Onterfd
TERUG IN HET VADERLAND. De „Kota Nopan" van de
Rotterdamsche Lloyd kwam Donderdag in de Maasstad aan met bet
stoffelijk overschot aan boord van de drie leden der bemanning van
de „Ooievaar" het Indië-vliegtuig, dat te Bangkok verongelukte.
DE TENTOONSTELLING
VAN SCHILDERIJEN van
Nicola Taneff (links) In den
N.V. Kunsthandel W. H. Hot
stee Deelman te Amsterdam,
Is door den consul-generaal
van Bulgarije, mr. A. E. von
Saher (rechts) geopend.
„HOLA BOOTSMAN, IK GA MEE,
NAAR DE ZEE!" De „Vigilant" is
van Southwick (Sussex) vertrokken naar
het eiland Cocao, op roek naar schatten.
Een romantisch doel. Drie oud-gezag
voerders ter ree nemen aan dezen tocht
deel.
DE NIEUWE MOTORVEERBOOT „PRINSES JULIANA" Jiestemd voor den provincialen stoombootdienst op de Wester-
schelde, heelt
Donderdag haar
officieelen proef
tocht gehoudeq
in iegenwoordig
held van den
Commissaris der
Koningin In Zee
land en vele an
dere genoodig-
den.
DE „DUBBELEN" der registers van den Rotterdamschen Burgerlijken
Stand over het jaar 1931, zijn Donderdag van het Stadhuis naar bet archief
van het gerechtsgebouw overgebracht.
DE BEKENDE AMERIKAANSCHE
AV1ATEUR EDDIE STINSON, die vooral
naam verwierf door zijn duurvluchten, is
tengevolge van een vliegtuigongeval om bet
leven gekomen.
OP ZOEK NAAR DE VERDWENEN M. 2. 7
duikboot M 2 is door een groot aantal
FEUILLETON
Naar het Engelschvan
DOLF WYLLARDE.
(Nadruk verboden).
9i
„Ik heb je hu zoowat een jaar of vijf uit
't oog vrloren. Toen ik naar Ceylon vertrok,
was je een van de gelukkigste stervelingen,
die ik kende: populair, goed bij kas, kortom
iemand die alles van het leven te verwachten
scheen te hebben. Toen ik zes maanden ge
leden met verlof in Engeland terug kwam was
je verdwenen. Alles wat ik over je kon ge
waar worden was dat je een financieelen klap
had gehad en ergens in Australië aan het
boeren was Het was wel de zonderlingste
samenloop van omstandigheden, die je Je
denken kunt, dat ik hier naar dit onmogelijke
eiland werd gedetacheerd en toevallig over
Je hoorde praten".
..Ik vermoed dat je wel iets van de ge
schiedenis weet .tenminste over net testa
ment var. mijn vader?", vroeg Harrel.
„Beste iongen. ik weet absoluut niets. Ik
wist niet wat ik hoorde toen ik er achter
kwam. dat de Ar bournes op het oogenblik in
het bezit zijn van ..County Gates".
„Ik denk niet dat ze erg trotsch zijn op de
manier waarop ze er aan zijn gekomen",
merkte Harrel met eeu cynisch lachje op.
„Laat ik je de historie in het kort vertellen.
Het is overigens niet wat je noemt een pret
tige geschiedenis!"
Vertel het me liever niet, als het pijnlijk
voor je is. Wat heb je er aan oude koeien uit
de sloot tc halen, als je toch niets aan den
loop van zaken veranderen kunt".
„Ik vrees inderdaad, dat het niet zal *un_
nen. Maar toch wil ik graag dat jij aLes
Sveet".
an dc nasporingen naar dc verongelukte Britscbe
schepen en vliegtuigen deelgenomen.
Hij stak zijn handen in de zakken en keek
somber voor zich uit over de met rozen be
groeide' veranda.
„Toen vader stierf, twijfelde ik geen oogen-
blik, of ik zou „County Gates" krijgen", be
gon hij. „Er bestonden geen bijzondere be
palingen van erfrecht omtrent het landgoed,
servituten of iets dergelijks en ik was de
eenige zoon. Ik ben opgegroeid met de ge
dachte dat ik het landgoed zou krijgen, of
schoon vader en ik elkaar de laatste jaren
niet zoo heel veel meer gezien hebben".
