LÜTTEREN EN KUNST
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 9 JANUARI 1931
HET TOONEEL.
KON. VER. „HET NEOERLANDSCH
TOONEEL".
GYSBREGHT VAN AEMSTEL.
sbreght (Louis Saalborn).
Zoo hebben wij dan eindelijk, na 7 Jaar,
dsn Gysbreght van Aemstel weer eens te
Haarlem mogen zien en dit keer niet alleen
als avondvoorstelling, maar ook op een mati
nee vcor de schoolgaande Jeugd! Voor het
Initiatief van deze opvoeringen allereerst
een woord van lof aan den directeur van on
een Stadsschouwburg, den heer Carel van
Hees! Misschien, dat wij nu ook nog eens
Vondel op een volksvoorstelling zullen
krijgen!
Bat was de Oijsbreght van Willem
Royaards, die ons werd gegeven. Want al
stond op het programma de naam van Louis
Saalborn als regisseur vermeld, het was het
werk van den grooten doode, dat hier werd
gebracht. Deze opvoering van Gysbreght was
vrij wel geheel een copie van de voorstellin
gen, welke Royaards ervan heeft gegeven. En
hoe zou mon het anders hebben kunnen "er-
wac.hten van zijn leerlingen die den Gys
breght onder gcnialen Meester hebben
gespeeld In dezelfde décors van Frits Lens-
velt en ln dezelfde costumes van Nel Bron-
gers? Het was niet anders dan een daad van
piëteit, dat men Royaards' grootste schep
ping onaangetast heeft gelaten.
En wij zouden het ook niet anders hebben
gcwenscht, want Royaards' opvoering van
den Gysbreght staat nog steeds ver boven al
de opvoeringen die vooraf gingen of volgden.
Royaards zag in Vondel allereerst den Re-
naissance-dichter van de 17de eeuw en hij
gaf hem ook als zoodanig. In een strakke,
steeds stijgende lijn, met den climax aan het
slot, zoo heeft Royaards ons den Gysbreght
gebracht en zoo zagen wij hem in de voor
stellingen van heden terug. Nooit was de
Gysbreght meer toon eel dan in de opvat
ting van Royaards. Toen wij hem later van
Verkade weer zagen, waren wij verwonderd,
dat men dit zóó vergeten kon.
V/at al schoone details, die verloren schenen
gegaan in de regie van anderen, zagen wij
thans terug! De losse opstelling van de krijgs
lieden onder de stadspoort, wanneer GyJbreghi
ln zijn donker rood kleed, zijn proloog be
gint te zeggen, de sterfscène van Arent met
dien Indrukwekkende groep om den ster
vende, het plotseling staan van den som
beren onheilsbode ln de kamer van
Aemstel. de imponeerende groepeerin? bij he*
gesprek tusschen Vooren en Gysbreght, dat
nooit zoo sterk tooneel werd als onder deze
regie, en dan heel dat prachtige slot, zoo
sterk dramatisch en bewogen van actie.
Dat men Rafaël thans weder ten
tooneele meende te moeten brengen en
nog wel ln de gedaante van een mannequin
ln een uitstalkast van een modemagazijn
vond ik heel jammer! Waarom niet de stem
van Rafael te laten opklinken uit de verte,
de enge! onzichtbaar voor onze oogen, zooals
bi) de laatste voorstelling, die ik mij van
Royaards te Haarlem herinner.
De reyen werden gelukkig thans niet
zooals bij de première te Amsterdam ge
zongen. Vondel's reyen zijn muziek op zich
zelf en behoeven werkelijk niet den steun van
c 0 W&4
De Bode (Louis de Vries).
muziek, zelfs niet van een geniaal componist.
Het leek mij een zeer gelukkige vondst van
Saalborn en ik meen mij te herinneren,
dat hij hierin van Royaards' regie afwijkt
het tooneel even in het duister te laten,
voor dat de reyen op het proscenium voor
het gordijn zichtbaar worden om hun verzen
te zeggen. Alleen de rey van Burghzaten wordt
als bij Royaards gezegd in het vertrek
van Aemstel. Hier maakt de rey zich los v.an
de groep der spelenden, zoodat de handeling
bij de twee slotregels:
Mij dunkt ick hoor gerucht. Daar roept eer.
aan de poort.
