HET HAARLEMSCHE STADSBEELD.
Van een reis in Frankrijk.
ONS EIGEN LAND.
Van alles en nog wat.
Hoe het eens was.
Hoe het geworden is.
Dc Ken nemer poort van do stacl nit gezien.
Sainfes-Cognac-Angoulème-Poitiers.
(Van onzen Parljsdhen correspondent).
Ik moet hier even een Incidentje verhalen
en wel omdat het op schrijnende wijze de
Achterlijkheid van de bevolking aanduidt.
Toen ik in Roche fort uit een hotel kwam,
trof ik een jockey aan die. omdat het prach
tige renpaard, dat hij aan den toom mee
voerde, niet wilde drinken, het dfier brapipen
in den buik gaf. Tot groote vreugde van de
omstanders heb ik hem het paard afgeno
men. zijn naam genoteerd, dadelijk proces
verbaal laten opmaken en het nobele dier
zelf naar den eigenaar gebracht, die dadelijk
zijn jockey ontslag heeft gegeven. En dat
voorvalletje deed me kennis maken met een
aldaar gevestigde geneesheer, groot dieren
vriend, eigenaar van een paar magnifieke
koppels witte duiven.
Meneer, kunt u, a/ls lid van de SP.A. (Die
renbescherming), nu eens niet tusschenbeide
komen om een einde te maken aan de vol
gende toestanden: er woont hier (en we kre
gen naam en adres) een soort toovenaar, een
kwakzalver, die voor alles raad geeft. Wan
neer er zich nu bij kinderen een geval van
nekkramp voordoet, dan zegt hij aan de
ouders, dat er maar één middel is om het
kind te genezen: men moet een wit duifje,
levend, boven het hoofd van het kind ooen-
snijden cn zoo laten doodbloeden.... Waar
ik de eenige ben. die witte duiven bezit, ko
men ze natuurlijk bij mij smeeken en bidden
om een van mijn duiven te geven
Zoo iets in de XXste eeuwPassons.
Het is dien avond, weer na een geweldig
banquet, gevolgd nog door een coctail bij den
hoofdredacteur van het grootste provinciale
dagblad van Frankrijk, „La Petite Gironde",
heel laat geworden (maar wat een genot om
ook André Gaudun van de Opéra Comique de
mooiste regionale liederen te hooren zingen)
en 's morgens om zes uur waren we al weer
op weg. De oud-minister van Handel, M.
Chapsal. en de ex-minister voor het Budget,
M. Palmade, burgemeester en wethouder van
Saintes hadden ons rendez-vous gegeven
voor tien uur en voor dien moesten we nog
een bezoek brengen aan Brouage-la-Morte.
We rijden over een dijk door een eindeloos,
troostelooze vlakte van aanslibsel, een soort
woestijn van modderig zand. waar nagenoeg
niets groeit. En daar. we zouden bijna zeg
gen onlogisch, een enorme vesting, zware
halfvervallen wallen cn kazematten. Een
vesting daar aangelegd door Richelieu, om
het land te beschermen tegen mogelijke En-
gelsche invasies. Brouagc was vroeger aan
zee gelegen en thans, door indijking weer
het werk van de Nederlanders zijn we
op meer dan twaalf kilometers van den
Oceaan, Het oude kerkje, waarin enkele ver
weerde grafsteenen met inschriften, getuigt
nog van het grootsch verleden van Brouage,
en van het historisch feit ook, dat hier de
beroemde Fransche ontdekkingsreiziger en
kolonisator Samuel Champlaln werd -geboren
(1576) en dat hij van hier vertrok om Quebec
te stichten. Enkele schamele huisjes staan
geschaard rond het vervallen kerkje. Broua-
ge-la-Glorieuse is geworden Brouage-la-
Morte.
