GIUSEPPE GARIBALDI.
DE KOEKOEK.
BIJVOEGSEL VAN HAARLEM'S DAGBLAD
H.D. VERTELLING
Van alles en nog wat.
ZATERDAG 28 MEI 1932
VIERDE BLAD
(1882
2 Juni 1932.)
Uit het leven van den Italiaansehen
vrijheidsheld.
Een geschiedschrijver, overigens een bewon
deraar. heeft Ciuseppe Garibaldi, die 2 Juni
1382, op Caprera, het geiteneiland, overleed,
den beroemdsten condotteëre van den nieuwe-
Pen tijd genoemd.
En daarmede Ls wel een juiste karakteris
tiek gegeven van den man. die, ontegenzeg
gelijk. een belangrijke rol in de geschiedenis
van Italië heeft gespeeld. Maar al kan moei
lijk aan de vaderlandsliefde van Garibaldi
worden getwijfeld, ontkend kan evenmin wor
den, dat zijn vechtersnatuur, zijn daden
drang, hem ook hebben gedreven het zwaard
te hanteeren, te vechten, daar waar wat te
strijden viel.
Hij was een geboren opstandeling, een revo
lutionair, altijd zoekende naar de vrijheid,
altijd bedacht op een nieuw avontuur vijan
dig aan alles wat aan banden legt, wat knel
len kan.
Op den 22 Juli 1807 te Nioe geboren in de
zelfde kamer hij is er later erg trotsch
op waar de beroemde veldmaarschalk
Massena *t levenslicht aanschouwde, vlucht
hij. nog heel jong. met een kameraad, op een
vLsschersboot in een poging Genua te be
reiken en op avonturen uit te gaan. Op de
hoogte van Monaco wordt hij reeds opgepikt
door een vriend van zijn vader, door den
laatste afgezonden om den vluchteling te
achterhalen. Hij kon, naar zijn verzekering
aan Alexander Dumas, zwemmen als een
waterrot (zoodat hij reeds op acht-jarïgen
leeftijd een waschvrouw uit het water redde)
cn reed paard als de beste oom boy.
Na zijn vlucht hielp hij zijn vader Dominl-
cus bij de kustvaart, maar ook al weer niet
te lang. want hij neemt dienst bij de vloot
van Sardinië.
In 1831 was door Giuseppe Mazzini het
Jonge Italië „la Giovine Italia" opgericht,
met gloeienden ijver zich wijdende aan de
bevrijding van Italië van het. Oostenrijksche
juk Als in 1834. Mazzini zijn beroemden tocht
naar Savoye wil beginnen om zich van de
vesting San GuLiano meester te maken, om
van daar den opstand van de geheele pro
vincie op te wekken, zet Garibaldi met een
aantal kameraden aan boord van (het fregat
„Euridioe" een samenzwering op touw om het
schip te bemachtigen, het arsenaal van
Genua te bezetten, om, zoodoende Mazzini
te steunen. De samenzwering wordt ontdekt
Garibaldi weet te ontkomen, maar- ter dood
veroordeeld, 3 Juli 1834. Hij vlucht eerst naar
Frankrijk, waar men hem, wat al te veel
op de vingers ziet, biedt hij zijn diensten
bij den bey van Tunis aan. die hem benoemt
tot kapitein van een fregat.
Daar hoort hij van den opstand van den
staat Rio Grande de Sul tegen Brazilië. Dit
is een kolfje naar zijn hand. Hij gaat naar
Zuid-Amerika, doet mee aan den opstand,
geeft bewonderenswaardige staaltjes van
heldenmoed, wordt gevangen genomen, ge
marteld, zijn arm doorschoten, wordt eerst
een jaar later ontslagen, nadat hij te ver
geefs een poging had gedaan om de gevange
nis van Brazilië te ontvluchten. Zijn strijdlust
is nog niet gedoofd. Weer vecht hij tegen
Brazilië. Vermeestert Porte Allegro. Geduren
de den veldtocht ontmoet hij een jonge
Creoolsche Anita. Hij wordt verliefd, trouwt
haar. Zij werd de moeder van Anita, Rioci-
etti en Menotti Garibaldi. Zij bleef hem trouw
tot in den dood. volgde hem in den strijd,
neemt aan de veld toelaten deel, als een trouw
kameraad.
