H.D. PUZZLES
LETTEREN
Radiomuziek der week.
EEN VOORBESPREKING
EN KUNST
BIOSCOOP.
Nieuwe Uitgaven.
PREMIER-DUPLEX Stofzuigers (165-
PUZZLE No. 20
HAARLEM'S DAGBLAD
door KAREL DE JONG.
Wanneer we ditmaal eens in chronologi
sche volgorde de programma's nazien, kun
nen we daaruit o.m. het volgende releveeren.
Zondag. Concertgebouw. Voor bijzonder
heden aangaande Caplet's „Miroir de Jésus"
zie de Radiobode. Het gedicht van Henri
Ghéou is ook door Hendrik Andriessen ge
toonzet en wel voor een zangstem met bege
leiding. De Symphonie van Franck, de eenige
die deze meester schreef is van 1836'88 en
toont als alle werken uit zijn derde of laat
ste periode (18761890) in sterke mate de
kenmerken der chromatiek, die zich, meer
nog dan in de melodivorming, in de harmo
nieën en de verbindingen daarvan openbaart.
De thema's zijn soms zuiver diatonisch, soms,
als b.v. in .Des Eolides" en „Les Djunns"
zelve chromatisch gebouwd. De chromatiek
vond vooral in Wagner's Tristanmuziek een
rijke bron en men speurt in de werken uit
Franck's derde periode duidelijk Wagner's in
vloed, doch kon, bij vergelijking met Bruckner
ook nagaan hoe verschillend die beiden er op
gereageerd hebben. Bruckner moge Wagner's
orkestcol oriet in de symphonie overgenomen
hebben, hij uit zich op zijn eigen wijze en in
formeele ongebondenheid, den weg bereidend
voor Mahler.
Voor een vergelijking tussehen Bruckner
en Mahler zal nog wel eens gelegenheid ko
men. Franck sloot zich harmonisch enger bij
Wagner aan, ontwikkelde zijn vormen echter
economischer, logischer en meer in overeen
stemming met de klassieke traditie dan de
Weener meester. Volkskunst en natuurim
pressies spelen bij Franck geen rol, daaren
tegen komt het kerkelijke-religieuze element
sterk in 't spel. Al zijn uit meerdere hoofd-
deelen opgebouwde symphonische en kamer
muziekwerken zijn cyclisch gebouwd, d.w.z.
dat in de latere hoofddeelen themas uit de
vorige terugkeeren.
Het kwartet van Mozart, dat het Dresdener
Strijkkwartet 's avonds zal spelen, behoort
tot de laatste van den meester; in deze aan
den ,.Roi de Prusse" opgedragen wei-ken is
de cello rijkelijk bedacht, wijl de koning een
verdienstelijk dilettant-cellist was. e~
De Huizensche microfoon belooft ons dien
dag 's middags drie beroemde kwartetten,
's avonds een uitzending uit Maastricht, die
geen geringen dunk van het peil van het ste
delijk orkest aldaar geeft. Het dubbelconcert
van Brahms beveel ik in de opmerkzaamheid
aan. Merkwaardig is, dat na de nieuwsbe
richten de Ouverture „Neues vom Tage" komt.
Te Daventry speelt Cortat de sonate in bes
min. op. 35 van Chopin die de beroemde
treurmarsch bevat. Het eerste hoofddeel is
veel geslotener van bouw dan het overeen
komstige van de sonate in b min. op. 58;
daarentegen is vreemd, dat het hoofdthema
in het tweede deel niet terugkeert maar dat
na de doorwerking (waarin het hoofdthema
een belangrijke rol speelt) terstond de zang-
tliemagroep volgt. De finale is een zeer zon
derling stuk: onafgebroken snelle triolenfi
guren in beide handen op octaaf-afstand. Dit
stuk heeft tot verschillende poëtische uitleg
ging aanleiding gegeven, als b.v. „de wind die
over de graven huilt" enz. Van Chopin's hand
ontbreekt elke aanduiding behalve de woor
den ,.sotto voce". Desondanks speelde Pem-
baur het als een orkaan, anderen weer hou
den het volgens voorschrift in gedempte
tint.
Maandag.