Langs het nog mooi bewaarde middeleeuw-
sche kasteel van Roche-Courbon, waar Loti
zijn roman „La Belle au Bots dormant" laat
spelen en dan de verrassing welke ons wacht
te in Saintes. bij den ingang van het Mu
seum Metro. Er stonden daar. voor het bor
des van het magnifieke XV iu.de eeuwsche
buitenverblijf een veertigtal zangers en zan
geressen opgesteld, allen in regionale costu
mes, om ons welkomstliederen toe te zangen
en dansen uit te voeren. De rijke' kanten
mutsen van de vrouwen, do bont gekleurde
shawls, de fijn geborduurde schorten gaan
van moeder op dochter over, evenals de stijve
lakensche pakken van de mannen het gene
raties lang uithouden. Het Museum Metro,
waardoor de stichter, M. Metro, ons zelf
rondleidde, is ongetwijfeld de mooiste, de
rijkste collectie van regionale curiosa van
héél Frankrijk. Saintes toch is het uitgangs
punt geweest door alle eeuwen, van groote
nationale bewegingen cn de talrijke souve
nirs aan twee in dc geschiedenis beroemde
prinsessen, de duchesse d'Angoulème, dochter
van Lodewljk XVI cn Marie Antoinette, en
can de duchesse de Berry, meer bekend als
„petit Pierre", die belden, zij het ook voor
verschillende doeleinden, hier, in Saintes
haar campagne begonnen, geven aan de ver
zameling meubelen, sieraden, aardewerk,
costumes, munten, vlaggen schilderijen, pren
len, boeken en manuscripten een bijzondere
charme. Het is een uiterst rijke collectie en
met groöten smaak is alles geëxposeerd.
Het stedelijke museum, ondergebracht in
het stadhuis, waar de bolde ex-ministers vocrr
het aanbieden van den eere-wljn zelf de
honneurs waarnamen, had voor ons de bij
zondere bekoring van een paar magnifieke
doekjes van de oud-Hollandsche school, w.o.
een prachtig stukje Wouwerman; de twee
Breaghels zijn ware pronkstukken. De oud-
Rome insche cerepoort, 'het museum Lapoy-
dère, waar alle vondsten van opgravingen
werden ondergebracht, de interessante abdij
uit de Xlde eeuw, het moest helaas alles in
een ai te haastig tempo worden bezichtigd,
want kilometers verder, in Cognac, wachtte
men ons met ongeduld aan een van die maal
tijden, waarvoor dc Bourgondiërs zich niet
zouden hebben geschaamd.
De weg. welke van Saintes naar Cognac
leidt, gaat dwars door de uitgestrekte wijn
gaarden. het kleine „Champagne", waar de
beroemde cognac van de Hennessy's en de
Martel's wordt gebrouwen. M Henne&sy zelf,
na de lunch, heeft ons rondgeleid in zijn
enorme fabrieken.
Hoeveel liters cognac we hier hebben?...
vijftig millioen ongeveer.
We loopen maar steeds verder door enorm
uitgestrekte kelders vol tonnen, langs groote
machines met puur zilveren bassins, waarin
het kostbare en kastelljke drankje wordt op
gevangen en de heer Hennessy vertelt ons,
hoe zijn voorouders, Ieren van origine, hier
zijn gekomen in 1745 en hoe zij de eerste fa
brieken stichtten.
En de crisis?
Slechte tijden.maar we hebben toch
alle werklieden kunnen aanhouden.hoe
wel centrum van communisme.
Instappende auto's staan weer voor en
men wacht ons in Angoulême. Dat is het
nadeel van zulke officieele tochten: zoo graag
zou men nog wat langer vertoeven In a.1 die
heerlijke streken, er wat uitrusten, maar de
arbeid roept.
De mooie reis is dus voorbij. Maar als ik
een enkele raadgeving mag vastknoopen aan
deze korte indrukken; als 't u gegeven is om
een uitstapje te maken naar „la douce -Fran
ce", gaat dan naar de Fransche Nederlan
den. Al was 't alleen maar om eens te zien
en te ervaren, wat onze voorouders daar ver
mochten.
HENRY A. TH. LESTURGEON.
FANTASTISCHE AFSTANDEN.
HET REIZEN IN DE TOEKOMST.
Als ge van kleine snelheden hoort spreken,
dan denkt ge aan zooiets als vijf kilometer
maximum per uur. Niet aldus de natuur- en
sterrekundigen. die onder kleine snelheden
verstaan: honderdduizend tot vijfhonderd
duizend kilometer per seconde!
In een interview heeft de beroemde Tesla
verklaard dat men, in strijd met de relativi
teitstheorie van Einstein, zeer goed snel
heden kan bereiken die grooter zijn dan die
van het daglicht,, hoewel het licht drie
honderdduizend KM. In één seconde aflegt.
Hij heeft een toestel uitgevonden, dat
stroomen zendt die van driehonderdduizend
K M. tot 475.000 K.M. gaan. En hij legt de
laatste hand aan een toestel dat stralen zal
toelaten met tweemaal de snelheid van het
licht.
