Een reis naar Amerika.
Geen tijd voor politiek?
JAPON VERSCHOTEN?
KLEUR VERVEELT U?
Het Huis op het Eiland
J. LOTTGERING
HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 28 SEPTEMBER 19311 ingezonden mededeelingen
a 60 Cts. per regel
Communistische voorstellen in Detroit.
DE VERMOEDE MOORD OP DEN
MAJELLA-TOREN.
De verdachte schrijft opnieuw
een briefje.
r In het onderstaande volgen een aantal op
merkingen over en eenige grepen uit de Ame
rikaansche politiek. De beteekenis daarvan
moet ter beoordeeling overgelaten worden
aan den lezer.
i Op 8 Juli 1931 verschenen voor het Raad-
ïiuis van Detroit een 500-tal communisten,
met de bedoeling te protesteeren tegen het
feit. dat plannen in voorbereiding waren tot
sluiting van het laatste van stadswege ge
stichte logeerhuis. Zooals het bij dergelijke
gelegenheden altijd gaat, ook ditmaal een
groote menigte nieuwsgierigen op de been,
waarvan een zeker percentage ongetwij
feld niet het kleinste zich weldra met de
communisten solidair verklaarde.
Als leider dezer buiten-vergadering trad
op de heer John Schmies, die zich zelf had
aangewezen als candidaat-burgemeester van
communistische zijde. Deze toekomstige stads
leider, had het blijkbaar tenslotte klaar we
ten te spelen, om voor circa 500 volgelingen
toegang te verkrijgen op de openbare tribu
ne, ten tijde dat de gemeenteraad in zitting
bijeen was. Over het algemeen voltrok zich
dit proces zonder al te veel lawaai en slechts
een enkele maal gaf het galerij publiek op iet
wat te luidruchtige wijze zijn oordeel te ken
nen over het aan de orde zijnde onderwerp.
.Het bleek intusschen, dat John Schmies
zijn voorstellen bij den gemeenteraad had
ingediend. Zij omvatten o.m. de vorming van
een fonds tot een bedrag van 11.523.033 dol
lar, ten behoeve van ,de werkloozen. Zooals
de candidaat-burgemeester luidkeels mede
deelde, had hij dit bedrag nauwkeurig be
rekend, Daarbij bleef het evenwel niet.
Detroit zou de rentebetaling van zijn schul
den staken, zoomede de aflossingen op lee
ningen. Van alle vermogens van te Detroit
wonende particulieren zou 10 pet. geconfis-
keerd worden.
Alle salarissen der stads-ambtenaren zou
den verlaagd moeten worden, terwijl geen
van hen meer dan 3000 dollar p. j. zou mo
gen ontvangen. De behartiging van alle stads
aangelegenheden, kortom het geheele stads
beheer, zou onmiddellijk in handen gesteld
moeten worden van een Raad van werkloo
zen. Ten einde blijkbaar een soort voltooiing
te maken aan zijn voorstellen, deelde
Schmies als laatsten eisch mede, dat de hui
dige regeering direct diende af te treden en
plaats zou moeten maken voor een arbeiders-
regeering.
Van deze communistische voorstellen werd
te Detroit acte genomen, zonder meer.
Mijn New-Yorksclie vriend, die mij over de
Amerikaansche democratie een aantal op
merkingen had gemaakt en welke opmerkin
gen ik voor de lezers van I-Iaarlem's Dagblad
reeds op papier stelde, ontmoette ik kort voor
mijn vertrek nog eens en bij die gelegenheid
bewoog het gesprek zich op het terrein der
Amerikaansche politiek en met dezelfde sma
kelijkheld, waarmede mijn zegsman in de
eerste acte was opgetreden, kwam hij ook nu
weder voor het voetlicht.
