DE BARRE TIJDEN.
Siiüen de hoest
Maken los
HAARLEM'S DAGBLAD DINSDAG 12 JANUARI 1932
Hoe ook Frankrijk door de wereldcrisis
getroffen wordt.
(Va/n, onzen correspondent.)
Parijs, 7 Jan.
De „feest"-dagon zijn al weer voorbij. Men
heeft er van geprofiteerd om den werkenden
stand lange vacantles te geven, niet zoozeer
uitvrienaelijkheld, dan wel om vier of vijf
dagen niet te laten werken. We zijn nu zóó
ver, dat de patroon er alles op moet verzin
nen om zoo kort mogelijk te laten werken,
daar hij anders met zijn voorraden blijft zit
ten. Er is een tijd geweest dat niemand meer
spaarde, dat iedereen deelnam' aan een soort
wedstrijd om anderen te overtroeven, 'n Val-
sche schaamte had zich van de menschen
meester gemaakt; men durfde elkaar niet te
bekennen eigenlijk boven zijn middelen te le
ven en zich uitgaven te veroorloven welke
men moeilijk tegenover zichzelf kon verant
woorden. Maar daar is de crisisgekomen en
nu is het van de meesten zelfs een coquet-
tcrie om te zeggen.: „Oh, dat is mij te duur,
dat kan ik niet betalen.
De feestdagen, Kerstmis en Nieuwjaar,
stonden in het teeken van die overdreven
zuinigheid. Wanneer men in een foyer van
een theater een millionnair met luider stem
me hoort verkondigen: „ik heb me niet de
luxe van een nieuwe smoking kunnen ver
oorloven", dan heeft men het recht om zich
af te vragen, of hot leven eigenlijk nog wel
waard is om te werken, te zwoegen, te ploe
teren en van zorg tot zorg te gaan.
Die plotselinge ommekeer is héél ernstig,
't Is dan wel mogelijk dat de Beurs slecht is,
dat nagenoeg alle geldswaardige papieren
aanzienlijk zijn gedaald, maar wat heeft de
werker, die alleen van zijn salaris leeft,
daarmee te maken? Nu ziet men overal groo-
te aanplakbiljetten, in de nationale kleuren:
Koopt: het voorkomt werkloosheid! het is
een natinale plicht!" Precies het tegenover
gestelde van hetgeen men ons vroeger preek
te: werkt en spaart.
De twee „réveillons" op Kerst- en Oude
jaarsavond waren vroeger de vroolijkste
dagen of nachten van het jaar. Weken te
voren moest men zijn tafeltje reserveeren in
het restaurant, waar heel dien nacht werd ge
danst, en, de gewoonte getrouw, een maand
voor dien datum kon men reeds zijn fauteuil
in iden schouwburg bespreken. Thans zag het
er héél anders uit. Drie restaurants lieten
één dag te voren weten dat ze, gezien de ge
ringe deelneming, afzagen van het organi-
seeren van een Kerst-souper en in het andere
was het een doodsche boel. een sinister sa-
menzitten van menschen die zich vervelen,
die hun geld en een slapeloozen nacht be
treuren. En in de schouwburgen was het al
niet beter. De acteurs stonden voor leege
rijen. Onderling was men overeengekomen
elkaar dit jaar geen cadeautjes te geven en
ook voor de kinderen de noodige zuinigheid
te betrachten. Kerst-vadertje heeft dit jaar
geen geld", zoo bromde vader en de kinde
ren al gewend aan de algemeene bezruiniging,
zwegen.