Hij voegde erbij dat. naar zijn overtuiging,
zijn uitvindingen eens pract-isch zullen kun
nen worden toegepast, zoodat de mensch
met een fantastische snelheid zal kunnen
reizen.
UIT DE WERELD VAN DE FILM.
Warner Baxter en Myrna Log in Afvalligen
rcncgadesdc Fox-film. die deze weck in
het Luxor Theater draait.
Bij Frans Halsplein en den
Kloppersingel.
De Kennemerpoort die op deze teekening
(dateerend van 1365) staat, werd in de 17e
eeuw gebouwd toen de vesting in het Noor
den der stad werd uitgebreid. Het keurs
lijf werd te nauw, de Jansweg- en Kruisweg
poort werden afgebroken, om plaats te
maken voor de Kennemerpoort. Deze poort
is van een geheel afwijkend type als de Am-
sterdamsche-. Hout- en Raampoorten. Het
is aan de bouworde wel te zien. dat zij van
later tijd is. De poort was aan dc stadzijde
met mooi beeldhouwwerk voorzien.
Op ongeveer dezelfde plaats is nu de
breede Kennemerbrug gekomen.
EEN MEISJE MET VIJF
VERLOOFDEN.
Een schrikkeljaar is een verschrikkelijk
jaar voor verstokte vrijgezellen. Immers in
drie van de vier jaar heeft uitsluitend do
man het recht een dame ten huwelijk te
vragen, bepaalt dus uitsluitend het sterke
geslacht of een huwelijk zal worden gesloten
of niet, doch in het jaar, waarvan de cijfers
door 4 gedeeld kunnen worden en slechts
de eeuwjaren zooals 1900 en 2000 vormen een
uitzondering mag de vrouw haar vrije
keuze doen en zich den door haar uitverkoren
man wenschen en hem ten huwelijk vragen.
De fataalste datum van dit fatale jaar is
natuurlijk 29 Februari, de extradag. dien ka
lenderhervormers ons alweer willen ontne
men, waaruit men niet het besluit kan trek
ken, dat de voorstanders van de kalender
hervorming mannen zijn, die vrees koesteren
voor het schrikkeljaar.
Genoemde dag heeft in het lichtzinnige,
onnadenkende hartje van mejuffrouw Gou-
rad uit Bordeaux een plan doen rijpen, dat
de vreeselijkste gevolgen met zich sleept. Zij
wilde heelemaal niet trouwen, vond zich jong
en waarschijnlijk mooi genoeg om nog wai,
te wachten tot de ware man zou komen,
maar desondanks, zoo maar uit de grap,
heeft zij niet minder dan vijf schriftelijke
huwelijksaanzoeken gezonden aan vijf ver
schillende heeren. En het succes was verbluf
fend. Alle vijf hebben het aanzoek aangeno
men en spoedden zich naar Bordeaux om met
de aanstaande echtgenoote nader kennis te
maken. Mile Gourad bevindt zich thans door
haar lichtzinnig liefdesspel in het. bezit van
vijf verloofden, die zich aan het aanzoek en
de traditie van het schrikkeljaar houden en
nu onderling maar moeten uitmaken, wie de
rechthebbende is, tenzij deze speciale dame,
die misschien wel onberekenbaar zou kunnen
zijn, alle vijf candidaten afwijst en een zes
den aanvaardt, die zich aan de oude, be
proefde methode van de gewone jaren houdt
en op zijn knieën heeft gesmeekt om het
handje van de schoone mademoiselle Gourad.
Loop-doop.
In verscheidene plaatsen van Zuld-
Duitschland heerscht bij den kinderdoop nog
een zeldzaam gebruik. Degene, die het kind
ten doop naar de kerk draagt, moet snel
loopen en eveneens in snellen pas. na den
doop. de kerk weer met het kind verlaten.
Men gelooft, daar namelijk, dat zoodoende
het kind gauwer leert loopen.
Een groote landkaart.
Te San-Francisco heeft men de grootste
en-relief landkaart der wereld vervaardigd.
Deze reuzenkaart heeft 240.000 gulden ge
kost. Zij is 5,1 2 M. hoog en 182 M. lang. cn
geeft een beeld van geheel Californië.
Een zware pijp.
De Sjah van Perzië is eigenaar van de
duurste pijp der wereld. Zij is met kostbare
juweelen versierd en vertegenwoordigt een
waarde van rond negen ton.
