DE VEEDIEVEN
DE PRINS VAN WALES vertoefde Donderdag op doorreis van Londen naar Kopenhagen een
half uur op het Amsterdamsche vliegveld Schiphol. De Prins stapt in de 4-motorige Imperial
Airways-machine, om zijn reis naar Kopenhagen te vervolgen.
IN AMSTERDAM-ZUID werden van gemeentewege
nieuwe gemeentelijke vuilnisemmers gedistribueerd.
IN DE HAVEN VAN ROTTERDAM is Donderdag een telefoondienst geopend door Radio Holland. Met
deze installatie hoopt men voortdurend contact te kunnen houden tusschcn schepen op de rivier en het stads-
telefo onnet.
DIPLOMATIEKE GEHEIMEN? - De Prins van Wales in ge
sprek met Lady Russell, cchigcnootc van den Engdschen gezant
tijdens zijn kort bezoek dat hij bracht aan het vliegveld Schiphol op
doorreis van Londen naar Kopenhagen.
■nm
BIJ DE KUNSTHANDEL FRANS BUFFA ZONEN TE AMSTERDAM, is Donderdag een
tentoonstelling geopend van werken door Marius Bauer. Een der geëxposeerde schilderijen.
TENGEVOLGE VAN DEN DROGEN ZOMER, heeft zich bij
de spoorbrug te Oostcrbeck een grootc zandplaat in den Rijn ge
vormd, die meer dan de helft der breedte van de rivier heeft
drooggelegd.
SCHOLLENBRUG VERDWENEN. - Waar vroeger de bekende
uitspanning aan den Amstel te Amsterdam Mond. herinneren nu
alleen nog de puinhoopen aan het aloude „Schollcnbrug".
EEN DIE ZIJN „VOLKEN" KENT. Een imker op de groote
najaar-bijen- en honingmarkt te Tilburg, die niet bang is, om zich
temidden der korven te rusten te leggen.
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
30)
Ferguson rolde een sigaret. Hij. stak haar
aan en rookte een oogenblik zwijgend ter
wijl de baas naar hem keek.
„aDarginds in Dry ©ttom", zei Ferguson nu,
„was een man op een blik aan het schieten,
toen ik in de stad kwam. Hij joeg vijf kogfls
in het blik. Was dat je opzichter?"
Stafford glimlachte. „Dat was Leviatt
mijn opzichter", antwoordde hij. „Wij gingen
naar Dry Bottom om een goeden revolver-
schutter te zoeken. Wij moesten iemand heb
ben, die heel vlug kon schieten. Hij moest
vlug zijn, want Radford is zoo vlug als het
weerlicht met een revolver. Leviat zei, dat
het schieten op een blik een goede manier
zou zijn om een man te vinden, die het tegen
Rad ford kon opnemen voor geval dit noo-
dig mocht zijn, voegde hij er snel aan toe
Ferguson's gelaat geleek een onbeweeglijk
masker. „Waar is Leviatt nu?" vroeg hij.
„De Ute op met het personeel".
„Hoe ver naar boven?"
„Dertig mijlen".
Ferguson's wimpers trilden. Js Leviatt
binnenkort nog hier geweest?" vroeg hij.
„Niet sinds eergisteren".
„Wanneer verwacht je hem terug?"
De jongens komen over een week terug.
Waarschijnlijk komt hij met hen mee".
ji-m-m je laat mij vrij spel?"
„Natuurlijk."
Ferguson slenterde naar de deur. „Ik ga
eens een beetje rondkijken", zei hij, „om wat
wegwijs te worden. Ik heb liever niet. dat je
mij bij het personeel voegt dat vind je zeker
wel goed?"
„Ik huur je om een bepaald iets te doen."
antwoordde Stafford. „Ik zeg je niet. hoe je
het doen moet. Je hebt er tijd voor bot de
herfstinspectie."
