OP SLOTENBURG
FEUILLETON
door
THéBèSE VAK ARENDSBERG.
IS
Van dien dag at was bet regelen der ka
mers, en de lndeeling van alles een punt van
voortdurende bespreking tusschen de baro
nesse en Ellen. De eerste stelde voor, dat de
bibüotheek, die nu weinig gebruikt werd. in
gericht zou worden tot zitkamer van Van
Haven en tevens tot ontvangkamer der jon
gelui De beste meubelen van den burge
meester zouden dan daar hunne plaats vin
den, benevens zijn schrijftafel en boeken
kast. Boven zou de groote logeerkamer in
gericht worden voor hen als slaapkamer, en
bet kabinetje daarnaast voor Meta; terwijl
Ellen's tegenwoordige zitkamer haar privé
boudoirtje zou worden, en hare slaapkamer,
Meta's speelvertrek Slotenburg was ruim ge
noeg om allen voldoende te kunnen herber
gen en nog plaats open te houden voor de
logees, die somtijds daar eenige weken ver
toefden.
De verdere voorbereidende maatregelen
voor het huwelijk waren spoedig afgeloopen.
De linnenkast der oude mevrouw was nog
ruimschoots voorzien, en ook bij Van Raven
was nog zeer veel aanwezig, zoodat het ge
heel onnoodig was zich Iets nieuws aan te
schaffen. Alleen stelde Ellen er prijs op om
zich een uitzet van linnengoed te koopen
van haar eigen verdiend geld, en vroeg de ba
ron permissie om voor de trouwjapon van
si ja pupil te mogen zorgen Doch daar Van
fteven er zeer aan hechtte, dat EQen draeüöe
bruidstooi zou dragen, dien Emilie op haar
trouwdag aan had, en de aanstaande bruid
zich hiertoe bereid verklaarde, zoo verander
de haar voogd zijn geschenk in een prach
tige' parure, die volgens Ellen heelemaal niet
aan de arme gezelschapsjuffrouw paste en
die zij niet wilde dragen voor zij mevrouw
Van Raven geworden was.
Alles ging dus zijn gewonen gang alsof er
geen huwelijk in aantocht was. Edmonds
verjaardag naderde met rassche schreden, en
daar de oudelui zoo gaarne wilden, dat Meta
dit uitstapje mee zou genieten, besloot men,
om de reis minder vermoeiend te maken, dat
Ellen met haar den dag te voren zou gaan,
en vooraf belet zou vragen bij de Van Havelts.
Van Raven zou dan den volgenden dag ko
men. Toen het bericht kwam, dat men hen
dol gaarne zou ontvangen, en Edmond van
alles onkundig werd gelaten, ten einde de
verrassing des te grooter te doen zijn. werd
het blijde nieuws aan Meta medegedeeld. Het
kleine ding was in één woord overgelukkig
en danste als een dolle in het rond.
Sedert haar engagement zorgde Ellen ge
heel voor de kleeding van haar aanstaand
stiefdochtertje, en toen zij nu in haar nieuw
wit. cachemier najaarstoiletje naar Sloten
burg kwam, om van hare grootouders af
scheid te nemen, riep de baron uit:
„Ellen. Ellen, je zult ons klein ding nog
ijdel maken; wat ziet ze er snoezig uit! Je
wilt zeker met je aanstaand dochtertje pron
ken".
„Niet pronken", verzekerde Ellen, .maar
ik heb gaarne, dat ze zich op haar voordee-
ligst voordoet, en u weet toch ook wel: J3e
kleeren maken den man, en ook het kind".
In Aalheim hielden ze nog even stil om Van
Raven goeden dag te zeggen en Mete's ca
deautjes, een paar gewerkte pantoffels, in
Ellen's valiesje te pakken.
