Uit dein Strijd
teöeii
de Misdaad
DE DEURWAARDER EN DE SOVJET.
HAARLEM'S DAGBLAD DINSDAG 14 APRIL 1931
TWEEDE BLAD
door
A. HEEROMA, Oud-Commissaris van Politie te Amsterdam.
Meen niet, <lat ik mijn vriend, den deur
waarder, gevolgd ben naar het paradijs der
communisten; hij zoomin als ik zouden ons
daar thuis gevoelen. Als ik het wil hebben
over den sovjet bedoel ik niet het verplette
rend Russisch mechanisme, maar een uiterst
zwakke nabootsing er van, welker verhou
ding is als die van den Jumbo, in dolle vaart
en vernietigend wat hem in den weg komt,
voort, ijlend, tot het speelgoedlocomotief je,
door het kind aan een touwtje voortgetrok
ken. Maar voor dat kind is het een echte lo
comotief, in zijn verbeelding tot groote din
gen in staat en het jongetje bouwt zich pa
pieren huisjes en laat ze door zijn machine
in elkaar rijden, geloovende, dat ook een
echt huis onder den druk zou bezwijken.
Zoo bestond er in Amsterdam een sovjet
en deze meende te moeten doen wat des
sovjets is: omverwerping van het gezag.
Mijn vriend de deurwaarder was als de
bescheiden vertegenwoordiger van het gezag
er mee belast, een juffrouw, die aan de ver
zoeken en aanmaningen, om haar woning
ontruimd ter beschikking van den eigenaar
te stellen, niet had voldaan, uit de woning
te zetten, wat hij natuurlijk niet op zijn
eigen houtje deed, maar ingevolge een rech
terlijk bevel, dat weer was uitgevaardigd op
De woede van de juffrouw.
verzoek van den eigenaar. Als er van on
recht sprake was, lag dit dus bij den huis
eigenaar, desnoods bij den kantonrechter,
maar in geen geval bij den deurwaarder.
Niettemin keerde de woede van de juffrouw
zich tegep dezen ambtenaar en bij haar rijp
te het plan hem te beletten het vonnis ten
uitvoer te leggen. Ze gevoelde evenwel geen
lust dit alleen te doen en daarom riep zij
de hulp in van den sovjet. Deze had al eeni-
ge malen het bewijs geleverd niet voor niets
te zijn opgericht en zich het beschikkings
recht over leegstaande woningen toegeëigend
zoodat, wanneer iemand een woning zocht,
de sovjet eenvoudig decreteerde: „die of die
kan je betrekken", waarop de deur werd
opengemaakt en de goederen van den wo
ningzoeker werden binnengedragen, zoodat
de eigenaar tot zijn ontsteltenis moest be
merken, dat zijn recht op de woning met
één streek was weggeveegd. In zijn verbou
wereerdheid liep hij naar de politie, die dan
met een tweede veeg de sovjetrechten weer
deed verdwijnen, zoodat de meubelen weer
op straat terecht kwamen. Niettemin ont
moedigde dit den sovjet geenszins en- toen
de juffrouw aan dit bestuurslichaam had
medegedeeld, dat zij haar domicilie niet
wenschte te verlaten, doch dat zij vreesde,
dat haar goede wil alleen onvoldoende zou
blijken om haar daar te houden, werd haar
aanstonds hulp toegezegd.
Nu had zich enkele dagen tevoren een der
gelijk geval voorgedaan en toen de deurwaar
der daar met zijn helpers verscheen, had hij
zooveel brutale monden tegenover zich ge
kregen, dat zijn helpers het geraden vonden
er tusschenuit te trekken; de deurwaarder,niet
van plan zelf af te hijschen, maakte ook
rechtsomkeerd en de politie volgde den deur
waarder, zoodat de sovjet meester van het
terrein bleef
Men zal dit misschien vreemd vinden van
de politie, maar men vergete niet, dat zij
er niet is om de uitzetting te doen, maar
alleen om den deurwaarder in huis te bren
gen en te beschermen; waar hier geen deur
waarder meer was, viel er niets te bescher
men. De sovjet vatte dezen terugtocht echter
op als een teeken van bangheid, hetgeen
het zelfrespect niet weinig verhoogde.
