FEMINA
De charme der vrouw
Keu!? «naef
De jongste winster van den Nobelprijs.
Haa
riem s
Dagblad
Donderdag
31 Mrf. 1932
IIIIUIIIlllllJIIIIIllIIIUIIIiUlllllllllllllliniOIIIIM
MANTELPAKJES.
Het Is met de mantelpakjes als met de
zwaluwen, als ze op komen zetten, kan men
er zeker van zijn, dat de lente niet ver meer
is. Men ziet op het oogecnblik eeïi heele groote
verscheidenheid van mantelpakjes, waarbij
de korte jasjes echter sterk overheerschend
zijn. Er zijn ook allerlei aardige nieuwe stof
fen. die zich tot leuke effecten leenen. bijv.
aardige, geribde diagonaalstoffen, waarbij
door de ribbels dan in verschillende richting
te nemen, dwars op elkaar, heele aardige
dingen te bereiken zijn, zonder extra moeite
van garneering, enz. Links op het plaatje is
daarvan een aardig voorbeeld gegeven. Het
rechte jasje wordt met. een gemsleeren cein
tuur gesloten, het heeft geen kraag van ach
teren. maar wol van voren twee breede revers.
Door de ribbels dwars te nemen, heeft men
op do revers, op het lijfje boven de taille, op
de zakken, de manchetten en den rok aardige
ingezette stukken gekregen. Voor dit model
(pair. no. 3462» heeft men aan 3 M. stof van
1.40 M. breed voldoende. Rechts een cos-
tuumpje van aardewerk-blauwe charmelaine
met op het manteltje, zoowel als op den rok,
dubbele ingestikte plooien, die op den rok
naar onderen overgaan in stolpplooien. Er
wordt een ceintuur van koningsblauw gems-
leer met een gesp van galalith op ge'd ragen.
Ook hiervoor ipatr. nr. 3463) is 3 M. stof van
1.40 M. breed toereikend.
En wilt u het laatste nieuws over de hoed
jes hooren? Volgens de nieuwste mode-ge
gevens uit Parijs en New-York zijn de voor-
jaarsmodeklcuren voor hoeden in de eerste
plaats: blauw in diverse tinten, daarna rood,
licht groen, beige, wit en dan natuurlijk het
altijd overheerschende zwart. Garneeringen
dikwijls met lint. strikken, gespen en heel
veel bloemen. Om het kittige, recht opstaan
de hancveertje niet te vergeten, al schijnt
het, dat het aan populariteit verliest.
Van deze mantelpakjes zijn knippatronen
verkrijgbaar a 75 ct. Postwissel zeilden aan:
De Beurs. Amstcllaan 66. Amsterdam-Z. Op
het strookje nauwkeurig vermelden: naam
cn adres van afzender, nummer van het ge-
wenschte patroon en maat. Levering binnen
ccn week. iDn maten van 40 tot 52 kunnen
geleverd worden).
DE VAZEN.
Nu wij bijna aan de groo hoonmaak
beginnen en wij van te voren un;. huis eens
heelcmaal doorloopen om te zien wat er
alzoo gebeuren moet, verdient het wellicht
aanbeveling' om ook onze vaezen eens na te
zien. Want nu de uitvoer van snijbloemen
zooveel moeilijkheden met zich brengt, heeft
het er allen schijn van. dat de bloemen dezen
zomer wel heel goedkoop zullen worden.
Trouwens op het oogenblik kan men ook al
voor een paar kwartjes zijn huis vol tulpen
of narcissen hebben. De vazen zijn tegen
woordig voorwerpen van belang, waaraan
wij onzen aandacht besteden moeten. Het
gaat nipt- meer om een bos bloemen, die
stijf in'elkaar gedraaid worden, zoo maar
als een bloemkool in een vaas te zetten, die
al of niet past. vaak veel te groot is, zoodat
de bloemen tegen den randhangen of te
klein, waardoor de stelen niet voldoende
water kunnen krijgen. Er zijn uit den ouden
tijd in vele hulsgezinnen nog massa'.-: vazen
voorhanden, die uit pieteit worden bewaard,
maar waarvan wij o zoo graag af zouden
zijn. Vooral die vazen waarop steenen
bloemetjes, blaadjes, stelen enz. in haut-
reüef zijn aangebracht zijn ware stofnesten
en dc moeste huisvrouwen zullen ze dan ook
wel veilig achter in een diepe kast hebben
weggestopt. De moderne kunstnij verheid
brengt trouwens voor heel weinig geld mooie,
sierlijke en ook zeer practische modellen in
den handel van glas en aardewerk.