Na den strijd tegen Brazilië, stelt laij zich
beschikbaar voor Uruguay in den oorlog 'tegen
Argentinië, dat het eerste land wil verove
ren naar de heerzuchtige plannen van den
dictator de Rosas. Hij wordt, als commandant
van een kleine flotille naar Corrientes gezon
den om zich met de strijdkrachten van Rosas
te meten. Maar de vijandelijke vloot is veel
grooter en sterker. Toen zijn munitie was
uitgeput, liet hij al zijn schepen op een na.
verbranden en weet te ontsnappen. Hij keer
de naar Montevideo terug, vormde een Ita-
liaansch vrijheidscorps, met hetwelke hij, in
het voorjaar van 1840. de gevechten bij Cerie
en San Antonio won om daardoor de vrijheid
van Uruguay verzekerde. Na deze veldslagen
decreteerde de regeering van Montevideo, dat
de^datum van den veldslag bij San Antonio
en de naam van Garibaldi, met gouden letters
zouden worden geschreven op het vaandel
van het Italiaanse he legioen. Hij weigerde
alle hulde, alle betuigingen, alle be'.ooningcn.
Want hij bereidde zich voor naar Italië terug
te keeren.
Want de aandacht van Italië en weldra
die van Europa begonnen zich te vestigen
op den avontuurlijken soldaat. De partij van
!het revolutionnaire Italië zag in hem haar
generaal. Nauwelijks hadden dan ook de eer
ste berichten van de opstandige bewegingen
Garibaldi bereikt, of hij vertrekt naar Italië.
Hij bood Pius den Negende zijn diensten aan,
omdat hij meende, dat de kerkelijke staat
de beweging zou leiden voor de bevrijding
van Italië. Hij landde. 24 Juni 184S te Genus,
waar hij met gejuich werd ontvangen. Hij
stelde zijn zwaard ter beschikking van koning
Karei Albert, van Sardinië, die in Lombar-
dije streed. De omgeving van den vorst be
lette de aanbieding van' den eeuwigen revo-
luüonnair te aanvaarden en ook het minis
terie van oorlog wil niets van hem weten.
Dan maar gevochten op eigen houtje, zooals
vroeger, de condottieri in de vijftiende en
zestiende eeuw. Hij richtte een vrijwilligers
leger van 3000 man op om tegen den Oosten -
rijkschen veldmaarschalk Rads'zky te strij
den. Hij wordt verslager, en wordt gedwongen
naar Zuid-Italië te vluchten. Voorloopt? wa
voor hem in Noord-Italië niets te doen er.
hij gaat naar Rome. waar een Romeinsche
republiek is uitgeroepen en van waar dr-
Paus is gevlucht, beschs::n-.ng zoekend? bij
het, hof van Napels. Garibaldi werd belast
met. de verdediging van het fort San Pan-
VKlzm tegen de Fransehen. Maar hij 'kan liet
tenslotte, niet bolwerken tegen de Fransche
soldaten, die den Paus te hulp zijn ge
komen.
Na den val van Rome gaat hij met 4000
man door Italië, stestis achtervolgd door
Fransche-, Oosten rij ksche-. Spaansche- en
Napoli'taanschc soldaten, om zich te voegen
bij de verdedigers van Venetië. Hij 'bereikte
met heel veel moeite, terwijl zijn vrijwilligers-
schaar zeer is gedund San Marino. Hier gaat
men uiteen. Garibaldi, steeds vergezeld van
zijn moedige vrouw, vlucht in de wouden
van Ravenna, waar eens Italië's grootste
dichter, Dan te. heeft gedwaald. De Oosten
rijkers vervolgden hem en velen van zijn vol
gelingen werden gevangen genomen en ge
dood. Anita stierf cp dien vlucht nabij
Conacchio. Van haar sterfbed moet hij vluch
ten, want de Oostenrijkers waren zeer nabij.
Hij gaat over Italië, door alle klassen der
bevolking geholpen, over Toscane, Piemont.
om eindelijk naar Amerika te gaan. De ruste
looze werd nu scheepsbevrachter en vracht-
schipper. Tot 1854 bleef hij daar, vergaarde
een fortuintje, ging naar Caprera. liet een
huis bouwen en wachtte de gebeurtenissen af.
