BRIEF UIT BERLIJN.
H.D. VERTELLINGEN
OUDEJAAR.
HAARLEM'S DAGBLAD WOENSDAG 31 DECEMBER 1930
VIEPOF. RI AD
(Nadruk verboden, auteursrecht voorbehouden).
door MAURICE LEVEL
Nieuwjaarsgeschenken.
Het !s 30 December, acht uur 's avonds.
Mado komt haar huiskamer binnen, de
armen voibeladen met pakken en doo-
zen, die zij op de reeds hall volle tafel
legt.
Mado: ,.Oef! Eindelijk klaar! Ik kan nie'
meer!"
Meneer: „Heb je nog meer inkoopen ge
daan?"
Mado: „Vind Je het misschien te veel?
lk eigenlijk ook
Meneer: „Hadden we niet een en ander
achterwege kunnen laten?"
Mado: „Ik heb mijn lijst wel tien maal
overgeschreven en ik heb alleen het aller
noodzakelijkste gekocht!"
Meneer: ,,'t Is bijna benauwend zoovee.
vrienden als wij hebben".
Mado: „Nu. vind jij het niet aangenaam,
als men mij een beleefdheid bewijst?"
Meneer: „Natuurlijk!"
Mado: „Dan moet je ook niet zoo verwon
derd doen: wij zijn immers wel verplicht onze
vrienden eveneens beleefd te behandelen.
Meneer: „Inderdaad.... maar dat neem.
niet weg. dat ik acht en twintig nieuwjaars-
cadeaux een respectabel aantal vind".
Mado: „Probeer jij het dan maar met een
tje minder; ik zelf zou niets liever willen
dan dat! (Zij legt eenige pakjes terzijde).
Hier mag je beslist niet aankomen, hoor!
Wat de andere cadeautjes betreft: ga je
cane. Die kun je uitpakken en nakijken:
misschien is er wat teveel bij en dat geven
we dan niet".
Meneer: (leest de namen op de verschil
lende pakjes),.0, dat zijn de cadeaux voor
mijn familie
Mado: „Je zegt zelf altijd* dat zij zoo bij
zonder veel van je houden! Die moesten
toch in de eerste plaats goed bedacht wor-
deje kunt me gelooven of niet: maar ik heb
nu al in geen vijf nachten geslapen. Ik heb
aldoor liggen peinzen en combineeren en re
kenen dit voor die en dat voor die. Want
jij hebt je heelemaal met de keuze der ge
schenken niet ingelaten!"
Meneer: „Je had eenvoudig naar den ban
ketbakker kunnen gaan en hem zooveel qoo-
%en bonbons bestellen als je noodig had.
Met een lijstje erbij met namen en adressen
van onze vrienden en kennissen was je klaar
ceweest!"
Mado: „Dan hadden ze natuurlijk
maai gezgd, dat wij niets voor hen over had
den en ons er met een Jantje van Leiden
hadden afgemaakt. Ik vind een doos choco
lade of iets dergelijks even koud en harte
loos als een nieuwjaarskaartje, t Is zelfs
moe onaangenamer, want voor een kaartje
behoeft niemand te bedanken: de chocolade
kan men echter niet zoo maar in ontvangst
nemen. Misschien vergis ik mij, maar zoo
voel ik het".
Meneer: „Nou. non, sla maar niet zoo
door!"
Mado: „Kom, laten we nu geen ruzie ma
ken tegen Oudejaarsavond: je hoeft maar
één woord te zeggen —r en ik stuur alles
terug!"
Meneer: „Nu verval je van het eene uiter
ste in het andere. Laten we er maar niet
meer over sprekenHet volgend jaar zul
len we anders doen
Mado: „Dat is lief van je. Zal ik je eens
laten zien, wat ik voor de Gourbiers ge
kocht heb? 't Is eigenlijk veel te duur
maar 't Is dan ook beeldig! En bovendien,
zij hebben ons dezen zomer zoo buitengewoon
aardig ontvangen. (Zij maakt het pakje
open). Kijk eens!"
Meneer: „Mooi. heel mooi".
