Liefde de Sterkste
DRUKTE IN DE
ZAANDAMSCHE
HAVEN. In dc
zeehaven te Zaan
dam heerscht thans
een grootc bedrij
vigheid, een verblij
dend teeken in
dezen crisistijd.
NOG STEEDS WOEDT HET VUUR met onver-»
minderde kracht in de „P, C. Hooft" voort.
DE ZESDAAGSCHE W1ELERWED STRIJD IN HET
R.A.I.-GEBOUW TE AMSTERDAM is Vrijdagavond om 10 uur
begonnen. Alderswald, een der ronde-
verificateurs (zittend), in dc bocht, op zijn
DE EERSTE ZESDAAGSCHE WIELERWED
STRIJD IN NEDERLAND is Vrijdagavond in het
R.A.I.-gebouw te Amsterdam begonnen. De renner
van 't Hout (staande met das), ziet toe hoe de laatste
hand aan zijn fiets gelegd wordt*
Mr. E. FOKKER, thans te
Den Haag wonende, herdenkt
2() November den dag, waar
op hij vóór 60 jaar aan de
Universiteit tc Leiden promo
veerde tot doctor in bet
Romcinschc en Hcdendaagschc
Recht.
DE LAATSTE LOODJES.... Roscvclt tijdens zijn rede aan den vooravond van zijn
verkiezing tot President der Vcrccnigdc Staten van Amerika. Deze rede hield Roosevelt
voor een menigte van meer dan 22.000 personen.
DE VERKIEZING VAN DEN NIEUWEN PRESIDENT DER VEREENIGDE STATEN VAN AMERIKA. - Grootc mcnschcn-
massa's wachtten tot laat in den nacht voor de nieuwsbureaus in New York, Washington, Chicago, Detroit en alle andere grootc en
kleine Amerikaansche steden op den uitslag der stemming. Toen dc verkiezing van Roosevelt bekend werd, steeg het enthousiasme
der wachten den ten top.
TIEN MINUTEN VOOR
HET BEGIN van den zes-
daagschcn wielerwedstrijd tc
Amsterdam, laat van Pij
nenburg zich soignceren
FEUILLETON.
Naar het EngeLsoh van
Mrs. PATRICK MACGELL.
(Nadruk Verboden).
17) f
Maan- Mr. Simpson was heel vriendelijk en
geduldig; hij was in werkelijkheid lang- niet
zoo koud en onhartelijk als Jack dacht.
,.Ja ziet o». juffrouw Loring heeft zeif toe
gegeven, dat zij wat overigens heel na
tuurlij kis haar vader lieofH geholpen m'?t
voldoende geld om hem eenigen tijd uit de
handen der politie te houden. Dan was het
ook ongelukkig, dat uw vader die andere
zaaik aanroerde die speld van Lady Olga
PunneU, die gestolen werd", voegde hij er
kalm aan toe.
..Dat is een leugen, een valsche. vuile, ge-
mcene leugen!, riep Jack nvt zijn vuist op
tafel slaand, met gespannen spieren en fon
kelende oogen.
Maar Mr. Simpson, die deze uitbarsting
op de verstandigste manier onderdrukte door
er absoluut geen notitie van te nemen, ging
fca&m voort: „Het kan wel een leugen zijn.
maar het was dan een leugen waarvoor juf
frouw Loring ontslagen werd en zonder twij
fel dacht de rechter, dat een jaartje tucht
school haar goed zou doen. Velen zuilen nog
denken .dat zij er heel goed af is gekomen",
besloot hij.
Jack gaf geen antwoord, maar er kwam een
VTeeselijke uitdrukking op zijn gezicht.
..Kom. mijnheer P:•rivale, zet u er over
heen en schik u in het feit. dat juffrouw
Loring een jaar op deze wijze zal moeten
doorbrengen. Als zij zich goed gedraagt en
te oordeel en naar wat ik gehoord heb. zal zij
dat zeker zoil zij ai wel spoedig mogen
schrijven en dan zult u haar ook kunnen
bezoeken", ei ndigde hij, zondi:r twijfel met de
beste en vriendelijkste bedoelingen.
