HET HAARLEMSCHE STADSBEELD.
Het presidentschap van de V. S
Sus! sii
i i l li
Zwitsersche Impressies.
H.D. VERTELLING
,j i i
Hoe het eens was.
DE BURGWAL.
Hoe het geworden is.
Gezicht van den Burgwal naar het Donkere Spaarnc (Gemaakt in 1812).
De candidaten en hun kansen.
(Bijzondere correspondentie).
Onlangs werd de naam van president
Hoover voor het eerst officieel als republi-
keinsch candidaat voor den nieuwen ambts
termijn genoemd. De in politiek opzicht ac
tieve postmaster-general van het tegenwoor
dige kabinet, Brown, heeft zich tot deze
verklaring gemachtigd gezien. Daarmede is
dus de republiekeinsche lijst geopend; er
staan verder op het oogenblik als tegencan-
didaten op senator France van Maryland en
burgemeester Coxey van Massillon in den
staat Ohio. Dat de loyale republikeinen zich
aan Hoover zullen houden, is aan te nemen,
indien zijn thans tot stand gekomen Recon
struction Finance Corporation de economi
sche crisis tot stilstand kan brengen. Hoe
sterk de rijen van deze loyale partijvrienden
zullen staan, staat echter nog in het geheel
niet vast.
Franklin D. Roosevelt.
In de eerste rij van de democratische can
didaten vindt men den gouverneur van den
staat New-York, Franklin D. Roosevelt. Deze
door een heupgewrichtziekte in het gaan
belemmerde en zonder zijn stok ondenk
bare politicus is een lid van de verspreide,
maar in politiek opzicht versplinterde familie
Roosevelt. Hij is de exponent van den demo-
cratlschen tak. De republikeinsche tak van
de familie heeft, wanneer men het zuster
paar Theodore Roosevelt en Alice Longworth-
Roosevelt bulten beschouwing laat, geen be
roemde leden. Theodoor, zoon van den po
pulaire» president, heeft als bekwaam gou
verneur van Porto Rico een rol gespeeld;
thans is hij met het gouverneurschap van
de Philippijnen belast.. Alice Longworth Roo
sevelt, de bekende „prinses Alice", die met
den republikeinschen spreker van het huis
van afgevaardigden, Longworth, was ge
trouwd, is de andere exponent van den repu
blikeinschen tak van de familie. Maar acti
viteit concentreert zich meer op het society-
lev en van Washington. Daar echter oefent
zij krachtigen Invloed uit; zij kan als het
middelpunt van de politieke en diplomatieke
Washlngtonsche society worden beschouwd.
Haar politieke overtuiging scheidt haar van
haar familielid Franklin Roosevelt; zij zou
stellig liever geen Roosevelt aan het hoofd
van het land zien dan een democratische af
stammeling van deze familie. Bovendien her
innert zij zich. dat haar vader van dezen
Franklin eens heeft gezegd, dat hij niet de
kenmerken van een echten Roosevelt heeft.
De politieke familietwist heeft echter den
gebrandmerkten neef van „Teddy" in den
vijfden graad weinig schade gedaan; hij
heeft voor het overige, gelijk bij de Roose-
velts gebruikelijk is, ook een Roosevelt ge
trouwd en merkwaardig, een lievelingsnicht
van den vermaarden president. In ieder ge»
val heeft hl) de democraten van Noord-Da
kota toegestaan, zijn naam op de lijst voor
de primaire verkiezing te zetten, waarmede
hij zelf voor het eerst zijn aspiratie, presi
dent van de Vereenigde Staten te worden,
officieel heeft aangekondigd. Achter zijn
candldatuur zullen, gelijk van democratische
zijde wordt verzekerd, bij het Juniconvent
van de partij in Chicago ten minste G78 ge
delegeerden staan. En meer dan 770 stemmen
heeft de presidentschapscandidaat voor de
nominatie niet noodlg.
