r
Lenteweelde in de bloembollenvelden.'
De Gestolen Professor
HOOG BEZOEK. Z. K. H. Prins Hendrik heeft Woensdag een bezoek gebracht aan de
werkzaamheden bi] het laatste gedeelte van den afsluitdijk der Zuiderzee. De prins werd
vergezeld door de heeren de Biocq van Kuffeier, Laman Trip en Ir. Ringeling.
HET SCHEEPSBOUWKUNDIG PROEFSTATION te Wagenlngen zal 9 Mei a.s. officieel
geopend worden door den heer M. C. Koning, directeur der Stoomvaart Maatschappij „Neder
land" en voorzitter van den Raad van Beheerder Stichting: „Het Nederlandsch Scheepsbouw
kundig Proefstation".
EEN ZWAARDVISCH VAN KAPITALE AFMETINGEN
werd onlangs door „Carrie Fin" een der meest bekende
sportbeoefenaarsters van Nleuw-Zeeland, gevangen.
De eigenares was trotsch op haar vangst.
VOOR HET KOMENDE VOORJAARSFEEST IN DEN HAAGSCHEN DIERENTUIN zijn d«
werkzaamheden In vollen gang. Druk is men bezig met het oprichten van de diverse ker
mistenten, waarvan de geraamten reeds zijn opgesteld.
TER BESTRIJDING DER WERKLOOSHEID in de gemeente is te Bloemcndanl in het bekende park
Duin en Daal een groote vijver gegraven, welke thans gereed is gekomen en door de schilderachtig*
l een sieraad voor de omgeving is.
HEEFT U DE BLOEIENDE BLOEMBOLLENVELDEN REEDS GEZIEN? Neen? Dan wordt het toch heusch tijd, dat ook U daar eens een kijkje gaat nemen. De hyacinthenvelden staan volop In kleur en wie er een bezoek komt brengen
zal zeker een herinnering eraan mede naar huis nemen.
FEUILLETON
Een romantisch verhaal uit de
Grieksche bergen.
ERNST KLEIN.
Uit het Duitsch vertaald door B. Zody.
18)
NEGENTIENDE HOOFDSTUK.
Het landhuis in den mooien tuin.
Wat denkt u ervan? vroeg Vitus, toen
hU klaar was.
Hamid haalde de schouders op.
Het is een ontwikkeld man, die dat ge
schreven heeft, zeide hij. Hij kent zelfs
Duitsch, want anders zou hij den professor
niet toegestaan hebben, in bet Duitsch te
schrijven. Hij moest toch weten, wat voor
nieuws die de wereld instuurde. Ik ben steeds
van de veronderstelling uitgegaan, dat de
eigenlijke leiders van deze zaak in heel an
dere kringen, dan bij de gewone antartes
gezocht moeten worden. Het is zeer goed
mogelijk, dat de „Vereeniging voor Natio
nale Bevrijding" te Athene erachter zit. Ik
zal het ministerie eens telegrafeeren.
Wacht daarmee, tot ik terugkom!
U zult toch niet zoo gek zijn, om u In
het hol van den leeuw te wagen? Dan
hebben wij er twee te bevrijden.
Zij schrijven uitdrukkelijk, dat zy, voor
mijn persoonlijke vrijheid ten vcrlle instaan
Als de schrijvers werkelijk ontwikkelde men-
schen zijn, dan weten ze, dat men zich aan
een verzekering als deze, ook houden moet.
Maar Thavon, mensch, dat zijn im
mers Grieken! schreeuwde Hamid buiten
van ontzetting over de naïviteit van
zoo'n opvatting. Ja. als het Turken waren!
Maar het zijn Grieken! Grieken!
Zijn woorden waren doorgloeid van den
fanatieken haat van den Osmaan. Slechts
een onverzoenlijke vijand sprak op die wijze
den naam van den ander uit! Grieken
Grieken! Elk woord een sabelhouw!
Hamid moest eerst eenige malen op- en
neerloopen, voor hij weer wat gekalmeerd
was. Toen rukte hij Vitus den brief uit de
handen en las hem nogmaals.
Daar! Kijk maar! riep hij, terwijl zijn
vinger zenuwachtig naar de betreffende plek
wees. Daar staat het zwart op wit, dat uw
aanwezigheid beslist gewenscht wordt. Lees
maar! „Mocht u niet komen, dan zullen zij
daaruit de gevolgtrekking maken, dat u be
vreesd zijt Die doen een beroep op uw
eergevoel, mijn waarde, en trekken u zoo
doende naar zich toe!
Vitus las den brief eveneens nogmaals
door.
Mogelijk, dat u gelijk hebt. Hamid, zeide
hij. Het klinkt inderdaad verdacht. Maar
wat gebeurt er met dien ongeluksvogel van
een professor, als ik niet ga?
Daar gebeurt niets mee. Ze denken er
natuurlijk niet aan, hem te dooden. Daar
voor geven ze hem nu toch al te lang te
eten. Ze willen hun geld hébben een
kleine tegemoetkoming in hun onkosten. En
voor een vermoorden professor betaalt geen
sterveling een rooien duit. Dat weten de
heeren even goed als wij. Ik zal u zeggen
hoe wij de zaak aanpakken. U stuurt een
uitgebreid telegram aan uw blad, waarin u
alles vertelt, en er vóór alles de aandacht op
vestigt, dat de Atheners erachter zitten
Maar dat weten wij toch niet zeker.
