Pe Berlagebrug te Amsterdam geopend.
OP SLOTENBURC
FEUILLETON
door
TlIéRèSE VAN ARENDSBERG.
12)
„Kom man. maak toch geen grap van al
les", zegt mevrouw, met zwakke stem, .joep
liever Edmond om zijn oordeel ook eens te
hooren"
.Edmond speelt met Meta!" zegt Van Ra
ven. „ik zal hem even roepen", en met vlugge
hand het venster openschuivend, roept hij
met luider stemme:
„Jongens, komt samen eens even hier!"
Spoedig daarop treden ze de kamer in.
Meta voorop, beiden met hoogroode kleur van
het stoeien. De kleine meid vliegt op hare
grootmoeder toe, en zegt:
„Beste Oma. hoe gelukkig, dat u beter zijt",
en dan op Ellens schoot klimmend, voegt ze
er aan toe, „o Missie, wat is het lang geleden
dat ik u gezien heb"
„Kinderen", zegt daarop de baron op ern-
stigen toon. „wij hebben u hier geroepen,
omdat we u een groot en gelukkig nieuws
hebben mede te öeelen. Edmond, ik stel Je
hier (op Van Raven wijzend! Je aanstaan
den zwager voor. en JIJ Meta. begrijp het wel.
mijn lief kind. jij zit thans op den schoot van
Je aanstaande Moeder".
„Is 't waar? heusch waar?" gilt Meta, „o
pa. welk een geluk!" En als zij daarop Ellen
dreigt te doen stikken onder hare omhelzin
gen. zegt ?.e maar altijd door: .Moedertje, lief
moedertje!"
Terwijl allen dit aandoenlijk tooneel gade
slaan, heeft niemand den moed een woord te
spreken. Ze beseffen het toch die gelukkige
verloofden, dat de vreugde der oudelui ver
mengd is met weemoed, als ze terugdenken
aan vroegere Jaren, en nagaan wier plaats
Ellen éénmaal zal innemen. Ook Edmond is
onder den Indruk van 't geen door 't hart
dier ouders moet gaan, en op hen toetre
dend steekt hij hun ieder een hand toe, zeg
gende:
„Uit naam onzer ouders dank ik u, beste
mijnheer en mevrouw, voor al wat u voor
mijn zuster hebt gedaan, dank ik u thans
bovenal, dat u haar tot een der uwen wilt
maken; maar ik weet ook. dat u zult onder
vinden, dat u uwe liefde aan geene ondank
bare hebt besteed en dat Ellen waardig zal
zijn het groote geluk, dat haar te beurt valt".
„Zusje lief, moge het je goed gaan. heel
uw volgende lever.; en jou Meta wensch ik
't meest van allen geluk, voor jou is het de
grootste aanwinst, dat Je zulk een moeder
tje krijgt".
..En hebt gij voor mij heelemaal geen ge-
lukwensch?" zegt Van Raven, op gedempten
toon.
„Mijnheer Van Raven", antwoordt Edmond
ernstig, „ik ken u te weinig, om mij te ver
meten over u te kunnen oordeelen. trouwens,
dat zou mij op mijn leeftijd ook nog vol
strekt niet passen Ik heb u altijd als mijn
meerdere in alles beschouwd, en het zal
me daarom in 't begin nog moeilijk vallen u
als njijn aanstaanden zwager te behandelen,
maar dat ik u met mijn geheele hart zal lief
hebben, als gij Ellen gelukkig maakt, dat be
hoef ik u Immers niet te verzekeren".
Het geluk van deze oogenblikken had op
ieder der aanwezigen zijne bijzondere uit
werking. Mevrouw Van Sloten lag met kalme
vergenoegde blikken allen om beurt aan te
zien; de baron verviel telkens weer in zijn
vroolijke plagerijen; Edmond als 't ware in
deze oogenblikken tot man gerijpt, beijverde
zich om Meta, die dol uitgelaten was tot
kalmte te vermanen; Van Raven was als
.emand, die na iang lijden zijn kruis werd
ontnomen, en Ellen de zachte. Ellen, dacht
op deze oogenblikken 't meest aan hen. die
geene zichtbare getuigen van haar verwor
ven geluk konden zijn. Voor haar thans geen
onzekere toekomst meer, maar een zalig hu
welijksleven, aan de zijde van een deugd
zaam, rechtschapen man; het moederzijn
over een kind, dat haar al zoo lang dierbaar
was geweest, en voor Edmond een trouwe
steun voor heel zijn leven, in al de moeilijke
jaren, die hem nog wachtten.
