EEN WONDERLIJKE
GELIJKENIS.
De Rallye naar Monte Carlo
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
JOSEPH HOCKING.
(Nadruk verboden.)
3)
„Je ziet er anders betrouwbaar genoeg uit
een vent op wien men zich verlaten kan,
sterk en flink."
„Heeft dat iets te beteekenen?"
„Dat beweren ze altijd."
„Nu bij mij heeft het dan niet den minsten
Invloed gehad."
Richard nam een slok uit zijn glas voor
hij voortging. „Er is een atmosfeer Harrow
en Oxford aan je.
„Clifton en Cambridge", was het antwoord.
„Ik dacht wel dat ik niet zoo ver mis was.
Ik was in Etonen Oxford".
„Ja?"
„Maar ik ben niet lang in Oxford geweest.
Ben de laan uitgestuurd. Heb me nooit goed
in de conventloneele regels kunnen schik
kengeboren vrijbuiter, weet je? Met 'n
vaartje van huis weggewerktniets van
belang, maar het was beter dat ik er tus-
schenuit kneep. Ik geloof dat 't het hart van
mijn vader bijna gebroken heeftik ben
eenige zoon
De ander volhardde nog steeds in zijn stil
zwijgen. hoewel het duidelijk genoeg was dat
Richard naar een vertrouwelijk gesprek ver
langde. „Het leven is allesbehalve een pretje
voor me geweest de laatste zeven jaren. Ik
heb gezworvenJoost mag weten waar ik
niet overal gezworven heb! Soms zag ik
kans, de toelage die me bestuurd werd, hier
of daar op te pikken en een anderen keer
was het weer een heksentoer om mijn mond
open te houden. Ik ben van alles en nog wat
geweest: mijnwerker, houthakker in het oer
woud, matroos, taxi-chauffeur, hulp op een
schapenfokkerij. Kortom, twaalf ambachten
en dertien ongelukken."
Een korte pauze: daarop:
„Natuurlijk schreef ik van tijd tot tijd
naar huis. maar ik was zelden lang genoeg
op dezelfde plaats om de antwoordbrieven
in handen te krijgen, de lust tot zwerven was
nu eenmaal te sterk. Ik wachtte alleen op
bericht van huis, wanneer ik totaal op zwart
zaad zat."
Een nieuwe stilte; toen weer:
„O. ik weet dat Ik een idioot ben geweest;
niemand weet dat beter dan ikzelf. Het geeft
geen steek om daar nu over te gaan zitten
jeremieeren, maar zie je, ik behoor tot een
goede familie uit Devon. Misschien heb je
wel eens van me gehoordde Dulvertons
uit Devon zijn nogal bekend."
Het was duidelijk, dat deze mededeeling
den anderen man verraste, maar hij zei al
leen maar:
„Ja, ik heb dien naam wel eens gehoord."
„De tak waaruit ik kom is ook financieel
niet slecht er aan toe. Verscheidene van
de beste boerderijen in Devonshire hooren
eigenlijk van mij."
..Maar
.Jk weet wat je zeggen wilt. Je vraagt je
af, waarom ik dan hier ben? Maar ik ben er
pas een paar dagen van op de hoogte. Ik
ben op weg naar huls. Alsals ik ertoe in
staat ben, rijd ik morgen naar Bellingham.
Wanneer ik 'n beetje opschiet, ben ik er te
gen den avond en vandaar kan ik verder
met den trein gaan."
De tweede gast zuchtte en er was iets van
jalouzie in dien zucht. „Mijn vader was land
jonker" zette Richard zijn verhaal voort,
„hij nam een vooraanstaande plaats in den
omtrek inhij regeerde als een soort ko
ning over zijn bezit. Het is dan ook niet te
verwonderen dat hij een trotsch man was....
dat is de reden dat hij mij een royale toelage
gaf om te verdwijnen".
„Wat had je uitgevoerd?"
„O, er was een soort dronkemanspartij en
ik had een beetje te veel notitie genomen van
de dochter van een onzer pach
ters. En de man. die met haar
wilde trouwen, maakte ruzie met me
we hadden allemaal een stevige borrel op„„
ik was toen een en twintig moet je weten."
„En wat gebeurde er verder?" drong John.
„Ik was sterk als een paard, toentertijd en
vermoordde hem zoowat. Ik geloofde eerst
dat ik hem werkelijk gedood had; hij lag
uren voor dood. Er werd beweerd dat ik
gemeene trucs gebruikt had en hem met
een mes gestoken had, maar dat is een leu
gen. Maar je begrijpt dat het een ontzaglijke
herrie gaf en ik moest me verscheidene da
gen achterbaks houden.en toen het zeker
was dat Nick Brewer er weer bovenop zou
komen gaf mijn vader me te verstaan dat ik
ophoepelen kon."
„En ben je sindsdien steeds van huis ge
weest?"
„Ja, zeven jaar. Ik was overigens blij dat ik
gaan kon. Ik had heimwee naar de ruimte.
En ik heb mijn deel gehad... ruimschoots!"
„En heb je nooit vehlangd terug te gaan?"
„Neen, mijn vader had een strenge levens
opvatting en kon zich met mijn manier van
doen niet vereenigen. Och, die geschiedenis
met Marry Liddicoat, waarvoor hij me weg
gestuurd heeft, had eigenlijk geen zier te
beteekenener was welbeschouwd niets
gebeurd tusschen mij en het meisje, maar
mijn vader had er altijd zijn zinnen op
gezet, dat ik met Miriam Donnithorne zou
trouwen, de dochter van zijn naasten buur
man, ook een rijken landjonker. Ze was een
kind van vijftien, toen ik mijn biezen moest
pakken, maar een mooi kind en ik
had ook altijd zoo half en half het ge
voel, dat ze een of anderen keer mijn vrouw
zou worden. Ze moet nu een paar of twee-en
twintig zijn. Haar vader en de mijne hadden
dat zoo met elkaar bekokstoofd.... de
twee aan elkaar grenzende landgoederen
zouden op die manier op den duur vereenigd
worden en dat heeft allerlei voordeelen."
