FINANCIEELE KRONIEK.
1
Modelmantels en Japonnen
Liefde de Sterkste
HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 12 DECEMBER 1932
De teleurstellende conjunctuursloop
De noodzaak der bezuinigings
maatregelen, waarvan het uitein
delijk resultaat onzeker is Onre
gelmatige, lustelooze stemming op
dc aandeelenmarkt. Steeds meer
vrijkomende gelden Vraag naar
goede obligaties houdt aan.
Terwijl de wereld vol is van conferenties
en beraadslagingen over wat wenschelijk en
mogelijk is tot bestrijding van den dreigen
den chaos, kunnen de beurzen niet anders
doen dan bij hun afwachtende houding vol
harden. Wanneer men kennis neemt van
hetgeen over de ontwikkeling van den econo-
misehen toestand geschreven wordt, krijgt
men den indruk dat bemoedigende en te
leurstellende symptomen zoo ongeveer tegen
elkaar opwegen. En als de beurs dan een
do-ut-des politiek volgt, d.w-z. zich op het
oude niveau handhaaft, schijnt dat wel de
meest verstandige houding te zijn.
Wat den economischen toestand betreft,
het Duitsche Institut für Konjunkturfor-
schung komt in zijn jongste rapport tot de
conclusie, dat de „opleving", waarvan na
het midden des jaars sprake was, grooten-
deels als geëindigd moet worden beschouwd.
Een nieuwen conjunctureele opwaartsche be
weging is nog in geen enkel land begonnen.
De wereldhandel is tengevolge van de aan
houdende inkrimping der behoeften en de
verdere invoerbeperkingen opnieuw terugge
gaan. Daardoor heeft zich de valuta-concur-
rentie niet verder verscherpt: voor de lan
den die den gouden standaard handhaven is
zij echter niet verdwenen. Ook het wereld-
goederenverkeer over zee is zeer sterk ver
minderd. Ondanks het opleggen van meer
schepen zijn de vrachtprijzen scherp ge
daald, waardoor de toestand van de interna
tionale scheepvaart aanmerkelijk is verslech
terd. Nog altijd duurt de overgangsperiode
naar een nieuwen tijd van meer geconsoli
deerde verhoudingen in de wereld van han
del en bedrijf voort en hoe lang zij nog zal
aanhouden valt met geen mogelijkheid te
zeggen.
Te minder is dit het geval, omdat ter be
strijding van de hoe langer hoe meer demo-
raliseerende crisisverschijnselen tot maatre
gelen de toevlucht genomen wordt, waarvan
de onmiddellijke uitwerking weliswaar tot de
oplossing van bestaande moeilijkheden en
ongewenschte toestanden bijdraagt, doch
waarvan de uiteindelijke gevolgen niet zijn
te voorzien.
Het verdient de aandacht en moet worden
toegejuicht, dat algemeen de noodzaak dei-
bezuiniging meer en meer wordt ingezien,
't Is misschien juister te zeggen dat de wer
kelijkheid allengs tot bezuiniging dringt. Het
meest sprekende voorbeeld daarvan zijn wel
de Vereenigde Staten, waar men vooral in de
kringen der regeering meende door kwistige
verspreiding van fiduciaire geldmiddelen aan
de crisis een einde te kunnen maken. De
Amerikaansche bedrijven hebben reeds lang
ingezien, dat hiermee de crisis niet zou
worden opgelost, maar de regeering is eerst
den laatsten tijd tot die conclusie gekomen,
nadat en doordat de. crisis zich in haar'eigen
huishouding steeds scherper deed gevoelen.
De jongste redevoering van Hoover, waarin
de milliarden-tekorten worden gereleveerd,
die mede ontstaan zijn door de vrijgevige re-
geeringspolitiek, is één pleidooi voor bezui
niging, waarbij op echt Amerikaansche ma
nier hardhandig zal worden ingegrepen in
veel wat tot dusver onaantastbaar werd be
schouwd. Zoo zal b.v. op salarissen 11 pCt.
worden gekort, terwijl daarnevens nieuwe be
lastingen zijn geprojecteerd. De laatste ko
men voor de bedrijven op een allerongeluk
kigst moment, maar kunnen in dezen tijd
niet worden voorkomen. Het spreekt echter
vanzelf dat handel en bedrijf daardoor wor
den belemmerd in hun pogingen om den
kostprijs van producten en fabrikaten bij de
lage verkoopprijzen te doen aanpassen en
dat zoowel de goederen-markten als de ef
fectenbeurzen de financiëele sanierungsplan-
nen der Amerikaansche regeering met lage
prijzen en koersen hebben ontvangen.
