LETTEREN EN KUNST
CARELS'MOORKOPPEN 10CENT
Radiomuziek der week.
EEN VOORBESPREKING
BIOSCOOP.
LUXOR THEATER
Nieuwe Uitgaven.
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 23 APRIL 1932
door KAREL DE JONG.
Er zal aanstaande week veel geklokt wor
den. 't Begint al Zondag in de vroegte met
dj klokken van de „Grosze Michel" (de toren
der Michaeliskerk) te Hamburg; dan volgt
om 8.20 klokgelui van de Trinitatiskerk.
waarschijnlijk te Keulen. Vervolgens kunnen
we 's namiddags uit Daventry .la Campa
nula" („Het Klokje"' van Liszt hooren als
besluit van een piano-recital van Borovsky.
Deze „Campanella" is een klavierbewerking
van een fragment uit een vioolconcert van
Paganini. 's Avonds komt dan Oslo met een
uitzending van ..Das Lied von der Glocke"
van Max Bruch. Schiller's gedicht heeft reeds
vóór Bruch musici zoo al niet geïnspireerd,
dan toch tot cömpositie geprikkeld. Een der
oudste verklaringen is die van Andreas
Romberg (1767—1821); het werk komt nog
van tijd tot tijd op de programma's van
kleinere zangvereenigingen voor. Een gelijk
namige compositie bestaat van de hand van
Bernard Scholz. Karl Stör verwerkte het ge
dicht tot „Symphonische Tonbilder" voor or
kest met verbindenden tekst; Max Bruch be
handelde het evenals Stolz in den vorm van
een oratorium. Bruch's begaafdheid voor het
schrijven van melodieuze, gemakkelijk in 't
oor vallende muziek*, die zeer goed verschil
lende stemmingen treft, vond in Schiller's
gedicht een dankbaar object, en het is geen
wonder, dat zijn „Lied von der Glocke" spoe
dig een geliefd koorwerk werd. Liefelijke,
sombere en hartstochtelijke gedeelten wis
selen elkaar op wèlgekozen wijze af en de
moeilijkheden der uitvoering zijn betrekke
lijk niet zeer groot. Een ideale muzikale be
handeling van den inhoud van het gedicht
geeft zijn compositie natuurlijk niet; daar
toe is die inhoud te rijk en te veelzijdig.
Wilde de componist zijn werk niet te lang
maken, dan moest hij vele beelden en situa
ties slechts ter loops aanroeren om bij oudere
weer wat langer stil te staan.. Geestig merkt
Kretschmar op: ,,Jedes Oratorium über die
„Glocke" ist zum Bruchstück verurteilt, und
als solches muss auch -die komposition Bruchs
beurteilt werden".
Met dit „Lied von der Glocke" zijn we nog
niet aan het eind van de aanstaande-week-
sche klokkerij. Vrijdag toch zal Huizen ons
vergasten op de uitzending van een carillon-
bespeling ter gelegenheid van de ingebruik
stelling van den vernieuwden Haagschen
beiaard. Hiermee nemen we voor ditmaal
van de klokken afscheid.
Het spreekt van zelf dat ook andere, ern
stiger klanken door den Huizer zender op
gevangen en gewekt zullen worden. Daartoe
mogen we wel in de eerste plaats rekenen de
uitvoering van Handel's oratorium „Jephta"
door de Chr. Or. Ver. te Utrecht. „Jephta"
is het laatste bijbelsche oratorium dat Han
del geschreven heeft- Gedurende den arbeid
verminderde zijn gezichtsvermogen tot vol
ledige blindheid toe. De sporen der toene
mende oogziekte kan men nagaan in het
facsimile van het autogram der partituur,
dat door de „Duitsche Handelgesellschaft" in
1885 uitgegeven is: het schrift wordt gaan
deweg onzekerder. Aan het slot van het
Largo „Wie hart" heeft Handel onder aan de
bladzijde geschreven: „Bis hierher kommen
den 13 Februari 1751 und verhindert worden
wegen des Gesichts meines linken Augen so
relax"; een eindje verder staat, met nog on
zekerder hand: „Den 24 dieses etwas besser
v/orden, wieder angegangen". Van deze
lichamelijke ellende is echter in Handei's
muziek niets te bemerken; die behoort tot
het schoonste, krachtigste en aangrijpend
ste wat hij geschreven heeft. De tekst behan
delt de geschiedenis van den legeraanvoer
der Jephta, die door een ondoordachte ge
lofte gedwongen is zijn dochter Iphis te of
feren. Op het laatste oogenblik verhindert
een engel de uitvoering van het menschen-
offer; de gelofte wordt in verzachten vorm
verwezenlijkt en Iphis gaat in een klooster.
