Haarlem's Dagblad | 1930 | 23 oktober 1930 | pagina 6

HOLLANDSCH ZWITSERSCHE REEPEN

H.D. VERTELLINGEN

ZIEKENHUISVERZEKERING.

STADSNIEUWS

BURGERLIJKE STAND

DE MYSTERIEUSE
VERDWIJNING.

HAARLEM'S DAGBLAD

DONDERDAG 23 OCTOBER 1930

(Nadruk verboden; auteursrecht voorbehouden)'

door HASSE ZETTERSTRöM.

Tante Olivia

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN

a 60 Cts. per regel

Tante Olivia ïs acht-en-zeventig jaar, is
echter desniettemin een zeer mobiele vrouw
misschien iets te mobiel en levendig voor den
slappen tijd, waarin wij ons thans bevinden.

De meeste lichaamsdeelen van tante Olivia
zijn echt. Haar tanden zijn echt, haar haar
is bijna echt en haar tong heeft zij helaas
van niemand anders.

Tante Olivia gaat met ons om. Wij hebben
haar totaal gratis gekregen zooals men oude
familieleden krijgt.

Wanneer tante Olivia op bezoek komt, dan be
speuren wij haar nadering twee kwartieren
te voren. Er gaat een ijskoude luchtstroom
door de kamer, deze of gene staat op en
zegt;

„Tante Olivia is in de buurt!"

Iemand anders zegt:

„Nu gaat zij Juist den hoek om. Wat zullen
wij doen?"

Niemand valt iets in. Wij zitten stijf ge
boeid door het xïoodlot, dat ons verwacht.

Tante Olivia heeft gebeld. Iemand heeft
opengedaan en gezegd, gelijk men helaas
pleegt te zeggen:

„Hoe aardig, tante, dat u gekomen bent!
Wij hadden het er juist over. hoe prettig het
zou zijn, wanneer u eens aankwam."

Olivia kleedt zich in de vestibule uit, niet
alles, wat zij aan heeft (gelukkig) maar een
groot deel, en wij zijn haar behulpzaam.

Zij zinkt neer op een stoel, kijkt ons met
strengen blik aan en zegt;

„Het is geen genoegen, heden ten dage op
straat te zijn".

En dan denken wij: wie er nu toch buiten
op straat zou zijn! Ergens, onverschillig in
wat voor een kleine, eenvoudige, onbeteeke-
nende straat of zelfs in een armzalige steeg!

„Gisteren is een man voor mijn deur door
een auto overreden." zegt tante Olivia, „voor
m ij n deur." precies alsof zij verlangde, dat
de man zooveel verstand had moeten heb
ben, ergens anders te gaan staan, voor de
deur van andere menschen.

..Is hij gestorven?" vroeg remand, om zijn
belangstelling te toonen.

„Dat weel ik niet," zegt Olivia, „maar de
chauffeur Is blijven leven, de lummel! De
ziekenwagen kwam, maar er kwam natuurlijk
niets van de zaak. Hier in de stad mogen ze
rijden zooals ze willen".

„Misschien is hij den auto in de weg ge-
loopen," zegt Iemand, die moedig en flink is
Tante Olivia ziet den brutale aan en ant
woordt;

„Geen mcnsch loopt een auto ln weg!
De auto's loopen ons In den weg! Denk daar
wel aan. jongen! En hoe maak je het wel
op school?"

..Slecht", zegt de moeder van den jongen.
„Hij leert zoo moeilijk".

„Dat heb je van je vader." zegt tante Olivia
en dan tracht ik bezwaren tc maken en weg
te komen, maar verscheidene oogen smeeken
mij. te blljvep.

Tante Olivia ontdekt Elisabeth, die bevend
op een stoel bij de deur zit.

„Het meisje groeit niet", zegt tante. „Zij
is precies even groot als zes maanden ge
leden."