Toen dus mijn vriend (niet de man van de
vorige uitzetting) de juffrouw in de frissche
lucht moest brengen, dacht men in het sovjet,
kamp niet anders of het zou weer een sma
delijke aftocht worden en vol goeden moed
verzamelden zich een aantal mannen bij de
juffrouw, die ergens twee hoog woonde in de
buurt van Kattenburg, een stadswijk, waar
van de bevolking een zekere reputatie geniet
op het gebied van oproertjes, zoodat daar
meermalen de kogels door de straten hebben
gefloten.
Mijn vriend wks een klein maar een moedig
man, die meende, dat, als je deurwaarder
was, je regen en zonneschijn met dezelfde
kalmte moest accepteeren en die dan ook te
kennen gaf niet van plan te zijn het von
nis onuitgevoerd te laten, hetgeen een zeer
juiste opvatting van zijn taak aanduidde;
ieder weet toch, dat een stuk papier, al staat
daar „In naam des Konings" boven- en de
naam van den kantonrechter onderaan, niet
in staat is iemand uit de woning te verwijde
ren, maar dat dit door stevige armen moet
gebeuren. De deurwaarder requireerde stevige
armen en ook „de sterke arm", waarmee de
politie wordt bedoeld en zoo ging hij, toege
rust met al die armen naar de woning der
juffrouw. De straatdeur was open en scheen
tot een bezoek uit te noodigen, maar niet
zoodra bevonden wij ons onder aan de trap
en tuurden we naar boven in het donkere
gat, of het bleek, dat een ongewone ont
vangst ons wachtte, want daar in de hoogte
ontketende zich een helsch lawaai, niet on
gelijk aan dat, t welk men bij de jaarwis
seling in Amsterdam kan vernemen, als de
menschen op hun veranda's komen om met
potdeksels te kleppen en op ketels te slaan,
onder begeleiding van geloei dat met trechters
en dergelijke instrumenten wordt voortge
bracht. Ik meen, dat dit nog een overblijfsel
is uit den heidenschen tijd en dat bij primi
tieve volken in Afrika *en dergelijke geze
gende landen iets dergelijks nog in gebruik is
om booze geesten op de vlucht te jagen. Dat
kwam hier wonderwel uit, want het lijdt
geen twijfel of wij werden beschouwd als
de booze geesten en men verwachtte, dat wij
ons evenals die zouden laten intimideeren.
Geweldig beukte men met stokken op emmers
en blikken, dit was de tam-tam; daartus-
schen klonk een dof gerommel als van ap-
plaudisseerende voeten op een hollen bodem,
een schrille fluittoon snerpte er tusschendoor
en boven alles uit hoorde men grove dreigen
de mannenstemmen, die dooreen brulden en
bulkten en waaruit dreiging sprak tegen ieder
die het zou wagen de trap te bestijgen. Hoeie!
Hoeie! en dan duidelijker: Moordenaars!
Schurken!
De deurwaarder requireerde „de sterke arm"
De Sovjet
Ik keek den deurwaarder aan en overtuigde
mij er van of zijn helperss nog niet de vlucht
hadden genomen, maar zij waren er nog,
ofschoon ik vrees, dat hun aanwezigheid al
leen hierdoor viel te verklaren, dat de schrik
hun in de beenen was geslagen, hetgeen hun
verhinderde weg te loopen. Ik zeg, ik keek
den deurwaarder aan, lachte ietwat spottend
toen ik zei: „ga uw gang maar, deurwaar
der!"
Hij glimlachte terug en zei niets, ver
wachtte, dat ik voor zou gaan, maar ik was
er niet om voor te gaan, alleen maar om de
deur te openen en die was open. Ik wenkte
beleefd: „na u" en hij antwoordde: „ga u
maar voor", zoodat wij ons wederkeerig in
vriendelijkheid en welwillendheid uitputten,
zonder dat dit meer succes had dan het ge
loei daarboven tot een orkaan aanzwol on
der het oorverdoovend ratelen van de tam
tam. Men begreep daarboven de aarzeling en
voorzag reeds den aftocht. Doch in dat op
zicht zag men verkeerd; wij waren niet ge
komen om onverrichterzake huistoe te gaan,
maar dat wij niet zonder meer de trap op
stormden, laat zich ook wel eenigszins ver
klaren omdat een of ander projectiel ons
wel eens kon noodzaken de trap nog harder
af te stormen, wellicht zonder dat onze voe
ten daarbij dienst behoefden te doen.
