De Gestolen Professor
DE „MERULA", gebouwd door de Ned. Scheepsbouw MIJ. In opdracht van de Curacaosche Petroleum Mil. heeft Dinsdag op de Noordree DE BOUW VAN HET NIEUWE GEMEENTE-MUSEUM aan de Stadhouderslaan te den Haag.
proefgestoomd. Overzicht van het dek met de eigenaardige leidingen. Tijdens de werkzaamheden.
FEUILLETON
Een romantisch verhaal uit de
Grieksche bergen.
ERNST KLEIN.
Uit het Duitsch vertaald door B. Zody.
17)
In een oogwenk waren ze ln de kamer
ran Salomon. Vitus en Hamid gingen achter
de deur staan, die zij niet sloten. Salomon
hurkte bij de gevangenen neer en legde zijn
hand om hun keel. Bij de geringste bewe
ging kneep hij beide toe.
Er verliepen meerdere minuten. De schrede
kwam naar boven. De trap kraakte. Toen
werd de deur geopend iemand trad de
kamer binnen. Van buiten scheen de maan
helder naar binnen het vertrek lag ln het
gele licht gedompeld, zoodat de luisteraars
achter de deur duidelijk de schaduw van een
an an konden zien.
De bode van den kapitein!
De vreemde, die in het huis oogenschijn-
lijk precies den weg wist, stond stil. Hijzelf
voelde zich in de leege, zwijgende ruimte
niet erg op zijn gemak. Hij riep zacht:
Stephanides! Stephanides!
Toen er geen antwoord kwam, deed hij
langzaam eenige stappen in de kamer.
Die vervloekte schoolmeester! mompelde
hij halfluid. Waar zit hij toch? Stephanides...?
Stephanides?
Hij maakte een beweging, alsof hij op oe
deur van het nevenvertrek wilde toegaan.
Hamid Bey richtte zich op gereed tot den
sprong. -
t Maar daar de deur half openstond, meende
de vreemde, dat die kamer, evenals de andere
leeg was. Hij draalde zich weer om. Zij zagen
hem naar de tafel gaan, die tusschen de
beide vensters stond, en er iets op leggen.
Toen verliet hij het vertrek. De trap kraakte
onder zijn schreden toen niets geen
geluid meer
Hamid en Vitus loerden achter de ven
sters. Zij luisterden binnenshuis en keken
uit op straat. Niemand zagen ze naar buiten
komen.
Ik ben toch niet gek, knarsetandde
Hamid. Waar blijft de kerel? Lost die zich
ook in lucht op. zooals de overige bende?
Vitus was reeds aan de deur, die naar de
trap voerde. Geruischloos gleed hij naar be
den. Op de laatste trede hield hij stiL In de
keuken hoorde hij een geluid.... door de
deur zag hij even een schijnsel van licht
toen een zacht kraken, een dof schuiven. Het
licht verdween stil en donker was de
keuken.
Hamid en Salomon stonden achter hem.
Zij verroerden zich niet, haalden nauwelijks
adem. De spanning hunner zenuwen werd te
strak
Toen richtte Vitus zich op, nam een sigaret
uit zijn étui en stak die op.
In dit huis is niet alleen een geheime
telefoon, zeide hij, maar ook een geheime
gang. En weet u, waarheen die voert, Ha
mid? Regelrecht naar professor Matius!
Goed, dan gaan wij hem een bezoek
brengen, verklaarde de Turk, terwijl hij het
vorobeeld van zijn vriend volgde. Wat het-
rooken betreft.
Salomon sprong de keuken binnen, sloot
de vensterluiken en maakte licht.
Onderzoekend keken zij in de kleine ruimte
om zich heen. De inrichting was armelijk,
zooals alles in het huis. In het midden van
den tegenover het venster liggenden wand
stond de haard. Daarvoor een waggelende
houten tafel met drie niet minder wagge
lende stoelen. Aan den wand tegenover de
deur leunde een wormstekig soort van buffet,
waarop allerlei vaatwerk, tinnen borden en
kroezen stonden. In den hoek links van den
haard hing aan een van ouderdom zwart
geworden heiligenbeeld een eeuwige lamp, in
den anderen hoek de fameuze koekoeksklok.
Hm dat kan toch niet zoo moeilijk
zijn, om die gang te vinden, meende Hamid.
Natuurlijk niet, wij halen den school
meester en zijn zuster naar beneden en
helpen hun een handje, om hun geheugen
op te frisschen, stelde Salomon voor.
Neen, dat doen wij niet, verzette Vitus
zich, ik wil die twee hoopjes ellende niet
meer zienBovendien geloof ik, dat wij
de geheime gang sneller vinden, wanneer
wij ons niet eerst één of twee uren kwellen,
om iets uit dat tweetal te krijgen.
Hij ging in het midden van de keuken
staan en mat met de oogen de heele ruim
te.
De man. die deze telefoonlelding liet
aanleggen, is slim. Die brengt geen geheime
gang aan, zóó dat een blinde haar kan vin
den. De kapitein ls minstens even slim als lk.
Ik kan mijzelf dus de volgende wag stellen:
Waar zou ik de deur tot de geheime gang
aanbrengen? Daar waar men haar het min
ste vermoedt! In een der hoeken dus? Neen.
Wij zullen oens zien, of ik gelijk heb.
Hij had gelijk, want in ge^n der hoeken
bleek zich een valdeur te bevinden. Zij
klopten en luisterden den heelen vloer ei
nergens een gang. De muren kwamen
heelemaal niet in anmerking, daar zij aan
drie zijden aan de naburge huizen grensden
en aan den voorkant de straat was.