Maar wij hebben misschien op zolder of
in den kast wel voorwerpen staan, die zoo
goed voor vaas geschikt zijn. b.v. kleine in-
maakpotten van bruin aardewerk zijn zoo
alleraardigst om er dahlia's, zonnebloemen
enz. in to zetten. Om de inmaakpot meer
het idee van een vaas te geven, kunnen wij
hem. als hij terdego schoongemaakt ls, be
schilderen met een modern motief of met
een takje bloemen, wat wij maar het mooist
vinden. Zoob estaan er ook van die donker
groene glazen inmaakpotton, vierkant en
met een betrekkelijk wijden halsopening.
Ook dit zijn ideale vazen voor tulpen, rozen
enz. Dee flesschen kunnen .wij zoo laten or
wel ook met een of ander aardig motiefje
beschilderen. Zoo zijn er nog mandeflesschcn
cn dergelijke die zeer bruikbaar zijn en het
altijd toch nog beter doen dan de mooie
opgewerkte vazen van vroeger.
Van de vleeschsoorten Is spek het voed
zaamst. Want dat bevat 75 pet. vet en 10 pet
eiwit Daarna volgt rookworst met 40 pet. ve
en 27 pet, eiwit en vervolgens vet varkens-
vlcesch met 37 pet, vet en 15 pet, eiwit en
(tenslotte rundvteesch met slechts 6 pet. vet
jöoch
AMERIKAANSCH SPEELGOED.
We leven in de eeuw van het kind, in de
eeuw van Montessorl van steeds verder voort
schrijdende verruiming van dc opvattingen
over kinderen, kinderzielen en kinderopvoe
ding. en toch op dit gebied, dat de laatste
twintig jaren minstens toch al het onder
werp van den dag was, waarvan men dus
verwachten zou. dat het langzamerhand ook
wel eens uitgeput zou raken, loopt men nog
dagelijks tegen nieuwe en boeiende dingen
aan. die wel bewijzen, dat we voorloopig nog
lang niet zijn waar we wezen moeten.
We weten allen wel van de schoonheid, de
verrukkelijke primitiefheid, de zuiverheid
van de kinderziel, en als we het nog niet
wisten, dan zijn er menschen met scherper
en liefdevoller kijk dan wij te over, die ons
af en toe eens een o. nog maar heel be
scheiden brokje meedeelen van de schoon
heid, die ze in de zielen van kinderen heb
ben ontdekt. Wie kent cr niet dc teedere, de
vreugdevolle, de wijze opmerkingen van die
kinderkenner en kinderminnaar bij uitne
mendheid Just Havelaar?
Om evenwel ter. zake te zijn iets dat niet
meevalt bij een onderwerp als dit, dat zoo
veel stof tot uitweiden en uitweiden tot in
het onmetelijke biedt het is tenslotte niet
eens van kinderen zelf, dat ik u wilde ver
tellen, en het ls niet van kinderzielen, noch
van de schoonheid daarvan of de natuurlijk
evenmin weg te cijferen leelijkheid maar
hot is van hun speelgoed. En waar ik ten
slotte in deze rubriek wel kort moet zijn, kan
ik niet anders doen dan een mogelijk wat erg
schematisch, maar ik hoop het voldoen
de enthousiast verslagje schrijven over een
collectie Amerikaansch kinderspeelgoed, die
ik dezer dagen bij een tijdelijk hier overge
waaide Amerikaanse he moeder en haar kin-
ders aantrof waarbij ik bovendien nog on
verwachts met mijn neus in de boter viel: de
Amerikaansche opvoedingsmethode, en voor
al het hier nog zoo weinig bekende Ameri
kaansche kinderspeelgoed waren ..het" stok
paardje van mijn gastvrouw, die me in den
tijd van een uur zoo allerverrukkelijkst ont
haalde op een geweldige dosis informatie op
dit gebied, dat ik heiaas! er hier geen
tiende van zou kunnen navertellen, en dien
ten gevolge waarschijnlijk het beste doe met
in allen gevalle om te beginnen de titels op
te geven van een paar werkjes, die ze me
meegaf, cn die inderdaad in zeer beknopten
vorm heel wat meedeelen omtrent de Ame
rikaansche en van Monlessori aanmerke
lijk verschillende opvattingen over het
onderwerp: het kind. Ze liggen naast me,
voorzien van de noodige kieken en meer dan
aanlokkelijk, en het zijn:
Catalogue of Play Equipment, Compied by
Jean Le Hunt. Bureau of Educational Expe
riments, New-York.