We verhalen hier niet één afzonderlijk ge
valletje: het is overal zoo geweest. En och
wei-gerekend, is dat alles nog niet zoo
kwaad. Want zóó komen we toch al: is de
methode wat hard en brutaal, weer tot nor
male toestanden, 't Was toch ook een beetje
al te dwaas, dat men iemand, die bekende
geen eigen auto te hebben, met achterdocht
aankeek als had men te doen met een soort
landlooper. De huiseigenaren Ja zelfs de ont
vangers van de belastingen hebben aanzeg
ging gekregen, niet al te lastig te zijn en zoo
veel mogelijk uitstel van betaling te geven,
wanneer de goede wil van dc „klanten"
blijkt. De lijst van zaken, winkels en onder
nemingen en van particulieren die failliet
gingen werd tenslotte zóó onrustbarend
lang, dat de overheid tusschenbeide is moe
ten komen. Zoo kwamen we dan toch ook tot
een aanzienlijke daling in de prijzen en dat
ondanks den tarieven-oorlog. Wel hebben we
gezien dat den dag waarop het besluit werd
genomen do grenzen te sluiten voor Invoer
van boter, en eieren, de prijzen omhoog vlo
gen, wel hebben sommigen weer eens flink
geprofiteerd van dezen noodmaatregel, maar
tenslotte hebben ze 't toch moeten afleggen
tegen de halstarrigc weigering van het groote
publiek om onder die omstandigheden te
koopen. Dan maai- géén poterdan maar
géén eierenen: de prijzen gingen naar
beneden. Terwijl het zoo was gesteld met 'de
eerste levensmiddelen, ging het nog wat vlug
FEUILLETON
17)
„Dank!" prevelde ik, .Dank! Ook gij
mevrouw. Kom Marie, omhels hem, die uw
loven zal deelen en uw pad zal effenen".
Maar nauwelijks had ik Marie gekust, of
zij greep me bij m'n arm en fluisterde: „Maak
dat je weg komt. Ze denken dat je gok bent,
maar als ze zien dat je dronken bent, haler,
ze de politie. Kom morgenavond terug".
Zoo tuimelde ik dol gelukkig de kamer en
't huls uit en al loopende in den roes van
mijn zaligheid, kwam ik voorbij Van Houwe-
nlngen en bestelde daar bloemen voor Marie
„voor mijn bruid", zei ik tegen den allcr-
sympathieksten bediende en hij knikte be
grijpend en zoo liep ik door en kwam uit bij
do Witte Brug en daar dronk ik een kop
koffie en een vermouth en de gedachte viel
mij In, Lydia te gaan opzoeken om te vragen
of ze goed geslapen had.
En ze had uitstekend geslapen en ze had
zich dol geamuseerd en ze zei, dat dit ook
geen wonder was, als ik er bij was en toen
kwam haar moeder binnen en feliciteerde
me met tranen in de oogen en haar vader
kwam binnen en gaf me de hand en pas
eon paar minuten later drong 't tot me door
dat Lydia haar armen om m'n hals geslagen
had en dat ik met haar verloofd was. Ik
bleef koffiedrinken en Lydia's ouders zeidon
dat we zeker heel gelukkig zouden zijn samen
en dat ik morgenavond maar weer moest
komen. En ik vind het een praohtig idee
ger met alles wat maar even op luxe leek.
Kleermakers, schoenfabrikanten, modisten,
ze bleven gewoonweg met hun artikelen zit
ten en om de zaken tóch gaande te houden,
om niet verplicht te zijn om heelemaal te
sluiten en al het personeel op straat te zet
ten, besloten ze voor zoo laag mogelijke prij
zen te verkcopen. Niets is zoo interessant als
het bestudeeren van de psychologie van de
groote menigte. Nu zagen we dit verschijn-
sei: de prijzen gaan naar benedendan
wachten wc met koopen. want dan gaan ze
zeker nog wat méér omlaag'! Men was sedert
jaren zóó gewend aan overdrijving, aan over
vragen, dat men zich nog niet goed kon voor
stellen, dat een fabrikant of een winkelier
genoegen nam met een redelijk winstje. Zoo
accentueerde de crisis zich nog wat meer.
