Van de sneeuw naar de
zon.
HAARLEM'S DACBLAD
DINSDAG 27 JANUARI 1931
De tiende Rallye naar Monte Carlo.
Op den mooien weg van Krusaa naar Fredericla,
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Fa. GEBR. BRAKEL
Sophiaplein 6-I2 Tel. 10533
BADEN GEYSERS
tilt <ïen hemel gevallen. Hij was daarbij zeer
hulpvaardig, bood direct aan met Oslo te
telefoneeren opdat wij ons startpunt daarheen
konden verleggen. Direct werd met de andere
heeren geconfereerd en we waren het unaniem
er over eens, dat dit de beste oplossing zou
zijn. De heer Bon wilde in geen geval weer
door dat land van Gham, en wij besloten den
volgenden dag per boot naar Oslo terug te
keeren.
Na een reis van 22 uur kwamen wij op 15
dezer weer in Oslo aan, heerlijk uitgerust op
deze gezellige kust-boot De kapitein, stuur
man, passagiers, stewardess allen waren ze
onze vrienden geworden. Onze amateur foto
graaf had hier heerlijk den tijd gevonden
eenige dozijnen opnemingen te maken. Onze
trotsche Graham werd met een grooten takel
weer buiten boord geheschen, er kwam heet
water in den radiateur en zoo reden wij
wederom Oslo binnen, nagegaapt door velen
die in ons. een nakomertje zagen.
Den volgenden morgen 16 dezer vervoegden
wij ons al vroeg aan het Secretariaat der
Norste Automobilklub, waar wij zeer wel
willend werden ontvangen De Noren zijn
charmante sportsüui, doch ze konden maar
niet 'begrijpen waarom wij niet in St-avanger
wenschten te starten. Voor hen met die kleine
wagens en smalspoor is het ook iets anders,
maar wij wilden liever niets riskeeren.
Op het secretariaat troffen wij kapitein
Polis met overste Sweerts de Jongh en 2 an
dere militairen die aanvankelijk ook in
Stavanger wilden starten, maar om dezelfde
reden als wij daarvan afzagen. Als derde was
de bekende coureur Louis Chiron aanwezig,
die eveneens uit Oslo inplaats van Sta vanger
wilde vertrekken.
In ons carnet de route, werd een verkla
ring geplaatst dat de Kongl. Norske Automo
bilklub ons permissie gaf in Oslo te starten,
maar dat zij de interpretatie van art. 4 van
het reglement aan de International Sporting
Olub te Monte Carlo overdroeg.
Bedoeld artikel 4 van het reglement, geeft
juist plein pouvoir aan de startende Clubs,
en is „sans appel" zoodat wij tegen de be
doelde clausule heelemaal geen bezwaar had
den. Later zou blijken dat er ergens een
angeltje schuilde.
A. C. KROES.
GOUDAANKOOPEN VAN DE
NED. BANK.
EEN LAGER GEHALTE WORDT
GEACCEPTEERD.
In navolging van de Bank van Frankrijk
en de Duitsche Rijksbank heeft de Neder-
landsche Bank thans besloten om eveneens
goud van lager gehalte aan te nemen dan
tot nu toe gewoonte was. Deze maatregel
heeft de Bank genomen, voornamelijk in ver
band met de afgifte van z.g.n. standaard
goud door de Bank van Engeland.
De betrokken bepaling in de beschrijving
van den werkkring der Bank welke tot nu
toe vastste'de, dat de Bank in den regel al
leen baren koopt „van een gewicht van on
geveer 12 1/2 K.G., en met een gehalte van
ten minste 994 duizendsten fijn", zal thans
luiden:
„In den reeel koopt de Bank alleen baren
van een gewicht van ongeveer 12 1/2 K.G. en
met een gehalte van ten minste 0.994 fijn,
met dien verstande, dat de bank ook baren
koopt van een lager gehalte, mits deze ten
minste 0.899 fijn inhouden en gevormd zijn
uitsluitend door versmelting van munten der
meest gangbare soorten".
ANNA PAVLOWA HERDACHT.
BEGRAFENIS TE HAMPSTEAD.
