Het Mysterie der
Eeuwige Jeugd
t
FEUILLETON
(„LUZ1FERS' ENDE")
Een emotioneele roman
door WALTHER KLOEPFFER.
9^
- „Gussy, wie woont hier eigenlijk bene
den?"
..Twee Engelsche dames, die al jaren lang
geregeld hier logeeren".
,JEn boven deze kamer?"
..Voor zoover ik weet: hotelpersoneel".
Klaus boog zich weer over de balustrade
en liet zijn blikken langs den bliksemaf
leider omlaag dwalen. Er h'i dacht: een
geoefend athleet zou gemakkelijk langs dat
ding van uit den hct e.tuin naar boven kun
nen klimmen, dat wil zeggen, indien de man
af en toe een steunpunt zocht op de vele
vooruitspringende gedeelten van den gevel.
Deze ouderwetse!» architectuur is het ideaal
voor een hotelrat!
Terwijl hij zoo dacht, gleden zijn blikken
langs den muur, dicht bij het ba!com. Plot
seling werd hij opmerkzaam. Op oen der
vooruitspringende gedeelten, ongeveer een
halve meter naast en onder het bal con, lag
een klein, blinkend voorwerp.
..Een ring!" was Klaus' eerste gedachte.
Het volgend oogenblik maakte hij een ware
acrobatische krachttoer: het gelukte hem
Inderdaad, het blinkend voorwerp machtig
te worden. Gusty kwam nleurwsgieng nader-
bü.
..Een manchetknoop!" riep ze verbaasd,
"oen Klaus het voorwerp in de hand hield.
En wat eten zeldzame knoop!"
Haar verbazing was alleszins gerechtwaar-
digd. Het was werkelijk een bijzonder vreemd
sieraad. Een zalmroode carneool. zoo gToot
aLs een cent, door kleine brillatten omge
ven en in platina gezet. De carneool was bij
wijze van camee verwerkt en stelde ee?
mephistokop voor. Op de keerzijde van het
vreemde voorwerp stond, het volgende ge
graveerd: QUITO. 12.12.12.
Het kleine juweel gaf stof tot nadenken.
Hoe kwam het op dit vooruitspringend ge
deelte van den muur? Verloren door een
vroegeren bewoner der kamer? Onmogelijk!
Zou iemand iets van het balcon laten val
len. dan kon dit nooit een zijsprong maken
van meer dan zestig centimeter. Ook kom
het niet uit een venster der vierde verdie
ping zijn gevallen, daar heit in dit geval
regelrecht in de diepte was verdwenen
Had iemand het sieraad opzettelijk daar
neergelegd?Of eigenlijk een uiterst
zwakke veronderstelling had iemand het
sieraad verloren, toen hij langs den bliksem
afleider naar boven klom? Er waren hier
twee mogelijkheden. Men had de keus. In
stinctief helde Klaus tot. de laatste veron
derstelling over, alhoewel deze de minst
waarschijnlijke was. daar hotelratten, die
langs bliksemafleiders hun fortuin gaan
zoeken, in den regel niet zulke kostbaar
heden bij zich dragen.
Ten slotte wilde hij het vinden van den
diamanten knoop in verband brengen met
Peter's verdwijning. Doch hij haalde de
schouders op en stopte het sieraad in zijn
portefeuille. Tot z'n schoonzuster zei hij
echter:
Duister eens. Gussy: voorloopig zullen
we met niemand over dat ding spreken. We
gaan nu naar hec hoofdbureau van politie.
Ik ben nieuMsggaeng. was de
Trltgevtedht.
De heer Vittore Buzzi. politiecommissaris
van Lugano, ontving zijn beide bezoekers
met echt Itakaansohe hartelijkheid, die ech
ter niet geheel -vrij was van zelfgenoegzaam
heid.
.,'giorno! We hebben nieuws. vero -
veel nieuws!" Daarbij wees hij naar een
stapel telegrammen op zijn schrijftafel.
..Uw echtgenoot, signora. heeft de stoom
boot „Ticono" genomen, die 's morgens om
7 uur 10 van Lugano vertrekt. Hij bereikte
het schip net op het nippertje. Aan dek
kreeg hij een lichte zonnesteek, herstelde
zich echter spoedig, ging Ce Pon te Tresa
van boord, ontmoette daar een roodharig
heer met gouden bril en gekleed in donker
blauw colbert. Arm in arm, dus volkomen
vriendschappelijk, gingen de beide heeren
over de Italiaansehe grens. Zooals u ziet
hebben we tamelijk vlug gewerkt. signer
Sander". De laatste woorden golden Klaus.
Deze moest dat beamen. Doch Gussy vroeg
ongeduldig:
..En wat weet u verder. Mijnheer?"
„Het verdere, signora. bestaat uit berich
ten van mijn Italiaansche collega's. De beide
heeren dus. uw echtgenoot en de heer met
rooden baard, stapten te Tresa in een auto
mobiel en reden naar Milaan
,.Wat moet Peter in Milaan doen?" vroeg
Gussy zich angstig af.
daar de Fiatwagen in een razend
tempo door dorpen en over wegen vloog,
viel hij iedereen op en konden wij zijn spoor
volgen tot Genua. Doch van Genua af. ver
liezen we hem uit het oog: het is alsof de
auto daar van den aardbodem verdween..."
Op hetzelfde oogenblik rinkelde het tele
foontoestel. De Commissaris nam de hoorn
van den haak en.Aha, bent u het,
collega Priuli?zoo. zooja. ja
dus niets? Welnu, ik dank u in ieder ge
valEn zich woer tot zijn bezoekers
«tendentie:
..Mïfn <v>TV»gn te O»™ bertdhf, me mr>-
even. dat men bij nader onderzoek geen
spoor meer gevonden heeft van den Fiat
wagen. Ook van de inzittenden is niets te
bekennen. Hiermede zijn we aan het eind
van ons Latijn. Ik zou u ten slotte den raad
willen geven, een flinke detective met het
verder onderzoek te belasten".