„Neen, je was zoo aan Londen gehecht! Ik
heb me wel eens afgevraagd, of het wel ver
standig van je was om zoo weinig in De
vonshire te komen".
„Kerel, het was er zoo stom-vervelend! De
smaken van mijn Vader en mij verschilden
nu letterlijk in elk opzicht. Als ik op ..County
Gates" was, ging ik jagen en visschen en
deed alle mogelijke andere dingen, die je
buiten nu eenmaal doet. Maar hij zat maar
altijd met zijn neus in de boeken en hield
zich met niets op dan met die eeuwige plant
kunde. Het is misschien niet mooi van me.
dat ik het zoo zeg. maar ik trok me van zijn
verwijten niet heel veel aan; ik beschouwde
zijn liefhebberijen als stokpaardjes. Maar
die stokp'.ardjes zijn tenslotte ziekelijke
dwanggedachten geworden en daar ben ik
maar de dupe van!"
„Hoe bedoel je dat?"
..Wel, heb je ooit gehoord van de Ian Har-
reis, een zijtak van onze familie?"
„Neen, ik heb nooit van andere verwanten
gehoord, dan van de Howards", antwoordde
Morrence min of meer aarzelend.
Harrel kreeg even een kleur, maar hij was
zich onmiddellijk weer geheel meester.
„Ja. we hebben nog andere familie", ver
volgde hij- „Welbeschouwd vormen zij eigen
lijk de oudere linie. Door een of andere ruzie,
een heele rist geslachten geleden, werd het
landgoed toegewezen aan een jongeren zoon
mijn overgrootvader in de derde macht of
zoo iets en de Ian Harre Is waren landheeren-
RIJP! Dauw en vorst tooverden In bosch cn
koude jaargetijde
af' De familietak ging maatschappelijk ach
teruit en zocht fortuin in de koloniën. De
laatste directe afstammeling, van wiens be
staan ik weet hij heette ook Ian Harrel,
was een man van mijn vaders leeftijd en toen
mijn vader stierf, woonde hij hier. op deze
plantage, die zijn eigendom was, op L'Opale".
„Dat wordt interessant!"
„Maar het was heelemaal niet interessant,
toen we er achter kwamen hoe de zaken ge
regeld waren. Uit een gevoel van ik durf
het gerust te noemen ziekelijkplichtsbeSef,
had mijn vader „County Gates" vermaakt
aan den afstammeling van den ouden tak.
om het vroeger gepleegde onrecht te herstel
len, zooals hij zei. Er was bij zijn testament
een uitvoerig stuk gevoegd, waarin hij zijn
daad motiveerde en mij bezwoer niet tegen
zijn beschikking in verzet te komen, maar te
trachten deze loot van den stam Ian Harrel
te zoeken en te zorgen dat hij de erfenis
aanvaardde".
„En wat deed jij?"
..Het verzoek van mijn vader liet aan dui
delijkheid niets te wenschen over. Wat kon ik
doen?"
,Jk begrijp het. Je gaf zonder een woord
van protest je aanspraken op het landgoed
prijs en spoorde dien meneer Ian Harrel op.
Liet je vader je nog geld na?"
..Geen penny! Ik had mijr. moeders erfdeel,
wat een driehonderd pond inkomen per jaar
geeft. Daarvan leef ik tot L'Opale wat. begint
in te brengenals dat tenminste ooit ge
beurt
„Kom, niet zoo somber, kerel! Die oudoom
of achterneef, of wat hij van je was, heeft
die hier nogal succes gehad?"
„Te oordeelen naar den toestand, waarin
ik de plantage aantrof, zou ik zeggen van
niet. Ze had twee jaar braak gelegen, toen ik
kwam. Het heeft reusachtig veel moeite ge
kost om den ouden heer te vinden en hem
aan het verstand te brengen, dat hij als eige
naar van „County Gates", beter deed naar
Engeland terug te gaan en daar als een wel
park even een wintcrillusle. Doch het was slechts
dat even op dc natuur was gedrukt, verdween b
varend landedelman te leven. Arme kerel!