Huizen en Motala brengen het groote trio
op. 97 van Beethoven. Het opusgetal wijst op
nabuurschap met het strijkkwartet op. 95 en
de vioolsonate op. 96. Inderdaad zijn alle
drie werken uit de jaren 1810'12. Doch welk
een onderlinge verschillen! Vergeleken met
den precieuzen detailarbeid in sonate en
kwartet vertoont het trio weer. en eigenlijk
voor het laatst, de groote trekken die aan
vele werken uit Beethovens midden tijd eigen
waren. Zoo is het Trio een afsluiting daarvan,
de beide andere werken leiden zijn laatste
periode reeds in.
Hamburg en Praag voeren, ongeveer ge
lijktijdig, Bruckners 7de uit, de eerste van
den componist, waardoor hij in wijdere krin
gen bekend werd, maar volgens velen niet de
meest beteekenende. Zij bevat themas van
groot symphonisch karakter, vertoont echter
ook een zeer voelbaar gebrek aan logische
ontwikkeling en samenhang. Zij bezit de ge
bruikelijke vier hoofddeelen Als de kroon van
het geheel wordt het Adagio beschouwd. In
vloeden van Wagner (Götterdammerung) en
Beethoven (9de Symphonie) zijn daarin aan
te toonen. In het Scherzo daarentegen ziet
men verwantschap met de „Walkürenritt".
Een zeldzame verschijning op de program
ma's is de 2de symphonie van Tschaikowsky
(Budapest. Diens 6e of Pathét-ique (op, 74.
1393) heeft zijn roem verbreid, toen drong de
5de (op. 64 1888) door, daarna de 4de (op. 36
1877). De 2de werd als op. 17 in 1872 gecom
poneerd; in 1873 ging de première te Moskou
onder N. Rubinstein. Zij werd in 1880 omge
werkt en in haar nieuwe gedaante in 1381
met succes uitgevoerd. De hoofddeelen zijn:
1. Andante sostenuto en Allegro, 2 Andante
marziale; 3. Scherzo; 4 Finale. De componist
noemde haar nu eens zijn beste, dan weer
zijn slechtste werk, hetgeen bewijst dat ook
componisten wel eens den invloed van stem
mingen op hun oordeelvellingen vertoonen
De hoofdthema's van het eerste hoofddeel
schijnen aan klein-Russische volksliederen
ontleend te zijn.
Dinsdag.
Paul Juon, wiens werken te Berlijn en Ham
burg worden uitgezonden is in 1872 te Moskou
geboren; hij is een vruchtbaar componist die
eenigszins de voetsporen van Brahms yolgt.
Tot dc moderne behoort hij dus niet.
Woensdag.
De oude kerktoonaarden (Hilversum 2 u.
45) krijgt men ,a!s men de bekende toonreeks
van onzen gewonen c-majeurtoonladder tel
kens met een andere begint, zoodat dus de
twee halve toonlntervallen telkens een an
dere plaats innemen. De Dorische be'gint met
de Mlxolydische met g, d Ionische met c
d; de Phrygische met e, de Lydische met f,
(ons majur) de deolische met a (ons mL.eur).
Ligt de grondtoon een kwart hooger dan de
laagste toon, dan heet een melodie hypo-
dorisch. hypo phrygisch enz. De hypodorische
loopt dus van A :ot c, met d als grondtoon
enz. In de moderne muziek van Ra vel e.a
gijn verschillende weer aangewend.
ZATERDAC 5 MAART 1932
D o n d e r d ag.
De Symphonie ,mit den Paukenwirbel" van
Haydn, no. 1 der Breithoff-uitgave, is een
der z.g. Londensche symphonieën. De naam
slaat op het begin van de Introductie. De 6
onderdeelen van Strauss „Ein Heldenleben"
wil ik nog even memoree ren: 1. Der Held; 2
Des Helden Widersacher; 3. Des Helden Ge-
fahrtin; 4. Des Helden Walst att; 5 De? Hel
den Triedenswerke; 6. Des Helden Weltflucht
und Vollendung. In 3 komt de vioolsolo voor,
in 5 vinden we citaten uit vele vroegere wer
ken van den componist (Macbeth, Don Ju an,
Tod und Verklarung, Till Eulenspiegel, Also
sprach Zarathustra, Don Quixote, Guntram
en Traum durch die Dommerung: zij zijn
uiterst kundig contrapuntisch verwerkt.
