DE VEEDIEVEN
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
26»
„Iets aan de hand?" vroeg hij.
„Je zou het zoo kunnen noemen." ant
woordde Ferguson. Hij ging naar binnen en
nam plaats bij Stafford's schrijftafel.
„Ik kom je vertollen, dat ik gisteren een
paar veedieven aan het werk zag onder je
kudde" zei hij.
Stafford ging plotseling rechtop zitten, zijn
dogen, glinsterden vragend.
„Het was Ben Radford niet", vervolgde
Ferguson, in antwoord op dien blik. „Je
zoudt verbaasd staan, als ik het je vertelde.
Maar ik vertel het je niet nog niet. Ik
wil afwachten, of iemand anders het doet-.
Maar dit wil ik je wel vertellen: Zij kregen
Rope Jones te pakken."
Staffords gelaat werd vuurrood van woede.
„Zij kregen Rope te pakken, zeg je?" vroeg
hij. „Wat, waar
.Achter de heuvelrij. ongeveer vijftien mijl
de kreek op", antwoordde Ferguson. ..Ik reed
langs den rand van het plateau er, ik zag
hoe" daar een man een ander neerschoot. Ik
ging er zoo gauw mogelijk heen en vond
.Rope. Er was niets meer aan te doen. Daar
om begroef ik hem. waar ik hem vond en
bracht zijn paard thuis. Er waren twee vee
dieven daar. Maar één loste het schot. Van
een weet ik den naam."
Stafford vloekte. „Ik wil weten, wie het
was!" vroeg hij. „Ik zal maken, dat hij
ik zal
Je hebt verschrikkelijke plannen", merkte
Ferguson droog op. „Maar daar bereik je
niets mee. Hij boog zich dichter naar Staf
ford. „Ik geef nu mijn baantje er aan", zei
hij.
Stafford leunde achterover in zijn stoel,
zoo verrast dat hij niets kon zeggen. Een
oogenblik staarde hij den knecht, aan en toen
kwam er een booze trek om zijn lippen.
„Dus je geeft je baautje er aan" hoonde
hij „doodsbenauwd omdat, je gezien hebt.
hoe een man buiten dienst werd gesteld! Ik
geloof dat Leviatt niet ver bezijden de waar
heid was, toen hij zei
„Ik zou maar niet te veel zeggen", viel Fer
guson hem koel in de rede. ..Ik zeg niet. dat-
ik bang ben. En het kan mij geen zier sche
len wat Leviatt tegen je gezegd heeft. Maar
ik geef het baantje op. waarvoor je mij ge
huurd hebt. Ben Radford is niet de man. die
je vee gestolen heeft. Het is iemand anders.
Ik verzoek je mij te huren, om te ontdek
ken, wie het is. Je moet mij vrij spel laten.
Ik wil niet dat iemand mij vragen stelt. Ik
wil niet dat iemand mij bevelen geeft. Maar
wanneer je de mannen wilt ontdekken, die je
vee stelen, dan bied ik mij aan voor dat kar-
feitje. Krijg ik het?"
Alles blijft, zooals het geweest is je
werkt, voor de Two Diamond", antwoordde
Stafford .Maar ik zou gTaag dien man in
handen krijgen, die Rope neergeschoten
heeft".
Ferguson lachte grimmig. ..Die man zal
tezijnertijd zijn verdiende loon krijgen",
verklaarde hij en stond op. „Ik zal zelf met-
hem afrekenen. Misschien zal ik hem niet-
doodschieten. Ik geloof, dat het Rope pleizier
zou doen. wanneer hij wist, dat de man, die
hem neerschoot-, de kans kreeg, om er nog
eens over na te denken, terwijl iemand den
strik om zijn hals legde. Je zegt nergens een
woord over."
Hij keerde zich om en ging naar buiten.
Vijf minuten later zag Stafford hem lang
zaam naar de rivier rijden.