„Frank", dat is de populaire naam van den
Ncw-Yorkschen gouverneur, heeft den
wensch, dien president Cleveland hem in de
wieg heeft gegeven, vergeten. Die w'enschtc
den jongen Roosevelt toe. dat hij nooit presi
dent van de Vereenigde Staten zou worden!
Franklin Roosevelt is op 30 Januari 1882 ge
boren; hij kwam in 1907 als democraat in
den New-Yorkschen staatssenaat. toen Wil
son nog gouverneur van New Jersey was.
Eenmaal in het Witte Huis. benoemde de
democratische president dezen telg van het
geslacht Roosevelt tot plaatsvervangend se
cretaris van het departement van marine. In
het jaar 1920 stelde de partij hem candidaat
voor het vlce-presldentschap. Daar hij ech
ter geen succes had. .stelde hij zich tevreden
met het vice-prcsident-schap van de Fidelity
and Deposit. Co. van Maryland, een verzeke
ringsmaatschappij en nam een ...:- crc'-r
praktijk ter hand. Een verkoudheid eu haar
gevolgen brachten hem op den rolstoel, dien
hij ook thans nog niet zonder stok en hulp
kan veriaten. In dezen Roosevelt zit echter
den ijzeren wil van zijn Nederlandsche voor
ouders. Met krukken voerde hij de president
schapscampagne voor Al Smith, dien hij in
het Jaar 1928 als gouverneur van den staar
New-York afloste.
Met, 725.000 stemmen meer dan hij noodig
zou hebben gehad, werd „Frank" in het jaar
1930 voor de twee maal gekozen, een verkie
zing, die den grondsteen legde voor zijn qua-
lificatie als president van de Vereenigde
Staten.
Volgens het oordeel van zijn politieke
vrienden en vijanden is Franklin Roosevelt
resp. ee.n moe-ig, eerlijk man en een zwakke
ling, die voor den Tammany-tijger (voorko
mend op het wapen van de New-York be-
heerschende democraten) wegkruipt, resp.
een van de beste en succesrijkste gouver
neurs. die de staat ooit heeft gehad en zwak
ke epiggoon van Al Smith, hij wordt beschre
ven als charmante, geestige persoonlijkheid,
die trouw is aan de democratische beginse
len en als vertegenwoordiger van de demo
cratische overtuiging, zooals zij door de ge
goede, met een conservatief jasje gekleede
partijleiders wordt bepleit, als „te nat" of „te
droog" in zijn eigen partijkamp. Roosevelts
halfnatte standpunt inzake het prohibitie-
vraagstuk (geen herroeping, maar herstel
van de souvereiniteitsrechten der staten)
heeft tot een verzwakking van de vroegere
vriendschap tusschen Roosevelt en Smith ge
leid, waarvan, men thans nog niet weet, of zij
zich niet tot openlijke vijandschap zal ont
wikkelen, wanneer Al Smith sis tegencandi-
daat zou optreden.
Daar echter vooreerst de plannen van Al
Smith nog niet bekend zijn, staat naast Roo
sevelt als democratisch pretendent de vroe
gere secretaris van oorlog Newton D. Baker.
Achter Baker staan onzichtbare, maar zon
der twijfel werkzame krachten; men zal ze
in de naaste toekomst opmerken, sedert Ba
ker zich heeft afgewend van hetgeen zijn
candldatuur in den weg stond: het pleiten
voor toetreding van Amerika tot den Vol
kenbond. Baker heeft zijn inzichten gewij
zigd en is alleen aan voor toetreding, indien
achter deze actie de eensgezinde wensch
van het volk zou staan. Of deze afwending
van Genève echter voldoende is, om den
oorlogssecretaris van Wilson op den voor
grond te brengen, dient te worden afge
wacht.
Al Smith.
De heer Hearst echter is met geen van
deze beide democratische candidaten tevre
den en daarom heeft hij een ijverige cam
pagne voor den nieuwen democratischen
woordvoerder van het huis van afgevaar
digden, Garner, ingeleid. De overige candi
daten zijn den krantenmagnaat te interna
tionaal georiënteerd. Daarbij is Hearst echter
het ongeluk overkomen, dat zijn candidaat,
enkele dagen nadat hij door Hearst was ge
propageerd, zich voor een ..permanente in
ternationale economische conferentie" ver
klaarde. wier taak slechting van de tarief
barrières, strijd tegen de dumping e.d. zal
zijn.
