EEN WONDERLIJKE
GELIJKENIS.
BEN ERNSTIGE TRAMBOTSTNG heeft Dinsdagavond plaats gehad
op den hoek Kruiskade en Mauritsweg te Rotterdam, tusschen een
motorwagen van lijn 21 en lijn 15. De bestuurder van een der wagens
geraakte buiten bewustzijn.
HEVIGER dan de verwoestingen die tijdens den wereldoorlog door het zwaarste
geschut werden aangericht, zijn thans de vernielingen veroorzaakt door d«
ontploffing te Ncunkirchcn. De opruimingswerkzaamheden zijn in vollen gang.
DE „MODJOKERTO" van den Rotterdarascïcn Elovd wordt EENIGE „VAATJES" voor het lager™ van geeatrifke dranken,
bij Wilton te Schiedam verbouwd tot motorschip en voorn en werden dezer dagen van het entrepot Stieltjesstraat te Rotterdam
van een Iangeren nena. „iW Schiedam vervoerd.
TN HET DOK bij Wilton tc Schiedam is opgenomen de „Sihajak" van den Rot-
tcrdamschcn Lloyd, welk schip tijdens de laatste reis in de Roodc Zee op een
onbekend rif heeft gestooten en onder de waterlijn ernstig beschadigd werd.
Het aanbrengen van een nieuwe schroef.
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
JCSEPH HOCKING.
(Nadruk verboden.)
XETL
VADER EN DOCHTER.
„Vertelt u eens, dominee", vroeg Endellion,
met het doel een andere richting aan het ge
sprek te geven, „hoe gaat het met mijn vrien
din Mirry?"
Hij wist dat hij zich hier op veilig terrein
bevond. Hij had Mr. Borlase dien middag
het meisje met „Mirry" hooren aanspreken
en hij meende er goed aan te doen dit voor
beeld te volgen.
Maar de predikant gaf niet terstond ant
woord. Hij was nog in gepeins verd'cpt over
de eigenaardige conversatie van zooc'tn, nog
steeds trachtend een verklaring te vinden
voor de onvermoede fijnheid van geest, de
neiging tot het intellectuc-ele. die zijn gast
heer zoo plotseling had ten toon gespreid.
Nog geen twee jaar geleden had hij iemand
gesproken denzelfden man, aan wien ook
advocaat Dulverton zijn inlichtingen over
zijn neef dankte die Robert in Australië
had ontmoet en hem beschreef als een aan-
lager-wal-geraakte dronkenlap, een gede
genereerd sujet, dat zijn metgezellen zocht
onder het schuim der kolonie. Hoe kon zoo
iemand in een dergelijken korten tijd in een
flink, gezond, sterk man, en verschijning
veranderd zijn? Niet dat de predikant de
identiteit van den jongeman in twijfel trok,
maar hij kon toch de gedachte dat er iets
niet in den haak was, niet van zich afzet
ten.
Eindelijk ontwaakte Mr. Borlase uit zijn
gedroom.
„Wat zei je ook weer?" klonk het afwezig,
„o ja, Mirry. Dat is geen kind meer, zooals je
begrijpt. Ze heeft zich ontwikkeld tot een
jong meisje, tot een jonge vrouw mag ik wel
zeggen."
„En waarschijnlijk een knappe, jonge
vrouw ook", veronderstelde Endellion.
„Toen ze een aankomend jong" meisje was,
wees alles er tenminste op, dat ze dit zou
worden."
Blijkbaar vond de predikant deze vraag te
wereldsch, want hij ontweek een direct ant
woord.
„Ze is een braaf meisje! wonderbaarlijk
toegewijd. Ze doet buitengewoon veel goeds
in de parochie."
Endellion op zijn beurt negeerde deze me-
dedeeling.
„Ik heb me dikwijl-, afgevraagd of ze ge
trouwd zou zijn", verklaarde hij.
..Neen ze is nog niet getrouwe. Natrrrliik
heeft het haar nicn aan aanzoeken ontbro
ken. Ze is een hocitat aantrekkelijk meisje."
(nu kwam het antwoord in ander verband!)
en een erfdochter; haar financieele vooruit
zichten zijn ook niet te versmaden."
