FIRMA F. WISBRUN LIFFMANN.
HAARLEM'S DAGBLAD
MAAND AC 14 MAART 1932
STADSNIEUWS
MI CARêME VAN „HAARLEM'S
TOONEEL".
EEN ZEER GESLAAGDE AVOND.
Uit alle deelen van de wereld waren zij
Samengekomen, de deelnemers aan het mi-
Carème van Haarlem's Tooncel op Zaterdag
avond In de zalen van het Gemeentelijk Con
certgebouw. Uit alle windstreken: plantages
hadden negers afgestaan, uit de Far West
waren cow-boys gekomen, Spanje leverde on
derdanen in schilderachtige kleederdrachten,
er was een Beicrsehe. China en Rusland had
den vertegenwoordigers gezonden en ook IIol-
landsche boeren en visschersvrouwen ont
braken niet. Van allerlei stand en beroep
waren zij: Prinsen, markiezen, bergerettes,
tamboers, jockeys, clowns* matrozen enz. enz.
Allen vormen zijn oen groote deinende me
nigte, golvend van beweging en kleur, jolig
rn uitgelaten. En mochten de tijdsomstan
digheden haar invloed ook eenigszins heb
ben doen gelden op de quantlteit het feest
was desondanks nog goed bezocht de qua-
liteit vergoedde dat kleine gemis ruimschoots
en er kon dan ook van een uitmuntende
stemming gesproken worden.
Alles werkte daaraan trouwens ook mee.
Allereerst reeds de smaakvolle zaalversiering
die, zooals we al meldden, door J. Smit ver
zorgd was. Aan de wanden waren verschei
dene schilderijen en bal-masnué-tafereelen
van Herman Moerkerk gelrangen. Op het
toonecl en in de oude societcltszaal had men
voorts champagnebars ingericht Om den
dansvloer zaten de vele belangstellenden niet-
gecostumeerden in boxen,- terwijl de verlich
ting werkelijk feeëriek genoemd mag wor
den, met lampions cn schijnwerpers in vele
kleuren. En tenslotte was er Louis Bouw
meesters Tzigane-kapel, die met The Happy
Accordeon-Band midden in de zaal op een
podium een plaats gevonden had. Boven
dien zorgde Soholtcn's Iooporkest, dat er wat
te hossen viel en zat ten overvloede in een
zijzaal nóg een orkest.
Dat het voor dc jury .bestaande uit de hee-
ren A. Meyer, H. Das. J. Jasseaud, K. Visser
en H. Daudey. een zware taak was. uit het
feestgewoel de voor prijzen in aanmerking
komende costuums te kiezen, behoeft geen
betoog. De uitspraak luidde:
Historische dame: Bledermayer, Histori
sche Heer: Biedermayer. Historische paar:
Bledermayer, Komische dame: Reiersche. Ko
mische heer; Paljas. Komische paar: Spaan-
sche dames. Fraaiste dame: fantaisie-pier-
rette. Fraaiste heer: markies. Fraaiste- paar:
Pierrot en pierrette. Zonderlingste dame:
lampekap. Zonderlingste heeT: Fransche
clown. Zonderlingste groep: jockey club. Ac
tueelste dame: groene jaagster. Actueelste
heer: Kapitein De Vrede. Actueelste groep:
katers. Mooiste groep: Prins Carnaval. Ac
tueelste groep: lappenparade. Komische
groep: negers. Extra prijzen: Chineesche
paar, Biedermayer. Tamboer, Russisch paar,
Bergerette, Spaansche dame.
Tot diep in clen nacht duurde dit dolle
leest van mom en masker, van schijn en
scherts, van vergeten en vroolljk zijn. En
Haarlem's Tooncel kan aan de reeks geslaag
de feesten ook dozen avond weer toevoegen.
CREMATIEJL H. WENTHOLT.
ZEER VEEL BELANCSTELLING.
Onder zeer veel belangstelling had Zater
dagmiddag de crematie plaats van het stof
felijk overschot van den heer J. H. Wentholt,
in leven oud-voorzitter der algemeene ver
een iging voor bloembollencultuur en van de
Kon. Ned. Mij. voor tuinbouw en plantkunde,
oud-lid van den gemeenteraad van Haarlem
en oud-wethouder van Bennebroek, lid der
winke'.directic van „Eigen Hulp" en commis
saris van de N.V. van Wavercn's graanhan
del.
