Liefde de Sterkste
HET LEGER DES HE1LS tc Berlijn is met de Kerst-
inzameling begonnen. Op verschillende plaatsen in
de Duitsche hoofdstad zijn de bekende posten weer be
trokken.
HET GEZELSCHAP DER STADSOPERA VAN KREFELD, dat hedenavond tc Amster
dam „Hoffmanns Erzahlungen" opvoert, is Woensdag tc Amsterdam aangekomen. De
gasten op het perron van het Centraal Station.
HET BOCKBIER IS ER WEER. De liefhebbers kunnen er eentee weken van profiteered
DE ZITTING VAN DEN NIEUWEN DU1TSCHEN RIJKSDAG is Dinsdag geopend. - Zooals
gebruikelijk bestond voor dit evenement veel belangstelling. Het ging er vrij rumoerig toe.
DE SPOORDIJK BIJ ROSSILM IN GELDER
LAND schijnt een uitgezocht jachtterrein tc zijn.
Er wordt althans veel gebruik van gemaakt voor
dit doel. Aan den voet van den dijk jagen drij
vers het wild op, terwijl de jagers gereed staan, om
de vluchtelingen neer te schieten.
IN ALLE ENGELSCHE SCHOLEN en in jII. Enjcelsche weeshuizen wordt thans druk cc-
.repetcerd voor het aanstaande Kerstiecst. Een interessant groepje van de Tenlson school
te Londen, dat de zaak ernstig opvat.
FEUILLETON.
Naar hst Engelsch van
Mrs. PATRICK MACGELL.
(Nadruk Verboeten),
33*
,.Toen haj tot over de ooren in de schuld
zat en zelfs van de geldschieters geen cent
meer kon leenen. kwam hij bij mij en om
dat ik van hem hield en hem vertrouwde,
leende ik hem geld, dat niet van mij was;
in het begin natuurlijk slechts kleine bedra
gen, die ik gemakkelijk kon verantwoorden.
Maar er kwam een tijd, dat hij wanhopig
was en iederen cent noodig had, dien ik vrij
maken kon. Hij zwoer een eed, dat ik het
geheele bedrag binnen enkele dagen terug
zou krijgen en als dat niet kon, zou de
tegenwoordige Lord Perivale. die genoeg had
:van de uitspattingen van zijn broer, toch
nog liever al zijn schulden 'betalen, dan de
naam van zijn broer in een onaangename
situatie te brengen. Ik aarzelde, maar gaf
tenslotte toeen de rest weet je".
Thomas Loring's gezicht was grauw; blijk
baar doorleefde hij opnieuw de iheele ge
schiedenis.
„Doordat hij onverwacht stierf, had je geen
formeele kwitantie voor het bedrag en zoo
weord je veroordeeld", merkte Hetty, die stil
van zijn kn.ie was afgegleden op, en nu maast
ihaar vader zat.
..Maar achteraf is gebleken, dat hij zoo
vriendelijk was een brief na te laten, die
mij in ieder geval vrijpleitte van de be
schuldiging het geld ten eigen bate gestolen
te hebben, maar die brief bevatte ook nog
andere mededeelïngen en het was in het
belang van den persoon, die dien brief vond
zijn makelaar om het document achter
te houden en voor de politie te verbergen.
Hoewel zijn naam er niet 'in genoemd weid.
had het onderzoek voor hem wel eens minder
aangename gevolgen kunnen 'hebben".
„En hij gaf er de voorkeur aan jou te
ruineeren, je al die jaren in de gevangenis
te laten zitten en moeder te laten sterven,
liever dan de feiten onder de oogen te zien?"
barstte Hetty woedend uit.
„Dat deed hij, kind, maar daarmede be
dierf hij zijn eigen leven, dat hen evengoed
heeft geruïneerd als het mijne en dat van
mijn gezin", zei Hetty's vader droevig.
