LETTEREN EN KUNST
De Modeshow van Worth in het Carltonhotel.
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 15 NOVEMBER 1932
I
HET TOONEEL
FIE CARELSEN.
Op 18 November zal Fie Carelsen te 's-Gra-
venhage in het tooneelstuk Mata Hari bij het
Rotteroamsch Hofstad Tooneel haar 25-jarig
tooneel jubileum vieren. Er is alle reden om
dezen mijlpaal in de carrière van Fie Carelsen
te herdenken want zij is een der talentrijk
ste en daarbij ook een haar kunst het ern
stigst dienende actrices, die ons land bezit.
Het is nu ongeveer twintig jaar geleden dat
Ik Fie Carelsen voor het eerst in een belangrijke
rol zag. Het was bij Royaards in Loulou, een
vrij drakerig Italiaansch stuk van Carlo Ber-
tolazzi, waarin de toen nog zeer jonge actrice
een soort Carmen-rol speelde. Erg enthousiast
was ik allerminst en ik wil wel bekennen, dat
ik haar toen zeker niet de mooie toekomst zou
hebben durven voorspellen, welke zij later zou
maken. Trouwens, er waren er in het begin
van haar loopbaan meer, die in haar moeilijk
een toekomstige .eerste rol"' konden zien.
Heeft zij zelf niet met de haar eigen open
hartigheid erkend, dat haar moeder Cecile
Carelsen, aan wier onovertroffen, fel-levende
Rosalie in De Violiers wij altijd zoo'n mooie
herinnering hebben bewaard en ook de
leeraren en leeraressen op de tooneelschool aan
haar slagen als actrice twijfelden? Zij rieden
haar zelfs in allen ernst om maar een ander
baantje te zoeken.
Fie Carelsen i's de eenige niet in onze too-
■neelwereld. die zich, alle sombere voorspel
lingen ten spijt, een roemrijke carrière heeft
gemaakt en zich een vooraanstaande plaats
onder de prominente tooneelartisten heeft
weten te veroveren.
Heeft haar directeur. Cor van der Lugt
Melsert, ook niet. toen hij al eenige jaren aan
het tooneel was, van zijn zwager en zuster
den heer en mevrouw Van der Horstvan
der Lugt Melsert herhaaldelijk moeten hoo-
ren, dat hij als tooneelspeler nooit iets zou
bereiken? Wil men een ander, nog markanter
voorbeeld? Zelfs Theo MannBouwmeester
werd, toen zij nog jong was, geraden er maar
mee uit te scheiden, „omdat het toch nooit
iets zou worden." Welk een geluk voor ons
tooneel, dat mevrouw Mann, Fie Carelsen en
Cor van der Lugt nooit naar deze raadgevin
gen hebben geluisterd! Ons land zou er drie
van zijn grootste tooneel artiste n armer door
zijn geworden.
Fie Carelsen, van wie zeker niemand thans
zal zeggen, dat zij niet van het zuivere, echte
ras is, heeft doorgezet met alle wilskracht.
die in haar is en zij heeft zich de eervolle
plaats veroverd, welke zij thans inneemt. Twee
kunstenaars hebben ongetwijfeld veel bijge
dragen tot haar ontwikkeling als tooneed-
speelster, en wel Jean Louis Pisuisse en
Eduard Verkade. Pisuisse, de intelligente en
scherp critische artist zelf ook fijn acteur
met wien zij in 1913 in het huwelijk trad
moet op de kunstzinnige vrouw, die Fie Carel
sen is, wel een grooten invloed hebben uit
geoefend.
Het lijkt mij wel zeker, dat hij het is ge
weest, die haar als kunstenares tot volle rijp
heid heeft gebracht en het mag hier wel
worden vermeid, dat Fie Carelsen al is zij
later van Pisuisse gescheiden nog steeds
met groote bewondering en eerbied spreekt
over den grooten artist, die Pisuisse was.