Het lijkt ons een zware pijp....
Werkloozc kamcelen.
Eertijds was de kameel het „schip der
woestijn". Het was het geduldige lastdier, dat
voor het transport van goederen en produc
ten over lange afstanden gebruikt, wero.
Maar de geest van den nieuwen tijd buigt
niet voor de romantiek van het karavaan-
bedrijf. Thans reeds zijn er in Egypte onge
veer 15.000 automobielen, waarmede het ver
keer met het binnenland plaats vindt. Daar
door zijn omstreeks 20.000 kameelen werkloos
geworden, hetgeen, naar men begrijpen zal,
door de dieren nogal kalm wordt opgeno
men.
Gramofoonplaten-concerten.
Dezer dagen is een statistiek gepubliceerd
over het percentage gramofoonmuziek in de
radio-programma's over het afgeloopen jaar.
Hieruit blijkt, dat Frankrijk het record
houdt met 25.6dan volgen België met 20,d
Noorwegen met 18%. Duitschland met
16,8%, Joegoslavië met 13.1% en ten laatste
Tsjecho-S'.owakije met 10%.
Tegen Oehtend-Gymnastick.
De Weensche Bond van huiseigenaren
heeft zich met een dringend verzoek tot de
directie van de Ravag gewend om de gym-
nastiekuren te veranderen. De huisbezitters
zijn van meening. dat de per luidspreker ge
geven gymnastiekoefeningen, wanneer die
door velen tegelijk worden uitgevoerd, een
nadeeligen invloed zullen uitoefenen op de
vloeren en balken van oude huizen. Een ant
woord van de Ravag bleef tot op heden ach
terwege
Japansche korte golf-zender.
Een nieuwe ultra-kortegolf-zender in de
omgeving van Tokio is onlangs in bedrijf ge
steld. De zender, die staat in Kemikawoa-
Cho-China-Ken is hier ontvangen en wel
dagelijks van 10.30 tot 12 uur (M.E.T.)
De gebruikte golflengten zijn 3807 en
19.36 M.
Kubclik's riool.
De wereldberoemde violist Jan Kubelik,
die nog niet zoo lang geleden een zijner
vingers verzekerde voor meer dan 6000 pona
sterling, is genoodzaakt geweest zijn ge
liefdste viool te verkoopen.
In een Interview verklaarde hij meer dan
750.000 pond verdiend te hebben gedurende
zijn muzikale loopbaan, maar nu heeft hij
bijna alles weer verloren door ongelukkige
speculaties.
Slangenbeten hebben in het afgeloopen
jaar een dood veroorzaakt van 25000 personen
in Britsch-IncMë. En dit. de dlstrlctsbestrij-
dingen ten spijt, die jaariiiks no? duizen
den levens redden.
V' I,
rk4*i
7 -.A u. sï *rA
Waar nu het Frans Halsplein en de Kloppersingcl is.
KLOOSTERRADE OF ROLDUC
In het uiterste Oosten van Zuid-Limburg,
vlak aan de Duitsche grens, ligt bij Kerk-
rade het gebouwencomplex van Rolduc, se
minarie, gymnasium, H. b. S. en Handels
school. Het is een wereldje op zichzelf en
doordat de stichting al heel oud is, zijn er
allerlei merkwaardige architectuurvormen te
vinden. Maar ook andere historische bijzon
derheden.
Algemeen wordt aangenomen, dat de eer
ste steenkoolmijnen, die in Europa bekend
zijn, tegen het einde van de twaalfde eeuw
in het Luiksche ontgonnen zijn, om precies
te zijn in het jaar 1198. Uit de archieven van
de abdij van Kloosterrade blijkt echter, dat
er in het jaar 1113 reeds steenkool gegraven
werd in de bergen vlakbij.'De monniken van
de abdij werkten in de mijnen mee. Het
schijnt dus, dat de abdij te Kloosterrade er
nog eerder bij geweest is dan de Luikenaren.
Die mijnen zijn misschien wel dezelfde als
onze Dominiale mijnen; in dat zelfde archief
vinden we, dat de Dominiale mijnen tot 1795
aan de abdij van Kloosterrade behoord heb
ben.