Ik besloot als parlementariër op te tre
den en gebruik makende van een oogenblik
stilte riep ik naar boven in de trapholte naar
de onzichtbare juffrouw, die ik daar ergens
boven veronderstelde, als een tweede Kenau
de verdedigers aanvurende:
„Juffrouw, ik ben de commissaris van po
litie en bij mij is de deurwaarder, die toe
gang tot uw woning wil hebben; ik waar
schuw u ernstig geen geweld te plegen!"
„Ha!" gilde een vrouwenstem van twee
hoog, „laat hem maar boven komen", en
toen zeer amicaal: (de deurwaarder heette
van zijn voornaam Barend) „Kom maar bo
ven, Barendje, dan krijg je een koppie koffie
met een koekie! Hoor Je, Barendje? Met
een koe-oe-oe-kie!" Op dat koekie werd in
het bijzonder de aandacht gevestigd en het
mannenkoor stemde in, zooals in de kerk het
Amen wordt gezegd: „ja, kom maar boven",
waarna de muziek de intochtsmarsch inzette.
Barendje was geen liefhebben van zoetigheid
en speciaal vreesde hij het aangeprezen
koekje niet goed te kunnen verteren, waar
om hij bleef waar hij was. De Juffrouw her
haalde de uitnoodiging, dringender en niet
vrij van ironie: „Waarom kom je nou niet,
Barendje? Ik wacht al zoo lang op je. Je
koffie staat klaar met je koekie!" „Wat moe
ten we doen?" informeerde mijn vriend en
ik liet mijn spot varen. We hadden daar nu
lang genoeg staan sabbelen en één van bei
den: naar boven of terug; dit laatste lag
niet op onze weg, dus we moesten naar bo
ven. Nu wachtte ik eigenlijk op eenige ge
welddaad, want dat getier was nog geen re
den om zelf geweld te gebruiken en ik wilde
wel weten, wat men daar boven zou doen, als
we de trap opgingen, terwijl ik er niet veel
voor voelde, dat een van ons een deuk in
zijn schedel zou krijgen. Ik wendde een be
storming voor, beklom met het noodige
geweld een paar treden, maar daar kwam
meteen al een emmer de trap af en hiermee
Daar kwam een emmer de trap af.
waren de vijandelijkheden geopend. Terwijl
meer voorwerpen den emmer volgden en het
krijgsgeschreeuw daarboven zijn hoogtepunt
bereikte loste ik een paar revolverschoten
en toen veranderde de situatie als bij too-
verslag; de muziek zweeg, het geschreeuw
verstomde, maar daar volgde een getrappel
van vlugge voeten, die zich naar drie hoog
spoedden en toen naar den zolder, waar een
venster gelegenheid gaf aan de vluchtende
strijders om het dak te bereiken. We zonden
ter aanmoediging nog een paar kogels het
trapgat in, die toch geen kwaad konden
doen en bestegen zonder tegenstand te ont
moeten de trappen tot wij voor de deur van
de juffrouw belandden. De deur was wel op
slot, maar dat was geen. bezwaar en de pret
zat er wat in bij de dienders, die de kracht
van hun rug en beenspieren beproefden,
waartegen het paneel het moest afleggen en
we drongen op een minder gebruikelijke wijze
de kamer binnen, in welker midden de juf
frouw stond met een kachelhaakje in de
hand, alsof ze wilde zeggen: .Slechts over
mijn lijk gaat men verder". Maar dit was
slechts een beau geste, want zij verroerde
geen vin en de' deurwaarder kon beginnen
met het werk waarvoor hij gekomen was, wat
niet veel tijd vorderde, omdat de juffrouw
zoowat het eenige overgebleven meubelstuk
was. Omdat zij alzoo niet meer op visite was
ingericht, zal dit wel de reden zijn, dat Ba
rendje zijn beloofde koffie niet heeft gekre
gen, wat weer bewijst, dat men op beloften
niet te zeer moet rekenen.