Eenzelfde streven naar krachtige bezuini
ging op de staatsuitgaven treft men in Enge
land aan en is trouwens in de meeste lan
den, ook bij de besturen van provincies en
gemeenten, aanwijsbaar. Dat hierbij krach
tige verzetspogingen moeten worden ver
ijdeld, blijkt wel uit de beraadslagingen in
parlementen, staten en raden, om niet- te
spreken van het overleg dat met betrekking
tot bezuinigingsmaatregelen in 't particuliere
bedrijf tusschen patroons en arbeiders plaats
Vindt.
Zoo heeft bijv. het personeel der Neder-
landsche Kabelfabriek in groote meerderheid
geweigerd op de voorstellen der directie tot
verkorting van den werktijd der arbeidsweek
in te gaan. De wel wat naïeve gedachte
schijnt bij hen te hebben voorgezeten dat
het weekloon bij verkorten arbeidstijd zou
worden gehandhaafd. Ware dit mogelijk, dan
zou het vraagstuk der werkloosheid natuur
lijk gemakkelijk kunnen worden opgelost.
Dit schijnt iedereen nog niet duidelijk te
zijn, wat ook wel hieruit blijkt, dat men
thans de in verschillende landen genomen
en ontworpen maatregelen tot werkverrui
ming als de finale oplossing van het werk
loosheidsvraagstuk meent te~ mogen beschou
wen, terwijl men in werkelijkheid te doen
heeft met ongetwijfeld noodzakelijke en daar
om niet af te keuren experimenten, waarvan
moet worden afgewacht welke de uiteindelij
ke gevolgen zullen zijn.
Het is derhalve geen woder dat de ef
fectenbeurzen. die thans meer dan ooit de
oogen open hebben voor de werkelijkheid,
niet a la hausse gestemd zijn. Wel wordt van
enkele industrieën en ondernemingen, ook
in ons land, een licht bedrijfsherstel gemeld,
maar ook wanneer hiervan sprake is, staat
nog allerminst vast, of ook de financieele re
sultaten da ai-van den weerslag zullen vertoo-
nen. Zoo is er bijv. in den scheepsbouw wel
een kleine toeneming der bedrijvigheid, maar
winstgevende opdrachten komen nog spora
disch voor. De vele conferenties welke er
worden gehouden tot oplossing van de pro
ducten-crisis men denke aan de restric
tie-overeenkomsten voor suiker, thee, tin.
petroleum etc. vermogen op de beurzen
geen enthousiasme te verwekken, zoolang de
marktprijs dier producten door die overeen
komsten niet worden beïnvloed.
Op de aandeelenmarkt heerschte daarom
ook deze week een doorgaans lusteloos en
onregelmatige stemming, die de koersen per
saldo weer naar een lager niveau heeft doen
afzakken.
Intusschen komt er steeds meer geld vrij
voor belegging, omdat handel en bedrijf
steeds minder noodig hebben. De Handels-
vereeniging „Amsterdam" lost twee 5 pCt.
leeningen af tot een gezamenlijk bedrag van
5.940.000, dat obligatiehouders dus straks
thuis krijgen en waarvoor een andere plaats
moet worden gezocht. Het kan dus niet ver
wonderen, dat de vraag naar goede 5 en 41/-
pCts. obligaties aanhoudt en op de nieuwe
emissies van gemeenten overvloedig wordt in
geschreven. Amsterdam heeft het opnieuw
met een 5 pCts. leening nu a 97 3'4 pCt. ge
waagd welke wegens de schaarschte aan
5 pCts. obligaties wel zal slagen. Nijmegen
biedt niet meer dan 4y? pCt. voor obligaties
die a 99 pCt. worden uitgegeven.