Mado: „Als men mij zoo iets 2ond, zou ik
in de wolken zijn! De winkelier verzekerde
mij. dat het een antiek kistje is. Het is voor
zakdoeken, handschoenen of brieven, die
men bewaren wil. Zet het eens op den
schoorsteen!.. Wat komt het goed uit tegen
die ouderwetsche shawl. Het is net iets, dat
ik graag zou willen hebben".
Meneer: „Ja, het zou daar prachtig
StMadó: ,.Het Is zoo vervelend, dat men zul
ke mooie dingen nooit voor zichzelf koopt.
Dat is eigenlijk dom".
Meneer: „Zou Jij er dan zoo éen van mij
Willen hebben?"
Mado: „Neen, dat zou dwaasheid zijn....
Ik zal er alleen voor de aardigheid wat in
leggen. (Zij doet er eenige zakdoekjes hi en
denkt even na).
Denk jij ook niet, dat het per slot van
rekening toch te mooi is? Alles welbeschouwd
hebben we maar twaalf dagen bij de Gour
biers gelogeerd".
Meneer: „Er zit veel waars ln wat je
^Madö: „Dit verplicht hen weer om weder-
keerig een duur cadeau te geven. Met een
mooie bos bloemen zouden we onzen plicht
al gedaan hebben".
Meneer: „Houd jij het kistje dan maar
Mado: .Wat heerlijk, dat jij er ook zoo
over denkt.! Met het cadeau voor'rherese is
het eigenlijk net zoo gesteld. Ik ben het nog
niet met mijzelf eens, of ik haar die zes paar
handschoenen wel zal sturen.... Het zou
lijken of ik bang was haar vriendschap te
verliezen, als ik niet zoo'n duur cadeau
8 Het zijn prachtige handschoenen, jammer
dat Thérèse een grootere maat heeft dan ik.
Als ik verstandig was, weet je wat ik dan
moest doen?"
Meneer: „Nu?"
Mado: „Dan ruilde ik ze voor zes paar
nummer 6 1/4; ze zijn nu toch eenmaal
betaald
Meneer: „Je hebt gelijk.... En, wat zit er
in dit doosje?"
Mado: „Een presse-papier voor je vriend
Chartier".
Meneer: ..Prachtig!"
Mado: „Hij zou mooi staan op je bureau!
Meneer: „Bovendien: hij heeft er al een
Mado: .Eerst heb ik gedacht over een
^^Meneert^Dat*is juist, wat. hij graag^ecJ^!
(Neemt eenige andere pakjes in de hand).
En die pakketjes?"
Mado: „Dat is niet veel bijzonders. Aar
dige snuisterijen. Voor je zuster bijvoo beeld
heb ik iets heel aardigs gekocht. Bij myn
inkoooen ga ik altijd van het standpunt ui
Zou ik dit of dat mooi vinden? En als L.
dan ..ja" antwoord, ben ik er zeker van eer.
goede keus gedaan te hebben".
Meneer: (die het pak opengemaakt heeft)
,Een Louis XV spiegel voor Jeanne! En ze
liouot alleen maar van moderne dingen!
Mado: „Meen je dat?"
Meneer: „Ze heeft het immers al zoo dik
wijls verkondigd!"
Mado: „Dat was ik heuseh heelemaal ver
geten. Ik dacht alleen: Dat zou schitterend
staan in mijn salon! Wat vervelend nu. In
een gewonen winkel* kan men ruilen, maar
bij een antiquair
Meneer: „Dat is wel heel onaangenaam!"
Mado: ,.Ik geef je zuster liever niets, dan
een cadeau, dat niet naar haar smaak zou
zijn".
'Er wordt gebeld: het dienstmeisje komt
binnen met een pakje
Mado: „Gauw, gauw! Knip het touwtje
door! Een cadeau! Er is een kaartje bij van
mijnheer en mevrouw ForeuxMarrons
glacés
Meneer (eet er een op): „Heerlijk!"
Mado: „Voor mij zou een nieuwjaarsdag
zonder marrons glacés niet écht zijn!"
Meneeir: „Ik kan me eigenlijk geen aan
genamer geschenk voorstellen dan dit!"
Mado: ,.Als wij
Meneer: „Wees verstandig, vrouwtje! Maak
je lijstje klaar voor den banketbakker en
stuur het hemJe stelt niemand teleur
en iedereen krijgt evenveel. En, wat de ca
deaux betreft, die je al gekccht hebt
Mado: „Die houden wij zelf! Nu zie je,
dat het wel degelijk zijn nut heeft, de Nieuw
jaarsgeschenken met zorg te kiezen!"