„Uit wat ik vandaag zoo hier en daar heb
opgevangen, begrijp ik dat Arthur haar voor
naamste aanbidder is", waagde Endellion.
Ja. hij koestert groove genegenheid voor
haar", bevestigde do predikant. .Hij zou een
zeer gewenschte partij voor haar zijn. een
zeer gewenschte partij. Hij heeft altijd veel
van haar gehouden en ik geloof, dat zij hem
ook graag mag. Ze zijn veel samen."
Endellion wist niets van Miriam Donni-
thorne, maar bij deze woorden kroop er een
eigenaardig gevoel in hem op, dat hij niet
in staat was te ontleden. Het was geen ja-
louzie. tenminste dat hield hij zichzelf voor,
maar tegelijk wist hij, dat zijn afkeer van
Arthur toenam door wat de predikant ver
telde.
.Persoonlijk zou ik het zeer toejuichen,
wanneer deze verbintenis tot stand kwam",
ging Mr. Borlase voort. „Arthur is een voor
treffelijke jongeman, er valt niet zooveel op
hem aan te merken, een model-zoon, ijverig
en bekwaam en iemand, die zich bijzonder
verdienstelijk maakt op het gebied der lief
dadigheid. Ik zou werkelijk geen geschik
ter echtgenoot voor Mirry weten. Er is geen
liever meisje in heel Devonshire, vriendelijk
en hulpvaardig en zoo door en door eerlijk,
weet je. Ze hee.ft een afschuw van alles wat
maar in de verste verte naar bedrog of
valschheid zweemt,"
Het was Endellion of er een scherpe priem
in zijn hart werd gestoken en niet zonder
zekeren angst zag hij de kennismaking met
haar tegemoet. „Ze heeft een soort instinct
om bedrog! in wc ".ken vorm ook, onmiddel
lijk te herkennen" 7oegae de predikant aan
zijn mededeeling toe.
„Een soort vrouwelijke detective dus!"
Endellion zei het met een geforceerd lachje.
„Ik had me voorgenomen om. als ze morgen
ochtend niet hier komt, haar te gaan opzoe
ken."
De woorden wa-cn ternauwernood over
zijn lippen, toen Peters binnen kvr. n.
,.Mr. Donnithorne en Miss Miriam zijn cr"
diende hij aan.
Uit de regionen van het personeel steeg
vroolijk gehang en gelach op.
De feestelijkheid, die hun nieuwe meester
hun aanbood, was blijkbaar nog in vollen
garg. Maar Endelliion hooide het nauwe
lijks. De boodschap var. Peters vervulde hem
met een soort schrik. Van Mr. Donnithorne
wist hij weinig of nievs en Mirriam haj hij
alleen maar vluchtig gezien. Waarschijnlijk
zouden ze hem dingen vragen, waarvan hij
niet op de hoogte was en hij zou over men-
schen moeten praten, van wier bestaan hij
geen notie had. Zou hij fouten en vergissin
gen kunnen vermijden? En daarbij, wanneer
de karakteristiek van den predikant juist
was, zou het meisje a! gauw in de gaten
hebben, dat hij Bob Dulverton niet was?
Maar het volgend oogenblik was hij zich
zelf weer meester en voelde hij weer den
ouden strijdlust. Hij wilde dat meisje, dat
met een bijzondere mate van moreele ge-
zichtsscherptc begaafd scheen, tarten
„Laat ze direct binnenkomen, Peters!"
riep hij met groot vertoon van vreugde uit
en terwijl hij sprak, liep hij in dc rich
ting van de deur. Voor hij die echter be
reikt had kwam een forsehe, levendige, blo
zende man van midden-vijftig reeds de ka
mer binnen.
.Hallo, mijn Jongen", klonk het joviaal,
„hoe is het ermee? Je ziet, dat ik er geen
gras over heb laten groeien om je de hand
te komen drukken. Mirry hoorde vanmiddag
op de pastorie, dat je er weer was en zoodra
ik een stukje gegeten had, liet ik inspannen
om hier naartoe te komen. Welkom thuis,
jongenlief, welkom thuis! Je hebt er geen
idee van hoe blij ik ben met Je terugkomst".