Hij schrok echter, toen Jack Perivale op
sprong en hem met een dikk? heesche stem
zeide: ..Houdt uw mond, geen woord meer
of ik bedwing mij niet langer! Lieve dewed,
als ik aan Hetty denk" en zijn stem werd
tot een diep gekreun „als ik aan haar denk
een jaar lang in een verbeterhuis, dan word
ik gek! Weet u waar dat verbeterhuis is?"
„Neen. dat weet ik niet; alleen de rechter
die het vonnis uitsprak, zou dat kunnen ver-
teilen en misschien weet hij het ook wel ntet
eens. Het. hangt af van de beschikbare
plaatsen", antwoordde de advocaat, wen-
schend, dat deze jeugdige wervelwind zijn
kantoor zou verlaten.
„Ik heb zijn naam; ik zal naar zijn huis
gaan en hem vermoorden", kondigde Jack
aan, zijn hoed nemend en op zijn hoofd
duwend, zonder er het minst op te letten ha?
hij er uit zag.
„Dat doet u niet. mijnheer Perivalc; dan
zou er tegen u ook een aanklacht ingediend
worden, die eindigen zou met een vonnis
wegens poging tot doodslag!" zei de oudere
heer haastig en gaf Jack de hand tot af
scheid.
De jonge half waanzinnige bruidegom moest
nog leeren hoe vasthoudend de klauwen der
wet zijn wanneer die zien eenmaal aan
iemand hebben gehecht.
De rechber. die toevallig thuis was toen Jack
bij hem kwam. weigerde, zonder twijfel met
zeer gegronde redenen, het adres op te geven
van het verbeterhuis, waarheen Hetty voor
een jaar was gezonden.
„U zult mettertijd wel van haar hooren"
was alles wat. hij zei en daarmrde moest de
onstuimige minnaar zich tevreden stellen.
Jack bracht den nacht onder dim bloot en
hemel door; hij liep in den blinde totdat hij
ver buiten de stad was; steeds ging hij
verder en eerst bij het krieken van den
dageraad drong hlet tot hem door dat hij
den geheelen nacht geloopen had; boen ging
hij aan den rand van den weg zitten om
wat uit te rusten. Maar ai rustte zijn lichaam
ook, zijn geest bleef aan het werk. Gedu
rende al die lange donkere uren had hij
loop en piekeren, hoe hij haar zou kunnen
vinden en hoe hij haar zou kunnen helpen
om 'Uit haar verbanningsoord te ontsnappen
om dan dadelijk met haar te trouwen en de
bescherming te geven, die zij zoo noodig.
had.
HOOFDSTUK 15.
Hij. die liecft liefgehad kent alles wat het
leven aan verdriet en vreugde te geven heeft.
Hetty zat in liet kleine kamertje, waarin
zij voor iliet verhoor gewacht had. Zij was
ijiskoud. niettegenstaande de zon met- warme
stralen door het hooge raam viel en haar
hart was nog kouder dan haar lichaam.
Haar grijze oogen staarden voor zich uit;
zij riaoht aan niets, zij voelde niets: men
had meer van haar geëscht dan zij ver
dragen koner is een oogenblik dat het
menschelijk lijden ophoudt en niet verder
kan.
Hetty Loring liad dat oogenblik bereikt.
Werktuigelijk stond zij op, toen een vrouw
in donkerblauwe uniform binnenkwam en zei:
„Ben je klaar?" waarna zij haar beduidde dat
zij Móór maast gaan naar he: gesloten rijtuig
dat stond te wachter, om haar naar haar
nimwe verblijfplaats te brengen.
Blijkbaar was Hetty niet het eenige meisje
In Londen dat volgens de wet eernge tucht
noodiig had. Toen zij in het riji:uig kwam zag
zij nog vier andere meisjes, waarvan twee
veel jonger dan zijzelf en de twee andere
ongeveer van haar leeftijd.
..Nu, schiet eens een beetje op en maak
daar rechts wat plaats", luidde de bevelende
stem van de vrouw, die Hetty had ..opgepikt"
van het politiebureau.
Hetty ging kalm op haar plaats zitten in
het volle rijtuig, maar het hart zonk haar in
de schoenen, toen zij zag wat voor soort
meisjes gedurende een jaar lang haar gezel
schap zouden vormen.