Onder de aanwezigen merkten wij op de
heeron Mr. A. M. Miedema, P. Craandijk en
Th. de Bye Dolleman namens de Haarlem-
sche Hypotheekbank. Mr. G. van der Plaats
en verschillende bestuursleden namens het
distrlctsbestuur van do wlnkelvereeniging
..Eigen IIuIp": Ds. J. A. Gerth van Wijk, oud
directeur der Rijkswerkinrichting te Veen-
huizen: Jhr. Mr. D. E. van Lennep. oud-bur
gemeester van Heemstede en oud-lid van
God. Staten van Noord-Holland; Mr. J. Dee-
nik. voorzitter van het scheidsgerecht der
A'.g. Vereeniging voor Bloembollencultuur:
Mr. M. Vcning Meinesz, griffier van Provin
ciale Staten; Mr. Führl Snethlage en J. de
Breuk namens de NuUspaarbank te Haar
lem: Ds. A. Binnerts, Doopsgezind predikant
te Haarlem; J. M. C. Hoog, voorzitter der af-
deeling Haarlem der Alg. Ver. voor Bloembol
lencultuur; II. M. van Bemmelen. voorzitter
der vereeniging „Onze Vloot"; Mr. P. Tide-
man; Jhr. Mr, C. J. A. Reigersman, hoofd
ingenieur van den provincialen Waterstaat
van Noord-Holland; Mr. M. Toulon van der
Koog, secretaris van den Bond van Bloem
bollenhandelaren; A, J. Torley Duwel e a.
Als spreker trad naar voren Mr. A. M.
Miedema, die zekle dat de familie een uit
zondering hod willen maken op het verzoek
om geen toespraken te houden. Zij heeft ge
meend dat men niet mocht heengaan zonder
een woord van afscheid namens alle goede
vrienden.
Spreker weidde uitvoerig uit over de ken
nis, oprechtheid en belangeloosheid van den
overledene rn zijn werkzaamheid voor di
verse instellingen, zooals Hubert Jansz. de
firma van Waveren en Zn. etc. Ook wilde
spr. dankbaar herdenken wat de overledene
voor de Haarlemsche Hypotheekbank geweest
is.
Gedurende 25 jaar heeft spreker met hem
mogen samenwerken, zoodat hij dit verschei
den als een groot verlies beschouwt.
Naast den heer Wentholt van het openbaar
leven was er ook de Intieme Wentholt, de
Wentholt die leefde voor zijn gezin. Hij kon
ernstig zitten vergaderen, hij kon zijn belang
stelling geven tot in het kleine, doch na vier
uur werd hij ongeduldig, dan hunkerde hij
naar huis. Na dit uur verlangde hij naar
huis. Hij heeft geen zonnige ieugd gekend, al
spoedig moest hij de hulp voor zijn moeder,
broeders en zusters zijn. Toen heeft hij zijn
levenslijn getrokken. Met ijzeren zelftucht
heeft hij geleefd. Met zijn vrouw bouwde hij
zijn gezin op. een gezin van tien kinderen.
3ie hij alien heeft mogen behouden. Moedig
zag hij de moeilijkheden des levens die hem
ook niet bespaard zijn. onder de oogen. Wat
hij geven kon gaf hij uit de mildheid van
zijn gemoed. Waneer men van Wentholt een
karakteristiek zou moeten geven, zou dit zijn:
een man van rein en edel leven. In zijn hart
was hij diep religieus. Hier past dankbaar
heid voor de liefde en genegenheid, die hij
gaf aan de maatschappij, zijn arbeid, zijn
gezin en zijn vrienden.
Aan het einde zijner rede legde spreker een
tuil witte rozen op de kist, als symbool van
een zuiver geleefd leven.
Daarna herdacht de jongste zoon, Dolf
Wentholt wat zijn vader voor zijn tien kin
deren is geweest, waarna de kist, onder de
tonen van de „Litanei" van Schubert, lang
zaam daalde.
De oudste zoon van den overledene dankte
de aanwezigen voor de bewezen eer.
GEMEENTEBEDRIJVEN.
GEGEVENS OVER 1931.
