Het Mysterie der
Eeuwige Jeugd
EEN, DIE GOED WERK VERRICHT IN DE
hi/UüKiaaKDEN VAN DE BETUWE. Voor
duizenden bezit dit centrum van ons land thans
een aantrekkingskracht van bijzondere beteekenis
en men heelt er geen goed bezoek gebracht,
wanneer men er niet een heerlijk kerseiimaal
genoten heeiU
DE ENGELSCHE DELEGATIE VOOR DE ECONOMISCHE CONFERENTIE TE OTTAWA
Is met de „Empress of Britain" derwaarts vertrokken. Staande van links naar rechts: sir Phillip-
Cunliffc-Listcr; lord Hailsham; sir Walter Runciman en sir John Gilmour. Zittend J. H. Thomas,
Stanley Baldwin en Neville Chamberlain.
WAAR DE BLANKE TOP DER DUINEN NEERZIET OP DE TENTENRIJ. Meer
nog dan bosch en heide is het strand bij de kampeerders in trek.
AAN BOORD VAN T IN AANBOUW
ZIJNDE MOTORSCHIP MOLDANGER,
is Vrijdag in de Amsterdamsche haven een
ernstige brand uitgebroken. De brand
weer moest met groot materiaal uitrukken.
TE PURMEREND had Vrijdag de eerste steenlegging plaats voor den te bouwen destructor, die dienst zal doen voor 32 gemeenten. Burge
meester Kolfschoten van Edam assisteert zijn dochtertje, die de plechtig hcid verrichtte.
HET RIJKSVEER WILLEMSTAD-NUMANSDORP is Vrijdag te Willemstad door den Commissaris der
Koningin in Noord-Brabant, Mr. Dr. A. B. G. M. van Rijckcvorsel officieel geopend. Na de opening
begaven de autoriteiten zich aan boord, waarna de eerste overtocht werd gemaakt.
FEUILLETON
(„LUZIFERS' ENDE")
Een emotioneele roman
door WALTHER KLOEPFFER.
28)
Hot was niet de eerste maal. dat hij een
dergelijke opdracht had uit te voeren. Hij
liep dus regelrecht door naar de woonkamer
In de vestibule ontmoette hij miss Walker
de tamelijk kortzichtige en bijzonder hard-
hoorende huishoudster van den professor.
Men begreep eigenlijk moeilijk, waarom de
professor iemand In dienst had genomen,
waarmede men zidh slechte op brullende toon
Ikon verstaanbaar maken. Overigens was de
oude dame de vriendelijkheid An persoon.
Toen Klaus haar in de ooreni getrompetterd
had wat hij moest doen, antwoordde ze glim
lachend: ,.U weet den weg. Bender; ik be
hoef dus niet mee te gaan".
Klaus begaf zich naar de woonkamer, een
©uderwetech, voornaam ingericht vertrek, dat
onmiddellijk aan de slaapkamer grensde. De
gezochte papieren lagen op tafel. Klaus
wierp een blik in het rond. De deur naar
de slaapkamer stond op een kier. Nieuws
gierig wierp Klaus een blik in deze kamer,
wier eene muur in verbinding stond met den
zijmuur van het daaraan grenzende labora
torium.
De meubels waren vervaardigd van rood
bruin palissanderhout. De wasohtafel had
een rose marmeren blad. Niets bijzonders,
waarom twee kleerkasten? Angel was.
toch een oude heer en geen dandy, die een
paar dozijn costuums noodig had? Vooral
een der beide kasten, een bijzonder breed
model, maakte Sander's nieuwsgierigheid
gaande. Hij wilde de kast openen, doch het
zware monster was op slot. Waarom sloot de
professor een kast af, waarin slechts kleeren
waren? Een beetje verdacht was het in
leder geval.
Klaus haalde een looper uit zijn zak.
luisterde eens goed of er niemand in de gang
te hooren was en opende de kast. Verbaasd
half verbijsterd, sprong hij achteruit
..Nee; dat is wel heel sterk!" mompelde
hij.