Play Things. Bureau of Educational Ex
periments. New-York.
Child Care and Training, 'by Marion L.
Faeger and John E. Anderson. Minneapolis
University. Minnesota Press.
Wie ze leest, moet wel tot de conclusie ko
men, dat het Amerikaansche kind. het jonge
mensen in wording, een goede kans tot sla
gen krijgt iji d- maatschappij, waarin hij
noler.s volens later zijn eigen weg zal moe
ten vinden een betere mogelijk dan het
Europeesche en wie die jonge Amerikaan
sche moeder. Hollandsche van geboorte, hoor
de praten over Amerika, en haar blijdschap,
omdat ze haar kinderen daar en niet hier
kon opvoeden, vraagt zich af. wat er dan toch
wel waar is van de zooveel andere begrippen,
die hier algemeen heerschen over de Nieuwe
Wereld, zijn volwassen, maar vooral ook zijn
jeugdige bewoners.
Al die wonderlijke dingen het vereen
voudigde huishouden, het ontbreken van
dienstboden en dus het dochtertje van zes,
dat strijkèn kon en keurig ook!
Die moppige bij-de-handheid van het drie
tal Amerikaantjes dat jongetje van drie.
dat me zelf onmiddellijk enthousiast zijn
speelgoed kwam demonstreeren, toen moeder
cn het bezoek daar zoo'n belangstelling voor
bleken te hebben, en dat zoo pienter en zoo
handig, dat ik er versteld van stond!
En dan dat speelgoed zelf tenslotte, zoo
1 verbazend aardig, zoo primitief, maar tege
lijkertijd zoo volkomen ingesteld op het vor
men en het scherpen van de hersens van het
kind. Waarmee ze al spelende vormen leeren
herkennen, kleuren leeren onderscheiden, oog
leeren krijgen op de grootte van voorwerpen
En dat zoo hemelsbreed verschilde van ons
dikwijls nog veel te ingewikkelde speelgoed,
en dat in de praktijk minstens even goed
voldoet, aangezien de kinderen, er zich uren
achter elkaar mee bezig kunnen houden.
Vormen herkennen: door middel van het
bord met opgeschilderde ovalen, vierkanten
driehoeken en rechthoeken, waarbij dan pas
sende ovale, vierkante, driehoekige en recht
hoekige schijven hooren, die ze moeten ste
ken aan het in het midden van elk figuur
bevestigde stokje.
Kleuren onderscheiden: hetzelfde systeem,
waarbij dan het stokje is beschilderd met
gekleurde ringen ter breedte van de gekleur
de. bijpassende schijven.
Oog krijgen op afmetingen: waarbij de bij
de Hollandsche neefjes en nichtjes ook al zoo
populaire „watertoren" een rol speelde, en
die ook al gebaseerd was op hetzelfde idee,
waarbij de schijven zoo gelegd moesten wor
den, dat ze passend op elkaar een hoogen,
afgeknotten kegel moesten vormen.
Twee alleraardigste ..legborden" met lood
rechte (en bij een tweede bord ook nog dia-
gonalei op elkaar staande gleufven. waarin
gekleurde vierkantjes pasten .zoodat alle mo
gelijke cn onmogelijke figuren er op gefabri
ceerd konden worden, en geweldige, fantas
tische spoortreinen er mekaar op achterna
konden rijden.