Het Concertgebouworkest heeft Zondag
Anna Pavlowa herdacht door de uitvoering-
onder leiding van Cornelis Donper van „Eine
Steppenskizze aus Mitt-elazien" van Borodin
en „Ie Cygne" van Saint-Saëns uitgevoerd
door Henk van Wezel met harpbegeleiding.
Orkest en publiek herdachten staande gedu
rende eenige minuten de danseres.
Het stoffelijk overschot van Anna Pavlowa
zal op de baar geplaatst worden in de Rus
sische Orthodoxe Kerk aan de Buckingham
Palace Road te Londen. Daarna had de ter
aardebestelling te Hampstead plaats vinden.
VECHTPARTU MET DE POLITIE
TE ENSCHEDé.
AGENT EN AANVALLER GEWOND.
In Zweden aangekomen stuitten wij direct
op moeilijkheden. Ten eerste is aldaar links
rijden en rechts voorbijrijden voorschrift,
en daarop werd ons door de bijzonder
vriendelijke tolbeambten gewezen. Bagage
werd niet onderzocht, alles leefde mee in de
Rallye, en wenschte ons „good luck". De
Zweedsche wegen zijn over het algemeen
smal en in dezen tijd van het jaar zelden
goed. In deze maand waren ze bepaald
slecht en spiegelglad. Wij probeerden eerst
zonder kettingen te rijden, maar na een 20
K.M. besloten wij een garage te zoeken en
daar kettingen te monteeren.
Maar in Zweden zijn de garages niet zoo
dik gezaaid als in ons dierbare vaderland, en
toen besloten wij de kettingen zelf maar om
te leggen. Ook al om daarin wat meer oefe
ning te krijgen want de berichten die wij uit
het hooge Noorden hadden ontvangen, luid
den niet al te gunstig.
Waarde lezer, het omleggen van kettin
gen om de wielen van een auto is geen sine
cure. Vooral niet bij een 25 gr. vorst op een
open landweg zonder beschutting. Wij moes
ten den wagen opcriccen, de kettingen moes
ten vastslulfcen en na een paar uur hard wer
ken zat het geheel eerst naar onzen zin. Nu
ging het rijden beter, het tempo kon tot ca.
50 K.M. per uur worden verhoogd, en "oor 8
uur 's avonds kwamen we1 in onze 3e etappe
Gothenburg binnen. Gothenburg is de 2e
stad van Zweden, beroemd door haar univer
siteit, en door het Kanaal dat dwars door
Zweden deze stad met de hoofdstad Stock
holm verbindt. Een tocht over dit kanaal, die
meer dan 24 uur duurt is 's zomers een eve
nement, en trekt duizenden toeristen. Maar
het is winter en dan ziet Zweden vooral in
deze lage gedeelten er geheel ander,s uit en
maakt eeu verlaten indruk.
Wij waren blij den volgenden morgen, na
een verkwlkkenden slaap deze stad te kunnen
verlaten, om de 370 K.M. die ons van Oslo
scheidden af te leggen. Nu zijn er naar die
stad verschillende wegen, en wij vroegen in-
liohtingen in een klein plaatsje Hassleholm,
waar wij in een landelijk hotelletje een paar
eieren met brood en koffie verorberden. Want
van een anderen maaltijd was geen sprake.
Ons werd een zeer korte weg gewezen, waar
door wij, naar wij uitrekenden, ongeveer 1
uur vroeger in Oslo zouden aankomen. Eén
raad wil ik anderen geven: vraag nooit in
lichtingen in kleine plaatsjes en vooral niet
in Zweden. Met de beste bedoelingen be
zield wees men ons een weg die dwars door
een bosch leidde en over een tamelijk hoogen
berg, waar vóór ons geen enkele auto ge
passeerd was. Ik wil niet van levensgevaar
spreken, maar zonder de stuurmanskunst
van onze heeren Bon en Nefkens lagen we
nu misschien al in een ravijn. Twee maal
bleef de auto in de diepe sneeuw steken; de
wielen draaiden in het wilde rond, van ach
teruit noch vóóruit was sprake. Geen levend
wezen was er te zien, alleen sneeuw en spar
ren. Dus de spaden te voorschijn gehaald, en
sneeuiw scheppen, den weg onder de wielen
vrijmaken, zoodat de wielen weer pakten.