En dan kwam ook juist op tijd in haar le
ven Eduard Verkade, die als regisseur in Fie
Carelsen het prachtige materiaal vond om
te bewerken. Zij kwam na Enny Vrede bij zijn
gezelschap en mocht de rollen van haar be
roemde voorgangster opnemen. En zij deed
dat voortreffelijk. Laat ik hier maar twee
van Enny Vrede's glansrollen noemen welke'
Fie Carelsen overnam en die zij wel met an
der inzicht en een eigen karakter, maar mot
niet minder talent speelde. Daar was Gloria
in Shaw's ..You never can tell" en vooral de
tooneelspeelster in Molnar's De Gardeluite
nant. die nooit fijner en met meer raffine
ment is gespeeld geworden dan door Fie Ca
relsen. En uit dien tijd herinner ik mij ook
haar ontroerend-mooie koningin in Verkade's
Hamlet-vertoor. ing.
Maar de sterkste indrukken van haar kun
nen en haar talent heb ik toch van de laat
ste jaren, van den tijd. nadat zij zich aan het
gezelschap van Cor v. der Lugt Melsert heeft
verbonden. Ik zou weinige actrices in ons
land kunnen noemen van zoo groote veel
zijdigheid als Fie Carelsen. Toen ik mijn kri
tieken over haar der laatste jaren doorbla
derde. trof het mij. dat, hoe mijn oordeel
over stukken en opvoeringen ook was. ik over
Fie Carelsen altijd weer in enthousiast-bewon
derende termen kon schrijven. En in wat voor
verschillend soort rollen heb ik haar in die
jaren niet gezien!
Fie Canefcen (heeft "een voorbeeld1^ op
vatting van haar roeping ale toomeelspeeltaer
In een artikel over baar dm Ons Toiotnieel
schrijft Louus van Gastaren, dSe door jaren
lang samenspelen haar zoo goed ikent, dat
zij im ifcegemistdiing met de faam van haar
sexe nooit- „lastig" is. Zelf heeft zij in een
interview gezegd, dat zij nooit een rol weigert
T en alles speelt, wat haar opgedragen wordt.
En wat mreer zegt zij doet dit misschien
met altijd imet even groote liefde, maar wel
steeds met een bewonderswaardige toewij
ding en conscientieuzen ernst. Of zij een rol
minderwaardig vindt of niet, men zal dit
nooit aan haar spel merkenZij is te veel
waarachtig artiste om ooit baar werk .half
te doen. Zoodra zij op het tooneel staat, i&
zij de kunstenares. Dat is een van de aisdenen
waarom zij nooit tel-Eiurstelt.
Ik herinner mij van haar rollen, waarin
zij uit liefde voer ihaar kunst het offer bracht
aan de vrouwelijke ijdierheid op een (manier
die slechts eerbied kon afdwingen. Zij kon
zooals in .JDe kleeren maken de "Vrouw", en
„De Groene Pleureuse" de Heefflijikheidi van
de d'oor 'haar gespeelde vrouwen soms tot
bijna pijnlijke perfectie opvoeren. Zij schrikte
.er nooit voor terug zich zoo leeldjik en af-
stootend mogelijk te maken. taJlis biet er om
ging de haar opgedragen rol het juiste ka-
crakitcr te geven. Zij gaf zich din zulke roülen
met even veel ja misschien met nog meer
toewijding en liefde dan in die van de grande
coquette, waarvoor zij met baar expressieve
donkere oogen, baar mooi, slank lichaam en
vooral haar aanleg, alles medebrengt.
Ik 'ken mevrouw Fie Cadensen niet persoon
lijk, maar ik ben ervan overtuigd:, dat zij een
der geestigste en intelligentste vrouwen on
der onze actrices moet zijn. Men voslt dat,
wanneer men haar ziet spelen. Haar sipel i?
sprankelend van esprit en vol van dlie fijne
details, waarin men de artiste van diep in
zicht en scherp intellect herkent. Haar dictie
is altijd weer raak en puntig. Wanneer Fie
Carelsen ,.op" is, boeit zij onmiddellijk door
haar plastiek, haar expressief gelaat en haar
zeldzaam mooie, donker-fluweeflige s'wn.
Of zij de revue-girl speelt in het stuk van
dien naam, bruisend van leven en met een
on-Hollandsche canailleuse cranerie dan wel
om een sterke tegenstelling te noemen
met een roerende resignatie en innigheid de
vrouw, die veel geleden heeft in De Groene
Pleureuse of de oude vrijster in De vier
Dames Duvernis, altijd weer erkennen wij in
haar de artiste van ras. Wanneer Fie Carel
sen op de spelerslijst voorkomt, is dat voor
mij al een reden van vreugde, omdat ik dan
van te voren reeds weet, dat, hoe de avond
ook moge uitvallen, zij mij niet zal teleur
stellen en ik door haar zeker van zuiver,
goed spel zal genieten. Aan haar dank ik het,
dat zij door haar spel menigen avond voor
mij heeft goed gemaakt.
