S&rtktGïZ
INGEZONDEN.
ELIXCR,
JACOB VAN RUISDAEL STIERF NIET IN
HET ARMENHUIS TE HAARLEM.
ONZE DAGELIJKSCHE KINDERVERTELLING.
Tuimeltje en Kruimeltje in het Kabouterland.
HA ARIHM'S DACBLAD
VRIJDAG 1 APRft' 1932
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of niet
geplaatst, wordt de kopij den inzender niet
teruggegeven.
DE MODERNE MOEDER EN
DE VREDE.
WAT KUNNEN DE MOEDERS VOOR DEN
VREDE DOEN?
De lente doet weer haar intrede, mensch
en dier en plant voorbereidende tot nieuw
en schooner leven. De stem van de natuur
doet onze harten sneller kloppen, hoopvol
staren wij naar bulten omdat wij weten dat
moeder Natuur ons in onze verwachtingen
niet zal beschamen en al gaat het dan ge
paard met strijd tegen de gure winden en
een te langdurige droogte, het evenwicht zal
hersteld worden. Binnenkort, zullen wij weer
komen onder de machtige bekoring van de
zich ontplooiende natuur als wij dwalen
door bosch en duin.
O, konden wij met zooveel hoop en zooveel
zekerheid op vernieuwing zien naar hetgeen
in de menschenmaatschappij gebeurt!
Wel staren wij vol verwachting in de rich
ting van Genève maar hoopvol zijn de tee
kenen niet. die wij van daar ontvingen door
middel van de met vacantie terugkeerende
vertegenwoordigers. De ontwapenaars zijn
nog niet veel gevorderd met hun onderhan
delingen. die moeten liggeri in de lijn van
een formeele afbraak. Een afbraak van mi
litaire bewapening, wier tempo wordt ver
traagd door ouderlingen naijver tusschen
de volken en de vrees dat anderen de sterk-
sten zullen zijn als toch weer eens het wa
pengeweld mocht losbarsten. Die vrees be-
heerscht de onderhandelaars omdat zij het
geloof aan eigen wil tot het goede misten.
Het goede kan niet gediend worden door
halve maatregelen. De wereldvrede zal niet
nader komen door gedeeltelijke ontwapening
die de gelegenheid verschaft zooveel ach
terbaks te houden dat men in 'n minimum van
tijd, zoo noodig, weer op#volle kracht kan
laten werken.
Wie zoo handelt vindt altijd verontschul
diging voor zijn daad in de meening. dat hij
zoo zijn vaderland het beste dient en zoo
zitten de vertrouwens mannen van de
diverse landen te trekken en te plukken aan
eens anders oorlogstuig en zullen voorloopig
nog wel blijven trekken en plukken en on
derwijl worden weer duizenden onschuldigen
terneergeslagen door bom en gas.
De vrees voor het straks toch sterker zijn
van den buurman en de onmacht om zich
los te maken van oude en verouderde tra
dities doet de ontwapeningsconferenties ver-
loopen in oneindig gekrakeel, den modernen
mensch onwaardig. Niet, als vroeger, zal het
aantal der legioenen in den strijd den door
slag geven, neen. zij die het verst gevorderd
zijn in de toepassingen van de techniek en
daarbij het meest „vaderlandslievend", dus
voor buitenlanders het meest onmenschelijk
durven moorden zullen de z.g.n. overwinning
behalen.
Wij moderne menschen bouwen toch geen
toren van Babel meer om tot in de wolken
te komen? Wanneer wij daarin, ja, daarbo
ven willen zijn. bestijgen wij de best gecon
strueerde vliegmachine, nemen de wondere
toestellen mede. die ons alles kunnen zeggen,
wat wij daar. omtrent hoogte en plaats, noo
dig hebben te weten om onbemerkt te ko
men boven het land van hen. die als vijan
den beschouwd worden en wier vernietiging
doel zou zijn. Die het verst gevorderd zijn in
de techniek en het liooger stijgen tot het
uiterste durven opvoeren zullen uit de hoo-
gere sferen dood en verderf kunnen zaaien
onder vreedzame stervelingen alvorens die
aan gevaar denken.