Teen onze reisdekens onder de achterwielen
gelegd, het geval even fotografisch opgeno
men en werkelijk de wagen reed weer. Na
10 K.M. hetzelfde tobben, we stonden toen
zeer steil, ik denk een stijging van 1-5
M.. En weer kwamen we er door. Door het
hard werken bleven we warm,, wat bij de
.groote koude een geluk was. De weg was hier
nauwelijks 3 M. breed, aan belde zijden een
diepe kloof, geen levend wezen te bekennen.
Met galgenhumor syraken we van het land
van G'ham, waar we blij zouden zijn weer
uit te komen. Maar voorlooplg ging het steeds
verder en hooger. Een man zat aan het stuur,
de overige duwden en met een vaart van 34
K.M. per uur kwamen we langzaam op den
top Hier stonden enkele bewoners die ons
sprakeloos aanstaarden. Het bleek bij na
vraag dat deze weg in den winter onberijd
baar was. Maar we waren od den top en zou
den ook beneden komen. En aan dit lijden
kwam een einde toen we het Noorsche grens
station Wasbotten bereikten. Bijna waren
we er voorbij gereden, toen een man in
werkmanskleeding met een Russische muts
op het hoofd ons staande hield. Auto's ko
men hier zoo zelden voorbij dat de man allen
tijd nam om de papieren voor ons in orde te
maken. Hij gaf ons bovendien de verzekering
dat wij verder tot Osla een goeden weg zou
den vinden, en deze voorspelling kwam uit.
In plaats van 1 uur vroeger kwamen we toen
ongeveer 3 uur later op onze 4e pleister
plaats aan. Voor het Grand Hotel een ge
weldige oploop. Verschillende Rolley-auto's
waren óf gelijk met ons aangekomen, óf reeds
op weg naar Stavanger verder gereden. Wij
prefereerden onze nachtrust in Oslo, werden
geïnterviewd en gefotografeerd en bleven
nog een paar uurtjes gezellig napraten over
de reis met hindernissen.
Den volgenden morgen, Dinsdag 12 dezer,
vervolgden we vol goeden moed den mooien
weg tot Drammen. Wel was ook hier veel
sneeuw gevallen, maar door de goede zorgen
van de Automobielclub was alles gedaan om
onze éntrée in Noorwegen zoo goed mogelijk
te doen zijn. Voorbij Drammen werd de weg
woor spekglad, eh d° kettingen die wij om
sneller te rijden weer hadden afgenomen,
moesten opnieuw omgelegd worden.
Toch was oppassen de boodschap, en enkele
wagens die in de sneeuw vastzaten, waar
schuwden bovendien, maar we hadden haast,
wilden dcnzelfden avond nog in Kristians-
sand aankomen, dus reden met een tempo
van 50 K.M. Plotseling kwam ons rechter
voorwiel in een geul die bevroren was, de
wagen slipte in een greppel, en muurvast
zaten we in de sneeuw. De sneeuwploeg kon
die massa's niet verwerken, zoodat we hulp
noodig hadden. Br kwam een man met een
paar paarden aanzetten, 'n tiental menschen
was ook spoedig ter plaatse, maar het hielp
niet. We telefoneerden om een service-auto
met hijschtakel en in no-time was deze ter
plaatse. Met circa 2 uur oponthoud konden
we onze reis vervolgen. Maar onze beproe
vingen waren nog lang niet .ten einde. De
weg naar Kristianssand slingert langs en over
hooge rotsen, met aan weerszijden diepe ra
vijnen. In de smalle wegen liggen diepe
wagensporen die hard bevroren zijn. Wie nu
met een smalsporigen wagen rijdt, heeft daar
van niet zoo veel hinder. Bij ons was dit
juist andersom. Onze maximale belasting
en ons breede spoor dwongen, met de uiterste
voorzichtigheid te rijden. Waren de wegen in
Zweden niet best, hier werden ze moordend
Alles is door ons geprobeerd om sneller
voorwaarts te komen, de ijzeren kettingen
werden afgenomen en vervangen door ■touw-
kettlngen, maar onze wagen bleef op de ijs
baan sulien. Toen weer andere ijskettingen
opgelegd. En dan bij ca. 35 gr. koude! Wij
klappertandden, want er moesten schakels
afgenomen worden, beitels gehanteerd wor
den e.d. Af en toe gingen wij hard loepen
om niet de kans te loopen te bevriezen. Drie
uren duurde deze obsessie. Het was Intus-
sohen 3 uur 's nachts geworden en wij waren
van 's morgens 9 uur uit Oslo, onderweg'. Onze
etensvoorraad was uitgeput, wij waren in een
onherbergzame streek met af en toe en enkel
blokhuis. Wel brandde daar licht, maar de
menschen waren in diepen slaap. Ze laten de
lichten 's nachts maar branden omdat elec-
triciteit bijna niets kost.