Voor den Polifierechter.
De noodlottige schoonmaaktijd.
Hoe verheugt het mij, al mijn rasgenooten,
die thans gebogen zullen gaan onder den last
van zorg en ontbering, welke de schoonmaak-
duivel hun op de schouders legt, een hart
onder den riem te kunnen steken, hun een
wapen in de hand te kunnen drukken in hun,
maar naar ik vreeze, wanhopigen strijd. Nu
toch kunnen zij hun wederhelft onder het oog
brengen, hoe de schoonmaak naar de gevan
genis kan leiden, want zou de kasteleines,
wie twee pakken zeemleeren lappen in den
schoot vielen, in de verleiding geraakt zijn
met kwistige hand hiervan uit te deelen. als
zij niet aan de schoonmaak ware geweest?
En, wat nog erger was, zou zij bulten den
schoonmaaktijd haar hoofd zoo kwijt zijn ge
raakt, dat toen de rechercheur haar vroeg
of zij er nog meer had dan het pakje, 't welk
zij hem overreikte, zij met geen mogelijkheid
kon bedenken, dat nog een partijtje vellen
was achtergebleven?
Rechter, wees edelmoedig tegen een vrouw
in schoonmaaktijd en denk u er in wat dit
voor haar moet zijn in den tijd, dat spons en
leeren lap hoogtij vieren, te kunnen graaien
in stapels van die onontbeerlijke artikelen.
Wat den goeden man, die daar uit de diep
te oprees, hetgeen beteekende, dat hij in
voorarrest zat, had bewogen, om juist die
lappen in 't voorbijgaan mee te nemen, be
greep niemand en hij zelf 't allerminst; als
je geen huis hebt, heb je geen ruiten en geen
schoonmaak, dus alleen op grond daarvan
had hij vrijgesproken moeten worden, temeer
waar zijn verklaring, dat hij een borrel op
had gehad, alleszins aannemelijk was, maar
hij had ze niet aan den kastelein moeten
geven om nog meer borrels te krijgen.
Nu zat hij al veertien dagen in 't Huis van
Bewaring, waar hij de lappen mooi had kun
nen benutten om in zijn vrijen tijd en dien
heb je daar de ramen te zeemen. De ver
dediger vond, dat het voor den man. die
niets anders op z'n kerfstok had dan deser
tie in z'n jonge jaren, hetgeen deze pleiter
hem, gezien de mobilisatieervaringen, eenigs
zins als een eer aanrekende, nu mooi genoeg
was, maar de rechter vond beter, dat hij de
maand maar vol maakte, wat in het Huls
van Bewaring kon geschieden, zoodat de man
nu tenminste voor dien tijd een vaste woon
plaats heeft met al de voordeelen aan 't Huls
van Bewaring verbonden
De juffrouw behoeft haar schoonmaak niet
te gaan onderbreken door hem gezelschap te
houden, want zij kwam er met 50 boete af,
een bedrag waarvoor zij, zonder verder lastig
gevallen te worden, een heele schoonmaak-
inventaris had kunnen koopen.
Gebroken harten en gebroken deuren.