Ferguson knikte. Hij liep naar de heining
van de corral, maakte zijn pony los en reed
over de vlakten naar de rivier. Stafford keek
hem na tot hij niet meer was dan een stipje
aan den horizon. Toen glimlachte hij vol
daan.
„Die kerel bevalt mij", zei hij in zichzelf.
„Hij stelt zich niet aan, maar je kunt op
hem rekenen,"
HOOFDSTUK VH.
Man tegen man.
In de week die volgde op Ferguson's aan
komst op de Two Diamond rancho, zag Staf
ford niet veel van hem. 's Morgens stapte
hij naar de corral, ving zijn pony, steeg op en
reed weg. Eerst met het vallen van den
avond keerde hij terug. Meermalen had
Stafford uit het raam van zijn kantoor, hem
weg te zien rennen in den maneschiji Fergu
son kookte zijn eigen potje, want de kok was
met het personeel en de wagens meegegaan
de rivier af. Stafford viel den nieuwen
knecht niet lastig met voorschriften of raad
gevingen; het werk waarvoor Ferguson ge
huurd was. moest hij alleen doen. want wan
neer er zich complicaties voordeden, moest
de eigenaar zorgen, er buiten te blijven.
De Two Diamond rancho was niet veel an
ders dan vele andere, die zich groepeerden
op de grasvlakten van de Territoriën. De
groote afstand, die Stafford van de naast-
bijzijnde sctheidde, belette niet, dat hij den
eigenaar daarvan .buurman"noemde, want
de ai standen werden alcus bepaald en wa
ren bijna altijd onnauwkeuirg. De reiziger,
die naar de plaats van zijn bestemming
vroeg, moest haar maar ergens in de onbe
kende verte gaan ontdekken.
De Two Diamond rancho had de benij
denswaardige reputatie van „in de puntjes"
te zijn wat beteekende dat Stafford werk
zaam en zuinig was en dat de rancho een on
gewoon netten aanblik booc. Ctafford dweep
te bijvoorbeeld met de irrigatie. Een heining
omgaf zijn gebouwen een andere omsloot
een groote uitgestrektheid goed gras en
vormde zoo een weinde voor de paarden.
Zijln gebouwen, ofschoon ruw, zagen er
aantrekkelijk uit, want zij getuigden van
voortdurende zorg. Zijn woonhuis prijkte
met een schuin dak en geplaveide galerijen.
Een tuin achter het huis gaf een ander
blijk van Stafford's werkzaamheid. Hij bezat
oeien, die extra verzorgd werden, omdat het
„melkgeefsters" waren, want Stafford had
zenn jeugd op een boederij doorgebracht en
hij herinnerde zich dagen, waarop zijn va
der hem naar de wei had gestuurd om de
koeien naar huis te drijven om gemolken
te worden Er waren ook vele andere din
gen, die Stafford niet vergeten had. want
kuikens trippelden in grooten getale rond op
de plaats van de rancho en drongen nu en
dan door binnen de gewijde grenzen van den
tuin en de bloembedden. Zijn paarden ston
den netjes opgestaló gedurende de koude,
ruwe dagen, die onvermijdelijk kwamen, zijn
mannen hadden weinig reden tot klachten
en er hing over het algemeen een sfeer van
welvaart over de geheel rancho.
Maar den laatsten tijd had de eigenaar
van de Two Diamond zich niet erg tevre
den kunnen voelen. Als zes maanden waren
veedieven aan het werk geweest onder zijn
vee. Het resultaat van de voorjaars-inspectie
was verre van bevredigend geweest. Hij wist
dat er nieuwe bewoners in ce buurt gekomen
waren; een hunner Radford verdacht
hij op aanwijzing van zijn opzichter. Rad
ford had den raad gekregen om Bear Flat te
verlaten, maar deze waarschuwing was in
den wind geslagen.