Het lijkt zoo een hopeloos geval, maar na
even hard werken gelukte het, den wagen
vrij te majeen. De auto was niet in het minst
beschadigd.
Dood-op kwamen we om ongeveer 7 uur
's morgens in Arendal, waar we ons in 't
Grand Hotel konden verkwikken. Tegen 9
uur vertrokken we op den 13en weer voor 't
laatste gedeelte van ongeveer 120 K.M., dat
we gelukkig met daglicht konden rijden. En
om ruim 1 uur 's middags kwamen we in
Kristianssand aan,, na ruim 30 uur worstelen
over 370 K.M., dus met een gemiddelde van
ca. 12 K.M. per uur.
Is het een wonder dat de heer Bon met
deze ervaringen geen lust had, zijn nieuwen
wagen en eveneens zijn bemanning er aan te
wagen?
Er werd krijgsraad gehouden. Doorgaan of
niet.
Ondergeteekende was voor 't eerste, maar
Liet zich overtuigen, dat de kans op succes
uitgesloten was. Want 40 K.M. moesten per
uur gereden worden en al bleven de eerste
controles ook enkele uren langer open, het
zou toch onmogelijk zijn met onzen zwaar
beladen wagen op deze wegen een hooger
gemiddelde dan 25 K.M. per uur te behalen.
De heer Bon was moedeloos en wij allen met
hem. Zooveel opofferingen, zooveel moeite
voor niets. Maar eerst zouden wij gaan nisten
na den emotievollen tocht. Na een uur onge
veer werd op mijn kamerdeur geklopt en op
mijn „come in" kwam een blozend heer
binnengestapt, die zich als den heer Boogaard
een in Kristianssand levend Hollander ont
popte. De heer Boogaard, destijds uitgezon
den door de Noorsche Gasmaatschappij, be
kleed in Kristianssand een vooraanstande
positie als directeur der gasfabrieken, en
stelde zich voor aLs voorzitter der vocntrole-
post Rally—Monte Carlo. Hij was voor deze
functie aangezocht door de Kongl. Norske
Automobilklub.
Wat is er prettiger dan in vreemde lan
den voor moeilijkheden staand, de hulp van
een landsman té kunnen inroepen? Al kon- j
dan wij ons in 't Noorsch vrij goed behelpen
toch kwam de heer Roogaard voor ons als 1
BINNENLAND
DE TOONEELCRISIS TE
AMSTERDAM.
Voorstellen en tegen
voorstellen.
DE HEER VERKADE DOOR DE K. V. NIET
GEWENSCHT.
De motie van de Ned. Tooneelkunstenaars-
vereeniging bedoelt eigenlijk te zijn een con-
travoorstel, om name/ijk tot 1 Augustus den
huidigen toestand te bestendigen, het Am
sterdamsch Tooneel er door te helpen tot
dien tijd, hoewel dit financieel een grooter
verlies voor de geëngageerden beteekent, om
dan in rustiger atmosfeer een fusie tot stand
te brengen.
De motie geeft verder te kennen, dat de
artisten van het Amsterdamsch Tooneel in
deze omstandigheden de consequenties niet
voor hun i-ekening kunnen nemen.
Van de directie der Kon. Ver. „Het Neder-
landsch Tooneel" vernam het Hbld., dat het.
naar haar inzicht, noodig is, eerst met de
leden van het „Amsterdamsch Tooneel" tot
overeenstemming'te geraken alvorens een „of
ficieel" fusie-voorstel tot- de naami. vennoot
schap „Het Amsterdamsch Tooneel" wordt
gericht. De Kon. Ver. acht het noodzakelijk,
aleer een dergelijk voorstel te doen, eerst na
te gaan, hoe de verhouding tusschen de
N.V. „Het Amst. Tooneel" en hare leden is.