V r ij d a g.
De Serenade van Roger is niet voor 2 or
kesten, maar het strijkensemble is in dit werk
in tweeën gedeeld; de eene helft speelt met,
de andere zonder dempers.
Het Toorieel te Amsterdam.
Gezelschap Verkade.
JONGE LIEFDE.
Het debuut van Ank van der Moer.
De voorstelling van Jonge Liefde door het
gezelschap Verkade in het Rika Hopper
Theater te Amsterdam is een evenement,
niet zoo zeer om het stuk, maar om de op
voering en in het bijzonder om het zeer ge
lukkig debuut van de jonge actrice Ank van
der Moer.
Ons tooneel is niet al te rijk aan eerste
rangs „vrouwen" en daarom is dc ontdekking
van een nieuwe, zeer veel belovende kracht
altijd een bijzondere verheugenis. Het de
buut van EJsa Mauhs in Tailleron's Muisje,
van Alida Klein in Vorstenschool, van Enny
Vrede in Nina, van Georgette Hagedoorn in
Uitkomst om hier enkele te noemen
waren belangrijke data in onze tooneelge-
schiedenis. Ik heb alle hoop, dat de eerste
opvoering van Jonge Liefde met Ank van
der Moer in de rol van Fay ook zulk een
datum zal blijken te zijn.
De roep is deze jonge actrice vooruitgegaan.
Op de tooneelschool, die zij geheel heeft af-
geloopen, stak zij reeds ver boven haar
medeleerlingen uit en bij het eindexamen
onderscheidde zij zich zoo, dat haar groo
te exceptie het getuigschrift „met hoog-
sten lof' werd uitgereikt.
Een eigenlijk debuut is Fay in Jonge Liefde
voor Ank van der Moer niet. In Maya trok
zij al de aandacht door haar opmerkelijk
zuiver en fijn spel in de rol van het jonge
meisje. Reeds toen zagen de kenners van
het tooneel met vreugde, dat deze sensitieve
actrice een zeer persoonlijk talent - bezat.
Maar in Jonge Liefde heeft zij als Fay op
verrassende wijze bewezen een zeer moeilijke
rol te kunnen dragen niet alleen, maar haar
in zuiveren toon heel delicaat en teer en
prachtig genuanceerd tot iets 'ontroerend
schoons te kunnen opvoeren. -
Het is moeilijk te definieeren, waardoor
het echte ras zich onderscheidt van het ge
wone talent, maar men voelt dat verschil on
middellijk. Het is een zeker iets, dat sterk
suggestief werkt en zóódanig boeit en aan
grijpt, dat men in nooit-verzwakkende span
ning het spel volgt en er de ontroering van
ondergaat. EenFientje de la Mar bijvoorbeeld
bezit dat in hooge mate. En nu ook dat
hebben wij met vreugde mogen constateeren
Ank van der Moer. In haar spel was niets
van de „debutante".
Het was opmerkelijk rijtp en zuiver en
kwam regelrecht van binnen uit Er waren
momenten, waarop men tot zich zelf zei:
„kijk, dat is héél, héél bijzonder, dat is prach
tig gaaf en innig doorvoeld'". Men horde
in de warme stem telkens de trilüing van een
meisjes-zie!. En hoe voortref feli ik is die stem
gecultiveerd! Eindelijk weer eens een actrice,
die volmaakt spreekt, zonder dat ooit ook
niet bij het fluisteren een woord verloren
gaat.
Het groote succes van Ank van der Maer
in Jonge Liefde is te vertil! jdender, omdat
de subtiele rol van Fay zulke ongemeen
hooge eischen stelt. Zij gaat telkens zoo
als trouwens heel het stuk op de grens
tussehen het belachelijke en het teere en
de minste afwijking, één verkeerd of niet
doorvoeld accent en de rol zou met he:
stuk hopeloos kelderen. Het is een uiterst-
gevaarlijke rol, due zoowel bij de actrice als
bij het publiek een fijn aanvoelen en begrip
verlangt. Een hinderlijke, ruwe lach in de
zaal kan de stemming breken, omdat die,
wat serieus bedoeld is scabreus zou kunnen
doen schijnen. Aldoor balanceeren de acteurs
en actrices in dat stuk op een koord; één
enkele faux pas en wij duikelen van de fijn-
bedoelde comedie in een gewaagde klucht.