De liefde van den Amerikaan, voor wat
men pleegt te noemen: politiek, is in het al
gemeen aldus mijn zegsman niet groot
Of dat een gevolg is van het flegmatieke ka
rakter of wellicht van het stereotiepe tijd
gebrek. is moeilijk te zeggen. Voor de buiten
wereld is liet verschil tusschen de twee be
langrijkste politieke partijen de republikein-
sche- en de democratische partij al zeer ge
ring. Op ondergeschikte punten bestaan
slechts afwijkingen. Zij die uit Europa ko-
mén en zich van de Amerikaansche toestan
den op de hoogte willen stellen verbazen zich
daarover. Zij zijn gewoon aan een zekere
mate van gewichtigdoenerij, discussieeren
daarbij gaarne over allerhande onderwerpen
en zijn daarover bij voorkeur voorloopig
nog niet uitgepraat.
Ginds heeft men als het ware geheele
vragen-complexen aan de openbare discus
sie onttrokken. Op mijn uitdrukkelijke
vraag of daarmede misschien ook een zeke-
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van
ARCHIBALD MARSHALL.
(Nadruk verboden.)
24)
HOOFDSTUK XVI.
Als een dief in den nacht.
Ofschoon George het plan had dien dag
van Wetstones weg te gaan, zou hij niet zoo
vroeg zijn vertrokken, noch zou hij verzuimd
hebben mevrouw Herbert en Cecily goeden
dag te zeggen, als hij niet een telegram had
ontvangen, dat den vorigen avond door
Peggy verzonden was.
„Kom beslist morgen thuis. Moeder mag
niet weten dat ik je seinde",
Gissingen omtrent de beteekeliis van deze
geheimzinnige boodschap hielden zijn geest
bezig. Voorgevoelens van'Ziekte of moeilijk
heden mengden zich in zijn droevige gedach
ten over de bittere teleurstellingen die hij
den afgeloopen nacht had ondervonden. Hij
had zijn moeder een paar maal geschreven
en nu verweet hij zichzelf dat hij uit Peggy's
brieven niet begrepen had dat er thuis niet
iets in orde moet zijn.
Peggy had overigens korte briefjes ge
stuurd en de luchtige humor die haar schrijf
trant altijd kenmerkte, ontbrak volkomen.
Een paar maal schreef zij dat mevrouw
Greenfield niet heelemaal goed in orde was.
Over zichzelf had zij opmerkelijk weinig ver
teld en de heele toon van haar brieven wa
len zoo gedrukt geweest, dat George toen hij,
re gemakzucht gediend zou kunnen zijn,
werd mij geantwoord, dat daarvan niet be
paald gesproken kon worden, doch dat men
zich bij voorkeur toespitste op practische-
en minder op theoretische onderwerpen!
Die mentaliteit vindt m.i. ook nog een
uiting in de verdoor gevoerde sympathie van
den Amerikaan voor zijn eigen land, zijn
eigen ik, zijn veelbegeerde dollar en zijn
liefde voor superlatieven. Alles wat inbreuk
zou maken of slechts mede zou werken, ten
nadeele van het vereffeningsproces, de ni-
velleeringstendenz, die daar bestaat, wordt
bij voorbaat afgewezen. De beperking van
het aantal politieke partijen houdt er ver
band mede, de uitbanning van het vreemde
product eveneens. Men vindt er symptomen
van op elk terrein, maar ontdekt ook plot
seling gevallen ,die lijnrecht met elkander
in tegenspraak zijn of die zulks schijnen
te zijn. Persoonlijke vrijheid heeft ginds een
geheel andere beteekenis als ten onzent.
Mijn zegsman meende zelfs, dat het gebruik
van persoonlijke vrijheid slechts zoo ver
gaat in Amerika, als zulks vereenigbaar is
met het algemeen belang. Wanneer het in
derdaad zoo ise dan meen ik de Amerikanen
daarmede niet te kunnen feliciteeren. Wan
neer men evenwel vasthoudt aan die ge
dachte, dan zijn zelfs tal van uitingen zeer
gemakkelijk te verklaren. Zoo deed mijn
zegsman ook. Wijzend op het drankverbod,
hetwelk het eene gedeelte van het Ameri
kaansche volk het andere oplegt, verklaarde
hij, dat hier het behoud der volksgezond
heid vooropgeschoven moest worden. Zoo re-
deneerend is ook te verklaren waarom in
de Zuidelijke Staten de zwarte bevolking een
dergelijke behandeling ondervindt: het is
ter bescherming van de blanke bevolking!