Godlof, het Is mijn heer. Ick hab zijn stam
gehoort
niet onderbroken behoeft te worden.
Ock in de eenheid van het geheel vooral
ln het zeggen der verzen herkenden wij
den geesit van den vroegeren leider. Saalborn
speelt den Gysbreght ln het begin jonger en
levendig men zou kunnen zeggen .geluk
kiger" door de bevrijd:ng van zijn stad
dan Royaards het deed, hij nam het tempo,
althans op de schoolmatinee. ook veel vlug
ger maar wij misien bij hem tegen hat
slot de warme innigheid van den man en
vader. Hij was in de eerste plaats so daat.
wat wel het meesit ui'kwam in het zeer
krachtig gespeelde tooneel met Vooren. Hoe
veel meer kwam de Badeloch van mevrouw
RoyaaTds prachtig vooral van stand en
gebaar thans tot haar recht dan in de
voorstelling van Verkade in het vorige
jaar! Thans stond zij niet als toen naast
de spelenden, maar er m!dden in! Een ze_r
goeden Vosmeer de Spie, markant van actie
en dictie, gaf Van Praag! De Arcnt van G^-
bau was niet vrij van pathos zijn zeggen
der alexandrijnen met die soms ongemoti
veerde rijzing en daling en het o'ots ui s^hi"'-
ten der stem kon ik onmogelijk bewonderen
maar de sterfscène wist hij door zijn spei
op te voeren tot één der hoogtepunten van
den avond- Dat was werkelijk indrukwekkend
Het verhaal van den Bode miste ook nu
zijn groote werking niet, al hn derde mij
persoonlijk in de voordracht van Lou's de
Vries nu en dan een al te groote overgsv-e-
Iigheld. Een waardigen, waarlijk ouden bis
schop Gozewijn zagen wij van Jules Ver-
straeten. Het was zijn schuld niet, dat hij de
illusie bij het zingen van het koor eenigs l^s
verstoorde, doordat het al te duidelijk werd,
dat een ander met opmerkelijk jen^e stem
achter de schermen voor h' n zong. Men
liet gelukkig! het ,,nac!é-.nd krijgsru
moer" bij de kloosterscène achterwege. Ik
herinner mij van vroeger voorstellingen
lang voordat Royaards mot zijn Gysbreght
kwam dat men ons zelfs nog „vergastte"
op het binnenvallen der krijgs leden en den
moord op de onschuldige nonnen.
Badeloch Mevrouw Royaards).
Marie Hamel was in dc rey van Amster-
damsche Maagden, die zij met. heldere, klare
stem geestdriftig zeide, veel gelukkiger dan
in de rey van Burghzaten, welke al te bestu
deerd en zonder eenige warmte werd gezegd.
Hoe misten wij in deze laatste rey Magda
Janssens, die indertijd het: „Waer werd op
rechter trouw" met een zoo roerende innig
heid voordroeg en alle gedachte aan „decla
matie" bij ons wist te bannen. In de rey van
Edelingen van Benjamin Royaards die ook
een zeer goede broeder Peter was klonk op
rechte vroomheid, maar een vroomheid, ale
meer somber dan „blij van geest" was.
Mooi van stemming was die rey van Clae-
rissen, door Marie Meunier gesproken., en
strak van lijn met een treffende climax aan
het slot, en gedragen van toon was de ver
kondiging van Rafaël door Liesbeth Sanders.
Van de kleinere rollen wil ik nog den aar-
digen portier van het Klooster van Dom de
Gruyter en den soldatesken Dlederich van
Haarlem van Oscar Tournlaire noemen.
Dat er voor „groote voorstellingen" ln onze
stad nog wel degelijk belangstelling bestaat,
Is gisterenavond evenals op de school
matinee duidelijk bewezen. Na afloop der
voorrtelling heeft het zeer talrijk opgekomen
publiek staande Saalborn en mevrouw
Royaards, en ook de gasten Louis de Vries en
Mevrouw Sanders een ovatie gebracht. Aan
Saalborn ls een krans, aan mevrouw Royaards
zijn bloemen aangeboden.