Ik durf er mijn rechterhand onder te
verwedden, dat het zoo is. Uw regeering
neemt dan onmiddellijk doortastende maat
regelen in Athene, de onze sluit zich daarbij
ran en nu. dan zou ik wel eens willen
zien, of dé Grieksche regeering zich dan niet
dadelijk met de bende in verbinding stelt
en zegt: Hoor eens, de zaak loopt mis. Thans
worden wij ex ook nog bij betrokken, voor
den dag dus met dien professor! En ik raad
u zelfs aan. Thavon, uw artikel een gezwol
len tintje te geven en met cultuur en be
schaving te schermen. Het mist bij Grieken.
Serven en Bulgaren nooit zijn uitwerking,
als men hun goede verstandhouding tot de
groote mogendheden in twijfel trekt. Wan
neer u het telegram thans verzendt, is de
professor over drie dagen vrij. Ga zitten en
schrijf! Ik maak snel mijn rapport voor
Const antinopel klaar en zend belde nog
dezen nacht naar Ellassona.
Vitus antwoordde niet dadelijk. Voor het
voorstel van Hamid viel zeer veel te zeg
gen
En toch en toch!
Waarom deed de schrijver van dien brief
een beroep op zijn persoonlijke eer? ,Dan zul
len zij daaruit de gevolgtrekking maken
dat u bevreesd zijt!" Irene's waarschuwing!
Neen neen! Honderdmaal neen! De
zaak was voor hem een persoonlijk uitvech
ten.
Hamid. zeide hij. Wat zoudt u doen, als
men u zooiets schreef?
Ik zou er geen seconde aan denken, om
erheen te gaan. Wanneer men niet Grieksche
antartes te doen heeft, dan kan men eer
en ridderlijkheid gerust uitschakelen. Het
zou immers aan waanzin grenzen, om vrij
willig ln de val te loopen.
Hamid, u mag mij voor gek verslijten,
of voor wat u maar wilt ik ga.
Salomon vergat alle respect voor Vitus,
stormde op hem toe en greep hem bij beide
schouders.
Dat zult u niet doen al moest lk u
ook vastbinden, gromde hij. Of ik ga mee
Geen van beide. En voor u, Hamid. zal
ik vooraf een verklaring opmaken, waarin ik
u van alle verantwoordelijkheid onthef. Voor
mij behoeft dan geen mensch losgeld té be
talen, begrepen? Trouwens Wij kunnen
het vijandelijke terrein van te voren nog
eens verkennen. Wij beginnen met te onder
zoeken, waar de gang heen voert. Tusschen
nu en morgenavond ligt nog een heele tijd
Het compromis werd aanvaard.
Salomon zette vlug koffie. Men at brood
en kaas. gaf de gevangenen te eten en maak
te zich toen gereed. Vitus stak zijn compas
en een kaart bij zich.
Zij lieten den haard draaien en daalden
af in de diepte. Salomon bleef achter om
de wacht te houden.
De gang liep tamelijk vlak en gelijkmatig
in Zuidwestelijke richting. Op elke twee
honderd schreden afstand brandde een
eiectrische lamp. Alle oneffenheden waren
uit doen bodem verwijderd. Jarenlang moest
eraan gewerkt zijn. Het was een, volgens alle
regelen der kunst, aangelegde tunnel, die.
zooals het compas aanwees, bijna loodrecht
door het gebergte naar Griekenland voer
de.
WIJ moeten ons op een marsch van drie
vier uren voorbereiden, zeide Hamid.
Zoo was het ook. Het was ongeveer één
uur in den morgen, toen de weg plotseling
sterk begon te stijgen. Zij staken hun siga
retten aan. hielden even halt en raadpleeg
den de kaart. Het leed geen twijfel zij
waren onder de Grieksche grensstad Tlrno-
va.
Gaan wij verder?
Natuurlijk!
ZU vervolgden hun weg maar langzamer,
/oorzichtiger. Ieder oogenblik bleven ze staan
en luisterden. Eindelijk kwamen ze aan een
'rap, die met weinige treden naar een val
deur voerde. Naast de trap bevond zich een
zware ijzeren deur, die gesloten was.
Met ingehouden adem liepen ze de treden
op en drukten de ooren tegen de deur. Ze
hoorden geen geluid.
Toen keken ze elkander aan. Ze waren
beide* vermetel hadden beiden <^el£dé,
gedachte voorwaarts!
Aan den wand bevond zich, evenals bij den
Ingang aan de andere zijde, de schakelaar
voor het eiectrische licht. Vitus draaide het
uit en ze tilden met de grootste voorzichtig
heid de valdeur op.
Niets verroerde zich.
Zij stonden in een tuinhuisje, waarover
de maan haar licht in breede stralenbundels
uitgoot. Ze bukten zich zoo diep mogelijk
slopen naar de glazen deur en gluurden naar
buiten.
Een mooie, welverzorgde tuin strekte zich
voor hen uit. Hij was niet groot en lag
achter een bekoorlijk landhuis. De IJzeren
deqj- beneden aan de trap, gaf waarschijn
lijk toegang tot voortzetting der geheime
?ang, die onder den tuin door naar het huis
zelf voerde.
Wie kan hier wonen? vroeg Hamid.
Een rijk man maar zie een.?!
Het gebouw had slechts één verdieping
vaag lieten meerdere vensters een licht
schijnsel door. Achter de gordijnen zagen zij
telkens schaduwen voorbijglijden. Beneden
op de kelderverdieping was eveneens oen
vertrek verlicht ervoor zaten twee mannen
gehurkt. Hun geweren stonden tegen den
muur.
Boven geeft de kapitein een bal be
neden zit onze goede professor Martius ge
vangen.
Hamid knikte grimmig.
Mogelijk. Jammer, dat wij er niet
dadelijk aan kunnen deelnemen. Maar eer
wij den neus buiten de deur steken, hebben
de wachtposten ons gezien. Morgen komen
wij echter terug en dan brengen wij tweo
dozijn zaptlehs als gasten mee.
CWordt vervolgd).
