CACLIOSTRO.
DE AMBACHTEN IN DEN LOOP DER EEUWEN.
„RICHE" FOTO ART.
UIT HET LEVEN VAN CHARLIE CHAPLIN.
HAARLEM'S DACBLAD DONDERDAG 24 DECEMBER 1931
DERDE BLAD
Een reeks interessante vergelijkingen tusschen verleden en heden.
X.
De Zeeman
Wij geven een reproductie van de ets van
Luyken die een blik geeft op het leven van
den zeeman in vroeger eeuwen. In de „Spie
gel van het menschelijk bedrijf" is er de
yolgen.de wijze les bij gevoegd:
Pie 't Oosten wil bereiken,
Moet van het Westen wijken.
In den ouden tijd moest de zeeman dit
doen met den wind als bondgenaat. De sche
pen waren toen notendopjes vergeleken bij
de trotsche zeekasteelen, die nu de Oceanen
bevaren.
De Nederlanders hebben altijd bekend ge
staan als koene zeevaarders. Menige bladzij
van het vaderlandsche geschiedenisboek legt
daarvan getuigenis af, niet het minst den
tijd van de Oost-Indische Compagnie. Van
moed en stoere zeemanschap getuigen ook de
pogingen om den weg naar Indie over „de
Noord" te vinden, toen de weg over ,de Zuid"
(langs de Kaap de Goede Hoop) door den
oorlogstoestand pract-isch afgesloten was.
Met eerbied gedenken wij Jacob van Heems-
kerck en Willem Barendf«, die met hun man
nen op Nova-Zembla „strandden". Onze hel
den uit den glorietijd waren ook bekwame
zeevaarders, terwijl de ontdekkingsreizigers
zeker op niet minder waardeering van het
nageslacht aanspraak mogen maken.
Volgens het journaal van de eerste reis
naar Oost-Indië door de Hollanders, onder
leiding van Cornells de Houtman in 1595 on
dernomen. namen 4 schepen aan den tocht
deel. Het grootste schip was de .Mauritius",
dat 200 last mat, en het kleinste „Duyken"
van slechts 15 last
Te Haarlem bestonden twee gilden van
schippers, één voor hen die „de groote zee
bevaren en één voor de schippers van de
groote stroomen, dus wat wij nu de binnen
schippers noemen. St. Olof was de schuts
heilige van de zeevaarders, St.-Christoffel
de patroon van de binnenvaarders. De gilden
hadden tezamen één altaar in de St.-Bavo-
kerk.
De Zeeman.
In den vroegsten gildetijd heeft er ook nog
een Schoonevaardersgild bestaan. Dit ont
leende zijn naam aan het hoofdbedrijf zijner
leden of broeders, namelijk aan hun han
delsvaart op de Oostzeehavens en vooral op
het eiland Schoonen. St.-Olof. een Noorsch
vorst, die in de 11e eeuw regeerde en in heel
Scandinavië in hooge eer stond, was als
schutspatroon aangenomen. Toen dit Schoo
nevaardersgild werd opgeheven, heeft het
zeevaardersgiki St. Olof als patroon over
genomen.
De herinneringen aan de schippersgilde
wordt hier ter stede levendig gehouden door
de drie scheepjes, die opgehangen zijn tus
schen de twee kolommen, waar vroeger het
altaar stond. Door den volksmond wordt ver
teld, dat dit de Damiatescheepjes zijn, die
een herinnering zijn aan de dapperheid der
Haarlemmers bij de verovering van Damiate
in 1219 aan den dag gelegd, maar zooals dik
wijls Is de volksmond ook nu onjuist in haar
'bewering. De schoepjes zijn van veel latere
dan 13e eeuwsche bouworde. Zij zijn in 1686
door zekeren David Koenen gemaakt en door
het Groot-schippersgild aan kerkmeesteren
ten geschenke gegeven. Toen de scheepjes in
1825 hersteld moesten worden vond men in
het grootste een perkamente rol. waarop ver
meld stond, dat de scheepjes door de be
stuurders van het gild in 1730 opgekaleva-
terd en weer in de kerk opgehangen waren.
Niet onmogelijk is dat er vroeger in de
kerk scheepjes gehangen hebben, die her
innerden aan den tocht naar Damiate, maar
dat zij zoo vervallen waren, dat zij door an-
d°re scheepjes vervangen moesten worden.