J, B. SCHUIL.
30 JAAR OP HOOP VAN ZEGEN
door
ADR IA AN VAN DER HORST.
On 24 December was het 30 jaar geleden,
dat Heljermans' Op Hoop van Zegen voor het
eerst ln den Ho'landschen Schouwburg te
Amsterdam werd opgevoerd. De geschiedenis
van dit meest gespeelde Nederlandsche too-
neelstuk geeft Adriaan van der Horst ons
thans ln een bij Lelter-Nijpels te Maastricht
uitgegeven boekje, getiteld ..30 Jaar Op Hoop
van Zegen". Niemand was zeker meer ge-
rechtigd dit gedenkboekje te schrijven dan
INGEZONDEN MEDEDEELJNGEN a 60 Ct», per w>get
24 Januari
1931
JANUARI-VERKOOP
Vanaf Zaterdag 10 Januari tot
1930
A
pond
50
ct
Bonbons de Luxe
A pond
33
ct
A
pond
39
ct.
Noga- Carré
pond
2
ct
H
pond
42
ct
IJs-Cboco'ade
pond.
31
ct
3
ons
37 A
ct
Koekassori
3 ons
25
c»
2
ons
24
ct
Banket asforti
2 ons
25
C'
40
stuks
7J
ct
PakKen-Cnoco ade
40 siuks
59
ct.
3
pond
97
ct
J am
3 pond
72
ct
16
stuks
25
ct.
Pakken-Choco'ade
16 stuks
22
ct
A
pond
3V H
ct
Amandelboonen
A pond
25
ct
2
stuks
'0
ct
Macronen
3 stuks
10
ct.
2
stuks
10
ct.
Cocoskiansen
3 stuks
10
ct
Ziet onze Etalages
1930 en 1931
Denk er aan
3 PONDS POT JAM 72
99
Gr. Houtstr. 150 - Spaamwouderstr. 47 - Cronjéstr. hoek Kloosterstr.
de toenmalige directeur van de eens zoo be
roemde Nederlandsche Toonee vereeniging.
Want hij is het met Ternooy Apel ge
weest, die Heljermans er toe gebracht heeft
na het fiasco van zijn eerste drama Dora
Kremer weer voor het tooneel te gaan schrij
ven en wij hebben indirect aan hem dus
ook de serie tooneeistukken te aanken, wedte
Nederland voor het eerst een plaats in de
internationale tooneelliteratuur heeft
doen innemen.
Wat dit beteekent, daarvan geeft deze ge
schiedenis van Heijermans' meest gespeelde
stuk een denkbeeld. Men leze slechts de lijst
der voornaamste opvoeringen van Op Hoop
van Zegen ln het buitenland, welke aan het
boekje is toegevoegd. Na de première op 24
December 1900 te Amsterdam ging het in
het vo gende jaar reeds in Hamburg en Ber
lijn en de meeste groote steden van Duitsch-
l&nd, speelde men het in 1902 te Parijs. Mos-
cou en Weenen, in 1903 te Londen en Praag
in 1904 te Riga, ln 1906 te Stockholm en Ko
penhagen. Wij hooren dikwijls zeggen, dat
Op Hoop van Zegen verouderd is, maar als
dat werkelijk het geval was, zou dit spel
van de zee het dan na 1913 in Moscou nog
tot over de 500 opvoeringen hebben gebracht
en zou Stanislawski's Artistiek Theater dan
met dit Hollandsche stuk in 1928 in de Rus
sische hoofdstad zijn 15-jarig bestaan heb
ben herdacht? Zou de opvoering van een
verouderd Nederlandsch drama een publiek
te Jeruzalem thans nog vermogen te boeien?
Zou een avant-garde theater te New-York
het dan nog in 1927 op het repertoire hebben
genomen?