Het huwelijk tusschen beklaagde en getui
ge had niets anders opgeleverd dan vier kin
deren en een hoop ellende, waarom een
scheiding van tafel en bed was gevolgd. Wie
echter zou meenen, dat de ellende daarmee
zou eindigen vergist zich. Ja, de man van
zijn kant vond 't nog zoo kwaad niet van
tafel en bed gescheiden te zijn, want nu zou
hij al zijn geld voor zich behouden, zoodat
hij met de ellende ook de vier kinderen ver
gat, maar hij had buiten den waard, in
casu den advocaat der vrouw gerekend, want
die ging beslag leggen op z'n heele trakte
ment, wat voor den man een nieuwe zee van
ellende beteekende. Hier kon het punctum
staan, want het vervolg is omgeven door een
wolk van mysterie. De vrouw zegt, dat hij
aan haar huis was gekomen, de deur had
stukgetrapt en dat zij we leven in de stad
van Kenau Hasselaar haar man een pan
met heet water over het toch reeds verhitte
hoofd had uitgestort. Getuigen, aan wier on
partijdigheid door den man ernstig werd ge
twijfeld, waren pertinent in hun herkenning
van den man als den dader, maar deze hield
vol, dat hij geen schuld had aan de gebroken
deur en naar het scheen ook niet aan 't ge
broken hart en dat hem geen stortbad was
toegediend. De justitie was even in twijfel,
maar omdat de man tegen de politie had ge
zegd, dat hij geen heet-waterbad had ont
vangen, zich daarbij beroepende op het ont
breken van brandvlekken, terwijl de politie
heelemaal niet van heet water maar slechts
van water had gesproken, bleef alleen de
twijfel aan 's mans waarheidsliefde bestaan
en werd de gebroken deur met 30 boete ge
repareerd.
De verzoeningsworst.
Men kent het verhaal van den man, die
drie wenschen mocht doen en zich een worst
wenschte; z'n vrouw, woedend over deze be
scheidenheid, wenschte dat-ie aan z'n neus
hing en toen bleef voor derde wensch alleen
de vrijmaking over, zoodat het resultaat van
alles toch nog een worst was. En zoo waren
er in IJmuiden een paar jochies, die aan den
slager om worst vroegen; een hunner kreeg
een pak slaag en toen kwam de vader en
vroeg, om dit ongedaan te maken, een worst,
zoodat ook hier het resultaat een worst was.
Helaas leven we niet meer in den tijd, dat
met wenschen alleen de zaak klaar is, want
je krijgt vaak iets, wat je niet wenscht op
den koop toe en zoo verging het den slager,
die heden nog ongevraagd 200 boete had te
incasseeren, terwijl de vader van 't jochie nog
een standje kreeg vanwege de worst.
Nou, 't klein, scharminkelig jongetje was
geen partuur voor een slager en 't is te be
grijpen, dat toen een man zag, dat hij het
kind, zij 't met kousevoeten, schopte, die man
den slager toevoegde: „Dat moet je mij doen".
De slager was niet de beroerdste, als je hem
wat vroeg, als 't maar geen worst was, want
hij voldeed meteen aan de uitnoodiging en
gaf den reclamant een pats op de wang, die
twee dagen later nog gevoeld werd. Het
schijnt, dat men er in IJmuiden begeerig
naar is door slagers afgetuigd te worden,
want een juffrouw had ook daarom gevraagd,
hetgeen tot haar en slagers geluk deze niet
gehoord heeft, zeker omdat hij over z'n ze
nuwen heen was, zooals hij zei.
Hij kon zich trouwens niet vereenigen met
al wat er gezegd werd. luisterde met alle aan
dacht naar de opsomming zijner wandaden
om dan de verwachting te slaken: „Nou, dat
hebben ze mooi in mekaar gezet. Hij mat de
juffrouw van het hoedje tot de lakschoenen
alsof zij een vreemd voorwerp was geweest en
niet een dorpsgenoote, vroeg aan den rechter
of je iemand geen klap mocht geven als hij
er om vroeg en of je maar moest wachten tot
je er zelf een kreeg, waarop kans had be
staan, en motiveerde zijn voetwerk met de
bewering, dat de jongen, toen deze geen
worst kreeg, zijn zaak in discrediet had ge
bracht door te zeggen, dat hij stinkend rot-
vlecsch verkocht, hetgeen alweer met het
verlangen naar worst niet is overeen te
brengen, 't Mocht alles niet baten; het kind
dat in z'n schraalheid aan een jong lam deed
renken, had het rechterlijk hart bewogen en
de slager mocht nog blij zijn, dat de rechter
de 14 dagen, die de officier eischte, in boete
omzette.
VEREENIGING TEGEN HET
MISHANDELEN VAN DIEREN.
JAARLIJKSCHE ALGEMEENE
VERGADERING.