-.Hij kon het nooit van zich verkrijgen
dien brief te vernietigen en toen hij drie
maanden geleden in een ziekenhuis te New
York stervende was, liet hij de politie komen
en heeft de heele geschiedenis verteld. Hij
legde een volledige getuigenis af en nu is de
zaak in handen der Engelsche autoriteiten;
het geval zal binnenkort behandeld worden
De politie heeft mij op dezelfde wijze gevon
den als ik jou door een advertentie. Wat
ik je zeggen wilde, ik heb onzen vriend Reïss
opgezocht en het schijnt hem niet erg goed
te gaan. Ik was blij hem een beetje te kun
nen helpen, hoewel het mij toch plezier doe",
dat je indertijd geweigerd hebt met hem te
trouwen".
Hetty huiverde. Als haar vader eens alles
wist zou hij niet zoo gemakkelijk spreken
over haar weigering. Maar zij was verlangend
nog meer van haar vader te hooien en zei
dat ook.
,.Er zijn nog maar twee dingen te ver
tellen, kindlief, en die heb ik voor het laatst
bewaard", antwoordde Thomas Loring
glimlachend.
„Wat dan vaoenP", vroeg zij met jeugdige
nieuwsgierigheid.
.,Het eerste is. dat Holbrook. de makelaar,
<ïie dien brief heeft achtergehouden alles
deed wat hij kon om zijn fout te herstellen
door mij een aanzienlijk fortuin na te laten.
Hij had kind noch kraai en ik voel mij
volkomen gerechtigd het geld onder deze om
standigheden aan te nemen.
..Dat is heerlijk, vader. Nu behoeft u ten
minste geen zorgen voor de toekomst te heb
ben. En wat is het tweede?", vroeg zij met
een glimlach.
„Het tweede is. dat ik getrouwd ben", was
de donderslag, die op Hetty's hoofd neer
kwam.
Ais verwezen leunde Hetty in de zachte
kussens achterover. De herinnering aan haar
ongelukkige moeder kwam levendag voor haar
geest en half versuft zei zij; „Getrouwd
vader? Zei je, dat je getrouwd bent?"
..Ja kind! Je moet niet denken, dat ik
je moeder vergeten heb! Zoolang ik leef zal
:k dat niet doen maar ik ben nog niet
oud nauwelijks vijf en vijftig ik kan
nog wel twintig jaren voor de borst hebben
en zonder vrouw gevoelt een man zich een
zaam, mijn kind. Dan moet je niet vergeten,
dat ik nog twee 'kleine kinderen heb de
tweelingen die ik eigenlijk nog heelemaa!
moet. leeren kennen". En er klonk een smar
telijke ondertoon in zijn diepe vriendelijke
stem.
Nu was het Hetty's beunt om te vertellen
en zij sprak eerst over Chick's wonderbaar
lijke genezing, over haar eigen wenk in het
hotel en over de vriendelijkheid van dokter
Renan voor naar en de kinderen.
„Nu zal hij iets tastbaarders krijgen dan
enkele woorden van dank. die prachtkerel!"
sprak haar vader, nadat zij haar verhaal be
ëindigd had.
Er viel een korte stilte tusschen hen. Zij
kon niet precies zeggen hoe, maar er was
een kleine kilte gevallen op Hetty's lichte
en vroolijke stemming; het bericht van haar
vaders tweede huwelijk was haar een beetje
koud op den hals gevallen. Zij had zoo gaar
ne en zoo goed voor 'hen en de kinderen wil
len zorgen, maar nu-! Zij had al genoeg m
haar leven gehoord om de overtuiging te
hebben, dat zelfs met de liefste en aardig
ste stiefmoeder een volwassen dochter zelden
overweg kan.
Zij voelde een brok in haar keel en een
waas voor haar oogen; bedroefd keek zij
uit het raampje.
Thomas Loring raadde haar gedachten.
„Kijk mij eens aan. Hetty", verzocht hij,
Hatty gehoorzaamde.