Bij de Stortings- en Ophaaldienst werd in
1931 ontvangen f 1.460.395 tegen f 1.160.105
in 1930.
Alzoo een vooruitgang van meer dan 3
ton.
Het opgehaalde bedrag vermeerderde slechts
met f 15.000, zoodat de grootste vermeerde
ring bereikt werd door de hoogere stortin
gen.
Het aantal aangeslotenen bij den dienst
steeg in 1931 van 7139 tot 7403.
Gasfabriek.
Irt 1931 werd door de gasfabriek afgeleverd
26.943.695 M3., tegen 25.382.749 M3. in 1930.
Een vermeerdering dus van 1.560.946 M3.
Het opmerkelijke is, dat in de maand De
cember 67.054 M3. minder gas werd afge
nomen dan in dezelfde maand van 1930.
Werden de gebruikers zuiniger na de in
gevoerde tarief sverhooging?
Electrische Centrale.
Door het clcctriciteitsbedrijf werden dit
jaar afgeleverd 43.353.000 KWU. tegen
42.356.987 in 1930. Een vermeerdering dus
van ongeveer 1 millioen KWU.
Na Juli 1931 is een teruggang in de af
levering te constatceren geweest, omdat de
PEGEM. veel minder afnam daar het Pro
vinciaal Electriciteitsbedrijf de beschikking
kreeg over de P.E.N.-centrale te IJmuidcn.
VERKEERSLESSEN VAN DEN
A. N. W. B.
SPRING NIET VAN EEN RIJDENDE TRAM!
Op het linker plaatje is de tram in bewe
ging en met een Hink vaartje ook. Zie maar
eens hoe die onvoorzichtige jongen wordt
meegesleurd en de conducteur met een
passagier op het achterbalcon hem nog pro-
beeren te helpen. Hy is van de tram ge
sprongen, terwijl die nog in volle vaart was
en dat is altijd uiterst gevaarlijk. Haastige
spoed is zelden goed. Dat had die jongen
moeten bedenken en hy had met afstappen
moeten wachten, tot de tram aan een halte
stilstond. Dat is de groote fout, die hij ge
maakt heeft. Met de linkerhand houdt hij
de handgreep vast en dat is goed, maar hij
had een beetje meer geduld moeten hebben
want als hij los laat en op straat valt, een
eindje voorbij zijn schooltasch, die hij ai
kwijt is, dan loopt hij ook nog groot gevaar
door een. langsrijdende auto te worden, ge
grepen.
Wacht dus met uitstappen tot de tram aan
een halte stil staat en stap dan uit zooals
de kinderen op het plaatje rechts dat doen,
op den vluchtheuvel en met de linkerhand
aan de greep. Dat is veiliger dan met de
rechterhand, want wie zich met de linkerhand
aan de greep vasthoudt, zal niet zoo licht
achterover vallen, wanneer de tram nog niet
geheel stil zou staan, of nog een onverwachte
beweging vooruit zou maken, want hij be
weegt zich dan met de tram mee.
Voor het instappen in een tram altijd
wachten bij de halte en als er geen vlucht
heuvel bij die halte is, wacht dan niet op
den rijweg, maar op het trottoir. Dat is het
veiligst.
Spring ook nooit op een rijdende tram, dat
is even gevaarlijk als het afspringen.
BEGRAFENIS VAN PROF. MR.
J. DE LOUTER
Zaterdagmiddag is te Utrecht het stoffe
lijk overschot van prof. mr. J. de Louter ter
aarde besteld. Onder de vele aanwezigen wa
ren o.a. de burgemeesters van Utrecht en
Hilversum, in welke laatste gemeente prof.
De Louter woonde. Voorts vertegenwoordi
gers van Universiteiten en Studentencorpsen
en uit Zuid-Afrikaansche kringen. Onder de
bloemstukken waren een krans van de ko
ningin en een van de koningin-moeder.
Het was het uitdrukkelijk verlangen, dat
de plechtigheid 'een sober karakter zou
dragen.
Prof. J. H. W. Verzijl uit Utrecht heeft
een woord van afscheid gesproken namens
dtn Acadeniischen Senaat te Utrecht en te
vens voor allen, die op dit oogenblik gaarne
van hun gevoelens van eerbied getuigenis
willen afleggen.