Vitus overzag den heelen toestand nog
maals.. Zijn blik bleef rusten op den haard,
die groot en breed in het midden van den
achtermuur stond.
Wij zullen hier ons geluk eens beproe
ven.
Doch zelfs de krachten van Salomon wa
ren niet toereikend om den haard ook maar
één centimeter van zijn plaats te schuiven.
Neen, zoo gaat het ook niet, lachte Vitus
en zocht op den grond naar de een of andere
verborgen of zichtbare klep. Op handen en
voeten kroop hij om den haard heen hij
vond niets.
Nu, wat denkt u ervan? Zal ik den
schoolmeester toch maar halen?
Ditmaal verwaardigde Vitus zijn trouwen
Salomon met geen antwoord. Hij stond voor
den haard en keek erop neer. Hamid en Salo
mon grinnikten.
En opeens was er Iets, dat hem opviel. Het
hout op den haard lag nog net zoo als te
voren. Geen hand had het aangeraakt. Maar
de arm, waaraan de ketel hing?"Vitus tracht
te hem naar boven, naar beneden te druk
ken. Geen beweging! Ja toch hij draaide
hem naar links en de geheele haard schoof
mee
Een opening werd zichtbaar, waarin een
trap Jn de diepte voerde de geheime gang,
waardoor de heele bende met haar buit en
thans ook de bode. verdv. :nen waren.
Zij daalden de trap af. Helder beschenen
door electrisch licht lag de gang voor hen:
een droge koelte kwam hen tegemoet. Vlak
naast den ingang bevond zich de schakelaar
voor het electrisch licht en de hefboom,
waarmede de geheime deur van onderen af
geopend kon worden. Daar de bode nog niet
ver weg kon zijn, spraken zij niet en waag
den zich ook niet te ver voorwaarts. In
tegendeel, zij klauterden weer naar boven
lieten door even op den ketelarm te drukken,
den haard weer op zijn plaats terugglijden
en hielden krijgsraad.
Opeens vloog F&mid van zijn stoel op.
De brief! De brief, dien de bode gebracht
heeft!
Salomon haalde hem.
Hij werd eerst Tan buiten nauwkeurig be
keken. doch men ontdekte er niets bijzonders
aan. Het was een enveloppe van gewoon
papier zonder adres.
Vitus scheurde haar open en las de vol
gende, in correct Fransch geschreven regels:
„Mijnheer!,
Daar wij uit uw optreden tot dusverre,
meenen te mogen opmaken, dat u belang
stelt in het lot van professor Martius, doen
wij u een voorstel tot een samenkomst met
ons. waarbij wij voor uw persoonlijke vrij
heid ten volle instaan. De allereerste voor
waarde is, dat u alleen op <ilt rendsz-vous
verschijnt en er de Turksche overheid niet
van in kennis stelt. Zooals u wellicht reeds
hebt kunnen constateeren, zijn wij ten allen
tijde in staat, van uw doen en laten op de
hoogte te blijven. Elke indiscretie uwerzijds
zou het leven van den professor ten zeerste
in gevaar brengen. Wellicht zult u even
eens reeds geconstateerd hebben, dat wij
menschen zijn, die niet met zich laten spot
ten. Indien u dus genegen zlji, onze voor
waarden aan te nemen, zorg er dan voor
morgenavond tusschen de beide groote pla
tanen. die aan den ingang van hot dorp
staan, te zijn. Mocht u niet komen, dan
zullen wij daaruit de gevolgtrekking maken,
dat u bevreesd zijt en andere middelen te
baat nemen, om in het bezit van ons geid
te komen.
In opdracht van
Onleesbare han Sleekening.
PjS. Een kaartje van professor Martius
voegen wij hierbij.
Vitus draaide de enveloppe om en inder
daad viel er een visitekaartje van den ont
voerde uit, waarop ln het Duitsch geschreven
stond:
.Jk maak het tot dusverre zeer goed en
word behoorlijk behandeld. Men dreigt echter
mij te dooden, wanneer de aangelegenheid
met het losgeld niet binnen acht dagen ge
regeld is.
CWordt vervolgxay j
PROF. DR. P. ZEEMAN, de winnaar van den Nobelprijs, poseert hi het laboratorium „Physlca" te Amsterdam
van den beeldhouwer Job. G. Werthelra.
EEN KONINK
LIJKE GIFT. -
Te 's-Gravenhage
werd Dinsdag de
JaarHJksche Em-
mabloemcollecte
gehouden en
H. M. Koningin-
Moeder vereerde
de collectrlces met
een ruimen gift
ONDANKS HET MINDER GUN
STIGE WEER DER LAATSTE WE
KEN staan ln het land van Getille
(Zuid-Limburg) reeds enkele boomgaar
den in vollen bloei. De jeugd weet ervan
te profiteeren. Zoolang de vruchten nog
nèet rijp zijn, ziet de boer er geen kwaad
in, de jonge Geullenaren in zijn domein
te laten spelen.
„VISSCHEN", een schilderij
rmt Herman Yreedenburgh
op de voorjaarstentoonstel
ling van Artl te Amsterdam.
EEN ROMANTISCH HUWELIJK. - Te 'a Grnvcnhage heeft
Dinsdag het huwelijk plaats gehad tusschen den heer A. L. vua
Assendorp cn Miss Carol Johnson uit Louisiana (Amerika).
