NAPOLEON. Stervend ras. Het woord is aan... Het Belangrijkste. 48e Jaargang No. 14713 Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen Maandag 15 Juni 1931 HAARLEM S DAGBLAD Directie: F. W. PEEREBOOM UITGAVE DER N.V. LOURENS COSTER RnnrRT PFFRFBOOM en ROBERT PEEREBOOM. Hoofdredacteur: ROBERT PEEREBOOM ABONNEMENTEN: per week ƒ0.27Vi, met Geïllustr. Zondagsblad f 0.32 Per 3 maandenHaarlem en plaatsen waar een agent gevestigd is (kom der gemeente) 3.57J-L Franco per post door Nederland 3.S7M. Losse nummers ƒ0.06. Geïll. Zondagsblad per 3 maanden 0.57^, franco per post. Bureaux: Groote Houtstraat 93 Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 12 Telefoon Nos.: Directie 13082 Hoofdredactie: 15054 Redactie 10600 Administratie: 10724, 14825 Drukkerij: 10122, 12713 Postgiro 38810 ADVERTENTIëN: 1—5 regels ƒ1.75, elke regel meer ƒ0.35. Reclames 0.60 per regel. Reductie bij abonnement. Vraag en aanbod 14 regels 0.60, elke regel meer 0.15, buiten Arrondissement dubbele, prijs. Onze Groentjes (iederen dag) 13 regels ƒ0.30, elke regel meer ƒ0.10, uitsluitend contant. Gratis Dngevallenverzekering voor Maand- en Weekabonnés. Levenslange ongeschiktheid en Overlijden f600.-, Verlies van Hand, Voet of Oog f400.-, Duim f250.-, Wijsvinger f150.-, Elke andere vinger f50.-, Arm- of Beenbreuk f 100.- DIT NUMMER BESTAAT UIT VEERTIEN BLADZIJDEN. EERSTE BLAD Zij, die zich voor aanvang 1 Juli 1931 als kwartaal- abonné opgeven ontvangen de in Juni nog te verschijnen num mers gratis. ADMINISTRATIE HAARLEM'S DAGBLAD ONTZETTENDE SCHEEPSRAMP Aan de Fransche westkust. 400 a 500 dooden? Slachtoffers Franschen en Zweden. Aan de Fransche Westkust heeft zich een ontzettende scheepsramp afgespeeld. Een stoomschip, de „St. Philbert", dat Zon dagmorgen met 500 passagiers van Nantes was vertrokken, is op circa 8 K.M., afstand van St. Nazaire door den storm overvallen en omgeslagen. Voor zoover bekend konden slechts 8 opvarenden worden gered, zoodat gevreesd moet worden, dat bij de ramp om streeks 400 of 500 personen het leven hebben verloren. I>e „St. Philbert" was op excursie naar Noirmoutier, waar men om drie uur in den namiddag arriveerde. Ongeveer een uur la ter werd de terugreis aanvaard. Toen de boot zich nabij de rotsen van Chateliers bevond, stek een hevige storm op en de passagiers haastten zich allen naar de loefzijde om daar beschutting te vinden waardoor het schip ging overhellen. Even later stortte zich een hevige stortzee op het schip, met het nood lottig gevolg, dat dit kapseisde. Onmiddellijk na het bekend worden der jobstijding voeren sleepbooten uit, ten einde zoo mogelijk nog hulp te kunnen bieden. Een der booten is intusschen teruggekeerd met slechts 8 of 10 overlevenden aan boord. Te vens had de boot een groot aantal lijken van slachtoffers der „St. Philbert' bij zich. ST. NAZAIRE, 15 Juni. (V. D). Omtrent de scheepsramp, die hier bij de kust heeft plaats gehad kan nog worden gemeld: De ramp heeft plaats gehad Zondagavond om half zeven. Naar schatting zijn 400 perso nen verdronken. Tot dusverre werden 8 per sonen gered. De met man en macht uitge voerde reddingspogingen werden bemoeilijkt door het zware weer. De meeste der omgeko men passagiers zijn Franschen. Onder de overigen bevinden zich nog buitenlanders, voor het meerendeel Zweden. Of er ook Hollanders aan boord waren kon tot dusverre nog niet worden vastgesteld. EEN BATAILLON ROEMEEN- SCHE GENDARMERIE VERGIFTIGD. DOOR KAAS. BOEKAREST, 13 Juni (V. D.) Gedurende een afstandsmarsch