Nu begint zich cok Al Smith te melden.
Zijn tot dusver volgehouden zwijgen is aldus
uitgelegd, dat hij al zal hij de candldatuur
Roosevelt niet steunen, zichzelf althans op
den achtergrond zal houden: nu heeft zijn
verklaring van 7 Februari het aspect weer
veranderd. Smith zal weliswaar afzien van
een voorconventie-campagne en geen geld
middelen aanwenden om zich den steun van
de democratische conventsgedelegeerden te
verzekeren en ook niet tegen andere candi
date» optreden noch vcor hen pleiten. Hij
zal echter, wanneer hij op de nominatie
wordt gezet, niet neen zeggen. Men zal stel
lig trachten een wig te drijven in het Roose
velt-front in den staat Pennsylvania en ver
der New-Yorks Tammanypartij te versnip
peren. Een car.didatuur var. Smith wil echter
niet zeggen, dat hij op het convent, de noo-
dlge stemmen op zich vereenigt. maar het
geval kan zich voordoen, dat zijn vrienden
met een derde van de stemmen de nominatie
van een tegertcancLJaat kunnen voteeren.
Wij geven hier ter vergelijking een twee
tal teekeningen van de Burgwal met een ge
zicht op het Donkere Spaarne.
Veel verandering, maar geen verfraaiing.
Eerst was er kans, dat dit punt opnieuw
een wijziging zou ondergaan, maar nu afge
zien is van het plan om over het Donkere
Spaarne een nieuwe brug te bouwen, zal de
tegenwoordige toestand voorloopig wel be
houden blijven.
Evenzeer kan zich echter het geval voordoen,
dat ook Roosevelt het derde deel van de
gedelegeerden voor zich wint en deze de no
minatie van Smith zullen verhinderen. Het
zou dus niet verwonderlijk zijn, indien bij
deze wedren de beide voornaamste candida
ten zouden verliezen en de plaats voor een
derde werd vrijgemaakt. De zwakheid van de
positie van Smith schuilt hierin, dat hij zijn
oppositie tegen Roosevelt niet. openlijk kan
bekennen en het niet aandurft, hem te
desavoueeren. Dat een nominatie van Smith
den religiestrijd weer zou ontketenen die bij
zijn eerste candidatuur oplaaide, kan zonder
meer worden verondersteld en het ontbreekt
niet aan aanwijzingen, dat het Amerikaan-
sche Zuiden dan alarm zou blazen. Vcor
Roosevelt vloeit uit deze tactiek van den de
mocratischen partijleider het inzicht voort:
„Wie niet voor mij is, is tegen mij". Dat de
republikeinen hopen, uit deze versplintering
van de tegenpartij munt te slaan, spreekt
vanzelf.
M. R. K.
(Nadruk verboden.)
De Koppige
Het is waarlijk niet om onnoodig eenige
blaam te leggen op den gehoornden, zwart-
witten bok. dat ik u dit langs-de-straat-geval
verhalen wil. H Bok is te bokkig, om er zich
iets van aan te trekken. Dit wordt geschre
ven ter leering van begeleiders en ter waar
schuwing aan koopers in spe. die bij aankoop
het verzuim maken uitdrukkelijk te bepalen,
dat de bok ten huize van hunne naar-bok-
ken-hunkerende zonen door den verkooper
zal worden afgeleverd. Want ziehier, wat er
anders gebeuren kan
Ongetwijfeld was de modieus gekleede pa,
of oom. overmoedig geweest, want deze oom
of pa liep zélf met den bok door de straat,
waar auto's in pasten als een vleugel in def-
tigen salon, waar ook, om wille van de nood
druft, slagers, melkboeren en bakkers met
hunne wagens of bakfietsen in werden ge
duld, maar waar een bok een te ongekend
vervoermiddel was, om niet met verbaasde
blikken te worden aangestaard. Echter, dit
kijken alleen kon oom of pa geen ziertje
schelen, zoolang de bok gewillig meeliep en
zelfs gehoorzaamde aan kleine rukjes, welke
zijn begeleider aan het touw, dat hen samen
verbond, wenschte te geven. Tot hiertoe mag
geen woord kwaad worden gezegd van dezen
Idealen bok.