't Is een gelukkig verschijnsel dat Staat
en Gemeenten hun crediet zien stijgen en
tot lagere renten kunnen leenen. Wanneer
daaruit nu maar niet al te voorbarige con
clusies getrokken worden ten opzichte van
den algemeenen economischen en financiee-
len toestand!
LETTINGA
BINNENLAND
(Zie ook elders in dit nummer.)
KERSTMIS EN DE OORLOG.
GETÜIGENISSAMENKOMST VAN
KERK EN VREDE.
Vrijdagavond heeft de vereeniging „Kerk
en Vrede" te 'sGravenhage in den Dierentuin
een openbare getuigenissamenkomst gehou
den voor het Westen des lands.
Dr. A. K. Kuiper, doopsgezind emeritus pre
dikant hield de openingsrede over „Kerstmis
en Oorlog". Hij legde den nadruk op de te
genstelling, die hierin ligt. en vroeg of wij
nog wel Kerstmis mogen vieren wanneer wij
in dit opzicht onze levenshouding niet ver
anderen.
Prof. dr. C. G. van Riel (oud-katholiek)
sprak over ,.Wat verwachten wij van Genève".
Hij zei, dat de moreele ontwapening met ma-
terieele ontwapening gepaard moet gaan,
anders wordt zij frase, volksmisleiding. Volks
misleiding is het ook, als men onder de leuze
God, Nederland en Oranje de jonge menschen
infecteert met den geest van nationalen
hoogmoed.
Genève staat nog op het oude standpunt
van het oorlogsgeweld, het handhaaft den
oorlog als ultima ratio" onder de camou
flage en fictie van den „verdedigingsoorlog"!
Wanneer deze conferentie in haar houding
volhardt, dan zullen de volken zelf moeten
opstaan en zich scharen achter het ultimatum
van de jonge kruisvaarders des vredes in April
van dit jaar. die tot Henderson zeiden; ..Wij
hebben besloten de ontwapening zelf tot stand
te brengen. Wij weigeren om mede te doen
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
3 60 Cts. per regel.
L—UIT VERKOOP
ZEER VERMINDERDE PR IJ ZEN
Pijntorenstraat 5 b. d. Zijlbrug
gelegen achter de nieuwe huizen van denr
Kinderhuissingel. - Gesloten magazijn
aan een nieuwen oorlog, waarvan de jeugd het
slachtoffer zal 2ijn."
Dr. J. A. Riemens (Nederd. Hervormd) sprak
over ..Evangelie en Oorlog". Hij zei', dat slechts
dan een Christen een compromis met de zon
dige toestanden kan sluiten, wanneer er een
gerechtigheidskern in schuilt, bijvoorbeeld po'
litiemaatregelen en wapenen uit noodweer.
Dr, J. J. Buskes (Gereformeerden in Hersteld
Verband» sprak over „In dienst van Christus'
en zei, dat in onzen tijd de belijdenis der
Christenen beteekent het weigeren van oen
dienst aan Mars. Niemand kan twee Heeren
dienen. Geen korrel wierook mag op het altaar
van Mars geofferd worden.
Prof. dr. G.J. Heering (Remonstrant), voor
zitter der vereeniging. sprak over ,.De Kerk,
die Kerstmis viert". Hij noemde de kerk het
beste wat wij hebben, maar er ïs crïtiek op
noodig. De kerk leeft uit de traditie; dat is
haar kracht en haar gevaar. Bovendien is zij
in klimmende mate geworden de vazal van
den modernen staat, die zich als een aardsche
almacht heeft gevestigd, met alle middelen
zich handhaaft en door het telkens opgezweep
te nationalisme gedragen wordt.
De „goden dezer eeuw" heerschen in de kerk
en dwingen haar om ook het ergste te sanc
tionneeren: den oorlog en zijn voorbereiding
Mag de kerk, die dit systeem sanctionneert.
Kerstmis vieren? Naar spr.'s overtuiging neen!
Men wil ons binden aan de slavernij van
het militaire systeem, doch wij laten ons niet
binden; wij zijn geen slaven meer! Christus
heeft ons vrijgemaakt!
ONGELUKKIGE LANDING VAN
EEN BALLON.
Passagiers uit de mand
geworpen.
EEN HUNNER ERNSTIG GEWOND.
