DE VIERDE MAN
HET NIEUWE GEBOUW van dc Amstcrdamschc Bank te Amsterdam, dat binnenkort DE BEKENDE NED. ZWEMSTER WILLY
In gebruik zal worden genomen. DEN OUDEN op weg naar school te Rotterdam.
TE DE BILT is Dinsdag een groot concours hlppique gehouden, waarvoor veel
belangstelling bestond. Een moment uit dc draverijen.
IN TEGENWOORDIGHEID VAN H. M. KONINGIN -MOEDER EN Z. K. H. PRINS HENDRIK is Dinsdag
In de Ridderzaal te Den Haag het internationaal tu berculose-congres geopend. Tijdens de openings
rede door Z. Exc. minister .Ihr. Ch. Ruys de Beeren brouck.
BIJ GELEGENHEID VAN HET 40-JARIG BESTAAN VAN DE BERLIJNSCHE
CACTEEËNVEREENIGING, heeft deic een groote tentoonstelling in den Botanischen
tuin georganiseerd, Een prachtige verzameling van deze merkwaardige planten
SOCIETYHUWELIJK. -
het huwelijk getreden
met mej. van Marie,
dochter van een der
commissarissen van
de Nedcrlandsche
Handel Mij.
Te Amsterdam is Dinsdag de bankdirecteur Mr. Dr. B. van Maasdijk in
DE 27ste KONINKLIJKE NEDERLANDSCHE JAARBEURS is
Dinsdagmiddag te Utrecht geopend. Verschillende goede stands
en nieuwe inzendingen zijn op dc tentoonstelling te bewonderen,
r- Dc Jaarbeurs blijft tot 15 September a.s. geopend.
FEUILLETON.
/Een geval tt!t de praktijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche)
d-OO-T HDO VAN EWOUD.
Nadruk verboden.
Het was de dames tn Siedermayer cos-
tuum. met wie inspecteur Sanders zich bijna
den ganschen avond had geoccupeerd. Ze
werd nu vrijwel geheel aan het oog onttrok
ken door de leuning van de fauteuil, maar
ook wanneer dat niet het geval was geweest,
zou Wils tevergeefs getracht hebben haar
identiteit, vast te stellen, daar een deel van
haar gelaat nog steeds door een masker be
dekt werd.
Terwijl hij zich nog het hoofd pijnigde met
de vraag, wat Sanders in 's hemelsnaam be
woog zich nu zoo zorgvuldig voor dit „por
seleinen figuurtje", zooals Adams haar ge
noemd had. te verbergen, terwijl hij nog geen
lialf uur geleden haar gezelschap zoo bijzon
der op prijs scheen te stellen, trad een 'wee-
de persoon het vertrek binnen en op hetzelf
de oogenblik voelde hij weer de hand op
zijn arm, ditmaal echter kennelijk met het
doel om hem tot beheersching aan te manen.
Overbodig was deze waarschuwing niet,
Hvant nu had Wils werkelijk moeite een kreet
Van verrassing te onderdrukken. Teneinde
beter te kunnen zien. was hij half van den
bank opgestaan, maar Sander's hand drukte
Shem weer neer en terwijl de meest uiteen-
loopende gevoelens hem bestormden, keek
tuj met wijd opengesperde oogen naar het-
jgeerv zich daar afspeelde.
De man, die het laatst was binnengetre
den, bleek niemand anders te zijn dan Adams
in zijn costuum van oud Hollandschen mees
ter. Hij zelf scheen niet minder verbaasd dan
de man. die hem vanachter het gordijn ob
serveerde. want, terwijl hij zijn breedgerande
hoed afnam, bleef hij bij den ingang staan in
de min of meer verlegen houding van iemand,
die tot de ontdekking komt een verkeerde
voor zich te hebben Dit duurde echter
slechts een oogenblik, want het Biedermayer
figuurtje was, zoodra ze hem zag. uit haar
stoel opgesprongen en liep nu op hem toe.