Het is de groote verdienste van Verkade's
regie, dat het spel zeer subtiel aldoor in de
juiste richting heeft geleid en een zoo mooi
afgestemd ensemble-spel heeft weten te ver
krijgen als wij mar zeer zeLdlen mogen ge
nieten „Kammerspiele" in den besten zin
van het woord.
Fay en David zijn twee jonge menschen.
die het geluk van de liefde niet vertrouwen.
Fay heeft te veel ongelukkige huwelijken
om zich heen gezien om nog in de „eeuwige
liefde" te kunnen gelooven.
En toch zijn ook al die anderen eens
evenals zij gelukkig geweest, hebben ook
zij eens gemeend het hoogste geluk te heb
ben gevonden. Deze jonge menschen aan
vaarden niet als een gave het geluk; zij re
deneeren er over en gaan ..experimentee
ren". Wat Samson Raphaelson. de Arneri-
kaansche schrijver. Fay en David laat doen
om tot „zekerheid" tc komen, zal eigenlijk
wel niemand van het publiek als „reëel" heb
ben geaccepteerd. Zij willen van te voren
ondervinden in hoeverre ontrouw hun liefde
zou kunnen schaden. „Zoo iets doet men
niet!" zal de nuchtere mensch onmiddellijk
zeggen en ik zeg het hun na. Hierin ligt dan
ook het „gevaarlijke" van dit stuk. Maar was
het niet Sarcey die gezegd heeft, dat wij
over het uitgangspunt van een stuk met een
schrijver nooit moeten twisten? Zeker is het
dat Raphaelson zijn wel zeer gewaagd gege
ven heel fijn en ook geestig heeft uitgewerkt
zoodat eenmaal over het ..bedenksel" heen
wij met werkelijke belangstelling, nu en dan
met ontroering, dan weer met innerlijk ge-
;oegen dit knap geschreven stuk volgen.
Naast Ank van der Moer hebben wij Frits
van Dijk als DaYid volop bewonderd. Ook hij
speelde dezen min of meer lyrisch aangeleg-
den, nog wat onbeholpen iongen man
een uiterst moeilijke rol teer en zeer ge
voelig. Geen moment werd hij belachelijk en
hoe licht was dit toch mogelijk. Integendeel
wekte hij ons medelijden op en gaf hij de
reinheid van dezen jongen heel zuiver en
exquis weer.
Cor Hermus wel wat te oud voor Peter,
den man, met wien Fay „experimenteert"
wist zijn rol fijn komisch te houden zonder
een moment en voor hem lagen er wel de
gevaarlijkste voetangels en klemmen in d!t
stuk in het kluchtige te vervallen. Mies
Elout had voornamelijk secundeerend werk
te verrichten. Haar spel stond niet op de
hoogte van dat van Ank van der Moer en
Frits van Dijk, maar bleef dank zij voor
name distinctie en intelligente gereserveerd
heid.op het plan, waarin zij in dit stuk
was geplaatst en paste zich zeer goed bij het
ensemble aan.
Een voortreffelijke voorstelling, welke tot
de beste van dat seizoen gerekend mag wor
den en die door de lichtend-nieuwe verschij
ning van Ank van der Moer tot een tooneel-
gebeurtenis is geworden. Wij hebben er
Eduard Verkade dankbaar voor te zijn.
J. B. SCHUIL.
REMBRANDT-THEATF.R.
Dirigible.