De kast bestond n.l. uit twee gedeelten
en het linker gedeelte bevatte niets meer
of minder daneen radiozender, volkomen
gelijk aan die in de kamer van Dr. Lux. De
rechter helft der kast was leeg docih het
ac.htersohot bestond uit een deur, waardoor
men in een laboratorium kon komen. Deze
deur was gesloten. Klaus had weinig t.fjd
er zich lang mee bezig te houden. Hij moest
zoo gauw mogelijk terug naar de kliniek.
Doch op het laatste ©ogenblik stelde hij
nog vast, dat ook deze radiozender op golf
lengte 2210 was ingesteld.
Sander sloop naar de deur. Onderweg
gleed zijn blik toevallig over de wasohtafel
Plotseling schoten hem weer de beroemde
Manchetknoopen" te binnen. „Zou de pro
fessor ze hier bewaren?", overlegde 'hij.
„Zeer waarschijnlijk!" Hij had er zich in
den loop der laatste dagen van kunnen over
tuigen, dat Angel ze niet droeg. Hij zocht
en zocht en vond niets dan boorden cn
manchetten. Ten slotte, hij wilde zijn po
ging reeds opgeven, kwam van onder een
stapel dassen, een glazen doosje te voor
schijn. Hij lichtte het deksel op: knoopen,
ontelbare knoopen en daar, aha. iets roods,
een carneool in platina gemonteerd, omlijst
door kleine brillantenop de rugzijde
een inscriptie; QUITO, 12.12.12. Doch slechte
één knoop. Waar was de tweede?
Deze knoop was ontegenzeggelijk het pen
dant van dien, welken hij in zijn portefeuille
had. Mocht men daaruit zekere gevolgtrek
kingen maken? Plotseling herinnerde hij zich
het gevaarlijke zijner situatie. Hij wierp den
rooden steen weer in het doosje, sloot de lade
nam de papieren van Eileen Oarson en
maakte dat hij naar de kliniek kwam.
Onderweg kwamen de gekste gedachten
bij hem op. Het radiotoestel en de door de
kast verborgen geheime deur waren zwaar
wegende aanwijzingen tegen prof. Tommy
Angel. Daarentegen was het moeilijk te
verklaren, waarom een man van ongerepte
reputatie, doctor honoris causa van zes uni
versiteiten, professor emeritus en gedekt door
een kroon van smetteloos zilveren haren,
juist in de laatste dagen van zijn aardsche
loopbaan de medeplichtige zou worden van
een bende schurken. Dat streed tegen alle
begrip van logtioa.
Hoe kwam Tommy Angel echter aan dien
eenen manchetknoop? Waar was de andere?
Ver laren, evenals Mr. Devil zijn knoop had
verloren op den muur van het Cecil Pala-
Bn ten slotte: waar was Mr. Devil? In het
laboratorium, op zolder, in een der barak
ken? Was hij inderdaad nog in het hospi
taal? Hij 'hoopte het; meer nog: hij ver
moedde het
Gedurende het onderdeel eener seconde
kwam hij onder den indruk van een gedach
te. zóó waanzinnig.Stop!" riep hij zich
zelf toe. .Jk zie spoken op klaarlichten dog".
Hij ergerde zich over zich zelf. Hoe kon
AngelOnzin; het is toch een feit, dat
ik indertijd Lux en Angel en nauwelijks
drie minuten later dien miseer Devil heb ge
zien! Met eigen oogen gezien! Ergo. moeten
hier drie verschillende personen in het spel
zijn!
Klaus schudde het hoofd. Misschien lag
achter de gesloten deur der kleerkast-de-op
lossing van het geheim. Het was slechts een
vermoeden. Doch indien zijn vermoeden op
waarheid berustte, dan was zijn enkele per
soon ndet opgewassen tegen de dingen die
komen zouden. Hij zou in een toestand ge
raken, waar niet slechts met slimheid, doch
wel degelijk met een aantal krachtige vuis
ten zou moeten gewerkt worden. Hij zou de
hulp der politie moeten inroepen.