President Wilson heeft eens den navol
genden wensch uitgesproken: „to make the
world safe for democracy" en toen ik mijn
zegsman vroeg of daarmede uitsluitend de
Amerikaansche opvattingen en denkbeelden
omtrent democratie bedoeld waren, werd
daarop een bevestigend antwoord gegeven.
Hij was er voor zich zelf rotsvast van over
tuigd, dat deze wensch niet alleen verwe
zenlijkt zou worden, maar dat daarmede ook
een weldaad aan de wereld bewezen zou
zijn. Persoonlijk meen ik, dat zoowel de po
litieke verhoudingen in Europa en de opvat-
ritngen over het begrip: democratie zoo ge
heel verschillen met wat men in Amerika
ziet, dat een eenvoudige verplaatsing daar
van uitgesloten geacht moet worden.
MOLLERUS.
BINNENLAND
INCIDENT IN DEN KONINKLIJ
KEN STOET.
PAARDEN VAN EEN VOLGRIJTUIG OP HOL.
Toen Zaterdagmiddag te kwart over twee
de koninklijke stoet voor het bezoek aan het
St. Annapaviljoen te Amsterdam van den
Dam zou vertrekken en de Koningin en de
Prinses reeds in haar rijtuig hadden plaats
genomen, gingen de paarden van een dei-
laatste volgrij tuigen, verschrikt door het
tromgeroffel van de mariniers, die deel uit
maakten van de wacht voor het Paleis, op hol.
In gestrekte galop renden zij van hun plaats
op de Paleisstraat in de richting van het ge
bouw van Peek Cloppenburg op het daar
verzamelde talrijke publiek aan, dat hevig
geschrokken uiteen stoof.
Politie-agenten en eenige burgers wisten de
vurige dieren echter, vóór erger geschieden
kon, bij de teugels te grijpen en te kalmeeren.
Het bewuste rijtuig, waarin na dit incident de
opperstalmeester van de Koningin, Baron
Bentinck en een hofdame plaatsnamen, kon
zich nog bijtijds bij de stoet aansluiten.
ze gedurende de reis nog eens na elkaar door
las, zich niet kon voorstellen, dat ze weinig
indruk op hem hadden gemaakt. Maar hij
was als alle jonge menschen, door de liefde
wat zelfzuchtig geworden!
Toen Peggy op den hoek van Hampstead
Lane, afscheid had genomen van Guy, vóór
zijn vertrek naar Wetstones, was ze naar
huis teruggewandeld, als het gelukkigste
meisje van heel Engeland. Bij haar thuis
komst ging ze regelrecht naar de kamers
waar mevrouw Greenfield aan het venster
zat te naaien; zij knielde naast haar neer en
nestelde haar donkere kopje tegen de schou
ders van de oude vrouw.
„Er is iets met me gebeurd, moeder", zei
zij met een stem trillend van emotie.
Mevrouw Greenfield sloeg haar arm om
het meisje heen. Zij kon vermoeden wat er
komen zou en haar gezicht kreeg een ang
stige, bezorgde uitdrukking; een paar maal
probeerde ze te spreken, maar ze' kon geen
woord uitbrengen.
„Vertel het me, lieveling", fluisterde zij
tenslotte en dicht bij haar oor vertelde Peggy
het wonderlijke sprookje van dien morgen.
„En hij gaat vanavond direct door naar
Glasgow, om met vader te spreken", eindigde
zij.
Mevrouw Greenfield trok Peggy naar zich
toe en drukte haar aan haar hart.
„Je moet niet te veel hoop hebben, lieve
ling", klonk het .somber.
„Waarom moeder?" riep Peggy angstig-
verwonderd uit. „Vader kan toch immers
geen „neen" zeggen? Dat denkt u toch niet,
wel?"
„Ik weet het niet, kindlief", antwoordde
mevrouw Greenfield aarzelend, „maar in je
eigen belang raad ik je aan niet te optimis
tisch te zijn, vóór je zekerheid hebt".