Men wordt deze week wel in het ijs gezet,
in het Rembrandt-Theater. Want niet al
leen de Zondagmorgen-film speelt in de
sneeuw- en ijsgebieden waarover straks
meer ook de hoofdfilm uit het weekpro
gramma verplaatst zich voor een groot deel
naar de koude streken, zelfs heelemaal naar
de ZuidpooL
Jack, commandant van een groot lucht
schip en Frisky, een stoutmoedig vlieger, zijn
boezemvrienden. En als Jack met Rondelle
een Poolreiziger naar de Zuidpool zal gaan,
kiest hij Frisky om met zijn toestel den
tocht mee te maken. Frisky's vrouw, Helen
koestert zoo'n angst voor de reis, dat zij Jack
overhaalt om Frisky te verbieden mee te
gaan, die van de eensklaps gewijzigde hou
ding van Jack niets begrijpt. Jack vertrekt,
doch het luchtschip vergaat in den storm.
Dan probeert Frisky het met Rondelle,
eerst per schip, dan per vliegtuig. Het toestel
landt op de Zuidpool, doch verongelukt. En
Jack komt met een luchtschip de beide over
gebleven leden der expeditie, waaronder
Frisky, redden.
Ziehier in het kort de inhoud. Er ls nog een
kleine liefdesgeschiedenis doorheen geweven.
Doch het voornaamste van deze film is meer
de aviatiek en lucht-acrobat-iek. Schitterende
staaltjes van moed en durf worden getoond.
Frisky maakt bijv. een looping om de Zeppe
lin heen, vliegt door een hangar. Men ziet
fraaie opnemingen van parachutesprongen.
Dit is de kracht van deze film, waaraan de
Amerikaansche luchtmacht medewerkt.
Interessant zijn de vluchten en het meren
van de luchtschepen, indrukwekkend het
vergaan van het groote gevaarte in feilen
storm. Voor liefhebbers valt hier veel te ge
nieten. Jac Holt-, Ralph Graves en Fay
Wray vervullen de hoofdrollen.
Uit het voorprogramma noemen wij. be
halve de actueele journaals, een geestige
teekenfilm. De Vossenjacht geheeten. Aller
grappigst- hierin is bijv. de wijze, waarop de
verschillende ruiters de hindernissen, ne
men. Op het tooneel dansen en zingen the
Boom Bros en spreiden een bewonderens
waardige lenigheid en rhythmisch gevoel ten
toon.
Milak, de Eskimo.
Voor de Zondagmorgen-voorstelling heeft
de directie van het Rembrandt Theater haar
keus op Milak de Eskimo doen vallen en het
is een gelukkige keus. Onder regie van dr.
Georg Asagarof en dr. B. Villingcr is de ex
peditie van Reinar Larsen verfilmd. En het is
belangwekkend deze expeditie te volgen,
hoofdzaak blijven de fraaie natuur-op-
nemingen, doch om het eenzijdige, dat aan
zuivere natuurfilms kleeft weg te nemen,
heeft- men er een spannende geschiedenis in
gevlochten, die de film levendig maakt en
houdt.
Inderdaad, een goede Zondagochtend-film.
LUXOR SOUND THEATER.
Nachtmerries.
De vreemde moeder.
Mary Dressier kreeg den dag na haar zes
tigsten verjaardag den prijs van de Aca
demy of Motion Pictures Arts en Sciences
voor de beste vrouwelijke filmrol van het jaar
en wel voor haar vertolking van de rol van
Min uit Min and BIB. (De vreemde moeder).
Mary Dressier, die hierin met haar rol uit
Anna Christie op het gebied der dramati
sche filmkunst is gekomen, heeft bewezen,
dan alleen komische films te kunnen spe
len.
Zij vervult de rol van eenvoudige vrouw
uit het volk hard en ruw in wijze van doen.
doch met een hart van goud. Zij voedt Annie,
hot kind van een lichtzinnige vrouw op, die
zich niets aan haar dochter gelegen laat
liggen, behalve, wanneer er iets van haar tc
krijgen valt. Zij besteedt haar 2arur-vergaar
de geld geheel aan een goede opvoeding van
Annie en als deze dan gaat trouwen en de
vreemde moeder het- geluk van Annie wreed
wil verstoren, dan poogt Min da:- tot eiken
prijs te beletten door de vreemde Moeder
dood te schieten. Annle kent haar moeder
niet- cn terwijl zij gelukkig met haar man
op de huwelijksreis gaat, wordt Min door de
politie gearresteerd. En met een glimlach
gaat ze mee, omdat zij het gefi.uk van Annie
heeft gered.