Jhr. Mr. Dr. H. A. van Karnebeek, minis
ter van Staat, heeft daarna woorden van
dank uitgesproken voor de vriendschap en
den steun, die hij van den overledene heeft
mogen ontvangen, ds. N. Blokker sprak na
mens de Remonstrantsche gemeente te
Utrecht en namens de Remonstrantsche
Broederschap.
Een zoon van prof. De Louter heeft namens
de familie dank gezegd voor de betoonde be
langstelling.
LETTEREN EN KUNST
HET TOONEEL
Hef Schouwtooneel.
DE MAN ZONDER GELD.
Wanneer het programma niet had ver
meld, dat Een Man van Geld een blijspel
was en wij niet Ko van Dijk en Sam *de
Vries in twee kostelijke komische rollen had
den gezien, dan zouden wij Zaterdag aan
het slot van het eerste bedrijf ons midden in
een allerdroevigst drama hebben gewaand.
De jonge Fred Vargo wordt als kassier aan
ae Credietbank ontslagen, nadat bij ae kas
controle een te kort van 25000 schilling is
ontdekt en de schrijvers Beda en Kiemen s
behandelen dit geval zoo ernstig, dat wij
moeilijk een zoo plotselingen ommekeer in
II kunnen verwachten. Voor een vrij los in
elkaar getimmerde satire is dit begin dan
ook wel erg zwaar.
In n slaan de schrijvers echter al gauw
«en andere richting in. De employe's van de
Crediet-Bank, die; Fred Vargo na het bekend
worden van zijn fraude welke hij overi
gens alleen maar pleegde om een vriend tij
delijk uit de verlegenheid te redden den
toegang tot hun club weigeren en hem hun'
beleeaigingen niet sparen, draaien plotseling
bij, zoodra zij door de verloofde van
Vargo op een dwaalspoor gebracht hoo
ren, dat het verduisterde 'bedrag niet
25 duizend maar 6 millioen schilling be
draagt. Een man, die millioenen onder zijn
berusting heeft, moet wel een grooten in
vloed hebben en er is geen een onder deze
moraal-predikers, die niet van de gestolen
millioentjes mee profiteeren wil. Fred Vargo,
die als de kleine dief een geminacht en
veroordeeld man was, wordt plotseling de
held, als men in hem den dief van mil
lioenen ziet en hij wordt zelfs aan 't slot als
president-commissaris 'binnengehaald door de
zelfde Bank, welke hem wegens gepleegde
In dit gegeven ligt ongetwijfeld de stof
voor een rake, vlijmscherpe satire, maar de
schrijvers hebben het zich wel wat al te
gemakkelijk gemaakt. Zij «blijven met hun
hekelen louter aan den buitenkant en zij zijn
in II en ni ai heel weinig overtuigend. Het
stuk zit zoo losjes in elkaar, dat het feite
lijk niet meer dan een schets Is geworden,
wat te meer een fout is na de veel te
ernstige opzet in I.
Zouden bankemploye's er werkelijk zoo
onnoozel invliegen ais deze heeren van De
Credietbank? Ik ben geen handelsman,
maar ik rook aan alle kanten de onwaar
schijnlijkheden van dit geval. En dat zou bij
serieuser behandeling toch niet noodig zijn
geweest. Hoeveel overtuigender, scherper en
raker 'hebben wij der menschen onwaar
achtigheid bij den dans om het gouden kalf
niet herhaaldelijk op het tooneel zien he
kelen en striemen!
Toch was het allerminst een verloren
avond. Er waren aardige amusante frag
menten in dit blijspel en er waren twee
verrukkehjk-geestig gespeelde rollen van
Ko van Dijk en Sam de Vries. Dat was in
het komische van beiden eerste-klas werk!
Het nieuwe gebouw.
Zaterdagmiddag zijn de nieuwe modema
gazijnen van de Firma F. Wisbrun en Liff-
mann (A. Funkc en Zoon) op den hoek van
dc Groote Houtstraat en de Anegang in ge
bruik genomen.
In 44 jaar is deze zaak, die eerst.gevestigd
Was ln een klein perceel in de Anegang. ge-
uroeid tot een der mooiste inrichtingen op
dit gebied in ons land. Zooals bekend, is het
nieuwe gebouw wij mogen het wel een
„modepaleis" noemen een schepping van
den Hecmsteedschen architect, den heer K.