Zondagmiddag omstreeks twaalf uur is
nabij Kwintsheul in de gemeente Wateringen
bij Den Haag een Duitsche ballon gedaald,
waarbij een der inzittenden, doordat hij uit
de mand viel, ernstig werd gewond.
De ballon, gemerkt „Sport Düsseldorf", was
Zondagochtend vroeg te Düsseldorf opgeste
gen. Aan boord bevonden zich vier personen,
onder wie de 28-jarige O. Gannitz en Dr. K.
Münch, Met den Oostenwind maakte de bal
lon, die reeds met dezelfde passagiers voor
■de tiende maal een vlucht ondernam, een
vlotte reis. Boven het West-land zag men
de Noordzee en daar men vreesde bij den
Oostenwind boven zee terecht te komen, werd
besloten te landen.
Het anker werd uitgeworpen en nadat Uit
korten tijd over den grond had gesleept bleef
het plotseling haken in een sloot. De mand
van de ballon stootte even daarna tegen den
bodem, waardoor de heer O. Gannitz er uit
viel en ernstig gewond bleef liggen. Bij een
volgende botsing met den grond, die echter
veel minder hevig was, gingen de drie andere
inzittenden uit de mand, waarbij Dr. Münch
een lichte verwonding opliep.
Het bleek, dat men was neergekomen di
rect achter de boerderij van den landbouwer
J. Hanemeier, gelegen in den polder aan den
Bovendijk bij Kwintsheul.
Er was op het oogenblik van de landing
niemand ter plaatse, doch spoedig verscheen
een automobilist, die hulp ging halen, en
eenige boeren. Korten tijd later verschenen
de politie en dokter Hoogwater uit Waterin
gen. Laatstgenoemde heeft den ernstig ge
wonden passagier Gannitz voorloopïg ver
bonden, waarop hij per auto naar het R.K.
Ziekenhuis St. Johannus de Deo aan het
Westeinde te Den Haag werd overgebracht.
De drie andere inzittenden bleven voorloopig
op de boerderij van den heer Hanemeier en
gingen in den loop van den middag, nadat zij
de ballon geborgen gehadden, per autobus
eveneens naar Den Haag.
Zondagavond was de toestand van het
slachtoffer hoogst ernstig.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
EEN JOEGO-SLAVISCH SCHIP
AAN DEN KETTING.
Dr.H.NANNING's
ISemanning van alles
verstoken.
HUN REGEERING DOET NIETS. DE BONDEN
HELPEN.
In de Rotterdamsche haven ligt- sinds een
drietal weken het Joegoslavische stoomschip
..Gjuro Milosevic", eigenaar Luka Milosevic te
Kotor (Dalmatiëh wegens onbetaalde reke
ningen aan een kolenleverancier, aan de ket
ting. Dit moge onaangenaam zijn voor den
eigenaar, het is aanmerkelijk onaangenamer
voor de uit 30 man bestaande bemanning, die
niet alleen sinds Juli geen loon meer heeft
ontvangen, maar wat haar voeding betreft,
afhankelijk is van de vraag of de leverancier
nog voldoende vertrouwen heeft in de blijk
baar failliete firma of in de Joegoslavische
regeering, om nog langer voedingsmiddelen
op crediet te leveren.
Het schip is bezocht door afgevaardigden
van de I.T.F. en de A.I.O.M. (Internationale
van Scheepsofficieren)alsmede van de Ver
eeniging van Scheepswerktuigkundigen. de
Vereeniging van Nederlandsche Gezagvoer
ders en den Cèntralen Bond van Transport
arbeiders, tot welke organisaties de officie
ren en manschappen van de „Gjuro Milose
vic" zich om bijstand hadden gewend. Bij het
door deze afgevaardigden ingestelde onder
zoek bleek hun. dat zoowel officieren als
manschappen absoluut zonder eenige midde
len zijn, zelfs het geld voor zeep om zichzelf
en hun kleeren te wasschen of voor het schrij
ven van een brief naar huis is niet aanwezig.
Het Joegoslavïsch gezantschap wacht blijk
baar op instructies, die niet schijnen te
komen.