De overeenkomst tusschen dit- verhaal en de
sage van Agamemnon en Iphigeine ligt voor
de hand; de overplaatsing van kloosterideeën
op oud-testamentischen bodem is wel eenigs-
zins vreemd.
Het onderwerp was ook reeds voor Han
del door Carissimi behandeld. Het tekstboek
van Handels werk is door Thomas Morell
naar Italiaansche beelden gemaakt; daar
aan schijnt ook de figuur van Hamor, den
geliefde van Iphis, te zijn ontleend.
Een werk van Tschaikowskv, dat voor zoo
ver ik weet. hier te lande niet vaak uitge
voerd wordt, is zijn eerste Suite in d. min.
op. 43 voor orkest Deze in 1879 geschreven
Suite bestaat uit 6 deelen: Introduzione e
Fuga. Divertimento, Intermezzo, Scherzo,
Marche miniature en Gavotte. Hermann
Teibler geeft de volgorde van Scherzo en
Marche omgekeerd. Hij zegt dat in geen
ander werk van Tsch. de goede en slechte
kenmerken zóó hard en zonder overgang
naast elkaar staan als dit. Aan den eenen
kant vindt men groote cont-ramintische
kunst en diepte van gedachte (in de Fuga);
aan den anderen kant een oppervlakkigheid
die banaliteiten in overbekende vormen op
dient (in de Marche en de Gavotte). De
Marche miniature is niet veel meer dan een
instrumentatiegrap. De bezetting is: pic
colo, 2 fluiten. 2 hobos. 3 klarinetten, in vier
groepen gedeelde violen, klokkenspel en
triangel. De klarinetten hebben dus de bas
partij. De componist vond later zelf het
nummer weinig, bij de rest passend en wilde
liet verwijderen; mtusschen is het er in ge
bleven. doch in de partituur met ,.ad libi
tum" (naar believen) aange,duid. Merk
waardig is, dat juist deze gewraakte Marche
bij de hoorders het meeste succes had.
Warschau zal Dinsdag a.s. twee deelen uit
de Suite uitzenden, n.l. het intermezzo en
de Introduzione e Fuga. dus het derde en
het eerste nummer. In de Introduzione wordt
het pathetische karakter, in de Fuga de
meesterlijke contrapuntiek geroemd.
Op een paar uitzendingen wil ik nog even
de aandacht vestigen. Vooreerst op het
Hilversumsche solistenconcert van Maan
dagnamiddag waar we composities van den
in ons land wonenden Hongaar Geza Trid
kunnen hooren en op de uitzending van
ovlo op Vrijdag, waar onze landgenoot, de
r lovirtuoos Gulllaume Hesse een recital zal
- .ven. He.ssc beschikte reeds als jongen over
een verbazingwekkende techniek. Zijn spel
was koel, maar het gemak en de zekerheid
waarmee hij b.v. Tschaikowskys „Rococo-
variaties" speelde waren verbluffend.
Wie de solisten zijn bij het Hilversumsche
Zaterdagavondconcert door het versterkte
omroeporkest geef ik u te raden. Maar op
de juiste oplossing staat geen premie.
MUZIEK.
EERSTE CONCERT VAN
HAARLEM'S LUISTERVINKEN-KOOR.
Door een aantal Haarlemsche Luistervin
ken werd de wensche/ijkheld gevoeld. A. V. R.
O.-bijeenkomsten met zang op te luisteren.
