DE VEEDIEVEN
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
,/Puist aangekomen-?" vroeg hij,
„Juist aangekomen", herhaalde Leviatt op
gerekten toon. „Heelemaal uitgehongerd.
Moest eerst wat eten, voor ik hierheen
kwam".
Hóji kwam de kamer in en liet zich lui
in een stoel vallen, die hij de schrijftafel
stond, waarna hii zijn beenen gemakkelijk
uitstrekte. Hij had in Siafford's optreden
sporen van onderdrukte opwinding ontdekt
en terwijl hij zich hield, of hij hier niets van
merkte, gloeide er een boosaardige spot in
zijn oogen.
„Iemand zei, dat je me liet roepen", zei hij.
„Is er iets aan de hand?"
Stafford had zich zoo lang mogelijk inge
houden. Nu barstte hij los.
„Drommels, waarvoor denk je. dat ik je
liet roepen?" vrceg hij, terwijl hij onder het
heen en weer loopen door de kamer, stil
stond en op den opzichter neerkeek. „Waar
ben je geweest?" Wij vermisten twintig kal
veren en een dozijn koeien bij de telling
Leviatt keek op. zijn oogen vlamden plot
seling op. „Hé!" riep hij uit. „Zij slaan lee-
lijk hun slag den laatsten tijd. Wanneer wer
den zij gemist?"
Stafford stotterde van machtelooze woede.
Eergisteravond", raasde hij. „En geen enkel
spoor, waar zij heen gingen!"
i, ïaoiue ivoti. ,,lj&-ereis worden
aardig handig, is het niet?" zei hij lijzig.
Staffords gelaat zwol op van woede. Hij
sloeg heftig met zijn vuist op de schrijftafel.
„Handig!" snauwde hij. „Ik geloof er niets
van, dat zij handig zijn. 's Is alleen, dat ik
geen goed personeel heb. Er is geen enkele
man onder de heele troep, die een dief zou
zien wanneer hij een koe de hoeven gebrand
heeft en haar kalf voor hun oogen weg
drijft!" Hij hield op om adem te scheppen
voor hij voortging. „Waarvoor heb ik mijn
personeel? Waarvoor heb ik een opzichter?
Waarvoor heb ik
Leviatt grinnikte sluw en Stafford aarzelde,
met. opgeheven hand.
„Heeft je nieuwe knecht dezer dagen nog
iets gedaan?" vroeg Leviatt veelbeteekenend.
..Omdat hij in dat geval", vervolgde Leviatt,
voor de eigenaar kon antwoorden, „iru de
buurt had moeten zijn, toen de dieven aan
het werk waren."
Stafford richtte zich stijf op. Hij had ge
negenheid opgevat voor den nieuwen knecht
en hij merkte een venijnigen toon in Le
viatt's stem.
„Ik vermoed, dat hij wel weet, wat hij
doet", antwoordde hij. Hij keerde terug naar
zijn stoel bij de schrijftafel en ging zitten,
met zijn gezicht naar Leviatt toegekeerd en
sprak hem sarcastisch aan. „De nieuwe
knecht is de een:ge van den heeien troep,
die iets doet-"", zei hij.
„Zeker", hoonde Leviatt, „hij wordt be
taald om Mary Radford het hof te maken."
.Misschien wel", antwoordde Stafford. „Ik
weet niet. of ik hem kwalijk zou nemen, als
hij dat deed. Maar hij doet zoo nu en dan
ook nog wat anders".
„Bijvoorbeeld, den man vinden, die je vee
steelt", spotte Leviatt.
Stafford leunde, met een zuur gezicht,
achterover in zijn stoel.