„Als dit stuk al'een belangrijk was om zijn
strekking schreef John Mason Brown, een
bekend Amerlkaansch tooneelcriticus in het
New-Yorksche Theater Guild na de vertoo
ning van Op Hoop van Zegen op 18 October
1927 „zou het. als zoovele andere propa
gandistische werken, vergeten worden, zcodra
het voor oogen gestelde doel. het verbeuren
van sociale misstanden bereikt was. Maar
Heijermans' figuren zijn levende menschen
inplaats van poppen en zijn medelijden met
hen, die hun leven laten op zee, wint het van
zijn verontwaardiging over een innumaan
reeder; dit is het, wat „Op Hoop van Zegen",
hoewel als naturalistisch drama voortreffe-
.ijk in zijn genre, opheft tot een hooger plan
„tot een tragedie van alle tijden".
„Deze laatste meening onderschrijf ik met
volle overtuiging", schrijft Adriaan van der
Horst aan het slot van zijn lezenswaardig
gedenkboekje en de meer dan 1000 opvoe
ringen in ons land bewijzen wel, dat het
Nederlandsch publiek het hierin geheel met
hem eens is.
Adriaan van der Horst heeft er goed aan
gedaan de geschiedenis van Op Hoop van
Zegen in de afgeloopen 30 jaar te schrijven.
Ik raad den velen Nederlanders, die pas
eerbied voor het werk van een landgenoot
krijgen, wanneer de waarde ervan in het
buitenland erkend is. de lezing van dit met
tal van „spelkleken" en foto's geïllustreerde
boekje ernstig aan. Misschien zeggen de
kritieken van critici met een wereldreputa
tie zooals Hermann Bahr, Alfr. Kerr en de
sinds overleden Catulle Mendès hun iets!
En ook de vele beroemde namen, zooals van
Basferman, Max Reinhardt, Else Lehmann,
Rittner, Antoine, Ellen Terry. Marie Kal".
die in de rol van Jo te Parijs debuteerde
en van vele andere acteurs en a"tr!oes,
welke in Op Hoop van Zegen zijn opgetre
den. Maar of er onder al deze beroemdheden
één is geweest, die in dit spel van de zee
hooger ls gestegen dan mevrouw E:ther de
Boer—van Rijk, onze Kniertje, betwijfel
ik toch.
De heer Van der Horst schreef mij, dat de
eerste voorstelling van Op Hoop van Ze<?en
door de Nederlandsche Tooneelvereenlging
te Haarlem op 11 Februari 1901 In den
Schouwburg aan den Jansweg toen nog
onder directie van den heer Van Gasteren
plaats had. Hoe vele keeren zou dit stuk
na dien datum nog wel in on*e stad zijn on
gevoerd? Het. zou wel de moeite waard zijn
dit eens na te sporen.
Zondag 11 Januari komt Het Schouwtoo-
neel hier In den Stadsschouwburg nogmaals
met op Hoop van Zegen en op dien avond
zullen wil mevrouw de Boer—van Rijk en
den heer Van der Horft weer zien ln hun
oude rollen Kniertje en Kobus die zij
ook bij de première in 1900 hebben gemeeld
Ook dien avond zal zeker weer b'ijV<m. d?t
ons nubliek On Hoon van 7-^en a1* tooneel-
werk nog allerminst verouderd vinot.
J B SCHUIL.
UIT DE OMSTREKEN
NEGENDE POSTVT irT.TFiG TE
BOEDAPEST.
Het negende postvliegtuig is te Boedapest
geland.
IJMUIDEN
VISSCHER'J-OPBRENGST.
Heden, Vrijdag, waren aan den Rijksvlsch-
afslag te IJmuiden 3 trawlers en 1 logger.
De besommingen waren: Shamrock f 2500,
Ini f 1900, Anna Jozina f 2700.
Loggers K. W. 3 f 94.
MARKTPRIJZEN.
Tarbot per K.G. f 2.40—f 2.05.
Griet per 50 K.G. f 78—f 38.
Tongen per K.G. f 3.20f 1.95.
Groote schol per 50 K.G f 28.
Middelschol per 50 K.G. f 34.
Zetschol per 50 K.G. f 38.
Kleine schol per 50 K.G. f 35f 24,
Bot per 50 K.G. f 21—f.15.