Om ten slotte haar veelzijdigheid nog eens
duidelijk in het licht te stellen, kan ik niet
beter doen dan hier eenige van Fie Carelsen's
laatste rollen noemen: de vrouw in Napo
leon bemoeit er zich mee, door haar gespeeld
met verrukkelijke frivoliteit, sprankelenden
geest en verrassende souplesse, de Xantippe
in Drie Weken op Proef, aldoor scherp en
snijdend, maar steeds voornaam en in zuive
ren comedie-toon, Gabrielle in De Vrouw zoo
als ieder zoekt fijn geestig, beheerscht en
van een frappante zuiverheid, wanneer in
haar de uitgebluschte liefde weer vlam vat
Margaret Sones in Op Zicht, een sterk-dra-
matlsch gespeelde rol, Lady Lebanon in Het
Huis der Vreezen, uitgebeeld met een expres
sieve, strenge strakheid, die ons er naar deed
verlangen haar eens nog als Lady Macbeth
te mogen zien, de jolige en vroolijke minister
van posterijen in Shaw's De Keizer van Ame
rika, de sfinxachtige dlerentemster in De Man
die de klappen krijgt een vrouw die af
stootte en aantrok tegelijk Ann in Mensch
en Oppermensch. de operette-diva in Caram-
ba, waarin zij het overladen sentiment zoo
fijn geestig gaf ik zou zoo nog lang kun
nen doorgaan, want elke rol, die zij speelde,
was immers voortreffelijk.
Fie Carelsen staat bij haar zilveren jubi
leum in den vollen luister van haar rijp, mooi
talent. Dit is wel het meest, verheugende bij
haar feest, omdat wij nog zoo heel veel van
haar in de toekomst mogen verwachten
J. B. SCHUIL.
Haarlem's Tooneel Ensemble-
Miss Hobbs.
Jerome K. Jerome, vermaard om zijn „Drie
man in een boot" heeft ook voor het tooneel
geschreven. Zijn blijspelen zijn hier te lande
niet zoo bekend als zijn boeken. Lang geleden
moet „Miss Hobbs", naar ik van een tooneel-
liefhebber hooide, op het repertoire van de
oude Rotterdammers hebben gestaan, en toen
heeft het veel succes gehad. Inzonderheid
Marie van Eysden in den titelrol en mevrouw
Coelingh-Vorderman als de Tante hebben
roem met dit stuk in geoogst.
Voorzoover mij bekend, is dit op het dil-
lettantentooneel niet- eerder gespeeld. Voor
Haarlem althans is de vertooning van gister
avond een première geweest. Een première,
die wel wat laat kwam de veroudering van
het stuk blijkt wel duidelijk uit het aandeel,
dat „de brief" in de handeling heeft. maar
beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen.
Want het stuk is ook heden ten dage nog
wel bij machte, een welgezind publiek een
vroolijken avond te bezorgen. Haarlem's
Tooneel Ensemble kan niet klagen over ge
brek aan belangstelling. Een goed gevulde
zaal heeft de vertooning met aandacht en in
een pleizierige stemming gevolgd. En aan
het eind beloonde een der werkende leden uit
naam van de vereeniging den heer F. H.
Meijer, die de regie had gevoerd met een bloe
menmand en een kranig speechje. Ook de
actrice, die den titelrol had gespeeld, me
vrouw Jo van LeeuwenHoeben, werd zoowel
voor de pauze als aan 't slot van den avond
in de bloemetjes gezet.
Men kon merken, dat het gezelschap dit
blijspel ernstig heeft ingestudeerd. Het is een
vrij eenvoudige stof. maar juist bij een een-
voudigen opzet vergeet men zoo licht de
puntjes op de i te zetten. Hier echter ston
den ze er allemaal op. en dat de heer Meijer
vooral daarvoor gezorgd had, bleek voortdu
rend uit allerlei weloverwogen regie-détails.