De Vereeniging tegen het Mishandelen van
Dieren, voor Haarlem en Omstreken, hield
Maandagavond in restaurant Brlnkmann haar
jaarlijksche algemeene vergadering onder
leiding van den voorzitter, mr. J. A. P. C. ten
Bokkel,
In zijn openingswoord sprak de voorzitter
een waarschuwend woord tegen het secta-
risme dat allengs op het gebied der dieren
bescherming is opgetreden.
Oorspronkelijk bestond alleen de Neder-
landsche Vereeniging tot bescherming van
Dieren, maar later zijn er allerlei andere
organisaties bijgekomen.
Het gevolg is. dat de oudste vereeniging
de grootste moe:*< heeft iets van de over
heid gedaan te krijgen, omdat deze uit al
die organisaties geen wijs meer kan worden.
Spreker raadde de leden aan bij eventueele
wenschen of grieven zich tot het bestuur
te wenden en niet de vereeniging te verlaten
om zich bij een ander lichaam aan te slui
ten of een nieuwe organisatie te stichtten.
Na deze rede, las de secretaris het jaar
verslag voor, waaruit bleek, dat het leden
tal bij het begin van het nieuwe vereeni-
gingsjaar 600 bedroeg en dus stationnair is
gebleven.
In de bestuursvacatures werden de perio
diek aftredende leden mevr. de wed. G. D.
PasteurZuyderhoff en mevr. A. del Baere-
Jiskoot opnieuw gekozen, evenals Jhr. mr.
Th. M. van Asch van Wijck, mr. A. H. J.
Merens en de heer S. Crommelin als leden
der commissie, bedoeld in art. 5 van het huis
houdelijk reglement.
Bij de rondvraag stelden versche'.denen der
aanwezigen vragen, welke door den voorzitte:
werden beantwoord. Enkele opmerkingen
gaven het bestuur aanleiding een nader on
derzoek in te stellen.
ONVOORZICHTIGHEID RIET EEN
REVOLVER.
Zondagmiddag is aan de Heldams'uis te
Vleuten de 25-jarige N. Veldman bij het
overhandigen van een revolver aan zijn
vriend door een kogel, welke nog in den loop
aanwezig was, getroffen. De man werd
zwaar gewond naar de Rijksklinieken te
Utrecht vervoerd. De toestand van den pa
tient is thans naar omstandigheden redelijk
wel. De politie heeft een onderzoek naar het
gebeurde ingesteld.
INGEZONDEN MEDF.DEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
Barteljorisstraat 16 Telefoon 10756
VAMPYR STOFZUIGERS f105.-
EEN NIEUWE SCHEEPVAART
LIJN.
FRUITVERVOER NAAR ENGELAND.
Onder den naam Holland Britain Line zal
Salomons' Shipping en Forwarding Ofrice
Woensdag een dienst openen van Rotterdam
op Londen met dagelijksche afvaarten, uit
gezonderd Vrijdag en Zondags.
Het Hbld. verneemt, dat deze lijn waarin
motorschepen van 650 a 850 t. draagvermo
gen zullen varen, haar basis voornamelijk
vindt in het vervoer van groenten en fruit.
De onderneming, die geen deel uitmaakt
van de conference, heeft vervoerovereenkom-
sten gesloten met exporteurs in het West-
land, te Rotterdam en elders.
DE PREDIKANTSVACATURE PROF. DR. A.
II. DE IIARTOG TE AMSTERDAM.
In de Maandagavond gehouden vergade
ring van he kiescollege der Nederlandsch
Hervormde gemeente te Amsterdam is in de
predikantsvacature-Prof. Dr. A. H. de Har-
tog bij tweede stemming gekozen Ds. J. J. C.
Karres te Apeldoorn.
„PREEKEN OP BEROEP".
Te Amsterdam is Maandagavond de ver
gadering gehouden van de Algemeene Ne-
derlandsche Doopsgezinde Predlkantenver-
eeniglng Ds. J. M. Leendertz te Haarlem
heeft een inleiding gehouden waarin hij be
toogde, dat het „preeken op beroep" schade
doet aan de Godsvereering en dat bfj een in
tensiever broederschapsleven, waarbij ge
meenten en predikanten telkens in godsdien
stige aanraking met elkander komen, het
preeken op beroep kan vervallen.
