STADSNIEUWS
ribo'
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAC 5 DECEMBER 1931
ONTTREKKING VAN WATER
AAN DE DUINEN.
Klachten over de Amster-
damsche Waterleiding.
BEZWAREN VAN HET BLOEMENDAALSCHE
GEMEENTEBESTUUR?
Het is bekend dat de duinwaterleiding der
gemeente Amsterdam reeds lang niet aan de
steeds stijgende behoefte vani de bewoners
der hoofdstad kan voldoen. Het opvallen
de is dat het waterverbruik per hoofd in
Amsterdam het dubbele van dat te Haarlem
is. Dat komt omdat mei nte Haarlem meters
gebruikt, waardoor bewerkt wordt dat niet
onnoodig water gebruikt wordt, terwijl in
Amsterdam geen middelen bestaan om ver
spilling tegen te gaan. Nu nog watermeters
in Amsterdam te gaan invoeren is een
vrijwel hopelooze zaak, omdat het in de hui
zen die door vele gezinnen bewoond worden,
moeilijk is om elk gezin zijn eigen meter te
geven vooral omdat de leidingen in de oude
huizen op de onmogelijkste plaatsen wegge
werkt zijn.
Amsterdam overweegt dan ook plannen
om op andere wijze in het tekort te voor
zien, namelijk door water uit de rivier de Lek
naar de duinen te transporteeren, om op
die wijze de waterhoeveelheld aan te vullen.
In den laats ton tijd is door Amsterdam
zooveel water aan de duinen onttrekken als
maar mogelijk was. En zoo werd ons van
bevoegde zijde verzekerd niet alleen aan
de duinen die het oigendom van Amsterdam
zijn, maar ook van de omliggende terreinen
De kanalen worden zoo diep gegraven en
bovendien zoo dicht bij de grenzen van het
Amsterdamsche duingebied, dat ook het wa
ter wordt weggetrokken uit de nabijgelegen
gronden. In de gronden onder de gemeente
Bloemendaal die in de omgeving van het
wingebied van Amsterdam liggen, is in den
laats ten tijd de waterstand zooveel gedaald,
dat daarvan een nadeeligen invloed onder
vonden wordt. Belanghebbenden hebben hun
klachten ter kennis van het Bloem end a:u-
sche gemeentebestuur gebracht, dat daarop
een onderzoek heeft ingesteld. Naar wij ver
nemen hebben de gelanghebbenden den in
druk gekregen dat het te verwachten is. dat
het gemeentebestuur zich tot Amsterdam
zal wenden, om op maatregelen aan te drin
gen.
OVER DE POLITIE.
DE VERHOUDINGEN ONDER HET
PERSONEEL.
In verband met een vraag in de afdeelin-
gen antwoorden B. en W., dat de burgemees
ter hun college mededeelt, dat de verhoudin
gen bij de politie in 't algemeen niet te wen-
schen overlaten. Alleen wenseht de organisa
tie der inspecteurs van politie (niet meer dan
8 van de 16 inspeteurs zijn hiervan lid) niet
ln de dienstcommissie te vergaderen, omdat,
net toegelaten wordt, dat de voorzitter dier
organisatie, die niet tot het politiecorps be
hoort. bij vergaderngen waar het interne van
den dienst behandeld wordt, aanwezig is.
Vergaderingen der dienstcommissie voor de
vier agentenvereeniglngen hebben regel
matig, in e meest aangename verhouding
plaats.
Bij de nieuwe Ambtenarenwet is het recht
van beroep bij straffen geregeld.
BESTRIJDING DER IEPEN
ZIEKTE.
Nog geen geneesmiddel.
WEL IEPEN DIE NIET VATBAAR ZIJN
VOOR DE ZIEKTE.
De hoop dat de iepen-ziekte uit zichzelf
weer verdwijnen zou een verschijnsel dat
bij andere besmettelijke ziekten wel gecon
stateerd wordt is niet verwezenlijkt. Nog
steeds moet de houthakker er hier en overal
op uittrekken om aangetaste iepen om te
hakken, omdat als een vasttaand feit
wordt aangenomen, dat een zieke een ge
zonden boom aansteekt..