„Gunst was jij dat?" begroette ze 'den
verbaasden Adams, die bij het hooren van
deze woorden plotseling zijn zelfbeheer-
sching scheen te herwinnen en een paar
stappen op haar toetrad. Doch nog vóór hij
had kunnen antwoorden, vervolgde ze: ,,Ik
heb je al een paar maal gezien, maar ik had
er geen idéé van, dat jij dat was. Waarom
heb je me niet vroeger gewaarschuwd?"
Wils zag hoe Adams met een heftige be
weging zijn masker afrukte en daarop de
dame tegenover hem ruw aan haar arm
pakte.
..Jij?!", siste hij, terwijl hij een schuwen
blik in de richting van de deur wierp. ..Wat
kom jij hier doen? Vertel op, vlug! Is de
zaak scheef gegaan0"
Doch nu scheen de beurt aan het Bieder
mayer-figuurtje om verbaasd te zijn
„Je hebt me toch zelf geseind hier te
komen om nadere instructies in ontvangst
te nemenik heb het geld meegebracht,
zooals Ie me hebt opgedragen het ligt
veilig in een koffer op m'n kamer. En
toen Adams, die een oogenblik wankelde, nog
steeds bleef zwijgen: ..Wat is er nouwat
heb je? Alles ls toch ln orde. Ze zijn in Dus-
seldorf het spoor bijster geraaktaan de
grens heb ik niet de minste last gehad en ik
vind het juist een pracht idéé van je om el
kaar hier te ontmoeten.
Het volgende oogenblik gebeurde er iets.
dat Wils zich nog jaren later tot in de klein
ste bijzonderheden herinnerde.
Met twee, drie sprongen was Adams, na
een verwilderden blik om zich heen te heb
ben geworpen, bij den schakelaar van het
electrisch licht, welke naast de deur was
aangebracht, maar nog voor hij gelegenheid
had gevonden den knop om te draaien, trad
Sanders van achter het gordijn te voorschijn
en terwijl hij een revolver op den vluchte
ling richtte, zei hij
..Doe geen moeite, vriend Adams Het spel
is uit. Handen op!!"
Met een schier verbijsterende snelheid
veranderde plotseling de houding van den
man, die nog slechts enkele seconden gele
den in de vlucht de eenige kans op redding
had meenen te zien.
Hoewel hij geen oogenblik aarzelde aan het
bevel van den inspecteur te voldoen, ver
scheen daarbij op zijn gelaat een trek van
zóó intense verbazing, dat zeker menigeen in
twijfel zou hebben verkeerd of in dezen man
inderdaad de dader van een zoo ernstig mis
drijf moest worden gezien. Met een tegen
woordigheid van geest, waarvoor men be
wondering zou kunnen hebben, wanneer zij
onder andere omstandigheden aan het licht
ware getreden, wendde hij zich glimlachend
tot den inspecteur, wien hij toevoegde:
„Werkelijk een niet onaardige grap. San
ders. Alle achting, niettegenstaande ik er
zelf het slachtoffer van ben geworden! Maar
tegenover deze bekoorlijke en mij helaas
nog steeds onbekende jongedame vind ik je
handelwijze toch niet bepaald kiesch".
„Het spijt me, dat ik je meening in deze
niet kan deelen, Adams", antwoordde de in
specteur rustig. „En ik ben bang, dat je er
zelf ook anders over zult denken, wanneer
je polsen eenmaal gesierd worden door deze
armbanden".
Bij het zien van de handboeien, die San
ders te voorschijn had gehaald, overtoog een
doodelijke bleekheid Adams' gelaat. Hij
deinsde eenige schreden achteruit tot hij
vlak bij de deuropening stond, waar hij zich
vliegensvlug omdraaide, maar op hetzelfde
oogenblik traden hem van de gaos uit.
twee rechercheurs, eveneens met revolvers
gewapend in den weg. zoodat de kans om
in die richting te ontvluchten, geheel verke
ken was. Slechts eenige tellen later zaten
hem nu ook de handboeien om de polsen,
waardoor Sanders gelegenheid kreeg zijn
antwoord, dat hij had moeten afbreken, te
vervolgen.