..Ben jc bedroefd omdat ik je van Elinor
heb verteld? Daarvoor is geen reden. Zij is
allerliefst en zal je als een zuster ontvan
gen", zei hij zacht.
Hetty luisterde: over het algemeen spra
ken de vaders altijd op die manier over hun
tweede vrouwen, maar 'haar teleurgesteld
gezichtje vroolijkite er niet door op.
„Ik.... ikzou toch wel voor jou-en de
kinderen hebben gezorgd", klonk het be
droefd.
Thomas Loring strekte zijn hand uit en
nam zijn dochter teeder in zijn armen.
„Misschien zou je dat een poosje gedaan
hebben, maar niet lang", zei hij rustig. „Jij
zult toch ook dadelijk trouwen wanneer je
de gelegenheid krijgt jongelui te ontmoeten.
Wacht maar tot we een tehuis hebben en
rustig ergens gevestigd zijn", schertste hij.
Maar hij was verschrikt door Hetty's hef-
tigen uitval: ,,Ik zal nooit itrouwen, vadertje,
hoor je het? Nooit! Nooit!".
HOOFDSTUK 29.
Het geweten van een lafaard.
Lord Perivale zat alleen in <4? statige eet
zaal van zijn huis in Londen en zijn doffe
oogen keken onverschillig naar 't a-ijke kristai
en zilver, het smetteloos blanke damast en
en de exotische bloemen uit zijn kassendie
drie keer p:r week van zijn landgoed gestuurd
werden. Hij keek naar de muren die behan
gen waren met de portretten van vroegere
Petrivales, door da grootste artisben uit hun
tijd geschilderd en waarvan de meesten nu
fabelachtige sommen waard waren; hij keek
naar de antiek gesneden m.:abelen; naar de
zachte tapijten en zuchtte alsof 't bezit van
al deze rijkdommen hem meer 'verdriet dan
plezier berokktindc.
Het valt, niet te betwijfelen of Lord Perivale
zich wel ooit volkomen gelukkig gevoeld
had; hij had de grootste levensles, dó- der
liefde, nooit geleerd niet de lieTdc voor
zijn eigen verwanten maar die voor alle din
gen om tan heen, de kleinste zoowel als
de grootste. Nooit had de oude edelman Iets
terwille van anderen gedaan en nu, da", hij
door een onmiskenbare stem geroepen werd,
wenscht? hij dat er tenminste een wezen
mocht zijn, die hem oprecht zou betreuren,
wanneer voor hem het oogenbük was aan
gebroken. dat aan geen enkel sterveling be
spaard bleef.
Dit oogenblik zou spoedig komen, dat wist
hij. Hij was benieuwd waar Jack zou zijn,
wat hij deed om zijn kost te verdienen cn
of hij zijn vader ooit zou vergeven, ais hij
de waarheid te weten kwam.
De tijding, dat zijn eigen broeder de wer
kelijke dief was geweest en het bewustzijn.
■?en geheel gezin geruïneerd te 'hebben had
den Lord Perivale den moreeion slag toege
bracht, welke hij nooit te boven zou komen.
Het geheele geval zou opnieuw behandeld
moeten worden, want Thomas Loring moest
in de oogen dtr wereld gerehabiliteerd wor
den; hij was tot op zekere hoogte zwak cn
onverstandig geweest, maar de werkelijke
misdadiger was zijn eigen broer. En hc*t nood
lot had gewild dat zijn zoon verliefd zou
worden op de dochter van den man, die zoo
zwaar had moeten boeten voor de zonden
van een ander.
„Als ik nu maar zou kunnen sterven!,
kermde hij en haalde een medic ij nflesoh voor
den dag waaruit hij een zetr beperkt aan
tal druppeltjes mocht nemen, wanneer hij een
zijmar hartaanvallen voelde opkomen.
CWoa-dt vervolgd).