Jonkheid, die er in geslaagd is een schoon,
harmonisch geheel te leveren; de mystiek
van het buitengewoon mooie, stemmige trap
penhuis (met glas in lood van W. Bogtman)
past zich op zeer gelukkige wijze aan bij de
zakelijkheid die nu eenmaal bij een gebouw
als dit behoort.
De eigenaren toonden zich, toen wij Za
terdagmorgen een kijkje kwamen nemen,
zeer tevreden over de wijze waar-op de heer
Jonkheid zich van zijn opdracht heeft ge
kweten (in negen maanden is alles gereed
gekomen) en roemden ook de aangename
samenwerking met den aannemer, den heer
H. Klaassen, te Heemstede.
Met wetenschappelijke gestrengheid is het
gehecle gebouw ontworpen volgens het kwa
draatsysteem, dat overal spreekt: in de vloe
ren aan den buitenkant tusschen de eiland-
étalages, in de parketvloeren en de plaatsing
der toonbanken en kasten daarop; ook in
den gevel vindt men dit systeem terug van
het werken met vierkanten van 55 bij 55
c.M., hetgeen een zeker rhythme aan deze
geheele architectonische schepping geeft.
De dienstafdeeling is absoluut gescheiden
gehouden van de eigenlijke zaak en op alle
verdiepingen is rekening gehouden met den
eisch van den modernen tijd: zooveel mo
gelijk expositieruimte. Van elke gelegenheid
daarvoor is geprofiteerd en alle étalage-
ruimten zijn voorzien van diffuus ljcht, ook
de etalagekastjes langs de trappen. Van de
verlichting is trouwens in de geheele zaak
zeer veel werk gemaakt; vooral de artistieke
sierkroon, midden in de lichthof, zal zeker de
algemeene aandacht trekken.
Op de eerste verdieping, waar een fraaie
betimmering van grijs eschdoornhout is aan
gebracht, is de confectieafdeeling en de af-
deeling hoeden (hier is ook een telefooncel
voor het publiek), op de tweede verdieping
is de afdeeling mantels en kinderkleeding.
De ruime paskamers hebben weer diffuse
verlichting en draaibare spiegels. De tweede
verdieping is evenals de afdeeling begane
grond voorzien van een notenhouten betim
mering.
De opmerking is gemaakt, dat aan de Ane-
gangzijde de ramen zoo hoog zijn aange
bracht, maar dit moest gebeuren, omdat er
veel muurvlakte noodig was, om er kasten
enz. tegen te plaatsen.
Natuurlijk loopt een lift van den kelder
tot den zolder. Op die zolderverdieping zijn
o.m. de ateliers, de calculatie-afdeeling, de
offertenkamer enz. De firmanten hebben ge-
wenscht, dat hier alles werd Ingericht vol
gens de hoogste eischen van hygiëne en
veiligheid. De Arbeidsinspectie heert zich dan
ook buitengewoon tevreden getoond bij haar
inspectiebezoek. Een brandtrap leidt naar de
eerste verdieping.
In de kelderverdieping bevinden zich o.m.
de expeditie, het stookhuis voor de centrale
verwarming (het oliestooksysteem wordt toe
gepast). de garderobe voor het personeel, met
ijzeren kleerkasten en de kantines.
De ventilatie in het geheele gebouw is uit
muntend verzorgd. Er zijn vier luchtkokers
met vier zuigkappen met kleppen.
Zij nog vermeld dat bij den bouw zoo goed
als geheel alleen van Nederlandsch fabrikaat
is gebruik gemaakt en dat voorts zooveel
mogelijk Haarlemsche firma's zijn bevoor
deeld.
Zoowel de ondernemende eigenaren als de
bekwame architect mogen worden gelukge-
wenscht met deze mooie zaak die overal den
stempel draagt van degelijkheid, goeden
smaak en distinctie.
Wat de uitwendige vormgeving van het
gebouw betreft: deze wordt beheerscht door
de omstandigheid, dat de achtergrond ge
vormd wordt door den Westelijken eindgevel
van de Groote Kerk, welke gevel op zoo
prachtige wijze daar de Groote Houtstraat
afsluit. Om dezen achtergrond niet te
schaden is het gebouw zoo laag mogelijk ge
houden en tevens is, zooveel doenlijk, ge
streefd naar eenvoud en rust in architectuur
en kleurwerking.