Het scheepje van het Haarlemsche
Schoonevaardersgild.
In het Frans Halsmuseum hangt een mo
del van een schip van het Schoonevaarders
gild.
Daarbij is de volgende spreuk geschreven:
Laet koomst en lust aijn
vroLlckhyt.
En schouwt het twist
warren -
kt Praet discours in
Soeticheyt
Maar gaat niet boven de
starren.
Het schippersgilde had zijn gildehuis in het
perceel Turfmarkt 8.
In het Frans Halsmuseum is een gekleurd
roset te bewonderen, dat vroeger in de zol
dering van dit gildehuis gevonden werd. Het
randschrift geeft bet volgende te lezen:
Onder dees roos
Verstaet de gloos
Zult zün(n) verholefn'
Wat men zegt,
Al waert quaet besceyt,
t Wordt u bevoleln).
Blijkbaar was het de bedoeling om de
broeders die den eed van trouw aan het gil
de aflegden, t* doordringen van de beteeke-
nis daarvan.
Roset van het schippersgilde.
St. RAPHAëL.
Woensdagavond hield de afdeeling Haar
lem I (spoor) eenvergaderipg in gebouw St.
Bavo, onder leiding van den tweeden voor
zitter de heer Ferron, wegens ziekte van den
voorzitter, den heer De Rooy.
De voorzitter deelde mee, dat de afdeeling
uit bijdragen der leden aan de werklooze
leden van den Volksbond een Kestgave kon
schenken. Een bedrag van 209 20 was bijeen
gebracht.
De heer Ferron bracht verslag uit van den
Raad van Afgevaardigden.
De penningmeester, de heer Veltman, deel
de mede dat het saldo van den bazar voor
het Mgr. Mutsaersoord ruim 800 was. De
begrooting van den penningmeester werd na
een uitvoerige bespreking der contributie
goedgekeurd.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
a 60 Cts. p«r regel.
Familiegroepen
169 CR. HOUTSTR. - TELEF. 13472
Door BERT WILLIAMS.
Welke boeken
zijn het meest gekocht
in Duitschland
Onderzoek over 1931.
Het Tagebuch heeft aan 25 boekhande
laren in Berlijn, Hamburg, Hannover, Keu
len en nog enkele andere groote Duitsche
steden gevraagd, welke boeken uit 1931 het
meest gekocht zijn. Zij moesten elk vijf boe
ken opgeven.
Het resultaat was o.a. dat 9 boekhande
laren „Der rote Handel droht" van Knicker
bocker opgaven, dat 8 „Das Buch von San
Michele" van Axel Munthe noemden, dat 7
Knaurs Konversatlonslexicon aangeven,
„Etzel Andergast" van Wassermann, „Die
geschwister von Neapel" van Werfcl en „Das
Ende des Kapitalismus"van Fried. Vijf noem
den „Schlosz Grlpsholm" van Tucholsky en
„Der Arzt Gion" van Carossa. Kastner's
„Fablan" werd door 4 handelaren aange
geven, terwijl 3 boekhandelaren „Das
Wunsehklnd" van Seidel. „Die Kathrin wird
Soldat" van Thomas, „Vanadls" van Isolde
Kurz. „Cimarron" van Edna Ferber, „Dor
und der September" van Boree, „Kleine Liebe
zu Amerika" van Hausmann en „Hellung
durch den Geist" van Zwelg noemden.
Een bockhandel In Bremen gaf als het
meest gevraagde boek „Frauen der Coorn-
velts" aan, van Jo van Ammers—Küller.
JUBILEUM.
Op 31 December hoopt de heer G. v. Baaren.
seinwerker aan de Ned Spoorwegen den dag
te herdenken dat hij vóór 25 jaar in dient
trad.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Brugwachter. Catharljneburg, autoband,
Bureau van politie, Smedestraat 9. boekje,
slinger van een auto. Meijer, Tedlng van
Rerkhoutstraat 37. boek, Kollaart, Jan Nieu-
wenhuizenstraat 8, hond, Corijnus. Riouw-
straat 22, een paar handschoenen, v. Zonne
veld, Ternatestraat 42, doode kip, C. Koele-
wijn, Brederodestraat 30, portemonnaie m. i.