Mary Dressier. Wallace Beery en Dorothy
Jordan maken deze film tot een zeer goe
de.
In de andere film, Nachtmerries, spelen
Stan Laurel en Oliver Hardy in het Duitsch.
De geschiedenis speelt in een spookhuis.
Doch na te vertellen is ze niet-: men moet
ze zelf gaan z*en. Maar dit kan ik wel ver
tellen: er is gegierd cn geschaterd om dc
zotte situaties en de komische gaven van
dit tweetal!
De twee Hiawathas geven him evoluties
op het tooneel op het slappe koord, als gij
en ik het nog nie; op den beganen grond
kunnen. Een zeer beschaafd nummer.
En dan wordt het programma nog aange
vuld met het Luxor-nieuws en twee mooie
natuuropnemingen uit China (langs ce ri
vier de Yangtse) en Ierland.
CINEMA-PALACE.
Het meisje van Montparnassc met
Liane Ilaid en Lien Deycrs.
Dat we den naam van Liens Deyers ook in
het hoofd vermeiden, ie niet zoozeer omdat
ze een hoofdrol vervult In deze film, dan
een aardige, jonge verschijning met een op-
gewek:-, vriendelijk gezichtje. De hoofd
rol vervult Liane Haid. die met zeer veel ge
voel en juist begrip Luncle, het meisje van
Montpamasse, uitbeeldt. De overige voorna
me rollen zijn Robert, de componist-, ge
speeld door Walter Rllla, Karl, de beeldhou
wer en vriend van Robert, door Oskar Karl-
weiss en Lola, een gewezen ster van Parijs,
nu de goedhartige hartelijke vriendin van
Lucie, Robert en Karl, door Trude Hester-
berg.
Het verhaal is het- volgende: In het artis-
tenkwartier te Parijs te Montpamasse. heb
ben Lucie, Robert. Karl en Lola een prettig,
gezellig leventje. Lucie en Robert houden
heel veel van elkaar hetgeen evenwel niet-
wegneemt, dat ze voortdurend met elkaar
kibbelen. De Duitschers hebben voor dat-
eigenaardige versohij nsel de uitdrukking:
„Was sich liebt, neckt sich", maar dat twec-
talletje maakt daar wel een bijzonder druk
gebruik van. Lola ontmoet- toevallig weer
een vroegeren aanbidder van haar, een ban
kier Prunier. Prunier heeft Lueie gezien en is
verliefd op haar geworden, hij verzoekt nu
Lola hem aan Lucie voor te stellen Lola heeft
daar absoluut geen bezwaar tegen. Zij neemt
het met de liefde niet zoo nauw. over de
standvastigheid van mannen heeft ze zoo
haar eigen opvattingen, zoodat ze vindt, dat
ze Robert in niets te kort doet, als ze aan
Prunier's verzoek voldoet. Robert is diep ver
ontwaardigd over deze vriendschap, hij ver
laat Parijs en gaat naar Rome. Prunier be
weert, dat hij twee dingen heeft waardoor hij
altijd succes bij de vrouwen heelt. nL geduld
en geld', en ook bij Lucie blijken dit machts
middelen te zijn. want als Robert terug komt
uit Rome is Lucie met Prunier getrouwd.
Niettegenstaande al haar rijkdom is Lucie
niet gelukkig. Ze kan Robert niet vergeten,
hoewel ze tracht tegen haar liefde te strij
den. Robert, die intaisschen beroemd is ge
worden, is vastbesloten Lucie terug te win
nen, hetgeen hem tenslotte dan ook volko
men gelukt. Het- is een film waar je met ge
noegen naar kijkt, waarin zelfs een stuk film
gelaschl is van een goede vijfentwintig jaar
geleden.
Gelukkig is er weer een Max Fleischer
deze week. Ook een aardig filmpje is „Wiener
en Doucet, de beroemde pianisten in hun re
pertoire.
De photographische overzichten geven
weer veel belangwekkends.
