GROCK. GEFILMD®
Tooneel te Londen.
Van het politiek spreekgestoelte.
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 23 OCTOBER 1931
VIERDE BLAD
LETTEREN EN KUNST.
De keizer onder de clowns was Grock.
Millioenen heeft hij onder de ban van zijn
kunst gebracht; zijn zachtaardig-schuchtere
grappen hebben de waarde bijna, van 'n goed
wijsgeerig stelsel; in zijn sprekende clowns
masker weerspiegelde zich een lichtende
diepte, wanneer hij kinderlijk-verlegen lach
te. Evenels bij Charles Chap!in zijn zijn gang
die schommelend en lobbesachtig is en zijn
rug en schouders afhangend en rond
zinrijke bestanddeelen van het wezen van
zijn kunst. Wanneer hij loopt, glijdend en
ryhtmlsch, als hij ergens voor in angst zit,
is het alsof hij al het verdriet van de wereld
torst. Maar wanneer hij blij is. als hij er in
geslagd is zijn partner een hak te zetten,
dan straalt hij. Hij maakt schokschouderen
de beweginkjes van kriebelig plezier en
wiegt zijn lichaam deinend heen en weer.
De film die Crock gemaakt heeft is van
hedendaagsch standpunt gezien een prul en
toch heb ik in jaren niet met zooveel
onuitsprekelijk plezier naar een film zit
ten kijken. Het eerste gedeelte is ge
wijd aan Grock's afscheid van het tooneel en
zijn vestiging in een enorm kasteel, welks
kostprijs hij in zijn lange loopbaan bij elkaar
gegrapjast heeft, Daar wordt hij bedrogen
door zijn vrouw, hetgeen hem er toe brengt
wederom met zijn oude trouwe partner te
rug te keeren in het bonte leven achter het
voetlicht. Het tweede gedeelte van het pro
gramma is dan geheel en uitsluitend gewijd
aan het optreden van den clown Grock.
Zonder bezwaar had men dat heele eerste
'deel onvervaardigd kunnen laten! Maar zoo
als het is, is het ook goed, want het geheele
tweede deel Grock's repertoire verzoent
ons met vele verloren uren in de bioscoop
doorgebracht, het feit dat dit verrukkelijke
tweede deel in den eigenlijken zin des woords
ook al niets met filmkunst te maken heeft,
ten spijt.
Zij die Grock hier, of in Parijs reeds ge
zien hebben, za' deze documentaire regis
tratie van zijn programma zeker geen des
illusie opleveren. Integendeel! Het is hoogst
merkwaardig dit prachtige diepzinnige mas
ker met zijn kinderlijke trekken van verba
zing, angst, schrik, vreugde en listigheid ln
een zooals dat met een vakterm heet
close-up, sterk vergroot op het doek voor
zich te zien. Het is een feestelijk genoegen de
voltrekking te zien van die merkwaardige
reeks gebeurtenissen met het kleine viool
tje, de c'arinet, de piano, de stoel, en den
partner, het zijn gebeurtenissen, die (met de
bekende pech der schlemielen) als even
zoovele voetangels en klemmen het pad eens
rechtschapen clowns onbegaanbaar plegen
te maken: Een stoel die uw gewicht niet kan
dragen, het deksel van de piano dat u telkens
op de vingers valt, de linkerarm die ruzie
maakt met uw rechterarm, de zeer gevaar
lijke partner die bijzonder arglistige vragen
kan stellen en over het algemeen vol zit met
duivelsche invallenmaar de domme
argeloosheid en de naieve wijsgeerigheid van
den Nar zegevieren ten langen leste toch over
al het snoode, waarmee een Grock op zoo'n
avond op het tooneel van doen heeft!
Men ga dit zien! Zij die filmkunst zoeken
zullen hevig foeteren maar met een licht,
onbekommerd en zorgeloos hart de bioscoop
verlaten. En met een gevoel van dankbaar
heid.
Want er is niets wat zoo dankbaar stemt
als een geschenk in den vorm van wat ge
zonde jongensachtige levensvreugde, die een
mensch toch ook zoo mal melancholiek kan
stemmen, in dezen aan levensvreugde wel
wat schrielen tijd.
