Canada's Big Ben
Per zeilschip van Finland naar Engeland
Het Mysterie der
Eeuwige Jeugd
GEZICHT OP DEN DAM TE AMSTERDAM, ecu der schilderijen van Hrcilncr, deel uitmakend
van de expositie, welke thans in den Kunsthandel Dufla te Amsterdam is ingericht.
PROF. MAX LIEBERMANN heeft zijn
S5stcn geboortedag gevierd. Prof. Sauer- IN HET OLYMPISCH STADION TE AMSTERDAM hadden Donderdagavond groofe wielerwedstrijden
bru'h komt den jubilaris ten zijnen huize te
Berlijn complimentccrcn. plaats. Een snaphot uit den strijd race-motoren voor beroepsrijders.
GEDWONGEN RUST! Met de afsluiting der Zuiderzee. i%
de vischvangst in het IJssclmccr zoo goed als stilgelegd. Een
kijkje te Bunschoten. Dc palingfuikcn nan de mast van het
visschcrsvaartuig die weldra hun werk niet meer zullen verrichten.
CANADA'S BIG BEN. De klokkentoren van het Parlementsgebouw
te Ottawa, waar de Engelsche
Rijksconferentie Is begonnen.
ONDANKS DE CONCURRENTIE VAN STOOM- EN MOTOR
SCHEPEN. De Finschc driemaster „Plus" is in Engeland aangekomen
met een lading hout uit Finland. Ondanks dc concurrentie van zoovele
sneller varende schepen heeft deze zeilboot nog steeds den gcrcgcldcn
▼rachtdienst tusschen Finland en Engeland kunnen onderhouden en
maakt zoowel in de Finsche als in dc Engelsche havens een typischen
indruk tusschen de andere trotsche zeckasteclen.
FEUILLETON
(„LUZIFERS' ENDE")
Een emotioneele roman
door WALTHER KLOEPFFER.
33)
„Ja. maar de sfcructuurformules zijner pre
paraten hield hij voor iedereen en zelfs voor
mij geheim".
..U weet dus niet, hoe het hvpnal en het
antihypnal worden vervaardigd".
,.Neen". Het klonk oprecht.
„Had Mr. Devil een hoeveelheid dezer beide
stoffen hier?"
„Niet hier; wel in het laboratorium, in de
groote brandkast, die in zijn werkkamer
staat".
Klaus voelde hoe hem een pak van het
hart viel. Het antihypnal was gevonden en
daarmede konden zoowel Tommy Angel ais de
overige slachtoffers van Devil genezen wor
den. De slappeling in den leunstoel tegen
over hem, maakte niet den indruk, tot een
leugen in staat te zijn.
.Nu nog een laatste vraag mijn waarde.
Lux is niet uw ware naam, Kom. kom. houdt
u niet van den domme, 't Is toch maar al
te begrijpelijk, dat de vroegere assistent van
Devil u:t Philadelphia, zioh te New York
niet onder zijn waren naam ophoudt.
Het was Klaus namelijk juist ingevallen,
dat Peter hem indertijd iets verteld had van
een man, die tegelijk met Devil uit Phila
delphia was gevlucht. Die man kon slechts
Lux zijn.
..Ik heet eigenlijk Ned Carpenter, gal deze
tensiotte toe. Het werd*hem steeds onbe
haaglijker te moede. Deze duivel wist ook
alles!
Nu begon Klaus den toestand te overzien.
Dat Lux het dubbelleven van Devil bevestig
de, was voor hem geen nieuws. Devil had
Angel slechts daarom als ach toffer uit
gekozen. omdat de vermaardheid van den
ouden professor en diens waardevolle grond
bezit hem bijzonder van pas kwamen.
Klaus verzocht Kellogg, het kruisverhoor
te mogen sluiten. En terwijl Lux door twee
rechercheurs werd weggevoerd, vertelde hij
nog:
„Die geschiedenis met den manchetknoop
is nu duidelijk genoeg. Er bestaat slechts
één paar en dat behoorde Devil. Nadat deze
onder het masker van Angel te Lugano af
scheid had genomen van Inez de Castro,
ontvoerde hij mijn broer. Bij die gelegenheid
verloor hij een der manchetknoopen op het
vooruitspringend muurgedeelte van het
Cecil Hotel. De andere knoop was voor hem
waardeloos geworden en had hij achteloos
in de lade van Zijn toilettafel geworpen. Zoo
zit dat zaakje".
De heeren stonden op. Mr. Kellogg legde
zijn hand op Sanders schouder en sprak:
„U bent een verduiveld slimme vogel,
mister Sander. Maar nu gaan we naar huis.
Mijn vrouw wacht met het diner; ze heeft
me vanmorgen dringend verzocht, u en Gra
vest ram mee te brengen.
Vier uur later stoomde een lichte kruiser,
die de Sterren- en Streepenbanier aan den
mast voerde, naar het zuiden, in de richting
van het Panamakanaal. Het schip werd ge
volgd door een vliegtuigmoederschip met drie
Dor niermachines aan boord. Een onderzee
boot sloot het geheel. Amerika was vast be
sloten, het nest met één slag uit te roeien
Kort te voren had Klaus Sander een on
derhoud met den commandant der kleine
vloot. Hij verzocht hem vriendelijk, zijn bij
zondere zorg te willen besteden aan de kleine
Atimeh.
Dat was Klaus Sander's dank voor de vier
dagen op het Isla del diabcöo.
HOOFDSTUK XVHI.
Op het dek van een kleine stoomboot, die
van Manhattan komend in de richting van
Staten Island voer, zaten twee dames en een
heer in ernstig gesprek: Klaus, Gussy Sander
en Inez de Castro.