NIEUWS UIT INDIE
DE UITBARSTING VAN DEN
MERAPI.
1NHEEMSCHE STEUTJACTIE.
Aneta seint uit Batavia, dat de Inheemsche
samenleving, welke niet wenscht achter te
blijven bij de vervulling van den op een ieder
rustende plicht om de door de uitbarsting van
den Merapl getroffen bevolking te steunen,
een steuncomité oprichtte, onder presidium
van den heer Soewandi, voorzitter van de
afdeeling Batavia van Boedi Oetomo. Het
comité zal in de kampongs met bussen en
lijsten geld inzamelen, eventueel op andere
wijze.
MUITERIJ VAN INLANDSCHE
POLITIE.
AAN BOORD VAN DE „VAN HEUTSZ-.
Aneta seint uit Medan: De „Deli Courant"
verneemt, dat de officier van Justitie te
Medan een onderzoek instelde aan boord van
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
EEN GRATIS WEDSTRIJD
ALLE DEELNEMERS 'N PRIJS!
1000 HOOFDPRIJZEN.
Voor de gebruikers van de nieuwe Vola-reepen
met „Indiaantjes" voor cadeaux is een grootc wed
strijd uitgeschreven- Die wedstrijd duurt 3 maan
den. Duizend fraaie prijzen worden uitgeloofd en
iedere deelnemer krijgt bovendien de waarde
aan cadeaux uitgekeerd, waarop hij volgens dc Voia
geschenkenlijst recht heeft.
Dit zijn de wedstnjdprjjzen; ze worden in April
uitgereikt en dc uitslas wordt volledig gepubli
ceerd
50 Hoeren- en Domen-ij wielen „Ned- Kroon"
50 Fototoestellen „BUly-Agf*"
50 Gouden Dames Armbandhorloge»
„Union Ancre"
50 ZOreren Hoeren Armbandhorloge»
„Union Ancre"
100 Voetballen No- 5 (Cordex)
100 Vulpenhouders („Neger"-R. W. A.)
100 Zilveren Vulpotlooden (syst. Eversharp)
250 Zakmessen „Rich. Herder"
250 Gekleede onbreekbare Poppen („Panty")
Voor dc overige geschenken, zie de Vola-Ge-
schenkenlijst, die gratis verkrijgbaar is bij Uw
winkelier en die U ook tegen inzending van onder
staande Coupcn (waarde 10 Indiaantjes) gratis cn
franco toegezonden wordt. Vraag ook de gedrukte
wedstrijd-bepalingen, waarin ge alles lezen kunt.
Ook Pons en dergelijke van concurrentenrcepen
zijn geldig voor den wedstrijd en voor het verkrij»
gen van geschenken volgens de Vola-geschenken-
lijst, mits U deze inzendt vóór 14 Januari en het
aantal van deze Bcns 1/3 van Uwe totaalinzending
op 31 Maart niet overschrijdt.
Koop voortaan alleen de heerlijke zuivere Vola-
•-eeoen en spaar de Ind'aantjes!
GRATIS COUPON
ter waarde van
10 Indiaantjes.
Tegen inzending van deze
coupon ontvangt U gratis
en franco een exemplaar van
de complete wedstrijdbepa-
lingen en de volcdige Vola-
Geschenkenlijst. U wordt
dan tevens ingeboekt als deelnemer en inzen
der van de 10 Indiaantjes die deze coupon
waard is- (Slechts één van deze coupons per
deelnemer 1) Schrijf duidelijk Uw naam cn
adres op de achterzijde van de enveloppe. Aan
vragen met 1^4 ct. postzegel gefrankeerd, aan
Cacao- en Chocoladefabriek Potte - nfd.
Reclame. Wormerveer. No. 6
de „Van Heutsz" naar 'n begin van muiterij
op de uitreis naar China door toedoen van de
politiebewaking, bestaande uft den Belawan-
schen hoofdagent Tullmann en zestien in-
landsehe agenten. Een schietpartij werd
nauwelijks voorkomen. De politie van Hong
kong haalde de ontwapende herriemakers van
boord, die niet werden medegenomen door de
„Van Heutsz" op de terugreis.