toonde een geheel ba- taillon Roemeensche gendarmerie, de officie ren inbegrepen, ernstige vergiftigingsver schijnselen. Het werd zoo erg, dat ongeveer het heele bat-aillon aan den kant van den weg moest gaan liggen. Tegen den avond wisten de meeste officieren en soldaten te voet de kazerne te bereiken, maar een twee honderd achterblijvers moesten met wagens worden gehaald en ten deele naar het hospitaal worden vervoerd. Het onderzoek heeft uitgewezen dat het heele bataillon kaas had gegeten, die de oorzaak van de vergif tiging moet zijn. Men meent hier te doen te hebben met een misdadige opzet. AVERIJ AAN DE MOTOREN VAN DE „NAUTILUS". LONDEN, 14 Juni (V. D.) Tengevolge van een defect aan de motoren van de „Nautilus" de duikboot waarmee Hubert Wilkins voor zijn reis onder het pool-ijs naar de Noord pool naar Engeland is vertrokken, kon de duikboot haar reis niet voortzetten en kwam hulpeloos op den Atlantischen Oceaan rond te drijven. De duikboot vroeg om assistentie en weldra was een schip ter plaatse, dat ech ter weinig hulp kon verleenen. Twee Ameri- kaansche schepen zijn uit Amerikaansche havens vertrokken om assistentie te verlee nen. ERNSTIG VLIEGONGEVAL BIJ DESSAU. TWEE DOODEN. DESSAU, 13 Juni. (V. D.) Hedenmiddag te 17.50 uur is het schoolvliegtuig van de An- haltsche Luchtvaartvereeniging in de na bijheid van het vliegveld neergestort. De benzinetank ontplofte en de beide vliegers kwamen om het leven. De machine werd vernield. TWEE VLIEGTUIG ONGELUKKEN IN ENGELAND. LONDEN, 13 Juni. (V. D.) Bij een vliegde- monstratie te Cambridge is op een hoogte van 70 Meter een der vleugels van een ma chine afgeknapt. Het toestel stortte neer en werd verpletterd. De piloot is aan de beko men verwondingen overleden. Bij een proef vlucht is voorts een watervliegtuig na'bij Fe- lixtown neergestort. Beide inzittende vlieger- officieren wisten zich op 1000 Meter hoogte met behulp van parachutes in veiligheid te stellen. De machine zelf boorde zich diep in de aarde. ERNSTIG SPOORWEGONGELUK IN TSJECHO-SLOWAKIJE. PRAAG, 13 Juni (V. D.) Ten gevolge van de stilzwijgendheid der autoriteiten is eerst thans bekend geworden, dat Vrijdagavond bij de stad Patzau een ernstig spoorwegonge^ luk heeft plaats gehad. Een naar Tabor ver- trekkenden trein reed in het station op een goederenwagen in. Beide' locomotieven wer den vernield, evenals vier wagens van den personentrein. Er werden 24 personen ge wond, waarvan twee levensgevaarlijk. VERKEERSVLIEGTUIG NEER GESTORT BIJ SAARBRüCKEN. 4 DOODEN. SAARBRUECKEN, 13 Juni. (V. D.) Heden morgen is bij Saarbrucken een ernstig vlieg ongeval gebeurd,' dat vier slachtoffers heeft geëischt. Het vliegtuig op den dienst Saar- brückenKeulen was ten gevolge van de mist een half uur later vertrokken dan de dienstregeling aangaf. Te half negen startte het toestel, doch nauwelijks was het van den grond of het stortte van ongeveer 50 meter hoogte bij een kazerne, in de onmiddellijke nabijhied van bet vliegveld, naar beneden en vloog in brand. Twee passagiers, de piloot en de mecanicien kwamen in de vlammen om. SAARBRUECKEN, 13 Juni. (V. D.) De pas sagiers, die bij het vliegongeval bij Saarbrue- cken om het leve nkwamen heetten Fromm en Weigel. De verongelukte piloot was de vlieger Weichard en de mecanicien Kamp- meyer. Het toestel, waarmee het ongeluk ge beurde, was een Dornier-Merkur-vliegtuig. SAARBRUECKEN, 13 Juni (V. D.) Omtrent het ernstig vliegtuigongeval, dat heden al hier heeft plaats gehad, wordt nog gemeld, dat even