Een bestrijdingsmiddel is er tot heden niet
gevonden, hoewel de Plantenziektekundige
dienst er gedurig naar gezocht heeft. Verle
den jaar heeft men in Bloemendaal zieke
iepen met een serum behandeld, dat naar
zijn uitvinder beweerde genezing moest bren
gen. Maar zij die vertrouwen in dit middel
gesteld hadden zijn beschaamd uitgekomen.
Daarom gaat men in Bloemendaal nu ook
een goede honderd zieke (of al gestorven)
iepen rooien.
Wij vroegen den heer J. L. Bouwer, direc
teur van den Haarlemschen dienst voor den
Hout en de Planksoenen, die ook een werk
zaam aandeel heeft in het Nederlandsche
comité tot bestrijding van de iepenziekte,
hoe het thans met de onderzoekingen staat.
Hij deelde ons mede, dat de Plantenziekte-
kundigen dienst ook reeds eenigen tijd bezig
is met het kweeken van iepen die immuun,
(onaantastbaar) zijn voor de ziekte. Blijk
baar is men daarin, geslaagd. Er zijn iepen
gekweekt die driemaal ingeënt zijn met een
groote dosis ziektekiemen ,maar die toch
geen teekenen van de iepenziekte vertoo-
nen. Ook op de Haarlemsche kweekerij zijn
al van die iepen aangekomen. Het zal moge
lijk zijn om binnen niet te langen tijd een
flinke hoeveelheid van die immune epen te
kweeken, want er kunnen stammen van ge
wone iepen voor gebruikt worden, daar nog
niet geconstateerd is dat de stammen ook ge
ïnfecteerd worden.
In de naaste toekomst zal het dus mogelijk
zijn om weer iepen in de straten te planten
die gevrijwaard zijn tegen de iepenziekte.
Dit is inderdaad toe te juichen, want de iep
is voor straatbeplanting de meest aange
wezen boom.
DE GEHUWDE VROUW IN
GEMEENTEDIENST.
DEZE QUAESTIE KOMT BINNENKORT
IN DEN RAAD.
HET SPREEKUUR VAN DEN WETHOUDER
VAN OPENBARE WERKEN.
De wethouder van Openbare Werken, Mr.
J. Gerritsz. zal in p'aats van Maandag a.s„
Dinsdag as. zijn gewone spreekuur ten stad
huize houden van 121 uur.
HAARLEM'S TOONEEL.
Naar wij vernemen geeft bovengenoemde
Vereeniging op Vrijdag 18 December een soirée
amusante in het gebouw van den Haarlem
schen Kegelbond. Voor dezen avond is geën
gageerd de voordrachtskunstenares Edith Kla
verweiden. De bekende pianist Han Beuker zal
aan den vleugel zijn medewerking verleencn.
Het programma wordt afgewisseld met kienen
om wildprijzen en besloten door een bal met
muzikale medewerking van Stoeken's Jazz
Band.
In de afdeelingen van den raad Is door een
lid de opmerking gemaakt, dat in de huidige
tijdsomstandigheden tal van arbeiders geen
inkomen hebben, terwijl"in andere gezinnen
een dubbel Inkomen wordt genoten doordat
man en vrouw beiden een betrekking beklee-
den. Dat lid vroeg of naar de meening van
Burgemeester en Wethouders, voor zoover het
gehuwde vrouwen in gemeentedienst betreft,
daarin geen verandering moet komen? Ach
ten Burgemeester en Wethouders den tijd
niet aangebroken om te bepalen, dat de
ambtenares, die huwt, ontslag krijgt en dat
er geen gehuwde vrouwen meer in gemeente
dienst worden opgenomen? De werksters
wenseht dat lid daarvan uitdrukkelijk uitge
zonderd te zien.
Tegen deze beschouwingen werd door ande
re loden beslist stelling genomen. Er werd op
gekomen t egen een eventueele aantasting
van de persoonlijke vrijheid der ambtenares
sen. die zelf moeten bepalen, of zij bij het
aangaan van een huwelijk hun betrekking
wenschen op te geven.