Toen de dagen verliepen, begon men ge
heimzinnig te fluisteren, telkens wanneer er
menschen bijeenkwamen. Niemand wist,
waar het gerucht vandaan kwam, maar er
werd verteld, dat men Rope Jones niet meer
terug zou zien. Zijn pony liep bij de an
dere; zijn zadel en andere persoonlijke be
zittingen werden prijzen waarom het- perso
neel lotte. Er werd navraag gedaan naar den
herder door vrienden, die lang nieuwsgie
rig bleven, maar zonder resultaat. Na ver
loop van tijd werd het woord-„veedief" ver
bonden aan zijn naam en ..op heeterdaad
betrapt" werd een uitdrukking, die op wel
sprekende wijze getuigde, welken dood hij
gevonden had. Later werd er gefluisterd,
dat Leviatt en Tucson, Rope verrast hadden
achter de heuvelrij en hem betrapten- op
het. wegdrijven van een Two Diamond-kalf.
Maar daar noch Leviatt, noch Tucson dit
gerapporteerd hadden aan Stafford, bleef het
enkel bij geruchten.
Ferguson had tegen niemand iets meer
van het ongeval gezegd. Dit zou Tucson ge
waarschuwd hebben. En noch Ferguson, noch
Miss Radford zouden onder eede kunnen
verklaren dat de man schuldig was. Wan
neer hij aan het personeel vertelde, wat hij
gezien had. zou zijn ontdekking spoedig al
gemeen bekend zijn en, bij gebrek aan
bewijs, hem misschien in een be'.acheiijk
licht stellen.
Maar sedert dat schieten, leed het voor
hem weinig twijfel, dat Leviatt op dien dag
Tucson's metgezel was geweest. Rope's be
schuldigende woorden gesproken onder
wijl Miss Radford hem weer bij trachtte te
brengen. „Je bent een duivel van een
opichter", hadden hem overtuigd, dat Le
viatt een der aanvallers was geweest. Hij
had zich afgevraagd, wat het tweetal ge
voeld zou hebben, toen zij terugkeerden
naar de plek. waar de moord was gepleegd
en hun slachtoffer begraven en zijn paard
verdwenen vonden. Maar één ding wist hij
zeker hun verbazing over de ontdekking,
dat het lijk van hun slachtoffer begraven
was. kon niet opwegen tegen de onrust, die
zij zouden voelen, wanneer zij te weten
kwamen, dat de pony in het geheim terug
gebracht was naar de rancho en dal er
onder het personeel minstens één man was.
die op de hoogte was van hun misdadig ge
heim. Ferguson vermoedde, dat dit de re
den was, waarom zij het voorval niet aan
Stafford hadden gerapporteerd.
Hij kon nu niet anders doen dan afwach
ten. De mannen, die Rope gedood hadden,
waren sluw en gevaarlijk en hun eerstvol
gende beweging kon tegen hem gericht zijn.
Maar hij maakte zich niet ongerust. Eén ge
dachte schonk hem groote voldoening. Het
was niet langer zijn werk, om Ben Rad
ford's schuld te bewijzen; niet langer hoef
de hij zicli gedrukt te voelen onder het be
wust zijn van schuld, dat hij, wanneer hij in
gezelschap was van Mary Radford. in zeke
ren zin eigenlijk een gehuurde spion was,
die moest bewijzen, dat haar broer een vee
dief was. Hij kon de jonge vrouw nu gerust
onder de oogen komen, zonder het schuldig
gevoel, dat hem altijd gekweld had. Onder
zijn voldoening verschool zich een dieper
gevoel. Na zijn kennismaking met Ropc
Jones had hij een oprechte genegenheid voor
dien man opgevat. Het verdriet, dat hij
voelde over Rope's dood werd nog versterkt-
door de woorden van dezen laatste, die hij
sprak even voor het einde kwam en die een
bede om wraak schenen in te houden;
„Ferguson zei, om op mijn hoede te zijn.