Bij die technische ontwikkeling zijn echter
gewetenlooze technici noodig om tot zulke
hemeltergende wandaden te kunnen komen-
Als men zich als technicus mede verantwoor
delijk voelt voor de daden van zijn collega's
komt men in opstand tegen zooveel onmen-
schelijks. De ontwikkeling in de techniek
kunnen enmogen wij niet tegenhouden.
Wij moeten iets hebben om naar te streven,
om volmaakter vormen te geven Jnplaats van
den verouderden persoonlijken heldenmoed
van den soldaat, of als ge wilt den verdedi
ger van eigen haard. Blijft over de andere
factor, die noodig zal zijn: fcet geweten van
hem. die zal (moeten?) opstijgen. Vesting
wallen. dikke Bertha's, .slagschepen en on
derzeeërs kan men weldra op de vuilnishoop
der milltalrlstische actie vinden Aller hoop
is gevestigd op hetgeen uit hooger sferen ge
daan zal kunnen worden op de overwinnaars
van de lucht en de hulpmiddelen, die de
chemici hun. in den vorm van de meest doo-
dende gifgasbommen, zullen meegeven.
Straks zal men die toestellen nog wel kunnen
uitsturen zonder bemanning, maar al leert
men dan ze „draadloos" te beslnren. de
technische mensch zal ter besturing noodig
blijven en de groote vraag is dus: za! hij zijn
vrijen wil zoo laten misbruiken inplaats van
die In dienst te stellen der geheele mcnsch-
heid. waarvan verreweg het grootste deel
oorlogvoeren cn moorden verafschuwt.
En gij. moderne moeders (modern omdat
ge leeft in den tijd van de wonderen der mo
derne techniek), die ge waarschijnlijk hoog
schat. als ge bij uw radio-luidspreker luis
tert naar een andere vrouw die U leert hoe
go uw kinderen kunt opvoeden tot lichame
lijk sterke jongens en meisjes) wat deedt gij
nu al. om den modernen waarzin van de
mannen, die nu nog herten te regeeren,
machteloos te maken? Zij. die staan met den
ccnen voet in den hof van verouderde tradi
ties cn met den anderen én het lobarotorium
van den teclinlcus. die de macht in handen
lieert., zullen daar in Genève of waar dan
ook geen tastbare resultaten bereiken omdat,
zij nog rekenen met verouderde waarden en
hopen op de gewetenloosheid van hun mede-
mensch. den technicus. Wat gij daaraan
doen kunt? Ik zou zeggenbijna alles, al
is hot niet direct. Zie naar uw jongen, dien
go al onder de technici hebt ingedeeld omdat
hij mot zijn meccano zoo'n mooie vliegma
chine kon maken.
tie Lp hem, waar ge kunt die gave voi-
komener te maken, maarleer hem,
smeek hem desnoods die gaven nooit te
misbruiken om andere moeders-lievelingen,
die in andere landen wonen, te vernietigen.
Velen uwer, beseffen wellicht niet do macht
iten goede, die kan uitgaan van een liefheb
bende moeder, die in vreemde kinderen geen
vijanden ziet.
En niet alleen kleinere jongens, maar
ook groote re, die zullen (moeten?) ultvlie-
gen kunt ge bereiken, hen zachtmoediger.
-• ^«vender stemmen tegenover z. g. n.
vrecn-.Jen. Ki: uw mannen: vraagt u zolv.
eens af, wat ge wei van hen gedaan kunt
krijgen. Want het is niet de man alleen,
die regeert en onderhandelt, hij wordt daar
bij geleid door u en uw liefde, dat is door
alle eeuwen heen, bewezen.
En vooral: vergeet uw dochters niet, de
toekomstige moeders wellicht. Van haar kan
ai zooveel kracht uitgaan tegenover den
jongen man. die wei wil uitblinken boven an
deren. maar niet in auivelsche vernietigings-
zucht. Leer haar, dat het goud van een mi
litaire uniform slechts barbaarschheid ver
bergt, die zich spitst op vernietiging terwijl
voor de arme. wintersche wereld opbouw
noodig is tot hooger, menschelijker idealen,
om te komen tot intenser geluk, dan nu on
der den druk der tijden te vinden is.