Wat. de aanstelling eener gehuwde vrouw
betreft: hier moet elk geval op zich zelf be
oordeel dworden, alleen het gemeentebelang
mag den doorslag geven.
Bovendien werd nog opgemerkt, dat het een
volkomen verkeerde opvatting is, als zou de
gehuwde vrouw, die alleen in het huishou
den werkzaam is, niet tot het inkomen van
den man bijdragen. Zij verdient eveneens,
zij het indirect, doordat zij vele uitgaven uit
spaart.
B. en W. deelen mede. dat bij het nieuwe
in vergevorderd stadium van voorbereiding
verkeerende ambtenarenreglement de raad
in de gelegenheid zal gestelii worden een be
slissing te nemen omtrent het vraagstuk van
de gehuwde vrouw in gemeentedienst.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
a 60 Cts. per regeL
Eiken avond
een half „Dohyfral"-tabIetje.
Heerlijk vindt de kleine meld die flikjes. lederen
avond ccn versnapering.... lederen avond het
Jonge leven gesterkt tegen de Engelsche ziekte.
Tabletje „Dohyrral" per dag ls voldoende om
uw kind tegen Engelsche ziekte te beschermen.
Dr. J. Ij. Keyzer, kinderarts te TUburg, schrijft
ons:
„Waar wtj op de consultatie-bureau* voor
„zuigelingen en bij kleine kleuters tal van
„gevallen van Engelsche ziekte zien. daar
„dringt zich de vraag naar een voorbehoed
middel met kracht op. Gezien de goede
„resultaten, welke van de meest bevoegde
„zijden over het Vltamlne-D preparaat van
„Philips ln den vorm van „Dohyfral"-tablet-
„ten werden medegedeeld en welke lk zelf
„reeds kon waarnemen, ben lk begonnen op
„allo consultatle-bureaux die onder mijn lei-
„dlng staan, van de 4e maand af gedurende
„do zon-arme maanden, het gebruik van „Do-
„hyfral-tabletten, tegelijk met de andere vita
minen ln den vorm van sinaasappelsap enz.,
„voor te schrijven.
Philips-Van Houten's ,.DohyfralM-tabletten ƒ1.50
per buisje van 10 stuks, voldoende voor 3 weken;
per buisje van 20 stuks 2.75.
N.V. Pharmaceutische Producten Mij.
PHILIPS—VAN HOUTEN
Amsterdam
HET VERKEER.
WENSCHEN UIT DE AFDEELINGS-
VERSLAGEN.
B. en W. deelen in de memorie van ant
woord mede, dat bij het geringe gebruik van
autopeds hier ted stede, welk gebruik gedu
rende de laatste weken nog afneemt, voorloo-
pig van haar college geen maatregelen te
verwachten zijn. Mocht het gebruik van dien
aard worden, dat autopeds hinderlijk en ge
vaarlijk voor het verkeer worden, dan zullen
zeker maatregelen worden voorgesteld.
Na aanneming der laatste voorgestelde wij
ziging der AP'.V. zal in de parkeerregeling
reeds een belangrijke verbetering gebracht
zijn, waardoor aan den „onhoudbaren toe
stand" in de Zijlstraat een einde Is gekomen.
Voor een absoluut parkeerverbod in de drukke
winkelstraten wordt door B. en W. vooralsnog
weinig gevoeld, omdat zulk een verbod
ook bij gratis parkeergelegenheid in de nabij
heid toch schade zou beteekenen voor de
winkeliers. Voor algeheele vrijstelling van be
taling op de parkeerterreinen vinden EL. en W.
geen aanleiding; uit het oog mag niet worden
verloren, dat de wagen daar onder toezicht
staat en practisch gevrijwaard voor bescha
diging. Wie daaraan geen behoefte heeft of
wien de betaling van het parkeergeld te
zwaar valt, die kan in de meeste gevallen nog
wel een plek vinden waar hij met zijn wagen
het verkeer niet hindert. Na het einde van
de loopende pachtovereenkomst zullen B. en
W. de vraag van verlenging van het eerste
vrije half uur opnieuw onder het oog zien.
