De motie Drop verworpen.
Een kind als een wolk
ONTBOEZEMINGEN
HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAC 21 MEI 1932
TWEEDE BLAD
STA TEN- GENERAAL.
TWEEDE KAMER.
De Kamer als debating-society.
20 Mei.
De motie-Drop welke een andere regeling
wilde voor de subsidies door de Staatsmijnen
geschonken aan verschillende Kerkgenoot
schappen. godsdienstige vereenigingen en cul
ture e le instellingen is aan het eind van het
debat verworpen met 4010 stemmen.
De discussie van vandaag, voor het meeren-
deel reeds repliek, heeft niet veel om het
lijf gehad, in ieder geval ln de groote groe-
peering der standpunten geenerlei wijziging
gebracht.
In de repliek kwam voor het eerst bij dit
debat een vrijz.-democraat aan het woord,
heel kort: de heer Marchant. Deze had uit
den mond van den motie-voorsteller opge-
teekend, dat t hem er minder om te doen
was geweest zijn motie aangenomen te krij
gen, dan wel een debat uit te lokken over
deze dingen. De heer Marchant geloofde, dat
de Kamer er niet is, om debatten mogelijk
te maken, maar om politieke beslissingen -te
nemen. En dan had hij gedacht, dat de be
doeling van den voorsteller geweest is, ook
instellingen, gegrond op de sociaal-democra
tische levensbeschouwing te subsidieeren.
Ook Prof. Eerdmans sprak dit in zijn repliek
uit, maar zoowel de heer Drop, als diens
medeonderteekenaar de heer v. d. Heide,
hebben 't bestreden. Zij betoogden dat het hun
alleen maar te doen was om de subsidies
aan de Kerkgenootschappen in de mijnstreek
te doen ophouden in het belang der religie
zelf. De religie tegenover den Staat.
Het was de heer Drop herhaalde 't
nog eens heelemaal niet de bedoeling ge
weest het vraagstuk der verhouding van
Kerk en Staat nu eens terdege te bespreken.
Intusschen, Prof. Slotemaker de Bruine
tot merkbare ontzetting van de minister var.
Waterstaat heeft uitvoerige beschouwin
gen gehouden over dat vraagstuk, hei-welk
ook volgens den minister, in het geheel niet
in het geding was. Prof. Slotemaker's rede
heeft geen andere meeningsuitingen uitge
lokt.
De oud-hoogleeraar onderscheidde vier
verschillende en mogelijke opvattingen over
wat is: de scheiding van Kerk en Staat. Voor
hem was déze opvatting de juiste, dat de
Kerk als zoodanig een instelling is van ge
heel eigen structuur en eigen positie, geen
vereeniging, dat de Staat niet heeft te zeg
gen, wat de Kerken te doen hebben, dat de
Kerken als zoodanigniet de hoedsters moe
ten zijn van de bestaande economische orde
of van een bepaalde politieke beschouwing,
dat zooals het hier te lande een feit is
aan de lidmaten van geen enkele kerk voor
rechten moeten gegeven worden maar dat
het aan de andere zijde niet verkeerd is de
Kerken geldelijk te steunen, wanneer daar
aan maar geen voorwaarden verbonden wor
den, die de vrijheid der Kerken belemmeren.
De Staat, die de waarde van het moreele er
kent, mag ook de waarde der religie erken
nen.
Overigens heeft Prof. Slotemaker de
Bruine met minister Reymer. die zich heel
kort in het debat mengde, betoogd, dat in
1914, toen er besloten werd tot subsidieering
der kerken in de mijnstreek over te gaan.
wijl de mijnen zooveel menschen hadden
aangetrokken, die steun geenszins een voor-
loopig karakter werd geschonken. Continuï
teit is noodig willen er geen financieele
moeilijkheden ontstaan betoogde zoowel
de heer Slotemaker als de minister van Wa
terstaat. Die er overigens Buys bij haalde om
aan te toonenV; dat art. 172 der Grondwet
het subsidieeren niet onmogelijk maakte.
Wat de heer Drop in zijn repliek betoogde
niet te hebben ontkend.