Want de nu 47-jarige kan nog niet de
rust vinden. Daar breekt in 1859 de oorlog uit
tusschen Frankrijk en Oostenrijk om de be
vrijding van Italië, en daar viel weer wat te
vechten voor den man. Hij omgordde opnieuw
het zwaard en werd bevelvoerder over een
troep AJpijnsche jagers.
Wij schrijven hier niet over den Italiaan
sehen veldtocht, waaraan Garibaldi tot het
einde deelnam en dapper meevocht. De
vrede van Villafranca 11, Juli 1859 ver
zekerde de vrijheid van Noord-Italië en een
vergrootlng van het koninkrijk Sardinië,
kon evenwel Garibaldi niet bevredigen, die
van de eenheid van Italië had gedroomd,
waaronder ook de kerkelijke staat en het
koninkrijk Napels moesten behooren. Hij
gaat wel weer terug naar Caprera om
opnieuw plannen uit te broeden voor de
verwezelijking van zijn idealen. Met Crispi
en Bert and vormde hij het plan een inval in
Sicilië te doen. 11 Mei 1860 landde Garibala.
met 1000 vrijwilligers bij Marsala op de west
kust van Sicilië. Hij werd. in naam van
Victor Emanuel, die na het aftreden van zijn
vader, koning van Sardinië was geworden,
dictator, overmeesterde Palermo, trok de
straat van Messina in en van hier begon
de beroemde tocht van Garibaldi en zijn
roodhemden naar Napels, waar hij den koning
en het hof op de vlucht joeg en het konink
rijk bezette.
Toen hij plannen maakte den kerkdijken
staat te veroveren en van het Quirinaal de
eenheid van Italië te proclameenen, kwam
er verzet van Frankrijk. Want Nopoleon de
derde had gedreigd, dat hij Napels zou be
zetten en weer aan Sardinië zou ontne
men. wanneer de regeering van Sardinië den
tocht van Garibaldi naar Rome niet tegen
hield. Victor Emanuel moest wel gehoorzamen
De regeering zond troepen en bij Aspremonte
werd Garibaldi en zijn vrijwilligers verslagen
hij zelf gewond en gevangen genomen.
De oude van Caprera keerde naar het
geiteneiland terug, wanhopig, dat zijn plannen
schipbreuk hadden geleden. Rome zou voor-
loopig n^et de hoofdstad van het koninkrijk
Italië worden.
Nog is het vuur van den vrijheidsheld niet
uitgebluscht. Hij vecht in 1366 tegen Oosten
rijk. weet het Oostenrijksche leger verschil
lende malen te verslaan. Dan gaat hij op
eigen houtje tegen den kerkelijken staat strij
den, die, volgens de bepalingen van het ver
drag van 1865, van Fransche troepen is ont
bloot. Dat kan de Italiaansche regeer ing
voor het oog van de wereld niet toelaten
Garibaldi wordt bij Sinaluaga gearresteerd,
weer spoedig vrijgelaten, om opnieuw zijn
geluk te beproeven tegen den kerkelijken
staat. October 1867 vermeestert hij Moniero-
borde, maar wordt 2 November, door Pauze-
lijke troepen verslagen en gedwongen naar
Caprera terug te keeren.
1870. Garibaldi is nu ruim zestig jaar, maar
als de Fransch-Duitsche oorlog-wenkt, dan
gaat hij weer op het oorlogspad met zijn
vrijwilligers 'tegen de Duitschers. met de
Franschen. die hem zoo dikwijls hebben ge
dwarsboomd. Hij brengt het Dui tsche leger
eenige klappen toe bij Chatillon, Audin en
Byon, maar moet tenslotte voor de zegevie
rende Duitschers vluchten. Hij beleeft de
belegering en de inname van Rome en ziet
eindelijk, de bekroning van zijn werk, door
dien Rome tot hoofdstad van het koninkrijk
Italië wordt verheven. Hij wordt in 1874 voor
het Italiaansche parlement gekozen, weigert
eerst-, met verontwaardiging een geldsom van
40.000 pond en een jaariij-ksch pensioen van
2000 pond, maar neemt ihet later aan. als
zijn krachten hem begeven en de last der
jaren wordt gevoeld. Nog gaat hij. 1880 naar
Milaan om het- monument, aan de eenheid
van Italië gewijd, te onthuiicn. Dan volgt 2
Juni 1882 zijn dood
Een merkwaardige figuur zeer zeker, ai zal
men wellicht de bewering van den geschied
schrijver Treitschke, dat de held van Caprera
de eenige waardige gestalte in de geschiedenis
is. welke met Jeanne d'Arc kan worden ver
geleken, wel wat overdreven vinden. Toege
geven moet worden, dat hij een romantisch'
laeld is, die bewondering afdwong voor zo
moed en onversaagdheid.