Een heel groot succes heeft de muzikale
exentriek Zebra!, die al alleen door zijn ver
schijning de zaal aan het lachen maakt. Met
z'n slangemmenschaohtige bewegingen, zijn
slappe ledematen, z'n lange vingers en z'n
dwaas gegrimeerden kop kan hij er al zoo
verzekerd van zijn, dat het publiek lacht,
daarbij is hij zeer muzikaal, zoodat hij heel
veel succes had, maar hoe men ook klapte,
een toegiftje, waarom het te doen was, kre
gen we niet, wel nog even een zeer origi-
neele manier om te danken voor het ap
plaus.
Hoofdlijnen der Staatsinrichting
Bij H. D. Tjeenk Willink en Zoon N.V. te
Haarlem is de derde geheel herziene en bij
gewerkte druk verschenen van de Hoofdlij
nen der Staatsinrichting van het Koninkrijk
der Nederlanden door mr. F. Vorstman,
leeraar in dc Staatswetenschappen te Haar
lem.
The South and East African
Year Book.
Uitgekomen is het South and East African
Year Book and Guide met atlas en tabellen
over 1932. Het is dc 38ste uitgave van Samp
son Low, Marston and Co. Ltd, Londen.
Onze ongekende welvaart
J. M. Meibergen te Rotterdam heeft een
oeconomische beschouwing onder boven-
staanden naam in druk uitgegeven en opge
dragen aan het Nationaal Crisiscomité (voor
zitter jhr. S. van Cltters).
Oud Handschrift.
W. Bogtman te Haarlem heeft een druk
werkje uitgegeven, bevattende Ongeordende
Voorbeelden van het Oude Handschrift. Het
werkje is bestemd als reclame-object in
hoofdzaak voor architecten.
Betonwegen bouw.
Verschenen is bij Moorman's periodieke
pers de derde druk van De Ontwikkeling van
den Betonwegenbouw door luitenant-kolonel
der Genie, P. W. Scharroo.
Mimosa-handboek
Door de Mimosa A. G. te Dresden is een
werkje uitgegeven, een raadgever voor de be
handeling van Mimosa-papieren, platen en
films. Een handig boekje in het Hollandsch
voor den fotograaf.
Joseph in Dothan
In de bibliotheek voor de Dietse landen Ne
derland—Vlaanderen—Zuid-Afrika, uitgave
J. M. Meulenhoff tc Amsterdam is versche
nen J. van den Vondel's treurspel Joseph in
Dothan, ingeleid en toegelicht door prof. dr.
C. G. N. de Vooys.
Duitsclie filmkunst
Wij ontvingen het vijfde deel der serie
monografieën over filmkunst onder redactie
van mr. C. J. Graadt van Roggen, n.l. Duit-
sche Filmkunst door Simon Koster, met om
slag van Piet Zwart en llo afbeeldingen. Het
werkje verscheen bij W. L. en J. Brusse's Uit
geversmij. N.V. te Rotterdam.
Van
Onze Wonderbaarlijke Wereld
ontvingen wij het 8ste deel .Het werk zal
in 30 afleveringen volledig zijn en verschijnt
bij W. de Haan, te Utrecht.
Dictée's
Verschenen is bij W. J. Thieme te Zutphen
een bundelt-Je dictees voor het vierde tot en
met het zesde leerjaar der lagere school door
C. E. Hof, onderwijzer te Rotterdam.
Het Rosarium
Door J. M. Meulenhoff te Amsterdam is uit
gegeven Het Rosarium, bloemlezing uit bel-
letristische, psychologische en paedagogische
literatuur over het kind door S. C. dc Boone-
Swartwolt en J. RiemensReurslag. In den
bundel zijn uitingen bijeengebracht, die alle
betrekking hebbe nop 't wel en wee, het leven
en den ontwikkelingsgang van het zeer Jonge
kind tot aan ongeveer den tien-jarigen leef
tijd.
Eenjarige zaadbloemcn
Verschenen is te Rotterdam bij Kijgh cn
Van Ditmar N.V. het door A. Meijnen ge
schreven werkje: Eenjarige Zaadbloemen in
hof en huis. Het boekje is met vele foto's ge
ïllustreerd.
K.N.A.C. Automobiclkaart.