Ontevredenen hebben deze gelegenheid na
tuurlijk met dankbaarheid aangegrepen om
te demonstreeren. In den Kerstnacht zijn ze
opgerukt naar de Champs Elysées en naar de
Rue Pigalle, om daar lawaai te maken voor
de enkele dure en chique restaurants, waar
werd gedanst en champagne gedronken. De
verschillende stadhuizen in de diverse Pa-
rijsche arrondissementen en in de banlieue
moeten trouwens doorloopend worden be
waakt. Maar zij, die zoo demonstreeren: we
willen werken! we willen brood! zijn niet de
echte noodlijdenden. Toen enkele dagen gele
den zoo'n volksmenigte uit elkaar werd ge
jaagd,vond men hen terug in de kroegen inde
buurt, bezig een kaartje te leggen en zich te
goed te doen aan dure „aperitifs". Zelf wo
nend in een kleine gemeente (toch nog 63000
inwoners), welke tegen Parijs is aangebouwd
en zoodoende bekend met nagenoeg alle ge
meenteraadsleden, zijn we den laatsten tijd
op het stadhuis meermalen tegenwoordig ge
weest bij de diverse besprekingen, welke wer
den gehouden om steun te verleenen aan de
echte noodlijdenden. En ook, wanneer de
slachtoffers van de huidige crisis om onder
steuning komen vragen. Dan eerst ziet men
en hoort men hoe er geleden wordt. Want we
moesten daar ervaren, dat 't niet alleen de
gezinnen van handwerkslieden zijn die in de
benauwdheid zijn geraakt, maar dat ook
naar den schijn gezeten burgeïs om onder
steuning komen vragen, na reeds gedwongen
te zijn geweest om een deel van hun huis
raad te gelde te maken, na alle sieraden en
zilverwerk te hebben beleend. En dan eerst
ziet men dat er werkelijk wordt geleden.
Het is mogelijk, dat de kelders van de Ban-
que de France vol zijn met goudstaven, maar
de groote menigte bemerkt daar niet veel
van. He herinner me de crisis van 1920 en van
1926: ze waren hevig, maar duurden niet lan
ger dan enkele maanden. Doch ditmaal volgt
de eene maand op de andere, zinkt men
steeds verder, en „het daghet" nog steeds
niet.
Parisvillc lumière!ville de luxe!...
ville de plalsir!ville de champagne!
Ik wenscli u een gelukkig en heel voor
spoedig jaarMoge' in 1932
Mais oui, mais ouimompelt de an
der, zorgelijk. En de handen diep in de broek
zak stekend, rammelt hij met nog wat ko
peren sousVerachtelijk de schouders op
halend, wanneer hij leest: „koopt! 't is een
nationale plicht!"
HENRY TH. LESTURGEON.
BINNENLAND
DE ROOF UIT EEN POSTAUTO IN
DEN HAAG.
Naar wij vernemen is thans de instructie
in de zaak van den postroof aan den Van
Lcnnepweg (Witte Brug) te 's-Gravenhage
gesloten. In herinnering zij gebracht, dat
van de twee verdachten slechts een wordt
vervolgd, en dat de tweede verdachte, hoe
wel hij een volledige bekentenis heeft afge
legd, bulten vervolging is gesteld. De buiten
vervolging stelling is, zoo vernamen wij nog,
niet op speciale gronden geschied. De andere
vei'dachte volhardt bij zijn ontkentenis.
met twee meisjes verloofd te zijn, het is zoo'n
idee, dat je nou nooit meer om kan vallen,
want links vangt Lydia je op en rechts Marie
en ik ging naar Van Houweningen en be
stelde bloemen voor Lydia „voor mijn
bruid", zei ik en de bediende keek zoo
typisch, maar hij had ook al weer een heelen
dag in dien winkel gestaan en dat zal wel
vermoeiend zijn,
11 Mei. Maar nou hen ik toch omge
vallen; Ik ben om zoo te zeggen achterover
gevallen in de armen van Clasina, maar dat
Is een heele geschiedenis. Want gisteren was
iik niet. zoo vroolijk als eergisteren en toen
ik wakker werd, dacht ik, dat mijn tanden
in mijn achterhoofd zaten en dat ik heele
maal verlamd was en toen dacht ik er aan
dat ik twee aanstaande vrouwen had en toen
wou ik haast, dat ik verlamd was en ik
draaide me om en viel om zoo te zeggen in
een onrustige sluimering. Om twaalf uur
stond ik op en aan de koffietafel probeerde
ik te bedenken hoe 't gekomen was, maar ik
begreep 't niet precies meer en zelfs 't over
lezen van mijn dagboek maakte me niet
veel wijzer.
Zoo schijnt een ongestoord geluk nooit
voor mij te zijn weggelegd, want als 't niet
't een Is, is 't het ander en dit vreet mijn
energie op en maakt me tenslotte moede
loos.