Schar per 50 K.G. f 9.23—f 7.
Rog per 20 stuks f 37.
Kleine midde schelvisch per 50 K.G. f 46.
Kleine schelvisch per 50 K.G f 30f 16.
Kabeljauw per 125 K.G. f 60—f 43.
Gullen per 50 K.G. f 23—f 12.
Leng 'per stuk f 3.33.
Wijting per 50 K.G. f 11.50-f 10.
DE PUFVTSSCHERIJ.
Dat de pufvlsscherij zich wel in aller be
langstelling verheugen mag, blijkt wel uit
het feit, dat op de lezing van Dr. J. J. Tesch,
bij de gelegenheid tot het stellen van vra
gen, dit onderwerp ook wederom door eenige
heeren naar voren werd gebracht.
De heer J. Polderman, reeder, ste'de nl.
aan Dr. Tesch de vraag waarom de Neder
landsche regeèring geen strengé maatrege
len neemt tegen vernieling van vlsch op de
Nederlandsche kust; hij zei het absurd te
noemen, dat de regeering aan den eenen
kant financieel wil steunen om de visscherij
te bevorderen door het uitzetten van jonge
vlsch en aan den anderen kant toelaat, dat
deze zeer jonge vlsch wederom gevangen
wordt om in de vlsch meelfabrieken verwerkt
te worden voor eend en voer.
Dr. Tesch zei, dat de minister van plan was
geweest om een maat vast te stellen. Eenige
Kamerleden hebben op aandrang van een
denhouders en vischmeelfabrlkanten den
minister verzocht deze maat nog uit te stel
len. De minister heeft teen gezegd ln nader
overleg te zu len treden. Dr. Tesch is bang,
dat de zaak wel weer zeer lang uitgesteld zal
worden; hij gaf den belanghebbenden den
raad, zich wederom tot den minister te wen
den en hem mede te deelen, dat het overleg
reeds lang plaats gehad heeft en de minister
zich in de zaak vergist heeft, alle papleren
ln zijn bezit heeft gehad, dooh deze blijkbaar
niet gezien heeft.
De vlschmeelfabiikant B. H. Blankenberg,
ziet in de kwestie van 't aanbrengen der klei
ne vlsch een economisch? fout. Er wordt ge
klaagd, dat door de Urker-botters veel visch
vernield wordt, doch hij vraagt of de trawl-
visscherij geen grooter schade aanricht. Ver
der vraagt hij of met vePbod van puf-aanvoer
de vernieling van vlsch wordt tegengegaan.
De visch is al dood als deze op dek komt en
heeft dan al geen waarde meer.
Dr. Tesch antwoordt, dat de trawlers van
de vlschgebleden niet weg kunnen blijven
omdat het internationaal terrein ls en het
is niet doenlijk om visscherijgebieden te gaan
sluiten. Als eT echter een maat op de vlsch
komt, zegt spreker, gaat men vanzelf niet
meer oo de kleine gebieden visschen, want
nlatvlsch is meer een visch die stationnalr
blijft en deze trekt niet zoo heen en weer.
De heer A. van der Steen, voorzitter der
Schippersvereniging, wenscht een lans te
breken voor zijn oud-collega's, nl. de schip
pers van de trawlers. In verschillende bla
den, zegt hij, is te kennen gegeven dat de
■zeelieden de pufvlsscherij in de hand wer
ken, doch alle zeelleden verfoeien in den
grond het aanbrengen van ondermaatsche
visch, o.a. de kleine botterman, de logger en
de trawler. Maar de harde noodzakelijkheid
komt een woordje medespreken, zegt hij. De
Urkervisschers verdienen ongeveer 900 per
jaar aan de ondermaatsche visch en als zij
deze som moeten missen, beteekent het voor
deze menschen een ramp. Dat de Katwijker-
loggers speciaa' op ondermaatsche visch vis
schen. noemt hij een onwaarheid. Ook hier
is de harde noodzaak wederom aanwezig
Deze menschen verdienen ln doorsnee f 14
a f 15 per week en met puf f 21 per week.