Ook de minister legde er allen nadruk op,
dat de Staatsmijnen als werkgever plichten
hadden tegenover de arbeiders, de plicht aan
de bestaansvoorwaarden zoo gunstig moge
lijk te maken. Ds. Zandt verklaarde dien
steun absoluut niet te kunnen aanvaarden,
wijl hij als zoon der reformatie 'aan „Rome"
niets wenschte te schenken voor haar eere-
dienst. Maar voor s.-d. instellingen had hij
ook niets over, wijl deze de „revolutie" altijd
weer op den voorgrond stelden.
Intusschen de minister en de meerder
heid van de Kamer vonden in de motie geen
lichtlijnen voor een uitvoering van een nieu
wen vorm van subsidieering Subsidie aan cul-
tureele vereenigingen. De heeren Reymer en
Eerdmans hebben nog eenmaal gezegd, niet
te weten wat nu eigenlijk cultureele organi
saties zijn. De heer Drop ziet daarin alles
wat ontwikkelt (de heer Marchant zei, dat
die steun dan van O. K. en W. komen moest),
de heer v. d. Heide alles wat voert naar vorm
en stijl in het leven.
Gelijk gezegd: de motie viel met 4610
stemmen.
De interpellatie-de Visser over het geval-
Reuderink werd voorloopig van de agenda
afgevoerd, wegens de afwezigheid van den
interpellant. De echtgenoote van den heer
De Visser is nl. vanmorgen overleden.
INTIMUS.
Voor den Politiei echter.
Persaelict.
Er stond een meneer terecht, die zooveel
als een collega was, want hij was de Oost-
Knollendammer correspondent van de Zaan-
lander en aangezien die meneer getatoueerde
handen had. een aanduiding dat hij zeeman
was geweest, blijkt alweer wat perspectieven
de journalistiek opent. Die correspondent
dan was niet alleen vaardig met de pen,
maar ook met den mond. doch wat hij zei,
was niet al te duidélijk. Hij vertelde: „ik ver
hef me boven ieder en beschouw ieder als
mijn broeder". Den rechter ontging evenwel
de beteekenis. want hij merkte op, dat. als
men zich boven ieder verheft, men een an
der als zijn mindere beschouwt, waarop de
filosoof opmerkte: „ik bedoel in vijand
schap", hetgeen alles zeer duidelijk was. De
rechter vertaalde het in begrijpelijk Neder-
landseh en vroeg of het beteekende. dat de
man niemand wilde beleedigen en haat toe
dragen.
Dit alles was het voorspel van de zaak,
nadat er beweerd was, dat er tusschen den
correspondent en het hoofd der school een
veete zou bestaan en men hoorde vertellen
van becritiseerde tooneelstukjes en van een
zekeren Piet. die ten nadeele van den cor
respondent door het schoolhoofd naar voren
was geschoven in de politiek geloof ik.
Men ziet hieruit, dat in het 500 zielen tel
lende Oost-Knollendam ook politieke en ar
tistieke hartstochten werken. Maar daar
ging het nu om- De zaak was deze, dat
de correspondent aan de Zaanlander een be
richt had gezonden over het vervoeren van
een lijk per autobus, hetgeen zeer zeker een
ongewoon transportmiddel voor lijken is, al
zijn de begrippen lijk en autobus elkaar niet
geheel vreemd.
Nu had onze journalist zeer zeker het recht
zei de officier, om op deze buitengewone wijze
van lij ken transport de aandacht te vestigen
en deze af te keuren als2hij2zulk verkoos, maar
dan moest hij zakelijk blijven en niet op
zoodanige wijze schrijven, dat daardoor
iemand zich beleedigd kon gevoelen en dat
kon in dit geval het hoofd der school, wien
eigenlijk te weinig dankbaarheid en eerbied
voor den overledene werd verweten.
De officier van Justitie Mr. Paardekoper
Overman sprak als zijn meening uit, dat de
Pers heel veel goed kon doen, maar dat ze
moet weten, wat ze zegt.
Wat deze verdachte schreef, kon den toets
der onpartijdigheid niet doorstaan en daar
om requireerde het O. M. f 50 boete.
De politierechter was het er mee eens.
maar verminderde de boete tot f 10, omdat
ook hij in het lijkentransport een gemis aan
piëteit zag en er iets stuitends in vond. E-r
bestaat toch altijd zoo iets als eerbied voor
de dooden.
Boeren onder elkaar.