Peggy stond op: „Ik zal het morgen weten"
zei zij. „Hij heeft beloofd een telegram te
sturen en direct naar mij toe te komen. Ik
weet zeker dat hij mij niet op zal geven, wat
er op.k gebeuren, mag",
Wij verven ze voor U in de
NIEUWSTE MODEKLEUREN
Gr. Houtstr. 5a, Tel. 10771
PROF. DR. G. J. NIEUWENHUIS. t
ZIJN AUTO VAN DEN DIJK GESTORT.
Zaterdagavond kwam prof. dr. G. J. Nieuwen-
huis, rector van de Academie voor Lichame
lijke Opvoeding te Amsterdam, per auito naar
Deventer, gereden door zijn pleegzoon, even
Deventer, gereden door zijn pdeegzoon, even
eens uit Amsterdam. Vlak bij Deventer is
den Twellooschen dijk geslagen en nagenoeg
totaal vernield, lezen wij In het Hbld.
Op last van dr. Ter Haar Romeny werd
prof. Nieuwenhuis, die toen nog leefde naar
het ziekenhuis te Deventer overgebracht,
waar hij kort daarna overleed. Zijn pleegzoon
bleef nagenoeg ongedeerd.
DE VLOTTENDE SCHULD VAN
AMSTERDAM.
CRISIS NOOPT TOT VERHOOGING VAN
HET MAXIMUM.
Het Hbld. verneemt, dat zeer spoedig den
gemeenteraad van Amsterdam een voor
dracht zal bereiken, waarbij B. en W. voor
stellen het maximum bedrag der vlottende
schuld, thans gesteld op tien millioen gul
den, op dertig millioen te brengen.
Deze maatregel is bedoeld als voorzorgs
maatregel wegens de op de geldmarkt heer-
schende spanning.
In den vroegeren crisistijd is het maximum
bedrag der uit te geven anticipatiebiljetten
op tachtig millioen gebracht, en een aantal
jaren op die hoogte gehandhaafd.
ONZE EXPORT GETROFFEN
DOOR DE DEPRECIATIE VAN
HET POND.
VERGADERING VAN BELANGHEBBENDEN
BIJEENGEROEPEN.
Men schrijft ons:
Engeland's afscheid van den gouden
standaard, en de daarmee gepaard gaande
plotselinge val der Engelsche valuta dreigt
zeer ernstige gevolgen te zullen hebben voor
verscheidene onzer industrieën en expor
teurs, in 't bijzonder voorzooveel het die ar
tikelen betreft, welke in sterlingprijzen
plachten te worden verhandeld. Het gaat
hier iniet alleen om de in ponden uitstaande
vorderingen voor reeds geleverde goederen,
hoewel ook hiermede aanzienlijke bedragen
zijn gemoeid; het hierop te lijden verlies is
al erg genoeg, maar laat zich tenminste
eenigszins overzien, zij het dat ook hier tus
schen nu en den vervaldag nog meenige ver
rassing kan wachten. Veel ernstiger is in
middels de situatie met betrekking tot de
nog niet uitgevoerde leveringscontracten,
waarvan niet weinige op langen termijn.
Aan te nemen is, dat hiermede veel grootere
bedragen zijn gemoeid dan met de uitstaan
de vorderingen; en de onzekerheid is hier
tengevolge van den termijn nog verontrus
tender.
Het thans met het pond gebeurde heeft
geen precedent in al wat wij sinds vele ja
ren al hebben beleefd op het stuk van valu
ta-misère. Nog nimmer is een stabiele goud
valuta in één onverwachten slag onthoofd-
Tegenover dit nieuwe en ongekende feit
scheen het noodig, dat de Nederlandsche be
langhebbenden in onderling overleg hun
standpunt bepaalden. Tot dit doel is, op in
stigatie van een groep belanghebbenden,
door den Amsterdamschen advocaat Mr.
Jaap van Gelderen een vergadering van be
langhebbenden bijeengeroepen, op Maandag
28 dezer in de Industrieele Club te Amster
dam. Zij die hiertoe het initiatief namen,
hopen hiermede te bereiken, dat het aldus
te plegen overleg zal leiden tot een gemeen
schappelijk standpunt.