„Nou", zegt Elisabeths moeder, ..zij is heel
goed gegroeid. Gisteren was er een heer hier,
die zeide, dat hij haar ternauwernood her
kende

„De menschen praten zooveel." zegt tante.
„Zij is ln haar groei blijven staan. Ik geloof,
dat zij rachitis heeft. Jelui moest haar mét
grootmoeders zalf inwrijven en haar lever
traan met staal geven. Dat is goed".

Elisabeth werd doodsbleek Levertraan fs het
ergste, dat zij kent. ook zonder staal, en zij
besluit, den volgenden keer naar den zolder
te gaan cn zich te verschuilen, wanneer tante
Olivia komt.

Het wordt een oogenblik stil, desniettemin
gaat er geen engel door de kamer. Dan zegt
tante Olivia:

Mevrouw Sköldebrand is gisteren geope
reerd. ZIJ had acht-en-veertig galsteenen".

„Dat was niet weinig." zegt Emanuel, die
goed in rekenen is. „Hebben zij die er alle
maal uitgenomen?"

..Wat dacht je dan? Meende Je, dat ze er
een paar ln hadden gelaten?"

„Ja Ik dacht, dat er een paar in zouden
moeten blijven".

„Je kinderen," zegt Olivia en wendt zich tot
mij, ..zijn niet zoo intelligent, dat het hin
derlijk is."

Emanuel staat op, gaat achter tante Oli
via's stoel staan en steekt zijn tong uit, zoo
ver hij kan. Emanuels moeder ziet hem met
angstige blikken aan en tante Olivia zegt:
„Gisteren heeft Charlotte Edelgren opge
houden

„Zoozoo, wat heeft ze?" vroeg ik.

„Het ls een plotseling geval, zij is Zondag
begraven. Daar maakt men geen grapjes over.'-
„Pardon, lieve tante, ik had u niet goed
verstaan".

„Jij verstaat nooit Iets ernstigs. En voor het
overige vind ik, dat het hier tocht".

„Dat is niet mogelijk. Alles is overal dicht'

„Wanneer lk zeg. dat het tocht, dan tocht
het. Tocht is bijzonder schadelijk voor mij."

Hier trok Emanuel zich terug en maakte
zacht de deur open. die naar de vestibule
leidt. Zelfs ik merkte, dat het tochtte. Tante
Olivia ging. Wij trachtten, haar tot het mid
dagmaal te behouden. Zij weigerde. Zij wilde
naar een lamme vriendin. Wij lieten tante
Olivia gaan en zeiden stil en langzaam ge
beden voor de lamme vriendin.

Maar nu zijn wij tante Olivia kwijt. Zij
zal nooit meer terugkomen. En dat is zoo ge
beurd:

Op een dag, toen wij merkten, dat zij zou
komen, zij stapte juist uit de tram, om
onze straat in te slaan, zeide ik tot de
verzamelde familie:

„Wanneer wij tante Olivia eens een groot
genoegen bereidden! Wanneer wij ons alle
maal ziek hielden! Niets maakt haar zoo
spraakzaam en frisch als ernstig zieke
menschen".

Allen gingen er mede accoord. Wij kleedden
ons met razende snelheid uit alleen ons
dagmeisje verzette zich aanvankelijk, maar
liet zich overhalen, nadat haar beloofd was,
dat zij des avonds weer mocht opstaan en
naar de bioscoop gaan. Juist toen wij in onze
bedden waren gekropen, belde tante Olivia.
Ik sleepte mij naar de deur en deed open.

„Wat is er aan de hand?" zeide Olivia,
„ben je ziek? Waarom ben je in je pyjama?Of
ben je nog niet opgestaan?"

..Kom binnen," fluisterde lk heesch. „De
heele familie is bedlegerig. Er woedt een of
andere epidemie. Uitslag op het geheele
lichaam.

Tante Olivia rukte haar mantel uit en
ging naar binnen. Zij ging van de eene kamer
naar de andere, van het eene bed naar
het andere, voelde de polsen en wilde de
temperaturen meten, maar werd daarin ver
hinderd, want Emanuel sprong op en ver
stopte den thermometer. Zij maakte heet
water in de keuken en gaf Mathilde, het
meisjes, twee eetlepels wonderolie.