Van haar, die in de lente van het leven
gelooven en hopen is alles te verwachten,
omdat liefde alleen leiding kan geven tot
nieuw en beter leven, als wij de vrees voor
anderen maar durven verbannen en leeren
gelooven dat milioenen vreemden ook naar
vrede snakken.
Haarlem 28 Maart 1932.
TEOHNTKER.
EEN RIJKS RESERVEFONDS
VOORGESTELD.
Geachte Redactie,
Naar aanleiding van het verslag in uw
blad van 26 Maart j.l. omtrent de toespraak
van den heer W. H. Vliegen, tweeden voor
zitter der S.D.A.P., gehouden in de Gemeen
telijke Concertzaal te Haarlem, tijdens de
opening van het 37ste Paaschcongres, zij
mij vergund het navolgende te doen opmer
ken.
In die toespraak werd o.a. gezegd:
„dat de problemen op het oogenblik be-
heerscht worden door de geweldige en lang
durige economische crisis, die de wereld teis
tert, of wel, die het kapitalisme doormaakt,
maar het is een der eigenschappen van het
kapitalistische stelsel, dat de gevolgen van
zijn tekortkomingen niet in de eerste plaats
degenen treffen, die er de dragers van zijn.
doch de volksmassa's die ook in betere
tijden slechts een minimum ontvangen van
den geschapen rijkdom en dus tegenover de
kwade tijden staan met een minimum van
weerstandsvermogen".
Dit belangrijke gedeelte van de rede van
genoemden heer Vliegen deed me op de ge
dachte komen, een middel te zoeken dit
euvel van het kapitalistische stelsel op te
heffen.
Dat de economische crises periodiek weder
keeren is van algemeene bekendheid en het
zou m.i. een daad van wijs beleid zijn die
tijden niet met ledige handen af te wach
ten, maar integendeel daarmede voortdurend
rekening te houden, vooral in tijden van
hoogconjunctuur en wel door stichting van
een fonds van Rijkswege.
Dit fonds zou zijn middelen dienen te ont
vangen van alle bedrijven van eenigen om
vang, die door hulp van arbeidskrachten hun
patroon (directeur, enz.) in staat stellen
winst te behalen, waarbij dan het Rijk de
helft ontvangt van alle winst boven de 10
pet., die door het bedrijf .gedurende het
boekjaar gemaakt wordt.
Deze heffing van overwinst door het Rijk
zou dienen te geschieden buiten de normale
belastingen om, en de opbrengst zou gestort
dienen te worden in een speciaal fonds,
waaruit slechts in crisistijden, geput zou
mogen worden voor het bestrijden van crisis-
uitgaven, zooals steun aan werkloozen enz.
enz.
Mijns inziens zou een wettelijke bepaling
tot stichting van een dergelijk fonds niet
moeilijk in het leven te roepen zijn, daar zij
alom als billijk beschouwd zal worden.
De baten van dergelijk fonds in de geregeld
weerkomende betere tijden zouden enorm
zijn en een schoon perspectief vormen voor
maatregelen in tijden van laagconjuctuur.
Hoogachtend,
J. VAN ABBE.
Haarlem, 27 Maart 1932.
C1IR. JEUGDWERK VOOR MEISJES.
Bij het reeds bestaande meisjeswerk in
Haarlem-Noord, wordt thans ook een man
dolineclub toegevoegd. Meermalen is hier
sprake van geweest, doch steeds moest het
bestuur het uitstellen, daar geen geschikte
leider gevonden werd. Nu zal de heer Vergay
zich met 'de leiding van deze club belasten.
Eenige meisjes gaven zich reeds als lid op.
Er wordt op Maandag of Woensdagavond
geoefend in de Marnixschool v. Egmond-
straat.
De mandolineclub zal zich op propaganda-
avonden, wandeltochten en dergelijke laten
hooren.