„Kijk eens hier, Leviatt" zei hij kalm. „Ik
heb misschien wat streng tegen je gespro
ken over dat vermiste vee. Maar ik vermoed,
aat JU ook gedeeii-enjk schuld hebt. Wanneer
je Ferguson een beetje had willen helpen,
in plaats van je als een gek aan te stellen,
omdat je dacht, dat hij een goed oogje heeft
op Mary Radford, hadden wij al heel wat
verder kunnen zijn met die veedieven. Nu
heeft Fergu-son op eigen houtje moeten wer
ken. Maar hij beweert, dat hij iets gedaan
heeft. Hij heeft niet de gewoonte, om zijn
eigen lof uit te zingen en ik geloof, dat wij
kunnen rekelnen op wat hij zegt. Ik wil, dat
je de jongens vanmiddag bij elkander houdt-,
want wij zouden ze noocig kunnen hebben
om Ferguson bij te springen. Hij heeft be
loofd om vandaag thuis re komen en mij
den man aan te wijzen, die mijn vee gesto
len heeft."
Levlatt's lippen vertrokken zich langzaam.
Hij ging meer rechtop zitten en toen hij
sprak, was alle spot uit zijn stem en zijn hou
ding verdwenen.
„Wat gaat hij doen?" vroeg hij koel.
„Mij den man wijzen, die mijn vee gestolen
heeft", herhaalde Stafford.
Een kort oogenblik sprak noch bewoog
een Ier beide mannen. Stafford's gelaat
droeg den glimlach van den man. die juist
een onverwacht en verbijsterend nieuwtje
heeft meegedeeld en nu de uitwerking er
van met heimelijk genoegen afwacht. Hij
wist dat Leviatt bitter gestemd was tegen
den nieuwen knecht en dat de tijding, dat
deze laatste zou slagen in het werk. dat hij
op zich genomen had, met, heel weinig ple
zier door oen opzichter zou worden ontvan
gen.
Maar hoe scherp hij toekeek. Stafford
moest erkennen, dat Leviatt dit niet zoo sterk
gevoelde, of dar hij heel handig zijn gevoe
lens wist. te beheerschen. Op het. gelaar var,
den opzichter was niet het minste spoor te
lezen, dat hij getroffen was door dit nieuws.
Zijn gelaat was iets bleeker geworden en er
was een harde glans in zijn oogen gekomen.
Maar zijn stem was kaJm.
..Wemu", zei hij „aat. windt, je zeker erg
op."
„Hij zal mfj niet teleurstellen", antwoord
de Stafford.
Leviatt keek hem scherp aan en kruiste
zijn armen over zijn borst.
„Wanneer sprak je hem?" vroeg hij.
„Gisteren".
Leviatt-'s lippen bewogen even. .En wan
neer zei je. dat dat vee gestolen werd?"
vroeg hij.
.Eergisteravond" antwoordde Stafford.
Leviatt zweeg een korten tijd. Toen nam
hij zijn armen van zijn borst en ging rechtop
staan, zijn oogen boorden zich in die van
Stafford.
„Wanneer verwacht je Ferguson?" vroeg
hij.
.Hij zei niet precies, wanneer hij thuis
zou komen" antwoordde Stafford. Maar ik
denk, dat wij hem ieder oogenblik kunnen
verwachten."
Leviatt. liep naar de deur, Hij keek over zijn
schouder en lachte boosaardig. „Ik ben je
zeer verplicht dat je mij dit verteld hebt",
zei hij. „Wij zullen hem afwachten".
Iets meer dan een uur na zijn vertrek van
den heuvel, reed Ferguson naar het hek van
de Two Diamond; in een streep schaduw
bij de smederij stonden er nog meer Schert
sende woorden werden hem door enkele man
nen toegeroepen, toen hij het zadel van
Mustard's rug nam, want de kalmte en
voortdurende bedachtzaamheid van den
nieuwen knecht hadden hem de genegenheid
van verscheidene mannen doer, winnen en
hun schertsende begroetingen waren hier
van het bewijs.
Hij knikte hen even toe maar gaf geen
antwoord. In plaats dat hij zajn zadel aan den
gewonen haak in het schuurtje hing. wierp
hij het over de eorralheimng en Bot
daar hangen. Toen keerde tai &&X na nog
een blik op de mannen geworpen te hebben,
om en liep naar het kantoor.