Brinkman, Anegang 25. parapluie. Brug
wachter, Langebrug, sleutel v. melkbus, Koops
Rollandstraat 89, schoen, v. Hesteren, Nieu
we Kruisstraat 13, taschje m. i. J Blesgraaf,
Gierstraat 46, trajectkaart. G. Jonker, Ar
chipelstraat 58, tasch m. i. E- de Smeth,
Laan v. Bloemenhove 2, Heemstede, vulpen
houder, Postkantoor, God. Oude Gracht 2,
portemonnaie m. i. en een vulpotlood.
WAARSCHUWING
De Commissaris van Politie te Haarlem
verzoekt ons plaatsing van het volgende:
De brigade-commandant der RJjksveld-
wacht te Wouw waarschuwt, namens den
Officier van Justitie te Breda tegen A. J. F.
Schaap, directeur van het Instituut voor Mu-
ziek-Theorie te Arnhem, Utrechtscheweg
no. 54. Deze persoon reist het land af tot
het aanwinnen van cursisten, zegt propa
gandist te zijn voor dat instituut en noemt
zich gewoonlijk Brenner. Hij bezoekt veel
R.K. geestelijken, k'oosters en onderwijzeres
sen en is indringerig. Hij verzoekt den per
sonen, die hij bezoekt, op een soort brief
kaart naam en adres te plaatsen, waardoor
deze personen zich verbinden voor een ze
keren tijd aan dien cursus deel te nemen,
vaak zonder dat 7.1J dit begrijpen of willen.
Hij heeft in een klooster voorgegeven, door
het moederhuis te zijn gezonden, hetgeen
onwaar is gebleken. Het Is dus raadzaam, al
vorens tot het teekenen van zulk een kaart
of tot het daarop plaatsen van naam en
adres over te gaan, eerst goed te informee-
ren, wat met een en ander wordt be
doeld.
Het Einde der „Mumming Birds". Charlie bij de film.
LUCHTVAARTBERICHTEN.
Reiger, 23 Dec. 14 30 uur te Cairo. Am
sterdam n. Batavia.
Ekster. 23 Dec. 15.25 uur te Bagdad. Ba
tavia n. Amsterdam.
Toen wij op tournee waren in het weste
lijke gedeelte van de veeteelt-districten,
huurden Charlie en Fred Kamo Junior (de
zoon van onze baas» paarden en gingen uit
rüden. Charlie was heelemaal stijl en pijn
lijk na zijn eerste rit In het dlep-doorgebo-
gen cowboy-zadel.
„Je moet bijna aldoor rechtop staanver
telde hij mij, ..met je boenen recht naar be
neden langs de zijden". Maar al spoedig leer
de hU het beter en bracht menig prettig
uurtje op zijn lange prairletochten dootf Zijn
grootste liefhebberij is echter visschen en ln
Seattle, later op onze tournee, heeft hU me
nig snoekje verschalkt.
Op weg van Salt Lake City naar Kansas
City beleefden wf) een spoorwegongeluk.
Onze trein liep op een lorrie van een spoor
wegarbeider, één die nog met de hand voort
bewogen werd. De Italiaan op de lorrie werd
gedood. Na enkele uren kon de trein zijn
rit vervolgen. U kunt zloh onzen toestand
indenken, want niets enerveert een troep
zooveel, als de vrees te laat voor de voorstel
ling te zullen komen.
Te Kansas City ondervonden we wat een
strenge Amerikaansche winter is. We
sneeuwden in bij een temperatuur van 3o
graden onder nul
Daarna kwamen Takoma Seattle
Portland, waar het gehcele schouwburgper-
soneel ons in den steek liet en we alles zelf
moesten doen; ik zie nog, hoe Charlie, ter
wijl het zweet zijn schmink vlekte, het
brandscherm met zijn schouders omhoog
trachtte te krijgen, de verdwenen tooneel-
knechts hadden namelijk de touwen uit d*
katrollen gehaald en het nam ons uren in
beslag om ze er weer in te krijgen.
In Seatlle gaven we op één dag vijf voor
stellingen en toen deze verschrikkelijke dag
voorbij was, verscheen de manager achter
de schermen en bood ons ieder 75 cent aan!