„Dus je vader is
„Dulverton Bob Dulverton voluit Ro
bert Granville Dulverton.
Een goede naam, he?"
„Een uitstekende naam!"
Toen viel er een zwijgen, dat eenige mi
nuten duurde. Dulverton laafde zich met
grog, terwijl zijn metgezel somber in het
vuur staarde.
„Je schijnt niet erg nieuwsgierig," merkte
Dulverton tenslotte op.
„Waarom zou ik?"
„Eigenlijk nergens om. maar aan den an
deren kant. mijn geschiedenis is nogal ro
mantisch, vind ik. Ik ben een soort verloren
zoon, weet je?"
„Je zei straks dat je op weg naar huis was.
Dan zal je vader wel het gemeste kalf voor
je slachten bij je terugkomst en je met mu
ziek en dans ontvangen. Dat is immers zoo
de gewoonte bij den terugkeer van verloren
zonen!"
„Mijn vader is overleden!"
„Dandan
„Ja! ik ben de landheer van Dulverton Ma-
nor. Ik werd het gewaar laat eens zien
verleden Maandag. Ik zat in de rimboe en
kreeg toevallig een Engelsche krant in han
den. waarin het een of ander verpakt was
geweest. Er stond een verslag van zijn be
grafenis in. Ik had een gevoel alsof ik een
lap op mijn hoofd had gekregen. Ik zei er
niets van. tegen niemand, ik kon eenvoudig
niet, maar ik ging direct op weg. Zeg, denk
je dat ik nog levend in Engeland zal aanko
men?"
„Waarom niet?"
„Omdat ik kolossaal roekeloos met mijn
gezondheid ben geweest, ik heb een gevoel
alsof ik het niet lang meer maken zal."
„Gesteld dat je niet komt opdagen wie
krijgt het landgoed dan?"
„Mijn neef Arthure denk ik. Dit wil zeggen,
eerst komt het aan mijn oom Arthur en la
ter aan mijn neef. Een mooi stel, die twee!
Mijn oom is advocaatde grootste schob
bejak, die hier beneden ooit heeft ademge
haald en zoonlief is nog een graadje erger
dan papa! Als mijn waarde oom er niet was
geweest, wel, dan zou het met die historie
met Nick Brewer nooit zoon vaart zijn ge-
loopen. Hij stelde alles veel zwarter voor dan
het in werkelijkheid was en ze geloofden
hem natuurlijk, omdat hij advocaat was. Ik
ben in mijn ziel overtuigd, dat hij het erop
aangelegd heeft om mij uit Engeland weg te
werken. Ik had nog liever dat een wildvreem
de het landgoed kreeg, dan die twee
schavuiten."
„Dus je vaderlijk erfdeel wacht, om zoo te
zeggen, op je?"
„Ja, ik heb niets anders te doen dan terug
te gaan en mijn aanspraken te laten gel
den. Ik heb de brieven van mijn vader
voor zoover die me bereikt hebben en een
heele hoop andere documenten hier".
Terwijl hij sprak, haalde hij een pakje pa
pieren uit zijn zak en klopte er op. „Hier
heb je alles bij elkaar", zei hij.
„Maar je uiterlijk is toch waarschijnlijk
veranderd in die zeven jaar", bracht de
ander in het midden. „De meeste menschen
veranderen sterk tusschen hun twintigste
en dertigste de jongen is dan een man
geworden. En je hebt in dien tijd heel wat
doorgemaakt, zooals je zelf vertelt, en dat
heeft ook invloed op iemands voorkomen.'1
„Je wilt zeggen, dat ze wel eens zouden
kunnen beweren dat ik de rechtmatige erf
genaam niet ben. zooals in een soortgelijk ge
val al eens gebeurd is."
„Het is gevaarlijk je aan voorspellingen te
wagen
„O, mijn oom zou er stellig niet tegen op
zien mijn rechten te betwisten als dat aem
mogelijk leek. Maar ik heb het typische Dul-
vertongezicht en bovendien, de papieren slui
ten iederen twijfel uit."
(Wordt vervolgd.)
DE HAVEN VAN ZWOLLE ligt in verband met
tic vorst vol ingevroren schepen ■wachtend op
dooiweer. Hoe lang zal het duren
VOOR DEN AANLEGSTEI
GER van de veerpont te
Dordrecht wordt het jjs
door eetï sleepboot geregeld
in beweging gehouden, 0111
liet dichtvriezen te voorko
men.
DR. J. E. BARON DE VOS
VAN STEENWIJK is met
ingang van 1 Februari be
noemd tot burgemeester van
Zwolle.
NU DE GOUWZEE IS BEVROREN wordt door de bevolking van Volendam volop DE 22ste AUTOMOBIELENTENTOONSTELLING in het R.A.I.gebouw te Amsterdam is Vrijdagmiddag geopend. Een over-
genoten van de ijspret. zicht van de expositie.
RUIM ZEVENTIG van de deelnemers aan de twaalfde rallye naar Monte Carlo zijn op de
plaats van bestemming aangekomen. De .wage ns aan het einde van den grooten tocht.
PER MUILDIER
NAAR HET STEM
LOKAAL tijdens de
jongste verkiezin
gen in Ierland.