De onderpui is uitgevoerd ln donker groen
gepolijst syeniet. De doorgaande luifel is met
koper bekleed, het bronzen bovenlicht daar
boven bezet met opaalglas. De opgaande ge
vels werden gemetseld van dunne, donker
grijze handvormsteen, de banden en dorpels
in deze gevels zijn van ivoorkleurige Euville
zandsteen
Het nieuwe gebouw va» dc firma Wisbrun Lijimann.
Overzicht van dc eerste verdieping.
Ko van Dijk was prachtig als Matzner. dè
bankemployé en speelde het komische vat»
deze rol met al zijn uitbundigheid wel vol
komen uit. En niet minder was Sam. de
Vries als Pawlicska, de bediende, die 55
jaar in het bankbedrijf is en de „haute
finance" geheel in de zak van zijn versle
ten, oud kantoorjasje heeft. Een levende fi
guur, een creatie, waarop Sam de Vries
trotsch mag zijn.
Ook door de verdere bezetting kregen wij"
althans na het ernstige eerste bedrijf
een opgewekte levendige voorstelling te zien,
waarin Dogi Rugani kittig en charmant het
pientere secretaresje speelde, Van Slaa'.duy-
nen vol waardigheid was als de bankdirec
teur cn Ezerman en Willem de Vries naasc
Ko van Dijk en Sam de Vries als employés
fleur en leven aan het geheel wisten te ge
ven Foikert Kramer was Suschka. de ouder-
wetsche marqué en hij liet niets na ora
hiervan, met alle nadrukkelijkheid en op
zettelijkheid in zijn spel te getuigen.
Een Mtan van Geld heeft het publiek Za
terdag wel vermaakt. Er is veel gelachen
en flink geapplaudisseerd.
J. B. SCHUIL.
MUZIEK.
Lib. Soc. gem. koor „Zang veredelt",
In de vijf en een half jaar dat dit koor
bestaat, heeft het tal van mooi geslaagde
uitvoeringen gegeven, waarin we 't steeds van
zijn goede zijde konden hooren. Ditmaal had
het, door de bijzonder slechte keuze der zaal,
in alle opzichten moeite, zijn goede kwalitei
ten, 2elfs voor den kenner, naar buiten te
toonen. De zaal toch van het gebouw ..Haar
lemsche Kegelbond" in dc Tempeliersstraat,
die hoogstens nog voor militaire muziek een
kans geeft, is voor zanguitvoering totaal on
geschikt. en de verhevenheid, die als podium
dienst doet, herbergt kwalijk een eenigszins
bezet koor.
Het koorwerk van Keja „De Vechters",
waar de harmonieén een flinke stabiliteit
moeten hebben, wil de indruk van dit werk
eenigszins benaderd worden, had daarom
evengoed of nog beter in de open lucht kun
nen worden gezongen. Hoewel ons niet ont
ging hoe directeur Adolphe Kareisen aan den
tekst genoeg zorg had besteed. De fijnheden
van nuanceering echter cn voorts al wat
tot de muzikale voordracht behoort, ging den
doorsneehoorder onbemerkt voorbij. Het vol
gende koorwerk „Hirtenlied" van Mendels
sohn, dat mooie melodische structuur bezit
in tegenstelling met 't voorgaande, verkeer
de hierdoor in minder ongunstige omstan
digheden. Voor den dirigent is hier 't geheel
gemakkelijker aaneengesloten te houden. De
totaalindruk was echter, gezien de droevige
omstandigheden (acoustiek) ver beneden
datgene wat dit goed gevormde koor kan
presteeren. Zangers die ik tusschen de rust-
poozen sprak .verzekerden mij (en ik ver
wonderde me daarover niet in 't minst) dat
de andere koorpartijen vrijwel niet door hen
werden verstaan. De hoorder verkeert in
minder gunstige omstandigheden, maar ook
voor dezen was toch 't genot ver te zoeken.
Ook het later gezongen „Waldesnacht" gaf
gelegenheid genoeg om op te merken, hoe
deze uitvoering als die van voorheen degelijk
was voorbereid. Jan Nieland's werkje is
geen muziek om er hoog van op te geven.