Maar daar zij allen het beseften, dat bij de
nog zoo zwakke herstellende, slechts kalm
geluk, en geene vroolijke opgewondenheid
paste, zoo zou niemand, die de kamer bin
nenkwam gemerkt hebben, welk een plechtig
oogenblik hier was doorleefd. Zelfs toen de
baron voorstelde, om het maar dadelijk „den
volke te verkonden", dat zijn dierbare schoon
zoon Willem van Raven, zijne pupil Ellen
Howard gevraagd had zijne vrouw te wor
den, vroegen beide hoofdpersonen dit uit te
stellen tot later, wanneer mevrouw wat ster
ker zoude zijn; nu moest alles onder hun
zesjes blijven, dus ..Meta, jij ook je mondje
houden", en oordeelden ze het zelfs raadzaam
dat allen naar beneden zouden gaan. en El
len bij haar dierbaar pleegmoedertje zou
blijven, todat zuster Dora haar zou kunnen
vervangen.
Mevrouw Van Sloten was ook werkelijk
moe en sluimerde zachtjes in. De trekken
der oude vrouw waren nu zoo heerlijk ont
spannen, cr lag zoo'n vredige uitdrukking
over haar verspreid, dat het voor Ellen een
genot was stil naar haar te zien. Hoe verhe
ven kwam die oude vrouw haar nu voor. die,
waar anderen slechts met bitterheid de
plaats, die hunne dochter eenmaal innam,
door een tweede vrouw zien vervullen, zoo
bereidwillig haar als schoondochter aannam,
haar de onbemiddelde, jeugdige wees. En
hoe groot ook het gemis voor hen zelve zou
zijn, daar Ellen als 't ware hun alles in huis
was, zoo roerde die edele vrouw dat punt zelfs
niet eens aan, zij toonde zich alleen blijde
met de blijden. Maar dit ééne nam Ellen zich
plechtig voor. dat hoe ook Van Raven zou
pleiten en smeeken, zij nooit hare plaats op
Slotenburg zou opgeven, voordat er iemand
gevonden was, die zij waardig oordeelde die
beste, brave oudjes tot steun en tot hulpe te
zijn.
De toestand van de baronesse ging nu met
rassche schreden vooruit; de dokter was ver
baasd haar iederen dag zooveel beter te vin
den, daarbij lag er zoo'n glans van geluk
over haar gelaat verspreid, dat de oude ge
neesheer eens tot haar zeide:
„Mevrouwtje, het leven is toch zoet hé?
men kan zien, dat u geniet van uwe terug-
keerende krachten, ook juffrouw Howard ziet
er dezer dagen uit als een bloeiende roos".
Toen kon mevrouw Van Sloten niet langer
zwijgen, en vertelde ze den ouden huisvriend
het groote nieuws, dat allen met zooveel
blijdschap vervulde.
Dr. Wilbrand zag verrast op.
„Die leukerd!" viel hij lachend uit. „Van
Raven deed zich de laatste jaren altijd voor
als een vrouwenhater, en menigmaal be
klaagde ik kleine Meta, dat ze zoo'n droeve
jeugd had. en daar komt nu in eens een
mooi, allerliefst, jong meisje Aalheim met
hare tegenwoordigheid opluisteren en weg is
zijn pessimistische opvatting. Nu, begrijpen
doe ik het best, en ik gun 't hem van harte,
't meest nog om Meta; maar voor u me
vrouwtje zal 't een groot verlies zijn".