Langzaam gingen dc uren van den middag
voorbij. Ik probeerde wel wat te lezen, maar
't boeide me niet, omdat ik dien avond twee
veriovingsvlsites moest maken en dat leek
me zoo veel. Zelfs een goed dinertje bU Royal
waarop ik mezelf trakteerde, fleurde me niet
op en ecnigszins melancholiek belde ik pl.m.
kwart voor aoht bij Oom d'Ombreuil aan.
Ik werd in den salon gelaten en daar zaten
Oom en Tante en Marie. Marie kuste me en
bedankte voor de bloemen en Oom presen
teerde me een sigaret en zoo zaten we en
eindelijk zei Oom: „In Indië is 't ook niet
alles".
„O niet?" zei ik vol belangstelling.
„De bedienden zei tante.
„Die Zwarten?" vroeg ik.
.Juist", zei oom, „o m'n jongen, ik ken
ze hoor, maar 't zijn rakkers",
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
a 60 Cts- per regel.
Dr. H. NANKING'S
Shi S M A tandpasta
Fl 1 WMz5«,75cP.Lube
^reinig?, mond en tanden.
Jack Payne
gaat heen.
Op tournee door Amerika?
Op verzoek van Jack Payne, den bekenden
leider van het B. B. C. dance-orchestra, is
het contract, dat de Engelsche radio-omroep
met hem gesloten had en dat tot 1933 zou
duren, met Maart reeds afgeloopen. Tot zijn
opvolger is Henry Hall met zijn orkest ge
kozen.
Jack Payne zei tot de News Chronicle:
„Als mijn band en ik de studio's zullen
verlaten ongeveer op 12 Maart, dan betee-
kent dat niet, dat wij nooit meer voor den
microfoon zullen optreden. Af en toe zal men
ons nog kunnen hooren.
Wat mijn plannen betreft, er staat o.a. een
reis naar New-York op het programma."
Henry Hall en zijn Gleneagles Band spelen
nu in het Midland Adelphi te Liverpool.
Wat de reden van deze plotselinge ver
andering is, staat er niet bij vermeld.
„LEERDAM" MOET AFLOSSINGEN
UITSTELLEN.
De vergadering van houders van de 5 l/'2
obligaties der N.V. Glasfabriek „Leerdam"
v.h. Jeeksl Mynssen Co. heeft aangenomen
het voorstel van de directie om de aflossing
van de obligaties te verschuiven van 1 Fe
bruari naar 1 Augustus. De directie nam een
amendementBronkhorst over om de uitlo
ting eveneens uit te stellen tot 1 Juli, het
geen eveneens aangenomen is.
DE NAAM ZEGT REEDS ALLES.
EEN ONAANGENAAM GERMANISME.
Naar men aan de N.R.C. mededeelt, wordt
de oprichting voorbereid van een Nationaal-
socialistisch weekblad voor de Nederlanden.
Het zal d?n naam dragen „Het Hakenkruis".
De oprichters achten de verschijning van dit
blad noodzakelijk om voorlichting te geven
aangaande alle aangelegenheden en vragen
van nationaalsocialistischen strijd en wereld
beschouwing. In de tweede plaats zal het blad
tot taak hebben, de nationaalsocialistische
kern in de Nederlanden samen te binden, te
scholen en uit te bouwen.
EEN BUS MET DIESELMOTOR.
De Westlandsche Stoomtram Maatschap
pij te Loosduinen heeft sinds eenige dagen
bij wijze van proef een Mercedes-Benz
autobus met Dieselmotor in bedrijf gesteld,
welke motor door ruwe olie wordt voortbe
wogen. De proeven met de nieuwe autobus
voldoen uitstekend.
OPVOLGERS VAN DEN HEER
H. A. BURGERHOUT.
Tot commissaris van Burgerhout's Machi
nefabriek en Scheepswerf is benoemd de
heer Hugo Burgerhout, tot directeur de heer
P. Vervat, welke heeren eenigen tijd geleden
als leden der .directie waren uitgetreden.
HET N A S. WIL SAMENWERKING MET
HET tt.V.V.