Van dien moed en onversaagdheid geeft h'
zelf een verklaring.
„Ik ben niet bijgeloovig". zeide hij teger
Alexander Dumas, die zijn levensherinnerin
gen to: 1860. heeft opgeteekend. ..maar al
"aiigs mijn oren de kogels vlogen, als ik rr.
'oevcfnd te midden van den woest-n oceaan,
dan zag ik in mtjn verbeelding mijn moede:
geknield voor het altaar des Al'.erhoogsten,
zijn bescherming inroepende voor de vrucht.
van haar schoot Zoo ik immer moed en on-
verschokkcnheid bezat, die ik aan den dag
heb gelegd en waarover men zich heeft ver
baasd, dan ontstonden zij uit de vaste over
tuiging, da: geen ongeluk mij overkomen zou.
zoolang zulk een heilige vrouw,, zulk een
engel, voor mij bad".
Ook zijn huwelijken hebben een romanti-
schen trek. Midden in een veldtocht, ziet hij
de schoone Creoolsche. wordt verliefd er.
trouwt- met haar. om dan dadelijk weer cp het
oorlogspad te gaan. Na den vrede van Villa
franca treedt hij in den echt met gravin
Raimondi. bij wie hij. gedurende den veld
tocht, hulp heeft gevonden. Onmiddellijk na
de huwelijksvoltrekking verlaat hij zijn echt-
genoote om, in 1875, van haar. met wie hij
nooit heeft geleefd, te scheiden, om de moeder
van zijn twee kinderen Helene en Manilo te
trouwen.
Italië heeft zijn nagedachtenis in groote
eere gehouden, beschouwt hem niet ten on
rechte, als een natlonalen held.
J. SCHAAP
Het Lam.
„Je moet je vooral niet verbeelden, dat wij
menschen van de opera een gemakkelijk be
staan hebben", zuchtte m'n vriend Gustave.
en leegde met 'n mistroostig gezicht zijn"
glas. „Wat me nu op die Engelsche tournee
tenminste weer overkomen isnou, daar
mag jij over schrijven, in de krant".
Alhoewel het elf uur des avonds was en
mijn stemming meer naar het vroolijke
boulevard-gedoe overhelde dan naar inter
views. zoo ontwaakte toch terstond mijn
plichtsgevoel en teekende ik het navolgende
relaas op uit den mond van Gustave Jans-
sens, pardon Ivansky, heldentenor aan zeer
vele opera-gezelschappen. Als hij soms eens
hier komt, moet u beslist gaan luisteren. Een
prachtstem. En bovendien een ras-acteur, die
geen détail verwaarloost, dat „couleur locale"
aan zijn rol vermag te geven Maar dat
werd hem in dit geval fataal. Hoort u maar
eens toe.
..We kwamen 's avonds laat in Engeland
aan, nu drie weken geleden cn zijn dadelijk
naar de Noordelijke provincieplaatsen ver
trokken. De tournee verliep als gewoonlijk,
het was nat, guur weer en die stadjes daar
lijken allemaal op elkaar, enfin ik heb er
weinig herinnering aan. Maar op een middag
kwamen we dan weer met spelers, requisieten
en verdere bagage aan In zoo'n zwartberookt.
mistig stadje, en dar hooren we dat het
schouwburgje dien middag bezet is door de
plaatselijke anti- dit oi dat vereemging. Dus
geen mogelijkheid om ?e re peteeren. Nu weet
je. dat we op zoo'n reis altijd van te voren
even op 't tooneel repeteeren. want de af
metingen verschillen nogal eens onderling en
er zijn altijd verrassingen, meestal niet van
de aangenaamste soort. Nu deze keer ging
het dan niet en op onze diverve hotelkamers
galmden we het hoogste lied uit. Er was mist
en 'k was niet al te best gedisponeerd, dat
kun je denken. Nu, al peinzend over m'n ro'
van dien avond, schiet me opeens te binnen
dat ik die kleine indispositie wel eens handig
kon wegwerken door mijn werkelijk groote
acteurstalentenzei je wat?enorme
talenten als acteur op den voorgrond te stel
len. Dan denken ze niet aan het deuntje dat
je er bij zingt, begrijp je?