Het is maar een greep beschrijving van
meer en grooter speelgoed is onmogelijk, hoe
jammer het ook is, speciaal omdat al deze
dingen, meerendeels ontworpen en gepaten
teerd door de Columbia University in Hol
land niet verkrijgbaar zijn. Wat het grootere
betreft, dat komt nabij de vervulling van de
stoutste kinderdroomen! Grootendeels af
komstig uit de fabrieken van de firma
Schoenhut in Philadelphia afbeeldingen en
beschrijvingen komen voor in alle twee de
eerstgenoemde werkjes.
Inderdaad dit Amerikaansche kinder
speelgoed is een kennismaking waard. Ik weet
dat de bekende journalist Egon Erwin Klsch
een boek schreef over Amerika, dat hij eenigs
zins ironisch betitelde ..Paradies Amerika",
ik weet, dat o.a. ook een man afs Georges
Duhamel de nieuwe wereld allesbehalve kon
apprecieeren. maar nu, nog kersversch onder
den indruk van al dat aardigs, vraag ik me
toclj af: ..Is het dat mogelijk toch voor kin
deren Paradijs Amerika?" Er is geen ding
verkeerd op deze wereld, of het heeft zijn
goede zijden. Zou dit er misschien één zijn
van dit. in Europa veel-gehoonde land?
In allen gevalle te weinig bekend is dit
alleraardigste Amerikaansche speelgoed hier
zeker, en de ideeën, die er aan ten grondslag
liggen, zijn ongetwijfeld de moeite waard.
Speciaal, wier intei-esse een beetje uitgaat
naar dit gebied, hoop ik met dit artikeltje
attent te hebben gemaakt op iets, waarvan
zij mogelijk nog niet of te weinig gehoord
hadden. WILLY VAN DER TAK.
DE OUDERWETSCHE
SECRETAIRE.
INGEZONDEN IYIEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel
ligt voor ccn groot gedeelte in het bezit van
gave, zachte, blanke handen. Ook gij kunt l'.
ondanks voortdurenden huiselijker, arbeid, in
het bezit daarvan verheugen, mits gij U maar
tot gewoonte maakt Uw handen 's avonds
even in. tc wrijven met Purol.
Een zeer bijzonder meubelstuk, waar al
onze voorouders trotsch op waren, was en is
misschien nog, de secretaire. Nu was de cor
respondentie van onze grootmoeders niet zoo
omvangrijk als die der tegenwoordige vrou
wen in het algemeen is, en zij konden het
dus af met een schrijfbureautje, dat steeds
keurig opgeruimd moest zijn, want. nadat de
brieven geschreven waren, de waschlijst was
ingevuld, of boekjes der leveranciers waren
bijgeschreven, ging het schrijfblad, dat te
vens dc afsluitklep was, weer omhoog en de
secretaire ging op slot. Dat hoorde zoo. Men
zag eenvoudig de klep niet open staan, dat
deden hoogstens slordige huisvrouwen en die
benaming was toch zeker, in den tijd dat de
vrouwen zich speciaal aan de huishouding en
handwerken wijdden, een schande. Daar
zorgden de vrouwen dus voor. Na het schrij
ven ging de secretaire dicht, op slot en de
sleutel ging er af. Het onderste gedeelte was
verschillend. Men had ze. waarvan twee
deurtjes een kastje afsloten met een legplank
of zooals de teekening u laat zien, met enkele
laden, maar ook waren er secretaires die al
leen zijwanden hadden en dus uitsluitend uit
een bovenstuk bestonden, zonder ruimte er
onder om iets op te bergen. De laden en het
kastje onder het schrij fgedeelte werden
meestal voor de verschillende paperassen ge
bruikt, zoodat de geheele boekhouding en ad
ministratie bij elkaar bleef.