Stafford zat aan zijn schrijftafel en keek
op toen hij binnenkwam. Hij opende zijn
lippen om te spreker., maar sloot, ze weer,
verbaasd over het uiterlijk van zijn knecht.
Gedurende de maanden, dat Ferguson voor
de Two Diamond had gewerkt, had Stafford
hem nog nooit gezien zooals hij er nu uitzag.
Nooit, hoe dikwijls de eigenaar hem ook ge
zien had. was deze in staat geweest om iets
van Ferguson's aandoeningen op zijn gelaat
te lezen. Maar nu was er verandering geko
men. De strakke, vast-gesloten lippen waren
de onmiskenbare teekenen van een onwrik
baar besluit. In de half dichtgeknepen, kalme
oogen was een gloed, die Stafford deed
verstijven als een ijskoude wind op een hee-
ten zomerdag. In de heele figuur van den
man was iets, wat den eigenaar het zwijgen
oplegde. Hij kwam d« kamer binnen en bleef
bij de deur staan, terwijl zijn strakke lippen
zich heel even bewogen.
„Al iets van Leviatt gehoord?" vroeg hij.
„Wel ja," antwoordde Stafford aarzelend,
..hij was hier, heeft met mij gesproken. Is
nog geen half uur geleden weggegaan. Ik
vermoed, dat hij hier ergens in de buurt is".
„Je hebt met hem gesproken, zeg je?"
zei ce knecht langzaam. Hij lachte norseh,
„Je hebt hem zeker verteld van die vermis-
ste kalveren?"
„Zeker heb ik dat!" antwoordde Stafford
driftig. Hij lachte schor. .Ik vertelde hem nog
meer", zei hij. „ik zei hem, dat je mij den
man zoudt aanwijzen, die ze gestolen heeft."
Ferguson's lippen vertrokken zich tot een
grimmigen lach. ..Zoo. dat heb je hem ver
teld?" zei hij. .Jk dacht wel. dat je dit doen
zou, wanneer hij voor mij thuiskwam. Daar
om kwam ik nu pas hier. Dat was iete. wat
ik hem wilde laten weten. Er mag niet gezegd
worden dat ik hem geen kans gaf'.
(Wondt wemrigtfL
EEN OPENLIJCHTCONCERT TEN BATE VAN DE „WINTER HILFE" TE BERLIJN. De muziekkorpsen
van de rijksweer, Scliupo en brandwqpr le Berlijn geven op het oogenblik openluchtconcerten in de ZELDZAAM KOSTBARE JAPANSC.HE POPPEN ziin op het oogenblik tentoongesteld te Londen op Initiatief van de echtgcnoote van
Duitsche hoofdstad ten bate va>: de .Winterliilfe". den gezant in Engeland. Het is de eerste maal, dat dergelijke poppen in Europa geëxposeerd worden.
TE AMSTERDAM is Dinsdag in het huwelijk getreden de heer
Evert van Eeden, zoon van wijlen Dr Frederik van Eeden, met
Mej. Anny van Pinxteren. Het bruidspaar.
BENNIE
THEUNISSEN (x) te
midden van haar zus
jes die zij tijdens den
hevigen brand in het
huis van haar vader te
Venlo. met waren
heldenmoed van een
wissen dood redde.
MEJ. FIEP BACHIGALOUPI T0URN1AIRE,
Tourniaire, is Dinsdag te Amsterdam in het
directeur van de
dochter van den bekenden acteur Oscar
huwelijk getreden met den heer G. Heyn,
firma Albert Heyn.
BERLIJN ir. den tijd der vcrkiczings
propaganda. De rcclamcbiljcttcn
en manifesten hebben veel belang stelling.
IN DE RIJNHAVEN TE ROTTERDAM
is aangekomen het Noorsche s.s. „Lief",
dat tijdens zijn tocht van Oslo naar Rot
terdam door storm zware slagzij be
komen heeft.