Een koortje werd, onder voorzitterschap van
den heer Dalmeyer, gevormd; Willem Hespe
werd bereid gevonden, de muzikale leiding op
zich te nemen en Vrijdagavond konden we
ons overtuigen wat de ervaren koordirigent
in een half jaar tijas met zijn vinkenschare
heeft weten te bereiken. Luisterend naar de
aanwijzingen van hun bekwamen leider zijn
de luistervinken in die korte spanne tijds ge
transformeerd tot zingvinken, die gehoord
mogen worden. Had Ovidius dat beleefd, hij
had er in zijn Metamorphosen van gerept!
De koornummers stelden over 't alge
meen nog geen hooge eischen, maar we kun
nen dan ook zeggen dat de koorklank door
gaans beschaafd en sonoor, de onderlinge
zuiverheid meer dan voldoende bleef. Wel
was er meermalen een neiging tot rijzen
waar te nemen, maar welke gewiekte zan
gers en zangsters zouden die niet bezitten?
Hun beste praestaties waren wel .Salve
Regina" van Schubert, het „Wiegeliedje"
van Roeske en Meiennacht in de bewerking
van Hespe; ook het „Liedje van <ie Zee"
werd heel aardig gezongen.
Helène Treep-Cals was soliste: de ver
melding is eigenlijk al voldoende. We ken
nen haar zang. waarin men de prachtige
stemmiddclen cn de voortrefffelijke scholing
als om strijd bewondert; we weten de veel
zijdigheid van haar talent, die haar ver
oorlooft een klassieke aria, een modern of
romantisch lied en een coloratuurnummer-
.tje met even schitterenden uitslag te
kiezen. De radiobezitters kennen haar kunst
in 't bijzonder: voor de microfoon is zij
een trouwe verschijning. Toch stelden de
vele luistervinken, die zich in de gemeente
lijke Concertzaal bevonden, het begrijpe
lijkerwijze zeer op prijs de geliefde A-V.R.O.
izangeres nu eens zonder aetherische be
middeling te hooren en haar zonder televisie
voor zich te zien. Daverende bijval begroette
haar verschijnen, beloonde haar superieu
ren zang. Haren begeleider liet zij daarin
deelen: terecht, want de orgelbegeleidingen
van Frans Hasselaar sloten zich zeer mooi
bij de zangstem aan; die van Wagners
„Traume" mocht bovendien op zich zelve
een juweeltje van expressie heeten. En de
orgelsoli toonden den ervaren en bekwamen
speler, die ook zijn registers doorgaans met
smaak wist te kiezen en in het sterk Men-
delssohniaansche „Grand Choeur trium-
phale" van Guilmant door een te groot ge-
luidsvolüme tót eenige onduidelijkheid
verviel.
Het op een Valerius-melodie gezongen A.
V. R. O.-lied opende en sloot het concert.
Mr. van Dam hield een propagandistische
rede; kransen werden aan Willem Hespe en
Frans Hasselaar, bloemen aan Helène Treep-
Cals aangeboden.
K. DE JONG.
Religieuze-kring Aerdenhout.
Het concert, gegeven door de zangeres mej.
Yvonne Valmont van Vloten, en de heëren
A. J. Coster en J. L A. Cuperus, resp. als
pianist en violist, verheugde zich in over-
groote belangstelling, die zij ten volle waard
was.
Voor de volumineuze stem van mej. Yvonne
Valmont van Vloten is het gebouw v. d. Rel.
Kring aan de Eikenlaan door zijn te beperkte
ruimte wel niet de aangewezen plaats, maar
de züangeres, die zich heel spoedig aanpaste
aan de acoustiek, bracht ons juist op deze
plaats de intieme atmosfeer, die om ons
kwam in liederen van Respighi. Koechlin.