Het dienstbaar maken van de vestibule
van het stadhuis aan het verkeer vereischt
een vrij ingrijpende verbouwing, waarmede
toch het rijverkeer waarschijnlijk weinig of
niet gebaat zou zijn. De bestudeering van dit
vraagstuk is nog niet ten einde.
Er wordt streng opgetreden tegen de over
treders van verkeersregels. Tot nu toe werden
er over dit jaar reeds 2422 personen geverba
liseerd, uit den aard der zaak niet uitsluitend
door de verkeersagenten.
ALG. NED. VERBOND.
MR. DR. VAN DER HELM OVER SURINAME.
Op uitnoodiging van de afdeeling Haarlem
van bovengenoemde vereeniging sprak op
Donderdagavond mr. dr. P. H. W. G. van der
Helm uit Utrecht in de Kroon over Suriname.
Na een kort inleidend woord van den waar
nemend voorzitter, mr. Hoog, die de komst der
jongeren op prijs stelde, begon de heer v. d.
Helm te zeggen, dat, toen onze voorouders in
de West kwamen zij daar een groote wilder
nis vonden. De reden, dat zij daar in het be
gin van 1500 neerstreken, was, dat achter die
wilde kusten, door de Spanjaarden ontdekt,
het goudland, het Dorado moest liggen. Deze
eerste kolonisten zijn daar ten ondergegaan.
In 1651 vonden de Engelschen nog slechts
één Europeaan, overgebleven na de aanvallen
der Indianen. Deze Engelschen waren geen
avonturiers, doch mannen van kwaliteit, die
om politieke redenen hun land hadden ver
laten. Deze Engelsche periode tot '67 toe is
eigenlijk de eenige periode van ongestoorden
welstand van Suriname geweest. De bevolking
werd in 1664 uitgebreid met een troep Portu-
geesche Israëlieten, die uit Cayenne verdre
ven werden door de komst der Franschen al
daar en bestond toen uit 2 a 3000 zielen/waarbij
Portugeezeh, Engelschen, Franschen en Hol
landers.
In 1667 veroverde de Zeeuwsche vloot, als
represaille tegen de afneming door de Engel
schen van Nleuw-Amsterdam (New-York),
het Engelsche Suriname. En van dat oogenblik
af is Suriname er eigenlijk niet meer bovenop
gekomen. Wel heeft de cavalerie-officier van
Aerssen van Sommelsdijk op zijn eentje nog
een jaar of 5 een krachtig, goed bestuur ge
voerd, doch nadat hij in 1688 vermoord was
door eigen garnizoen, ging alles weer hard
achteruit.
Suriname werd slavenkolonie. Gedurende 2
eëuwen zijn ongeveer 300.000 slaven aange
voerd, doch door de groote sterfte waren er
aan het eind daarvan nog slechts 53.000 over.
Het wonderlijke was, dat de slaven of 92 pet.
der bevolking volkomen buiten de samenleving
stonden!
Eerst was de suiker het product, doch later
kwam de koffie er bij. In de 18e eeuw was er
de negociatie-periode, toen Holland, zonder te
weten, hoe de plantages er uit zagen, zijn geld
(op 80 millioen geschat!) in die Surin. planta
ges stak. Dit was de definitieve ondergang van
van Suriname.
Halverwege de 19e eeuw trachtte men nieuw
bloed te brengen. Op kolonistengebied liepen
die pogingen zoowel van Hollandsche als Duit-
sche zijde, op niets uit. De aanvoer van Chi-
neesche en Madeira-arbeiders mislukte daar
deze, na het einde van hun contract, niet als
landbouwers bleven voortgaan. De toevoer van
Britsch-Indiërs tot 1918 en Javanen (vooral
na den oorlog) bleek echter een succes. De
Britsch-Indiërs hebben daar de landbouwen
de bevolking gesticht. Zij zijn spaarzaam en
geboren landbouwers. De Jafanen zijn dit
laatste ook, doch zij verdobbelen hun geld.
Wat de Surinaamsche Joden betreft deze
zijn de laatste 30 jaren naar Holland (vooral
Den Haag) gekomen.