„Waarvoor is dat?" vroegen wij. ..Voor je
avondmaal, jullie hebben het verdiend", ant
woordde hij. Inderdaad, dat hadden we.
In San-Francisco kwamen we op een avond
een café binnen om wat te eten na de voor
stelling. Iemand, ik ben vergeten wie pre
cies, .boog zich naar Charlie en zelde: „Ik
wed, dat jij dien kellner niet durft laten
struikelen".
„Zou ik niet durven?" zei Charlie
De dikke zwarte negerkellner kwam er
juist aangeschulfeld met een blad vol met
gevulde glazen: toen hij bij ons was lachte
Charlie. „Durf ik niet?" riep hij. „Dat zal je
eens zien!
Zijn voet schoot naar voren pats, daar
lag de kellner en de heele boel kletterde op
den grond. De geheele zaal was onmiddellijk
in opschudding! De donkere kellners dach
ten, dat we een „gang" (bende) waren, een
geveoht wilden beginnen en den heelen boel
kort en klein wilden slaan. Alle menschen
stonden op en riepen door elkaar. De kellner
brulde bloeddorstige kreten tegen Charlie en
ons uit en trok een scheermes! Dit ontnuch
terde ons niet en wij grepen onze messen en
de flesschen op tafel! De kellners. aan dit
soort gebeurtenissen gewend, grepen echter
snel in, sloten ons in en drongen ons door
de deur naar buiten, zoodat het nog zonder
bloedvergieten afliep. Wij trokken toen naar
een naburig restaurant.
Ten slotte Los Angelos hier was het
dat Mack Sennet, de pionier van de komi
sche films, onze voorstelling in het Empress
Theater zag en door het spel van Charlie ge
heel werd ingenomen en deze met aanbie
dingen vervolgde.
Eindelijk, verleid door het hooge aangebo
den salaris 1140 dollar ln de week) en de
groote mogelijkheden van de film ziende,
verliet Charlie ons. Het was een treurig mo
ment. Het speet ons allen, dat hij ging Maar
toen zijn contract met Fred Kamo afgeloo-
pen was, ging Charlie naar Bennet over en
deed zijn eerste intrede in de filmstudio".--.
Dit was m 1813 ,na twee jaar op tournee to
zijn geweest.
Iedereen weet verder hoe het Charlie ge-
De koning der kwakzalvers.
De persoon van dezen merkwaardigen
Italiaanschen avonturier, die zich Aiessandro
graaf van Cagliostro noemde,, doch cie eigen
lijk Giuseppe Balsamo heette, werd door
Schiller in „Geisterseher" en door Goethe in
„Grosskoptha" op dichterlijke wijze getee-
kend.
Cagliostro was de zoon van Pietro Balsamo
een kleinen winkelier in Palermo, in welke
stad hij 8 Juni 1743 werd geboren Aanvanke
lijk werd hij opgevoed in een klooster, waar
hij gedurende den maaltijd moest voorlezen
uit „De levens der Heiligen". De jonge man
bezat toen reeds den fantastischen geest,
dien hij zijn geheele leven zou blijven be
houden; tijdens de voorlezingen hield hij
zich niet aan de letter, maar vlocht er ver
schillende bijzonderheden voor den be
trokken heilige meestal niet erg vleiend
tusschendoor, met het gevolg, dat hij, ook
wegens verder wangedrag weggestuurd
werd.
Hij kwam nu in verkeerd gezelschap, ver-
vaLschte biljetten voor den schouwburg, ver
volgens een testament, bedroog een goud
smid, onder voorwendsel een verborgen schat
te zullen ontdekken en werd tot slot nog
beschuldigd van moord. Toen werd de grond
van Palermo hem te warm onder dc voeten
en hij ging volgens zijn eigen verklaring
naar Alexandrië, waar hij door hennep in
zijde te veranderen veel geld verdiend zou
hebben. Daarna zou hij naar Malta zijn ver
trokken, om er scheikunde te studeeren. Maar
dit alles is slechts een inleiding tot
Cagliostro's veelbewogen leven.