Tullman stookte zijn ondergeschikten op
de bevelen van den kapitein niet te aanvaar
den.
Mary's besluit stond vast. Ze zou weggaan
van Jules. Ze zou een nieuw leven begin
nen, een leven, dat vol zon en hartelijkheid
zou zijn.
Drie jaar was ze nu getrouwd met Jules,
ze had werkelijk geprobeerd er het beste
van te maken. Ze had gegeven, gegeven
en niets terug gekregen. Jules had zijn werk
daar hield hij van. Zijn vrouw was er alleen
om het 't leven makkelijker te maken, om
hem in staat te stellen rustig te werken. Zijn
eten op tijd. zijn klecren klaar gelegd, troost
en bemoediging als hij neerslachtig was
dat was het wat hU van zijn vrouw accep
teerde en een enkelen keer ook wel eens op
prijs stelde. Maar zijn liefde ging uit naar
zijn werk, zijn muziek. Wat had ze van hem
gehouden juist om die muziek, om wat ze
hoorde, voelde ln zijn vioolspel. Maar ze had
toen nog niet zoo begrepen hoe zijn viool
hem alles was, hoe weinig zij daardoor ooit
voor hem zou beteekenen. Hij kon haar zoo
goed missen
En nu was cr een andere man gekomen.
Een jonge,, charmante man, verliefd en vol
attenties. Ze zou met hem weggaan, een
nieuw leven beginnen, gekoesterd en aangebe
den, aooals ze dat verlangde.
Morgen ging ze. Den eersten Januari. Een
nieuw jaar en een nieuw leven.
Het was nu de middag van Oudejaar. En
Mary liep door de stad, haar stad. Voor het
laatst.
Zij had nooit geweten, dat zij Amsterdam
zoo lief had. dat het zoo moeilijk zou vallen
er van te scheiden. En vooral nü op Oude
jaarDuizenden herinneringen werden tot
één grooten weemoed.
Het regende een fijne motregen. En zij
dwaalde door de oude stad, langs grijze
grachten, door grijze regen-straatjes. Hier
had zij als kind geloopen, als jong meisje
met al haar droomen en later, denkend
aan hem, Jules
Nu moest zij morgen weg. Op reis door
vreemde streken en later wonen ln een
vreemde stad. Wat koud en leeg zou het
daar zijn. Hier sprak, hier leefde alles.
Ze zou met Otto zijn, hij zou haar ver
wennen, lief voor haar wezen
Ja, ja, maar
Om haar liepen en praatten demenschen.
Oudejaar was het, dag van rust en inti
miteit. Op Oudejaar hoorde je ln je eigen
omgeving, bij alles wat je lief was. ZIJ hoorde
hier in Amsterdam, zU hoorde bij
Nee, ze hoorde niet bij Jules. Hij had haar
immers niet noodig. En waarom zou Amster
dam beter zijn dan een andere stad? Een
dwaze gehechtheid
Maar ze ontkwam er niet aan.
Herinneringen schoten door haar heen.
Het vieren van Oudejaarsavond vroeger bij
de grootouders, tochten langs de vredige
grachten naar stille kerken. Ze hoorde %a-
dere stem, ze zag moeders lachjeEn
een Oudejaar thuis, met Jules er bij, voor het
eerst. Zij beiden verloofd
Och, het was allemaal zoo goed en zoo
echt van haar, hoe kon ze het achter la
ten?
Ze zou heimwee hebben, wist ze. Naar alles
wat ze achter liet; heimwee naar zichzelf. De
stad en haar liefde voor Julesdat was
zij zelf. Die wegging, dat was een vreemde
vrouw, die van het leven wou proflteeren.
Langzaam liep ze naar huls.
Heimwee zou ze hebben. Maar was zo
nu gelukkig? Niet gelukkig maar wel
zichzelf.
Toen ze thuis kwam zat Jules bU den
haard met een boek.
„Het is vandaag Oudejaar", zei ze.
„Ja", zei hU vriendelijk, „er is vanavond
oen kerkconcert. Ga je mee?"
„Ik weet het nog niet."
,.0." Hij las weer.
Nee. dacht ze. het kan hem niets schelen,
of lk mee ga of thuis blijf.