„Dat is het ecnige, dat bij zulke menschen
helpt," zeide zij.

Mathilde nam de wonderolie in, nadat ik
haar achter den rug van tante Olivia een
biljet van vijf kronen had laten zien.

Toen dit klaar was, trok tante Olivia zich
in de eetkamer terug, waar zij op den divan
ging zitten, om het geval te overpeinzen.

Dat had ik venvacht. Op een teeken van
mij stormden wij allen ui<- de bedden de eet
kamer in, trokken tante Olivia van den divan
en begonnen in een kring om haar heen te
dansen, terwijl wij riepen:

„Het was allemaal maar een grap, tante
Olivia! Wij zijn heelemaal niet ziek! Het was
alles maar een grap! Wij zijn heelemaal niet.
ziek!"

Sindsdien is tante Olivia niet meer bij ons
geweest. En wij hebben het ook niet gewaagd,
haar op te zoeken. Zij zou ons misschien in
liet geheel niet ontvangen. Wij zijn haar-
mlsschlen te gezond.

ST. ELISABETHS GASTHUIS.

DE UITBREIDING.

Aan de firma G. Metselaar en Zn., aan
nemers te Haarlem, is door dc regenten van
het St. Elisabeths Gasthuis opgedragen het
bouwen van 4 zalen, een laboratorium, zus-
terkamers en dienstvertrekken, zoomede het
bouwen van een woonhuis, voor een som van
f 136885.

APOLLO.

De Arbeiders Mandolineclub Apollo", on
der leiding van den heer Joh. B. Kok, zal 22
Nov. a.s. een feestavond geven in het gebouw
van de H.K.B.

Zoowel door de Adspirantenafdeeling als
door Apollo" zullen eenige nieuwe nummers
ten gehoore worden gebracht. Verder zal de
avond worden opgeluisterd door den beken
den minstreel Geert Dils.

Na ailoop zal gelegenheid tot dansen zijn.

Veilig beschut

De hevigste, felste kou
van de Noordpool kan
den ijsbeer niet schaden.
In xijn warmen wollen
wintervacht is hij vol
komen veilig beschut.

Wij menschen kunnen
zelfs bij de felste kou
op even natuurlijke ma
nier ons lichaam be
schermen door het dra
gen van een zuiver wol-
I len winterjas, als een
deken zoo warm cn toch
licht in het dragen. En
zoo gc bovendien prijs
stelt op een mooie jas,
neemt er dan een met
Krcymborg-coupc: chic,
kwiek, warm ènbillijk in
prijs. Vergelijk onre kwa
liteit met onze prijzen.

Kreymborg
Groote Markt 1-7

„DE LICHTHOEVE" TE
SANTPOORT.

LIEFDADIGHEIDSCONCERT TE VELSEN.

Ten bate van de kas van het bekende kin
der-sanatorium „De Lichthoeve" te Santpoort
zal op Zaterdagavond 1 November In het ge
bouw ..Concordia" van de Ver. Kon. Papier-
fabr. v.h Van Gelder Zn te Velsen een lief
dadigheidsconcert gegeven worden, waarvoor
door de volgende vereenigingen belangeiooze
medewerking zal worden verleend: Harmonie
kapel „De Eendracht" te Velsen. directeur
de heer Sam Flessing: het Mannenkoor „De
Eendracht" te Velsen. directeur de heer H.
van Dijk; het Doopsgezind zangkoor te Bever
wijk, directeur de heer H. van Dijk; het
Mannenkoor „Zanglust" te Beverwijk, direc
teur de heer H. van Dijk.

Er zal een mooi programma worden uitge
voerd:

De directrice van „De Lichthoeve", Zuster
J. Th. Kuijk, zal een sluitingswoord
spreken. Wij wekken onze lezers op, om
dit concert te gaan bijwonen, niet alleen om
van dit mooie programma te genieten, maar
ook omdat zij daarmee zulk een uiterst goed
werk zullen verrichten. Op het oogenblik
werden in „De Lichthoeve" niet minder dan
65 kinderen liefderijk verpleegd, terwijl er
eigenlijk maar plaats is voor 55.