Het N.A.S. heeft aan het N.V.V. een voorstel
gedaan voor samenwerking in een steunbewe
ging voor alle ongeorganiseerde stakers in
Twente en gemeenschappelijk afweer van
loonsverlagingen, die in verschillende bedrij
ven, o.a. het transportbedrijf aan de orde
zijn, meldt het Handelsblad.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
a 60 Cts. per regel.
MIJN H A RDT'S
SALMIAK-TABLETTEN
Doozen 20 en 30 cl. Bij Apoth. en Drogisten
Stilte. „Ja", zei ik toen ymaar is 't daar
nou zoo warm in Indië?"
„Ja", zei Oom, „de zon hè, die maakt 't daar
warm".
„Ja natuurlijk", zei ik.
Stilte.
Toen werd er gebeld en zoowaar als ik dit
schrijf, daar kwam 't Individu de kamer
in.
„Hallo", riep hij vroolijk, ,Dag Oompje, dag
Tantetje dat Marietje ben je klaar?"
Ik stond op.
„O", zei Oom, „mag ik je even voorstel
len: Chip, de aanstaande van Marie".
„Aangenaam", riep 't Individu, „aangenaam
meneer nu van harte hoor ze is goud
waard hoor van harte".
Hierop kreeg het een sigaar van Oom, ter
wijl Marie haar jas aantrok.
„Chip", zei ze, „ik ga vanavond naar de
bazar voor enfin ik weet niet precies
waarvoor. Kom je morgenavond weer, schat?"
„Graag", zei ik. ,,'t Ls hier zoo huiselijk".
Ze kuste me en draaide de deur uit, gevolgd
door 't Individu wiens gebulder we nog op
straat hoorden.
Dat is toch zoo'n aardige jongen.", zei
tante, „een neef van ons, echte goede
vriendjes met Marie".
Stilte.
„En zoo gezellig", zei Oom, „hij heeft altijd
iets nieuws te vertellen, altijd vol venhalen,
't Is ook een echte ontwikkelde kerel: advo
caat".
„Ja", zei ik.
Stilte.
„Nou", zei ik, „ik geloof dat 't mijn tijd
wordt".
„Kom je morgenavond terug?" zei tante.
„Zoo echt huiselijk hè? Vast een voorproefje
van je eigen nestje later".
„Graag", zei ik.
Buiten lokte 't water van de Koninginne
gracht. Ik wachtte op lijn 9 en aag in 't
water, maar gelukkig kwam de tram gauw
en om half negen belde ik bij dc familie
van Lydia.
„Daar is do verloofde jongeling", brulde
de joviale vader en schudde me do hand.
„Dag Chiiiip", tjilpte mama en stak mij
haar wang toe.
STAND DER COLLECTIEVE
ARBEIDSCONTRACTEN.
TERUGGANG IN AANTAL.
Het Centraal Bpreau voor de Statistiek
publiceert het jaarlijksch overzicht van den
stand op 1 Juni 1.1. der collectieve arbeids
overeenkomsten.
Na een periode van teruggang na 1920,
heeft men in het tijdvak 19261930 een ge
stadige uitbreiding kunnen waarnemen van
de aantallen overeenkomsten en daarbij be
trokken ondernemingen en werknemers. Deze
groei is in 1931 tot stilstand gekomen, ten ge
volge van de economische crisis. Het aantal
onder collectieve contracten werkende arbei
ders nam in het afgeloopen jaar vergele
ken piet 1930 af met ruim 27.000, terwijl
daarentegen het aantal ondernemingen vrij
wel gelijk bleef, een verschijnsel, dat duidt
op inkrimping van personeel.
Na 1 Juni 1931 (den datum, waarop de sta
tistiek gebaseerd is) is deze teruggang nog
sterker geworden, o.m. doordat eenige be
langrijke overeenkomsten beëindigd en tot
dusver niet weer vernieuwd zijn, zooals de
overeenkomsten in de metaalindustrie, de
havenbedrijven in Amsterdam en Rotterdam.
