HET GEHEIM VAN HET
KONINGSGRAF
EEN JONGE KANGOEROE
Is onlangs In den Haagschen
Dierentuin geboren,
VAN LONDENSCHE
STRAATJONGEN TOT
CHINEESCH DIPLOMAAT.
M. Cohen, die thans in
China een belangrijke poü-
tieke plaats inneemt, heett
zichzelf tot deze hooge
functie weten op te werken.
HET NIEUWE VEILINGGEBOUW voor Uroeuicn te Alkmaar is Maandag door den GEBREK AAN DRINKWATER. - Tc Lemmer heersebte de laat ste weken groot gebrek aan drinkwater. Uit Sncck. Jourc. Bolsward
burgemeester, Mr. W. C. Wendelaar geopend. Het gebouw voldoet aan de moderne relfs uit Amsterdam werd water aangevoerd om in dit belangrijk tekort te voorzien. Dc aankomst van een tank met water was een
eischen, welke thans op dat gebied gesteld worden. welkom gebeuren.
WT HET LEVEN VAN BRIAND. -
Brland bij zijn bezoek aan de
herstelconferentie te den Haag.
GOOCHELEN
MET DE EIEREN.
Kunt li dit
kunststukje na
doen? Wanneer U
het probeert, zul
len er allicht
eenigen struif
worden. Deze
bezoeker van de
Barneveldsche
eiermarkt is er
echter bedreven
tn.
BERLIJN IN HET TEEKEN VAN DEN VERKIE
ZINGSSTRIJD. Geheel Berlijn is op het oogen-
hllk hi de weer met verkiezingspropaganda te
maken. Auto's met luidsprekers trekken door dc
straten, en duizenden reclamebiljetten worden ver
zonden.
EEN TENTOONSTELLING VAN AMl-OORLOGS-
SCHILDERIJEN \aii v. Schalk is Maandagavond in
het A.M.V.J.-gebouw te Amsterdam door wethouder
Polak geopend.
FEUILLETON
OORSPRONKELIJKE ROMAN
door
HERM. N. v. d. VOORT.
9>
Archibald Benoit keek verwonderd op bij
het hooren van zijn naam.
,.U hebt met hem niets te bespreken,
versta je", bromde de bankier woedend. ..En
wat dit huls betreft, daar heb ik maling
aan. Verdwijn uit m'n oogen!"
„Dank je hartelijk", spotte Carew. „Ik
verkies te blijven".
„Dan zal ik je er uitsmijten!" brulde de
bankier woest. En de daad bij het woord wil
lende voegen, stortte hij zich op Carew.
De aanval kwam onverwacht, maar de
jongeman was op zijn hoede. Met de lenig
heid van den ervaren sportman week hij op
zij en bracht den ander een krachtigen
stomp in de borst toe. Rouvain kwakte zwaar
tegen den muur. doch hij herstelde zich
bijna oogenblikkelijk. Voor hij echter Carew
opnieuw kon aanvallen, gebeurde er iets
anders. Archibald Benoit had een kleine re
volver te voorschijn gehaald en richtte deze
op den bankier. „Nu wordt het mijn beurt",
fluisterde hij met witte lippen. „Vaar naar
de hel schurk, waar je thuis hoort!" Voor
iemand het kon verhinderen, haalde hij den
trekker over. Maar het- wapen ketste.
Snel drukte hij nog eens en nog eens, doch
er viel geen schot. Alleen de slaghoedjes ont
brandden. met het geluid als van een kinder
pistooltje.
Rouvain lachte, een har-den, spottonden
lach. .Dacht je nou werkelijk, jongetje, dat
jou met een geladen revolver het rondloo-
pen. w«eu, ventje, ik neD, toen je gisteren je
roes uitsliep, netjes al het kruit er uit ge
schut. Ha-ha! Men moet oppassen met zulke
heethoofdige jongelui". Hij wendde zich tot
Carew. „En met jou reken ik later wel af."
Nog een woedenden blik. en de deur viel ach
ter zijn groote figuur in het slot. De revol
ver viel op den grond, en als een toonbeeld
van ellende zonk Archibald Benoit meen.