Fauré en Ravel. .In de antieke aria's, die be
grijpelijk de groote zaalruimte vragen, moch
ten wij ons overtuigen, dat de stem, gevormd
door Madame Croiza. Parijs, in staat was tot
bijzonder goede dingen die in de concert
zaal zeer zeker zouden voldoen. Legrenzi. en
zeker ook Gluck (Iphigenie en Aulide), vra
gen een omgeving, die expansie der stem
toelaat.. Hier gold het, zich te beperken. Maar
ook daarin toonde de jeugdige zangeres zich
volleerd. Onverdeeld genot schonk zij ons
echter, wanneer zij ten tweeden male voor
't voetlicht kwam en naast een niet bijster
belangrijk lied van Respighi 'de poëzie van
Ada Negri wordt ons reeds als een verblee-
kende roos) de zeer mooie zangen van Gabriel
Fauré bracht en daarnevens het sterke" lied
,.La prière du mort" van Koechlin. van wien
wij spijtig genoeg te weinig hooren. Gaf zij
in het veel gezongen ..Après un rêve" van
Fauré toch nog weer nieuwe dingen door
warmdoorvoelde voordracht en frisschen
zang. hooger achte ik toch ..La prière du
mort" van Koechlin. Hier wekte bij mij
Yvonne Valmont van Vloten de overtuiging,
dat zij èn door stemmiddelen. èn door stijl
begrip, eruditie zoo men wil. aanspraak
maakt op een plaats op het concertpodium.
Uitnemend is ook haar dictie: in Ravel's
L'enfant et les sortileges" dacht ik aan me
vrouw Berthe Seroen. Hier stoorde ook niet
wat bij de liederen-in-grooten-stijl nog 't
geval was) de nog ietwat onwillige ademtech-
niek. gevolg van nog niet voldoende podium
routine. Hier was. om 't ineens te zeggen, al
wat wij wenschen in de concertzaal: inner
lijkheid. stralend van het podium naar den
hoorder; innerlijkheid in muziek, in poëzie,
in zegging. En de overtuiging, dat (in dit ge-
va!' de zangeres zich van dit contact met
den hoorder bewust is.
Zeer waardevol werd ons ook de omstan
digheid, dat bij deze zangvoordracht de en
tourage zoo bijzonder goed was. Beethoven's
vioolsonate (de eerste uit opus 12, in D)
deed ons den heer J. L. A. Cuperus kennen
als een violist, die zijn schoonklinkend in
strument uitstekend beheerscht. Ook de ge
lijkheid van klank over de verschillende sna
ren bleek bij hem een gevolg van uitnemende
stokvoering. Een feit van beteekenis was ook,
dat hij in den heer A. J. Koster een pianist
trof. die elke klankgradatie bij zijn partner
intuïtief aanvoelde. Wij mogen hier spreken
van een fijn afgewogen samenspel. Het spel
van den heer Cuperus leek mij in Beethoven,
over 't geheel genomen, meer doelbewust dan
in de sonate van Willem Pijper. Wel waren
bij Pijper zeer mooie momenten, waar de
goed volgehouden spanning niet zonder uit
werking bleef op den hoorder; en ik reken
daaronder b.v. het deel in I dat op de plaat-
staat waar wij gewoonlijk de doorvoering
vinden; en in n daar waar het Andantino-
karakter plaats maakt voor, overgaat in een
heftig con brio. Toch was ook het zich in
eindlooze verten verliezend slot niet onver
dienstelijk, alleen was het qua streek niet zoo
beheerscht als op die plaatsen die klank
expansie vroegen. Niettemin werd ons deze
vertolking zeer waardevol, zooals elk succes
vol streven om ons de muziek der modernen
nader te brengen.
Ik spreek als mijn overtuiging uit, dat dit
concert van den Religieuzen Kring te Aer
denhout aan de zeer talrijk opgekomen leden
een buitengemeene voldoening zal hebben
gebracht. Onvolledig zouden wij zijn met
niet te vermelden, hoe de heer Coster ook
het zangrecital aan den vleugel verzorgde en
daar elk lied mede bracht in de sfeer, die er
de schoonheid van gemakkelijk naar voren
deed komen. Mej. Yvonne Valmont van
Vloten was daar terecht erkentelijk voor.
G. J. KALT.
HET TOONEEL
Charlotte Kohier
Carrière.
,31 inde Passagiers" is de gezamenlijke
ttiel der novellen van Robert Neumann,
waarvan Charlotte Kohier gisteravond in
onzen Stadsschouwburg de tweede Car
rière heeft voorgedragen. De titel is
zooals Defresne. die voor de vertaling heeft
zorg gedragen, in het programma schrijft -
kenmerkend voor het wezen van het gebeu
ren, dat in deze novelle beSchrfeven wordt.