Ach ja. met de eischen des tijds zijn ook
de eischen van de schrijftafel veranderd en
de vrouwen pronken nu veelal aan een zwaar
schrijfbureau, waarvan het blad bedekt is
met een chaos van brieven, brievenmandjes,
inktpotten, en allerlei bijbehoorende benoo-
digdheden. Een opgeruimde schrijftafel is nu
juist, het tegeno.vergestelde van vroeger, dat
staat niet, een schrijftafel moet een eenigs-
zins rommeligen indruk maken omdat anders
iedereen zou denken, dat de vrouw geen ad
ministratie had. Maar toch was de secretaire
iets persoonlijks, iets geheimzinnigs. De sleu
tel die alleen maar toegang gaf tot den in
houd was iets heiligs en de huisvrouw van
vroeger was er niet gemakkelijk toe te be
wegen, iemand anders even iets in de secre
taire te laten opzoeken. Daar in die kleine
verschillende hokjes stonden verbleekte por
tretten. daar waren brieven in kleine laadjes,
met zijden lintjes bijeen gebonden. Ja, dat
was de goede oude tijd. De tegenwoordige
vrouw heeft- weinig tijd meer voor dergelijke
romantische dingen, maar ook het poëtische
waas dat zoo'n secretaire omgaf is iets, dat
wij lieden ten dage missen.
EEN CHIQUE SCHOEN.
De allernieuwste schoen onder
scheidt zich van het schoeisel dat
wij tot nu toe hebben gedragen in de
manier, waarop vooral de voor
schoen is samengesteld. Reeds het
vorige seizoen zagen wij de open
schoentjes meer en meer in de mode
komen, doch zooals u op ons voor
beeld kunt zien. wordt de voorschoen
uit verschillcnd'e stukken leer ge
maakt. die aan den zool worden be
vestigd op en over elkaar. Deze stuk
ken zijn nit altijd van dezelfde kleur
leer. ja zelfs niet altijd van hetzelf
de materiaal. Door deze manier van
maken is een oneindige mogelijkheid
van combineeren en varieeren mogelijk gewor- den. De hooge hak blijft voor avondschoen nog
altijd je „dat" terwijl voor den wandelschoen dc meer 6tevige, en iets lagere hak het „doet".
Half-edelsteénen in gespen gezet of bergkris- tal wordt vaak aangewend als sluiting van
het wreefriempje, terwijl de pumpmodellen niet meer zooveel worden gezien.
Nobele geste.
Jane Addams. dc winster van den Nobelprijs
voor den vrede zou volgens „Pax Internatio
nal", het orgaan van den Int, Vrouwenbond
voor Vrede en Vrijheid, het door haar ver
kregen bedrag ten geschenke willen geven
aan den Vrouwenbond, waarvan zij de presi
dente is. Hierdoor krijgt de Bond, die zijn
ontstaan voor een groot deel dankte aan
Jane Addams, dank zij haar edelmoedigheid,
ook 'n betere mogelijkheid voort te bestaan, in
een tijd. dat hij nog niet kan worden gemist,
omdat, tegenover veel twijfel aan het werk
van den vrede door politici, die nog vastzit
ten in het oude stelsel van de souvereiniteit
der staten, het frlssche enthousiasme noodig
is van vrouwen die geloovcn in verbetering
van het Volkenbondswerk.
Ei* zijn onder die vrouwen maatschappelij
ke werksters van velerlei typen, maar allen
zien vol bewondering en ontzag op naar de
vrcuw, die in 1915 bereid was de leiding te
nemca van het Vrouwencongres, dat toen
bijeenkwam in vollen oorlogstijd. Aan het
hoofd van een 50 Amerikaansche afgevaar
digden stak Jane Addams den Oceaan over
op de „Noordam". In Engeland moest zij da
gen wachten, voordat zij toestemming kreeg
de reis naar Rotterdam voort te zetten, om
in Den llaag door haar rustige zelfbeheer-
sching, haar warme menschelijkheid en haar
Amerikaansche zekerheid, ondanks de stor
men, die toen woedden in en rondom het
Congres, dit tot een goed einde te brengen.
Ze waren onder den invloed van de oorlogs
psychose uitgemaakt voor spionnen, de vrou
wen, die elkaar de hand toestaken voor ver
zoening. terwijl haar landen met elkaar in
oorlog waren! en het felle optreden van een
Rosika Schwimmer riep in sommige kringen
verzet wakker. Maar de moederlijke vrouw,
die de leiding had. bewaarde haar zelfbeheer -
sching en haar waardigheid, haar onpartij
dig oordeel en haar overwicht onder alle
emoties, die het congres in beroering brach
ten en de orde dreigden te verstoren.