Zoomede voor de schepelingen ter koopvaar
dij. Vei"geleken met 1930 hadden oen hooger
contractloon o.a. typografie-arbeiders en
boekbinders, monteurs in de verwarmings
industrie, enkele groepen arbeiders in de
Waalsteenindustrie. Een lager loon hadden
o.a. landarbeiders in verschillende plaatsen,
arbeiders in exportslachterijen te Oss, in
beetwortelsuikerfabrieken te Groningen en
Hoogkerk, alsmede een aantal categorieën
van arbeiders in de sigaremndsutrie en het
scheepspersoneel ter koopvaardij.
(Tel.)
DE EERSTE HERV. KERK IN DE
WIERINGERMEER.
rinses Juliana is voornemens in den Lop
der volgende maand den eersten steen te
leggen voor het eerste kerkgebouw vanwege
de Ned. Herv. Kerk en voor het wijkgebouw
vanwege de federatie van Diaconieën in den
Wieringermeerpolder.
DE TOESTAND VAN MGR. SCHRIJNEN.
Naar de Msb. verneemt is in den toestand
van Mgr. L. Schrijnen, bisschop van Roer
mond, sedert Zaterdag eenig verbetering in
getreden.
De Paus heeft hem zijn bijzondere zegen
geschonken.
DE rONDENLEENING VAN INDIë.
Het comité Ponden-leeningen Ned.-Indië
deelt mede:
dat het door den rechter zoo noodig tot in
hoogste instantie zal loten uitmaken welke
de verplichting van Ned.-Indië t.a.v. beta
ling van coupon en hoofdsom der ponden-
leen ingen is.
N.V.V. PLEIT VOOR DE INDISCHE
PANDHUISBEAMBTEN.
Het bestuur van het N.V.V. heeft, naar Het
Volk meldt, aan den Gouverneur-Generaal
van Nederlandsch Indië een telegram ge
zonden, waarin het er op aandringt geen
gevolg te geven aan het voornemen 885
Pandhuisambtenaren te ontslaan en zoo dit
toch geschiedt, dit te doen op milde voor
waarden.
WEER EEN GEHEIME ZENDER?
Volgens d? Maasbode werkt te Rotterdam
Zaterdagsnachts tegenwoordig weer een clan
destiene zender. Rapporten werden gevraagd
en een adres daarvoor opgegeven.
BANANENBOOTEN BUNKEREN NIET MEER
TE ROTTERDAM.
De Tel. meldt, dat de bananenbooten van
de United Fruit voorloopig niet meer te Rot
terdam zullen bunkeren en proviandeeren,
omdat het op het oogenblik in Engeland
goedkooper is, hetgeen een nieuw verlies
voor de Rotterdamsche haven beteekent.
DIENST VAN DE BATAVIERLIJN INGE
KROMPEN.
De dienst van dc Batavierlijn van Amster
dam op Londen vice versa zal tot de helft
worden ingekrompen. De dage'lijksche dienst
wordt een anderdaagsche. In het vervolg zul
len alleen Dinsdag, Donderdags en Zaterdags
booten van Rotterdam en Londen vertrek
ken. Met April zou de dagelijksche dienst
hersteld worden.
LANGS DE STRAAT.
Man te water.
Hij fietste op het houten randje langs de
gracht, en fluit luide, steeds balanceerend
met zijn vioolkist.
Een paar juffrouwen hebben zich al eens
verontwaardigd omgedraaid en hem ver
maand. Maar als je vijftien jaar bent, heb
je maling aan vermaningen, vooral als die
van een paar onbekende juffrouwen komen.
En dan gebeurt het. Het gefluit breekt af.
Gekletter van ijzer een plons man te
water.
Op den wallekant fiets en vioolkist. In het
groen-zwarte grachtwater een heeleboel
bellen en schuim, waaruit dan het bemod-
derd hoofd opduikt.
enEen klein dik meneertje komt juist over
de brug. Vol ijver grijpt hij de reddingshaak,
die aan de leuning bevestigd i3, zwaait hem
in zijn zenuwachtige haast zóó handig om,
dat een passeerende juffrouw de haak pre
cies om haar knieën krijgt en over den
grond rolt. en snelt naar de plek des onheils.