Hij zei, dat ik moest oppassen, dat- ze mij
niet tusschen hen in kregen. Maar ik dacht
niet dat het zoo zou kunnen gebeuren".
Dit was alles geweest wat Rope over zijn
vriend had gezegd, maar het bewees, dat
hij in zijn laatste heldere oogenblikken aan
hem had gedacht. Toen de dagen verstre
ken werden deze woorden steeds sterker in
Ferguson's herinnering gegrift, lederen dag
waarop hij rondreed, om bewijzen tegen
de moordenaars te zoeken, bracht hem een
stap nader tot de wraak, die hij zou ne
men.
HOOFDSTUK XVI,
Leviatt treed naar voren.
Miss Radford zat op het platte rots
blok op den heuvel, waar zij de eerste blad
zijde van haar boek had geschreven. De
namiddagzon wierp haar stralen schuin over
de berger, in het Westen en zonk gesta
dig meer naar de kloof, waaruit de rose
sluier opsteeg, waarnaar zij meermalen had
zitten kijken. Zij had juist een zin voltooid,
waarin de schurk te voorschijn kwam, toen
zij voelde, dat er iemand naast haar stond.
Zij keerde zich snel en met verhoogde kleur
om en zag Leviatt.
Zijn plotselinge verschijning gaf haar een
zekeren schok want zooals hij daar glim
lachend naar haar stond Vt kijken, beant
woordde hij volkomen aan de beschrijving,
die zij juist neergeschreven had. Hij had best
zoo van een der bladzijden van haar boek
kunnen afstappen. Maar de schok ging voor
bij en liet haar een weinig bleek, maar
volkomen zichzelf meester, achter hoewel
zij zich niet weinig ergerde. Zij interes
seerde zich voor haar werk; z'u had er zich
geheel in verdiept. Daarom kon zij Leviatfs
onverwachte verschijning niet waardeeren,
keerde zich van hem af en keek met voor
gewende belangstelling naar den heuvel
rand, die de vlakte omzoomde.
(Wordt vervolgd#
EXPORT VAN POOTAARDAPPELEN NAAR HET BUITENLA ND. Tc Halfweg is dc campagne begonnen van de Vcrccniging
tot bevordering van dc teelt van zaai- en pootgocdcren „De IJpoldcrs". De campagne duurt ca. S weken. Per dag worden ongeveer
6 wagons van ieder 10 a 15 ton verzonden, bijna hoofdzakelijk naar Frankrijk. Het sortccren der aardappelen.
HET GRIEKSCHE SCHIP „MICHALIOS XILAS", dat met graan te Amsterdam aange-
komen is, heeft wegens dc groote drukte in dc haven, ligplaats moeten kiezen aan den
steiger v. d. HollandAmerika Lijn. waar de lading gelost wordt. Sedert 1921 is het dc
eerste maal, dat dit aan dc pier van den steiger geschiedt.
DRIE KLEUTERS UIT DEN ELZAS gingen president Lebrun vooraf naar dc
inwerkingstelling van dc groote sluw te kembs.
WINSTON CHURCHILL, die gedurende ongeveer veertien dagen in een der
Londcnschc ziekenhuizen verpleegd werd, is weder naar hui.s icrugockccrd.
Het transport had veel belangstelling.
DE BERGPOORT NAAR DEVENTER TERUG? - Tc Deventer heeft zich
uit aannemers een commissie gevormd, die zich ten doel stelt dc oude mom-men
tale Bcrgpoort die thans in den tuin van het Rijksmuseum te Amsterdam staat,
naar Deventer terug tc krijgen.
TE DEN HAAG had Dinsdag het huwelijk
plaats van Jhr. H. de Panit: met freule
H. C. dc Brauw, vroeger paranimf van
H. K. H. Prinses Juliana tijdens haar
studietijd te Leiden.