.Het is buitengewoon vriendelijk van u.
Mr. Donnithorne", antwoordde Fndellion.
„Ik had niet durven hopen, dat u vanavond
nog de moeite zou nemen hierheen te rijden,
maar als u er morgenochtend niet geweest
was zou ik toch naar Donnithorne Hall ge
komen zijn. Ik verwachtte u vanavond n:et
en ik moet eerlijk bekennen, dat ik deze on
derscheiding niet verdien.
De landjonker had zijn beide handen ge
nomen en schudde die krachtig. .Het is êcn
verademing weer een echte Dulverton op
het oude huis te zien, hernam hij. „Ik zou
me zoo ongelukkig hebben gevoeM. als een
afgeranselde hond wanneer je oom Arthur....
Maar daar denken we niet meer over! Laten
wc den Hemel danken, dat jij gezond en wel
thuis bent gekomen. En Je ziet er perfect uit,
je bent ei op vooruit gegaanop mijn
woord. Je kunt me gelooven dat ik angsten
heb uitgestaan, jongen, toen ik hoorde
Maar er wordt zoo gruwelijk gelogen in deze
wereld! Ik zou je uit duizenden herkend heb
ben. Neen, spreek me niet tegen, ik heb me
niet voor niets zooveel jaren voor de paar
denfokkerij geïnteresseerd." Ras is ras en de
goed raseigenschappen van een Dulveruu.
verloochenen zich niet. Maar a projxss.
Mirry heeft nog aten woord tegen je gezegd.
Wat vind jij van hem. meisje? In zijn voor
deel veranderd hè? Natuurlijk, dat is de ware
aard, die in hem is bovengekomen".
Zoo stond de landjonker maar te redenee
ren, onderwijl Endellion's rechterhand op en
neer bewegend of het de zwengel van c&tv
pomp was.
Mirriam Donnithorne had al dien Ujd
gezwegen. Ze was achter haar vader blijwti^
staan en had geen oog van Er.dellion's in
zicht afgehad. Er was blijdschap in haar
blik. maar ook een uitdrukking van verwon
dering, van nlet-begriipen. Ongetwijfeld was
dit Bob Dulverton. maar niet de oude Bob
Dulverton, en ofschoon zij niet zou hebben
kunnen zeggen waarom, stond de nieuwe Bob
haar niet zoo goed aan als de oude gedawtf
had. Zeker, ze was niet veel meer dan
kind geweest, toen Bob van huis ging, en mF
was ze een jonge vrouw. Maar ze herinnerde''
zich den ouden Bob uitstekend. Die waa-
slordig in zijn uiterlijk geweest en xe had
altijd gehoord dat er op zijn gedrag heet
wat. viel aan tc merken. Toch had ze Bctrf
steeds graag mogen lijden. Hij had met hawr
gevischt in de rivier, toen ze klein was, had
den ze geknikkerd en later cricket en tenni*
gespoeldze had hem beschouwd aks ee*tf
oort ouderen broer. Het had haar ootaet-
iend veel verdriet gedaan dat hfj uit
:and wegging en ze had zich afgevraagd wnt
voor vreeselijkc dingen het toch w?r»r.,
waarover men fluisterde en die aanleidng
schenen gegeven tc hebben tot zijn vertrek.
En nu was hij teruggekomen en daar was ze
blij om. Maar het was niet dezelfde Bob. Deze'
jengeman In onberispelijke avondklceding
was heel anders. Hij leek niet op haar ouden
speelmakker, hoewel zijn gelaatstrekken
dezelfde waren. Er was een atmosfeer v**
rustige waardigheid om zijn persoon, die d«*
vriend van haar kinderjaren vo'.k^nai*
vreemd was geweest.
(Wordt venrofeij;
fN DE GROENT6StfiCE tam Ztritïerdlep te Groningen werd
Dinsdagmiddag de eerste eierveiling „Grtmo" genaamd, officieel ge
opend. Het schouwen der eieren door de koopers.
DE VEREENIGrNG ..ORANJE
NASSAU" tc den Haag is door aan
koop in bet bezit gekomen van een
geschilderd portret van Prins Willem I
yan Oranje.