HEEMSTEDE.

Ondertrouwd: A. v. Zundert en J. M.
Hoogkaimer. J. Boot en Th. v. Waveren. C.
Sloof en E." H. C. de Jong. R. M. Spijksma en
M. Duyvis.

Getrouwd: I. Voulon en M. A. Albers.
Bevallen: Th. Thoolen—Langeveld (d.).
J C. v. VeenNleuwenhuizen (d-). Th.
WeijersNuiver (z.). M. B. Corbeev. d.
Geest (d.)

Overleden: A. E. J. de Wlldt, 77 j., geh. met
G. J. Bos. G. v. Lom 2 1/2 mnd.

De verzekering voor beter-gesitueerden komt tot stand.

Premie vermoedelijk f 1per maand per volwassene.

Eenlgen tijd geleden deelden wij mede, dat
het gemeentebestuur overwoog of het mo
gelijk is de Ziekenhuisverzekering (die thans
beperkt is tot de leden van de Ziekenfond
sen) uit te breiden tot de beter-gesitueer-
den.

Aan de personen die buiten de welstands-
grens voor de Ziekenfondsen vallen 3000
voor gehuwden) en wier inkomen na kinder
aftrek toch niet meer is dan 5000 per jaar
(voor ongehuwden is 3500 als maximum
aangenomen) werd een circulaire gezonden
waarin o.a. werd opgemerkt:

„De bedragen, welke vereffend moeten wor
den ais gevolg van opneming in een zieken
huis kunnen door personen met middelma
tige inkomens dikwijls niet dan met groote
bezwaren worden voldaan.

Wij onderzoeken daarom de mogelijkheid
of en de wijze waarop van gemeentewege ge
legenheid kan worden gegeven tot verzeke
ring.

Wij zijn daarbij uitgegaan van het stand
punt dat, wil zoodanige verzekering aan de
bedoeling beantwoorden, het bedrag dat aan
premie moet worden betaald niet bezwarend
mag zijn en dat ingeval van opneming ln een
ziekenhuis de kosten volledig door de ver
zekering worden gedekt.

Voor zoover zulks thans kan worden be
oordeeld zullen bij de verzekering in het al
gemeen de volgende regels gelden:

lo. De verzekering zal voorzien ln de ge
vallen:

a. waarin oprfeming in een ziekenhuis
noodzakelijk is voor het ondergaan van een
operatie, onverschillig van welken aard;

b. waarin opneming noodzakelijk is voor
een geneeskundig onderzoek en dit onderzoek
hulpmiddelen vereischt, welke slechts het
zieknhuis biedt;

c. voor verpleging in een ziekenhuis van
bepaalde besmettelijke ziekten.

2o. Voor opneming is toestemming van den
Gemeentelijken Geneeskundigen- en Ge
zondheidsdienst noodzakelijk behoudens in
spoedgevallen.

3o. Do verzekering geldt voor de 2e klasse
der ziekenhuizen.

4o. De verzekering geldt voor verpleging
van ten hoogste 8 weken voor elk ziektegeval.

5o. In de keuze van ziekenhuis en genees
heer wordt de verzekerde vrijgelaten.

6o. De kosten van verpleging, specialisten
en medicijnen in de ziekenhuizen worden ten
volle vergoed.

7o. Dc premie kan nog niet met Juistheid
worden vastgesteld doch zal zoo laag moge
lijk gesteld worden cn zal vermoedelijk be
dragen voor personen boven den leeftijd van
18 jaar 70 cent a l per maand en voor die
beneden den leeftijd van 18 jaar 15 a 20 et.
per maand".

Het aantal personen waaraan deze circulaire
gezonden is bedraagt ongeveer 5000. De be
langhebbenden werden verzocht zich even
tueel in beginsel bereid te verklaren tot deze
verzekering van gemeentewege toe te treden.