Regie, spel cn aankleeding muntten,
groote verdienste bij dilettanten! door so
berheid uit. Men had het niet in het goed-
koope succes van de overdrijving gezocht.
Zelfs de grappige figuren van den avond, de
door Her Kuipers gespeelde onbenullige
vrijer George en de vergeetachtige en mlst-
lievende kapitein, met een forschen streek
door Jan Lubbers getypeerd, waren slechts
bescheiden gechargeerd en bleven binnen de
perken van het beschaafde blijspel.
Ook de overige rollen waren in goede han
den. Het drietal jonge vrouwtjes, „de ineis-
sies" zooals de kapitein ze betitelde, zag er
in hun zomerschc japonnetjes allerliefst uit
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
PERFECT ST. NICOLAAS ADRES
KRUISWEG
HOEK PARKLAAN
en speelde charmant. Mevrouw Jo van Leeu
wenHoeben had de zware taak, de geheim
zinnige miss Hobbs tot een aannemelijke fi
guur te maken, wat haar vrijwel gelukte.
Miep van Goor en Mien van der Vlist waren
de beide slachtoffers van deze „vriendin", die
van de mannen een even griezelige als on
juiste voorstelling had, totdat zij zelf ook
den waren Jozef in de gedaante van Wolf
Kingsearl ontmoette, die haar op zijn Sha-
kespeariaansch tot een „getemde feeks"
maakte, en haai- tot verbazing van haar om
geving tot het huwelijk bekeerde. Weer kon
men zich overtuigen, hoe weinig theorieën
stand houden tegenover de praktijk van het
leven
Zonder de andere spelers te kort te doen,
geloof ik toch wel te mogen zeggen, dat deze
rol van Wolf Kingsearl door Jos. Mathot tot
het centrum van de vertooning is gemaakt.
Deze dilettant beweegt zich vrij en gemakke
lijk op het tooneel en zegt zijn tekst even
natuurlijk alsof hij in t gewone leven stond
inplaats van op de planken. Hierbij be
schikt hij over een krachtig en klankrijk ge
luid en een expressief gelaat.
Henk van Leeuwen en Her Kuipers, hoe
zorgvuldig ook dezen hun rol hebben ver
zorgd, kwamen hierdoor onwillekeurig een
weinig op het tweede plan, al had laatstge
noemde het voordeel, dat hij door zijn leuk
gespeelde figuur van den onbenulligen vrijer
voortdurend de aandacht trok en den lach
lust ontketende.
Het dienstbodenrolletje werd door Dora
Giesbers op bescheiden wijze vervuld.
Dat de vertooning zoo goed tot haar recht
is gekomen, is mede te danken aan de aardige
décors.
H. G. CANNEGIETER.
MUZIEK.
Ledenconcerf der M. t. B. d. T.
BELGISCH KLAVIERKWARTET.
In al de jaren dat ik geregeld de con
certen alhier bezoek, heb ik, één zegge één
pianokwartet hooren uitvoeren, n.l. dat van
Chansson door het Chailly-ensemble. Toch
vormen de werken voor piano, viool, alt en
cello een niet onbelangrijk deel van de ka-
mermuzieklitteratuur, maar combinaties die
zich aan de vertolking ervan wijden, zijn
schaarsch. Strijkkwartetensembles zijn er le
gio, trio-dito vele, maar het Belgisch Kla
vierkwartet is het eerste dat als specialist
voor deze kunstsoort onze stad bezocht.
Het vooruitzicht dit te hooren was dus lok
kend en de kennismaking is allerminst een
teleurstelling geworden; integendeel: nevens
dankbaarheid voor wat het ensemble ons
bracht past bewondering voor de wijze waar
op het dat deed. Welk een prachtig sluitend
samenspel, welke een rijkdom van schakee
ringen, welk een subtiele afgewogenheid in
de toonproductie en welk een juist stijlgevoel
Hoe goed gaven zij elk der componisten naar
zijn aard: den sierkunstenaar J. Chr Bach,
den charmeerenden, drukken causeur Fauré
den stroeven, maar ook heftigen Brahms!