Aan de eigenlijke zakelijke regeling moeten
dus besprekingen metde tooneelisten aan
gaande de artistieke- en de salaris-quaestie
voorafgaan.
De directie der Kon. Ver. beschouwt de
motie van het Amst. Tooneel als een tegen
voorstel waarover deze onderhandelingen dus.
zullen moeten loopen.
Van deze zijde werd bevestigd, dat de
voorwaarden inhouden een op zij schuiven
van den persoon van den heer Ed. Verkade.
Men verzekerde voorts, dat bij een fusie de
„artistieke ongereptheid" der leden van het
Amst. Tooneel gegarandeerd zal zijn en dat
o.m. de regisseurs van het Amst. Tooneel
hunne werkzaamheden op denzelfden voet
voort zullen kunnen zetten.
De basis, die de Kon. Ver voorstelt is 120
per maand plus 50 pet. van het restende sa
laris voor de spelers
Wantrouwen bij het A. T.
Omtrent de vergadering die Zaterdagnacht
gehouden is door het gezelschap het Am
sterdamsch Tooneel met de directie, ver
neemt de Tel. nog, dat gedurende het eerste
gedeelte dezer vergadering behalve de heer
Van Dalsum, ook de heer Verkade aanwezig
was. Op die vergadering werd door den ac
countant van het Amsterdamsch Tooneel, dr.
A. Sternheim een overzicht gegeven van den
financieelen toestand en de ooi-zaken die ge
leid hebben tot de débacle. Toen daarop de
motie van wantrouwen tegen het financieele
beleid, welke uit de verg-adering opkwam, in
stemming werd gebracht en met algemeene
stemmen (één blanco) werd aangenomen,
deelde de heer Verkade mede verder niets te
zeggen te hebben en op zijn kantoor beschik
baar te zijn voor degenen die hem zakelijk
te spreken hadden.
Aftreden van Verkade?
Naar het blad verder bij geruchte verneemt
zou de heer Eduard Verkade voornemens zijn
af te treden als directeur van het Amster
damsch Tooneel.
Henri Eerèns verlaat het A. T.
De heer Henri Eerens heeft meegedeeld,
dat hij in geen enkele voorstelling van het
Amsterdamsch. Tooneel meer zal optreden.
Twee agenten van politie te Enschede
maanden in den nacht van Zaterdag op Zon
dag in de Oldenzaalschestraat ter hoogte van
het hotel De Klomp eenige personen, onder
wie de bij de politie bekende gebroeders J. 3.
die belust waren op een relletje, aan om door
te loopen, waaraan geen gevolg werd ge-
eeven. De broedeirs begonnen handtastelijk
te worden en een der agenten kreeg een
stomp in het gelaat. Deze trok zijn sabel,
welke hem evenwel werd ontnomen door G.
B., die den agent er een slag mee over het
hoofd toebracht, tengevolge waarvan deze een
8 c.M. groote wonde onder het rechteroog
kreeg. De door G. B. weggeworpen sabel werd
door J. B. opgeraapt, die den anderen agent
ermee te lijf wilde gaan, doch bij den aanblik
van de getrokken revolver de plaat poetste.
Inmiddels had de agent R. drie schoten ge
lost op G. B. waarvan twee hem in de rech
terborst troffen.
Na verbonden te zijn in het politiebureau
is de agent R. ter verpleging opgenomen in
het R. K. ziekenhuis; G. B„ wiens toestand
redelijk is werd overgebracht naar het pro-
testantsche ziekenhuis te Ziekenzorg.
„IM WESTEN NIGHTS NEUES"
TE BATAVIA.
DUITSCHERS WILDEN EEN VERBOD.
Na een verzoek van den Deutschen Verein
te Batavia om de film „Van het Westelijk
front geen Nieuws", te verbieden, hebben de
autoriteiten, o.w. de heeren Miihlefeld, direc
teur van Binnenlandsch Bestuur, en Hartelust
gouverneur van West-Java, de vertooning
bijgewoond, meldt het Hbld. De film werd
daarna voor publieke vertooning goedgekeurd,
aangezien op geenerlei wijze anti-Duitsche
ten denzen zijn waargenomen
Te Medan was de rolprent te voren reeds
vertoond.