Na de pauze vertoonde de heer v. d. Helm
een serie interessante lichtbeelden ter illustra
tie van zijn lezing. Hij liet ons het oerwoud
zien, de verschillende oude en nieuwe plan
tages en culturen, waaronder eenige tragedies,
zooals hij 't noemde, en kijkjes in Parama-
PERSONALIA.
De heer E. Kooiman te Haarlem is te Arn
hem geslaagd voor diploma B. yan het
esper an to-e xamen
FRYSK SELSKIP „GYSBERT JAPICX"
De Friesche Vereeniging „Gysbert Japicx"
geeft op 12 December a.s. in den schouwburg
aan den Jansweg een opvoering van „Skyn",
stuk in vier bedrijven van Y. C. Schuitmaker.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Terug te bekomen bij: J. de Rooij, Jansweg
48, armband; A. de Graaf, Lange Raamstraat
10 zwart, broche; Knap, Teding van Berk
houtstraat 2 rood, bankbiljet; Funkier, Kwee
kerslaan no. 1, Santpoort, hond; Bureau van
politie Smedestraat, handschoen en muts;
Heesemans Pladellastraat 38, handschoen: G
Kraan, Nijlstraat 17, horloge; v. Steijn, Leid-
schevaart 38f, handschoen; P. de Wolf, Spaarn
hovenstraat 16, hondenpenning; Huurman,
Wilhelminastraat 12 d, jasje; Hooglugt, Si-
riusstraat 26, muts; A. v. d. Meij, Bantam -
straat 41, pullover; v. Keulen, Waldeck Pyr-
montstraat 22 rood, portemonnaie met inhoud;
Gerritsen, Kinderhuisvest 39, portemonnaie
met inhoud; Bewoner van perceel Dr. Leyds-
straat 71, portemonnaie met inhoud; v. d.
Poorte, Borskistraat 10, rijbewijs; M. Schoon
hoven, Raamsingel 2, schoen; Vroom en
Dreesmann, Korte Veerstraat, sigarenkoker.
Voor den Politierechfer.
De nalatige kellners.
Ze waren er met hun tweeën op uitgetroï,
ken om te zien of er m'et kermis in Zaandam
wat te verdienen viel en ze caren er ook b.
geslaagd wat in dezen tijd anders vrijwel
tot de onmogelijkheden behoort als keil-
ner een emplooi te vinden, althans voor dien
dag. Veel risico laadde dc werkgever niet op
zih want hun arbeidsovereenkomst was e;
een op provinciebasis, een schoone instelling
waarvan reizigers in stofzuigers en derge
lijke verstootenen weten te praten, 't Is dar.
ook wellicht vanwege de provisiebasis, dat
de lieden uit hun werkloosheid konden tre
den.
De provisiebasis bleek nu ook alweer niet
de juiste basis voor fortuin te zijn en dies
stapten beide kellners van die wankele on
derlaag af nog voor de avond verstreken
was en vergaten af te rekenen.
Het onverbiddelijke kasregister van den
kastelein wees echter uit, dat de kellners f 29
moesten afdragen, maar het kon niet blijken
hoeveel elk hunner schuldig was, want de
patrones had goedgevonden voorgesteld
is wellicht juister dat beide mannen op
dezelfde toets zouden aanslaan. Deed zij dit
misschien uit een zekere voorzorg, dat nu
twee voor het heele bedrag aansprakelijk
waren? Als dat zoo is, kwam ze op de koffie,
want nu kon, waar verduistering was ten
leste gelegd, voor elk geen bepaald bedrag
genoemd worden. De eene kellner zei. dat hij
niets had ontvangen, de ander sprak van
vier gulden; men behoeft geen rekenmeester
te zijn om te constateeren, dat het gezamen
lijk bedrag de f 29 niet haalde.
Maar mr. ten Bokken, die als verdediger
optrad bekeek de zaak nog eens van een an
dere zijde. Hij was van meening, dat door het
afgeven van kassabons aan de kellners een
crediet wordt verstrekt en dat het niet aflos
sen van dat crediet geen verduistering is,
iets wat vrij logisch schijnt, want de kell
ners stellen zich voor dat bedrag aansprake
lijk, terwijl zij maar moeten zien, dat ze de
centen binnenkrijgen.