ZIJ glr.g tegenover hem zitten. Moe van
haar tocht door de stad. moe van alles.
HU zag op, vertelde wat van een les. die
hU gegeven had, van een onderhoud met een
Impressario.
Ze zei niets terug, keek maar stil voor zich
uitEn ze werd zich weer pUnlUk bewust,
hoeveel ze toch van hem hield, van zUn stem.
zUn handenEn hoe zo altUd van hem
zou blUven houden. Wat wilde ze toch weg
gaan met een ander? Omdat die ander lief
was, zorgzaam en voorkomend? Zou ze daar
om alles verloochenen wat van haar zelf
was? Zoo laf zUn en zoo ontrouw?
Ze was blU. dat Jules opstond, de kamer
uitging. Want haar oogen waren vol warme
tranen.
Ze kon niet weg. ze wou ook niet. Ze kon
geen .ander worden. Het zou heerlUk zUn
bewonderd en aangebeden te worden, maar
voor haar was dat niet weggelegd. Want alle
vereering van Otto zou haar koud laten,
hinderen op het laatstEr was maar één
man. die haar dat had kunnen geven. HU
deed het niet, en ze had het te aanvaarden.
Oudejaar.Ze had afscheid willen ne
men van een oud leven, maar het hield te
veel ran haar zelf in. Het was niet in de
eerste plaats Jules, dien ze ontrouw zou zUn,
Jules, die even geschrokken op zou kUken
en dan naar zUn viool grUpen. nee, ze zou
zich zelf al het verdriet van de ontrouw aan
doen, al de wanhoop, het verlangen, het ver
loren zUn.
Ze moest blUven. In geluk of ongeluk,
blijven moest ze.
De oude, grijze stad had het haar dien mid
dag toegeroepen: laat het niet los, probeer
niet een vreemde te worden.
En JulesVan boven klonk djn viooL
Och, zooals ze van hem hield!
Ze schreide zachtjes. Het was zoo treurig,
dat hU haar zoo weinig geven kon, maar toch
ook zoo goéd om zooveel van hem te houden,
zoo goed om waür te zUn, al was je dan niet
gelukkig.
Ze ging het nieuwe jaar niet in met nieuwe
ulterlUkbeden. maar met een nieuwe, ster
kende gedachte.
„Waar uw schat Is, daar zal uw hart
zUn."
Waarom dan weg te reizen?
Er zou alleen maar heimwee en leegte zUn.
En Mary bleef. Bleef waar haar eigen
leven was.
BEP OTTEN.
Oudejaarsavond,
stellingen»
(Van onzen correspondent).
De werkloosheid. Tegen -
Berlijn. 28 December.
Oliebollen, gebraden eenden en karpers
wachten ons Donderdagavond. Berlijn zal
zich waarschUnlijk ook dit jaar niet laten
kennen!
Men fuift hier graag. De bevolking van
deze wereldstad is tenslotte een vroolijk
mensdhenslag. En slechts de omstandigheid,
dat de tijden zoo bitter weinig medewerken,
is in staat, de feestvreugde bedenkelijk te
dempen. Maar wie nog iets te missen heeft,
moet op oudejaarsavond toch zUn drie hoofd
zaken op tafel hebben en er een duchtig glas
heebe punch bij drinken.
Een wif^e Kerstmis is het helaas alweer
niet geworaen, behalve dan ln het gebergte,
waarheen weer tienduizenden Berlijners ge
trokken zUn, al klaagt de spoor, dat het tien
duizenden minder zijn dan de vorige seizoenen
Maar het heeft tenminste aardig' gevroren de
laatste dagen, en sinds een week is het jonge
volkje op de primitieve U^banen aan het
glijden en kleedt men zich daarvoor, als
of men in St. Moritz ware en niet op open
gebleven stukjes grond tusschen de huizen
blokken van BerlUn!
Het zal ook wel geen witte Sylvester wor
den.
Maar eerlijk gezegd is dat voor hen. die
het met hun medemenschen nog goed meenen.
een groote opluchting. Want de armoede is
langzamerhand zoo groot geworden en de ont
bering in de arbeiderswijken en in de étages
der ..rijke" woningen waar de verarmde mid
denstand woont zoo nijpend, dat men zich
voor deze kringen in het uitblijven van vin
nige koude van harte verheugt!