Ze was trotsch op den man die haar lief
had en daardoor kwam het niet in haar op
zich af te vragen welke reden haar vader
zou kunnen hebben om hem af te wijzen.
Maar helaas, er kwam geen telegram den
volgenden dag en ook de dag daarop kroop
in bittere ontgoocheling voorbij, toen noch
bericht noch een vurige minnaar in eigen
persoon kwam. In den namiddag ging Peggy
uit om eenige boodschappen te doen en toen
zij terug kwam, riep mevrouw Greenfield
haar bij zich.
„Ik heb een brief gehad, kind". Haar stem
beefde en er stonden tranen in haar oogen.
Op dat moment voelde Peggy, dat ze niets
meer te hopen had. Zij werd heel bleek cn
wankelde op haar voeten. Mevrouw Green-
field deed haar in een stoel plaats nemen
en drukte haar hoofd tegen zich aan.
„Is alles verkeerd geloopen, moeder?" sta
melde ze.
„Ja, lieveling. Je zult alle gedachten aan
hem uit je hart moeten bannen".
Peggy zweeg een oogenblik. „Hebt u iets
van vader gehoord?" vroeg ze toen.
„Neen", was het antwoord, en ze hoefde
niet te vragen, wie dan wel den fatalen brief
op te zoeken of ooit weer te schrijven; als hij
had geschreven.
„Je vader heeft hem verboden je ooit weer
zich daaraan niet houdt, moet je hier dade
lijk vandaan en naar Glasgow komen. Daar
om heeft hij beloofd zich bij den wensch van
je vader neer te leggen".
„Hoe wreed van vader, hoe wreed!" riep
Peggy gesmoord. „Maar een dergelijke belof
te kan hij vader niet hebben gegeven; hij
verzekerde mij, dat hij van mij houdt en dan
kan hij niet zoo gemakkelijk beloofd hebben
mij op te geven".
„Hij deed het natuurlijk om jou verdriet te
besparen. Je vader zou je van ons weggeno
men hebben om je bij zich te nemen in zijn
eigen huis."
„Hij had het niet moeten beloven", hield
Peggy, vol vuur vol. „Hij had op. mij moeten
PLAN OM EEN GETUIGE UIT DEN WEG.
TE RUIMEN.
De „Avondpost" weet te melden, dat er een
verrassende wending is gekomen in het pro
ces tegen den leidekkerpatroon, die er van
verdacht wordt zijn knecht van den toren dei-
Sint Gerardus Majellakerk te Amsterdam
te hebben geworpen.
Voor de tweede maal in dit geding is n.l.
een briefje, door den verdachte in het Huis
van Bewaring geschreven, in handen van den
rechter van instructie gevallen. Probeerde de
verdachte in het eerste briefje een mede-ge
detineerde over te halen voor den kroon
getuige Westendorp bezwarende verklaringen
af te leggen, in het tweede briefje, dat hij bij
een bezoek van zijn zoon dezen toestopte,
geeft hij een tot in kleinigheden uitgewerkt
plan om den kroongetuige Westendorp uit
den w$g te ruimen op zulk een wijze, dat zelf
moord zou worden aangenomen. Bij dit brief
je was gevoegd een door den verdachte in
het handschrift van zijn vroegeren meester
knecht geschreven brief, waarin deze z.g. ver
klaarde, dat hij de moordenaar van Arken
bout was eh daarom zelfmoord pleegde.
Het overhandigen van het briefje werd
door een bewaker gemerkt, die na afloop van
het bezoek den zoon van verdachte het briefje
afnam en natuurlijk van een en ander rap
port heeft opgemaakt.
MGR. NOLENS' OPVOLGER IN DE
KAMER.
DE KWALITEITSZETEL VERLOREN
GEGAAN.
Naar het Hbld. verneemt, heeft het bestuur
der R.K. Staatspartij er in toegestemd dat de
opengevallen Kamerzetel van mgr. Nolens
wordt ingenomen door den heer Jos. Maenen
voorzit-tea- van de Limburgsche R.K. Werklie
denvereniging en lid van Ged. Staten van
dat gewest.