De film draait in „Cinema Palace"j
L. A.
Noel Coward's „Cavalcade".
De lang verbeide „Cavalcade", het nieuwe
tooneelproduct van Noel Coward, trekt nu
voorbij in Drury Lane. Het is een aaneen
schakeling van tooneelen (en wat voor too-
neelen!), zonder bepaalde intrigue.
Het verschafte een premiere, zoo schitte
rend in haar uiterlijkheden en het gehalte
van het gehoor dat ze lang in de herinnering
moet blijven, ook als flikkerend relief op
dien grijzen maatschappelijken grond van
het oogenblik, vol doffe en duistere plekken.
Al weken tevoren waren alle plaatsen in
het enorme gebouw, tempel van prachtige
zoowel als zinlooze schouwstukken, verkocht.
Van Coward mocht men een schouwspel met
zin verwachten. De toeloop was zoo groot
dat premiere-habitue's genoegen moesten
nemen met de achterste plaatsen in een zee
van stalles. Er waren queue-klanten, die
twee etmalen aan den ingang van den
engelenbak hadden overnacht. De tooneelen
in den omtrek van den schouwburg, waar
de vuilste achterbuurten van het West End
liggen, tartten alle beschrijving. Auto's en
taxi's ln verstarde colonnes beletten er allen
voortuitgang.
Cavalcade ls een serie tooneel-tableuux
voorstellende de geschiedenis van Engeland
van 1900 tot 1931 De scènes zijn verbonden
door de ervaringen en avonturen van een
familie en haar dienstpersoneel. Deze hoofd
personen echter gaan bijna teloor ln de
bewegingen van de massa, die Noel Coward
«elf bewonderenswaardig heeft getraind zoo
dat ze naar zijn pijpen danst. En aangezien
zijn pijpen voortreffelijk is en het dansen
(figuurlijk gesproken want er is weinig
dans), gedirigeerd door die magische ner-
veuse handen van den begaafden jongen
man, niet minder, is het algemeen effect
feilloos en indrukwekkend. Zooals de per
sonen altijd minder beteekenen dan de mas
sa zoo beteekent de dialoog altijd minder
dan het schouwspel. Coward's fijn gevoel voor
tooneel komt in de zuivere details van dit
schouwspel telkens tot uiting.
Maar er is veel meer in deze wonderlijke
voorstelling dan spelen met een menigte en
effect maken met gerucht. Coward is de
woordvoerder en de exponent van het Jonge
geslacht in Engeland, het bittere, ironische,
ontgoochelde geslacht, dat geblaseerdheid
wil voorwenden om hervormingslust te smo
ren. De schijn der onverschilligheid bedriegt
hier niet. In Cavalcade was God Save the
King het begin. Het klonk toen de schrijver
regisseur-componist zijn loge betrad en op
stond, tegelijk met het auditorium. Maar het
was al gauw duidelijk dat geen jingoistisch
tromgeroffel de patriottische gevoelens van
Coward vergezelt. Hij maakt, zich geen il
lusies over ..the glorious adventure" van
19141918. Hij geeft het in eenige tableaux
van gelijken opzet, met wijziging in essen-
tieele details. Op den achtergrond twee
hellende rijen soldaten, voorttrekkend in
de duisternis, hier en daar uitgepikt met
zoeklichten. Op den voorgrond zingen jonge
vrouwen vaderlandslievende liedjes, aan
wervingsliedjes, de glimlachjes van het zelf
vertrouwen om de lippen en de soldaten als
opmarcheerend naar Berlijn. Bij het voort
schrijden der jaren wordt het- zingen koort
sig. dol en angstig en later lusteloos en be
nauwend naarmate het moreel op het bin-
neniandsche front zakt. Op den achtergrond
blijven de soldaten hun pakken en hun
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
a 60 Cts. per regel
IN DEN FORENSENTREIN.
Goeie morgen heeren!
Goeie morgen!