Nu 2 der leidsters een cursus voordrie-
hoekswerk gevolgd hebben., wil het bestuur
ook in dit gedeelte van Haarlem deze clubs
oprichten. Meisjes boven 8 jaar kunnen zich
nu reeds als clublid laten inschrijven bij E.
van Markesteijn, v. Egmondstraat 2.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN»
a 60 Cts. per regel.
peuren smaak
r glaasje.
mVANPEKEU,
NINO B W. J
^CAT2&zöom
O i
GOETHE HERDENKING IN HET
REMBRANDT-THEATER.
Donderdagmiddag had in het Rembrandt-
theater de vertooning plaats van de herden
kingsfilm der Ufa van Goethe. O.a. waren
vele autoriteiten aanwezig. De leerrijke film
werd met groote belangstelling gevolgd. Ter
aanvulling van het programma werden eeni
ge fragmenten uit de Faustfilm met Jannings
als Mephlstopheles gedraaid. Als inleiding
kreeg men een klankfilm van het Ufa-sym-
phonie-orkest met de Egmont-ouverture te
zien en te hooren.
PERSONALIA
In het bestuur van den Nederlandschen
Kunstkoopersbond zijn herkozen tot voor
zitter de heer B. L. Voskuil Jr. te Haarlem
en tot penningmeester de heer J. H. de Bois
te Haarlem.
Op 3 April is de heer Joh. Niemöller 40
jaar als houtdraaier werkzaam bij de N.V.
firma J. J. Beijnes.
KINDERVOEDING.
De Vereeniglng „Kindervoeding" reikte in
de afgeloopen week uit in hare afdeelingen:
Zoetestraat: Maandag 154 porties; Dinsdag
151 p.; Woensdag 121 p.: Donderdag 100 p.;
Zaterdag 75 p.; Overtonstraat: Maandag
126 porties; Dinsdag 128 p.; Woensdag 115
p.; Donderdag 100 p.; Zaterdag 99 p.
DE VERKEERSCOMMISSIE HAARLEM EN
OMSTREKEN.
Op de laatst gehouden vergadering van de
Verkeerscommissie Haarlem en Omstreken
werd het jaarverslag 1931 behandeld.
Verschillende verkeersmoeilijkheden wer
den besproken, waaronder de onvoldoende
beveiliging der afsluitboomen van de Haar
lemmermeerlijn aan den straatweg Haarlem-
Amsterdam. Aan de Ned. Spoorwegen zal
worden verzocht om door het aanbrengen
van een lantaarn aan bedoelde afsluitboomen.
een betere beveiliging in het leven te roe
pen.
De vergadering besloot op 21 April een ver
gadering te houden voor de leden der or-
ganisatie's op deze vergadering, waar de heer
A. M. J. Sevenhuijsen als spreker zal optre
den met vertooning van lichtbeelden, zullen
verschillende autoriteiten worden uitge-
noodigd.
LUCHTVAARTBERICHTEN
REIGER, 30 Maart van Schiphol maar
Batavia.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
a 60 Cts. per regel.
FIETSEN OP G3-JARIGEN LEEFTIJD
Hoe zij dit doet?
„Ik heb groot vertrouwen in Kruschen"
schrijft een 63-jarige vrouw.
„Gedurende de afgeloopen 3 jaar heb ik
geen enkele keer overgeslagen 's morgens bij
het ontbijt een klein beetje te nemen, de
flesch staat altijd op tafel. Ik weet zeker
dat ik het aan Kruschen te danken heb dat
ik op 63-jarigen leëftijd nog zoo levendig en
flink ben. zoowel naar lichaam als geest. Ik
fiets en rijd veel auto en veel van mijn vrien
den vragen mij het recept, waardoor ik mijn
goede gezondheid en energie heb. Ik zeg al
tijd: „Kruschen Salts en werk." Mevr. J. H. W.