HOOG BEZOEK AAN DE R.A.L
De Fransche gezant, de heer Kammerer
heeft met den consul, den heer Louis J. F.
Judas, een bezoek gebracht aan de tentoon
stelling. De voorzitter, de heer J. Leonard
Lang en de comité-leden ontvingen de gasten
en leidden hen rond.
Ook de Duitsche gezant heeft de epxositie
bezocht. Hij werd rondgeleid door den heer K.
Landeweer. De toeloop van de bezoekers was
volgens de Tel. ook op dezen tweeden dag
grooter dan op den overeenkomstigen. dag
van verleden jaar.
BOYCOT VAN EEN ONDERWIJS-
VACATURE.
VERBOD OM ALS HOOFD TE SOLLICI-
TEEREN.
Naar aanleiding van een oproep voor solli
citanten voor de betrekking- van hoofd eener
school te Amsterdam voor een achttiental
vacatures hield de Bond van Nederl. Onder
wijzers aldaar een door ongeveer 500 perso
nen bezochte vergadering. Na uitvoerige toe
lichting en eenige discussies werd met op één
na algemeene stemmen aangenomen een
voorstel van Hoofd- en afdeelingsbestuur van
den Bond. luidende:
De afdeeling Amsterdam van den Bond van
Nederl. Onderwijzers, gehoord de uiteenzet
ting van den stand der Ancienniteitsactie.
van oordeel, dat deze actie met kracht moet
worden voortgezet en dat de onthouding van
sollicitatie daarbij een onmisbare factor is.
beriuit: dat het verbod van solllicitatie, in
1929 uitgevaardigd, zal worden gehandhaafd
dat dus geen van haar leden gehoor mag
geven aan den thans loopenden oproep voor
sollicitanten, bij het B.O., het G.L.O. en het
U.L.O. en draagt het bestuivr op een zoo
krachtig mogelijke actie te beginnen, opdat
ook de tot sollicitatie bevoegde leden van het
onderwijzerscorps te Amsterdam, die geen
lid der Bondsal'deeling zijn, zich bij dezen
oproep van sollicitatie zullen onthouden.
BANKLOOPER TE ROTTERDAM
OVERVALLEN.
Dapper verweer van een
16-jarige.
HIJ LIET ZICH ZIJN TASCH NIET
ONTROOVEN.
Zaterdag heeft in den Houttuin te Rot
terdam een brutale roofoverval plaats ge
had.
De 16-jarige J. v. E., die in dienst is bij
de firma Van R„ was tegen 11 uur 's ochtends
naar een bankinstelling geweest en kwam
daarvan om kwart over 11 terug. Hij droeg-
een actetasch onder zijn arm, waarin ruim
2000 gulden geborgen waren. In de vestibule
van het kantoor van de firma van R., dat aan
de Houttuin gelegen is, gekomen, werd hij
door twee mannen overvallen, die hem enkele
harde vuistslagen op het gezicht toebrachten,
waardoor hij op den grond viel. Hij zag nog
dat een derde man op straat op den uitkijk
stond, terwijl een gierde de tochtdeur, die
van de vestibule toegang geeft tot de trap,
vasthield.
De jongen liet zich echter door de groote
numerieke meerderheid van zijn belagers niet
intimldeeren. Hij begon luidkeels te
schreeuwen en hield de tasch zoo stevig vast,
dat de laffe aanranders geen kans zagen,
hem die te ontrukken.
Het geschreeuw had intusschen de aandacht
getrokken van het kantoorpersoneel van de
firma Van R. In allerijl kwamen een paar
kantoorbediende naar beneden en op hun
komst namen de aanvallers de vlucht. Zij
renden den Houttuin uit naar de Valken-
steeg, vervolgens door de Goudsche Wagen
straat en de Breedestraat, achtervolgd door
enkele kantoorbedienden. Deze verzuimden
echter de aandacht van het publiek op de
vluchtelingen te vestigen en daaraan is 't on
getwijfeld te wijten, dat het laffe viertal dooi?
allerlei zijstraatjes een goed heenkomen,
zocht en er in slaagde te ontsnappen.