De heer B. neemt plaats tusschen zijn reis-
genooten, en na het gewone gesprek van el-
ken ochtend gaat hij zich in zijr. ochtendblad
verdiepen. Het valt zijn medereizigers op, dat
hij niet zooals eiken morgen zijn brillen ver
wisselt en als zij hem vragen antwoordt hij
fijntjes glimlachend:
Ja, mijneheeren, ik wist al lang dat er bril
len met twee sterkten glazen gedragen
werden, maar toen mij in de bekende Opti-
ciënszaak de Fa. KEIP, Gr. Houtstraat tus
schen Luxor en Pal ace de moderne uitvoering
dezer glazen werd gedemonstreerd, weifelde
ik niet meer, maar bestelde me zoo'n bril,
deze werd vakkundig aangepast. Voor een
modernen prijs voel ik me jaren jonger.
zielen voorttorsen naar de duisternis en de
bodemloosheid van den oorlog. De dramati
sche voorstelling van het idee in tekst en
beelden en technische hulpmiddelen is aan
grijpend.
De tableaux beginnen uiteraard met den
Boerenoorlog, het vertrek van een troepen-
schip. een avond in een tingeltangel van de
periode en de aankondiging van het ontzet,
van Mafeking. Een indrukwekkend tooneel
in zwart en wit is de stomme voorstelling
van een rouwdag voor Koningin Victoria in
Hyde Park. Dan is er een Engelsch zee
strand van twintig jaar geleden, met de nu
als potsierlijke verschijnende strand-modes
en de „minstrels", enkel witte lippen en
zwarte wangen, zingend van ..Flo, Flo. where
do you go. Riding alone in your mo-torcar",
een wonderlijk vehikel in dien tijd. White-
chapel giert den Zaterdagavond uit. De
Titanic gaat te gronde. En dan komt de
groote oorlog. Na den avond van den Wapen
stilstand eindigt de Cavalcade in een expres
sionistische mêlée van de verwarde maat
schappij van thans, met Communisten in
woest en gillend verzet tegen de bestendig
heid. met predikers smeekend en huilend om
berouw en inkeer, met blinde oorlogsslacht
offers manden makend in schemerige
hoeken, met jazzers en trotters zorgeloos den
tijd vernipperend met hun rhythmen. Lich
ten in wilde flikkering flitsen over dit too
neel. En dan komt er rust en de stille bood
schap aan de als vastgenagelde schare in
het auditorium dat zij betere burgers moeten
worden. Want er is een ernstige ondertoon
in dit grootsche spectacle varié.
BEIERSCH TOONEEL.
„DIE DREI DORFHEILICEN."
Stadsschouwburg.
De Beiersc'ne boeren en boerinnen wie de
Schuhplattler evenals het schijnbaar voor de
vuist weg acteeren in het bloed zit (zij gaan
er niet voor niets prat op dat zij spelen
zonder souffleur) hebben ook met „Die drie
Dorfheiligen" veel succes geoogst.
De „Heiligen" zijn, onder aanvoe
ring van den burgemeester en den plaatse
lijke dominee, lidmaten van een zedelijkheids
vereeniging in Schiebling bij de grens var.
Sohwaben en dit feit zou weinig om het lijf
hebben, als niet drie van hen 'n twintig jaar
terug men zou haast kunnen zeggen, der
Beiersche traditie getrouw een onoirbaar
avontuurtje hadden gehad met „Schwarze
Resei".
(Wie Lion Feuchtwanger's .Succes" gelezen
heeft, een vlijmscherpe satire op Beiersche
toestanden, zal zich herinneren, dat de
schrijver geen gelegenheid voorbij laat gaan
om de beginselvaste boeren van dat land
in het ootje te nemen op het punt van
de bovengenoemde „traditie!")
De drievoudige escapade in het verleden,
wreekt zich in het heden, en wij de ver
heugde toeschouwers genieten van de
complicaties, die zich, volgens het beproefde
recept van klassieke kluchten, met polypen-
armen om de sidderende ledematen van de
schuldige echtgenooten wringen.