Nu dan. Herinner je je die potpourri uit de
opera's van Massenet, die we toen in Luik
gegeven hebben? Succesje hé. ze braken de
zaal haast af. Daar heb ik dan die groote
aria uit de Herodiade in je weet wet. met die
hooge bes.bééééésweet je nog?"
„Monsieur désire?" kwam de kellner. ,,Un
bock", zei Gustave en ging voort:
„Die aria zong ik toentertijd met een lam
in mijn armen. Ada ja, het was een succès
fou, ik was toen wat slanker dan nu. natuur
lijk. en als herder, met dat lammetje, de
held van den avond Nu, die zelfde pot
pourri zouden we dien avond in dat Engel
sche stadje moeten zingen. Ik bedacht dus.
dat ik ter maskeering van mijn kleine schor
heid dat lam wel te hulp kon nemen, ver
zocht dus den requisiteur. voor zoo'n ding
te zorgen. Dat er al lammeren waren, wist ik
toevallig zeker, had het uit den trein ge
zien. Nu, hij er op uit. Monsieur Ivansky
moest zich maar geen zorgen maken, het
kwam in orde.
Ik liet het dus aan hem over, repeteerde
nog wat, betreurde voor de zooveelste maal
het gemis aan goed Belgisch bier, dat me
wel van m'n stem-indispositie zou hebben
afgeholpen a ta santé mon vieux
mmmm dat smaaktwaar was ik? O
ja, en zoo kwam de avond.
Een goed-bezette zaal, tooneel klein, maar
tamelijk goed in orde. onze leider en z'n
mannetjes waren al van zes uur af op de
planken geweest om alles te regelen en bo
vendien waren de kleedkamers heusch noga',
fatsoenlijk, nu. je begrijpt dat ik de ware stem
mmg t-e pakken kreeg. De zaal loopt dus
vol, we kleeden ons en verkennen het
tooneeltje en daar bedenk ik opeens: het lam.
Nu, dat. had ik pas in de tweede acte noodig,
ik por dus den requisiteur op en die verzekert
me, een boer heeft hem bezworen, dat het
beestje op tijd aanwezic zal zijn. Om drie
voor achten, we staan allemaal tusschen de
coulissen, wordt hij even weggehaald en ik
begrijp: het lam. Nu. hij komt niet terug cn
Inmiddels gaat het scherm op
Enfin, lk zing m'n program af, het loopt
wel mee met de stem. een open doekje na
het lieldesduet met Yvonne (aardig stem
metje, hè?) en zoo loopt de eerste acte af
Ik verkleed me vliegensvlug, het herder -
costuum. nog van Luik, is wat nauw gewor
den maar het. gaat. 'k Ren naar voren er
«tuit daar oo den requisiteur. die wanhop' -
rondloopt. M'n lam", zeg ik ..Is er niet.
-'ottert hij ..toen die boer thuiskwam wa
set kaatste lam verkocht, maar nu heft h;
-en ander gestuurd.en hij gluurt vol ont
netting naar een donkere hoek. waar een
boerenjoeh staat me' iets aan 'n touw.
He: balletje gaat. .Nou dan", zeg ik arge
loos, „dus er is toch een lam? Geef maar
op!"
Nu snap ik z*n ontzetting. Aaaa het touw
Wonderlijke eigenschappen.
Er zijn over den koekoek en zijn levens
wijze wonderlijke verhalen in omloop. De
koekoek is een trekvogel, die einde April,
begin Mei uit Noord-Afrika, waar hij on
zen kouden winter heeft doorgebracht, te
rugkeert. Het zou natuurlijk onbillijk zijn,
hierop aanmerking te maken: wanneer
iemand zich die luxe kan permltteeren. dan
heeft hij groot gelijl:, ais hij onzen killen,
natten winter ontvlucht. Doch er is iets an
ders in zijn manier van doen. dat ons min
der sympathiek voorkomt en dat is de vol
gende karaktertrek.