Een zeer groot aantal bereidverklaringen
werd daarop ontvangen, zooveel, dat het tot
stand komen van de verzekering gewaar
borgd is. Aanvankelijk was gedacht dc ver
zekering te laten ingaan op 1 Januari 1931,
maar het is mogelijk, dat de verdere uitwer
king der plannen nog wat meer tijd eischt.

Uit de circulaire van B en W. blijkt, dat
alleen ziekenhuisverp leging gewaarborgd
is als een operatie noodzakelijk is. Er zullen
dus geen patiënten opgenomen worden voor
gewone ziektegevallen, zooals longontsteking
enzoovoort. De ervaring is evenwel dat voor
zulke gevallen thans ook slechts bij uitzonde
ring patiënten in de tweede klasse van een
ziekenhuis worden opgenomen. Bovendien
moeten in zoo'n geval bij verpleging in een
ziekenhuis alleen de verpleegkosten betaald
worden, omdat er dan immers geen kosten
van operaties bijkomen die meestal op de ge
wone ziekenhuisrekeningen een belangrijk
percentage uitmaken.

Indertijd hebben wij medegedeeld, dat tus-
schen de gemeente en de vereeniging van
specialisten onderhandeld werd over mede
werking aan deze veizekering. Ons werd me
degedeeld. dat hoewel op dit moment nog
geen voied'ige ovei eenstemming verkregen is,

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 Ct». per regel.

toch aangenomen mag worden, dat die als
nog tot stand zal komen.

Uit de circulaire van B. en W. blijkt, dat de
patiënten van deze verzekering opgenomen
zullen worden in de tweede klasse, terwijl de
patiënten wodren vrijgelaten in de keuze van
ziekenhuis en van geneesheer.

De opzet is, dat deze verzekering de kosten
van de verpleging en alles wat daarmede sa
menhangt ten volle zal dekken, zonder dat
evenwel winst gemaakt zal worden. De pre
mie is nog niet vastgesteld, B. en W. stelden
in hun circulaire in het vooruitzicht 0.70
a 1 per maand voor volwassenen en 15 a 20
cent voor gezinsleden beneden de 18 jaar.
Naar wij vernemen is inmiddels gebleken,
dat er veel kans is, dat de premie op 1
per volwassene en 0.20 per kind en per
maand gestold zal moeten worden. Voor ge
zinnen met 2 kinderen zou dat 28.80 per
jaar zijn. waarvoor dit gezin zich dan ook
van een belangrijk risico bevrijd heeft.

Er mag dan ook verondersteld worden, dat
als deze verzekering eenmaal in werking zal
zijn, het aantal verzekerden nog belangrijk
zal stijgen boven het aantal dat zich nu
voorloopig opgegeven heeft.

Haarlem is de eerste gemeente die zoo'n
verzekering heeft mogelijk gemaakt.

De Ziekenhulsveivekering vla de Zieken
fondsen wcfrdt te Haarlem steeds een grooter
succes. De uitbreiding der verzekering, waar
over wij destijds zeer uitvoerige mededeelin-
gen hebben gedaan, is op 6 October ingegaan.
Er zijn thans niet minder dan 45.000 volwas
senen voor ziekenhuisverpleging verzekerd.
Daarbij komen dan nog meer dan 25000 kin
deren. waarvoor geen premie betaald behoeft
te worden, zoodat ongeveer 70.000 ingezete
nen reeds onder deze verzekering vallen.

GEVONDEN VOORWERPEN EN DIEREN.