Wat helpt het intusschen. dat men om
deze ellende van anderen nu zelf ook in zak
en asch gaat zitten. Het leven stelt zUn
eischen en verlangt van hen. die nog werk
hebben, gezondheid en wilskracht. Daartoe
is noodig, dat we onze feesten vieren, zij het
dan in bescheidener vorm. En daarom zul
len we Donderdag niet al te vroegrijdig onder
de wol kruipen, maar ons Sylvester-souper
genieten, elkaar een beter jaar wenschen dan
het miserabele, dat dan achtor ons zal lig
gen en de aloude gewoonte van het „lood-
gieten" huldigen. Een pret. die altUd weer
aantrekkelijk en vol afwisseling is.
U weet niet, wat „blei-giessen" is? Dan
moet ik u dat dadelijk even vertellen. Wel
licht is het hier en daar bU Hollandsche
families ook wel bekend. Maar waarschUn-
lUk komt mU dat niet voor. Ik heb er ten
minste in mijn Nederlanósche jaren nimmer
iets van kunnen merken. Neen, het is stellög
wel typisch Duitsch. Maar dan in eik geval
vcor navolging vatbaar.
Direct nadat men elkaar voldoende „afge
zoend" heeft en geen nieuwe wenschen meer
bedenken kan, komt een groote schotel met
koud water binnen. Alle deelnemer? krijgen
een lepel, leggen daarin stukjes lood. die in
den winkel verkrijgbaar zUn en in de fabrie
ken in verschillende vormen als dieren, pop
pen, voorwerpen van hulshoudelUken aard,
gegoten waren, maar die nu opnieuw ln den
smeltlepel komen en boven het licht van een
kaars of van een spirituriampjo binnen enke
le seconden den vloeibaren vorm aannemen.
Dan wordt dc gloeiende inhoud in het koude
water geworpen en neemt daar onmiddellijk
de meest fantastische vormen aan. En de
pret bestaat au ia het ontraadselen yaa aic
vormen, die voor bijgeloovige menschen
nauwkeurig aangeven, wat zij van het
nieuwe jaar te verwachten hebben. Letters
beteekenen voor huwbare dochters natuurlUk
den voornaam van .hem", scheepjes, die
merkwaardig genoeg zeer vaak te voorschUn
komen dulden een spoedige reis (naar
Indië?) of eerste prijzen bij zeilwedstrijden
aan. En zoo gaat het natuurlUk in honderd
variaties verder. Ik ken Duitschers, die hun
geheimzinnige nieuwjaarsgletflguren jaren
lang bewaard hebben en dan triomfantelijk
met ze aankomen om aan te toonen. dat alle
wenschen ook werkelUk uitgekomen zUn!
Ware ik een der vier millioen, die op het
oogenblik in Duitschland op werk wachten,
dan zou ik liefst een „A" gieten, die spoedl-
gen .Arbeit" belooft....
Ja, dat vraagstuk der werkloosheid ls wel
het meest brandende bij onze oostehjke huur
lieden. De situatie begint nu langzamerhand
werkelUk kritiek te worden.
Het ls wel juist, dat de staat deze
vier millioen binnen zeer bescheiden
grenzen door ondersteuningen in het leven
houdt. Maar het is er dan ook een leven
naar! En ten slotte is niet de vraag, of men
nog een kleinigheid te eten krijgt het aller
ergste; maar het demoraliseerende van we
ker,. maanden, ja ln vele gevallen zelfs jaren,
altUd maar weer thuis hokken, eiken dag op
nieuw aan het smeeken om werk gaan. zich
zelf steeds meer als lastpost in dc maat
schappij beschouwen, en een harden strijd
moeten voeren tegen lagere instincten, die er
al te graag toe willen verleiden, te nemen,
wat men niet langs eerlijken weg krijjui en
zelf verdienen kan!
Het is dan ook waarlU'k geen wonder, dat
in Duitschland de criminaliteit met den dag
toeneemt. Het aantal gelegenheidsinbrekers
is reusachtig groot geworden.