De afgevaardigden der beide internationale
organisaties, zoowel als die der drie Neder
landsche organisaties, besloten de beman
ning den gevraagden bystand te verleenen
en zoo noodig krachtige maatregelen te
nemen om de rechten van officieren en man
schappen te beschermen.
MIJNWERKER ONDER VALLENDE
STEENEN GEDOOD.
Te Heerlen is de ondergrondsche arbeider
van de staatsmijn ..Wilhelmina". J. H.
Kamps uit Heerlerbaan. door vallende slee-
nen bedolven en gedood.
De getroffene was 36 jaar oud. gehuwd en
vader van drie kinderen.
EEN NIEUWE ONDERZEEBOOT
Zaterdagmiddag ïs van een der hellingen
van de Rotterdamsche Droogdokmaatschap
pij met goed gevolg te water gelaten dc on
derzeeboot K XV. in opdracht van den Staat
der Nederlanden in aanbouw voor Neder-
landsch Indië.
UIT DE STAATSCOURANT.
AUDIËNTIES.
De gewone audiëntie van den minister van
Economische Zaken en Arbeid zal op Donder
dag 15 December niet verleend worden.
EEN ISLAMITISCHE BEGRAAFPLAATS
IN DEN HAAG.
Men deelt het Haagsch Corr. Bur. mede,
dat B. en W. van 's-Gravenhage bij missive
van 9 Dec. gunstig hebben beschikt, op hot
door het bestuur der Perkoempoelan-Islam
gedane verzoek om een eigen Islamitische be
graafplaats te mogen hebben.
Naar wij vernemen zal hiervoor een ge
deelte van de Algemeene Begraafplaats wor
den ingericht.
LOOS ALARM
Te Rotterdam is Zaterdagavond het pu
bliek opgeschrikt doordat de alarmsirene
van een bank, daar aangebracht voor geval
van overval, begon te gillen. Een groote me
nigte stroomde samen, maar spoedig bleek,
dat van onraad geen sprake was. De sirene
was 's morgens gerepareerd, maar blijkbaar
niet goed. zoodat er contact ontstaan was.
Het alarminstrument was spoedig stop gezet
en de rust keerde op straat weer.
VIERJARIG KINDJE OVERREDEN.
Zaterdagmiddag is te Wassenaar een doo-
delijk ongeluk gebeurd, waarvan het 4-jarig
zoontje van dc familie Terpstra het slacht
offer is geworden.
Het kindje, dat op straat speelde, werd
overreden door een vrachtauto van de Zwit-
sersclie wasscherij. Een wiel ging het kindje,
dat op slag dood was. over het hoofdje. Het
lijkje is door de politie in beslag genomen.
Naar de schuldvraag wordt een onderzoek
ingesteld.
LANGS DE STRAAT.
Acrobatiek.
Er liepen gestadig vele haastige menschen
voorbij den man. die rich bij cf.n hoek der
straat ais 's werelds beroemdste acrobaat
aanprees, maar er bleven in zijn onmiddel
lijke nabijheid ook wel eenige goed-geloovi-
geu sa-slaan en lome zoo nos and;ren tot
kijken.
Wat zij zagen was een uitzonderlijk lange
en buitengewoon magere man. in wiens ge
zicht de oogen nog meer opvielen, don de
puntig-geüraaide snor.
Natuurlijk trek het groezelig geel tapijt-
dat op de stoenen was gespreid en waarop
een gore po; lag. ook de aandacht- maar
van d. oogen kwam men haast niet meer
los, als men er eenmaal In gekeken had.
Die oogen drukten tegendeel uit, van wat
een acrobaat te verwachten gaf. want er lag
bovenop en dieper weg een on tact tend'.' angst
in. Het was niet de gewone angst van een
straatartlst voor de poiitde. het was anders,
het was meer. maar wie kon w. ten. wat het
was? Trouwens, als men gezien had dien
angst in die oogen, dan lette men ook op
het licht:lijk beven van zijn handen en dan
vroeg men zich af. wat te duiden had een
zóó onzekere houding.
Het belette evenwel den artist niet met
't- aanprijzen van zijn kundigheden wagnvoor
hij nooit gehoorde, uiterst technische termen
vond. door te gaan en lokte nog meerderen
naar hem :oc.