Terug te bekomen bij: Bur. v. Politie,
Smedestraat, actetasch met inhoud. Slachter,
Verspronckweg 56, autoslinger. De Wit,
Kloosterstraat 27rd., leesboek. De Graaf, Ma-
doerastraat 20. broche. Mens, Wagenweg 90,
beursje met inhoud. Bur. v. Politie, Smede
straat. ceintuur; sluitdop van auto. Koster,
Meester Joostenlaan 13, bruin hondje, v. d.
Eekhof f. Korte Poellaan 29Azw., wit-zwarte
hond (fox). Kennel Fauna, herdershond ge
bracht door: Berkenkamp. Papaverstraat 14.
Slebbe, Wijde Geldeloozepad 23, wit-zwarte
hond. Dolle. Gen. Bothastraat 34. hoed. Hak-
hoff. Geweerstraat 10, jongensjas. Bur. v.
Politie, Smedestraat. kinderjasje. Kennel
Fauna, zwart-witte kat. gebracht door: Drog-
trop, Korte Begijnestraat 21; grijs-witte kat,
gebracht door: Koster, Mr. Joostenlaan 13.
Norel, Lanckhorstlaan 87, portemonnaie met
inhoud. Tramhalte, Tempelierstraat, idem.
Ruitenbeek, Mr. v. Heemskerkstraat 6, kii>-
derportemonnaie met inhoud. Specht, Zuider
Tuindorplaan 6. pet. v. Oudeniel, Ged. Raam
gracht 61, rijwielbelastingplaatje. Qulvooy,
Spaarnwouderstraat 28rd., idem. Wacker,
v. Oosten de Bruijnstr. 195. rozenkrans. Lin
deman, Leidschestraat 20 B, idem. Eerhart,
Burgwal 29 rd-, Idem. Bur. v. Politie, Smede
straat, sleutel.

JUBILEUM A. DE ROO.

Woensdag was de heer A. de Roo, leider van
het. Drukkerijbedrijf der Firma Joh. Enschedé
en Zonen, gedurende 40 jaren bij genoemde
firma in dienst.

Dit feit ging niet onopgemerkt voorbij.

De heer De Roo werd van zijn woning
per auto afgehaald door een commissie, be
staande uit de heeren Van Maas, Boekhoven,
Van Heyningen en De Munnick.

Op de drukkerij werd hij toegesproken,
namens het geheele personeel, door den heer
Van Maas, die den jubilaris namens het per
soneel. de afdeelings- en onderchefs en het
administratief personeel een Jaarsma-haard
en een Wilton-karpet aanbood. Vervogens
voerde ook nog het woord- de heer Witholt,
technisch hoofd van het bedrijf.

Op het kantoor sprak Mr. B. F. Enschedé
namens de firma den heer De Roo zeer waar-
deerend toe en bood hem een ameublement
en een enveloppe met inhoud aan.

In de directiekamer werd daarna receptie
gehouden. Mr. A. J. Enschedé sprak de jubi
laris hier nog toe namens den machine-
handel „Mahes": de heer J. Bethe namens
het Hoofdbestuur der Posterijen en Telegrafie
en de heer J. Th. Ruygrok, namens de boek
drukkerspatroons in het district Haarlem.

Nog vele anderen deden van hun belang
stelling blijken.

FEUILLETON

28)

„Dat lijkt me", stemde Kirk toe. „Ik zal op
hem vertrouwen tot u de handboeien voor
den dac haalt. Wat zal 't jammer zijn om
zulke bekwame handen als de zijne vast te
klinken".

„Gebeurt misschien niet", zei Chan.
„Ik hoop het vurig, antwoordde Kirk

ernstig.

Na het ontbijt belde Chan het bureau van
de Globe op en kreeg het adres van Bill
Rankin's kamers. Hij wekte den verslaggever

uit een welverdiende slaap en vroeg hem
om Ineens naar de bungalow te komen.

Een uur daarna kwam Rankin, levendig en
vol enthousiasme bij hen. Hij lachte gul
toen hij een hand gaf.

„Kon 't toch niet heelemaal achterlaten
hè'? De koele, bedaarde OosterlLng kwam te
rug van de kade."

Chan knikte. „De koele, bedaarde Ooster
ling krijgt teveel van de Amerikanen uit t
vasteland, door veel tn zöo'n verlagend gezel
schap door te brengen. .Ik ben gebleven om
kapitein Flannery tc helpen, tot z'n goed
verborgen verrukking".

Rankin lachte. „Ja. ik heb gisteravond mot
hem gesproken HIJ denkt zich suf. maar hy
wil het zelfs zichzelf niet bekennen. Wel.
wat. is de uitkomst? Wie heeft Sir Frederic

K*j5at 'is moeilijk uit te maken," antwoordde

Chan. ..We moeten het verleden hier en daar
oproepen. Juist nu zit ik voor 'n gevalletje
waarbij u me kunt helpen. Dus heb ik 't ge
waagd u te vervelen."