De zetel van mgr. Nolens was een z.g.
„Qualiteitszetel voor buitenlandsche zaken"
Als diens plaatsvervanger zou optreden de
heer mr. dr. L. Regout, maar die vertoefde
na afloop der verkiezingen in het buiten
land en verzuimde zijn bereidverklaring in
te. zenden, waardoor hij van de lijst moest
worden afgevoerd.
Zoo is het mogelijk, dat de heer Maenen,
die naar een z.g. „vrijen zetel" had medege
dongen, thans gekozen kon worden verklaard
De heer Maenen zal tevens lid blijven van
Ged. Staten van Limburg.
LIQUIDATIE BANKIERSHUIS
LA PORTE EN CO.
De bankiersfirma La Porte Co. te Bus-
sum, Baarn en Soest, is in liquidatie getre
den, meldt de N, R. Crt. De N.V. Geldersche
Credietvereeniging te Arnhem zal het bedrijf
van de firma voortzetten. Mr. L. L. F. André
de la Porte, tot dusver lid van La Porte
Co., zal als adviseur der kantoren in de drie
genoemde plaatsen aan de Geld. Credietver
eeniging verbonden zijn.
DE BEURS VAN ZATERDAG.
MOEILIJKE TOESTAND VOOR
GEMEENTELEENINGEN.
De beurs van Zaterdag had volgens het
Hbld., een veel kalmer verloop dan Vrijdag.
De aandeeienmarkt was in. herstel, maar
verviel niet in de overdreven willigte, die
de beurs Woensdag en Donderdag heeft ge
kenmerkt. Ware het niet, dat de obligatie-
markt nog altijd een gedeprimeerd voorko
men^ heeft, dan zou men kunnen zeggen dat
de markt iets meer vertrouwen aan den dag
legde. De obligatiemarkt lag echter nog al
tijd flauw.
Er bestaat zeer weinig vraag naar ge-
meenteleeningen. Het blad hoorde dat ver
schillende gemeenten, die bezig waren met
het voorbereiden van nieuwe leeningen, door
de gewijzigde positie van de obligatiemarkt
gedupeerd zijn en trachten bij de banken
korte credieten op te nemen om dezen moei
lijken tijd te overbruggen.
Philips aandeelen waren bepaald flauw.
Voor Jiet overige veranderde er niet veel.
vertrouwen, hij had moeten begrijpen dat ik
voor hem alles had willen verdragen. Vader
denkt zeker dat hij met mij kan doen wat
hij wil! Ik haat hem, ja ik haat hem; hij is
nooit anders dan in naam mijn vader ge
weest, en nu, zonder eenige' oorzaak verwoest
hij mijn levengeluk. Ik zou jaren op hem
hebben gewacht, en hij geeft mij op, bij den
eersten hinderpaal, zonder strijd!"
En het meisje barstte in een wilde huilbui
uit.
De oude vrouw kon haar weinig hoop of
troost geven.
Eindelijk kalmeerde Peggy wat' en met
horten en stooten bracht ze snikkend uit: „Ik
zal hem vergeten, ik zal mijn naam niet meer
noemen, zijn brief wil ik niet zien, u kunt
hem verbranden of behouden.
Richards liet niets van zich hooren. Te
vreden met de belofte, die hij had afgedwon
gen, liet hij de zaken op hun beloop en trok
zich niets aan van brandende tranen en een
gebroken meisjeshart.
Ongeveer een week na het sterven van
haar kortstondig geluk, zat Peggy laat in den
avond voor het open raam. Nog heelemaal
verloren in haar verdriet, wist zij dat de
nacht haar geen rust zou brengen, dat zij
uren lang zou wakker liggen, starend in de
duisternis
Plotseling klopte het hart haar in de keel,
zij zat onbeweeglijk, in de stilte van den la
ten avond klonken voetstappen, die zacht
naderbij kwamen en een voorzichtige hand
gleed over de klink van de tuinpoort. Het
was een donkere avond doch 't licht van een
in de nabijheid staande straatlantaarn deed
haar de gestalte zien van een man, staan
de in de schaduw van de takken, die over de
poort hingen. Even bonsde een wilde schok
van hoop in haar. maar die maakte vrijwel
onmiddellijk plaats voor een gevoel van na-
melooze beklemming, teen de man met steel-
schc passen naar ds deur van de kleine villa
kroop vlak onder haar venster en zacht
jes klopte. Het meisje kon het gezicht .van
SCHILDERIJ GESTOLEN UIT
„DE LAKENHAL".