De officier wou de zaak terugwijzen naar
den rechter-commïssaris, doch de politie
rechter sprak de mannen vrij, zonder noch
tans de meening van den verdediger geheel
te deelen, maar meer uit overweging, dat niet
kan worden vastgesteld hoeveel elk der kell
ners verduisterd had,zoo er van verduistering
sprake was.
Een teerkwestie.
Dit was nu geen teere kwestie, maar het
ging er om of het oorbaar is, dat men zijn
mede arbeider een teerkwast in het gezicht
duwt.
In de Zaanstreek waren eenige lieden bezig
een schutting te teren, toen een hunner de
kwast met kleverige substantie deed neer
dalen op de klomp van een ander, die daar
niet meer accoord ging en daarom de klomp
ging afvegen aan de broek van. den klompen-
teerder. Nu was dat een eenigszins vreemde
reflex beweging, want teer op een klomp is
wat anders dan teer op een broek. Die af-
vegerij veroorzaakte op haar beurt weer een
reflexbeweging van den broekdrager, want
die plakte de teerkwast tegen de wang van
den klompendrager, hetgeen de wang deed
opzwellen tot de grootte van een pompoen,
ten minste zoo was de voorstelling, die er aan
werd gegeven. De man met de pompoenrwang
liep naar de politie en de ander vond dit zoc
ongehoord, dat hij met moord en doodslag
dreigde, maar daar bleef het bij. Nu waren
de wang en de woede weer geslonken en pro
beerde men de opzet weg te werken, wat den
rechter mishaagde, die al over meineed
gon te spreken, maar ook de rechterlijke
toorn slonk en de verdachte, die van zich
zelf getuigde in verband met de moord en
doodslag: „ik ben maar een bluffer" kwarn
er met f 20 boete af.
MOTORDIENST.
Oprichting van een Arbeidsbeurs.
Door den Commandant van de Schoolcom-
pagnie van den Motordienst is, ten behoeve
van het verlofspersoneel, een Arbeidsbeurs op
gericht.
Door het zoeken van contact met zooveel
mogelijk automobiel- en motorbedrïjven zal
worden getracht daarvoor in aanmerking ko
mende chauffeurs en monteurs behulpzaam
te zijn bij het zoeken naar een betrekking na
het verlaten van den militairen dienst.
TELEFONEEREN MET SCHEPEN IN DE
HAVEN.
De burgemeester van Rotterdam heeft
Donderdag de telefoonverbinding geopend
met schepen in de haven, via contacten aan
de meerpalen. Het aanbrengen van de tele
foonverbinding geschiedt door bemiddeling
van de scheepvaartvereeniging Zuid.
FEUILLETON
„Bloed" huiverde hij zacht.
De beide mannen keken elkaar sprakeloos
aan en in dien korten blik lag een wereld
van afgrijselijk vermoeden.
„Te laat' 'steunde de oude militair.
„Bij het trapje lag een roeiboot. Daarin
zijn ze vermoedelijk gevlucht" vervolgde de
commissaris. „Het bootje dreef los. Ze waren
er snel uit weggesprongen. Ik klom 't trapje
op en kwam op een soort binnenplaatsje bij
een smederij. In de schutting stond een
dubbele deur wijd open. En daardoor heen
leidden versche sporen door dc sneeuw: auto
banden. In het nauwe straatje was niets
meer le zien en op mijn gefluit kwamen
geen agenten. Ik was buiten de bewaakte
zone geraakt. Mijn assistent was halverwege
teruggekeerd, half bevroren in het ijskoude
water. In hel bootje roeide lk terug."
De commissaris deed het verhaal rustig en
zonder eenig vertoon. Er was iets in dit
adembeklemmende Verhaal dat allen trof en
hem deed aanzien met een gevoel van diepe
bewon.ierde.Hij rilde en klappertandde. Toch
trachtte hij te glimlachen.
„Ze zijn weg!" zei hij toonloos.