Toen zij in den trein gezeten waren, en
telkens samen spnakeen over de mooie na
tuur, die GeJderiaad met recht, den naam vsn
„het lustoord van Nederland" doet verwer
ven, dacht Ellen onophoudelijk aan hare reis
nu bijna negen maanden geleden. Toen ging
zij als een ondergeschikte haar eigen brood
verdienen, met een droeveig verlaten hart,
nu keerde zj naar Beverloo terug als de ver
loofde van een geëerd, aanzienlijk man. als
het geliefde pleegkind Yan haren meester en
meester esse, met het kind van hunne eenige
dochter aan hare zorgen toevertrouwd
Had ze Meta allerbeeldigst gekleed, zij
zelve was ln haar eenvoudig zwart japonnetje
even stemmig als toen zij hare geboorteplaats
verliet; alleen had ze in haar ceintuur twee
witte rozenknopjes gestoken, van Raven's af
scheidsgroet.
In Arnhem moesten ze even wachten, en
herdacht ze ook weer, hoe eenzaam ze daar
toen zat, en hoe het „Ich Will" toen haar
eenige troost was Meta. die haar stil voor
zich uit zag staren, zeide op eens:
„Moedertje, zal het u geen verdiet doen
morgen weer uit Beverloo weg te gaan, u
hebt daar zeker zooveel oude vrienden".
„Neen Meta", antwoordde Ellen, „behalve
oom Edmond betreur ik daar niemand; mijn
geluk, dat is uw vader, gtj en uwe groot
ouders. en ik hoop mijn leven in Aalhelm te
slijten".
Om 8 uur kwam de trein te Beverloo aan.
De heer en mevrouw Van Havelt waren aan
het station om haar af te halen en hadden
volgens afspraak niets gezegd aan Edmond,
die eiken avond bij een leeraar ging werken.
Meta was zoo vervuld van de verrassing, dat
zij bijna niets gebruikte van het late diner,
dat mevrouw Van Havelt zoo vriendelijk voor
de beide reizigsters had laten opdisschen.
"t Deed mijnheer en mevrouw beiden goed
Ellen weer eens bij zich te zien, en ze hadden
dolle pret met Meta, die onophoudelijk vroeg
wanneer Oom Edmond toch kwam, en blijk
baar teleurgesteld was, dat de vier babies al
naar bed waren.
Eindeöfk precies negen w, et
ruk aan de bel, waarop mevrouw zeide: „Daar
Is hij!"
Als het dienstmeisje hem opendoet, hoort
men dadelijk Edmond's stem, die vraagt:
.Keetje, zijn er nog geen brieven voor mij
gekomen?"
Voor de goedhartige dienstbode hem nog
het blijde nieuws kan mededeelen, vliegt
Meta de gang ln en gilt luidkeels:
„Geen brieven, maar wel menschen," oom
Edmonc"! En 't voornaamste zie je nog niet".
„Jij hier Meta", zegt Edmond opgetogen,
„kind welk een verrassing, en is moedertje
ook hier?"
Ellen is inmiddels opgestaan, en gaat ook
haar broeder tegemoet:
„Edeie. hoe vindt ge *t?" zegt ze hem een
hartelijken kus gevend. „Wij komen je ver
jaardag opluisteren, ook Van Raven komt
morgen".
„Hoe ik het vind", antwoordt Edmond.
...heerlijk in één woord! En Meta ook, dat had
ik nooit kunnen droomen" En dan zich tot.
mevrouw Van Havelt wendend, zegt hij
fluisterend
„Heb ik u te veel van haar gezegd?"
Het verdere gedeelte van den avond vloog
om.
Meta mocht in dtt bijzondere geval wat
later opblijven, en allen genoten, toen zij
Edmond zoo gelukkig zagen. Nu pas besefte
Ellen ten volle, hoe eenzaam hij zich gevoel
de en hoe somber zijn leven was, vergeleken
bij het hare. De geheele week was het wer
ken, ook des Zondags moest hij nog eenige
uren aan de studie wijden, en ofschoon de
heer en mevrouw Van Havelt uitstekend voor
hem zorgden, zoo hadden ze geen tijd zich
veel met hem bezig te houden; vier kinderen
van 1 tot 6 jaar namen bijna den geheelcn
dag mevrouw ln beslag, en mijnheer had, be
halve zijn burgemeestersambt, nog zooveel
andere bezigheden.