Kruschen is een combinatie van de zes
zouten die het lichaam noodig heeft om het
gezond en flink te houden. Een klein beetje
iederen morgen in den eersten kop thee of
koffie spoort lever en nieren aan tot krach
tiger werking. Zóó ingenomen is Kruschen
smaakloos. U bemerkt geen enkel verschil
in den smaak van Uw thee, maar na een
paar keer bemerkt U wel een aanmerkelijke
verbetering in Uw gezondheid- Uw oogen
worden helderder, de kleur komt op Uw
wangen terug, elke functie van Uw lichaam
wordt krachtiger uitgevoerd en hoofdpij
nen en moeheid verdwijnen. Kruschen Salts
maakt U „fit" en houdt U „fit".
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar
bij alle apothekers en drogisten a f 0.90 en
f 1.60 per flacon.
Een verwarring met een naamgenoot.
De recht geaarde Haarlemmer heeft het
steeds als een vlek op de geschiedenis zijner
vaderstad beschouwd, dat de groote land
schapsschilder Jacob van Ruisdael binnen de
muren van het voormalige Armenhuis in de
Tuchthuisstraat alhier de laatste adem uit
geblazen zou hebben.
Nu wij een dezer dagen het feit herdachten,
dat Ruisdael vóór 250 jaar het tijdelijke met-
het eeuwige verwisselde, is het niet on
interessant hier mede te deelen hetgeen een
nieuw onderzoek omtrent den dood van Ruis
dael aan het licht bracht.
Het is bekend, dat eertijds in de Tucht
huisstraat een gebouw stond, dat eenerzijds
dienst deed als Aalmoezeniershuis, anderzijds
ais Tucht- en Werkhuis. Het Aalmoezeniers
huis was bestemd om de zgn. stads- en buiten-
armen te herbergen, d.w.z. die armlastigen,
welke tot geen kerkgenootschap behoorden
of geen belijdenis van de Gereformeer
de godsdienst hadden gedaan, verder Roomsch
gedoopten en uit Katholieke ouders geborenen
die hun kerkelijke plichten verwaarloosden.
In dit gedeelte van het huis, dat „bij daeg"
opengelaten werd, huisden aanvankelijk ook
de „dulle off sinnelose" personen die even
wel later overgebracht werden naar het Haar-
lemsche dolhuis. Het afgesloten gedeelte van
het gebouw, het zgn. Tucht- of Werkhuis,
herbergde wel een zeer heterogene bevolking.
In de eerste plaats vond men er in „personen
van quaet ontuchtich leven, daer de ouders
ofte vrunden gheenen raet toe en weten omme
te beteren, ende den gheenen, die de gemeen
aelmissen genieten, dezelve misbruyekende,
nyet en voldoen heur behoorlicke plicht tot
onderhoudt van hun huysgesin", verder cri-
mineele gevangenen (o.a. zat de bekende
schilder Torrentius er een tijdlang gevangen
wegens paganistische „uitspattingen") civiele
gevangenen, n.l. gegijzelden wegens schuld,
vrouwen, vooral prostituées en drankzuchtigen
enz. De mannen hielden zich in het bijzon
dér bezig met raspen, kapper ij en weven.
In zulk een huis zou de groote Ruisdael
een droevig uiteinde hebben gevonden? Het
is bijna niet te gelooven en bij velen zal dan
ook wel eens twijfel aan het overgeleverde
verhaal zijn gerezen.
Toch is dit verhaal schijnbaar goed gefun
deerd. Voor meer dan zestig jaar had men
reeds in het Memoriaal van Burgemeesteren
van Haarlem de volgende aanteekening ge
vonden, gedateerd 28 October 1681: „Op ver-
soeck en te kennen geven van de vrienden
van Jacob Ruysdael van Amsterdam als dat
deselve wel genegen soude zijn de voorn.
Jacob Ruysdael in het Aelmoeseniershuys
deser stadt soude willen besteden is hetselve
toegestaen ende regenten gerecommandeert
sich ter sake voors. wel te laten betalen om
deselve tot geen last maer eer tot voordeel
en profijt van het gemelde huys te houden".