„Heelemaal niet vervelend. Ik vind 't pret
tig dat u me geroepen hebt. Wat is er van
uw dienst?"

„Voor het oogenblik alles in duisternis hou
den. Geen publiciteit. Begrijpt u me?"

„Heel goed voor 't oogenblik. Maar als
het groote moment er is ben ik de man. Be
grijpt u dat?"

Chan glimlachte. „Ja. u bent de gekozene.
Dat zal wel komen. Alleen nu, een weinig be
dekt onderzoeken. Herinnert u zich het ver
haal van Eve Durand?"

„Zai ik dat ooit vergeten? Ik weet niets
wat ooit zoo'n indruk op me gemaakt heeft.
Peshawar de donkere heuvels 't ver
stoppertje spelen de kleine blondine die
niet meer terug kwam. Als dat niet is wat de
menschen intrigeeren noemen, dan weet ik
niet wat het wel is."

„U spreekt de waarheid. Sir Frederic zei
dat het vijftien jaar geleden was. Maar noch
van sir Frederic nog van het uitknipsel
kreeg ik den juisten datum, en daar snak ik
naar. Op welke.tr dag van welke maand,
waarschijnlijk in het jaar 1912, verdween Eve
Durand in de grenzenlooze duisternis van
Indië? Zoudt u 't feit kunnen aanvullen?"

Rankin knikte. .Zooiets moet !n alle bladen
over de heele wereld gestaan hebben. Ik zal
eens in onze liassen kijken van 1912. en zien
wat ik kan vinden."

„Dat is goed", zei Chan. ..Denk ook eens
aan iets anders, als 't u blieft. Veronder
stel eens dat u berekeningen vindt. Is de
naam van kolonel Beetham ook ergens ge
noemd?"

„Wat! Beetham! Xs die er in gemengd?"

„Kent u hem?"

„Zeker, ik heb hem geïnterviewd. Een ge
heimzinnige knaap. Als hij er mee gemoeid
is, dan is het verhaal zelfs interessanter dan
ik dacht."

,,'t Kan zijn van niet," waarschuwde Chan.
„Ik ben nieuwsgierig, dat. is alles, U zult dus
in de liassen onderzoek doen?"

„Dat zal ik zeker. U zult gauw van me hoo-
ren. Ik ga al."

De verslaggever vloog weg en liet Chan met
z'n lijvig beek alleen. Lang wandelde hij met
kolonel Beetham door eenzame oorden, 't
eene oogenblik over gloeiende zandvlakten,
in een ander over woeste sneeuwvelden.
Mannen, kameclen en muilezels vielen dood,
maar Beetham ging steeds voort. Niets kon
hem tegenhouden.

Gedurende de lunch ging de telefoon en
Kirk antwoordde: „Oh, Miss Morrow. Na
tuurlijk. Goed hij zal er zijn. Ik ook... Par
don?.... Heelemaal geen moeite. Mr. Chan is
vreemd hier en lk zou niet gaarne willen
dat hij verdwaalde.Ja.Ja, ik kom, dus
wees bedaard, mejuffrouw wees bedaard."

Hij hing' den hoorn op. „Nu, we zijn op het
kantoor van Miss Morrow uitgenoodigd, ten
einde om twee uur daar de Enderbys te ont
moeten. „Dat heet. u bent uitgenoodigd, en
ik ga ln elk geval."

Precies om twee uur kwamen Chan en z'n
gastheer 't kantoor van 't meisje binnen,
een stoffig, slecht verlicht vertrek waarin
wetboeken hoog opgestapeld lagen. De afge
vaardigde kwam te voorschijn van achter
een ordelijk bureau en groette hen met een
glimlach..