Gelukkig is er een speciale voorzienigheid
voor dergelijke gevallen, de voorzienigheid
der kluchtenschrijvers, die ais de nood het
hoogst is, het getij doet keeren en dan ade
men de schuldige dorpsheiligen, de zedelijk
heidskampioenen, onder de* strenge oogen
hunner gemalinnen verlicht op. en dan geven
de jongelui die elkaar inmiddels gevonden
hebben elkaar de kus die hun verder lot be
zegeltwellicht om schrijvers nieuwe
kluchtige stof te leveren.
De Beieren spelen een dergelijke gTap
(ein toller Bauernschwank in drei Acten)
ongebreideld uitbundig. Het is waarlijk een
verfrisschend genoegen naar dit krachtige,
zwierige, snelle en bijna overdadige spel, te
kijken. De „Bauernbühne" onderscheidt zich
door die zwierigheid en die kracht, die men
ongetwijfeld terugvindt in de „stampdan-
sen", in de „Schuhplattler", in de snerpen
de kreten die daarbij uitgestooten worden en
in de meppen die daarbij kletsend en klap
pend worden uitgedeeld.
iDt elementair-natuurlijke moet ook we*,
de verklaring zijn voor ae groote aantrek
kingskracht, die er van het Beiersche
theater uitgaat.
Het is zonde en jammer dat deze belang
rijke vertooningen in Haarlem tot nu toe niet
in voldoende mate belangstelling hebben ge
noten. Belangrijke vertooningen, al was het
alleen al, omdat ons hier, zoo een typischen
kijk op een merkwaardig stuk Beiersche cul
tuur gegeven wordt. Belangrijk ook, omdat
de weerspiegeling dezer cultuur een zoo
zuivere en ongeschondene is. Zij is zoo pley-
zant, zoo'n vertooning van een echt Beier
sche boertige klucht: zij wordt zoo voortref
felijk gespeeld, omdat zij zoo volkomen past
bij den aard dezer Beiersche mannen en
vrouwen.
Vanavond wordt in den Stadsschouwburg
de première voor Nederland van ,Das
Sündennest lm Paradis" gegeven. Zondag
..Die Wiedergeburt des Jacob Hirnmo^er". Het
eerste stuk is een „lustige Begebenheit von
Liebe. Treue un^ üntreue", het tweede „eine
lustige und unglaubliche Geschichte".
Wie zich r.u eens feestelijk amuseren wil
verzuime deze gelegenheid niet.
Ook de muziek en de volksdansen, die de
pauzes opluisteren zijn de moeite wel waard!
L. A.
DE HULDIGING VAN LOUIS DE VRIES.
De huldiging van den tooneelspeler Louis
de Vries zal geschieden op den première-
avond van ,,L'Autoritaire" waarin Louis de
Vries de hoofdrol zal vervullen I>e datum
daarvoor is vastgesteld op Zaterdag 7 No
vember.
ENGELAND.
Londen, 20 October.
De sluizen der politieke welsprekendheid
staan nu wijd open cn de vloed gutst in de
ooren der kiezers, die zooveel persoonlijke
aandacht ontvangen van vermaarde politici
dat zij zich de belangrijkste menschen van
het land moeten wanen. Candldaten doen
wat wordt verwacht van den President van
de Vereenigde Staten of van den Prins van
Wales; zij schudden handen met iedereen;
en kussen voorts de zuigelingen en eventueel
de moeders van hun districten. Een verkie
zingscampagne blijft een massale grabbel-
partij om stemmen. Wanneer het voorbij is
vergeet men gauw het gebrek aan waardig
heid dat de strijders voor parlementaire ze
tels hebben tentoongespreid en de onoprecht
heid, die hun uitlatingen hebben geken
merkt. Vergat men het niet gauw dan zou de
politiek in een nog kwader geTucht staan dan
ze in dezen tijd reeds staat.
Verkiezingsstrijd voeren is een bedrijf dat
aan weinig wettelijke regels is gebonden.