In den schijn van zelf hare daden te bepalen
drijft de hoofdpersoon Erna, een revue-
girl in werkelijkheid willoos met de krach
ten mee, die uit het omringende leven op
haar aanstuwen en die haar vanhandeling
tot handeling, van plaats tot plaats, van om
standigheid tot omstandigheid voeren, zon
der dat zij weet of zelfs vermoeden kan, waar
per slot van rekening dat alles heen leidt.
Erna's carrière voert van de revue via een
escapade met een handelreiziger naar een
handelaar in blanke slavinnen en cocaïne
en van dezen zwendelaar in het groot naar
een anderen zwendel, een internationale di
plomatieke conferentie, welke conferentie zij
verlaat aan den arm van een ouden Engël-
schen Lord en diplomaat, na welke onver
wachte wending zij zelf plotseling van koers
verandert en weer naar haar ouden schouw
burg te Arpad terugkeert om er in de revue
haar vroegere plaats in het koor weer in te
nemen en er te zingen haar oud succes
nummer van „de rozen".
Erna. wordt gedreven maar blijft toch
steeds hoofdpersoon, omdat zij zelf de draden
vasthoudt en in elke nieuwe situatie haar
persoonlijk heil nooit uit het oog verliest. Zij
houdt er haar eigen moraal op na. waarmee
zij het meest immoreele goed praat en met
de grootste overtuiging krom recht rede
neert en de ondeugd tot deugd verheft.
Er is in deze novelle van Neumann iets
van de sfeer van Stervend Europa. Ook bij
Neumann dezelfde wrange en sohrijnende
kijk op het Europa van heden, op de ver
rotte en stervende maatschappij. Maar door
het zeer persoonlijke en bizarre inzicht van
Erna. de revue-girl. in dit hyper-moderne
leven krijgt deze novelle een heel anderen
toon dan die van Iwan Goll. Wat bij Góll
tragisch en verbijsterend werkt., wordt bij
Neumann uiterst lachwekkend door de merki
waardige levensvisie van zijn hoofdpersoon.
Wij lachen bij deze tragi-komische kunst om
de slechtheid van de wereld, waar wij bij Goll
er voor terugschrikken en huiveren. Neumann
geeft ons het verdorvene van de wereld in
het groteske een enkele maal zelfs in het
burleske en hij doet ons al onze bezwaren
weglachen door Erna's kijk op het leven en
haar philosophic.
Deze novelle biedt Charlotte Kohier de ge
legenheid een geheel nieuwen kant van haar
rijk talent te toonen. Aldoor zittend op een
noogen bar-stoel draagt zij dezen langen mo
noloog in drie deelen voor en hei verhaal
krijgt in deze voordracht een wel wondere
rijkdom van kleur, leven en expressie. Feilloos
weet Charlotte Kohier de voortdurend wis
selende stemmingen aan te brengen en met
haar zeldzaam mimisch vermogen doet zij
Erna voor ons leven in alle phasen van haar
zoo telkens veranderend bestaan. Qua voor
dracht is Carrière voor Charlotte Kohier wel
het dankbaarst van alles, wat zij tot- nu toe
gegeven heeft. Meer dan in éér. van haar
vorige voordrachten, biedt Carrière gelegen
heid tot rijk gevarieerd spel.
Zij vertelt hier niet. zij spéélt den mono
loog en zoo krijgt Erna leven voor ons.
Wat wel het meest bewondering opwekt, is.
dat zij dit alles zittend d'oet en toch zóó
expressief en- rijk bloeiend, zoo vol variatie
en laten wij dit vooral niet vergeten
zoo vol geest, dat wij in voortdurende span
ning geamuseerd haar volgen. Er zijn mo
menten in deze voordracht, die wij kortweg
grandioos mogen noemen. Ik denk hier
vooral aan het gedeelte, dat Erna voor het
eerst van haar leven, na een nacht van
champagne-roes, de zee ziet. Dat was ge
woon overweldigend, zóó grootsch en indruk
wekkend. dat niemand van het publiek, toen
het doek was gezakt, durfde applaudissee-
ren.