Men zou misschien denken, dat hij evenals
andere vogels hier terugkeert om zich een
bruid te kiezen, een knus. gezellig huisje te
bouwen en daarin met vrouw en koekoek-
kroost ccn gelukkig leven te lelden. Doch de
koekoek houdt er zeer vreemde begrippen op
na. ten opzichte van het privaatbezit. Hij
zegt eenvoudig: voor nest-bouwen heb ik
geen tijd, en vrouw koekoek, die al even zon
derling is aangelegd als haar man. depo
neert de eieren, alsof dit de gewoonste zaak
van de wereld is, in het nest van andere
vogels, die dan naaar moeten zien, dat ze
zorgen voor het uitbroeden en opvoeden van
de koekoekskinderen.
Maar dat is nog niet alles. In zijn egoïsme
en om zijn wil door te drijven, ontziet hij
zich niet, gebruik te maken van de grofste
middelen van geweld. Indien het mocht ge
beuren, dat er geen plaats meer is in het
reeds gevulde nest. werpt hij eenvoudig de
eieren, die er te veel zijn. naar buiten om
daarna het koekoeksei het beste plekje te
verzekeren.
Uit het angstig geschreeuw van de ver
schrikte dieren valt op te maken, dat ze zeer
goed weten, wat er gebeurt, maar ze zijn
meestal kleiner dan de overweldiger en de
brutalen hebben immers de halve wereld! En
als de indringer is vertrokken, werpen zij
niet eens het koekoeksei naar buiten, maar
broeden het uit, gelijk hun eigen kroost, en
zorgen en werken cr voor met dezelfde
trouw.
De pleegouders kunnen echter niet veel
dankbaarheid van het kcekoekskind verwach
ten. Integendeel, de beste en lekkerste hap
jes tracht de jeugdige veelvraat, voor zich te
reserveeren. zooda: de andere jonge vogels
hiervan het slachtoffer worden, en nauwe
lijks is hij in staat zijn eigen kostje te ver
dienen. of hij zegt op een goeden dag: „Ik
groet Je, je kunt naar den koekoek loopen!"
Iemand, die houdt van moraliseeVen rn
vergelijkingen trekken, zou over den koekoek
en zijn karakter vellen vol kunnen schrijven
en altijd opnieuw zou hij andere punten van
overeenkomst vinden tusschen dezen vogel
en de menschen en misschien tot de con
clusie komen, dat het dikwijls is: koekoek
één zang
Over het merkwaardige feit dat de koekoek
geen eigen nest bouwt, maar de nesten van
andere vogels annexeert, bestaan natuurlijk
verschillende meeningen. De Duitsche pro
fessor Dr. Altum gaf hiervoor de volgende
verklaring: Geer. andere vogel verslind: be
haarde rupsen, alleen de koekoek schijn: er
verzot op te zijn. In jaren, dat het aantal
van deze rupsen bijzonder groot is. heef: de
koekoek, die alleen staat voor de taak om zc
te vernietigen, het niet gemakkelijk! En nu
hebben nauwkeurige waarnemingen bewezen,
dat de koekoeken steeds in groot getal naar
de door rupsen bedreigde plaatsen trekken.
Deze rupsentijd valt in Mei. Juni en begin
Juli. Zou de koekoek nu worden opgehouden
met nest-bouwen, broeden en voederen, daoa
zou hij zijn rol in de natuur nooit op de
vereischte wijze kunnen vervullen, temeer
omdat hij zijn vijf a zes eieren met groote
tusschenpoozen legt en daardoor dus te lang
aan éér. plaats zou zijn gebonden.
Volledigheidshalve willen wij ook nog eeni
ge andere veronderstellingen omtrent dit
punt meedeelen. tegen welke echter van be
voegde zijde verschillende bezwaren zijn ge
maakt. De lezing van professor Altum lijkt
ons daarom de meest aannemelijke, ofschoon
het vraagstuk nooit, geheel werd opgelost.