Mijn achting voor dezen musicus zou er niet
minder op worden (integendeel!) zoo hij niet
componeerde. Het mooie lied „Die Winter is
verganghen" heeft niets behouden van heb
volkstümliche, dat de oude, aan ieder beken
de melodie, kenmerkt. En voor 't aanwenden
van den „doorgecomponeerden vorm" is hier
allerminst reden. Met het werk van Grieg
(„Hailing"), dat door Ad. Kareisen is be
werkt voor koor, had „Zang veredelt" meer
voldoening dan met al de vorige tezamen.
Wij hooren het koor en zijn bekwamen leider
hopenlijk spoedig weer in een behoorlijke
zaal.
Eenige damesleerlingen van Tilly Sylon's
dansschool gaven een stijlvolle vertolking
eener Mazurka van Chopin. „Poolsche Volks
dansen" van Xaver Scharwcnka hadden de
goede karakteristiek. Veel affiniteit toonend
tot Rusland, heeft Polen toch nooit de felle
tegenstelling tusschen de uiersten der ge
moedbeweging, waardoor onmiddellijk de
Tartaar om den hoek komt kijken. Dit werd
door de vier danseressen juist gezien: het
geheel was van een ingehoudenheid, die de
muziek goed karakteriseerde.
In Grieg's Gavotte was één en al bekoor
lijkheid. De keurige rococo-costumes wekten
aller bewondering, en niet enkel van die der
dames-aanwezigen. Het onbeholpen podium,
dat zulk een opvoering niet toeliet, bracht
ons tegen zijn wil nog het voordeel, dat de
danseressen een plaats zochten in de zaal
en dit bekoorlijk tooneeltje duurde inder
daad al te kort. Het was inmiddels heel laat
geworden, zoodat er van een reprise niet kon
komen. De leden van de Geheelonthouders-
Tooneelvereen. „Nieuw Leven" hadden zich
in hun twee op te voeren stukken zoodoen
de, meer dan wenschelijk was, te reppen.
Maar desondanks slaagden zij toch zeer. de
aanwezigen een aangenamen avond te be
zorgen.
Ik meen, dat deze avond beter in 't gareel
was gebleven, zoo daar bij de opening der
zaal zich niet het hoogst onprettig en even
onverwacht verschijnsel had voorgedaan der
verplichte garderobe. Om acht uur stond
men en queue, om half negen kon men be-
g in nep met de uitvoering. Voor de onhebbe
lijkheid, om ook den verslaggever, die veelal
meerdere concerten heeft te bezoeken, in
deze narigheid te betrekken, stellen wij ech
ter de feestgevende vereeniging evenmin ver
antwoordelijk als voor den m.i. niet te tolc-
reeren aanslag op de beurs van den arbeider,
die zich, zonder voorafgaande aankondiging,
dit ongewoon hooge bedrag zag ontnomen.
Vóóraf te nemen maatregelen, die zulke on
aangenaamheden onmogelijk maken, lijken
mij voor den goeden gang der concerten niet
overbodig.
G. J. KALT
Het Sportfondsenbad te Haarlem.
Zaterdagmiddag weTd dc heer H Nimis. di
recteur der Betonwerken alhier, bezocht door
een deputatie der afd. Haarlem van het
Sportfondsenbad om hem mede te doelen dat
zijn dochtertje Editha als 500ste spaarster
werd ingeschreven.
Mevr. C. E. Schmidt-Müsler die hierbij hefi
woord voerde, zei. dat het voor de afd Haar
lem een verrassing geweest Is, ondanks de
slechte tijden, een zoo groot aantal spaar
ders binnen zoo'n korten tijd te kunnen in
boeken.
Het bestuur der afd. Haarlem verheugt
zich dan ook te kunnen vaststellen dat het
wantrouwen waarmede het Sportfondsenwerk
in den beginne ontvangen werd. gaandeweg
verdrongen wordt door een groot vertrouwen
en medeleven in het voorbereidende werk.
Uit naam van het bestuur verzocht mevr.
Schmidt den heer en mevr. Nimis een kope
ren gedreven fruitschaal als aandenken te
willen aanvaarden. Ook de kleine Editha
werd bedacht; zy kreeg een groot chocolade
paaschei.