In Leymuiden wonen twee boeren, wier
landerijen door een ondiepe sloot zijn ge
scheiden; in die sloot lag een dam en deze
belette den toevoer van water naar een deel
der sloot. De eene boer wilde de sloot vullen
ter besproeiing van zijn land en om te zor
gen dat zijn vee niet op buurmans land zou
komen, niet zoozeer uit respect voor zijn
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN i 60 Ct». p«r regel.
buur dan wel omdat er eenige kans bestond,
dat zijn vee bij eventueele overschrijding der
sloot minder vriendelijk zou worden ontvan
gen; was niet eens een varken met vier poo-
ten op buurmans erf gekomen en met drie
heele weer teruggekeerd? Hij liet dus den
dam doorgraven, wat echter tegen den zin
van buurmans zoon was, die daarom ook een
schop nam en de uitgegraven aarde weer in
't gat wierp, althans gedeeltelijk; de rest
kwam zeker door de haast op buurmans hoofd
terecht- Toen hij het alleen niet tegen de
tegenpartij, die drie man sterk was, kon bol
werken, hief hij dc spade op en voegde den
boer toe: „ik zal je de hersens inslaan." De
boer, prijs stellende op een gaven schedel,
retireerde. Daarvoor stond de strijdlustige
boerenzoon terecht, die nu wel niet ont
kende die woorden geuit te hebben, maar
beweerde, dat ze gericht waren tot. het
hondje van buurman, dat zich in 't geschil
gemengd zou hebben, iets wat hij zich nu
eerst herinnerde, want-bij de politie had hij
daarvan met geen woord gerept. Een knecht
van den bedreigden boer sprak dit tegen,
want, voegde hij erbij, hij zei: ik heb er tien
jaar voor over en dat krijg je toch niet voor
een hond. Bovendien heeft hij tegen mij ge
zegd; ik zal je verscheuren en doodslaan en
vanmorgen nog zei hij; ik zal je betaald
zetten, weduwnaar! O zoo! Ik heb gezegd!
Hij zei dit op een toon. waaruit men kon
verstaan: Na deze mededeeling is verdere
discussie overbodig en het leek me toe, dat
in dat woord weduwnaar nog een bijzondere
dreiging school. De rechter achtte de debat
ten echter nog niet gesloten, maar infor
meerde belangstellend naar het hondje,
naar een schutting, die de eene boer voor
het gezicht van den ander had geplaatst:
naar dreiging met een geweer en alles wat
zoo ter sprake kwam, maar zoo'n beetje bui
ten de zaak omging, doch ten slotte kwam
de officier aan het woord. Deze vond het
onsympathiek van den boerenzoon, dat hij
nu met het smoesje van den hond kwam.
alsof hij zich verbeeldde, dat men de jus
titie wel wat kon wijsmaken. Daarom eischte
het O. M- f 20 boete en de rechter deed er
niets af.
OPENING FILIAAL BECK EN VAN ESSEN.
De in Amsterdam gevestigde speciaalzaak
van driewielige bakfietsen van Beck en Van
Essen, heeft zich genoodzaakt gezien, door
de vele aanvraag in deze streken om in
Haarlem een filiaal te openen. Hiervoor is
een uitstekend pand gevonden aan de Nieuwe
Raamstraat 79 en Korte Lakenstraat 27.
In de groote showroom, die een zeer fris-
schen indruk maakt door beschildering, be
timmering en verlichting, staan tallooze bak
fietsen in vele modellen ten toongesteld. Voor
onderscheidene bedrijven is een fiets be
schikbaar, en mocht men nóg een ander
model wenschen dan wordt dat in de eigen
werkplaatsen geconstrueerd. Dus Neder-
landsch fabrikaat.
Er zijn trap- en motorfietsen, met inge
bouwde hulpmotor, voorzien van de nieuwste
vindingen als autorem, stuitnok, die het
spatbord belet door het frame beschadigd
te worden, en gepatenteerde stuurpal. Ook
transportfietsen en luxe rijwielen zijn aan
wezig. Het is de bedoeling de fietsen zoowel
in huur als huurkoop en koop te geven. En
daarom is een groote bergplaats met zij
uitgang in orde gemaakt.
Ter gelegenheid van de opening op Vrijdag
waren tallooze bloemstukken gezonden,
waaronder één in den vorm van een bak
fiets. Wij wenschen de firmanten ook te
Haarlem goed succes toe.