Doch voor hij de „hulp der vele vuisten"
te baat nam, wilde hij nog eerst Gussy's
prachtidee ten uitvoer brengen. Vóór het
tot een catastrophe kwam, moest Peter buiten
gevaar zijn.
Klaus stond voor Angel en overhandigde
de papieren.
Het spreekuur verliep onder normale om
standigheden. Terwijl Klaus zijn dienst ver
richtte, dacht hij er koortsachtig over na,
hoe hij die zaak met Peter het best in orde
kon brengen. „Het moet gebeurd zijn, voor
dat Lux uit Trenton terugkomt", overlegde
hij. „Dus tijdens het spreekuur. Angel mag
niet de kans hebben, op zijn eigen 'toestel
luistervink te spelen; want evengoed als ik,
zal ook hij op zijn toestel een alarmsignaal
hebben, dat hem waarschuwt, wanneer een
gesprek wordt gevoerd1 op golflengte 2210".
En daar het reeds tegen elf uur liep. werd
het hoog tijd dat hij de zaak in orde bracht.
Onder een voorwendsel verliet hij de
spreekkamer en liep naar de woning van
Lux. Gelukkig was niemand in de gang te
zien. Hij trad' de kamer binnen, opende de
kast en wierp een onderzoekenden blik op
knoppen en handles. Klaus schakelde den
stroom in, zette de koptelefoon op en draaide
aan den „calT-fcnop. Een klein, groen gloei
lampje begon te branden. Een sterk op ozon
gelijkende reuk vulde de kamer. Hij draaide
nog eenmaal den knop om en wachtte
„Zou ik me vergist hebben?" vroeg hij zich
angstig af. „Ken ik den bouw van het toe
stel niet?" Hij stond op gloeiende keien; de
opwinding, de ïmï&Ljol de. 7askr zou, .fietok.-
ken. dreef hem het bloed naar de slapen.
Hij durfde er niet aan denken wat hij doen
moest a'.sDe seconden geileken eeuwen.—
Eindelijk!
Een verre stem, een onaangename, Klaus
welbekende stem, vloog door de eïndelooze
ruimte, de kamer van Dr. Lux binnen....
De gouverneur.
Een centenaarslast viel hem van het hart.
Bliksemsnel repeteerde hij in gedachten wat
hij zou zeggen. De gouverneur vroeg:
„Hier Isla! Met wie?"
„Doctor Lux. Good Morning, mister Hang
man!"
Klaus probeerde zoo goed mogelijk de ver
waande stem van den chef-arts na te boot
sen.
„Morning. Lux! Wat is er aan de hand?"
„Is Kamura al terug?"
„Yes; gisteren gearriveerd".
„Prachtig. Mr. Devil heeft namelijk op
dracht gegeven, dat Kamura den Duitschen
professor direct naar Staten Mand moet
brengen. Kan de „Condor" ocnmiddeJhijilc
starten?"
„Yes! Is er dan zooveel haast bij?"
„Ja. Mr. Devil wil niet lang wachten. Wan
neer kan Kamura hier zijn?"
„Op z'n vroegst: Woensdagmorgen. tien
uur. Maar wat moeten we doen, als de pro
fessor weigert? We kunnen dien kerel toch
niet aan handen en voeten geboden naar
Staten Island sturen!"
„Hij zal niet. weigeren. Noem hem slechts
den naam .Klaus", en hij volgt als eeni
lammetje. Wat, hebt u het niet goed ver
staan? Luister: K van king, 1 van lady....
K-l-a-u-s. Als u den professor dat toover-
woordje noemt, dan denkt höj, dat hij in
vrijheid wordt gesteld. Mr. Devil heeft hem
dat op de Cimouw gespeld. Later komt hij
natuurlijk weer terug naar het eiland. En nu
good bye, mister Hangman".
CWordfc