Een doodbedaarde timmerman zet inmid
dels zijn bak met gereedschap van z'n
schouder, stapt op een aan den wal liggende
schuit, en helpt den jongen, die er direct
naar toe zwemt, „door handreiking" op het
droge. De weggemaaide juffrouw slaat brom
mend het stof van haar rok. Het meneertje
brengt de reddingshaak moeizaam terug. Hij
is heelemaal buiten adem.
De timmerman stapt verder naar zijn
karwei. En de jongeling pakt zijn vioolkist
op en fietst in snel tempo naar huis. Hij
laat een spoor van druppels achter.
„Ik heb het wel gedacht", zeggen de juf
frouwen.
L. S.
NEDERLANDSCH TOONEEL-
VERBOND.
DE PLANNEN DER HAARLEMSCHE
AFDEELING.
Het bestuur der Afdeeling Haarlem én Om
streken van het Nederlandsche Tooneelver-
bond heeft gemeend tot algeheele reorgani
satie zijner afdeeling te moeten overgaan om
het doel van het Tooneelverbond, het bevor
deren der belangen van het Nederlandsch
Tooneel, nog beter te kunnen behartigen.
Vandaar, dat het in 't afgeloopen jaar zoo
weinig van zich liet hooren.
Dit jaar zal den leden in de eerste plaats
de gelegenheid geboden worden vier voor
stellingen in den Stadsschouwburg bij te
wonen tegen 2 inch alle rechten (behalve
vestiaire en bespreekgeld) op een rang naar
verkiezing. Ieder lid heeft op zijn abonne
ment het ercht op 2 plaatsen, als genoemd,
voor ieder der vier voorstellingen.
De eerste dezer voorstellingen wordt gege
ven op 16 Januari a.s., door het gezelschap
Cor Ruys. Opgevoerd wordt dan „Mijn zoon
Etienne", een stuk, dat een zeer goede pers
had en in Haarlem dan voor het eerst wordt
opgevoerd. De volgende voorstellingen, die in
Februari, Maart en April zullen plaats vin
den, zullen tijdig worden aangekondigd. Bui
ten dfeze voorstellingen zal de afdeeling de
leden in de gelegenheid stellen op diploma
twee plaatsen te nemen met 1 reductie per
plaats voor voorstellingen, die nader zullen
worden medegedeeld. Deze voorstellingen
zullen worden aangewezen in verband met
gunstige verslagen in de pers.
Bovendien stelt het bestuur zich voor op dë
eerstkomende algemeene vergadering, ver
moedelijk einde Januari, ter afwisseling,
voordrachtkunst aan te bieden van een of
meer bekende tooneelspelers of tooneelspeel-
sters.
Op deze wijze hoopt onze afdeeling van het
Tooneelverbond het lidmaatschap niet alleen
nuttig, doch ook aangenaam en voordeelig te
maken.
AFDREIGING VAN WINKELIERS.
Te Hoogezand en te Sappe meer is het Za
terdag tot ongeregeldheden gekomen die
veroorzaakt werden doordat de stakende te-
werkgestelden uit Jispinghuizen en uit de
gemeentelijke werkverschaffingen, optochten
organiseerden en iru verschillende bakkerijen
en slagerijen binnendrongen, waar zij ver
strekking van levensmiddelen eischten zon
der te betalen, schrijft de Msb. Bij enkele
winkeliers werd gedreigd dat anders de rui
ten zouden worden stuk geslagen. De meeste
bakkers en slagers willigden de verzoeken in.
Te Martenshoek, gem. Hoogezand, hebben
enkele vrouwen levensmiddelen uit een win
kel meegenomen, zonder te betalen. Er is ver
sterking van de marechaussee aangekomen».
„Schat", lispelde Lydia en we kusten el
kaar.
„Zoo" zei de oude, „ga hier nu eens gezellig
zitten en steek een sigaartje op een siga
ret? Oc-h ja, dat is de jeugd hè? Ik rook geen
papier hoor ik ben nog maar een echte
ouderwetsche vader".
Mama grinnikte verzaligd.
Lydia zei: „Papa toch".