„Ik kan het feit. verdacht te worden van
den moord op bankier Leuvenstevn, kwalijk
als een grap beschouwen. Adams', zei hij.
„en ik vrees, dat de rechtbank er straks
evenzoo over zal denken".
Hoewel het luchtige uit zijn houding van
zooeven was verdwenen, bewees de wijze
waarop hij den inspecteur van repliek dien
de toch wel, dat hij niet van plan was zich
nu reeds over te geven.
„Dwaasheid, Sanders" snauwde hij. „Je
bent bezig de grootste blunder van Je leven
te begaan. Hoe kan ik aan den moord op
Leuvensteyn debet zijn geweest, terwijl ik
op het tijdstip, waarop de moord plaats had.
op het kantoor van de bank in Amsterdam
zat? Je zult me toch moeten toegeven, dat
dit alibi voldoende zal zijn om elke recht
bank van mijn onschuld te overtuigen".
„Je houdt me ten goede. Adams", ver
zocht Sanders nog steeds even rustig, „dat lk
weinig lust gevoel op dit oogenblik over de
ze kwestie met je van gedachten te wisselen
bovendien ïykt het me daartoe hier niet de
geschiktste plaats. Ik zou je echter m over
weging willen geven deze houding straks
tegenover den commissaris te laten varen
Je kent me lang genoeg om te weten, dat ik
niet over één nacht ijs pleeg te gaan en
daarom ook zeker niet aan je arrestatie zou
hebben gedacht, wanneer ik de overtuigen
de bewijzen van je schuld niet in handen
had. We zullen het hierbij voorloopig laten.
Aan de achterdeur van het hotel wacht onze
politie-auto. zoodat we zonder eenig opzien
te baren dit gebouw zullen kunnen verla
ten". En zich daarop tot het „porccleinen fi
guurtje" wendend, dat zwijgend en blijkbaar
volkomen immuun voor hetgeen zich om
baar heen afspeelde, in een fauteuil had
plaats genomen, vervolgde Sanders:
„Ik vertrouw. Juffrouw Robert, dat wij
ten opzichte van u niet die maatregelen zul
len behoeven te nemen, waartoe uw mede
plichtige door zijn starre houding helaas
aanleiding heeft gegeven. Wanneer u mij be
looft geen poging tot ontvluchting te zullen
wagen, zullen wij u het vernederende van de
handboelen besparen".
„Zuster" Robert, want deze bleek het. zoo
als Wils, nu ze haar masker had afgenomen,
vanachter het gordijn ook reeds gezien had,
inderdaad te zijn, gaf met een kort knikje
te kennen, dat zij beloofde aan de door den
inspecteur gestelde voorwaarde te zullen
voldoen en nadat nog een tweetal recher
cheurs, die op een teeken van Sanders uit
een anderen erker in het vertrek te voor
schijn waren getreden, haar in hun midden
hadden genomen, verlieten allen de blauwe
salon. Slechts Sanders bleef achter en nau
welijks waren de anderen verdwenen, of ook
Wils kwam uit zijn schuilplaats te voorschijn,
trad op den inspecteur toe en reikte dezen de
hand.
„Ik begrijp, Sanders", zei hij, terwijl zl) el
kaar vast in de oogen keken, „dat dit ook
voor Jou een van de moeilijkste oogenblikkcn
uit je leven moet zijn geweest, maar je hebt
het er kranig afgebracht. Er is voor mij, zoo
als je begrijpen zult. nog veel duisters in de
ze onverkwikkelijke affaire en al heb ik de
hoofdzaken dan ook zelf we! kunnen combi-
nceren, dit einde had lk toch allerminst ver
wacht. Voor een voorloopig artikel ln het
Ochtendblad weet ik genoeg, maar ik zou
het zeer op prijs stellen, wanneer ik over een
uur ongeveer de details van Je zou kunnen
vernemen. Intusschen kan ik dan het bericht
van Adam's arrestatie aan De Mercuur door
geven".
(Wordt vervolgd).