De eerste authentieke berichten van zijn
„werkzaamheden" zijn afkomstig uit Rome.
waar hij penteekeningen verkocht, of juister
gezegd prenten, die met Oost-Indischen
inkt waren overgehaald en die hij als pentee
keningen aan den man bracht! Hier maakte
hij ook kennis met de schoone Lorenza Feli-
ciani, die hem in zijn verdere avonturen
trouw ter zij ie zou staan. Het paar verliet
Rome. ging naar Venetië, Marseille. Madrid,
Cadiz, Lissabon, Brussel, Den Haag. kortom
trok door bijna geheel Europa, nu eens
onder den eenen, dan weer onder eer, an
dere* voornamen titel, totdat het tenslotte
den naam aannam van Graaf Aiessandro
en Gravin Seraphina Cagliostro.
In hun koets met vier paarden trok]:- zij
van de eene stad naar de andere, vondc..
toegang tot de hoogste kringen en verspreid
den op ruime schaal hun kwakzalversmid
delen, amuletten en minnedrankjes.
Door middel van een kostbaren Egypti-
schen wijn, die druppelsgewijze werd ver
kocht, beweerden zij aan afgeleefde man
nen en gerimpelde oude vrouwen weer nieu
we schoonheid en een tweede jeugd te kun
nen schenken, waarbij Seraphina zich zelf
uitgaf als een levend bewijs voor de kracht
der verkochte middelen, want niettegen
staande haar jeugdig uiterlijk, zoo beweerde
ze, was ze toch zestig jaar!
Men kan echter niet zeggen dat het do-
ze twee menschen steeds voor den wind
ging. Meer dan eens maakten hun bedro
gen slachtoffers het hun vrij lastig en ge
durende een bezoek aan Londen moest mijn
heer de graaf" eenigen tijd in de gevange
nis doorbrengen.
Maar datzelfde Londen zou ook zijn op
komst en glorie zijn. Daar stichtte hij een zoo
genaamde Egyptische vrijmetselarij, noem
de zich dc „Groot Koptha" en achtte zich
geroepen de menschheid tot wedergeboorte
te brengen en de broederschap in haar ouden
roem te herstellen. Onder de oude en verge
ten arcana of geheime middelen, waren de
„steen der wijzen", een elixer van de eeuwige
jeugd, en een pentagoon of vijfhoek die zijn
bezitter weer de oorspronkelijke onschuld te
rug gaf, die de rnensch ln het Paradijs had
verloren. De langdurige en ingewikkelde
ceremoniën, waarmede deze zegeningen ver
kregen konden worden, waren de reden, dat
Cagliostro's bedrog niet zoo spoedig werd ont
dekt. Geeerd en gevierd reisden hij en zijn
vrouw als de „Groot Koptha" en de „Groot
Priest«res6e" van stad tot stad.
In Straatsburg vooral leefde hij op grooten
voet; de Prins Kardinaal de Rohar. uitte
het als zijn vurigsten wensch cm Cagliostro
te mogen ontmoetcn.Maar deze antwoordde:
Indien Monseigneur de kardinaal z!ek is. laat
hij dan bij mij komen en ik zal hem genezen,
maar indien hij gezond is, heeft hij mi] niet
noodig en ik hem evenmin!"
De weigering had een wonderlijke uit
werking, want de kardinaal was nóg meer ge
steld op een kennismaking met den beroem
den man en eindelijk werd hem na lang aan
dringen een kort onderhoud toegestaan. De
terughoudendheid van Cagliostro was slechts
schijn, want door zijn vleierijen kwam Prir.s
Louis de Rohan, die daar uiterst vatbaar voor
was, volkomen in zijn macht. „Uwe ziel", zei
Cagliostro, „ls gelijk aan dc mijne; u ver
dient deelgenoot te zijn van al mijn gehei
men", En de kardinaal was in de wolken over
de groote eer, welke de groote man hem
aandeed!
Voor Cagliostro gold deze verovering on
getwijfeld als zijn grootste triomf.
In gezelschap van den Kardinaal ging het
illustre echtpaar naar Parijs, waar het nog
grootere successen boekte dan het tot dan
loc had behaald. Doch dc gloriedagen waren
haast ten einde. De geheimzinnige geschiede
nis van het diamanten halssnoer van Marle
Antoinette zou ook hun val worden.