De menschen. die nog niets te verliezen
hebben, kunnen in hun betrekkelUko „weel
de" niet rustig meer slapen, omdat inbraken
aan de orde van den nacht zUn. We hebben
hier allen onze voor- en achterdeuren met
Uzer laten beslaan en hebben ons extra vei
ligheidssloten aangeschaft, ofschoon we we
ten dat handige inbrekers daar toch niet
door weerhouden worden. Er het ergste is,
dat juist deze gelegenheidsboeven, die eigen
lijk geen boeven maar arme werkloozen zyn.
gevaarlUker geacht moeten worden dan de
beroepsinbrekers, die als zij dreigen gesnapt
te worden, voldoende handigheid bezitten om
zich tUdig uit de voeten te maken. Het soort
inbrekers, dat tegenwoordig Berlijn meer
dan onveilig maakt, bezit die handigheid
niet en ls zoo vertwUfeld, dat het ln vele ge
vallen tegen een moord om eenige tiental
len guldens niet opziet. Zoodat de kranten
dan ook volstaan met moordverfiaten, die de
zenuwachtigheid van de bevolking natuurlUk
nog grooter maken.
We zullen ook door deze periode weer heen
moeten komen. Maar zonderling genoeg zijn
we het er hier algemeen over eens, dat het
hoogtepunt van den zwarten tUd voor
Duitschland nog altUd niet bereikt is. We
rekenen met vijf millioen werkloozcn voordat
dc winter voorbU is, en dus ook met nog
steeds toenemende kansen op onlusten cn
straatgevechten. De rachcaalpolitlekc
laten het natuurlUk aan pogingen tot ophit
sing niet ontbreken. Overal in Duitschland ls
het de laatste weken tot plaatselUke oproer-
tjes gekomen, gelukkig nog van zeer localen
aard en op zichzelf nog niet bepaald drei
gend. Maar toch zUn bij zulke gelegenheden
herhaaldelUk levensmiddelenmagazijnen ge
plunderd. en als straks de winter feller wordt
zullen zulke Incidenten natuurlUk nog toe
nemen.
Merkwaardig ls ook de toenemende propa
ganda tegen de kerken, die vooral ook door
den op initiatief van Moskou opgerichten
„Bond der Oodloozen", die al over het mil
lioen leden telt. in de hand gewerkt wordt.
Deze Bond heeft ten doel. de an tl-religieuze
propaganda van het bolsjewisme ook over
andere Europeesche landen uit te breiden, en
het spreekt vanzelf, dat de groote ellende in
Duitschland, de algemeene armoede, en de
honger, die voor mlllioenen deuren staat,
deze actie geweldig in de hand werkt. ZU uit
zich in dc eerste plaats in gewelddadigheden.
Tijdens de godsdienstoefeningen worden
ruiten van kerkgebouwen ingesmeten, cn
zelfs wagen de opstandigen het. zich in de
kerken te begeven en daar het woord te voe
ren, natuurlUk zonder toestemming en op
een voor de geestelUkheid zeer beleedigende
wUze. Zoo ls het op Kerstavond in BerlUn's
grootste protestantsche kerk. den Dom te
genover het vroegere kelzerlUke Slot, voorge
komen, dat een propagandist in het over
volle gebouw nog voordat de geestelUke ver
schenen was den kansel besteeg, der ge
meente tal van scheldwoorden naar het hoofd
wierp, en daarop op het altaar klom en den
brandenden kerstboom tegen den grond
smeet, zeggende, dat het Christendom met
zulk uiterlUk vertoon niets te maken behoor
de te hebben.
NatuurlUk kon men zich tegen zulke op
roerlingen weren en de politie te hulp roe
pen. Maar de ware religieuze stemming
bleef toch verstoord, en de voorganger zal er
niet in geslaagd zUn, de aandacht van zUn
gemeente van dit droevig incident af te lei
den naar dingen van hooger orde.
Zulke voorvallen zUn teekenend voor de
hier heerschende stemming van vertwijfeling
in breede lagen der bevolking. De Duitscher
Ls geduldig en rustig van aard, maar de be
proevingen kunnen toch te erg worden en die
atmosfeer van ovcrprikkellng scheppen, die
tot gevaarlUkc uitbarstingen voeren kan.
Het is onder zulke omstandigheden ten
zeerste te betreuren, dat in een stad als Ber
lijn de weeldeinrlohtingen (natuurlUk) ook
bestaan moeten en vooral in feestdagen als
de tegenwoordige door uitbundige reclame
rijke gasten moeten trachten te trekken.