Voor zoover zulke regels bestaan zijn ze
voornamelijk ontworpen om te voorkomen
dat geld een te belangrijk aandeel heeft in
den strijd. Het aandeel van geld ls nochtans
nog te groot. De wet volgt in het algemeen
de openbare meening. Dat er geen wetsrege-
len op verkiezingsstrijd zijn die buitensporig
heid op het spreekgestoelte en van de druk
pers tegengaan, moet dus liggen aan het feit,
dat de openbare meening ze nog niet wil.
Maar een openbare meening moet toch al
heel onbevattelijk zijn om niet te beseffen
dat al dit .electioneering" (althans het
meerendeel er van) de grofste demagogie ls.
Men heeft het kiesstelsel willen hervormen.
Een hervorming van de methode van den
strijd om de stemmen schijnt nog noodzake
lijker. En het mag verbazing wekken dat de
kiezers, wien in deze periode het hof wordt
gemaakt op een wijze, welke verstand en ge
voel om strijd beleedigt en bespot, niet als
één man en één vrouw opstaan en eischen
dat zij als mondigen zullen worden toege
sproken en voorgelicht.
Een treffend voorbeeld van onzuiveren
verkiezingsstrijd wordt dagelijks geleverd
door dien kampioen-politleken weerhaan
van Engeland en misschien van de we
reld, den heer Winston Churchill die zijn ze
tel voor Epping, welken hij in 1929 met een
meerderheid van 9000 stemmen won, bestre
den vindt door een liberalen advocaat, Co-
myns Carr. Het schijnt Churchill wat moei
lijk te vallen de argumenten van zijn tegen
stander doeltreffend tegemoet te treden. Hij
beschrijft hem daarom als een onbekwamen
beunhaas en als een belachelijk persoon en
hij vraagt het gehoor in zijn vergaderingen
of hij hem een kool, een peen of een ui moet
noemen.
De advocaat met de liberale beginselen
heeft daarop geantwoord dat Churchill er
wel aan moet denken dat de ui de eigen
schap bezit tranen te brengen in de oogen
van hen. die dit overigens zoo voortreffelijk
gewas niet met omzichtigheid behandelsn.
Hij heeft Churchill ook verzocht te beproe
ven de atmosfeer van Covent Garden (dat
is naar men weet de groentenmarkt van Lon
den) verre te houden van den verkiezings
strijd in het district van Epping.
Het is natuurlijk wel moeilijk voor Chur
chill om te ontsnappen aan zijn liberaal en
vrijhandelsverleden, vooral aan het laatste,
dat nog maar zoo kort een verleden is.
Maar hier heeft men dan een van de dui
zenden gevallen van schrandere menschen.
die tegenover elkaar staan en die in hun
aanprijzing van de middelen tot redding van
het land hemelsbreed van elkaar verschil
len. De conclusie kan slechts zijn dat hun
pleidooi een partij-pleidooi is, een politiek
pleidooi waaraan de feiten van wetenschap
en technisch onderzoek en waaraan deskun
digheid in het algemeen niet deelnemen.
En daar is Lord Beaverbrook, ..de mars
kramer in droomen", zooals een schrijver in
ONWETTIG OPTREDEN VAN
DU'TSCHE AUTORITEITEN.
Winkelier gearresteerd voor
wat hij in Nederland deed.
TERWIJL DE HANDELING HIER NIET
STRAFBAAR IS.