Zij schenen niet het minst onder den in
druk - te zijn, maar lachten met elkaar en
maakten grappen, waartegen Hetty in op
stand kwam, want zij was niet. gewend
aan het type, waarmede zij zoo plotseling
en ruw in aanraking was gebracht.
„Wat heb jij op je kerfstokgegapt?"
vroeg het meisje, dat naast He'tity zat en
zag. dat zij niet. spreken zou.
„Neen", zei Het-tv met zachte beschaamde
stem, die onmiddellijk aanleiding gaf tot spot
en na-aperij.
„O. lieve grut, wat zijn wij allemaal fijn.
nietwaar? Je zou het niet denken, maar ik
ben een echte hertogin, ik beneerlijk!"
en het meisje, dat gesproken had, schudde
van een hoonend lachen.
In Hetty's gezicht vertrok geen spier, hoe
wel in haar onderbewustzijn haar hersens
weer eenigszins normaal begonnen te den
ken. want eensklaps had de gedachte aan
haar kleine broertje en zusje zich aan haar
opgedrongen en veroorzaakte haar een doode-
lijke ongerustheid.
„Wat moet er van hen worden? Wie zal
voor Chick zorgen? En ik heb moeder be
loofd. dat het hem nooit aan iets zou ont
braken!" jammerde rij innerlijk, wanhopig
haar handen wringend.
De vrouw in donkerblauwe uniform, die
een der beambten van het Pentonville Home
was, waarheen Hetty gebracht zou worden
zat naast haar en keek nieuwsgierig naar het
ncoie, bezorgd:? gezichtje.
Het gebeurde zeiden, dat meisjes van Hetty's
type naar het verbeterhuis gezonden werden
en d; vrouw herinnerde zich niet ooit zoon
mooi 'kind te hebben gezien
Toen zij zag, dat er tranen opwelden in
de grootc grijze oogen. zei de vrouw, bij wie
alle tmenschelijke gevoel nog niet gedoofd
was, plotseling: .,Wat heb je. kind?"
„Ikükheb '?en klein broertje en
zusje thuis achtergelaten. Zij zijn pas zeven
jaar en de jongen is ziek en zij 'hebben nate-
maimd in de heele wereld, die naar ze om
kijkt, Wat moet er van hen womdtën?"
Er klonk zulk een diepe wanhoop uit haar
woorden, dat de andere meisjes het praten
vergaten en stil voor zich uitkeken.
„Zij zullen w:?l naar het armenhuis ge
stuurd worden, maar maak je daar maar
niet bezorgd ovar; het werkhuis is er niet
haif zoo slecht als men zsgt en ze zijn er
heel goed voor kinderen", sprak de vrouw,
mi?t de bedoeling het meisje te troosten.
Maar inplaats daarvan verkilden haar woor
den Hetty's hart nog meer. „Chick en
Dumpling in het armenhuis! Wat zou haar
moeder doen als zij dat had moeten bele
ven?"
„O, moedertje, moedertje, vergeef mij",
snikte ze innerlijk en met een gevoel van
schaamte en plichtvergetenheid voegde zij er
aan toe:
„Dat komt ervan, dat ik de belofte, die
ik je op je sterfbed gaf, gebroken heb. Ais
ik met Max Reiss getrouwd was, zouden Chick
en Dunip'.ing verzorgd zijn geweest, zelfs
ook wanneer mij dit ongeluk overkomen was.
Maar de stem der liefde riep en aan haar
moest ik gehoor geven! Vergeef mij. moedei-!"
Hetty waagde het niet eraan te deniken, hoe
haar Jack haar in den steek gelaten had; zij
voelde, dat het dunnen draadje gezond ver
stand, da: zij nog over had, zou doorbreken
wann eer zij zich daarin zou verdiepen. Geen
oogenblik twijfeld? zij aan de woorden, die
Lord Peri vale gesproken had wat Jack's
houding ten opzichte van haar betrof.
Als Jack haar werkelijk terzijde had willen
staan, waarom was hij dan niet op de rechts
zitting verschenen of waarom had hij don niet
iets van zich laten hooren?
(Wordt vervolgd), j