Men verwijt den vrouwen wel, dat zij, nu zij
haar politieke rechten hebben verkregen, zich
.schuldig maken aan dezelfde fouten als de
mannen, dat zij haar eerzucht stellen boven
het algemeen belang, dat zij in onderlinge
jalousie elkander de overwinning niet gun
nen.
Niemand zal Jane Addams verdenken van
dergelijke minderwaardige beweegredenen of
handelingen. Er is niets van kleine ijdelheid
in deze eenvoudige vrouw, wier voorbeeld
door alle vrouwen, die met haar hebben ge
arbeid. wordt aangehaald als een voorbeeld
van toewijding, geduld en onwankelbare
trouw aan haar overtuigingen. Haar pacifis
me gaat tot den wortel, zeggen haar discipe
len en wijzen op haar leven, waarin geen en
kele wanklank, op haar sereen cn verzoen-
lijk optreden onder alle omstandigheden cn
vooral in Huil House, die kolonie, die zij
stichtte op nog jeugdigen leeftijd en waar zij
steeds zichzelf gaf, eigen denkbeelden, eigen
meeleven, eigen meevoelen met het leed van
haar omgeving. Haar geheele leven heeft zij
in dienst gesteld van de menschheid cn de
Nobelprijs was de bekroning; haar gift, de
wijze waarop zij dezen prijs opnieuw in dienst
stelt van den arbeid, welken zij sedert 1915
is blijven leiden, getuigt, wat en wie zij is.
In haar „New Ideals of Peace" en „Peace and
Bread in Wartime" heeft zij haar idealen om
trent den vrede neergelegd: in haar werk
„Second Twenty Years at Hull House" kan
men haar andere maatschappelijke idealen
waardeeren: feitelijk is het dezelfde geest,
die uit haar geheelen persoon cn al haar
werk spreekt, een geest van naastenliefde,
welke op zijn Amerikaansch in daden is om
gezet.
Op zijn Amerikaansch. d.w.z. op een wij?:
die eerbied afdwingt voor het beste in het
volk, dat ons zoo dikwijls afschrikt door zijn
sensatie- en reclamelust. door zijn kinder
achtigheid enzijn grofheid. Met den
moed van haar overtuiging heeft zij zich ge
kant tegen de deelneming van Amerika aar
den wereldoorlog en zij verloor cr een tij:'
lang haar populariteit door. Maar meer dar
onder het verlies harer populariteit leed zij
in die dagen onder de gedachte, dat de oor
log zich nog uitbreidde, dat er nog meer en,
nog langer zou worden geleden. En nauwe
lijks werd haar dit mogelijk gemaakt of zij
gaf weer al haar krachten aan het werk van
steun aan het vernielde Europa en nam fei
telijk deel aan alle steuncomités, daar geor
ganiseerd. In 1922 heeft zij opnieuw een
kruistocht door Europa ondernomen voor een
..Nieuwen Vrede".
Men moge met haar verschillen van opvat
ting over de wijze, waarop het vredeswerk
moet worden ingeripht, over het tempo van
ontwapening, niemand zal twijfelen aan de
oprechtheid van haar overtuiging, aan de
eerlijkheid waarmede zij volgens haar begin
selen leeft, aan haar gave van organisatie,
.wat zij ook onderneemt,
Verzet tegen geweld, tegen de overwinning,
van den sterkste, tenzij het de moreel sterke
is. heeft, haar leven gekenmerkt. „Zij zoekt,
haar kracht in waarheid en niet in knapheid"
schreef een van haar vereerders en misschien
ligt daarin het geheim van haar invloed. Ze
ker is het dat- zij zelf niet tot de fysiek ster-
keji heeft behoord, maar in hooge mate die
andere kracht bezit, die hem die haar bezit
sterker maakt, dan die een stad inneemt. In
1859 geboren, behoort zij reeds tot de zeer
bejaarden, maar zij bleef zich geven aan de
taak, die zij op zich nam, geloovend in haar
roeping, anderen steunend door haar ver
trouwen.