WAARDE ƒ350.—.
Zaterdagmiddag tusschen half vijf en vijf
uur is uit het museum de Lakenhal te Leiden
een schilderij gestolen van den Leidschen
meester Jac. Toorenvliet (16351719) meldt
de N.R.C. Het schilderij is hoog 32 centimeter
en breed 25 1/2 centimeter en stelt voor een
man tegenover een vrouw gezeten, haar aan
biedend een zak met geld. Het stuk is in het
midden rechts valschelijk geteekend J. Steen.
Het is op paneel geschilderd en was in een
lijst gevat; de lijst is blijven hangen.
Toen de directeur van de Lakenhal, de heer
A. Coert, 's middags met de nieuw aangeko
men studenten van de Unitas de betreffende j
zaal bezocht,-hing het schilderij er nog; later,
om half vijf, toen de zaalwachter de ronde
deed, was het er ook nog. maar toen hij om
vijf uur weer kwam, was het verdwenen.
Van den dader is nog geen spoor gevonden.
Er zijn bovendien dien middag nog 21 bezoe- j
kers geweest.
Het stuk is eenige jaren geleden schoon ge-
maakt, waardoor het helle kleuren had. Da
waarde wordt geschat op 350,
DE PRIJSVORMING IN HET SLAGERS-
BEDRIJF
De Raad van Beheer der stichting Econo
misch Instituut voor den Middenstand, inge-
steld door den minister van Arbeid, Handel
en Nijverheid, heeft besloten, in overleg met
de betrokken organisaties in het slagersbe-
drijf en den vieeschhandel, een onderzoek in
te stellen naar de prijsvorming in deze
branche.
Voor dit doel is een sub-commissie inge
steld, waarin zitting heeft jhr. J. C. Mollerus,
secretaris der Kamer van Koophandel en
Fabrieken voor Haarlem en Omstreken te
Haarlem.
UIT DE PERS.
„De dwaasheid der
wereld".
De Standaard (a.r.) de toestand in
Engeland besprekend, constateert in een
hoofdartikel, dat de verwarring zóó groot is
geworden, dat we nu voor het eerst iets van
werkelijke internationale samenwerking mo
gen gaan hopen.
Het blad meent, dat het goederenverkeer
in de wereld door een waanzinnige protectie
op onnatuurlijke wijze beïnvloed werd, en
daardoor het evenwicht in de betalings
balansen verstoord werd. Waar goederen niet
met goederen of diensten betaald worden, j
daar moeten'ze met goud worden betaald I
en dat is de hoofdoorzaak van de onregel
matige distributie van goud over de wereld
die tenslotte Engeland genoopt heeft den
uitvoer van goud stop te zetten.
En als er in Engeland inflatie komt,
met daaraan gepaarden verhoogden
export, wat zullen dan weer de andere
staten doen? Opnieuw tot inflatie over- i
gaan (Frankrijk, België, Italië b.v.), of
door nog hooger tolmuren zich trach
ten te beschermen tegen de Engelsche
concurrentie? Waardoor dan de dwaas
heid der wereld nog grooter wordt.
Het orgaan ziet slechts enkele dingen die
men met eenig vertrouwen in uitzicht kan
stellen.
Al dadelijk schijnt het ons toe, dat het
Youngplan zoo dood is als een pier. En
dat het internationale schuldenprobleem
geheel nieuw geregeld zal worden.
Ten tweede, dat het internationale cre-
diet-organisme weer moet gaan fuhetio-
neeren, en dat dit alleen kan langs den
weg van samenwerking en door een beter
geregeld goederenverkeer.