Hij sprak nu rap en hij herhaalde in
tusschen zijn voorwaarde, ni ts te vertoonen
nog niet één hoogstandje, voordat een gul
den bij elkaar was.
De eerste cent werd geworpen in de pet en
nu scheen het geluk voor den mageren acro
baat te komen Het bhef vreemd, dat ook dit
den angst, in zijn oogen niet minderde, doch
eer deed toenemen. Het geluk ging er met
kracht tegen in. want de offers groeiden aan
tot ruim zeventig centen en het zag er naar
uit. dat de magere straks een uitstekend
maal voor zijn verdiende gulden zou kun
nen koopen. Als hij dat geregeld de;d en de
angst zijn voedsel niet bleef verteren, zou
hij zeker minder mager worden, maar net
was die angst, welke hem dwars zat en nu
toch ook ni l zonder reden.
De opbrengst was 78 l 2 cent toen om den
hoek, zeer dicht nabij- een kleine agent ver
scheen en 'het was uit met het geluk van
den acrobaat. Hij deed het enige, wat hij
nog doen kon: snel hot tapijt en de pet weg
grissen en maken dat hij wegkwam
Toen zocht hij een ander gedeelte van d1*
stad op en spreidde zijn tapijt en legde zijn
pet. En hij sprak, weer rap. met wéér dien
angst- in zijn oogen, over zich zelf en zijn
groote kunde, tot dat d kleine agent het
geluk kwam verstoren, bij oen opbrengst van
89 1 2 cent. Met nog niet heeHemaa! 90 centen
het tapijt en zijn pet. en me: zijn verschrik
kelijke angst ging hij er nog juist bijtijds
van door, want cr waren nog meerdere stads
gedeelten. Maar des awondis was hij moe.
dood-op, niet van het werken, want hij had
niet éénmaal daartoe de kans gekregen,
doch dooi' liet gestadig; h:en en weer trekken
En hij zocht een caféTje op, waar hij habitué
scheen te zijn. want de waard zei dadelijk:
Vandaag bent u de eerste. Uw kameraad
is er nog niet.
Hij knikte, te mo; om véél te zoggen.
Zal wel komen, zei hij. Mankeert nooit.
Hebt u gelijk in
De acrobaat draaide zijn hoofd nog niet
om, toen vijf minuten later zijn kameraad
inderdaad binnentrad en hem luidruchtig
begroette. Hij 11?t Item praten, praten, zooals
hij dat kon, druk, luidruchtig met veel ge
baren. Maar ineens keek hij op, de lange
acrobaat, en de woorden, welke zijn kleinen
kameraad nog voor de tong lagen, rolden
terug. Er was even zoo'n stilte, dig de kelen
dichtkneep en toen pas begon de lange te
spreken, langzaam en zwaar, met daarachter
een messcherpe dreiging.
Acht dagen duurt dat nou al. acht
dagenIk zal ni*?t zeggen, dat het jouw
schuld is. want ik wist ook niets beters te
verzinnen en het leek ook wel aardig, dat ik
voor acrobaat zou spelen en jij voor agent.
Aan zoo'n pakkie was ankommen an, zei je
en dat heb je bewezen, acht dagen lang. als
Je met j uniform kwam aangewandeld, tot
dat je het 's avonds uittrok, omdat w? het
dan niet meer noodig haddenMaar net
zoo gemakkelijk als je an zoo'n pakkie komt.
leer je geen acrobatiek en daar krijg ik de
zenuwen nog van.In het begin kwam je
bij een kwartje- hoogstens dertig centen op
brengsten vanmiddag bleef je a! weg tot
89 1/2 cent-.... Z:- hadden me lam geslagen
a's ik den pulden had gehaakl en ik had daar
gestaan als piasIk hoorde vanmiddag
nog 'n kerel als een boom zeggen, dat Je 't
an me kop kon zien, dat ik angst had voor
de komst van een agent! Ze hadden het
moeten weten, hoe ik zweette, omdat Jij als
agent bijna te laat kwam! En daarom draaien
we het nou een week om; jij acrobaat en ik
agent.An 't nieuwe pa.tkie is ankomen
an
TON RUYGROK
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van
Mrs. PATRICK MACGILL.