Ruisdael werd dus door zijn vrienden in het
Armenhuis te Haarlem besteed en aangezien
hij vijf maanden daarna, nl. op 14 Maart 1682
in de St. Bavo te Haarlem werd begraven,
zou hij wel binnen de muren van dit huis
den tol der natuurf hebben betaald. Het
sloot als een bus, maar toch kon het degenen
die kennis namen van het leven van Ruis
dael moeilijk bevredigen. Temeer omdat aan
het lioht kwam dat Ruisdael steeds behoor
lijke prijzen voor zijn schilderijen had ge
maakt-, een heel soliede leven had geleid en
in 1676 zelfs tot doctor in de medicijnen was
gepromoveerd. Het was en is nog niet ge
bruikelijk om voor een geneesheer de "~or-
ten van het Armenhuis te openen.
Nu was er één omstandigheid, die de
biografen van Ruisdael tot voorzichtigheid
had moeten manen: hij had een gelijknamige
neef, die eveneens schilder was. Beiden wa
ren te Haarlem geboren, beiden verhuisden
later naar Amsterdam. woonden aldaar
beiden in de Kalverstraat en benden werden
weder begraven te Haarlem; bovendien ver
schilden zij slechts één jaar in leeftijd. Zoo
veel overeenstemming moest wel verwarring
stichten! Maar er waren ook verschillen.
Jacob n haalde het als landschapschilder
bij langena niet bij zijn grooten neef, terwijl
zijn zedelijk leven ook niet boven alle ver
denking verheven was. Zoo stond zijn ver
huizing naar Amsterdam in verband met een
voor hem minder aangename geschiedenis
met zijn dienstmeisje, waarmede hij hoe
wel sinds kort getrouwd een verhouding
had gehad. In Amsterdam zette hij een
kousenwinkel op. Verdere verschillen waren
dat de groote Ruisdael Gereformeerd was,
zijn neef Doopsgezind, eerstgenoemde onge
trouwd. terwijl laatstgenoemde tweemaal
getrouwd is geweest. Alles wees er op, dat eer
der Jacob n in het Armenhuis terecht zal
zijn gekomen, dan de groote Ruisdael.
Maar het bewijs voor een en ander bleef
uiterst moeilijk te leveren. Het Archief van
het Aalmoezeniershuis van Haarlem was vrij
wel verdwenen; hetgeen er van over was
bevatte niets over de bewoners van het huis.
Ook het begraafregister gaf geen uitkomst:
daarin werd de woonplaats der dooden niet
vermeld. Men las daarin slechts, dat op 16
November 1681 te Haarlem werd begraven
Jacob Ruysdael en op 14 Maart 1682 Jacobus
Ruysdael. Beiden konden dus bedoeld zijn in
het rekwest aan Burgemeesteren van 28
November 1681!
Ten slotte bleek het bewijs te vinden te
zijn in een register, waarin men het nu niet
in de eerste plaats zou zoeken, n.l. in het
Armenboek van den Doopsgezinden Kerke-
raad te Amsterdam, dat thans nog bewaard
wordt in het Doopsgezind Archief aldaar. In
de notulen der diakenen leest men dat op 28
Augustus 1681 gerapporteerd werd, dat Jacob
van Ruysdael ziek was en zich als krankzin
nig aanstelde. Verder werd gerapporteerd
dat de vrouw geen lidmaat was cn dat er
zes kinderen zouden zijn, die gebrek leden.
Op 23 October d.a.v. verzochten de buren om
den man ergens te besteden „also (hij) niet
bij sijn sinnen is".
Een tweetal broeders werden aangewezen
maatreglen te nemen, om den krankzinnige
in het Werkhuis te Haarlem te besteden.
Dit geschiedde, doch geen week na zijn aan
komst in dit huis, stierf de ongelukkige
reeds.
Het reeds genoemde Armenboek vertelt
het ons nauwkeurig:
Jacob van Ruysdael, schilder, out 51 jaar
Annitje Jans in geen gemeente .out 36 jaar
heüben 3 kinderen Salomon out 8 jaar,
Marike out 6 jaar,
Pie ter out 1 jaar,
extraf 9.—
enz.