voor het neerstorten een reeks ont ploffingen zouden zijn gehoord. Een der passagiers was door zijn vader per auto naar het vliegveld gebracht en deze zag de machine voor zijn oogen neerstorten. HAARLEM, 15 Juni 'n Antiquiteit. De terugkeer van onze dierbare ouwe paardentram voor één enkelen dag, heeft alle Haarlemmers die haar in haar glorietijd gekend hebben prettig gestemd, en de jeugd, die haar nooit gezien had, buitengemeen verblijd. De Leidenaars, die door de jubilee- rende N.Z.H.T.M. op denzelfden historischen terugkeer vergast werden, moeten dergelijke emoties ervaren hebben. Mij trof het meest de liefelijke belle klank. Welk een idyllische tegenstelling met de nijdige klaxongillen die in onzen tijd de muziek des verkeers zijn. Een contrast als tusschen An der schonen blauen Donau, of een dergelijke lieftallige oude wals, en de bariton van Miss Sophie Tucker die een mo derne zaag (type massa-productie) be- galmt. Die bel, door den patriarchalen con ducteur met den grijzen baard in beweging gebracht, klingelde in de Groote Houtstraat als een zoete Pastorale. Zij waarschuwde niet zooals de moderne electrische tram bel, zij dreigde geenszins, zooals de schreeuwende klaxon, zij groette slechte vriendelijk. Zoo in den trant van: Daagg! Daar kom ik aan. Oude kennis. Ga je straks even op zij om mij door te laten?" Den echten glorietijd van de paardentram heb ik'niet eens meer gekend. In mijn jeugd was zij al in discrediet. Er reed toen al een electrische tram naar Zandvoort, om te zwijgen van de stoomtrammen naar Alkmaar en Leiden, en de dagen van de paarden tram waren reeds geteld. Jules Utermark, de keeper van Haarlem, die erg groot en dik was, ging met zijn vriendjes op het ach- terbalcon staan en zij wipten met volle kracht tot de voorste wielen van de antiqui teit uit de rails sprongen, en het geval derailleerde. Dat gebeurde dan natuurlijk op de Groote Markt, en Jules en zijn makkers hielpen bereidwillig, na het lachsucces ten koste van de arme oude, om haar weer in de rails te zetten. Iets dergelijks zag ik Zaterdagmiddag ook weer gebeuren. Bij het eindpunt den Hout startte de paardentram zóo zwaar-beladen met kinderen, waarvan het meerendeel op het achterbalcon was samengepakt, dat dit balcon bedenkelijk dicht op de rails hing en het paard na een paard honderd meter niet verder kon. Toen werden er een twintig jongens uitgeplukt, Am ondernemende-werd van het dak gehaald, de pastorale bel klin gelde opnieuw en onder gejuich ging de antiquiteit opnieuw aan den rol. Open wagens heb ik niet gezien. Bestaan die niet meer? Dertig jaar geleden gaven zij den ouden majoor Sandberg, vermaard vanwege zijn athletische vitaliteit, de gele genheid om een sprong dwars door de paar dentram te maken terwijl het ding „in volle vaart" was. U ziet daaruit hoe het toen reeds bespot werd. Maar de oude koetsiers trokken er zich niets van aan, en Kee, Mie, Bet en Matador evenmin. Dat waren de vier trampaarden wier namen ik mij uit m'n lagere school tijd herinner. Zij moeten alle reeds lang ter ziele zijn. Matador, van wien ik altijd ver ondersteld heb dat hij de recordhouder op het traject StationHout was en daarom dien afwijkenden en uitheemschen naam droeg, zou minachtend gesnoven hebben, als hij zijn nazaten op dezen Zaterdag de tram had zien takken. Hun rythme leek naar niets, en in de bochten kenden zij er eigen lijk niets van, en gaven den ouden koetsiers handen vol werk. Kee, Mie, Bet en Matador namen die bochten vroeger onberispelijk, desnoods