Aan wie Charlotte Kohier mij gisteren
soms sterk herinnerde dat was aan Yvette
GuilbertDezelfde raakheid van uitbeelding,
dezelfde snelle en- feillooze wisseling van
expressie, dezelfde sterke plastiek als van
deze Fransche voordrachtskunstenares.
De voordracht van Carriere. waarvan wij
gisteren te Haarlem de première mochten
beleven, belotft een triomf voor Charlotte
Kohier te worden. Het publiek was enthou
siast en bracht aan het slot met luide bra-
vo's, hulde voor deze zoo grootsche voor
drachtskunst.
J. B. SCHUIL.
Ben-Hur. Een grootsche film uit
den Romcinschen kehertyd.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 Cts. p«r regel.
Prijsverlaging van af heden
Ben-Hur van Fred.
Niblo naar het boek
van Lew Wallace
een dier films, ciic
vooral indruk maken
door den buitengewoon
grootschen opzet en
geweldige massa
regie. Kosten noen
moeiten zijn ge
spaard om een werk
:e produceeren, waar
over men spreekt, en
dat nog lang in het
geheugen blijft. Wan
neer men van di
voorbereidingen leest,
die noodig waren,
voordat de film, zoo
als ze nu vertoond
wordt, tot stand ge
bracht was elders
in dit nummer vindt ge enkele gegevens
wanneer men hoort, uit wel rijk materiaal
geput kon worden, dan kan men begrijpen,
dat daar iets goeds van kon groeien. En dat
is inderdaad gebeurd.
Zeker, er zijn zwakke momenten in. Op
sommige plaatsen is de film wat te gerekt.
De gekleurde gedeelten behooren bij lange
na niet tot de beste. De film is misschien
liier en daar wat fragmentarisch; men krijgt
den indruk, dat Niblo meer aandacht ge
schonken heeft aan de vervolmaking der ai-
zonderlijke gedeelten dan aan die van hol
geheel. Waar vermoedelijk de uitgebreid
heid van het onderwerp op den achtergrond,
den invloed van Jezus op aarde, niet geheel
vreemd aan is.
Hiertegenover echter en deze gebreken
eigenlijk overschaduwend, staan bizonder
goede gedeelten. En dan noemen wc in dc
eerste plaats die, waarin men de nabijheid
van Jezus voelt, alleen door zijn hand, ver
manend of beschermend. Voorts de spannen
de wagenrennen in het machtige circus. Zeer
suggestief is de tocht door dc brandend
heete woestijn, waar het onder de paarden
hoeven opstuivende, mulle zand een helsche
droogte aanduidt.
De typen der verschillende volken cn per
sonen zijn uitstekend getroffen. Ook het spel
van Ramon Novarra, Francis X. Bushman,
May McAvoy. Nigel de Bruller en anderen
is goed. Opmerkelijk hierbij is, dat hun spel
volkomen op de zwijgende film gebaseerd is,
dat zij m.a.w. hun gemoedstoestand uitslui
tend door bewegingen en mimiek tot uit
drukking moesten brengen, waardoor het een
REMBRANDT THEATER.
Willy Fritsch en Kiithe von
Nagy in Ronny.
Een film met de namen Kathe von Nagy
en Willy Fritsch op het programma is
meestal eeen waarborg voor een goede film
en trekt dan ook altijd volle zalen, zoo ook
nu de film „Ronny".
Ronny, Kathe von Nagy is een Jong
mode-ontwerpstertje, die de costumes heeft
moeten ontwerpen voor een 'operette die
de vorst van Perusa, Willy Fritsch., heeft ge
componeerd.
Ronny zal zelf de costumes naar Perusa
brengen. Met denzelfden trein, wi>armec
Ronnv naar Perusa komt, had de voor de
operette geëngageerde zangeres moeten mee
komen. Deze kunstenares heeft op het laat
ste moment bericht, dat zij verhinderd is.