Den volgenden morgen otn
"Meta aft wakker, m toen ze
1 de kinderen hoorde, vroeg ze of ze hen even
mocht gaan zien. Hare komst in de kinder
kamer veroorzaakte groote vreugde, zij stoel
de en speelde met hen, en genoot misschien
nog meer dan het wilde troepje zelve, daar
het voor haar zoo'n zeldzaamheid was kinde
ren rond zich te hebben.
Om acht uur was de geheele familie aan
de ontbijttafel tegenwoordig, en toen Edmond
na al zijne cadeaux in ontvangst genomen te
hebben zich gereed maakte om naar school
te gaan, stelde de heer Van Havelt voor. da:
Meta hem zou wegbrengen; ze moesten maar
vast vooruitgaan, hij zou hen dan achterop
komen, om Meta terug te geleiden.
Zoodra hij hen inhaalde, vroeg de burge
meester aan Meta of zij met hem naar een
photograaf wilde gaan, hij wilde zoo gaarne
Ellen op haar verjaardag in December, me:
een mooi groot portret van haar aanstaand
dochtertje verrassen Meta was onmiddellijk
hiertoe bereid, ze beloofde ..heuse h te zullen
zwijgen", en stapte moedig met haren nieu
wen vriend mede. innig gelukkig, dat ze Iets
voor „moedertje" kon doen.
Toen ze om ruim tien uut terugkwam en
Ellen zeide:
„Kind. waar heb je toch gezeten? Ik was
werkelijk ongerust over Je", antwoordde ze
doodleuk, dat mijnheer Van Havelt haar wat
van de stad had laten zien, en haar nu tot
kort bij huis had gebracht,.
Om half twaalf kwam Van Ravon en zeide,
dat de oudelui Van Sloten Ellen voorstelden'
om nog tot den volgenden dag te blijven,
daar anders het verjaarfeest van Edmond
onderbroken moest worden, en zij het nog
wel één dag wilden zien uit te houden. Hij
zelf had zijn werk zoodanig geregeld, dat h;j
ook blijven kon, en ze zouden dan den vol
genden dag 's morgens samen vertrekken.
wseoigd**
OP DEN UITKIJK.
De loerende blik
doel vermoeden,
dal de reden waar
om deze schild
wacht is uitgezet
wel eens niet van
de allerbeste zou
kunnen zijn.
DE FABRIEKSKAAS, die tot nu toe in een bovenzaal van een koffiehuis te Purmcrcnd
werd verhandeld, werd vanaf gisteren in een eigen gebouw van de Verccniging van
Kaashandelaren geveild. De kaaswaag trok den eersten dag veel belangstelling.
DE GROOTE SLUISDEUREN TE LINNE worden aan een grondige restauratie onderworpen,
waarbij de hulp van den duiker onmisbaar is. De duiker daalt af in de Maas voor het los
maken der bouten in de sluisdeuren.
DE BEHANDELING DER STRAFZAAK, Inzake het drama te
Putbroek is Dinsdag voor de Rechtbank te Roermond aange
vangen. De legitimatiebewijzen der getuigen worden nage
zien, voor het betreden van het Gerechtsgebouw.
NEDERLAND IN INDIë. Een groep
Voiendammers, die de Indische ten
toonstelling in het Westbroekpark te
Den Haag met harmonica-spel opluistert.
DE HEER H. C. PELETIER. stationschef
te Delft, za! na een diensttijd van ruim
40 jaren bij de Spoorwegen, met ingang
van 1 Juli a.s. den dienst met pensioen
verlaten.
IN TRAINING. Voor de komende
roeiwedstrijden wordt door de
deelnemers druk getraind. Een
der candidaten voor de overwin
ning oefent op langen slag