Maar nu gebeurde het, dat een peenharige
hit in die straat van den groenteman twee
kroppen andijvie verlangde, daartoe bulten
hare behuizing en op den welgebouwden
groenteman toetrad, vervolgens den bok in
het oog kreeg en gichelde:
Vooruit met de geit!
De psychiaters in de dierkunde mogen er
een verklaring van geven, waarom deze bok
op ditzelfde oogenblik totaal van natuur
veranderde, maar leeken kunnen dit niet. Zij
zien slechts de gevolgen en deze waren ver
schrikkelijk. De bok verhief zich, bijna
plechtig. Zijn voorpooten gingen omhoog,
zijn kop bcog zich 'n tikje en daarop volgde
een gil van het peenharig kind, dat andijvie,
groenteman en de straat in den steek liet,
om zich veilig te stellen achter de deur van
haar huis voor den niet meer te herkennen
bok. Stel u voor, dat een standbeeld van rui
ter te paard plots gaat steigeren en ge
hebt de situatie duidelijk vóór u. Als een tol
draalde de bok in het rond, viel jonge kinde
ren en oude dames aan, ontzag geen oude
heertjes en porde tegen 'n kolonel. En terwijl
verschrikte, woedende, geaffecteerde en
ruwe uitroepen uit verschillende monden
klonken, probeerde oom of pa van alles, om
het dier te kalmeeren Noa steeds hield hij
krampachtig het touw vast, waardoor hij in
de dwaaste situaties kwam, omdat hij mee-
tolde en evenzeer de dames en heeren op de
meest onverwachte momenten op de tecnen
trapte, tegen den grond probeerde te loopen
en door den bok gedwongen en door hem
op sleeptouw genomen het laatste restje
waardigheid in deze oogenbiikken vtrloor.
Allengskens begreep de eigenaar van dezen
bok, dat een zoet lijntje het beest niet meer
in bedwang hield. Hij gooide het dus over
een anderen boeg, zich nu niet meer bekom
merend om wat of wie ook, en hij trok aan
het touw en hij schopte naar den bok en hij
schold. Hij was over zijn zenuwen heen en
het was hem te vergeven. Zij" oogen ston
den wild en er lagen op zijn voorhoofd zweet
druppels als groene erwten. Zijn hoed was
achterover gezakt en toch begon nu pas de
aanval. Door vreemd, en voor leeken alweer
onverklaarbaar instinct had de bok tot nu
den eigenaar zelf ontzien, maar ook dit laat
ste restje van goede houding gaf hij op. Met
een plotsellngen ruk wendde hij zich een
kwartslag en reeds had oom of pa den eer
sten kopstoot beet. Hij trapte terug. De bok
stootte weer. Het werd een formeele vecht
partij en nu pas kregen de toeschouwers den
waren schik in het geval Een ieder had zijn
favoriet, de een hield het met den bok, de
ander met den eigenaar. De groenteman,
weer op zijn kar geklommen, leek te fungee-
ren als scheidsrechter.
De heer ging verliezen. De bok wilde terug
en hij scheen zijn zin tc krijgen. Stap voor
stap moest de heer hem volgen en zijn ne
derlaag was bijna zeker.
Toen reed door die straat een taxi,
claxoneerend om door de inmiddels aange
groeide menigte te dringen. De pa. die voor
zijn zonen, of de oom, die voor zijn neven
dezen bok gekocht had. richtte zich bliksem
snel op, na Juist een duik van het beest te
hebben afgeweerd en hij wenkte den taxi-
bestuurder. De taxi stopte, juist naast het
trottoir, geen vUftig centimeter van den bok
af.