Carew kreeg medelijden met hem, en hij leg
de de hand op zijn schouder. „Kom mee,
mijnheer Benoit". zei hij zacht. „Laat lk u
naar huis brengen, u bent te overspannen.
Als u morgen voldoende hersteld bent. zou ik
graag een onderhoud met u hebben."
De ongelukkige jongeman keek verwilderd
op. .Naar huis?" herhaalde hij toonloos. ,Jk
heb allang geen thuis meer. Ik woon reeds
maanden in het huis van dien schurk,
maar na wat er van avond is voorgevallen,
wil ik niet langer onder zijn dak vertoeven.
U hebt alles reeds gehoord en ik behoef u
dus niet te verzwijgen, dat ik in de macht
van dien man ben. Mijn positie aan het mi
nisterie is door zijn toedoen- onmogelijk ge
worden en ik verbaas mij er over. dat ik nog
niet in de gevangenis ben gekomen. U hebt
gehoord, dat hij mij een speler noemde, en
daar heeft hij gelijk in! Na van avond bezit
ik niets meer dan een paar luttele francs. En
dat is het einde var. alles. Ik heb gespeeld
met- mijn leven als inzet en ik heb verloren".
„Nog niet", antwoordde Carew. „Veroorloof
mij u zoolang te helpen. Zeg maar wat u
noodig hebt."
De jongeman schudde trotsch het hoofd.
„Neen. mijnheer, ik dank u voor uw aanbod,
maar ik heb lang genoeg op kosten van an
deren geleefd. Ik begrijp overigens uw belang
stelling in mij, een vreemde, niet".
.Dat zal u morgen wel duidelijk worden",
antwoordde Carew. _Tk verzoek u nogmaals
u voor heden te mogen bijstaanik doe daar
mee slechts Ti schuld af aan uw vader en uw
zuster."
Archibald Benoit sprong bevend op, en
greep Carew bij de revers van zijn jas.
„Mijn vader, mijn zusier! Spreek mijnheer,
wat bedoelt u daarmede?"
„Morgen", weerde Carew af. „Nu niet. Het
is trouwens een te lang verhaal om hier te
vertellen, en u bent nu veel te zenuwachtig.
Doe me daarom een genoegen en neem deze
tweehonderd francs van mij aan. zoek dan
een goed hotel op. en kom morgenochtend
om negen uur bij me.
Een oogenblik nog aarzelde de jongeman-,
toen nam hij de bankbiljetten en het
kaartje aan.
„Ik zal doen wat u vraagt", zei hij dof.
„Om negen uur dus, morgenochtend."
„Ik zal er zijn".
Tevreden keerde Carew dien nacht huis
waarts. Het eerste nummer van zijn program
had hij dus reeds afgewerkt dat was geen
slecht begin. Van Archibald Benoit voelde
hij zich nu zeker die zou voor morgen
ochtend althans geen dwaze dingen doer..
Maar nu de bankier Charles Rouvain! Ca
rew verheelde zich niet, dat het een moeilij
ke strijd zou worden; de kerel scheen slu
wer dan hij zich had voorgesteld. Een nieuwe
les om nooit zijn tegenstander te onder
schatten. Geen enkele rechter zou Rouvain
kunnen verooraeelen. vooral omdat hij. zoo
genaamd in opdracht van Arthur Smith ge
handeld had. Effecten koopen is geen straf
baar feit. ook al worden ze later waardeloos.
Tegenover anderen kenden Smith en Rouvain
elkaar natuurlijk niet, maar in werkelijk
heid hadden ze samen onder een hoedje
gespeeld. Het was zoo helder als glas. Maar
het baatte weinig of hij en ieder ander dat
al wist, een rechtbank verlangt bewijzen en
die bezat hij niet. En in geval Arthur Smith
Sater gevat mocht worden, zou de justitie
hem niet meer kunnen ten laste leggen, dan
misbruik van vertrouwen in zijn positie als
plaatsvervanger van den bankier.