Er is -echter een vrij volledig signalement
van hen bekend geworden en aan de hand
daarvan stelt de politie thans een uitgebreid
onderzoek in.
De kantoorbediende, door wiens kranig en
kordaat optreden de overval mislukt is, wist
nog te vertellen dat twee van de aanranders
hem bij de bank hebben opgewacht en van
daar naar het kantoor gevolgd zijn.
SCHIPBREUK OP DE ZUIDER
ZEE.
SCHIPPERSGEZIN UREN IN HET WATER.
In den nacht van Vrijdag op Zaterdag is de
klipperaak „Risico", schipper W. Spoelstra,
geladen met hout, varende van Amsterdam
naar Almelo, ten gevolge van den hevigen
storm op het Kamper Zand (ten Z. van het
Keteldiep) geraakt en gezonken. Aan boord
bevonden zich de schipper, zijn vrouw, zes
kinderen en een oude moeder van 92 jaar, die
naar de Tel. meldt, allen tot over hun middel
in het water stonden, tot zij door Elburgsckl
visschers werden gered. Het langdurige, koude
bad schijnt geen nadeeligen invloed op de
schipbreukelingen te hebben gehad. De oude
moeder vertelde de laatste drie jaar drie
schipbreuken te hebben meegemaakt. Schip
en lading waren verzekerd.
DERTIGJARIG HUWELIJKS
FEEST VAN DE KONINGIN.
7 FEBRUARI.
Op 7 Februari zal het dertig jaar geleden
zijn dat de Koningin en Prins Hendrik in het
huwelijk traden.
Naar de Tel. verneemt, zal het 30-jarig hu
welijksfeest ten paleize gevierd worden. De
jaarlijksche voorjaarsreis van de Koningin
zal daarom eenigen tijd uitgesteld worden.
W. J. KERNKAMP, t
LID VAN PROVINCIALE STATEN.
Zaterdagavond is te Edam plotseling over
leden, 66 jaar oud, de heer W. J. Kernkamp,
lid der Provinciale Staten van Noord-Fnl-
land, lid van het hoofdbestuur van de Chris
telijk Historische Unie, dijkgraaf van het
hoogheemraadschap van de Uitwaterende
Sluizen, in Kennemerland en West-Friesland,
dijkgraaf van den Zuidpolder onder Edam,
hoogheemraad van het hoogheemraadschap
Noord-Hollands Noorderkwartier, plaatsver
vangend dijkgraaf, tevens heemraad van het
waterschap De Purmer en voorzitter van den
Bond van Waterschappen in Noord-Holland,
oud-wethouder van Edam.
De heer Kernkamp was in de Staten uiter
aard een expert in waterstaatswerken. Hij
was er een zeer geziene figuur.
SOCIALISME EN KERK.
EEN COMITé TOT VEREENIGING
VAN BEIDE.
Het comité „Socialisme en Kerk", dat onder
voorzitterschap staat van ds. F. Kuiper,
doopsgezind predikant te Krommenie, publi
ceert in „Het Volk" een manifest, waarin het
betreurd wordt, dat de kerk zich steeds af
zijdig heeft gehouden van het socialisme en
gezegd wordt, dat het comité het in het licht
van de evangelische prediking van het Ko
ninkrijk Gods zijn roeping acht om in de
rijen der S.D.A.P. mede te strijden, zonder to
treden buiten de geloofsgemeenschap der
Chr. Kerk. Het manifest is geteekend door Ds.
F. Kuiper, voorzitter, C. Inja, B. Ruitenberg,
F. Boerwinkel Jr.. H. Quarles van Ufford, se
cretaris en door 155 anderen.
NEDERLANDSCH STOOMSCHIP
IN GEVAAR.
RHEA" OP EEN ROTSKUST VOOR ANKER.
Volgens een Llovd's-telegram. is het Neder-
landseh motorschip Rhea" van de Kon Ned-
Stbt.Mij te Amsterdam met motorschade voor
anker gegaan op 7 miil afstand ten Westen
van Jeremie Point (Haiti). Daar het schip
slechts op 300 voet van de rotsen ligt, is de
positie gevaarlijk, want mocht men er niet
in slagen de schade te herstellen, dan is de
kans niet buitengesloten, dat de ankers niet
zullen houden en het schip op de rotsen ge*
worpen wordt.