Waarop K'.aus antwoordje: „Ik deel ge
heel uw meening, mijnheer de commissaris
En ik dank u, ook namens mijn schoonzuster
voor alles wat u in de aangelegenheid hebt
gedaan. Zou ik nog mogen vragen, of u hier
in Lugano iets bijzonders hebt ontdekt?"
Niets. We hebben helaas niet kun
nen vaststellen, op welke wijze professor
Sander in relatie is getreden met den rood-
baardigen heer. Want het is toch voor de
hand liggend, dat de professor slechts na
een mondelinge of schriftelijke afspraak naar
Pon to Tresa is gereisd. Dat hij zelf op die
gedachte is gekomen, houd ik. na hetgeen
mevrouw mij verteld heeft, voor onmogelijk
Er moet hier een verband zijn, waar we op
het oogenblik nog niets van weten, 't Is
hoogst raadselachtig We hebben op het
postkantoor geïnformeerd: niets. Geen en
kele brief, geen enkel telegram voor den
professor. Het hotelpersoneel weet niets. In
den loop van den dag, voorafgaande aan de
verdwijning, heeft de professor niet getele
foneerd. althans niet in het hotel We staan
hier voor een raadsel. Zooals gezegd: geef de
zaak in handen van een bekwaam detective
Mocht u mij verder noodig hebben, dan blijf
ik gaarne ter uwer beschikking".
Op straat vroeg Klaus aan Gusey: .Had
Peter reeds lang een Italiaansch visum in
zijn passxxart?"
„Voor zoover mij bekend is: neen! Wat zou
hij er ook mee moeten d'oen?"
„Dan begrijp ik niet, hoe hij over de grens
is gekomen. Zijn paspoort had hij natuur
lijk bij zich, nietwaar?"
„Dat aal wel, want ik kam het neqgens
v+nd«*n Ml vltn t-ttvw* w-
durende mijn afw dgheld laten visecren".
.Dat cal ik eens informeeren".
Doch in de Via Gaggini da Blssone, op
het Italiaansch con. laat, was niets bekend,
van een visum voor een Duitschen profes
sor Sander.
„Dot begrijp ik niet", zei Klaus tot zij a
schoonzuster. „Of", liet hij er op volgen,
.Peter moest een vaisch visum hebbenT*.
„Waarom niet? Herinner Je maar, wat die
commissaris ons verteld her ft van het ver
valsen te autonummer. Adh, Klaus: ik vrees
maar al te zeer. dat Peter in handen van
een bentic schurken is gevallen".
Ze stonden juist op het punt. het Itali
aansch consulaat te verlaten, toen de vesti
bule betreden werd door een Jonge dame,
die de bewondering van Klaus en Gussy gaan
de maakte. Een bewondering orihter. de bij
bedden een verschillende oomaak had. Klaus
de achter Gussy stond, had bijna een kreet
van verbazing loten hoeren. Terwijl me-
rouw Sander als betooverd roar tic Japon
der dame staarde een gedicht van crêpe
Marocain met een droom van OhantiUykan-
ten ontdekte Klaus aan het coffiier der
schoone onbekende, het pendant van het
zich in zijn portefeuille bondodend .«teraad.
Weliswaar iets grooter, doch overigens pre
cies hetzelfde. De zalmroode carneool, de
omlijsting van brillonten, de uitgesneden
mephistokop alles klopte als een bus.
Klaus' hersenen werkten koortsachtig.
De onbekende liep de marmeren trap op
en verdween achter de deuren van het con-
suiaats-bureau, zonder notitie van Klaus of
Gussy te hebben genomen.
Klaus stiet zijn schoonzuster aan en
fluisterde: „Heb je gezien?"
„Ja. zeker; een beauté! En haar japon
een droom!"
Nonsens, Gussy: ft bndorJ bot penntoni
van haar collier
CWorol vervol ?d).
HENRI VAN HOOF, die te Washington den eersten prijs voor welsprekendheid behaalde, arriveerde Donderdagavond aan het station te Haarlem, waar
hij door zijn familie hartelijk verwelkomd werd.
EEN KIJKJE OP DE CACTUSTENTOONSTELLING, door den „Kring Haarlem" van de Nederlandschc Ver-
eenlglng van Vefplantenverzamelaars „Succulenta" georganiseerd In het Krclagehuls te Haarlem.
WIE EEN GOED FIGUUR WIL SLAAN MOET OOK OEFENEN. Zoo dachten ook de
deelnemers aan de T.T. races die Donderdag te Assen gingen oefenen voor de Zaterdag te houden
wedst rijden.
DE JAARLIJKSCHF, PAARDENMARKT werd Donderdag te
Middelburg gehouden.
DE NIEUWE HARMONICA
TRAM, die een proefrit door
Den Haag maakte, trok uit
den aard der zaak op zijn
weg meer dan gewone be
langstelling. De tram op
den hoek van den Gevert
Deynootweg en de Haring
kade.
OP ZIJ! IK SCHIET! De 21-jarige
Ewen Spencer uit Victoria, Canada, zal
de eerste Canadeesche wouw zijn, die
deelneemt aan de groote schietwedstrij
den, welke ieder jaar te Bislcy gehou
den worden. De jeugdige Canadeesche
met haar oom Fred. Richards.
DE OFFICIEELS
ONTVANGST
VAN DEN
FRANSCHEN
PRESIDENT OP
HET STADHUIS
TE PARIJS. - De
president, Albert
Lebrun, op de
trappen van het
6tadhuis,