AGENDA.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
wordt ook Uw baby. als hij zijn slaapje maar
ongestoord kan genieten. En slapen doet het-
wanneer U de roode. gesmette en stukke
plekken van zijn huidje verzacht en geneest
door 7.c in te wrijven met Mijnhardt's
Kinderzalt'. Doos 25, Tube 40 ct. Bij Apoth.
en Drogisten.
ZATERDAG 21 MEI
Stadsschouwburg, Wilsonsplein: Afschcids
avond Nel Stants ln .,De Gardeluitenant"
S uur.
Kunslzaal Reeker, Wagenweg 102. Tentoon
stelling van schilderijen Louis Hartz en A.
L. Koster. 107.30 uur.
Tevler's Museum, Spaarne 16. Geopend op
werkdagen van 11—3 uur, behalve 's Maan
dags. toegang vrij.
Palace: „Gloria". Op het tooneel: Tibor
Comp., Spaansche acrobaten. 2.30, 7 en 9.15
uur.
Rembrandt Theater: „Een uur bij jou." Op
het tooneel: Joe and Fellon, orig. English
dancers. 2.30, 7 en 9,15 uur.
Luxor Sound Theater: „Alles voor een
man", en „Schip in nood". 2.30. cn 8.15 uur.
St. Bavo. Smedestraat. Cabaretavond Too-
neelvereen. „Vriendschap zij ons Doel". 8 u.
ZONDAG 22 MEI
H. O. V. Volksconcert in den Hout. 2.30 u.
Kunst-zaal Reeker, Wagenweg 102. Tentoon
stelling van schilderijen Louis Hartz cn A.
L. Koster. 24 uur.
Bakenessergracht 13. Rozekruisers Genoot
schap. Voordracht van den heer J. Lecne:
„Twee Wegen". 10.30 uur v.m.
Remonstrantenhuls: Universeelc Eere-
dienst: „De geest van leiding". 10.30 u. v.m.
Bioscoopvoorstellingen des middags cn des
avonds.
MAANDAG 23 MEI
Kunstzaal Reeker. Wagenweg 102. Tentoon
stelling van schilderijen Louis Hartz en A
L. Koster. 107.30 uur.
Bioscoopvoorstellingen.
APOTHEKEN (AVOND- EN NACHTDIENST)
Tefh 11596 KIinkhamer- Koninginneweg 69,
2?FT™im3™ann cn Sneltjcs. Jansstraat
van een Optimist.
De Hooge Raad. P. Gasus en het
Kienen. Het lot van meneer
Earhart (geboren Putnam).
Een eenvoudig bewijs voor Ein
stein's relativiteitstheorie.
Het is geen gewoonte dat de medewerkers
van dit blad elkaar in zijn kolommen bestrij
den, maar ik voel dat ik een uitzondering
mag maken voor het gcval-P. Gasus. Deze u
allen bekende dichter, die overigens als een
ornament van de voorpagina beschouwd mag
worden en de voorpagina is als 't ware de
étalage van de krant treedt te streng te
gen zijn kinderen op. Hij wil niet meer met
zijn dochters kienen, omdat de Hooge Raad
heeft uitgemaakt dat kienen een hazardspel
is. Ik vind dit hard voor de meisjes Gasus:
voor de kleine Gasac. om klassiek te blijven.
Was de dichter nu van de redeneering uit
gegaan. dat zijn moraliteitsgevoel zich regelt
met en wijzigt naar de arresten van den
Hoogen Raad. dan zou ik het stilzwijgend
aanvaarden. Zoo'n maximum van eerbied
voor de Overheid zou indruk maken, vooral
in dezen tijd. nu allerlei lieden oneerbiedige
grapjes over de Tweede Kamer maken, om
van de Eerste, met haar beroemde vijf mi
nuten zittingen, te zwijgen Des te dieper zou
de indruk zijn waar het een poëet geldt.