Het kwartet van J. Chr. Bach doet mij
denken aan arabesken, die een teekenaar op
een vrije rand desnoods om een reclamebil
jet van margarine of om heelemaal niets
trekt. Het is een spel van elegante lijnen, die
zich niet tot de stoute meetkundige figuren
van vader Joh. Sebastian groepeerend; een
spel zonder diepere gronden of bedoelingen.
De schrijfwijze is doorgaans monodisch en
verwant met die van Haydn in zijn jongen
tijd; het staartpruikje hangt er aan.
Van Gabriel Fauré is bekend dat de evolu
ties, die de muziek tijdens zijn leven onder
ging'. den aard van zijn werken sterk beïn
vloedden. In het kwartet op. 15, dat uit zijn
jongen tijd dateert vinden we de na-Schu-
mannsche en na-Mendelssohnsche periode
terug. Het begin van het eerste Allegro doet
in zijn schrijfwijze eenigszins aan Brahms
denken: de ondergrond schijnt Duitsch; zij
blijft Duitsch wanneer Schumann (begin van
het Scherzo ui diens Trio op. 68) of Men
delssohn om den hoek gluren; den laatste
vindt men hoofdzakelijk terug in het drukke
figurenwerk der finale.
Maar Fauré zou geen Franschman zijn als
hij de ingrediënten niet naar Franschen
smaak had verwerkt. De Fransche keuken
geldt als de hoogeschool der kookkunst; de
Franschman weet ee"n elegant betoog te hou
den over een niemendalletje: Fauré houdt
ons met zijn kwartet geruimen tijd aange
naam bezig zonder veel diepzinnigs, waar
over we achteraf zouden na piekeren te berde
te brengen Hij is breedsprakig en zou 't kor
ter afgekund hebben, doch vervelend is hij
niet, en sterk overtuigend tenslotte ook niet.
Ook daarin nadert hij tot Mendelssohn, die
echter meer spontane frischheid had.
Brahms treedt in zijn g min.-kwartet veel
stroever op dan in het gelijktijdig versche
nen A maj.-werk op. 26. Ook hij is breed
sprakig, meer dan in zijn later geschreven
werken, waar hij zelf de beperking van den
meester toont. Ir. het Andante echter stroomt-
de melodie in verzadigden klank en in het
Rondo heerscht wilde Zigcunergeest. En hij
zegt ons heel wat meer dan Fauré.
De vertolking was zonder voorbehoud
prachtig te nemen. Het uitei'st- delicate, on
opgesmukte, op zijr, tijd ook krachtige kla-
vierspel van Marcel Maas. (dien we vóór eeni
ge jaren hier eens Ir. een uitmuntend piano
recital hoorden) sloot zich voortreffelijk bij
het spel van Georges Lykondi, Charles Foi-
dart en Joseph Wetzels aan. Geen enkele
drong zich naar voren, geen enkele bleef te
veel op den achtergrond.
Zoo was de kennismaking met. dit ensem
ble een hoogst aangename en verrassende
en roepen wij den he eren gaarne een tot
weerziens toe.
We hopen dat de belangstelling van het
publiek nog grooter dan nu zal zijn; de er
kentelijkheid voor het gehoorde was ook nu
zeer groot en verdiend!
K. DE JONG.
Zaterdagavond tijidens het diner-dansant en
Zondagmiddag gedurende de afternoon-tea
hebben de mannequins van het bekende
modehuis Worth, te Parijs, Londen, Biarritz
en Cannes gevestigd, ons de laatste mode
snufjes gebracht. Bij meer dan één van de
belangstellende bezoeksters zal de wensch
zijn opgekomen om op haar Sint-Nicolaas- of
verjaardaglijstje een der nummers in te
vullen uit het Worth-notitieboekje, corres-
pondeerend met de getoonde modellen.
Dit is in ieder geval practisclher dan het
opgeven van namen; daaruit zouden wel eens
verwikkelingen kunnen ontstaan. Hoe kan
de echtgenoot-cadeau-gever-in-spé weten
dat zijn vrouw, wanneer ze een „Auburn",
„Hispano" of „Talbot" wil hebben, zij een
groene, grijze, of bruine rêve van Worth ver
wacht?