De t 15 zijn niet voldoende om er een be
staan in te zoeken, zegt spreker. De reederijen
kunnen he'aas geen grooter loon uitbetalen
Ook wordt, beweerd, dat de opbrengst van de
puf der trawlers geheel ten gcede komt aan
de bemanning. Van de honderd manden
visch gaan er 50 af voor de reederij; er blij
ven 50 over voor de bemanning, die f 35 op
brengen. Als dit nu onder de bemanning ver
deeld moet worden, krijgt leder maar f 3.50.
LANGS DE STRAAT.
T eleurstelling.
De kist was boven en moest naar beneden.
Hieruit moet u niet af'eiden, dat de kist er
gens boven op een kamer'of een zolder :tond
en een trap af moest gedragen worden. Neen:
zij was in vele richtingen omwoeld met touw
en hing aan een soort geïmproviseerde
hijschbalk en een katrol boven aan den gevel
van een vrij hoog huis in een smal Haar-
lem*ch straatje. Een lang touw was met het
eene einde bevestigd aan de voorzijde van de
kist. Het andere einde werd. beneden, in het»
straatje, krampachtig vastgehouden door een
voovtdurend in angstige spanning naar boven
kijkend man die zoo dicht mogelijk teen
den muur van het huis aan de overzijde
tond ge^remven en de kist geen seconde uit
het oog ver'oor.
Waa'-om zijn er bil zulke d'nsen au!1d
zooveel toeschouwer*? Vinden zij het aan e^-n
of meer touwen neer'aten van een kist. een
kast of een p'ano. zulk een prachtig s^aa Me
van transnortkun;t. dat zij er vol bewoor'e-
rine. tot het einde toe getuigen van willen
zijn?
Och noen: de reden van de*e bu'tengewnno
belangstelling moet gezocht worden ln de
verdorvenheid der man"chelllKe natuur. F'k
der toeschouwers hoont al zullen velen
van hen het zichzelf n!et w'llen of durven
bekennen dat er ..Iets gebeuren" zal. Wij,
11e daar beneden in de straat naar boven
staan te staren tot wij er bijna een stijven
nek van krijgen, hopen dat een touw zal bre
ken, dat de piano zal kanteen dat de '"ist
een ruit zal in'toot^nWij zijn nu een
maal zoo. Het ls niet anders.
De kist dan zweefde Ir hooter snbr>r<m *n
de menschen on aarde, a'tham te Haarlem,
althans ln en bij een nauw straat-Ie aldaar,
staarden ernaar. Twee mannen ln blauwe k'ö-
len verschenen voor een openges"Mv»n
bovenraam en begonnen tegen dp kist 'o
duwen. Toen schreeuwde é^n van hen:
ren!" Een geheimzinnige, onvatbare ma-
vierde, langzaam en voorzlcht'g. De kist
Ltaalde over een afstand van ongeveer een
halven meter. „Ho!" rien toen de hoofdman
van hPt Transportbedrijf, die nu met zijn
assistent niet meer teeen de kist- kon dmvm
en het nu tegen de strakgesnannen town
leed. De man. die daar beneden het lan"*e
touw vasthield, zich ten volle bewu~t van znn
zware verantwoordelijkheid, .trok uit alle
macht Wanneer hij een Slm'on ware ge
weest, hij had zich door den muur gedrongen.
Want het ging er om de kist van den geve' af
te houden, van den gevel en meer in 't bij
zonder van de vele ramen, die de eentonic-
neld van dc muurvlakte braken.
Hoor, daar klonk een nieuw bevel. We°r
daalde de kist langzaam, maar tegelijkert'id
maakte zij verraderlijke, draaWide bewe
gingen. En zij was angstig dicht bij een
raam!!
„Zóó moeten ze maar doen!" zet een criti
cus uit het publiek. „Die ruiten gaan er aan,
Zoometeen krijgen we glasgerinkel. Ze had
den dat touw, waar die vent aan staat te
trekken, natuurlijk achter aan de kl?t moe
ten vastmaken en niet aan den vóórkant. Dat
snant toch 'n kind!"