Ronny begeeft zich naar haar hotel en ont
moet op haar weg een jongen man, die
nadat hij haar „gered heeft van een aan
val van schapen", haar voorstelt, om,
daar hij ook naar de stad moot. haar te
vergezellen- De twee jongelui vallen won
derwel bij elkaar in do smaak, hij denkt,
dat zij de verwachte zangeres is, /.ij ziet in
hem niet anders dan een elcgantcn leuken
jongeman, tot ze plots tot haar schrik ont
dekt, dat hij de vorst is. De hofm:>. ar schalk
en de intendant <Otto Walburg' beleven
eenige moeilijke oogenblikken door het tele
gram van de zangeres. Ze vindo de oplos
sing door Ronny te verzoeken ïoofdpartij
op zich te nemen- De opvoeriiv n de ope
rette wordt ook dank zij Ron' een gewel
dig succes. Ronny is de -te- haar wordt
een levenslang engagement aangeboden. De
hofkliek ziet in Ronny een middel om elk
zijn speciale verlangens en belangen door
gevoerd te krijgen. In min of meer bedekte
termen geven zij Ronny te kennen, dat zij
in haar het vriendinnetje van den vorst
zien. Een juweeltje van een paleis wordt
door hen tot haar beschikking gesteld Ron
ny is diep verontwaardigd over dat voorstel,
dat ze van den vorst afkomstig denkt. Het
smart haar in hevige mate, dat hij zoo iets
kan doen. Voor ze vertrekt wil ze hem dan
ook eens flink ae waarheid zeggen, hoe hij
haar daarmee beleedigd heeft. Als de vorst
hoort wat men Ronny aangeboden heeft, is
hij woedend, het schokt hem zeer. dat zij
het aangenomen heeft. Wanneer ze. als ze
eindelijk samen zyn, hem de volle laag
geeft, is hij even verbaasd. Ronny geeft hem
den tijd niet van zijn verbazing te beko
men, maar ze snelt weg; als de waarheid tot
hem doordringt, springt hy verheugd een
paar voet de lucht in en gaat haar achter
na. Hij komt juist aan het station als haar
trein vertrekt, maar geen nood. dc trein is
een oud puffend vehikel, de machinist
heeft den tijd en ..hij" is een jonge sportieve
kerel, die bovendien verliefd is- Het treintje
heeft, by gauw ingehaald en het scherm valt
over een jong gelukkig menschenpaar. Een
prettige amusante film!
De rest van het programma vertoont de
gebruikelijke opstelling. Van Polygoon is
o-a. heel interessant de Holland—België
wedstrijd. Wat een enthousiasme cn wat een
vreugd! Een geesetige geluidsteekcnfilm van
Max Fleischer „Red Robin comes".
De 4 Keaths. 't Accordeon kwartet, zyn in
Rembrandt geen onbekenden en werden ook
nu weer harteiyk toegejuicht en gedwongen
tot een toegiftje.
Waterbewoners.
Op Zondagmorgen wordt in de serie popu
laire wetenschappeiyke voorstellingen een
vertooning gegeven van Waterbewoners, een
documentaire Ufafilm.
CINEMA-PALACE.
enkele maai wat te theatraal, te dik werd.
Men vergete niet. dat deze film ruim 6 Jaar
geleden werd opgenomen, toen van gcluids-
f'ms dor Keen sprake was.
De thans gedraaide
.lm Vs precies de-
elfdc als die van
oen. doch er ls een
muzikale begeleiding
op den band byge-
komen. die alleszins
voldoet. De wagen-
ii nen en de zeeslag.
scènes met een
iproerlgo menigte
a. winnen aanmer
kelijk door dc aan-
-brachte geluids-
strook. En dat d;-
z-lfde filr.i, nu als
•luldsfilm uitge
dacht. nog steeds
oülft voldoen, pleit
wel voor haar kwa
liteiten.
Dc geschiedenis zal nog wel bekend zyn.
Zoo niet. een reden te meer deze week het
Luxor Theater te gaan bezoeken.
Het voorprogramma biedt kykjes ln Peking,
een interessante reisfilm van Burton Holmes.
Verder actueel Luxornleuws waarin o.a.
Robert Stolz optreedt en een grappige Hal
Roach comedy met Charley Chase, de man.
die het in dit filmpje nogal eens te kwaad
heeft met den regen,
Een uitstekend programma.
Ramon Novarro'
PER STUK
Siegfried Arno in ..De Ooievaar
staakt'".