Sedert meer dan tien dagen wordt door
het Anitsgericht te Meppen gevangen ge
houden een winkelierszoon uit Zwartemeer
(gem. Ernmen) wiens aanhouding berust
op maatregelen die aan Duitsche zijde geno
men worden ter beteugeling der smokkelarij
Tal van winkeliers langs de grens ver-
koopen veel artikelen aan Duitsdhers waar
van de invoer in Duitschland verboden is
of zwaar belast en daarom gesmokkeld wor
den. Duitsche autoriteiten hebben nu. naa-
zebleken is, een lijst aangelegd van Neder
landsche handelaren, die zoodra zij om
welke redenen dan ook de grens overschrij
den. zullen worden gearresteerd, onder be
schuldiging van medeplichtigheid aan ver
boden invoer van waren. Genoemde winke
lierszoon nu is het eerste slachtoffer van dit
Duitsche optreden. Door zijn aanhouding
ls het geval belangwekkend geworden om
dat nu een juridische vraag van beteekenls
ter oplossing is voorgelegd aan de weder-
zijdschc autoriteiten. De vraag n.l. of een
door een Nederlander op Nederlandsch grond
gebied begane handeling, welke voor de Ne-
derlandsche wet niet strafbaar is. door den
Duitschen rechter gestraft mag worden. De
Nederlandsche wet toch verbiedt geenszins
het verkoopen of transporteeren. noch het
uitvoeren van waren welker invoer in Dultsch
land verboden is. Wat Duitschers die op ons
grensgebied die waren komen koopen, daar
mede verder doen. komt niet voor verant
woording van den Nederlandschen verkooper
AanNederlandsche zijde stelt men zich dan
ook op het standpunt dat de Duitsche auto
riteiten hun rechtsbevoegdheid te buiten
gaan, wanneer zij medeplichtigheid aan een
door de Duitsche wet verboden handeling
construeeren uit op ons territoir en ten on
zent geoorloofde door een Nederlander be
gane handeling.
De burgemeester van Emmen. mr. J. L.
Bouma, heeft reeds pogingen aangewend om
op vorengenoemde gronden den gearresteer
de In vrijheid gesteld te krijgen, doch is daar
in nog niet geslaagd, waarom hij de tusschen
komst van den Minister van Buitenlandsche
Zaken heeft ingeroepen.
den Manchester Guardian hem heeft ge
noemd. Er zijn geen „rijksvrijhandelaren" ln
den waren zin ln deze verkiezingen. Maar
Beaverbrook. het hoofd van die rijkskruis
vaarders der verbeelding, stelt zijn oratori
sche en reclame-krachten in dienst van con
servatieve candidaten. Hij valt elk district,
dat hij met vrucht kan bewerken, binnen om
er van de nationale^-nak een paskwil te ma
ken en Baldwin en MacDonald en Samuel om
beurten te verguizen en te ridicullseeren met
zijn kruisvaardorsbanler, die het symbool is
van „vrijhandel in het Britsche Rijk", dat
Rijk omgeven door onbeklimbare tariefmu
ren. Op een Zaterdagavond, toen het markt
was, kwam hij naar Darwen. die plaats waar
de ..nationale zaak" toch al zoo jammerlijk
wordt gediend door twee candkiaten, die
wedijveren in de nationale politiek en met
den eehe, Sir Herbert Samuel, nog wel een
belangrijk minister van de nationale regee
ring. Hij moe: vechten op leven en dood te
gen een candidaat. die meent dat hij van
Darwen nog een natk>na!er zetel kan ma
ken dan deze minister het kan.
Geen wonder dat de luidruchtige kranten-
lord naar dit Darwen kwam. „Dit ls geen ver
kiezing voor of tegen de natie", vindt Beaver
brook. Dit is er een tusschen Vrijhandel en
Protectie, de Protectie die rijksvrijhandel
moet brengen En Samuel gelooft niet aan
rijksvrijhandel.
Toen de krantenlord naar dit plaatsje
kwam had men de grootste zaal voor hem
gehuurd. Een uur voordat de groote man zou
verschijnen werden de menschen naar bin
nen geroepen met de Jazz-klanken der luid
sprekers. En toen hij verscheen stonden zij
op als één man, juichend en stampend. Want
hier was de apostel der welvaart. Hoor maar
eens wat hij zeide. Hij beloofde zijn gehoor
lekkerland zoo niet luilekkerland. Hij gaf het
houvast, een droomland overvloeiende van
melk en honing, zonder geld, zonder prijs.