De andere theorieën zijn:
1\ De koekoek broedt niet, omdat het
groote aantal eieren, dat hU met lange tus-
schenpoozen levert, niet zou kunnen uitge
broed worden, daar de eerste bedorven zou
den zijn. voordat de laatste gelegd waren.
2». De koekoek broedt niet. omdat zijn ge
stel een aanhoudende voeding noodig maakt»
zoodat er geen tijd tot broeden overblijft.
3>. De koekoek broedt niet. omdat de
jongen het voedsel, dat de ouden gebruiken
(genoemde rupsen, die dikwijls vergiftig zijn
e. d.) niet zouden kunnen verdragen.
Natuurlijk speelt het volksgeloof in ver
band met dezen gehelmzinnigen vogel een
groote rol; vooral zijn geroep van „koekoek",
waaraan hij zijn naam ontleent, schijnt al
tijd een bijzondere aantrekkingskracht te
Jaebben gehad De bijgeloovige boer nam. of
neemt misschien nog wel. al wil hij het niet
weten, zoodra hij den eersten koekoek hoor
de. zijn gevulde beurs in de hand. schudde
deze eens flinken het geheele Jaar zou
ze verder goed gevuld blijven.
..Koekoek, hoe oud word ik?" is een vraag,
die nog weieens gesteld wordt, wanneer men
den koekoek hoort roepen. Ook jonge meisjes
plachten den koekoek te raadplegen om tc
weten, hoeveel jaren het. nog zou duren, al
vorens ze in het huwelijksbootje zouden stap
pen. „Koekoek, wanneer zal ik trouwen?" En
de geduldige koekoek gaf. volgens een Dcen-
sche legende, steeds maar antwoord aan al
die meisjes, die dachten aan een eigen nestje
bouwen. Ja. zóó druk had hij het hiermee,
dat hem de tijd ontbrak voor z ij n nest tc
zorgen.
w. s.
voert dc boerenzoon een halfwas zwart- en
wit gevlekte bok! Zoo een met horens. Nu.
je weet, ik ben ndet landelijk, en lk heb
alleen maar vertsand van een bock met ck
maar zóóveel wist lk er wel van. dat zoo'n
beest stooterig van aadr is, Natuurlijk is
dat het eenige dat hij niet deed. maar wat
zoon beest verder niet allemaal uit kan
halendat heb ik bij die gelegenheid ont
dekt.
Tweede bel. En lk moet het eerste op
komen! Ik denk niet verder na. pak de bok
met touw en al op en vlei hem zoo goed
mogelijk in mijn armen. En toen op. het voor
spel is al begonnen.
Niemand lacht, gelukkig. Ik bereik he:
midden van het tooneel en zet in. De bok
worstelt zachtjes in m'n armen. Ik knijp, cn
zing verder. Alles gaat goed. Dan komt die
tierelantijn naar boven, je weet wel, met die
hoog? béééés op 't. eind. Het bee.st wordt
kennelijk onrustig. De zzaal ook Ik heb al m'n
aandacht noodig voor mijn adembeheerschin?
want het is een duvelsch lastige passage. En
dan die lamme bok!
Zal ik je het slot zeggen? De bok werkt
zich steeds hooger op. naarmate ik hooger
zing en zet tenslotte twee groote beenige
pooten op m'n schouders. Zoo troont hij
hoog boven me. Ik bezwijk haast, kan niets
meer zien van de zaal. maar hóór des te
meer: een aanzwellend gegrinnik. Nu, de
Engelschen zijn nog een bozaddgd volk, want
ik verzeker je, dat. ze bij ons nog heel
anders gereageerd hadden.
Maar zooals 't nu Is, is het toch al erg
genoeg. Ik zing verder, m'n hoofd begraven
in het ruige haar van dat gevlekte ondier,
en waarachtig, als lk de hooge bes haal.
steekt hij z'n kop op en blaat héél hard:
bééééé.
„Dat verschilde maar een letter, tenslot
te", waag ik nog op te merken. Maar
Gustave tuurt in zijn glas en ziet daar blijk
baar al de misère van dien avond weer terug.
„Onze kapelmeester, brave kerel, overstem
de direct dat, laat ons zeggen, tweestemmige
slot en zotte daverend in. Maar het effee
ls natuurlijk onherroep?»jk weg. Ik ren af.
het touw achter me aanslierend. Achter
staan de collega's in een lacnkramp.