Het programma dat deze week in Cinema
Palace draait, is zeer uitgebreid, amusant en
belangwekkend.
„De ooievaar staakt" met Siegfried Arno
ln de hoofdrol, goed by gestaan door ver
schillende andere bekende filmartisten. zoo
als Fritz Schulz, Hans Junkermann. Ursula
Grabley en nog vele anderen, is alleen al
e enbezoek aan Cinema waard.
Dc verwikkelingen waarin Arno (ln de rol
van Sebaldus Schlanki zich bevindt, zijn
zeer vele. Het begint al dadeiyk als hij de
dochter van zyn patroon moet trouwen op
dat die patroon dan geld zal ontvangen
van den oom uit Amerika. De reis met de
jonge vrouw ln den slaapwagen ls aller-
kosteiykst met als eind dat Sebaldus van den
trein wordt af gekoppeld, in zyn pyama
achtorbiyft en de jonge vrouw verder reist.
Ja. de verwikkelingen zyn te veel om op
te noemen; genoeg is het te zeggen dat het
geheel een uitstekende amusementsfilm ls
geworden. Men kan er harteiyk om lachen.
Het voor-programma is van goede soori.
De journaals zijn zeer voortreffeiyk. Vooral
op het gedeelte aan de zwemsport gewijd
willen wc nadrukkeiyk wyzen. Verschillende
beroemde zwemsters en zwemmers heb
ben hieraan medegewerkt en we bewonderen
dc soepelheid waarmee dc bewegingen ver
richt worden. Voorts is de film hoewel onder
water opgenomen heel duideiyk,
Wat te zeggen van Gills Pack? Zonder
viool of plano te bespelen treedt deze artist
als pianist en violist op. Het is een uitmun
tende komiek, die ook nog optreedt als
ballerina. Dc man was origineel
Het geheele programma verdient aanbe
veling.
AMsilk.
Ons werd toegezonden het eerste nummer
van het nieuwe maandschrift Artsilk. uitge
geven door-de N.V. „Artsilk" te Breda, de
kur.stzydc fabriek.
Het tydschrift is verkrijgbaar tegen in
zending van 50 bons van Artsllk-artikelen.
Onder de medewerkers, waarvan de firma
zich verzekerd heef., treffen we Joh. W.
Broedciet. Po! Dom. Jan Feith. Clinge Dooren-
bos, W. Hünsche, Jan Lütz, dr. Jac. P. Th ij-'
en vele anderen. En met zoo'n staf kan het
niet anders, of het- fraai uitgevoerde tüd-
schrift moet slagen. Hei eerste nummer is
a! byzonder goed verzorgd en bevat by dra
gen van Clinge Doorenbos. Hans Webr-r tover
Amerika's Nationale Parken). B W. Wierink
(over Vaasjes), Jan Feith. Neptunus, H. S.
Keuls Jr. (schetsen). Willem Hünschc (De
geboorte van den Amsterdamschen Schouw
burg) en rubrieken voor dc jeugd, de vrouw.
En ook het volgend nummer is al uitstekend
in orde!
Midwinter-sproken.
Door van Gorcum en Comp. N.V. Assen,
zUn uitgegeven Mldwinterspoken. door H. G.
Cannegieter. Het is een bundei'je Sinter
klaas-. Kerst- en Oudejaarsavondschetsen,
verschenen in de reeks ..Eikel-drukkenHet
band-ontwerp is van Wobbc Alkema.
Bridgc-spcL,
Door de N.V. Uitgevers My. ..D? Tydstroom"
te Lochem zyn uitgegeven „de regels van het
bridgespel, gekristalliseerd en begrijpelijk ge
maakt voor .odereen door Espec:-". De schry-
ver heeft de regels op ryrn gezet, en op het
omslag geplaatst het versje:
Wie in het bridgen een matador wil wezen.
Zal de handleiding op rym dan toch
eerst moeten lezen.
Christiaan Wahnschaffe.
In de Wereldbibliotheek te Amsterdam ls
r.rhencn de negerde druk elfde duizend-
al van Christiaan Wahnschaffc door Jacob
Wassermann, roman in twee deelen in dc
vertaling van Nico van Suchtclen.