„Hèèè!" debatteerde een ander belangstel
lende. „Dan zou-ie dadelijk omslaan en dan
ging-le vist door de ruiten!"
„Dat zit nog!" neende de eerste.
ïntusschen was de zware vracht de gevaar
lijke zóne gepasseerd. Maar toen kwam er
dadelijk een nieuwe, bestaande uit winkel
ruiten en een zoogenaamd „bovenlicht" van
een deur.
„Kijk-ie slingeren!" Juichte de criticus van
zoo even. „Kijk-ie zwaaien! Ja, toe maar jon-
ges! Rinkerdekinklnkink.jubelde hij er
bij. ln dolle maar éérlijke vóórpret.
Doch door het kalme beleid en de op ver
standige wijze vereende krachten van de
transporteurs gebeurde er niets.
Na eenige oogenblikken stond de kist veilig
op de straat.
Toen zijn wij allen, teleurgesteld, onze
wegen gegaan.
J. C. E-
Dr. Tesch antwoordt dat de Hollanders
reeds de reoutatie genieten, dat zij de ee-
heele Noordzee uitmoorden en zegt dat het
de plicht der Regeering is om in te grljoen
en eventueel op andere manier ten volle be
reid is haar medewerking te ver'.eenen om
tot betere toestanden te komen.
HEEMSTEDE
„KFRK FN VRFT*E".
Alhier is oopericht een afdeePng van de
vereeniging „Kerk en Vrede", met aanvan
kelijk ongeveer 30 leden, waarvan er cd de
gehouden oprichtingsvergadering 17 aanwe
zig waren.
Er werd een voorloonlg bestuur gevormd,
bestaande uit mevr. Knot-van Stuwenberg
en de heeren B. Brulnsma en F P. de Haan.
Besloten werd de propaganda krachtig ter
hand te nemen en o.a. een or>enbare samen
komst te houden, vermoedelijk on Dinsdag
10 Februari, waar als spreker hoont on te
treden Dr. A. K. Kuiper, emeritus-predikant
der Doorjgrdnde gemeente te Amsterdam,
die als onderwero zijner rede heeft pakoven
.de taak der kerk ten aanzien van de Vre*
desbeweging".
Zoo spoedig mogelijk na deze openbare
bijeenkomst zal een ledenvergadering wor
den gehouden waarin een definitief bestuur
zal worden gekozen.
HAARLEMMERMEER
GRAANBFURS.
Op de Donderdag te HooMdoro gehouden
graan beurs was de aanvoer als vo'.gt: Ta-we
f witte) f 6 a f 9.80; tarwe iroode f 6 a f 8;
Rogge f 5 a f 5.50: W ntergerst f 5 a f 5.50;
Gerst tChevalier) f 5.75 a f 6.25: Haver f 4 50
a f 6.25: Dulveboonen f 12 a f 13: Paarde-
boonen f 7.25 a f 8: Groene erwten f 7 a f 8.50;
Karwlj f 25 a f 26; Geel mosterd f 13 a f 19;
Blauwmaanzaad f 28 a f 30; Kanariezaad
f 10.50 a f 11.
Alles per 100 K.G.
AANRIJDING.
Donderdagmiddag reed op den Hoofdweg
nabij den Spaarnwouderweg in Haarlem
mermeer een tweetal wielrijders, terwijl hen
achterop reed de vrachtauto van den heer
S. alhier, die voldoende ruimte had om te
7r.-seeren. Op hetzelfde oogenblik naderde
ec'-ker uit dezelfde richting een luxe-auto van
den heer W. uit Haarlem, die de vrachtauto
- - wilde voorbij rijden. De gevolgen v" :n
niet :t. De luxe-auto raakte een der wKea
van de vrachtauto, waardoor deze een
ïwenk nam en ln aanrijding kwam rr een
der wielrijders, den heer B., die van z'n fiets
werd geslingerd. Per auto werd hij naar Dr.
N. te Hoofddorp gebracht. Hoewel hij klaavde
over pijn In den rug. liet z'n toestand zich
toch nogal bevredigend, aanzien. De politie
werd met het gebeurde in kennis gesteld.
