EEN WONDERLIJKE
GELIJKENIS.
FEUILLETON
üit het Engelsch van
JOSEPH HOCKING.
(Nadruk verboden.)
37)
Hij geloofde
niet dat dit stukje papier voor een rechtbank
veel gewicht in de schaal zou leggen, maar
hij was overtuigd, dat de wonderbaarlijke ge
lijkenis tusschen hem en Dulverton en het
geen hij omtrent diens vroeger leven te we
ten was gekomen, hem in staat zouden stel
len met succes de identiteit van den over
ledene aan te nemen.
„Zoo kwam Endellion in Engeland. Hij
praatte zichzelf in, dat hij nog geen defini
tief besluit had genomen, maar in het diepst
van zijn hart stond dat, sinds zijn vertrek
uit Australië vast. Hij ondervond, practisch
gesproken geen moeilijkheden bij het spelen
van zijn rol: door iedereen werd hij met de
grootste hartelijkheid als de teruggekeerde
verloren zoon ontvangen en zonder aarze
len als Bob Dulverton geaccepteerd. Er was
maar een persoon die hem ernstig wantrouw
de dat was jij, Miriam. Jij beschouwde
hem als iemand die een masker droeg, als
een comediant. en Endellion besefte oogen-
blikkelijk. dat het eenige ernstige gevaar
dat hem bedreigde, van jouw kant kwam. Als
jij hem bleef wantrouwen was hij nooit vei
lig en vroeg of laat zou zijn masker hem wor
den afgerukt. Hij deed zijn uiterste best om
je te ontwapenen, je achterdocht te doen ver
dwijnen, ofschoon je er geen idee van had,
hoe de vork eigenlijk in den steel zat, was je
toch niet in staat om je ouden speelmak
ker in hem te zien."
Weer brak hij af, terwijl het meisje hem
met een doodsbleek gezicht en oogen vol
angst aanstaarde.
„Toen zocht hij zijn heil in een onuit
sprekelijke laagheid. Om het gevaar dat van
jouw zijde dreigde, af te wenden, besloot hij
te trachten je liefde te winnen.''
Mirriam schrok op, alsof ze met een scher
pen dolk gestoken was.
„Wil je zeggenin namelooze ontstel
tenis. Maar Endellion belette haar den zin
af te maken.
..Houd op!" riep hij, „Het was schandelijk,
ongetwijfeld, maar oordeel billijk. Een avond
was hij, zooals je je herinnert, gemeen en
onbeschaamd genoeg om je een aanzoek te
doen. maar op het moment dat hij dit deed.
werd hem het geheim van zijn eigen hart
geopenbaard. Wat hij- je vertelde was de
waarheidde woorden die hij sprak geven
maar flauw den brandenden gloed van zijn
liefde weer. Maar zelfs toen begon lijn ge
weten nog niet te spreken. Hij voelde dat je
hem wantrouwde en zijn aangeboren strij-
dersnatuur deed hem het vaste besluit ne
men met ie te vechten en je te overwinnen.
Vergeef me dit lage verhaal Mirriam, vergeef
me de manier waarop ik het vertel, maar
ik tracht de zaak zoo objectief mogelijk voor
te stellen, alsof ik er zelf niet in betrokken
ben, als of het een vreemde betreft, opdat jij
alles onbevooroordeeld, in volle realiteit,
zult kunnen zien.