halfslapend, en als de koetsier bij geval niet heelemaal wakker meer was wis ten zij zelf wel dat de ouwe heer Jansen of Pietersen op dat uur naar huis wou, en bij het weerhuisje op de Markt stond te wach ten. Dan vertraagden zij uit eigen beweging- bij het weerhuisje, en de koetsier werd wak ker door de verlangzaming in het. hoefge- klep op het kinderhoofden-plaveisel, en zette z'n rem aan en zei: „Dag meneer. Gaat-ie vooruit, meneer, azzik u vragen mag?" Waarmee hij den ba rometer van het weerhuisje bedoelde. Alle gepensionneerde oude heeren bezigden dat zelfde weerhuisje als „draaiboei" als ik het zoo noemen mag op hun dagelijksche wandelingen HoutGroote Markt, v.v. Wer den zij moe onderweg dan trokken Kee, Mie, Bet of Matador hen wel verder. Het was wel goeiig, dat oude Haarlem. Het carillon van de Groote Kerk, de Damiaatjes en de bel van de paardentram klonken hel der in de stilte uit. Het waren de dagen van liefelijk gekingel. Ik zou er niet meer tegen kunnen. De klaxongil heeft ons al jarenlang te veel opgejaagd. Maar het schijnt vreemd dat in dien tijd de menschen ook stierven, al was het dan bijna nooit als slachtoffer van verkeersongelukken. Waarom werden ze niet allemaal honderd? De directie van de N. Z. H. T. M. heeft ons allen aan zich verplicht door de ouwe paar dentram nog eens te laten rijden. Ook mijn zesjarigen zoon, die het paard interessanter vond dan de electrische energie en het ge heel als iets gloednieuws beschouwde.... maar die, tot mijn teleurstelling, luid en on eerbiedig lachte om het liefelijk belgeklingel. Dat is dus definitief uit den tijd, en komt nooit meer weerom. R. P. En de weg van Cannes naar Grenoble. Als dit niet trekt, trekt niemendal. Van Cannes loop een weg naar Grenoble. Een groote weg zonder aiaam, misschien Rijksstraatweg of zoo geheeten. Binnen kort zal hij echter een naam dragen: route Napoleon, meldt le Journal. Het is namelijk de weg. die Napoleon ge volgd heeft toen hij uit Elba ontsnapt was en naar Parijs trok. Ze hebben dat stuk weg verbeterd en ver fraaid en op de palen er langs komen ade laars te staan, de keizerlijke adelaars. Ze zijn niet alleen ter eere van den Kleinen Korporaal, deze wijzigingen Het vreemdelingenverkeer heeft ook begrepen dat het aantal toeristen uitgebreid zal wor den door den nieuwen naam en de adelaars. Want Napoleon heeft op dit meer dan 300 K.M. lange traject meermalen halt ge^ houden. En men wil die plaatsen zien, de kamers waar hij sliep en de tafels waaraan hij zat. Ook de weide van Laffrey, waar hij zijn borst ontblootte voor de kogels van zijn vroegere soldaten, die hem door den angstigen koning tegemoet- gezonden waren om. hem te dooden, maar die na de woorden var. Napoleon: „Als iemand zijn generaal wil docden, hier sta ik!" hem enthousiast toe juichten: „Leve de. Keizer!" De plechtige heropening van dien weg zou 19, 20 en 21 Juni plaats hebben. Maar intijds bedacht men, dat deze datum onge lukkig gekozen was, omdat Napoleon, de Groote Keizer, van 18—22 Juni 1815 den Slag bij Waterloo verloren heelt En daarom zal de feestelijkheid worden uitgesteld. (Volgens de jongste volks tellingen is het aantal Indi anen in de Vereenigde Staten verder gedaald tot 245.000). In het land, dat eens ten volle 't Onbestreden erfdeel was, Van Osagen, Chirokeezen En der rest van 't roode ras. Waar de Indianen joegen Op den grooten grizzly-beer, En hun vijanden versloegen (Zonder gifgas en zoo meer) Heerscht sinds lang de blanke broeder, Die noch blank, noch