Maar er was nog een uitweg overgeble
ven en Stafford had dezen gekozen. Hij had
geen oogenblik geaarzeld; hij moest het
eigendom van de Two Diamond beschermen.
In deze omstandigheden was alle gevoel mis
plaatst. Daarom nam Stafford tegenover Fer
guson's optreden een schijn van opzettelijke
onverschilligheid aan,, hoewel hij er niet aan
twijfelde, naar hetgeen hij van een man ge-
eien had, dat deze bij gelegenhenr zou komen
aanrijden en berichten dat het werk waar
voor hij werd gehuurd, was voltooid.
In het laatst van de week kwam het per
soneel met de wagens thuis. Zij kwamen al
leen met tweecn en drieën, gebruinde, ster
ke, verweerde jongemannen, weirig spraak
zaam, met ernstige oogen en handig, Er
kwamen er steeds meer, tot er zeven en twin
tig bijeen waren. Later op den dag kwamen
de wagens en remuda.
Uit een periode van kalmte en rust, ont
waakte de rancho nu tot leven en beweging.
De slaaploods werd geschrobd; „gezwab
berd". volgens het woordenboek der cowboys;
het schaarsche beddegoed werd „gestoomd"
in het witte zonlicht, en de kok werd aan
gesproken om zijn uiterste best te doen bij
het bereiden van het voedsel, om den
mannen schadeloos te stellen voor het gemis
aan goede dingen, gedurende het veertien-
daagsch verblijf op de open vlakte met de
wagens.
In den avond van den eersten dag na hun
thuiskomst, was Rope Jones, een lange, leni
ge jonge herder, die zijn weinigen vrijen tijd
doorbracht met het africhten van wilde paar
den. die nu en dan op de Two Diamond
aanlandden, bezig om zijn zadelleer in te
smeren. Hij zat op eer. bank bij de slaaploods
en merkte, dat Stafford naast hem stond.
..Is Leviatt al thuisgekomen?" vroeg de
eigenaar.
De herder grinnikte. „Neen. Toen ik D«wse
het laatst zag, reed hij als de wind naar
Bear Flat. HU zei, dat hy later thuis kwam'.'
Hij sprak iets zachter en zei veelbctecke-
nend: „Ik geloof, dat dat meisje Radford
Dave niet met rust laat."
Stafford glimlachte koel en wilde Juist
antwoorden, toen hy Ferguson zag, die bij
het hek van de corraf op zyn pony sprong.
Rope, die Stafford's blik volgde, zag Fer
guson ook. Hy keek Stafford aan.
„Een nieuwe0" vroeg hij.
Stafford knikte, Hy had een aannemeiyke
verklaring bedacht voor de aanwezigheid
van Ferguson. Vroeger of later zouden de
Jongens ontdekt hebben, dat deze laatste
niet bij het andere personeel was gekomen.
Wanneer hij nu dus van te voren met zijn
verhaal op do proppen kwam, zou dit latere
verwikkelingen vermijden.
„Jelui hebben genoeg te doen", zei hij,
terwijl hy aldaar naar Ferguson keek. „Ik heb
dezen man gehuurd om naar verdwaalde die
ren te zoeken. Hij kan daar nu het grootste
gedeelte van zyn tyd aan besteden."
Rope keek op en wierp een vluchtige blik
op den rug van de. eigenaar. Toen grinnikte
hy heimelijk.
Twee revolvers", merkte hU kalm op; „en
de uiteinden van zijn holsters vastgebon
den. Ik geloof, dat die man. dien je voor de
verdwaalde dieren gehuurd hebt, niet met
zich laat spotten."
Maar Stafford had zUn verhaal gedaan en
wist, dat Rope dit. binnen niet al te langen
tyd. aan de andere mannen zou vertellen.
Daarom liep hy. zonder te antwoorden, naar
het woonhuis. Voor hy dit bereikte, zag hU,
dat Leviatt afzadelce by het hek van de
corral.
Wordt vervolgd).