Hij heeft er niet lang van geprofiteerd. Hij
was al doodziek toen hij in Southampton
aankwam. Twee jaar heeft hij het nog uit
gehouden".
„Maar dan moest jij het landgoed daarna
toch geërfd hebben, tenminste als hij geen
kinderen had?"
.Neen; hij was vrijgezel en lk dacht het
zelfde als wat jij nu zegt. Maar hij stierf ten
slotte toch nog onverwacht en had geen tes
tament gemaakt tenminste ,er werd geen
testament gevonden, dat was gemaakt nadat
hij bezit genomen had van het landgoed, wel
een ander testament, waarin hij mij L'Opale
vermaakte."
„Wat 'n verschrikkelijke pech' Maar hoe
komen de Arboumes er nu tenslotte aan?"
„Ja, dat is werkelijk vreeselijk. Lady Ar-
bourne heet Harrel van zichzelf: ze is de
oudste zuster van mijn vader. Heb je r.ooit
geweten hè? Ik heb ook nooit veel relaties
met haar onderhouden: ik kan haar niet uit
staan, ze is hard en zonder gevoel, maar ik
was toch stomverbaasd, toen ze aanspraken
liet gelden op „County Gates". Haar rede-
nee ring was, dat nu de tak Ian Harrel met
dien ouden planter was uitgestorven, het
landgoed en de inkomsten daarvan weer te
rugkwamen aan de jongere linie. Wat dat be
treft had ze volkomen gelijk. Maar. beweerde
ze verder Let behoorde tc gaan volgens den
ouderdom in de familietakken, wat volgens
het testament van mijn vader uitdrukkelijk
diens bedoeling was. Zij was een geslacht
ouder dan ik, dus haar erfrecht ging vóór het
mijne!"
„Maar had jij geen voorrang als mannelijk
erfgenaam?"
.Misschien. Maar mijn aanspraken ston
den, zooals mijn advocaten adviseerden, niet
heel sterk, doordat ik de juistheid van mijn
vaders zienwijze. dat de oudste tak de meeste
rechten had. indertijd stilzwijgend had er
kend. door mij niet tegen het testament te
verzetten en hei aeös te helpen uitvoeren
schouwspel van enkele uren. Het stempel van het
weer even snel.
doordien Harrel uit West-lndië naar het land
goed te halen. Deze complicatie had lk niet
kunnen voorzien. Als lk in de verste verte had
kunnen vermoeden, dat mijn brave tante op
de proppen zou komen, had ik wel een uit
drukkelijk voorbehoud gemaakt. Maar ik had
ook geen lust in een schandaalproces over ons
familiebezit".
Digby zweeg: er was een smarted Ijk e uit
drukking op zijn gezicht.
..Ik kan me volkomen in Je gevoelens ver
plaatsen". zei Morrence hartelijk, „het is al
leen maar Jammer dat Lady Arbourne geen
sikkepit eergevoel heeft en dat ze een fat
soenlijk man als jij tegenover zich heeft ge
vonden".
Hij stak de hand uit. Digby greep die en
drukte haar stevig; er kwam een glans In zijn
oog en en de smartelijke trek om zijn mond
ontspande zich.
„Jij bent de eerste die mij heelemaal be
grijpt, Jack", zei hij warm.
„Ik geloof, dat ik net aoo gehandeld zou
hebben. Dus met „County Gates", gaf Je het
heele oude leven op?"
„Ja. Ik was wel sterk genoeg om dat te
doen, maar toch niet zoo sterk, dat ik In
staat was om in Engeland te blijven. In die
twee jaar had ik ervaren wat het betcekent
om in den kring, waarin lk leefde, betrekke
lijk arm te zijn. Toer. bon ik hierheen geko
men om te zien of er wat te maken was van
L'Opale. het eenige bezit, dat mij was over
gebleven. En hier ben ik nuNu weet je
de heele geschiedenis!"
.Maar één ding begrijp Ik dan toch niet.
Als die oude heer jou L'Opale vermaakt heeft
waarom heeft hij dan in zijn testament geen
woord over „County Gates" gezet?"
Wordt TOVÜ0®.