Op dat moment sloeg dr. Van Buren zich
tegen het voorhoofd en schreeuwde in een
aanval van diepte en niet te dragen vertwij
feling: „Weg! Weg!!Wel vervloekt;"
De commissaris klopte hem op don schen
der. Op zijn anders zoo geharde en onbewo
gen gelaat was een trek gekomen van diep
medelijden
HOOFDSTUK VL
Onafgebroken tikten de ratelende signalen
van de telegraaf door het vertrek. „Wordt
aanhouding verzocht vanSnel sloegen
de telegrafisten het telegram aan. dat werd
uitgezonden door dc Amsterdamsche politie.
Naar alle richtingen snelden de weinige, zoo
~--V.St.PfcA/.-
Weg! Weg!
belangrijke woorden. Het was even in de be
treffende ajdeeling een drukte, razend en
spannend, öf was haast bij, had de hoofd-
commossaris gezegd. Het was een zaak waar
mee zeer groote belangen gemoeid gingen.
Desnoods de rest laten liggen, eerst dit, Ja-
zékerop zijn verantwoording!
„Zeker 'n tweede Liebermann" fluisterde
een der telegrafisten.
„Da's toch die Chinees van de Keizers
gracht?"
„Stilte daar!" gebood de bureau-chef.
„Praat als je uren om zijn!"
„Hei zeit wat!" klonk het nog even ge
dempt, maar de even verstrooide aandacht
was nu toch weer geconcentreerd en gewérkt
werd er, als het moest!
Binnen den kortst mogelijken tijd waren
alle grensstations en havenplaatsen gewaar
schuwd. Op die wijze zou Hoeng Tsi Lang.
de Suiker-Chinees, niet ontsnappen!
Maar het was niettemin een vrij moede
loos gestemd troepje, dat in de ruime kamer
van den Amsterdamschen hoofd-commissa-
ris bijeen zat.
„Mijne heeren" probeerde deze laatste te
troosten, „wat er gedaan kón worden is ge
daan. De grensstations zijn gewaarschuwd..."
„Jawèl bromde de Overste, „alsof die gele
gladakker probeeren zal daarlangs te ont
vluchten! Uit het huis kon hij immers ook
niet ontsnappen, dat was toch geïsoleerd,
zooals het in politioneele termen heet?
'n Mooie isolatie
„Ik verzoek u, Overste Mcnsing" begon
de hoofdcommisharis der hoofdstad driftig.
Maar dr. van Buren redde de situatie:
„Mijn vriend Mensing bedoelt heb zoo
kwaad niet, commissaris, maar och, u moet
toch begrijpen welk een teleurstelling dit
voor ons is".
„Dat is het voor ons allemaal, Dr. van Bu
ren," klonk koel het antwoord.
Er werd geklopt. Een inspecteur trad bin
nen, bracht rapport uit: het spoor van de
auto waarmee dc vluchtelingen ontkomen
waren, was niet te volgen. Het was volkomen
verloren gegaan. Rechercheurs waren thans
op informatie uit wie de auto had gezien en
waar. Dat zou echter eenigen tijd in beslag
nemen. Tot zoolang moest geduld worden
geoefend.
„Maar' 'merkte de Haagsche hoofdcommis
saris op, „mij dunkt dat het ontvluchten per
auto Hoeng Tsi Lang wel wat riskant gele
ken zal hebben!"
„Wat is dan uw meening, collega?"
Voor dat de aangesprokene echter kon ant
woorden werden zij wederom gestoord: Tele
grafisch bericht van de haven-politie te
IJmuiden. Het jacht van Hoeng Tsi Lang had
reeds drie dagen geleden zee gekozen, met
bestemming voor Hamburg. Daarmee te ont
vluchten was hem dus onmogelijk.
Even trok er 'n glimlach om den mond van
den Amsterdammer: „Het is tenminste
ietshij moet dus nog in het land zijn!"
„En, een vliegmachine, wat denken de
heeren daarvan?' 'Had er iets van spot in
Dr. van Buren's kalme stem geklonken?
„Vervloekten meteen had de hoofd
commissaris reeds de telefoon genomen.
„Juffrouw, verbind, u mij met Schiphol,
vlug, in hemelsnaam" en terzelfder tijd was
een inspecteur reeds naar een ander vertrek
gerend om Waalhaven aan te vragen.