Niet alleen de show zelf, ook vele -"an de
gasten gaven ons in hun kleeiding aardige
nieuwtjes te bewonderen. Vooral bij de
avondjaponnen waren prachtige resultaten
bereikt door combinatie van. soepele bont
soorten met zware zijde, craquelé, marocain
en velours chiffon. Het rug-décolleté, dat
gebroken wordt door lange smalle banden,
gekruisd of samenkomend in strikken of ges
pen, geeft weinig gelegenheid voor een col
lier. In plaats daarvan worden veel Strasz-
sieraden gedragen, dikwijls op den rug
waar de schouderbanden aan den rok vast
gemaakt zijn. Ook gepailleteerde tule. zooals
in fig. II geeft een aardig effect, hier toege
past in combinatie van bruin met zilver.
Zelfs zijn de kleine glinsterende loovertjes
op het schoentje aangebracht. Niet alleen
bij wandelschoen, ook bij dans- en avond-
schoentje is de hak minder hoog dan tot nu
toe het geval was..
Tet hoeidje is nog steeds klein, grillig van
vorm en opvallend vaak door kleur. Als
reactie op de achterhoofdsche- of één-oorige
plaats dragen we het thans „boven-oogsch",
en bij voorkeur boven het rechteroog. Vele
hoedjes zijn van fluweel, sommige gesple
ten en open van boven of opzij, maar bijna
alle met een strikje, hetzij in dezelfde
kleur, hetzij in overeenstemming met de
gaVneering van mantel of japon. Ook kleine
vilthoedjes worden gedragen, liefst gegar
neerd met fluweel of bont.
De cape neemt een belangrijke plaats in;
als a vond jasje kort tot de taille, van fluweel
in zachte tinten, hyacinth-blauw, viooltjes-
blauw, een nieuwe nuance rose, lila en
mauve, vaak afgezet met bont, hermelijn,
sabelbont, zibeline of petit-'gris. Maar ook
lange capes worden gedragen. We zagen een
alleraardigst complet; wandelcostuumpje in
bruin met 3/4 cape van dezelfde stof van
boven op een strakke band gesloten..
De lange handschoenen bij het avond-toi
let zijn gedeeltelijk vervangen door onder
mouwen; deze beginnen soms boven de elle
boog, soms vlak er na. In het eerste geval
zijn ze meestal wijid en bestaan uit soepele
zijde of crêpe Georgette.
Als strakke ondermouw zagen we een mo
delletje van fluweelen bandjes ongeveer 3
c.M. breed, die als ruches over elkaar pasten.
Aan den onderkant van den arm een lange
ruohe van georgette in de kleur van de japon.
Soms is de ondermouw bevestigd met enkele
smalle banden, recht of gekruisd, aan den
schouder, wat het effect geeft van een heele
mouw.
Op de mantels worden groote royale bont
kragen gedragen, vaak als shawls geknoopt of
gestrikt, wat zeer sportief staat. Veel bijval
oogstte een eenvoudige zwarte mantel mot
shawlkraag en grooten strik van een zwart-
en-wit geruite taf-zijde, waarvan het na
middagjaponnetje dat daaronder gedragen
werd, ook gemaakt was. In ide taille even
eens een groote strik, echter alleen van vo
ren. Hierbij werden handschoenen gedra
gen met grooten kap. Vaak zijn deze met
bont gegarneerd, evenals de daarbij behoo-
rende tasch, vaak ook wel doorgestikt in
contrasteerende kleuren of met open zoomen.
De kap wijd, van binnen met een afwij
kende kleur gevoerd. Ook de openzoom ais
garneering der japon is gebleven. Twee ori-
gineele toepassingen daarvan zagen we bij
een zwart-stoffen japonnetje, waar ide open
zoomen in diagonaal-richting uit de 'aille
komend, waren opgevuld met kleine gekleur
de kraaltjes, en bij een wit avond-toilet
waar het schouderstuk uit als openzoom ge
vlochten bundeltjes draden bestond, telkens
bij elkaar geknoopt door gouddraad.
Metalen knoopen en armbanden zijn ook
nog zeer en vogue. Voor ceintuurs wordt vaak
gebruik gemaakt van metalen ringen, Zelfs
zagen we een zeer origineele toepassing van
ringen op een avondjapon. Voor en achter
waren twee ringen genaaid waar doorheen
een smal bandje over den 'schouder werd
vastgestrikt. Maar niet alleen met haar mo
dellen, ook met haar bekende parfums heeft
de firma Worth ons kennis laten maken.