Blad l van dc Automobiel kaart ligt voor
ons. Eigenlijk is het niet blad 1, maar blad 3,
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel
STOFZUIGERHUIS MAERTENS
BARTEL JORIS STRAAT IS - TIL. IOTBS
OPLOSSING PUZZLE No. 19
LETTERG REEPRAADSftS.
De zin luidt:
Schep vrij *s levens idealen,
Maar neem t leven, zooais "t JR.
VAN ZEGGELEN.
1. sok
2. censuur
3. (horizontaal
4. emitteeren
5. plasregen
6. verlaten
7. relatie
8. ijlbode
9. schokker
10. loszinnig
11. etenstijd
12. vaseline
13. eenvoudig
14. nevelig
15. sneLschrijvcn
16. instemming
17. dramatiek
18. excentriek
19. appelbol
20. leenen
21. everzwijn
22. notaris
23. menagerie
Dc prijzen werden als volgt toegekend:
Prijs van 7.50;
Mevr. G. Boerde Rooij, Schermer-straat
34 rood.
Prijzen van ƒ2.50;
C. Vos, Kweektuinstraat 54.
Mevr. A. H. RingnaldaHuizinga, Binnenweg
14, Bennebroek.
A. Dairnan, Hendrik Roozenlaan 4.
Mevr. N. C. FrLsVan Opijncn, Barendtee-
straat 16.
H. J. Wijdoogen, Oosterstraat.
DE GEHEIMZINNIGE OPLOSSERS.
Hierbij gewen wij u weer de namen van
een twaalftal goede oplossers van deze ru
briek. Helaas weten wij niet waar zij wonen.
Kunt u ons niet aan hun adressen helpen?
De straatnaam Ls al voldoende, de nummers
behoeven wij niet te weten! Men zegt dat
alien hier in Haarlem en omstreken wonen.
1. Piet Stalinson
2. Prof. Karla
3. W. L. Starkenboet
4. Lien Ptttho
5. Docter G. H. de Gau
6. W. T. Frevul
7. D. E. A. Karonje
8. Piet en Ans Baru
9. L. E. I. L. Ghanci
10. W. Groentebes
11. Carel H. E. Davit»
12. Toos en Geesje PredR.
Voor goede oplossingen loven wij uit:
een Eersten prijs van 7.50
Vijf premies van 2.50 elk.
Zijn er meer goede oplossingen dan het
aantal prijzen, dan zullen deze bij loting
worden toegekend.
Dit Is de laatste puzzle voor het Winter
seizoen.
De namen van de prijswinners zullen wij
in ons nummer van den volgenden Zaterdag
12 Maart publiceeren.
Er bestaat geen beroep op de genomen be
slissingen.
Correspondentie er over kan niet worden
gevoerd.
Alle oplossingen moeten bezorgd of per
post gezonden worden aan onze bureaux,
Groote Houtstraat 93.
Van onvoldoende gefrankeerde brieven
wordt geen nota genomen.
Oplossingen, verzonden ln gesloten couvert,
waarop vermeld „Puzzlc-rubrlek" moeten
uiterlijk Maandagavond a.s. ln ons bezit zijn.
Bij de oplossing moet onderstaand formu
lier worden Ingezonden, uitgeknipt en duide
lijk leesbaar Ingevuld. Bij ieder formulier
mag slechts één oplossing worden Ingezonden.
Voegt men er meer bij, dan moeten wij
ze alle van het mededingen naar dc uitge
loofde prijzen uitsluiten.
Hier het formulier:
H. D. PUZZLE
No. 20
Adres:
Naam Inzender:
7 Maart.
naar volgorde van verschijning, maar toch
draagt het nummer 1. Er zullen ongetwijfeld
tal van goede redenen geweest zijn, om in dit
geval een eenigszins Chlneesche volgorde te
kiezen. De driedeelige kaart ls met dit laat
ste en tevens eerste blad compleet. Automo-
blclrijdend Nederland Is tegen zeer beschei
den prijs een uitstekende gids door eigen
land rijker.
Behoud, wat gij hebt.
Bij van Gorcum en Co. N.V. te Assen, is ver
schenen: „Behoud wat gij hebt", bevesti-
gingsgcschrift door ds. A. Trouw. Het Ls be
doeld te worden uitgereikt bij dc bevestiging
tot lidmaat.
