DE VEEDIEVEN
EEN MENSCH IS NOOIT TE OUD OM TE VLIEGEN! De 86-jarige A. 't
Hol, inwoner van het tehuis voor Ouden van Dagen te Schiedam, gai onlangs
den wensch te kennen dat hij gaarne een luchtreisje zou willen manen.
De K. L. M. onthaalde daarop den vlieglustige ouden heer Donderdag op een
gratis tochtje RotterdamAmsterdam en terug. Na terugkeer op Waal
haven werd den kranigen ouden baas een krans aangeboden.
DE PRINS VAN WALES EN PRINS GEORGE VAN ENGELAND ziin Donderdagmiddag op het vliegveld Schiphol aangekomen, waar zij verwelkomd
werden door den Engelschen gezant, sir Odo Russell, den burgemeester van Amsterdam, den heer de Vlugt en verschillende andere autoriteiten.
DE ONLUSTEN TE BELFAST. Met tanks en pantserauto's werd m de straten
gepatrouilleerd teneinde verdere ongeregeld heden te voorkomen. Een pantserauto
met escorte in een der gebarricadeerde straten van de stad.
WAAR BIJNA VIJF M1LLIOEN KILO IJZER VERWERKT WORDT. De omvangrijke werkzaamheden
voor de nieuwe brug over het Merwedekanaal in de onmiddellijke nabijheid van den ouden Muiderstraat-
weg. Het betonstorten voor de fundeering. Op den achtergrond het Iandingshoofd.
WILLY DEN OUDEN, de Nederlandsche
zwemster, die in Los Angeles de
nationale kleuren hooghield, verheugt
zich in het bezit van een Kleinen vier
voeter, welke zij dezer dagen ten
geschenke kreeg.
LORD SANKEY, de Lord Kanselier,
begeeft zich met zijn gevolg naar de
plechtige opening van het rechterlijk
jaar in het House of Lords te Londen.
OOK VOOR DEN FILMOPERATEUR waren de Engeische prinsen bij hun aankomst
op Schiphol Donderdagmiddag niet veilig.
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
28)
Welke hoop hij ook gekoesterd mocht
hebben, zij was weggevaagd door deze kort
aangebonden, kernachtige bewoordingen.
Zijn hartstocht werd beteugeld; het gebouw,
dat zijn verbeelding had opgetrokken, viel
in duigen, zijn ijdelheid was gekwetst, hij
stond voor haar ontdaan van het vernis
dat hem tot nu toe ongeveer den man had
doen schijnen, die hij voorgaf te zijn.
In haar notitieboek stond geschreven:
.JDave LeviatMen krijgt eenigszins
den indruk dat deze voorovergebogen hou
ding een weerkaatsing is van 's mans karak
ter ,(dat wraakzuchtig lijkt en doet denken
aan leelijke geslepenheid. Zijn oogen zijn
klein, liggen diep in zijn hoofd en glinste
ren als hij praat. Maar ze zijn kalm en koud
haast wreed. Men denkt onmiddellijk aan
een tijger. Ik zal trachten, om dien indruk
op te wekken in den geest van den lezer."
En zooals zij hem nu zag, wist zij zeker,
dat deze taak niet moeilijk zou zijn- Zij had
nu een indruk van hem gekregen, die in
haar geheugen gegrift scheen. De oogen die
zij wreed had gevonden, gloeiden nu boos
aardig en zij huiverde, toen zij den satiri-
schen trek om zijn lippen zag. toen hij dicht
op het rotsblok toetrad en een hand op het
manuscript legde, dat zij daar neergelegd
had, toen zij zich klaarmaakte om weg te
gaan.
„Je hebt mij dus niet lief?" hoonde hij.
„Je voelt zelfs geen achtig voor mij. Waar
om? Omdat je een goed oogje hebt op dien
vervloekten kerel, die van Dry Bottom hier
heen is gekomen Stafford's nieuwen
knecht!"
„Dat is mijn zaak" .antwoordde zij koud.