Rouvain zou volhouden hem niet te kennen
en Smith zou aanvoeren, dat hij met deze
ongelukkige transactie had gepoogd de firma
Carew te bevoorceelen. Dat het. anders uit
liep was dom van hem, doch iedereen kan
falen, nietwaar? Zoo zou de bedrieger onge
veer spreken. Hij was gevolmachtigde van
Sir Henry Carew, en daar zou hij zich in ieder
geval op beroepen. Sir Carew was er aan
sprakelijk voor, en zijn crediteuren zouden
hem verwijten niet beter te hebben opgelet
bij het aanstellen van een vertrouwensman.
Arme vader, hoe kon hij vermoeden, dat de
man met wien hij al mec.r dan tien jarer.
samenwerkte, hem zóó zou bedriegen. Carew
was ontzet over de geraffinneerde manier
waarop de twee mannen te werk waren ge
gaan.
Het mooiste was, dat Smith er niet een
voudig met het hem toevertrouwde kapitaal
vandoor ging. Geen kwestie van! Hij had
zich alleen door de vlucht aan de gevolgen
van zijn daad onttrokken, omdat hij vreesde
in moeilijkheden te zullen geraken. Aan Rou
vain had hij de volle „waarde" voor de aan
deden betaald en deze had op zijn beurt van
anderen gekocht. Het aantal iiep in de dui
zenden. Zoek maar eens uit, wie de vorige
eigenaars waren. De eerste bezitters waren
natuurlijk blij, van die waardelooze dingen
verlost te zijn en zouden zich niet uit eigen
beweging komen aanmelden om ze weer
terug te koopen.
Carew begreep, dat daar het geheelc com
plot op berusltte. Rouvain had namelijk we
ken van te voren ingekocht, voor een be
spottelijk lagen prijs en daarna kunstmatig,
op welke sluwe manier wist Carew nog niet.
ce aandeelen doen oploopen. Op het juiste
moment had hij deze toen aan het Londen-
sche bankiershuis overgedaan, alwaar Arthur
Smith de vodden dankbaar in ontvangst
nam.
De zaak was geweldig moeilijk. Gesteld cat
hij de bewijzen tegen de beide oplichters kon
verzamelen, hoeveel kostbare tijd zou .laar
niet ir.ee heengaan, en wat zou er dan nog
van zijn vader's fondsen overgebleven zijn?
Carew kon in die richting geen bevredigende
oplossing vinden. Het beste was, oogenblik
kelijk de zaak in handen te geven va» een
paar bekwame dotectawee, en seif te probee-
ren binnen drie maanden het noodige geld
bijeen te krijgen. Her zou een dubbele kans
zijn. En met dit voornemen bezield, begaf
Carew zich ter ruste.
HOOFDSTUK III.
Het was den volgenden morgen nog geen
negen uur. toen Archibald Benoit zich.reeds
bij Carew liet aandienen. Hij zag er, naar Ca
rew opmerkte, veel beter uit dan den avond
te voren; zijn oogen stonden niet zoo flets en
in heel zijn optreden was hij flinker, zelfbe
wuster als iemand, die een vast besluit
heeft genomen.
„Gaat u zitten, mijnheer Benoit". zei Carew
hem tegelijkertijd een kistje sigaren toeschui
vend.
..Ik moet u eerlijk bekennen" begon Archi
bald Benoit. „dat ik van verlangen brand, om
te hooren, dat u mij van mijn vader en zus
ter kunt vertellen."
„Ik zal uw ongeduld niet lang op de proef
stellen", antwoordde Carew. „Nog geen twee
maanden geleden ondernam ik een gevaar
lijken tocht door dc woestijn. Ik zal daar
over niet uitwijden, alleen maar zeggen, dat
het een verschrikkelijke reis was en :k zeker
zou zijn omgekomen, wanneer ik niet het ge
luk had gehad, het tot dicht bij het stadje
Hauran te kunnen uithouden. Daar viel ik
uitgeput neer en werd ik door de uwen ge
red, die mij liefderijk verpleegden, tot ik
weer sterk genoeg was, om de terugreis te
aanvaarden. Ik heb dus gisteravond niet te
veel beweerd, toen ik u zei, dat ik een groote
schuld aan uw vader en uw zuster had af te
doen hun ben lk mijn leven verschul
digd."
Benoit zei niets; hij was ten prooi aan een
hevige ontroering.
(Wordt vervolgcïS