Over de stichting van de abdij zijn de ge
leerden het niet eens. De legende wil, dat de
kanunnik Ailbert van Antoing, een zeer heilig
man, die leefde aan het eind van de elfde en
het begin van de twaalfde eeuw, een vizioen
kreeg van een berg. Hij trok er op uit om
een berg te vinden, die zijn visioen het meest
benaderde cn vond dien berg bij Kerkrade,
op de plaats van het tegenwoordige Kloos
terrade. Daar stichtte hij toen de Augustiner
abdij Rode. De naam Kloosterrade is veel
jonger. Het juiste jaar van de stichting is
evenmin bekend, er wordt aangenomen 1108
of 1140. Maa.r dat- lijkt nogal onwaarschijn
lijk, want Ailbert stierf in 1122 en toen be
stond de abdij al. Bij de stichting verleenden
allerlei hooge heeren steun, o.a. Adelbrecht
van Saffenburg. Ailbert zelf kwam heel vaak
in Rolduc en stierf op een van zijn reizen
juist toen hij op weg naar Limburg was, in
Settenich bij Bonn, waar hij in de slotkapel
begraven is. Hoewel zijn nadrukkelijke
wensch was, in Rolduc begraven te worden
en de monniken alles gedaan hebben om het
zoover te krijgen, hebben de Settenichers
het stoffelijk overschot niet willen afstaan.
Het eerste wat er gebouwd is zal wel de
kerk geweest zijn. Die is in 1208 ingewijd
door bisschop Otbert van Luik. Ailbert van
Antoing moet een veelzijdig begaafd man
geweest zijn, want behalve de ontdekking
van den b*g staat ook het ontwerp van de
kerk op zijn naam. Onder die kerk is een
crypt. Jammer genoeg is de kerk later aan
het verzakken gegaan en bij de restauratie
van het koor in den Gothischen tijd is er
als steuntje dwars door de crypt een muur
gebouwd, die er natuurlijk veel aan bedor
ven heeft. Overigens heeft Rolduc in die
crypt een voorbeeld van West-Duitschen
Romaanschen stijl. zooiets als in de
Maastrichtsche St. Servaas. Wie gelegenheid
krijgt om dé crypt- te bezoeken, lette maar
eens op de kapiteelen van de zuilen, die
bladversieringen vertoonen (Byzantijnsche
invloed) en verder den in ons land hoogst
zeldzamen Lombardischen teerlingvorm heb
ben.
De nog bestaande abdijgebouwen zijn uit
de zestiende en zeventiende eeuw. Daarna
kwam er nog een benauwde tijd voor Rol
duc. Het gebied viel n.l. in 1661 aan de Sta
ten van Holland, en toen had het niet veel
gescheeld of de abdij was opgeheven. Door
dat dat hoekje van het land kort daarop
weer Spaansch werd. kwam het zoover niet.
De schoolgebouwen zijn van veel later, want
vroeger was Rolduc uitsluitend abdij; de bis
schop van Luik heeft er honderd jaar gele-r
den een klein seminarie ingericht.
Door alle eeuwen heen is er aan Rolduc
gebouwd. Sinds de dagen van Antoing tot
het midden van de vorige eeuw toe. Er is
dan ook genoeg merkwaardigs te vinden, al
zal uit den aard der zaak het oudste ge
deelte het interessantst zijn.
L. S.
DE MACHT DER GEWOONTE.
TRAGIKOMISCH LOTGEVAL VAN EEN
GYMNASTIEK-ENTHOUSIAST.
Gymnastiek speelt heden ten dage een
groote rol. Dag aan dag zet een groote schare
van min of meer jeugdige personen den luid
spreker aan om met muziekbegeleiding
van rhythmische oefeningen te profiteeren,
lenig te worden en jeugdig te blijven.
Ook een herbergier in Ho'.stein volgde deze
radio-gymnastieklessen, echter hij deed dit
op een ietwat zonderlinge manier; ierieren
dag sprong hij om precies 6 uur uit de
veeren, stapte in zijn kleeren en sprong dan
uit het raam van zijn parterre gelegen slaap
kamer, om zich buiten aan de pomp met ijs
koud water te verfrisschcn. Dit soort och-
tend-gymnastiek oefende genoemde herber
gier reeds een tiental jaren uit, zonder ook
maar éénmaal te hebben overgeslagen. Het
was hem een levensbehoefte geworden zoo
als hij zijn ontbijt nuttigde of z'n „potje
bier" na het avondmaal.