„O niet dat ik van koude drukte houd
hoor en ik kan nog wel meedoen hoor
ziedaar meneer m'n radio en ik gun de
jeugd z'n pleziertjes alles is tegenwoordig
beter dan vroeger hoor vroeger allemaal
schijnheiligheid ..en bedrog, maar nu: meis
jes en jongens met elkaar eerlijkheid
vrije vriendschap Engelsch, echt Engelsch
.ik voel tóch Engelsch hoor. Do you speak
English, Sir? de wereldtaal meneer. Vroe
ger Fransch, maar nu Engelsch. Ameri-
kaansch? Morgen en dat is nog beter. Amerika
is 't land van mijn hart, meneer alles is
daar vooruitgang, ontwikkeling Wer 'n
dooie boel. Weet u wel, dat 't gemiddeld in
komen van een Amerikaan 2 maal zooveel
is als van een Nederlander? Was u maar
Amerikaan meneer dan had u 2 maal zoo
vee! Inkomen. Materialistisch hè?"
Mama grinnikte bewonderdend.
Lydia zei „Och pa, toch".
„Ja dat ben ik nou eenmaal, zonder geld
geen leven, nietwaar ja dc jeugd, haha dat
is wat anders. Toen ik jong was meneer
altijd met 't hoofd in de wolken: Kloos, Van
Eeden en hoe zij nog meer mogen heeten
dichtte zelf meneer mama heb je nog
niet zoo'n kleinigheidje van me? Enfin zul
jc later wed eens hooren. Maai- bij 't ouder
worden leer je de wereld kennen hoor".
Om tien uur stond lk op. Hoe ik er de
kracht voor vond, is me nog een raadsel.
„Ga je al?" zei mevrouw, „je komt toch
morgen terug, jongen? Ja ja je moet
nu huiselijk worden hoor een voorproefje
van jc eigen rietstje later!"
Het was een heerlijke avond, maai' ik
voelde me niet heelemaal „up to it". Het
was om zoo te zeggen of ik eenigszins ver
bijsterd scheen en ik liep maar voor me uit
net totdat ik weer in de stad liep. Maar,
ergens bij de Rlviervlschmarkt lag een bana-
neschil op den grond. Ik gleed uit: m'n
beenen slipten en m'n hoofd naderde de
keien, maar op deze nadering ontmoette het
iets zachts dat 't tegenhield en dat zachte
was een vos, die ofschoon dood, fleuriger dan
een levende om de hals van een meisje golf
de. zoodat ik om zoo te zeggen met deze jonge
dame te zamen zachtjes op 't asphalt neer
zeeg.
„Dank u", zei 't lieve kind, dat mij van
onder oen eenigszins scheef gezakt hoedje
verbaasd aankeek.
„Heeft u zich bezeerd?" vroeg ik, terwijl ik
beleefd m'n hoed afnam.
„Niet direct", zei ze, „maar als u van m'n
been afgaat, zou ik op kenne staan".
Ik stond op en hielp haar overeind. Be
halve een licht accent was dit meisje on
berispelijk gekleed Zij poeierde haar neus
en ik voelde voor 't eerst dien avond iets
als levensvreugde.
„U heeft mij van een leelijk ding gered",
zei ik en mijn woorden hadden een dieperen
zin, die uiteraard aan dit eenvoudige volks
kind ontsnapte.
„Zoo is me vader an me moeder gekomen",
zei 't lieve wezentje.
„Ja", zei lk „als u wat voor mijn gezelschap
voelt voor vanavond".
„Lize is niet gekomen", zei ze „en ik wou
net naar huis gaan, maar als je wat dansen
wilt of zoo, goed.
Terwijl wij ons naar een dancing begaven,
een vroolijke plaats voor vroolijke harten,
vertelde ze me dat ze Clasina 'heette. Ze was
uit een groot gezin en haar vader hield er
de tucht goed in, zoodat ze altijd om elf
uur thuis moest zijn of tenminste om twaalf
uur. .Discipline is alles in een huishouding",
placht hij te zeggen. Alleen op Zaterdag Met
de discipline nog wel eens wat te wenschen
over, omdat hij dan zelf meestal niet te spre
ken was voor Zondagmorgen, aangezien 't
zijn gewoonte was in vroolijk gzelschap de
zorgen van de week te vergeten in „Op 'fc
Hoekje", oen soort bar.
(Wordt vervolgd).