„Dat is het zeker", zei hij, terwijl de
woorden met moeite over zijn lippen kwa
men. „En het is mijn zaak ook. Er is geen
enkele vervloekte
Onder het spreken had hij plotseling op
zij gekeken en was zijn blik blijven rusten op
een, naar boven gekeerde bladzij van het
manuscript, dat naast hem op het rotsblok
lag. Hij hield op met spreken en greep naar
hét blad, terwijl zijn oogen belangstel
ling verrieden.
Het blad dat hij opgenomen had be-
behoorde tot het eerste hoofdstuk en be
schreef heel nauwkeurig den schietwedstrijd
in Dry Bottom. Het was een getrouw beeld
van het gebeurde. Zij had zelfs de ware
namen der karakters gebruikt. Leviatt zag
een beschrijving van de herberg, de „Zilve
ren Dollar", van de ledigloopers, van den
vreemdeling, cie kwam aangereden en op
zijn pony bij de heining stond en die Fergu
son heette. Hij las zijn eigen naam; las de
geschiedenis, hoe de vreemdeling hem ver
slagen had door zes kogels in het blik te
schieten.
Hij legde het blad weer op het rotsblok en
keek met een kort lachje naar Miss Rad
ford.
„Zoo, dat ben je dus aan het schrijven?"
hoonde hij. „Je schrijft iets, wat werkelijk
is gebeurd. Je schrijft zelfs de werkelijke
namen er bij en vertelt, hoe Stafford's knecht
er bij kwam en mij den loef afstak. Dat je
dit weet, bewijst dat jij en hij het al aardig
eens zijn"
Een oogenblik vergat Miss Radford haar
boosheid. Haar oogen verrieden een plotse
linge belangstelling.
„Was jij de man, die het blik vijfmaal
trof?" vroeg zij, niet in staat om haar op
winding te verbergen.
Zij zag een blos langzaam opstijgen naar
zijn gelaat. Blijkbaar had hij meer gezegd,
dai hij van plan was.
„Welnu, wat zou het dan nog?" vroeg hij,
terwijl zijn lippen zich hoonend vertrokken.
„„Dat hij het met dat schieten van mij ge
wonnen heeft, zegt niets".
Zij begon nu overtuigd te worden van haar
schranderheid. Door Ben's beschrijving van
den man, die den schietwedstrijd gewon
nen had. had zij Ferguson tot de bekente
nis weten te brengen' dat hij het middelpunt
was geweest van dit voorval en nu bleek
het dat Leviatt de man was, dien hij ver
slagen had. Zoo had zij het ook beschreven
in haar boek. Tot dusverre had de intrige,
die haar verbeelding had opgebouwd bewezen
het verhaal van een warp gebeurtenis te
zijn.
Zij had alleen op denkbeeldige karakters
gerekend. ofschoon zij besloten had om
deze,, door studie, met werkelijkheid te
omkleeden maar nu was zij. naar zij ont
dekt had. de kroniekschrijfster geweest van
een ware gebeurtenis en twee van haar
karakters stonden op zoo'n voet van oor
log met elkander en waren zoo verbitterd,
dat zij hen in tal van bladzijden kon be
schrijven, gereed en bereid om elkander
naar de keel te vliegen. Zij was niet in,
staat om haar voldoening over deze ontdek
king te verbergen en toen zij Leviatt weer
aankeek, lachte zij hartelijk.
„Die bekentenis verklaart, veel dingen", zei
ze terwijl zij bukte, om het blad op te ra
pen, dat hij naast haar op het rotsblok had
laten vallen.
„Wat beteekent dat?" vroeg hij, terwijl
zijn oogen boosaardig glinsterden.
:Dat beteekent. dat ik nu weet, waarom
je Mr. Ferguson niet vriendelijk gezind bent,"
antwoordde zij. ,.Ik hoorde, dat hij je ver
sloeg in den schietwedstrijd" ging zij plagend
voort, „en toen je hem naderhand beleedigae
zei hij je flink de waarheid".
Dadelijk toen zij dit gezegd had, wist zij,
dat haar woorden hem beleedigd hadden,
want hij verbleekte en zijn oogen kregen
ten kwaadaardige uitdrukking. Maar zijn
stem was koel en kalm.