Kirk keek de kamer eens rond. „Goede he
mel, brengt u hier uw dagen door?" Hij
ging naar het raam. „Wat 'n mooi gezicht op
de allee, niet waar? Ik moet u, te eeniger

tijd eens meenemen naar buiten, om u "net
gras en de boomen te laten zien. U guit ver
wonderd zijn."

„O, deze kamer is zoo slecht nog niet",
antwoordde 't meisje. „Ik doe niet als som
mige menschen. Ik houd m'n geest bij m'n
werk."

Flannery kwam binnen. „Ziezoo, daar zijn
we weer," zei hij. „Alleen verlangend naar
'n ander lang verhaal. Mrs. Enderby ditmaal
hè? Er zijn. in deze zaak meer vrouwen dan
in den Bond voor Vrouwenkiesrecht".

.,U verkeert nog in een staat van teleur
stelling". zei Chan.

„Dat doe ik zeker", gaf de kapitein toe. „En
hoe is het met u? Ik hoor niet veel wat licht
geeft van u."

„Ik kan u nu elk oogenblik met een helder
licht verblinden," grijnslachte Chan.

„Wel, haast je niet voor mij," raadde
Flannery aan. „We hebben het heele jaar
hier nog voor, natuurlijk, 't Is slechts sir
Frederic Bruce van Scotland Yard, die ver
moord werd. Niemand geeft er om behalve
't heele Britsche rijk".

„Hebt u vorderingen gemaakt?"

„Hoe zou ik dat kunnen? lederen keer dat
ik van het ding werk ga maken, op een rede
lijke manier, moet ik ophouden om naar
een vermiste vrouw te zoeken. Ik kan u zeg
gen dat ik er tot hiertoe, hij wees naar z'n
hals, genoeg van ga krijgen. Als er nog meer
onzin omtrent

De deur ging open en een klerk liet Carrick
Enderby en z'n vtouw binnen. Eileen Ender
by scheen, zelfs eer ze sprak, opgewonden en
zenuwachtig te zijn. Miss Morrow stond op.

„Hoe maakt u "t?" vroeg ze. „Ga zitten, als
't u blieft. Prettig dat u gekomen bent."

„Natuurlijk zijn we gekomen", antwoordde
Mrs. Enderby. „Hoewel ik maar niet kan

begrijpen waarvoor u ons noodig hebt."

„We moeten miss Morrow laten vertellen
wat er aan de hand is'', teemde Enderby.

„O, natuurlijk." Mrs. Enderby's blauwe
oogen dwaalden van den een naai- den ander
en bleven ten slotte rusten op den omvang
van kapitein Flannery.

„We wilden eenige vragen doen. Mrs. En
derby, begon Miss Morrow. „Vragen, waarvan
ik weet dat u ze gaarne zult beantwoorden.
Vertelt u me eens had u ooit Sir Frederic
Bruce ontmoet voor mr. Kirk's diner, dien
avond?"

„Ik had zelfs nooit van hem gehoord", ant
woordde de vrouw vast.

„Ah ja. Toch riep Sir Frederic u in de gang
even nadat kolonel Beetham z'n film ging
vertoonen. Hij wenschte u alleen te spreken".

Eileen Enderby keek haar man aan. die
knikte. „Ja, stemde ze toe, ..dat heeft hij ge
daan. Ik ben nog nooit in m'n leven zoo ver
wonderd geweest."

„Waarover wilde Sir. Frederic u spreken?"

,,'t Was een wonderlijk iets. Hij sprak ovei-
een meisje een meisje dat ik vroeger heel
goed heb gekend."

„Wat wilde hij er ever weten?"

„Wel 't was erg geheimzinnig. Dit meisje,
waarover Sir Frederic sprak verdween op
een avond. Ze ging de duisternis in en er
werd later nooit meer iets van haar ge
hoord."

Er heerschte een oogenblik stilte. „Ver
dween ze uit Peshawar, in Indië?" informeer-
ue Miss Morrow.

„Indië? Wel neen. in het geheel niet", ant
woordde Mrs. Enderby.

„O. ik begrijp het al. Dan sprak hij over
Marie Lantelme. die uit Nice verdween?"

(Wordt vervolgd).