In de verte doken de gebouwen van New
Brighton op. Een lichte bries deed de golven
krullen. Het liep ;egen negen uur. De ..Old
Billy" meerde aan de kade en een auto bracht
de drie passagiers naar het vliegveld van
Staten Island. Al naar mate men het doel
der reis naderde, werd mevrouw Sander
onrustiger. Een vreeselijke twijfel kwam bij
haar op. Zou Peter komen? Hoe zag hij er
uit? De tranen kwamen haar in de oogen.
KJaus sprak haar bemoedigend toe doch het
gaf niet veel.
Aan den ingang der wachtkamer werden ze
begroet door inspecteur Graves tram, die een
arrestatiebevel voor den Japanner in den zak
had. De politieman blies geweldige rookwol
ken door zijn pijp en sprak: .Let u maar
eens goed op het gezicht van den Jap, als ik
hem grijp!'
Eindelijk, nadat men bijna twee uur had
gewacht, verscheen aan den zuidwestelijken
honzont een stip die met de seconde grooter
werd. Na een paar minuten stelde Klaus
vast. dat het inderdaad de „Condor" was:
En ja. nu beschreef de zilveren vogel een
prachtige cirkel: de piloot kende zijn vak.
Klaus gaf de dames den raad. in de groote
hangar ie wachten. Hij zelf stormde met
Gravestram naar de landingsplaats: twee
mannen klommen uit het toestel.
.Peter! Peter!" brulde Klaus. Het volgende
oogenblik had hij zijn broeder in de armen
Kamura maakte een beteuterd gezicht, daar
hij zich de landing toch wel een weinig anders
had voorgesteld. Hij keek nog veel dommer
toen Gravestram hem tie hand op den schou
der legde en gemoedelijk sprak: „In. naam
der wet: u bent gearresteerd!" Peter zag
slechts zijn broer en kreeg tranen in de oogen
Nu pas geloofde hij aan zijn redding. Hij
sloeg zijn arm om den schouder van Klaus
en sprak ontroerd: „Je bent een slimme kereL
Klaus!"
Klaus weerde vroolijk af. „Daar spreken we
wel later over, beste Peter. Eerst een kleine
verrassingschrik niet. Gussy
„Gussy! Wat? Is ze hier? Dat bedoel je
toch. nietwaar?" Peter keek me. zijn kort
zichtige oogen zoekend in *t rond. Ach. daar
kwam iets aangestormdEn reeds vloog
het blonde vrouwtje, dat zich niet langer
öoor Inez had laten weerhouden, in de wijd
geopende armen van den professor.
Klaus was zoo tactovl, zidh om te draaien.
Het wederzien had geen getuigen nood: ga Hij
keek Gravestram na. die den gearresteer
den Japanner nar den uitgang escorteerde.
Na een kort poosje werd hij geroepen. Het
was Peter.
..Beste Eaus, Gussy vertelt me zooeven
dat je verloofd bent met miss de Castro.
We: gefeliciteerd, van harte gefeliciteerd,
beste Kerel!" Klaus' hand deed pijn van den
handdruk.
.Kijk maar. Peter; Inez komt juist hier
heen!", zei Klaus met stralende blikken en
ging haar tegemoet.
Hij had zijn plicht vervuld en mocht nu
aan zyn eigen geluk denken.
Op de sfceenen vloertegels der New York-
sche gevangenis klonken de voetstappen van
vier mannen. De dienstdoende cipier, cie als
een spin in het net van zijn in t midden
gelegen plaats alle gangen kon overzien,
salueerde toen de kleine groep hem voorbij
ging. Hij had twee superieuren herkend: den
chef der centrale recherche en den gevan
genisdirecteur. Toen de heeren cel no. 444
genaderd wartr.. sprak dc directeur: JHicr
is het. mister Kellogg'" En hij ontsloot zelf
de deur.
Op een houten brits lag eon man in elkaar
gedoken. Toen hij de v:er binnentreden den
gewaar werd, keek hij hen met nljc.ge blik
ken aan.
Mr. Kellogg wendde zloh tot een der vier
heeren:
..Herkent u in dezen gevangene den man,
die u ontvoerd heeft. :nls'.er Sander?"
„Ja", verklaarde Peter met tamelijk vas
te stern. Het was hem nog steeds moe:l:jk
den Yankee in de grijsgbnsterende oo^en
te zien Ofschoon hij Devil den vcrschr.kkc-
lijksten tijd van zijn leven te danken had,
gevoelde hij toch nog een weinig medelijden
met hem. Want niemand zoo goed ais Peter
kende de diepte van den afgrond, waarin
dit genie was gest-ort.
Kellogg deed een pas naar voren.
..Uw sdhulrimaat is tamelijk vol, mister
Devil", begon hij .Als ik hot eens goed na
ga. vind :k aAle gangbare misdaden op uw
rekening. Beginnen we met den moord, nu
ücn jaar geleden. Op klaarlichten dag schoot
u te Philadelphia uw collega
De gevangene vlei hem met een woedend
gebaar in de rede: ..Bespaar me alstublieft
die oude geschiedenissen. Ik ben geen slap
peling. Zie ik er soms naar uit. alsof ik
iets wil loochenen? Ik denk er zelfs niet aan!
Ik geef alles toe wat u verlangt: d:e geschie
denis met den ezel uit Philadelphia, met
professor Saneer, met Tommy Angel en met
het Isla cel diabolo. U kum uw relaas dus
best achterwege laten Ik ben geen laffe hor.d
zooals Ned Carpenter, doe om zijn beetje
ellendig leven jammert!" Zijn stem beef
de van woede.
Klaus Sander wisselde een paar woorden
met Kellogg en nam het gesprek over: ,.U
hebt een paar leeiijke domheden begaan. Mr.
Devil. Weet u dat?"
(Slot volgt).