Die taxi reed een minuut later weer weg.
In den wagen zat de bok. Oom of pa naast
den chauffeur en wischte zich hr- zweer
van het voorhoofd.
TON RUYGROK,
Hoe diezelfde plek er nu uitziet.
Beneden aan het meer ligt het kleine oude
stadje. Het is een brok historie, beginnend
met paalwoning-nederzettingen aan den
drassigen oever, daarna een Romeinsche ver
sterking, toen een klein vechtstadje, de Mid
deleeuwen door en nog lang daarna, gedu
rende heel de rumoerige geschiedenis van
Zwitserlands vrijheidskrijg.
Er is nog 'n Romeinsche toren over en een
brok muur, zooals overal in deze kleine ste
den aan de drie Jura-meren de N.W. hoek
van Zwitserland schijnt van groot strategisch
belang geweest te zijn voor de Romeinen.
Dan is er het oude witte kerkje, dat al in
de kronijken van omstreeks 800 vermeld
staat; en de wallen en poorten, die dit gat
van 2400 inwoners het recht geven, zich
„stad" te noemen. Alles is oud, hecht en in
stijl, al is er tusschen 12Q0 en 1750 aan één
stuk door gebouwd en verbouwd; 't is alles
Berner architectuur, die eigenaardige bouw
met arcaden voor de huizen en wonderlijke
klokken torens. Een jaartal hier en daar:
1747, en op het huis ernaast: 1340. En tóch
een eenheid.
Het heel jaar door ligt net stadje verlaten
te droomen aan het meer; de witte wegen
kronkelden omhoog tegen de Jura op, verlie
zen zich in de bosschen. Als een roofnest
hangt het Middeléeuwsche kasteel boven de
stad, de weg beheerschend. En van deni oever
af tot aan den zoom van het bosch, steil te
gen den berg opgeplakt vaak, staan dan de
wijnstokken in rij en gelid, op de wonderlijk
ste plaatsen soms. Tot tusschen de spoor
baan die langs het meer loopt en het meer-
zelf een breedte van enkele tientallen me
ters minder zijn wijngaarden aangelegd.
Een eentonig gezicht 's zomers, al dat vlakke
groen, vaak door de. ziekte-werende behan
deling met 't een of ander middel blauwig ge
kleurd. En zoo spiegeld' het eeuwenoude Neu-
veville z'n muren én poorten in het meer van
Biel en is diep In slaap.
Eind Juli de eerste symptomen. De wijn
gaardeniers trekken dag aan dag de witbe-
poederde wegen op, waar op de kalksteenen
muurtjes aan weerszij de bloemen in over
vloed bloeien en controleeren hun stokken.
Dit arme land, waar alleen de wijn goed
groeit, hangt van het gelukken van de oogst
geheel af het grootste gedeelte van de be
volking vindt zijn werk in de gaarden of bij
de wijn productie. En het- kweeken van de
jonge stokken, die zoo lang noodig hebben
eer ze vrucht gaan dragen, is een moeilijk
werk, vol risico.
Maar als de zon maar goed schijnt op dit
vlakke stukje Zwitserland, dan rijpen de
druiven, dan is er einde Juli al wat te zien
in de gaarden, dan komen overal de trossen
witte eni hier en daar ook roode druiven te
voorschijn. Dan stelt de Société des Vlgnerons
een paar wachters aan, die met een buks ge
wapend de wijngaarden afloopen en de
spreeuwen wegschieten tevens een oogje
houden op ongewenschte bezoekers. Een
wijngaardenier is een vreedzaam en gastvrij
mensch, behalve in de maanden Augustus en
September, wordt er hier algemeen be
weerd!
Augustus. De drie Jura-meren liggen in
stralende zonneschijn. Over de lage heuvel
rug aan den overkant zien we de Alpen weer
's avonds in roze gloed: Aplengli'ben, in den
nazomer géén teeken van naderend slecht
weer!