Kardinaal De Rohan had de gunst van het
Hof verloren en hij deed alle mogelijke
moeite om die te herwinnen. De sluwe be
driegster „gravin" Lamotte, beloofde herrt
hierbij te zullen helpen. Een middel hiertoe,
was volgens haar, een diamanten halssnoer
van 1.600.000 livres, dat aan de Koningin te
koop was aangeboden, doch welk bedrag zij
te hoog vond. De Rohan zou het voor dc
koningin moeten koopen en zich borg -stel
len voor een betaling in termijnen. De kar
dinaal stemde toe, de .gravin" nam de dia
manten in ontvangst en De Rohan kreeg als
belooning ln het duister een kort onder
houd met een ais Marle Antoinette verkleede
demi-mondaine!
Toen het bedrog ontdekt werd, beschouwde
men dc Cagliostro's als mede-schuldigen Het
bewijs kon echter nimmer worden geleverd
en na negen maanden in de Bastille opgeslo
ten te zijn geweest, werden ze vrij gelaten,
doch moesten uit Frankrijk vertrekken. Zij
gingen naar Londen en woonden twee Jaar
in Sloane Street, waar zij handelden ln
Egyptische pillen.
In Mei 1787 verlieten ze EeigcUnd en
zwierven van het eenc land naar het andere,
door achterdochtige regeeringen steeds be
waakt en bemoeilijkt.
Eindelijk kwamen ze in Rome waar zij een
Egyptische loge oprichtten; kort daarop wer
den ze gevangen genomen en Cagliostro werd
wegens bedrog en ceelneming aan de vrij
metselarij ter dood veroordeeld, doch door
den Paus begenadigd: zijn verder leven
moest hij echter doorbrengen op het fort
Rocca d: San Leone. Hij stierf 26 Augustus
1795 ln den Jerftijd van 52 jaa- Zijn vrouw
die ln een klooster werd opgesloten, overleef
de hem nog verscheidene Jaren.
W. S.
gaan is. De geschiedenis hoe hij bij do Key
stone Company kwam, zUn snelle opkomst,
hoe hij beroemd werd. het ls alles reeds zoo
vaak verteld en dat door die er beter toe ln
staat waren dan lk. want toen Charlie de
„Mumming Birds" verliet, duurde het vele
jaren voor lk heb terugzag.
Toen onze beste speler weg was. vervolg
den wij onzen tocht niet. Het was het einde.
De meesten van ons keerden terug naar
Engeland. Stan Laurel bleef achter en maak
te een goede carrière. Leeves. onze manager,
werd in 1917 bij Charlie bedrijfsleider. De
troep ging uit elkaar, de „gelukkige familie"
was er niet meer en ieder ging sljn eigen
weg.
Eén dezer dagen liep lk over de Em
bankment in Londen en hield even stil om
te kijken naar een trofctoirartUt, die met
krijt aan het teekenen was. Zijn werk was
knap, en lk beschouwde het met aandacht.
Toen keek lk eens naar den zoo schamel ge-
kleeden maker van deze trottoir-schilderijen
en toen onze oogen elkander ontmoetten,
herkenden we elkaar dadelijk.
„Wel. Arthur!" zei lk.
Hallo, Bert!" was het antwoord.
Het was Arthur Webb, één van oiUv...
ouden troep, een goede kameraad en een uit
stekend speler ln de dagen, toon hij nog zijn
buiging voor het publiek maakte.
En terwijl de meeuwen over ons hoen vlo
gen en krijschten en de sleepbooten met het
vloedgetij mee naar boven voeren, en en
kele stuivers door de haastige voorbijgangers
In Arthur's pet werden geworpen, kwamen
de vervlogen Jaren in onze herinnering weer
terug en wU praatten en praatten maar,
over, die goede oude dagen.
Arthur op de Embankment: ik stage
manager ln een clreus: Charlie, Stan Laurel.
Alf Reeves in Hollywood. De hemel weet waar
de anderen zitten.
Zoo zijn de jaren voorbij gegaan en ik
ben alleen met mijn pijp, mijn werk. mijn
herinneringen en enkele oude. vergeelde fo
to's van ons oude goede gezelschap, dat eens
de wereld rondtrok. Charlie Chaplin, toen
nog droomend van roem, met zich meevoe
rend.
.VANBESTEDING.