(Nadruk Verboden).
36)
„Hier heb je een versnaperingetje tusschen
de maaltijden; jullie moet wel rammelen van
den honger, zoo altijd in de buiiten lucht",
babbelde Lizzie opgewekt en Jack, die wist dat-
zij een deel van haar karig zakgeld voor hem
had besteed, voelde een geldstuk in zijn zak
en wilde wel dat hij het haar zou durven
aanbieden.
,,Dank je wel; j.s bent een goed kind, Lizzie.
Wat kom jij vanmiddag hier in c.e buurt doen
Kom je eens rondkijken?" vroeg Jack. toen
Lizzie nog bleef staan.
„Ja", zei het meisje.
Ze sprak achteloos en Jack had er geen
idse van hoe ze naar dien middag had' ver
langd. hoe ze de dagen had geteld, de uren
en zelfs de minuten, totdat zij irindelijk eens
vrij zou zijn en een middag met hem door
brengen.
Ze was een levendig persoontje en sprak
honderd uit, terwijl Jack meer dan eens har-
terlijk lachen moest over haai' origineele
opmerkingen over de dingen, die rondom hen
gebeurden.
Af en toe moest hij een vrachtje rijden,
maar dan vermaakte Lizzie zich intusschen
wel met de andere chauffeurs en trippelde
naar hem itoe, zoodra hij weer verscheen.
Zij ging ergens in de buurt een kopje thee
drinken, maar ikwam later weer terug en
langzamerhand kreeg Jack genoeg van haar
gebabbeld temeer waar hij een zijner collega's
had thooren fluisteren, dat hij nooit had ge
weten dat Jack een meisje had.
Het werd avonden Lizzie begon moe te
worden... het was bijna half tien en zij be
gon er over te denken een eind aan haar
uitstapje te maken en naar huis te gaan.
Ze stond op «eenigen afstand van de taxi
toen zij zag dat een groote, vreemd uitziende
man op de taxi toekwam. Hij had een grooten
baard, was in avondcostuum en droeg een
hoogen hoed, witten shawl en lichten over
jas.
Zijn stem klonk heesch en hij sprak de
woorden slecht uit, maar Lizzie's scherpe
ooren hooiden alles wat hij zeide.
„Ik wil gebracht worden naar den weg
van West-Heath in Hampstead, zei hij lang
zaam tot Jack.
„Het spijt mij, mijnheer, maar dat is te
verik zou zoo laat geen vrachtje terug
kunnen krijgen", antwoordde Jack beleefd.
„Natuurlijk niet. Waarom kan die vent
geen bus nemen, die vlak bij is en er hem
veel vlugger naar toe brengt", mompeldi?
Lizzie aan den anderen kant van de taxi.
Zij kende Hampstead Heath heel goed; me-
nigen vrijen dag had zij er met haar kame
raadjes doorgebracht.
De vreemdeling scheen een oogenblik na te
denken en zei toen: „Als ik den ritprijs terug
ook betaal, wil je er me dan heenbrengen?"
„O, natuurlijk, als u dat wilt doen! Stap u
maar in", en opgewekt opende Jack het por
tier van de auto, knikte vriendelijk tot af
scheid naar Lizzie, zette zijn motor aan en
reed weg.
Lizzie keek de taxi na op zijn weg door
Piccadilly Circus in de richting vaai Regent
street en torteeg plotseling een idee, dat haar
zeker door Jack's bij zonderen beschermengel
was ingegeven.
..Als ik nu de bus neem ben ik er eerder
dan hij en dan neemt hij me misschien wel
mee terug als hij toch geen vrachtje heeft.
Dat zou een reuzen piet zijn", en Lizzie was
zoo verrukt van het denkbeeld mirt Jack in
den maneschijn naar huis te rijden dat zij
bij het oversteken van den weg bijna over
reden werd.
Zij kwam voor Jack in Hampstead aan,
zooals zij wel gewirien had. Op haar gemak
wandelde zij den heuvelweg naar boven en
kwam aan het einddoel van Jack's tocht:
West Heath Road.
Het was een weg, die overdag meestal
voor wagens met paarden gebruikt werd en
midden over den heuvel voerde. Het was
zrlfs overdag een eenzame plek. maar des
avonds kwam er bijna nooit iemand, hetgeen
te wijten was aan de onheilspellende stilte
die er heerschte.
