafeltje gezeten zijn, zouden wij u
willen vragen: Wanneer u één klaver (en of
één ruiten) zegt, beteekent dat dan dat gij
gaarne „sans" zoudt willen spelen, of moeten
wij in klaver doorgaan? Is het voorts uwe
gewoonte om een origineele „call" van de
tegenpartij te contreeren, n;et de bedoeling
dat wij in elk geval onze sterkste kleur „cal-
len"? enz. enz.
Er bestaan buiten Engeland geen vaste
detailregels voor de bridgetechniek en wat
veel erger is, althans voor de Portland
Club, in Engeland zelf begon men ook al van
die verfoeilijke Amerikaansche trucjes over
te nemen. En de zeer waardige en aan de
traditie gehechte bestuurdcren van de mach
tige Londensche clubs hebben naarom dezer
dagen een oekase uitgevaardigd, die niets
meer of minder zegt dan:
„Om een einde te maken aan alle conven
ties heeft de Portland Club besloten, dat het
troefkiezen in contract bridge slechts geba
seerd mag zijn op de waarde van de eigen
hand en als zoodanig alleen moet worden be
schouwd."
Het moet dus uit zijn met alle indices, alle
wenken aan den medespe'cr. Slechts de
waarde van de eieen kaarten Jammer, heel
Jammer, of eigenlijk .zullen wij er ons
veel van aantrekken? Laat ons het pel maar
blijven spelen, zooals wij 'iet zelf het aardigst
vinden, laat ons af en toe door onbekendheid
met de gewoonten van den partner maar
eens wat flaters maken. Ook al snel en wij dan
in de oogen van de Portland Club niet zooals
het hoort.
EEN STEUNCOMITÉ VOOR
SANTO DOMINGO
Op Initiatief van den heer Jan P. Massee.
consul van Honduras werd te Amsterdam
een comité opgericht, bestaande uit vooraan
staande Amsterdammers tot het voeren van
een steunactie voor de slachtoffers van de
ramp te San Domingo.
AUTOBUS TEGEN LUXE-AUTO
Te Wormerveer is Zaterdagmorgen een
27-persoons luxe-autobus tegen een luxe-auto
gereden. Van de laatste sprongen alle vier
de banden tegelijk. De inzittenden kwamen
echter met den schrik vrij, meldt de Crt.
Groote Kerk: Orgelbespeling 8.159.15 uur.
Restaurant BrlnkmannKynologenclub
„Kennemerland", ledenvergadering, 8 uur
namiddag.
Bioscoopvoorstellingen.
Teyler's Museum. Spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan
dags, toegang vrij.
yeisen: Raadsvergadering. 7 uur pam.
MGR. NOLENS* 70ste VERJAARDAG.
De 70ste verjaardag van mgr. Nolens ls
Zondag te 's-Gravenhage vrijwel onopge
merkt voorbijgegaan, daar de Jubilaris op
dezen dag zijn woonplaats had verlaten.
Niettemin ontving hij, aldus de Crt., tal van
blijken van belangstelling ln den vorm van
een groot aantal telegrammen en eenige
bloemstukken.