De uitslag der door Aug. M. J. S Svenhuy-
sen gehouden aanbesteding voor den bouw
van 10 woningen op een terrein aan de
Zomerkadc te Haarlem voor rekening van
de W.B.V. „Onze Woning" te Haarlem ls:
v. d. Beek, te Haarlem 40500—
B. Boerrlgter te Haarlem 41200.
A. de Bondt, Dubbeldam 52000.
W. Botbeil. Heemstede 39145.
J. Brevoord, Haarlem 45920—
Donselaar. Vogelenzang 51950.
J. v. d. Geus, Haarlem 41690.
Glas Smits. Dlcmen 47474—
Van Hoften, Haarlem 38800—
J. Kes. IJmuiden 39350
J. W. Kappers. Haarlem 48300.
Fa. Lastdrager. Haarlem 40880—
G. Metten, Haarlem 32835—
J. v. d Putten, Haarlem 30400.—
Gcbrs v. d. Putten. Heemstede 36390—
F. Philips. Haarlem 41120—
A. Rinkema. Aerdenhout 41343—
Van Soest De Vries. Zaandam 4» 853.
Gebr. Teljeur. Valkenburg Z.-H. 38505
J. v. d Wal. Amsterdam 34043.
Botbeil, Hillegom 34465—
INCEZONDEN
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of niet
geplaatst, wordt de kopij den inzender niet
teruggegeven.
DE N. Z. H. EN DE BROCKWAY.
Haarlem, 22 December *31.
Geachte Redactie,
Naar aanleiding van de mededeelingen Sn
het nummer van Vrijdag J.I., inzake de door
de NZ.H.T.M. te cxploKeeren buslijnen in de
Gemeente Haarlem, het volgende.
Mijn bezwaar is dat nu aan de N.ZH. wordt
toegestaan, wat de HBBji verboden is.
De Broekway Bus Mij. toch heeft reeds ge-
ruimen tijd geleden vergunning aangevraagd
voor:
le. Verlenging Lijn III naar Santpoort.
2e. Verlenging Lijn III naar Heemstede.
3e. Verlenging Lijn IIj naar Maasstraat.
4e. Instelling van een verbinding Amster-
damsche Buurt met Leidschc Buurt.
5e. Uitbreiding van de IJJn Haarlem—
Umuidcn, via Blocmcndaa.1. door een
20 minuten-dienst iivplatas van 40 mi
nuten-dienst.
Op al deze aanvragen werd door gemeente
en <of) Ged. Sta'.en. het stilzwijgen bewaard,
afwijzend beschikt of geantwoord, dat men
eerst wensohte te wachten op de „tramplan
nenzoodat dus de N.Z.H. wordt bevoor
recht.
Mijn meening ls, dat, wanneer de N.ZH. haar
trammateriaal wil vervangen door au'.obus
sen en daardoor niet ln conflict wil komen
met de concessievoorwaarden van de H.B B.M
zij d:e bussen de bestaande routes van de
tramlijnen 2, 3 4 en 5 moeten laten berijden.
Kan zij dat niet, dan behoort de voorkeur
aan H.B.B.M.. die toch 3 1 2 Jaar geleden de
stoute schoenen durfde aantrekken en der
halve do oudste rechten heeft.
Bij alle verrichtingen van de Broekway
werd tot dusverre afbrekende critlek uitge
oefend, met name werd er geschreven van
overvolle bussen, hobbelende, slingerende en
rammelende vehikels enz.
Als het nu bij d<- tram druk is, worden de
wagens óók vol geladen en bij de bussen aal
het ook zoo gaan nJ. 16 zit- en verder staan
plaatsen .liefst 8. maar desnoods ook 18.
Wanneer die bumen eenmaal een half Jaar
rijden, rammelen zij even hard als de Broek
way Bussen, waarop nu critlek wordt geoefend
tenzij de gemeente alle straten welke door
de bussen van de N.Z.H. worden bereden, laat
asf alteeren.
De Brockwaybussen moeten nu rijden langs
♦res. Steinstraat. KrlUlngerstraat. Atjehstr.,
Floresstraat, omgeving Schoterboschplein en
M d-'enweg, Koogeiwoerd enz., waar aües uit
ar rammelt.
Met dank voor de plaatsing,
EEN BROCKWAY -CHAUFFEUR,