Maar Gasus' overweging is: 't mag niet van
de politie. Daar heeft hij het mis. Binnen de
wallen van zijn eigen vesting mag hij. met-
zijn dochters en anderen, naar hartelust
kienen. Alleen langs den openbaren weg. en
in voor het publiek toegankelijke lokalen, is
het straibaar»
Dit brengt mij op de alarmeerende ge
dachte dat ik mijn oudsten zoon onlangs nog
dan is knikkeren 't- zeker. Sinds mr. Slingen-
zeggen „bij uitstek" aan den openbaren weg
lefenö En als kienen een hazardspel is,
dan is knikeren het zeker. Sinds mr. Slingen-
berg er in geslaagd is nieuwe bezuinigingen
in te voeren op den post Onderhoud van
Straten en Wegen zal het dat zelfs in steeds
toenemenden mate worden. Ik wil mij geens
zins mengen in den feilen reclamestrijd tus
schen Klinkers en Asphalt, en dus zonder
eer.ig partijkiezen verklaren dat alle Holland-
sche straten en wegen, zonder eenige uitzon
dering. het element Onzekerheid brengen in
het Knikkeren Vandaag of morgen bereikt,
dit schrikkelijk feit den Hoogen Raad der
Nederlanden, en ik geef knikkeren geen kans
meer. Tenzij dan binnenshuis, en daar is
niets aan. juist vanwege de afwezigheid van
het laakbare element.
Want de Hooge Raad mag arresteeren wat.
hij wil de onzekerheid blijft de grootste
bekoring in dit onzekere leven, dat op zich
zelf een onmiskenbaar hazardspel is. Ik wil
nog niet eens uitweiden over de krachtigste
dagelijksche uitingen er van, die zich onder
hei- oog der Overheid op zeer lawaaiige en
opvallende wijze afspelen in en om dat groote
gebouw, dat meneer Berlage aan het Damrak
te Amsterdam heeft neergezet. En aan de lo
ketten van ettelijke voor het publiek toegan
kelijke bankgebouwen en makelaarskantoren.
Al is het misschien niet geheel overbodig,
de Beurs nog eens even te vergelijken met
het thans als misdrijf gebrandmerkte kienen.
Maar ik wil u eraan herinneren hoe gij op
den leëftijd van acht jaar uit een boom vielt.
met het hoofd omlaag, en bij stom geluk in
de onderste takken bleeft hangen. Hoe gij
kort daarna van die steile trap tuimeldet, en
bij toeval net in de armen uwer bezorgde
moeder belandet. (Het is niet mijn gewoonte
zulke taalvormen te bezigen, maar de ge-
oachte aan den Hoogen Raad der Nederlan
den bezielt mij ertoe). Enfin. Weet u nog hoe
de dokter u al had „opgegeven" bijna ieder
is minstens ëénmaal in zijn broos bestaan
door den dokter opgegeven en gij de on
hoffelijkheid jegens de medische weten
schap pleegdet. te herstellen? Bent u verge
ten hoe het een enkel keertje geschiedde
oh, het was tijdens uw vlegeljaren dat
gij, niet geheel u zelf zijnde, door omstan
digheden, die zich bij hooge uitsondering in
alle, zelfs de beste families voordoen, poog-
det op uw hoofd te staar, in een raamkozijn?
Of wellicht wandeldet op den rand van een
dakgoot? En hoe dit. tegen alle waarschijn
lijkheid in, goed afliep?
Ik zou zoo door kunnen gaan. met een
eenvoudig beroep op het wandelen langs
den Heereirweg enzoovoorts enzoovoorts.
maar is dat noodig? Neen. Veel meer dan
kienen, oneindig veel meer dan kienen, is het
pure behoud van ons veege lijf een dagelijksch
hazardspel. En de Hooge Raad laat dat maar
toe. zonder arresten
Een geluk voor zijn verknochten aanhan
ger P. Gasus, en een geluk voor ons. want
nu blijft hij tenminste in ons midden (en in
dat der voorpagina.)
Schrikkelijk hazardspel wordt op dit mo
ment bedreven door de bemanning van de
Do X. Dorniers reuzenvliegtuig. en door miss
Amelia Earhart, alleen in een ander vlieg
tuig. die op het punt staan den Oceaan over
te vliegen, of misschien reeds onderweg zijn.
De Do X. anderhalf jaar geleden uit Alten-
rhein vertrokken, heeft zich niet gehaast en
komt gezien het- hedendaagsche tempo-
van-constructie als een ietwat verouierd
vliegtuigtype terug. We waren hem haast
vergeten. Niettemin is de Oceaanvlucht nog
altijd een waaghalzerij.