September. De ochtenden zijn kil cn
nevelig. Den heelen dag blijft er een lichte
nevel hangen; het meer is spiegelglad, zooals
alleen maar in den herfst mogelijk is.
De Alpen zijn nu 's morgens al zichtbaar,
staan als onwezenlijke achtergrond, witbe-
sneeuwd met blauwe schaduwen achter het
zonnige landschap aan het meer. waar het
late gouden licht over de nog diep-groene
bosschen valt.
De eerste druiven worden geplukt, voor
etgen gebruik meest, als voorproef en voor
het hotel, waar al wat doortrekkende touris-
ten druiven verlangen. Dan weet het
stadje ook heel gauw: de roode druif is niets
dit jaar. maar de witte „knappende" (er zijn
nog soorten druiven) is prachtig.
's Ochtends heel vroeg de zon is nau
welijks op en alles is kil en bedauwd dan
ratelen de lange, leege karren al door de
straten. Twee a vier paarden er voor, met
belletjes opgetuigd en de manen gevlochten:
wijnoogst is een Eeest, in dit gezegende land.
Dan op de karren de houten kuipen, een oor
aan weerszij; nog wat gereedschap en dan
als verdere l:u>t weldra de vendangeurs en
-euses. Onder gezang en gelach gaat het
dan dc stad uit en de witte wegen naar de
gaarden op. En daar blijft het den heelen
dag rumoerig, overal duiken de gekleurde
zakdoeken die de meisjes om hun hoofd
knoopen op, overal wordt gezongen, geplaagd
en gelachen. De druiven, in kleine kuipjes
geplukt (met een sikkelvormig scherp mesje)
gaan dan in de bijna manshooge kuipen die
de „brandards" op hun rug dragen en waar
ze mee tusschen de rijen wijnstokken heen
en weer gaan. De bovenrand van de kuip
steekt hoog boven hun hoofd uit. Is zoo':'
hooge kuip vol, dan wordt hij in de breede
lage kuipen-met-ooren gestort, die voor de
gaarden op den weg staan. Een primitieve
molen kneust dan de druiven meteen wat,
zoodat ze den verderen dag in hun sap in de
zon staan te gisten.
Om twaalf uur algemeene uittocht om te
eten. Dan rust. Een oud gebruik geeft den
Wijnoogstfeest.
jongemannen recht, een meisje, dat een tros
vergeet aan een stok, een zoen te geven.
Hiervan wordt druk gebruik gemaakt. Zelfs
zoo, dat je je verbaast over de vergeetach
tigheid van het vrouwelijk geslacht.
Na een week is dan wel de oogst voorbij,
tenminste het grootste deel is binnen. Dan
moet tegen Zondag de eerste „mout" (most)
klaar zijn, de ongegiste wijn; voor het feest.
Dan mag er overal gedanst worden: dan ver
gadert het feestcomité voortdurend, en loopt
de plaatselijke fotograaf, tevens ailistiek lei
der, overal bedrijvig rond. Hij heeft het in-
tusschen ook nog druk met het kieken van
heele wijngaardeniersfamilies temidden van
de wijnstokken, zoodat hij op het terrein
van den strijd ook steeds present is met een
geweldig apparaat. Z'n gekleede jas deto
neert ietwat in deze landelijke omgeving.
Zondag. Neuchatel de eenige andere
stad hier die er een wijnfeest op na houdt,
en het natuurlijk grootscheepscher doet is
tijdig gewaarschuwd en zet zijn eigen feest
een week later. Leent tevens gracelijk twee
verkeersagenten aan Neuveville, gezien het
feit dat de plaatselijke politie-macht (twee
personen) niet tegen de moeilijkheden van
een druk autoverkeer opgewassen is. En zoo
staan die twee gehelmde en gehandschoende
ordebewaarders al van 's morgens acht uur
af op de kruispunten en leiden de lange
file's om de stad heen, naar het parkeer
terrein aan den oever van het meer, waar
een man-met-pijp onder een bordje „streng
verboden te rooken" toezicht houdt op al die
blinkende wagens van Fransche, Italiaan-
sche en Duitsche nationaliteit, tusschen de
vele auto's, die uit de andere kantons zijn
gekomen.