Ten derde, dat- de positie van Neder
land vergelijkenderwijze nog steeds een.
bevoorrechte is. Onze groote banken j
zijn, zoo we goed zien, thans heel wat
beter in staat aan de crisis het hoofd te j
bieden dan in 1922—1923 het geval was.
Ook hebben we, dank zij onze handeis-
politiek, weinig kunstmatige scheppin-
gen, die gedoemd zijn door deze crisis
ten onder te gaan.
Alle zenuwachtige angst is dan ook
volkomen misplaatst. Wel zal het jaren
duren eer we deze crisis te boven zijn,
doch voor een nerveusiteit als waarvan
de beurs de laatste paar weken blijk
gaf, is oi. niet de minste grond aanwe
zig..
Ook voor het volgend jaar is er geen
reden voor ernstige bezorgdheid, al zal
de uitkomst minder gunstig zijn dan de
Regeering zich voorstelt. En voor 1933
het ernstige jaar hopen we dan I
maar, dat de Regeering den moed zal
hebben om te doen wat noodig is. Want
het is merkwaardig, hoe scherp het bui
tenland op den budgetairen toestand van
een land acht slaat, en hoe sterk het
zich daardoor, voor wat he.t geldverkeer
betreft, laat beïnvloeden.
den nachtelijken bezoeker onder den rand
van den neei geslagen hoed niet zien, maar
de man dien zij liefhad zou nooit op die wijze
komen en vrees overhee'rschte haar zooda
nig, dat iedere gedachte aan Guy er door
verdrongen werd. Ze dwong zichzelf op te
staan en op haar teenen naar de kamer
deur te gaan met het plan om mevrouw
Greenfield wakker te maken. Toen deed een
nieuwe gedachte haar eensklaps stilstaan.
Ontsteld werd ze zich bewust, dat het ge
heimzinnig kloppen diende om beantwoord
te worden door iemand in huis.
Peggy stond onbeweeglijk. Zij hoorde de
deur van mevrouw Greenfield's kamer be
hoedzaam openen en door den kier van haar
eigen deur zag ze het schijnsel van een kaars
en een gedaante die stil naar beneden ging.
Zij hoorde hoe de voordeur werd ontsloten
en met zoo min mogelijk geluid geopend;
daarop ging de deur van de zitkamer open
en weer dicht en murmelende stemmen in
eindeloos gesprek, klonken dof van beneden.
Wat moest zij doen? Mevrouw Greenfield
had moeilijkheden, dat wist zij reeds lang.
Zij werd gedrukt, ziek gemaakt door een be
stendige angst. Wat kon zij doen om haar te
helpen? Zou zij naar beneden gaan om zich
te mengen in het gesprek, dat maar niet
ophield.Maar misschien zou ze mevrouw
Greenfield's moeilijkheden alleen maar ver-
grooten door zich er ongevraagd in te men
gen, bedacht ze, en dus bleef ze waar ze was.
Na een heelen tijd, de kerkklok had reeds
driemaal het kwartier gespeeld, meende ze
beneden zacht gerinkel van glas of porcelein
te hooren en kort daarop werden de deuren
behoedzaam geopend. Ze zag de geheimzin
nige figuur opnieuw langs het tuinpad slui
pen, zij hoorde mevrouw Greenfield de trap
op komen. Toen de stilte in het huis was te
ruggekeerd, zocht Peggy haar bed op. Einde
lijk werd de vermoeidheid haar te machtig
en ze sliep tot de zon hoog' aan den hemel
stond.
(Wordt vervolgd.L
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cts. per regel.
r»T Tr<T TT* n A nPTF^TLT" •Plt.ïschias.jicht.griep.hoofd-.kïes-enzenuwpijn wordt volgens A
INI. ïra J IW 8 II ij 0000 2«nee»heeren op de meest afdoende wijze bestroden door I I BH - A
'AA Jl Jt-U Vw» X V A l*».j T oKaltabletten.Togal schaadt hart noch maan en kan dun worden
ingenomen door hen dïo andere middelen slecht verdragen. Togal hielp waar andera middelen faalden. 8ij Apoth Droa 10 80