„Er is geen huis hier te bekennen, wat zou
die oude gek hier te doen hebben; het lijkt
wel een kerkhof hier", zei Lizzie bij zichzelf.
„Jack moet een panne gehad hebben",
mompelde zij, toen zij door de avondstilte
de klok half elf hoorde slaan.
Het maakte haar zenuwachtig in die een
zame stilte te wandelen; zij was juist- van
plan naar huis te gaan. toen het ronken
van een motor haar aandacht trok.
„Gelukkig dat ik maar even gewacht heb",
dacht zij.
Plotseling werd hist geluid van den motor
overstemd door dat van brekend glos en
daarna volgde een doodelijke stilte.
Een inwendige stem zei Lizzie langs het
zandpad te rennen, zoo vlug als haar klein?
voeten haar drogen konden. Zij zag de taxi
midden op den weg staan en Jack stapte
juist af. toen zij hem zag.
Met haar ellebogen in haar zijde rendie zij
nog harder en bereikte juist de plaats, waar
Max Reiss schijnbaar bewusteloos op den
grond lag, terwijl Jack, die het lichaam van
zijn passagier met moeite uit den wagen had
getrokken, zich over hem heenboog om zijn
boort! cn das los te maken.
Een oogenblik stond zij stil om op adem
te komen, maar in het volgende moment
kwamen er geen woorden, doch slechils een
waarschuwende gil over haar lippen.
In het heldere licht der lantaarn zag zij
iets flikkeren, zij zag dat er een voorwerp
opgeheven werd. dat in het volgende oogen
blik in Jack's hart gestoken zou worden.
Niemand anders dan een meisje uit het
volk, een kind dac van haar jeugd af aan
gewend was geweest voor zichzelf te zorgen
en zichzelf, indien noodig, te verdedigen, zou
zoo vlug en handelend hebben kunnen op-
'ineden als Lizzie het deed. In een ondeel
baar oongenbllk rukte zij de sierspeld uit haar
hoed cn naar voren springend stootte zij
die met alle macht in het witte gezicht van
den schijnbaar zieken man.
Een rauwe kreet, als van een gemarteld
dier kwam uit dj? keel van Max Reiss toen
de speld zijn rechter oog doorboorde; het ge
zicht. werd hem volkomen benomen en later
zeiden de doktoren, dat het i?en wonder
was, dat de speld zijn hersens niet geraakt i
en hem opslag gedood had!
Dc gefingeerde flauwte was werkelijkheid
gewordi.n. Max Reiss lag daar ais een lijk;
een dunne bloedstraal stroomde uit het ge
wonde oog en Lizzie stond er bij met de speld
in haar hand, zonder de minste wroeging.
„Ik hoop. dat ik dien ouden boosdoener
gedood heb! Wat beteekende dat alles Jack?"
vroeg zij nieuwsgierig, want zij wist dat be
halve in een roman en op de film men maar
niet voor de grap een aanslag pleegt op het
leven van een armen taxichauffeur.
„Wat hij van plan was weet ik niet Lizzie,
maar wie het- is weet ik drommels goed",
zei Jack grimmig, terwijl hij Max R iss den
valschon baard van zijn gezicht afrukte.
Het was hem juist gelukt het bewu.steloozc
lichaam weer in de taxi te hjjschen, toen
het. geluid van een auto, die in vliegende
vaart kwam aanrijden, zijn hart met schrik
vervulde.
Er was peen tijd om zijn motor aan te
zetten en zijn wagen rechts op den weg te
plaatsen.
„Zij zullen regelrecht op ons inrijden!
Schreeuw Lizzie, schreeuw zoo hard je kan!"
riep Jack en hij liet zijn geroep naast dat
van Lizzi weerklinken met het gevolg dat
de naderende wagen juist op enkele meters
afstand stilhield.
„Wef drommelslieve deugd, wat be-
teekend dat allemaal? Jackson en jij Pllkins
en Watson! Wat doen jullie all maal hier?
riep Jack, toen hij een voor een de bedienden
van ziln vader herkende.
(Slot volgt):