„Ik zal het verder kort maken. Hij wan je
liefde en je vertrouwen. Je zei hem, dat je
van hem hield, dat je vertrouwen in hem
onbegrensd wasen toen begon hij te be
seffen wat hij had gedaan. Zoolang je aan
hem twijfelde en hem wantrouwde, had hij
er een soort grimmig welbehagen in zijn rol
te blijven spelen, maar toen je van hem ging
houden en hem je vertrouwen schonk, was
het hem onmogelijk in zijn groote leugen te
volharden. Ik zal niet uitweiden over zijn
vreeselijken innerlijken strijd, maar o Mi
riam, kun je het je niet voorstellen? Op het
oogenblik dat je zei, dat je in mij geloofde,
kon ik niet voortgaan een vleesch-cn-bloed
geworden leugen te zijn. Ik vraag je niet me
te vergeven vergiffenis is onmogelijk
maar ik voelde dat het minste dat van mij
verwacht mocht worden was je alles re ver
tellen alles
Roerloos, als een beeld van marmer, zat
Miriam Donnithorne in haar stoel. Zelfs nu
drong de ontzettende beteekenis van wat zij
gehoord had. niet in vollen omvang tot
haar door. Het had haar verward, overstelpt.
„Dusdusdan ben jijdan
ben jij Bob Dulverton niet?" stamelde ze na
:en iange pauze.
„Neen".
„Bob is dood?"
„Ja. Hij stierf in de Australische rimboe,
fk stond er bij toen hij begraven werd."
,.En jij bent
„Ralph Endellion, de zoon van den
grootsten schurk, die ooit geleefd heeft".
„Enje zegtdat jevan mij
houdt?"
„Jaen dat is de waarheid. Wat verder
ook leugen mag zijn, dat is de waarheid."
„Maar je bentje benteen
Weer viel hij haar in de rede. Hij kon niet
verdragen haar het woord te hooren uitspre
ken, dat hij op haar lippen zag branden.
„Ja ik ben een indringer, een vervalscher
een bedrieger! Ik heb mij een plaats toe
geëigend waarop ik geen recht heb, ik
woon als heer en meester in een huis, dat mij
niet toebehoort, maar, maarom 's he
melsnaam. Miriam, kijk me niet op die ma
nier aan!"
De wanhoopskreet werd veroorzaakt door
den blik van radelooze verschrikking in de
oogen van het meisje.
„Maar waaromwaaromO, kom
niet dichter bij mekom niet dichter bij
me hijgde ze.
„Ik heb het je verteld omdat ik niet anders
kon", riep hij uit, als een antwoord op haar
gestamelde vraag. „Ik kon niet weggaan
zonder je alles te bekennen. Jouw waarheids
liefde en vertrouwen hebben het mij onmogc
lijk gemaakt mijn bedrog vol te houden. O,
ik voel zoo goed hoe ontzettend pijn ik je
doeik voel het aan wat ik zelf lijdt op
het oogenblik. maar nog eens: ik kon niet
weggaan zonder het je gezegd te hebben."
„Weggaan?"
..Ja.... jc begrijpt toch wel, dat ik niet
langer blijven kan".
„Neen. neen; jc kunt niet blijven. Maar
laat me even nadenkenals ik kan. Jij
jij bent de zoon vandien man. Je bent
niet Bob, Je bent Je hebt gestolen waar
Arthur recht op had, jc hebt in zijn huis
gewoond.... je bent door en door onop
rechtvalsch."
„Ja, je hebt volkomen gelijk, dat ben ik.
Maar ik ga wegik zal niemand meer
tot last, of ergernis zijn. Ik zie aan je. dat je
wilt. dat ik ga en het spreekt vanzelf, dat ik
je niet om vergiffenis vraag. Dat zul Je niet
verwachtenen ik zou jc vergiffenis ook
niet verdienen. Adieu."
Ze keek hem een moment aan met haar
angstoogen en het scheen, dat ze iets wilde
zeggen. Toen sloten die oogen zich en Mir
riam Donnithorne zonk bewusteloos in haar
stoel achterover.
Het eerste oogenblik vreesde Endellion. dat
zijn bekentenis haar gedood had, zoo vaal
en vertrokken was haar gezicht en hij had
een gewaarwording of Ijij gek zou worden. Hij
voelde zich volmaakt hulpeloos en buiten
staat iets te doen.
Zijn oog viel op een belknop bij den
schoorsteenmantel en hij drukte er op als
een waanzinnige.