Miss Amelia Earhart maakt die voor de
tweede maal. Den eersten keer deed zij het
als tweede pilote, nu alleen. Zij wil de eerste
vrouw wezen die alleen over denOceaan vliegt.
Ik had mij allang afgevraagd waarom deze
mannendaad, uitsluitend door Lindbergh be
dreven. nog niet door de Moderne Vrouw
was nagedaan. Door ons na te doen schijnt
zij immers voortdurend haar voortreffelijk
heid te moeten bewijzen. En waarom ook
niet? Het amuseert ons altijd een beetje
want „nabootsing is de meest oprechte vorm
van vleierij" zooals de Brit opmerkt. Ge
vleid zien wij derhalve Miss Earhart haar
poging ondernemen, zonder ons mannen
zijn gruwelijke egoïsten af te tobben over
de gevoelens die haar echtgenoot, mr. Put
nam, daarbij moet koesteren. Zij heet name
lijk niet juffrouw Earhart. maar mevrouw
Putnam. Dezen naam voert zij evenwel niet.
Zij vliegt onder haar meisjesnaam. Hoe dat
komt weet ik niet. maar beroemde vrouwen
schijnen zich altijd een beetje voor den naam
van haar echtgenoot te geneeren.
Enfin, ik wensch hem het beste, en hoop
maar. dat er geen kleine Putnams zijn. Lukt
het Amelia, en komt zij behouden terug, dan
zullen de Amerikaansche reporters den echt
genoot bij de huldiging ongetwijfeld aan
spreken als „mr. Earhart". Dat is indertijd
ook gebeurd met den man van miss Ruth
miss Ruth.... hoe heette ze nou ook weer
verder? Ook zoo'n beroemde Oceaanvlieg-
ster. Ik heb het: Elder. De reporters noem
den haar man „mr. Elder" en hij werd er
boos om. Heel onverstandig van hem. HIJ
had blij moeten zijn met zoo'n vrouw, na
tuurlijk, en met <te glorie die van haar man
nelijke daden op zijn anonymiteit afstraal
de.
Alle dingen zijn betrekkelijk, zooals prof.
Einstein zegt in zijn duizelingwekkende re
lativiteitstheorie. Ongetwijfeld zou hij kun
nen aantoonen dat het maat- zeer neiatief
vaststaat dat mr. Earhart gcb.Rutnam thuis
zit, en dat mevrouw den Oceaan overvliegt.
Ook het omgekeerde is verdedigbaar.
Wij journalisten komen telkens op Ein
stein terug, zonder een eenvoudige verkla
ring van zijn theorie aan te bieden. Geluk-
kig luwt een vriend mij daar dezer dagen
eindelijk toe in staat gesteld. Dc verklaring
is in Den Haag ontdekt, en doet daar thans
ac ronde langs trambalcons. schccrsalons
en tafeltjes op dc Witte Sociëteit.
Twee schilders. Jan Bakker en de kleine
Jozef Israels, wilden samen den trein nemen
om ergens in dc provincie te gaan werken.
Jan Bakker, die zich in het bijzonder toeleg
de op aquarelletjes, had eenige kleine pa
neeltjes bij zich. Israels, die toen bij voor
keur doeken van grooten omvang maakte,
torste een dergelijk exemplaar. De heeren'
namen hun kaartjes, gingen naar het per
ron. en de trein reed binnen. Toen zij wil
den instappen kwam de hoofdconductcur op
Israels af e* zei: ..Nee meneer, dat ding is te
groot. Daar mag u niet mee in dc coupé. Dat
moet in den goederenwagen".
„Ga mee", sprak de kleine Israels tot den
langen Jan Bakker, cn zij liepen een eindje
weg. „Kijk 'es", zei toen de kleine Israëli, „ik
weet er wat goeds op. Wij kunr.en dat ding
niet meer aangeven. Er is geen tijd meer voor.
Over twee minuten gaat de trein. Maar neem
jij nou mijn groote doek, en geef mij jouw
kleine paneeltjes".
Zoo geschiedde het. Zij wandelden daarop
opnieuw naar hun oorspronkelijk-gokozen
coupé, langs den hoofdconducteur, die geen
enkel bezwaar meer maakte, cn stegen rustig
in.
Dit geval zoo zegt men in Den Haag
is het eenvoudige bewijs cn misschien zelfs
de origine van de relativiteits-theoric van
Einstein.
optimist;