Thans zal hij zijn ochtendoefeningen ter
bevordering van lenigheid en jeugdbehoud
eenigen tijd moeten missen. Niet vrijwillig,
doch onder den druk van merkwaardige om
standigheden. Na tien jaren was de goede
man weer eens op reis gegaan en had buiten
bij familie zijn intrek genomen. Precies om
zes uur ontwaakte hij, spoedde zich naar het
venster en sprong naar buiten. Met gebroken
beenen bleef hij liggen; hij had er niet aan
gedacht, dat hij zich niet thuis bevond, maar
op bezoek bij familie, die een derde étage
bewoonde!
Nu zal hij zijn ochtendtraining wel eenigen
tijd moeten uitzitten. Maar hij heeft thans
reeds verklaard dat hij na zijn genezing
zijn oefeningen zal hervatten. Nog liever
geeft hij 's avonds zijn potje bier op dan
's morgens zijn gymnastiek.
RADIUM DE KOSTBAARSTE STOF
DER WERED.
In het Jaar 1898 won het echtpaar Curie uit
vele tons Joachimstaler Uranpechtbrenae de
eerste milligrammen van het lichtuitstra-
lende clement Radium. In de daarop volgen
de 30 jaar zijn van deze allerkostbaarste
stof nog 600 gram verkregen; daarvan zijn
echter 80 gram verloren gegaan, zoodat het
wereldbezit aan radium iets meer dan 500
gram bedraagt. De prijs van 1 gram is
180.000 gulden; het halve kilogram dat thans
in de wereld voorhanden is, heeft dus een
waarde van 90 millioen gulden. Niet alleen
omdat radium zoo zeldzaam en zoo kostbaar
is. maar ook om de hoogst schadelijke wer
king. die radiumst-ralen op het weefsel van
het menschelUk ilchaam uiltoefenen. wordt
dc st-of met bijzondere voorzichtigheid be
handeld.
OUD-VLAAMSCHE WIJSHEID.
VOORWENDSELS.
„Het water dat is kwaad", sprak de eend
en kon niet zwemmen;
Den slimsten maeier ligt staag rommel
in den weg;
De zangers zijn verkoud', als 't hapert
aan hun stemmen;
Die 't vaartuig stuurt in 't riet, wijt
zulks aan roer of scheg;
Een kreupel schrijver deugt zijn pen
niet om te trekken;
Zoo tracht men 't een gebrek door
't andere te bedekken.
DE HITTE DER ZON.
Een Londensch professor meent te mogen
verzekeren, dat het licht aan de buitenste
oppervlakte der zon ongeveer 6000 graden
Celsius (centigraden) bedraagt. Maar dat is
nog niets! meer in het midden van dit he
mellichaam, in het deel. dat men de kleuren-
sfeer noemt, stijgt de hitte tot een millioen
centigraden cn de eigenlijke kern. dat is de
schijf die met het bloote oog zichtbaar is,
brengt het tot veertig millioen centigraden.
De zon is als een magazijn, waarin zoowat
twintig millioen jaren uitstralingen opeen
gehoopt zijn. Elk jaar kan er een twee mil-
lioenste verlies aangenomen worden.
EEN NIEUWE MANIER OM TALENTEN
TE ONTDEKKEN.
Fox Film Corporation heeft een nieuw
systeem om jonge talenten te ontdekken en
op de proef te stellen. Jonge artisten, ac
teurs, schrijvers, allen, d'.e de noodige be
kwaamheid bezitten, zullen oen kans krijgen
om gezien, gehoord en beoordeeld te worden
in de studios.
Jeugdige schrijvers worden verzocht korte
dramatische of comedie sketches te bewer
ken. Men zal jonge talenten opdragen deze
voor het voetlicht te brengen, terwij! bekwa
me regisseurs de regie in handen zullen
nemen.
De ondervinding heeft geleerd, dat men op
deze wijze vaak bijzondere vondsten op
film- en theatergebied doet.
James Dunn, de held uit „Bad Girl", is op
die manier ontdekt, evenals Helen Mack, die
naast Victor MacLeglen de hoofdrol vervult in
„When Paris sleeps".
Schrijverstalenten, zoowel als acteurs zijn
hierbij op den voorgrond getreden en zij al
len hebben een vast contract bij Fox Film
Corporation gekregen.
Het nieuwe systeem is met enthousiasme
ontvangen, daar het een einde maakt aan
onnoodige en oneerlijke protectie en jonge
krachten door eigen werken en kunnen op
den voorgrond brengt.