„Miss Mirriam is plotseling ongesteld ge
worden". zei hij tegen het binnentredende
kamermeisje. „Kun jezal ikik zal
even den dokter gaan halen."
Tegelijk sloeg Mirriam de oogen weer op
leven en bewustzijn keerden terug. Ze
richtte zich op in haar stoel en liaar afwe
zige blik dwaalde naar Endellion. Maar ln
hetzelfde moment herinnerde ze zich alles
wat hij haar verteld hadde jongeman
zag het aan de mengeling van ellende en
namelooze minachting in haar oogen.
„Breng mij naar mijn kamer, Mary," ver
zocht ze met matte stem, „ik voel me niet
goed. En steunend op den arm van het
meisje verliet ze het vertrek. Endellion ver
der geen woord of blik waardig keurend.
Zoo was hun afscheid!
De Jongeman zocht wankelend zijn weg
naar de stallen en enkele minuten later droeg
zijn paard hem in een lusteloozen gar.g
door de duisternis naar Dulverton. Zijn her
sens schenen verlamd, het was alsof zijn
lichaam en geest gevoelloos wjjrcn, afge-
stomd.
„Nog lets van uw orders, meneer?" vroeg
Peters, toen hij het huis binnenkwam.
„Neen. niets; dank je".
De oude bediende keek hem met een liefde-
vollen, bezorgden blik aan.
„Is er iets niet in orde?"
„Niet in orde? Neen, de heele boel Js niet
in orde.... ik bedoel och neen, er Is
niets bijzonders, Peters.".
„U bent ziek, meneer; vast en zeker. Ik zie
het aan u".
„Neen, er mankeert mij niets. Ik ben moe,
dat ls de heele zaak".
De butler ging zuchtend heen. Hij had
van „jongeheer Bob" met geheel zijn hart
gehouden toen deze nog een kind was en nu
had hij die groote. toegewijde liefde over
gebracht op den man, die thans als heer en
meester van Dulverton Manor resideerde.
„Ik zou wel eens willen weten wat er aan
de hand is", peinsde hij. „Misschien een
kleine oneenigheid met MLss Mirriam of met
den jonker die hij zich erg aantrekt, maar
ik moet zeggen dat ik hem nog nooit zoo heb
zien kijken! De Hemel geve dat er niets ern
stigs is...."
.(Wordt vervolgd.), j
DE CAMBRIDGE
PLOEG, die ook
het vorig jaar dc
groote Engelsche
roeiwedstrijden
won, is weer druk
in training ge
gaan voor dc race
van dezen zomer.
MONTAGU NORMAN, gouverneur van dc Bank van
Engeland (rechts) verlaat het St. Jamespaleis te Londen
na de eerste receptie ten hove welke in dit seizoen
gehouden werd.
UIT DEN STADSSCHOUWBURG TE AMSTERDAM had Woensdag dc begrafenis plaats
van het stoffelijk overschot van den acteur Dom dc Gruytcr. Het vertrek van het
Lcidschcplein.
EEN VLIEGTOCHT, die letterlijk in het water viel. Dc bemanning van het
Engelsche instructie-vliegtuig G.-A.ll.E.P., dat wegens motordefect in het
Kanaal moest dalen cn opgepikt werd door het s.s. Vesta van dc K.N.S.M.
is van Schiphol per vliegtuig der K.L.M. naar Engeland teruggereisd.
HET HONGAARSCHE VOETBALELFTAL heeft Woensdag te Rotterdam een wedstrijd gespeeld tegen het Rottcrdamsche
voetbalelftal. Spelmoment voor het Rotterdamsche doch
DE LILLIPUTTERS uit het R.A.Ï-gc-
bouw te Amsterdam hebben een bezoek
gebracht aan de Joodsche Invalide in
de hoofdstad. Zelfs de miniatuur-ver
keersagent ontbrak niet.
DE AANLEG van de nieuwe haven te Roermond, welke
geheel in werkverschaffing wordt uitgevoerd, is deze week
door de inspectie van Limburg bezocht.