De vier banketbakkers hebben griezelt*
groote hoeveelheden in hun winkel opgesla*
gen; toch zal 's middags om vier uur al ge
brek aan levensmiddelen gaan heerschen; en
dan is er nog de kermis, een schiettent, waar
de Zwitsersche schuttersneigingen kunnen
worden voldaan, een draaimolen, een zweef
molen. De burgerij slentert overal rond, lang
zamerhand verloren in den steeds aanzwel
lenden stroom vreemden.
Onder de arcaden van de hoofdstraat- hou
den de oude gilden in hun costuums ver
tooning van hun ambachten: de schoenma
kers, de kuipers, de visschers. Er is een ten
toonstelling van de verschillende druiven-
soorten, prachtige pondenzware trossen. En
overal staan lange banken en tafels buiten,
klaar om den vreemdeling met „mout" te
ontvangen. Een van de wijnkelders is open
het ruikt er zurig, een typische jonge-
wijnlucht en daar wordt gedemonstreerd
met een wijnpers. Troepen nieuwsgierigen,
de inwoners kijken ietwat minachtend naar
die leeken-belangstelling.
's Ochtends optocht van het muziek-corps
(erg valsch. erg veel koper) en dan 's mid
dags eindelijk de clou: dc historische op
tocht. Neuville heeft een zoo rijk historisch
verleden, dat er altijd wel iets uit de ge
schiedenis van de stad te vinden is, dao zxch
voor een optocht leent.
Dan trekken tusschen de dichte rijen kij
kers al de bekende inwoners voorbij, waardig
en heldhaftig in hun historische pakje. Wat
maakt de bakker een geweldigen indnik, als
hij hoog op een zwaar paard als ridder
troont! Morgen zit hij weer op de fiets, met
z'n broodmand op den rug!
Er komt steeds een ontvangst ten stad-
huize bij te pas, en een menuet, waarbij
dan erg hard un deux trots geteld wordt,
om niet in de war te komen. En de fotograaf
rent steeds voor den stoet uit, met fladde
rende jaspanden, om dan opeens weg te dui
ken achter z'n toestel en een foto te nemen.
Na ontbinding van den stoet verspreiden
de deelnemers zich onder het publiek. De
oude kanonnen uit het museum, waar het
etiket nog op zit, worden bewonderd, de held
haftige lansknechten, decoratief onder den
boog van de oude Romeinsche poort, steken
een cigaret op, en de vrouwelijke hoofdper
soon, die door haar draagstoel is gezakt, ziet
met belangstelling toe hoe haar vehikel
wordt gerepareerd. Een detachement ..krijgs
lieden, terugkeerend van den slag bij Mur-
ten" bivakkeert in een zijstraat en bakt er
visch in een pan uit 't museum. Overal zijn
Kodaks in actie, en dc banken voor de wijn
kelders zijn propvol. De voorraden bij de
banketbakkers naderen hun einde
Dan komt de avond. Nog eenmaal gaat de
stoet rond, nu met fakkels. Dan komen de
muzikanten, twee harmonica's, een saxofoon,
en men danst onder de guirlandes, tusschen
de ruischende fonteinen, tot de nacht te
koud wordt en het feest in het hotel wordt
voortgezet.
Maar dat is dan alweer vvoor de gecostu-
meerden eu verdere Inwoners. De ..re
lingen zijn weggetrokken, de laatste trein is
heen. en verlaten hangt het versierde bord
met „welkom" voor het station.
Den volgenden morgenmotregen. Ver
trapte bloemen, verflenste guirlandes. Leege
uitstalkasten, verlaten parkeerterrein vol
oli°'tlekken.
Maar voor het venster van den fotograaf
hangen alweer dc eerste kicken van het
feest.
L.