Hij hield zijn menschen onder betooverlng,
deze Empire-prediker. Hij begon waar hij
stond, in een zaaltje in een stadje van En
geland. Maar spoedig was deze beperktheid
gezwollen en uitgestrekt over het gansche
aardrijk, tot aan de verste uithoeken van
dat rijk. waar de zon nooit ondergaat. Zoo
moet het zijn geweest voor de geestdriftige
schare, die de droomen met vervoering aan
nam uit de vrijgevige handen van dezen
koopman, die de katoenarbeiders weer lucra
tief emplooi zou geven, de hoogovens weer
zou laten gloeien, de papierfabrieken weer
zou laten uitdraaien haar vellen papier, ge
noeg om den evenaar te omspannen. Er was
geen kwestie van; deze menschen, onder de
botoovering van de schrille redekunst van dit
schrale, levendige, koortsachtige mannetje,
geloofden dat in het beloofde land van Bea
verbrook geen Nederlandsche kip meer haar
eieren zou sturen en geen Deensch varken
meer zijn spek; en Britsche ossen voorbe
stemd voor de verzadiging van Britsche in
wendigheid zouden grazen in de sappige
weidevelden van Good Old Engeland. Geen
beef uit Argentinië overwinterend op den
Oceaan, zou op de kusten van het vaderland
worden „gedumpt". Wanneer die muur er
maar was, die muur rond het Britsche Rijk,
waarbij vergeleken alle Chineseche muren
die ooit zijn geweest of nog mochten komen
kinderspel zouden zijn, dan zou het nieuwe
Hemelsche Rijk zijn gesticht, enkel Idylle en
welvaart, vrij van vreemde smetten, waren ze
Deensch, Nederlandsch, Argcntijnsch of wat
ook.
Zoo bracht Beaverbrook zijn hoorders een
avondje ln Droomland.
En zoo doen andere propagandisten voor
dit en voor dat middel tot verheffing van
het land op hun wijze, minder kinderlijk,
minder droomerig. kwaadaardiger, onop
rechter. Maar schaarsch zijn de stemmen,
die durven uitleggen dat al dit spraakwater
dat door de sluizen gutst, ijdel is en dat geen
land in zijn eentje zichzelf kan redden.
ONHANDIGE JONGEMAN.
MISLUKT ALS DREIGBRIEVENSCHRIJVER.
Maandag ontving een Inwoner van Am
sterdam een brief, waarin geëischt werd een
brief met 100 gulden te deponeeren op een
nader aangegeven plaats. Wanneer dit niet
zou gebeuren, zou hij of een van zijn huis-
genooten worden gedood. De brief was on
derteekend: „een van de daders van den
bankoverval Koninginneweg", aldus lezen
wij in de NA.C.
De ontvanger van den brief begaf zich
dadelijk naar het politiebureau Overtoom,
waar is besloten op den bewusten avond op
de aangegeven plaats een couvert te depo
neeren. Dit gebeurde, doch ook enkele recher
cheurs hadden zich verdekt in de buurt op
gesteld. Werkelijk kwam na kor'on tijd
iemand, die den brief meenam. Toen Mj
weg wilde gaan arresteerde men hem. Hij
bleek een Jongmensch van neeentien Jaar te
zij", die in de buurt van het adres van
den man aan wien hij dien brief gestuurd had
woont. Hij had een revolver bij zich. Uit
°en onderzoek bU buren van den aange
houdene ingesteld, bleek, dat de man als zeer
zonderling bekend stond. Met den revolver
heeft hij herhaaldelijk op zolder geschoten.
Met den overval op de bankinstelling aan den
Koninginneweg had hij niets te maken.
Proces-verbaal is tegen hem opgemaakt.
DRONKEN CHAUFFEUR
HEERLEN. 22 October (VP.) Woensdag
middag is te Vaesrade. gemeente Nuth. een
doodelljk ongeluk gebeurd. Zekere J. V. die
op weg was naar het land en op het wan
delpad liep. werd door een taxi uit Hoensbroek
van achteren aangereden. V. was op slag dood.
De chauffeur van de taxi. die onder invloed
van sterken drank verkeerde, werd ln ver
zekerde bewaring gesteld.
AMSTERDAM'S BERLAGEBRUG.
Volgens het Handelsblad denkt men de
Berlagebrug over den Amstel te Amsterdam
in Maart of April van het volgende jaar 4e
kunnen openen.
NIEUW KAMERLID.
In öe vacature dr. J. Severijn is benoemd
verklaard tot lid der Tweede Kamer de heer
H. Amelink te De Bilt.