„Dans la nuit", „Vers le jour", „Je reviens",
en ..Sans Adieu" werden aan de dames-be
zoeksters aangeboden.
TOONEELAVOND NED. REISVEREENIGING.
De afdeeling Haarlem van de Nederland-
sche Reisvereeniging, die jaarlijks een of
meer tooneelavonden voor haar leden orga
niseert, had voor Zaterdagavond ..Haarlem's
Tooneel" uitgenoodigd in den schouwburg
aan den Jansweg een voorstelling te geven
van het Amerikaansche kluchtspel „De fami
lie van mijn vrouw" van Stephens en Lin
ton.
Van dit stuk hebben we reeds in ons blad
van Vrijdagavond een uitvoerig verslag ge
geven. Wij kunnen dus volstaan met te ver
melden, dat de toeschouwers zich uitermate
vermaakten met de dolle situaties en de
meestal zeer komische dialoog, waartoe
vooral zonder hierbij aan de verdiensten van
de overige medespelers af te doen, de heer J.
van Eden het zijne bijdroeg, die als „Doe"
Knott een heel dankbare rol te vertolken
had. Onnoodig dus te vermelden, dat na elk
bedrijf een dankbaar applaus opsteeg, welke
dankbaarheid zich aan het einde materia
liseerde in den vorm van drie fruitman
den.
Een gezellig bal met muziek van Haar
lem's Salonorkest besloot den avond.
DIE SPAERNE SANGHERS.
Men schrijft ons:
In een Maandag gehouden gecombineerde
vergadering van bestuur en propaganüa-com-
missie van het Mannenkoor „Die Spaerne
Sanghers" werd tot de uitgifte van een
maandblad besloten.
Hft maandblad zal in boekvorm verschij
nen. He;, ontwerp van het titelblad en de
achterzijde van den omslag .is opgedragen
aan een der beste sierkunstenaars, den heer
H. J. van 't Hof. bekend door z'n reclame
affiches, o.a. van de Ned. Jaarbeurs, de
Kon. Luchtvaart Mij. en verschülll'ende groote
scheepvaart maatschappijen. Hrt ontwerp zal
op gekleurd papier in tweekleurendruk wor
den uitgevoerd
Door den inhoud van ih'et bfedi, waaraan
o.a. verschillende bekende personen uit de
muziekwereld zullen medewerken, hoopt hei
Mannenkoor „Die Spaerne Sanghers" meer
belangstelling te wekken voor den (mainnen-
zang. en tevens het muziekleven in het alge
meen te bevorderen.
Het eerste nummer zal binnenkort ver
schijnen.
MANDOLINECLUB APOLLO
Maandagavond 28 Nov. geeft de Mandoline
club Apollo een concert in den Protestanten
bond Jacobstraat- Hier wordt ..Het Daagt",
het jubileumstuk van Apollo, op verzoek
nog eens gespeeld. Op 9 en 10 Dec. gaat
„Apollo" naar IJmuiden om „Het Daagt" uit
te voeren met Excelsior, op verzoek van
laatstgenoemde.
Op 23 Dec. verzorgt „Apollo" het Kerstfeest
van de I. O. G. T. met medewerking van het
Onthouders dubbel gem. Kwartet onder lei
ding van mevr. R. Hippe—Tencleloo, te Am
sterdam.
UITVOERING OP „BREDERODEDUIN"
Zaterdag 19 November geeft het Meisjes
koor onder leiding van mevr. Mien Sybrandi-
Halberstadt weer een uitvoering op „Brede-
rodeduin". Behalve verschillende koren,
worden liederen gezongen door mevr. G.
Textor, mej. J. Venneer en mej. A. v. d. Weg.
Mevr. v. d. Noord zal vereen zeggen en.
mej. Emmy van Eden zal begeleiden.
WILLEM NIEUWENHUIS
De heer Willem Nieuwenhuis te Amsterdam
redacteur van „De Maasbode", een zeer be
kend journalist, viert heden het jubileum,
dat hij 25 jaar als zoodanig in functie is.
GEORGE VAN RENESSE.
De pianist George van Renesse heeft zijn
werkzaamheden als begeleider beëindigd en
zal voortaan uitsluitend als solist en kaïner-
muziekspeler optreden.