De erkenning, welke haar werk heef# ge
vonden, is door de vropwen, die tot den
Vrouwenbond voor Vrede en Vrijheid behoo-
ren. gevoeld als een eer voor dien Bond in
het bijzonder. Thans, nu zij den Bond laat
partij trekken van de materieele voordeelen,
is het inderdaad bijna, of de Bond den prijs
won. Zij is niet de eerste vrouw, wie de No
belprijs werd toegekend: reeds twee vrouwen
gingen voor: Mme. Curie en Selma Lagerlöf.
die resp. op wetenschappelijk en letterkundig
gebied zich een grooten naam verwierven
Drie vrouwen, zoo verschillend in aanleg en
toch in di' opricht overeenstemmend, dat
zij niet enkel 'zich door bijzondere talenten
onderscheidden, maar als mensch zeer hoog
staan en zeer veel deden voor haar mede-
mense.hen. Wie bang mocht zijn. dat haar ar
beid buiten het terrein, dat speciaal voor de
vrouw gereserveerd, de vrouw als mensch zou
schaden, behoeft slechts naar deze drie te
•'en. die in haar werk het hoogste bereikten,
■.chiller's ideaal verwezenlijkt: ..Edel sei der
Mensch, hilfreich und gut....".
EMMY J. B.
«119 e hei men
v~v~V"VIr**
SPAANSCHE OMELETTE,
Men neemt 10 kleine aardappelen, cngS*
veer 3 afgestreken eetlepels boter, 3/4 onü
ham, 1 uitje, 3 eieren, wat peper en. zout,
1 theelepeltje maggi aroma. Kook de schoon-
geborstelde ardappelen in de schil gaar, pel
ze als ze nog warm zijn en snijd ze in plak
jes. De helft van de boter laat men in de
koekenpan lichtbruin worden, doet er de
in blokjes gesneden ham bij, het fijngesnip
perde uitje en de plakjes aardappel. Dit alles
Iaat men even bakken tot het mengsel licht
geel is. Doet dan de andere boter ook in de
pan en giet er de geklopte eieren in, waar
door de maggi aroma, peper en zout zijn ge
roerd. Bak de omelette aan weerskanten
lichtbruin en laat ze dan op een verwarmden
schotel glijden.
BRUSSELSCH LOF MET GEVULDE
EIEREN.
Hiervoor neemt men 1 K.G. Brusselsch lof, 4
hardgekookte eieren. 4 afgestreken eetlepels
boter, wat zout, peper en nootmuskaat en 1
theelepel maggiaroma.Deze stukjes lof maakt
men op de gewone wijze schoon en kookt ze
gaar in wat water en zout. Op een vergiet
laat men ze uitlekken, maar houdt ze intus-
schen warm. (B.v. op eem pan met warm
water). Terwijl dc groente gaar wordt, be
reidt men de 'gevulde eieren. Men snijdt ze
doormidden', hetzij in de lengte of in de
breedte. Voorzichtig neemt men er de
dooiers uit en wrijft die tot een gelijk meng
sel met -de boter, de maggi aroma en zooveel
zout en kruiden als voor den smaak noodig
is. Dan vult men de eiwithelften hoog' op
met dit mengsel. Het lof stapelt men op een
schotel en schikt er de gevulde eieren om
heen. De schotel wordt dadelijk gepresen
teerd.
Ei- is een bepaald soort humor, dat vol
wassenen èn kinderen verstaan. De humor
van het onverwachte, van het absoluut-
dwaze en onmogelijke.
Vertel een kind een verhaal vol geestige
gezegden, woordspelingen, grappige tegen
stellingen. Het zal er misschien wel iets van
begrijpen, af en toe lachen. Maar dolle pret,
nee, dat heeft het er niet om.
Wilt u het laten schateren? Vertel het dan
verhalen naar screen-song recept.