„Dat ik daar niet aan gedacht heb! On
vergeeflijk! Hij heeft natuurlijk een vliegtuig
van de K.L.M. gehuurdJa, hallo, hier
hoofdcommissaris Amsterdamsche politie.."
In korte duidelijke woorden deelde hij mede
wat de zaak was. Een angstige spanning lag
op de gezichten der anderen. Zou Hoeng Tsi
Lang inderd&ad.
Met iets van wanhopige berusting legde de
commissaris de telefoon op den haak: Nee,
op Schiphol was er niets van bekend en ver
moedelijk zou ook het gesprek met Waal
haven wel niets opleveren, want voor ■öoo-
ver men hier in Amsterdam op de hoogte
was, waren alle machines uit; er stond al
leen in de hangars één zonder motor, en die
leek toch niet bijster geschikt.
..Daar zitten we!" flapte Overste Mensing
er uit. „Dat doen we nu? Kunnen we met
z'n allen niet één zoo'n Chinees bij zijn
staart pakken?" De anderen gaven geen ant
woord. De beide politie-commissarissen voel
den zich niet al te zeer op hun gemak, zij
wisten welke belangen er op het spel stonden
dat dit een zaak was die ver uitging boven
dien moord in de Heerenstraat te 's-Graven-
hage en de ontvoering van Paula Hülshoff.
Was hun houding te laken geweest, hadden
zij wel bijtijds ingegrepen? Maar aan den
anderen kant: dat deze zaak zoo belangrijk
was, wisten zij zelf ook nog maar enkele
uren: vóór dien tija was het niet anders ge
weest dan een eenvoudige moordDe
Amsterdamsche commissaris zat zwijgend en
grimmig te kijken achter zijn bureau-mi
nistro; zijn Haagsche collega liep met diepe
rimpels in het voorhoofd heen en weer dooi
de kamer. Bepaald vergenoegd zagen zij ei"
niet uit.
Er hing een zware stilte in het vertrek.
Buiten door de vensters was de winter
hemel tintelend blauw, alsof er geen zor
gen bestonden. Zij hoorden de jubelende
stemmen van kinderen, die in de sneeuw
speelden.
Dr. Van Buren had een sigaar aangestoken
en keek peinzend de rookwolkjes na.... Het
was zoo prachtig gegaanzoo vervloekt
mooiZij hadden op het punt gestaan al
les te ontmaskeren en nu was de zaak ver
knoeid. Toeng Tsi Lang verdwenen 't is
de vraag of ze nog leefde! en Frans in ar
rest, onder verdenking van moord, als er nog
niet meer bijkwam. Dat die nou ook z'n
mond_ hield, maar.dr. Van Buren sprong
op. zóó heftig dat de anderen opschrokken
uit hun onpleizierige gedachten.
„Nog één mogelijkheid, commissaris" sprak
snel de litterator. „Veraart, die niets zeggen
wil. Misschien dat hij nu spreekt. Bel hem
op! Laat hem aan de telefoon komen! Wie
weet wat hij ons kan mededeelen, als wij hem
vertellen dat Hoeng Tsi Lang niet meer in
Amsterdam is."
„Ik zie niet in," viel de Haagsche commis
saris hem in de rede, „waarom Mr. Veraart,
die vanmorgen nog hardnekkig weigerde ook
maar het geringste los te later., behalve 4an
zijn wijze van reageeren. die verried dat hij
op een huiszoeking bij Hoeng Tsi Lang niet
in het minst gesteld was, nu opeens met
een verklaring of waardevolle gegevens voo*
den dag zou komen!"
„Maar. commissaris!" riep dr. Van Buren
bijna radeloos, „het is een kans, misschien
een laatste kans: over een half uur is het
wellicht te laat! De situatie is voor óns t^-ch
ook volkomen veranderd, wie weet hoezeer
zij door al deze gebeurtenissen veranderde
voor Frans Veraart!
We kunnen het toch probeeren?"
De politieman haalde de schouders op,
maar hij nam toch de telefoon van den haak
en liet de Haagsche politie oproepen. ..Laat
Mr. Veraart aan de telefoon komen", beval
hfj.
(Wordt vervolgd.)