Men m3g niet vergeten, dat deze luxe-in
dustrie alweer honderdduizenden menschen
een bestaan verzekert, maar vraagt zich toch
af of het noodig is alle kranten vol te zetten
met de beschrijvingen van deze weelde, die
in zulke dagen alles behalve voor publicatie
geschikt ls. Wat moeten honderdduizenden
werkloozen, die nauwelijks te eten hebben, er
van denken, als zU in hun kranten lezen, dat
ditmaal „met het oog op de benarde rij
den" het oude Jaarssouper in de groote hotels
en restaurants niet meer 35 of 40 maar
„slechts" 30 of 25 Mark (natuurlUk zonder
wUn) kosten zal!
Dertig mark. Dat ls voor die werkloozen
een week ondersteuning voor het gehole ge
zin!
H. r. B.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
VOORKOMT TANDBEDERF
cn poetst s-morqens en 's-ovonds met
NIVA TANDPASTA
75 cts per '/i tube Z5ds p. tube
GEVAARLIJKE SCHIETPARTIJ.
Man als een stuk wild
achtervolgd.
DRIE TEGEN EEN.
In den nacht van Maandag op Dinsdag
hoorde een agent van politie, die dienst deed
in den post aan de Raadhuisstraat te Rotter
dam, enkele knallen, die hem aan schoten
deden denken. HU liep naar bulten en zag al
spoedig dat een man de Halvemaanstraat ln
rende. HU hield dezen man aan, die de 32-
Jarige colporteur H. v. d. B. uit de LUnbaan-
straat bleek te zUn. Deze vertelde, dat er op
hem was geschoten. Omtrent de oorzaak van
de schietpartU deelde hU naar wU in de N.
R. C. lezen, het volgende mee:
In den nacht van Zondag op Maandag
heeft hij ruzie gekregen om een geldkwestie
met den 23-jarigon chauffeur J. W. O. Dezen
nacht, toen hU op den hoek van den Coo'sin-
gel en de Aert van Nesstraat met iemand
stond te praten, waren er twee auto's aange
komen. waarin respectievelUk J. W. O. en
diens 19-jarige broer P. O. en zUn vader P. O.
zaten.
De auto's stopten en J. W. O. en de Jonge P.O.
stapten uit en kwamen op hem af. Omdat hU
wist, dat zU geregeld revolvers by zich laad
den en omdat P. O. zUn jas al begon uit te
trekken, klaar om te vechten, is v. d. B. er
van door gegaan en naar de Meent gevlucht.
De anderen zetten hem na. v. d. B. heeft WJ
zUn vlucht af en toe omgekeken en toen ge
zien. dat J. W. O een revolver uit zUn broek
zak haalde. Kort daarop klonken er schoten,
vlak na elkaar, v. d. B. werd niet geraakt.
In de Meent zUn 2 scherpe patronen. 3 lec-
ge hulzen en één plat geschoten kogel gevon
den.
's Nachts zUn J. W. O. en de 19-jarlge P. O.
van hun bed gelicht. ZU ontkennen. Bij huis
zoeking ls geen revolver gevonden. Belde
mannen zUn opgesloten.
VERKEERSONGEVALLEN.
Te Hillegom.
NabU de Hi!legommert>rug raakte het stuur
van een auto defect, zoodat deze het trottoir
opreed. Met behulp van het publiek werd de
wagen weggereden. Een andere auto geraakte
van den weg tusschcn de St. Martinuskerk
en villa Remlna. De aldaar staande heg en
het hek werden danig vernield. Er hadden
geen peraoonlUke ongelukken plaats.
HAARLFM^Cin- RIJW1FLDIEF
VEROORDEELD.
Conform den elsch veroordeelde het Hof
heden den 31-Jarigen rijwielhandelaar J. H.
te Amsterdam, wegens diefstal van een rU-
wiel. gepleegd te Haarlem, tot een gevange
nisstraf van vier maanden.
Verd. was ln hooger beroep gekomen van
oen vonnis van den Haarlemse hen politie
rechter. die hem eveneens tot vier maandcu
gevangenisstraf had vcroordoeld.