De screen-song heeft zijn aparte humor
hij is vol gebeurtenissen, die in het gewone
leven niet mogelijk zijn. Als de wezentjes uit
deze films in situaties verkeeren, die een
gewoon mensch zijn hals zou kosten, gebeurt
er plotseling iets, dat tegen alle regelen der
zwaartekracht of der anatomie ingaat. Als
Micky Mouse uit een vliegmachine valt en
dreigt te pletter te vallen, komt er plotseling
een luchtstroom, die hem weer naar boven
zuigt, hij belandt op een wolk, vliegt in de
wolk over een rots, blijft boven op de
rots zitten. Of hij moet over een afgrond.
De afstand van den oenen bergtop naar den
anderen bedraagt khlometers. Je zou zeggen,
Micky kan er niet over. Maar plotseling
groeien zijn beenen, hij haalt den overkant
met gemak: liet kan ook zijn dat hij een touw
werpt over den tegenover hem liggenden
bergtop den berg in één ruk naar zich toe
trekt.
Dit onverwachte, dit dwaze werkt direct op
de lachspieren, we moéten lachen of we wil
len of niet, zelfs al denken lof zeggen we:
„flauw!"
Kinderen hebben die critiek van flauw
vinden, niet. Ze zien iets dat heel dwaas is
en ze lachen. Als ze elkaar willen amusee
ren met verhaaltjes vertellen, bedenken ze
ook dergelijke onmogelijkheden.
Freddie kan ook zonderlinge verhalen ver
tellen. Niet altijd heeft hij inspiratie, maar
soms gaat het van een leien dakje. En dan
lacht zijn broertje Guusje zich tranen.
„Moet je hooren, Guus", zegt Freddie en
hij lacht zelf al bij voorbaat van stil genoe
gen. Guusje hóórt dadelijk hij weet al: er
komt iets geks.
„Er was eens een jongen, die was zoo vréé-
selijk dik", vertelt Freddie, „zoo dik, als je
nog nooit een jongen gezien hebt. Nóu, die
jongen zou met zijn verloofde gaan trouwen.
Ze komen bij het stadhuis, maar de jongen
kan de deur niet in. „We zullen den muur uit
moeten breken", zegt de mijnheer die hen
trouwen zou. Dus gaan de 'jongen en zijn
meisje maar weer zoolang naar huis. De deur
wordt uitgebroken, maar de jongen kan
nog niet naar binnen. „Ja" zegt de mijn
heer van het stadhuis, „ik zie het u bent
en blijft te dik. U kan niet trouwen". Wat
nu te doen? „Er zit niet anders op, dan dat
je maar een paar weken niet eet", zegt het
meisje. En de jongen eet een paar weken
lang werkelijk heelemaal niets. E11 ja, hoor,
dan is hij veel magerder geworden, bijna
een gewoon mensch. Maar nu moet je hoo
ren! Zijn meisje houdt natuurlijk erg veel
van hem en die vindt het vreeselijk naar, dat
die arme jongen niet te eten krijgt. Ze
wordt mager van narigheid, mager en ook
erg lang. Zóó lang. dat, als ze weer naar het
stadhuis gaan, zij nu niet naar binnen kan.
Maar daar weten ze raad op. „We zullen haar
oprollen", zeggen de menschen. En het meis
je wordt opgerold en zoo gaat ze het stad
huis in. Maar ze hebben het erg dom ge
daan, want haar hoofd is net naar binnen
gerold; nu kan ze niets zien en niet zeggen.
Daarom wikkelen ze haar nog eens uit en
rollen haar op naar den anderen kant. Nu
steekt haar hoofd net omhoog
Verder komt het verhaal niet. Guusje moet
zoo vreeselijk lachen en Freddie zelf schatert
mee. Dit schijnt, het hoogtepunt van 't ver
haal te zijn. En het is verstandig het daar
af te breken.
Het is niets dan wat onzin, maar als je
ziet hoe kinderen cr om lachen kunnen, dan
krijgt het zin. Het is heerlijk kinderen zoo
ie hooren lachen.
Als u ze eens écht plezier wilt doen, vertel
hun dan van tijd tot tijd een onzin-verhaal!
BEP OTTEN.
Wordt er weinig honig gebruikt cn is nu
de honig gaan kristailiseeren? Maakt ze dan
weer zacht door de pot een poosje in warm
water te zetten.