.iaat me daar niet aan denken, dokter",
vleide mevrouw, „vooral nu ik nog zoo zwak
ben. De hoofdzaak voor mij Is, dat de plaats
van mijne onvergetelijke Emilie, op een waar
dige wijze wordt ingenomen, want, o dokter
u weet niet, wat een engel Ellen voor ons
allen is
Daar de hoofdpersoon van 't gesprek juist
binnen kwam om namens den baron iets te
vragen, hielden beiden even stil, doch de
dokter kon toch niet nalaten Ellen de hand
te drukken met de woorden: „Lief kind,
wordt gelukkig, ge verdient het", waarna
mevrouw er bijvoegde: „Ik heb den dokter
als No. 7 in ons verbond opgenomen mijn
kind, hij moest toch weten, waarom ik er
zoo opgewekt uitzie; maar nu doktertje,
'mond houden hoor, tot ik weder beneden
mag komen en dan wordt het publiek"
Reeds twee weken daarna kwam mevrouw
in tien met groen en bloemen versierden
salon met de geheele familie theedrinken;
ze was nog wel wat zwak, en moest over dag
nog ruston, maar o. ze verlangde zoo om
weer in den huiselijken kring te zijn. daar
het toen Zaterdagavond was en allen zich nu
zoo gelukkig gestemd gevoelden besloot men
onderling, dat de baron met Ellen en Ed
mond den volgenden morgen naar de kerk
zou gaan, om daar gezamenlijk te danken
voor 't behoud der zoo zeer beminde vrouw.
Van Raven stelde voor om mede te gaan, en
zoodoende hunne verloving bekend to ma
ken, wat aller goedkeuring wegdroeg.
'i Gaf heel wat opschudding in het kleine
kerkje van Aalheim, toen men, even nadat
de predikant den kansel had beklommen,
den ouden baron met fier opgeheven hoofd
zag binnen komen, met Edmond naa.se. zich
en daarachter, vergiste men zich 'niet, hun
burgemeester gearmd met juffrouw Howard,
beiden stralende van geluk. Ds. Everts begon
met in zijn voorgebed den dank van de ge
heele gemeente op te zenden voor de her
stelling der algemeen beminde burchtvrouwe
met welken dank natuurlijk zij het innigst
zouden instemmen, die haar het nauwst wa
ren verwant; en later in zijne boeiende rede,
besprak hij andermaal de blijdschap, die in
deze ure de bejaarde echtgenoot en'de ver
dere betrekkingen moesten ondervinden, waar
na hij tenslotte er nog bijvoegde, dat. zoo
hij zich niet vergiste, weldra een nadere
band alle leden van dit gezin nog nauwer zou
(Wordt vervolgd.), j
DE MODE VOOR HET ZOMERSEIZOEN, gedemon
streerd in Hyde Park te Londen door de mannequins
der vooraanstaande Engelsche modehuizen. - - Een
aantal bekoorlijke toiletjes voor de komende warme
dagen.
DE BERLAGEBRUG over den Amstel te Amsterdam ts heden officieel voor hef verkeer
opengesteld. Met deze brug is een belangrij ke verkeersverbetering in het Zuidelijk deel
der hoofdstad tot stand gekomen, terwijl de architectuur van het bouwwerk zich bijzonder
goed bij de omgeving aanpast.
DON PEDRO RICO, burgemeester van Madrid,
heeft een bezoek gebracht aan Londen, ter bijwo
ning van het internationaal congres van plaatselijke
autoriteiten in Central Hall.
IN TEGENWOORDIGHEID VAN VELE AUTO RJTEITEN Is Donderdag te Hoofddorp da
nieuwe Bad- en Zweminrichting officieel geopend.
IN DE OMGEVING VAN LENTON, Nottinghamshire (Eng.) is de Trent buiten haar oevers getreden en heeft de landerijen over een bijna onafzien
bare oppervlakte onder water gezet. De boerderijen zijn geheel geïsoleerd.
PANNE! De spelbreker op een mooien autotocht bij prachtig voorjaarsweer. Doch do
practische automobiliste weet er wei raad op en wanneer het euvel hersteld is, geeft de
hervatting van den tocht nieuw genot.