Lk zal Je maar niet beschrijven, in wat
voor stemming ik was. En den volgenden dag
de critiek: ..de tenor Ivansky beschikte over
een glashelder en soepel geluid (Ja. dat was
het mooiste van ai'.es. niemand had n.b.
ontdekt dat ik verkouden was. ik had me
dus de comed.e kunnen besparen), doch was
in de keuze van zijn requisieten minder ge
lukkig geweest. Wij weten niet, of wellicht
de Belgische bokken tot in hun hoogen
ouderdom door hun meesters eedragen wor
denin ieder geval was deze all-Britls'r
•dervoeter er blijkbar niet van gediend...
\lles bij elkaar, hebben onze stadgenooten
en v rooi Ijken avond gehad".
Ja. en daarna kon ik natuurlijk niet meer
opkomen, of er ging een onderdrukt gefluiste-
en gelach op. Ik zong. zooals ik nog nooi*
gezongen heb. ik zette al m'n acteurs- en
range--kun-'en in werking. Maar de zaal wcu
niet meer in mijn ernst geiooven, ze zagen
nog steeds dien bok
„Arme kerel" zeg ik vol oprecht medelijden.
..Je bent z«ker zoo gauw mogelijk afge
reisd?"
„Natuurlijk, 'k heb me niet op straat ge
waagd. en dankt? den hemel tóen wc den vol
genden middag op het perron stonden. Maar
daar kom.', zoo n jochie naar me toe van
'n jaar of dertien, en overhandigt me met
oen doodernstig gezicht een stronk kool.
..Voor uw bok", zegt hij. en weg is-:e"
„Toch mag je blij zijn. dat het niet hier
gebeurd is. dunkt me.
„Ja. maar wil Je geiooven dat ik n'et erg
goed tegen dat woord „bok" kan? Enfin
Gari?on. encore un! Un bock!"
L. S.
De render Milaan
In October van dit jaar zal het nieuwe
station Milaan worden geopend. De openings
dag is die van den verjaardag van het fas
cisme. 23 October. De zender krijgt een ver
mogen van 75 K W. cn wordt hierdoor het
sterkste Italiaansche station, dat In aanmer
king komt voor de ontvangst buiten Italië.
De nieuwe Ford
Ford laat voor zijn nieuwen 8-cylinder-
wagen een reclamegeluidsfilm maken, die in
604)0 bioscopen loopen zal.
Het lijkt me geen reclame van oen nieuwen
auto een ..geluidsfilm" te maken. Tenzij van
hoorn of claxon
Naar verluidt heeft men een procédé uit
gevonden. waarmee men materiaal voor ven
sterglas uit melasse of stroop van ruwe sui
ker maken kan. Dit suikerglas kan evenals
iedere andere glassoort geblazen, geperst of
gegoten worden en moet de waardevolle,
eigenschap bezitten de ultra-violette stralen
van het zonlicht, die niet door het gewone
glas kunnen dringen, door te laten.
Voor de winteravonden
Men zegt dat een man van 40.000 tot 50.000
haren op zijn hoofd heeft en een vrouw
70.000 tot 80.000. Telt u ze maar'
lk ken, onder de mannen althans, uitson
deringen.
Radio Leningrad.
In afwachting van het gereedkomen van
de Russische super-krachtzender te Moscou,
die een vermogen van 500 K.W. zal krijgen,
wordt thans de zender Leningrad, die op
golflentc 349 M. zendt, gereedgemaakt voor
een vermogen van 250 K.W. Het wil ons voor
komen, dat bij het verschijnen van dezen
reus in den aether, verschillende sta'ions,
zooals Triest en Barcelona, leelijk ln het ge
drang zullen raken.
Vrouwen zijn veel vergee tachtiger dan
mannen, aldus zij, die over gevonden voor
werpen gaan. Er worden veel meer poeder-
doozen achtergelaten en verloren dan bijv.
cigarettenkokers. Vrouwen clschen hun eigen
dommen lang zoo dikwijls niet op als man
nen, voegen zij er aan toe.
De reden zal wel zijn, dat ze dan weer
nieuwe kunnen koopen.