Hij bepleitte een andere methode van ken
nismaking.
Verschillende sprekers gaven volgens het
Hbld. nog blijk van hun gevoelen, waarbij
bleek, dat velen hst preeken op beroep, een
„noodzakelijk kwaad" vonden. Algemeen was
men van gevoelen, dat de gemeenten het
preeken op beroep nimmer verplicht mogen
stellen.
De vergadering besloot deze zaak aan de
landdagcommissie over te geven.
ARBEIDSWETOVERTREDINGEN
EN „DE SUIKER".
MAG ER GEDEMONSTREERD WORDEN OP
ZONDAG?
Naar het Hbld. verneemt, heeft 1.1. Zondag
een controleur van de arbeids-lnspcctie, op
de tentoonstelling „De Suiker" te Amster
dam feiten genoteerd, die tot vervolging we
gens overtreding van de Arbeidswet kunnen
lelden. Geconstateerd werd namelijk, dat
eenige standhouders in hunne berrljven-in-
werking op Zondag productieven arbeid lie
ten verrichten door personeel, o.a. ook door
vrouwen en meisjes, zonder in het bezit te
zijn van een vergunning door de bevoegde
autoriteit.
Op de waarschuwing van den controleur
hebben eenige standhouders dezen arbeid
laten staken en de fabricage stop gezet. Eén
of meer van hen schijnen zich echter op
principieel standpunt te hebben gesteld en
bleef (bleven) door-arbeiden.
Het blad verneemt nader, dat voor den
aanvang der tentoonstelling aan het waar
nemend districtshoofd der arbeids-inspectle
in werking ook op Zondag te laten door
vergunning is gevraagd, om alle bedrijven
gaan. Deze vergunning is geweigerd, zooala
dat te Amsterdam ten opzichte van tentoon
stellingen steeds geschiedt.
De heer Chr. Schreuder, voorzitter van het
tentoonstelllngs-comité, zal over deze quaes-
tie een conferentie hebben met den hoofd
inspecteur van den arbeid, den heer J. J.
van Male. Op het oogenblik is dus nog niet
te zeggen, of er wellicht een regeling zal
worden getroffen voor de belde volgende
Zondagen, die nog in den tentoonstelllngs-
tijd vallen, en evenmin staat nog vast, of de
Zondag opgenomen gegevens tot een straf
proces zullen leiden.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
Dr.H.NANKING'S
HAEMOFERRIN I
Bloedvonrr.eno versterkingsmiddel. >i
i f 2.60 p.H flesch. ƒ1.60 p XA flesch 4
AGENDA
DINSDAG 14 APRIL
Stadsschouwburg: Gem, Volksvoorstelling
van „Oud Heidelberg", 8 uur.
Rest. Brinkmann: Alg. verg. N. V. Haarlem-
sche Sodafabriek. 3.30 uur.
Palace: „Wien, du Stadt der Licder".
Tooneel: The Damurs. 7 en 9.15 uur.
Luxor Theater: „De blikscmtreLn" en „De
geheimzinnige Cisko-Kld". Tooneel: 2 Aca-
thans. 8.15 uur.
LIsse: Raadsvergadering, 2,"0 uur nam.
WOENSDAG 15 APRIL
Prinsenhof (Statenzaal): Raad verga r'-ig
1.30 uur ram.
Groote Houtstraat 93: Al""-~een' v r ad -
ring van aandeelhouders. N. V. Lour: s C s-
tcr. 12 uur v.m.
Ged. Oude Gracht 79: Openbare Bijbelle
zing. 8 uur.
Concertgebouw: Demons!ratle Ver. Haarl.
Installateurs. 25 en 811 uur.
Bioscoopvoorstellingen 's middags en des
avonds.
AVOND- EN NACHTDIENST APOTHEKEN
Schoterbosch-Apotheek, Rijksstraatweg 19-
tel. 12711.
P. Th. A. van Rijn, KI. Houtweg 15;
tel. 10539.
Firma C. G. Loomeyer en Zn., Zijlweg 34:
tel. 12485.