3 November een hoet ende broeck f 3.—
voor de rijs (reis) op
Haerlemf 11.—-
voor een half jaar
brdodt bij anticipatie
tot Haerlemf 37.10
doodt 13 November 1681 f 79.11
Welk een zorg voor den armen krankzin
nige spreekt er uit deze simpele aanteekenin-
gen! Met een nieuwen hoed en broek
wordt hij op transport gesteld^ naar Haar
lem, waar tevens een half jaar kostgeld
vooruit voor hem wordt betaald. Een voor
deeltje voor het Armenhuis was, dat de
nieuwe -bewoner reeds na een week stierf,
want van terugbetaling van het teveel ge
storte leest men niets.
Onnoodig te zeggen, dat vorenstaande aan-
teekeningen uit het oude register der Doops
gezinde diakenen het volledige bewijs leve
ren van de stelling, dat niet de groote land
schapsschilder, doch diens gelijknamige neef
zijn armzalig bestaan in het Haarlemsche
Werkhuis eindigde. Er wordt uitdrukkelijk
gesproken van de vrouw van den schilder
en wij weten dat de beroemde Ruisdael zijn
leven lang ongetrouwd bleef; bovendien had
een Gereformeerde niet uitstaande met de
Menniste diakenen.
Wij mogen dus niet langer Ruisdacl's tijd-
genooten hekelen over de vermeende mis
kenning van den grooten schilder. En dc
stad Haarlem kan een donkere bladzijde
scheuren uit het gulden boek harer geschie
denis. Te lang reeds stond op deze blad
zijde geschreven, dat een der grootste van
Haarlem's zonen een diep rampzalig einde
vond. Zooals de bekende dichter Karl Woer-
mann het uitdrukte:
Der Feuerblick, der die Natur verstand
lm Wehn des Zephirs und des
Sturm gebrauses,
Der Bliek bricht sterbend sich an
kahler Wand,
Der weissgetünchten Wand des Armenhauses.
Verwijzen wij dit verhaal voorgoed naar
het rijk der fabelen!
Mr. H. F. WIJNMAN.
VEERTIGJARIG BESTAAN FA. COEBERGH
De boekhandel van de firma Coebergh al
hier bestaat dezer dagen 40 jaar. Dit feit
wordt Zondag a.s. in den familiekring ge
vierd.
De firma vestigde zich te Vlaardingen in
1S92 en vertrok van daar in 1894 naar Haar
lem, Groote Houtstraat 3a. In April 1907
verhuisde de firma naar de Ged. Oude Gracht
MANDOLINECLUB „APOLLO"
De mandolineclub ..Apollo" geeft 9 April
een feestavond in St. Bavo, die besloten
wordt met een dansje-
Medewerking verleenen Mevr. C. Kroon-
Kuneke, declamatie en Klara en Flora, hu
moristen.
Deze uitvoering sluit, het winterseizoen af.
Voor de werkloozen wordt een aantal kaarten
beschikbaar gesteld.
Dc spinnen, die een groote haat tegen dc kabe'ters hadden,
omdat dc kabouters hen overal wegjoegen en htm spinncwebbcn
vernielden, waren gekomen om overal vergift rond te strooien.
Maar toen ze dc spijkertjes zagen liggen, toen dc een na don
ander zijn pootjes bezeerde en de scherpe punten in hun lijf
kregen, dropen ze weer stilletjes af cn met opgeblazen gezichten
van woede, riepen ze luidkeels nog wel eens terug tc zullen
komen.
Den volgenden dag zouden Kikker Karei, Tuimeltje en Krui
meltje samen gaan wandelen en daar het er erg regenachtig
uitzag, nam Tuimeltje een groote parasol mee. Nadat -ze enkele
uren gcloopen hadden, kregen ze honger cn zagen langs den
kant van den weg een kabouter staan, die lekkere warme ge
brande kastanjes verkocht.
„Geef ons wat van die kastanjes," zei Tuimeltje lachend cn hij
betaalde aan den kastanjebaas een groot stuk chocola.
Tuimeltje kreeg van den kastanjebaas een bus vol warme kas
tanjes, maar die waren zóó heet, dat hij ze bijna niet vast kon
houden.
,.Ik doe ze in mijn parapluic," riep Tuimeltje ineens uit, „dan
kunnen ze lekker afkoelen,' cn hij schudde het busje in dc
parasol leeg