Heeft Mr. Ferguson je dat verteld?"
vroeg hij, terwijl hij een ironischen nadruk
op dit voorvoegsel legde.
Zij verschikte den inhoud van haar
handtasch en keek niet op, toen zij hem
antwoordde.
„Dat is mijn zaak" zei ze kalm. „Maar ik
wil je wel vertellen, dat. de man die
mij die gebeurtenis vertelde, er niet om zou
liegen".
,,'t Is leuk, dat je zoo'n groot vertrouwen
in hem stelt", spotte hij.
Het was duidelijk dat hij dacht, dat Fer
guson haar verteld had van den schietwed
strijd en 'het was eveneens duidelijk, dat
hij nog altijd booze gedachten koesterde te
gen den knecht. En ook vermoedde hij. dat
er iets meer dan vriendschap bestond tus-
scnen haar en Ferguson. Zij had langen tijd
gehoopt, dat zij op zekeren dag in de gele
genheid zou zijn een man te ontmoeten,
wiens ziel verteerd werd door jalouzie. zoodat
zij in staat zou zijn, om eenig begrip te krij
gen van de heftigheid van zijn hartstocht.
Hier scheen zij de kans te krijgen. Daarom
stak zij haar kin een weinig in de lucht en
keek hem met een tergenden glimlach aan.
.Hatuurlijk stel ik vertrouwen in hem",
verklaarde zij, met een lichten, scherpen na
druk. „Ik geloof in hepi absoluut."
Zij zag zijn lippen vertrekken. „Zeker",
hoonde hij. „je begon zeker met in hem te
gelooven dien dag, toen je hand in hand
met hem stond hier op deze plek. Ik
geloof, dat hij zich heel goed amuseerde".
Zij schrok, maar glimlachte onmiddellijk.
„Dus dat heb je gezien?" vroeg zij. al wist
zij heel goed, dat hij het gezien had, maar
het deed haar goed te zien, dat hij het zich
nog herinnerde. Maar dit gesprek werd te
persoonlijk; zij verkoos niet met hem over
dit punt te redetwisten, zelfs niet om een
indruk te krijgen van de diepte van zijn
hartstocht, daarom zocht zij haar bezittingen
bijeen en maakte zich gereed om te vertrek
ken. Maar hij plaatste zich vastberaden voor
haar en versperde haar den weg. Zijn gelaat
gloeide van opwinding.
„Ik zag hem je hand vasthouden" zei hij
met trillende stem, „en ik zag dat hij die
langer vasthield dan hij recht op had. En ik
zag, hoe je je hand terugtrok, toen je dacht
dat ik naar jelui keek. Ik geloof dat je een
goed oogje op hem hebt; hij behoort tot dat
soort, dat de vrouwen graag mogen met
zijn mooie manieren en zoetsappig gewau
wel cn zijn hofmakerijen". Hij lachte
enkel met zijn lippen, terwijl zijn oogen
glinsterende plekjes geleken. Zij had nooit
kunnen denken dat jaloerschheid iemand
half zoo weerzinwekkend kon maken.
„Als je hem liefhebt", vervolgde hij. zich
tot haar overbuigende, met gespannen
spieren en zijn lippen bevend van een
harstocht, dien hij niet langer vermocht te
onderdrukken, „wil ik je wel zeggen, dat je
je tijd verspilt.. Je zoudt niet zooveel met
hem ophebben, wanneer je wist dat hij hier-
gekomen Is
Leviatt had gemerkt, dat Miss Radford
niet naar hem luisterde, dat zij niet meer
naar hem keek, maar naar iets, dat achter
hem was. Dadelijk toen hij dit merkte, keerde
hij zich op zijn hielen om, terwijl zijn rech
terhand snel naar zijn holster greep. Op
geen zes pas afstand stond Ben Rad ford
ernstig toe te kijken.
„Jullie repeteeren zeker een scène van dat
verhaal", merkte hij kalm op. „Ik was niet
van plan om jelui te storen maar ik hoorc'e
luid spreken en dacht dat het misschien een
persoonlijke aangelegenheid was. Daarom
steeg ik af en klom naar boven, om mijn
ndeuwgierigheid te bevredigen."
(Wordt vervolgd.?