broeder bleek, Voor wiens maolit de onversaagdste Zelfs tenslotte machtloos week. Met. den bison van zijn prairie Is de roodhuid afgeslacht, D' alcohol der bleekgezichten Sloopte mee zijn levenskracht. Tot de blanke hem liet leven In wat heet een reservaat, Maar de roodhuid is gebroken, De bescherming komt te laat. Altijd verder slinkt zijn aantal, Er lijkt niets meer aan te doen, Al de stammen nog tezamen, Tellen thans geen kwart millioen. Als de allerlaatste roodhuid In zijn graf zal zijn gedaald, Is de tol van de beschaving Aan het bleekgezicht betaald. P. GASUS. Axel Munt he Waarom gqeft de staat honderden keeren meer geld uit, om de menschen te lecren, elkaar te dooden, dan om je te leercji elkaar bij te staan in ziekte en nood? (Uit: „De Geschiedenis van San Michele".) Ontzettendcn scheepsramp aan de West- Frajische kust. (le blad, le pag.) Ernstig vliegongeluk in Duitschland. (le blad, le pag.). De „Nautilus'' hulpeloos op dc7i Oceaan? (le blad, le pag.) Ernstige stakingsonlusten in Roubaix. (2e blad, le pag.) Doumer geïnstalleerd als president van Frankrijk. (2e blad, le pag.) Het jubileum der N. Z. H. T. 1,1. (le blad, 2e pag.) Het afscheid van Jhr. Bas Backer. (2e blad, 3e pag.) Het gouden jubileum van de Cricketclub Rood en Wit. (4e blad) ARTIKELEN, ENZ.: R. P.; 'n Antiquiteit. (le blad, le pag.) Mrs. Danenhower: Onder het ijs naar de Noordpool. Waarom ik overtuigd ben van het succes. (2e blad, le pag.) (Laatste berichten 2e pag. le blad.) HET GOUDEN JUBILEUM VAN DE N. Z. H. De aanbieding van geschenken EEN ZEER DREK BEZOCHTE RECEPTIE. De huldiging. Ter aanvulling van hetgeen reeds kort in ons nummer van Zaterdag vermeld werd be treffende de huldiging van de directie der N.Z.H., ter gelegenheid van het gouden jubi leum dier Maatschappij nog het volgende: De heer J. IJzendijk, voorzitter van het Gouden Jubileumfonds, deelde mede, dat de meubileering en betimmering van de verga derzaal door 93% van het personeel werd aangeboden. Spr. uitte den wensch, dat de directeur in die zaal nog vele jaren den hamer zou hanteeren en dat daar nog vele besluiten genomen zouden worden, die aan de Maatschappij en het personeel ten goede zullen komen. Mevrouw Verpoorte, die namens de echtge- nooten, dochters en verloofden van alle leden van het personeel een door dezen gezamen lijk vervaardigd handgeknoopt vloerkleed aanbood, vestigde er de aandacht op dat het plan voor dit geschenk was uitgegaan van mevr. Immink, echtgenoote van den Chef dei- Exploitatie, Mr. D. A. E. Immink en dat als eereleidster bij het werk was opgetreden mevr. Burgersdijk. De heer W. G. Zomerdijk, sprekende na mens de acht gezamenlijke personeelsvere nigingen, uitte bij het aanbieden van de fraaie staande klok den wensch, dat de direc tie steeds met haar tijd zou blijven meegaan. De heer Augustijn, sprekende namens den P.C.B., vestigde de aandacht op de samen werking tusschen de directie en de vak organisaties en prees den goeden toon, die steeds bij de besprekingen heerscht. De heer Weyland, lid van het Hoofdbestuur der Ned. Vereen, van Spoor- en Tramweg personeel en voorzitter van de afdeeling Trampersoneel, hoopte dat de gunstige toe stand van het personeel gelijken tred zou houden met den bloei der Maatschappij en <De bij Saarbriicken verongelukte Dor nier, In den inzet Weichardt enKampmeiet. Groep, gemaakt na de. opening van het nfeuwe gebouw. In fret midden de directeur, Ir. W. J. Burgersdijk.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1931 | | pagina 1